Yolun Başlangıcı

[Toge Tsuri]

Yıllarca planını yaptığımız, uzun bir süreden beri sabırsız bir şekilde beklediğimiz gün sonunda gelip çatmıştı. Bugün sabah yataklarımızdan kalktığımızda hiç bir şeyin bu kadar kolay olacağını düşünmemiştik. Ancak içimizde acayip bir kıpırtı vardı. Bunun heyecan olduğunu kimse inkar edemez. Uzun uğraşlar sonucunda amacına ulaşabilmek her kafa yapısından insana aynı şevki verir. Özellikle işler sandığınızdan daha kolay bir hal aldığında aldığınız haz muhteşemdir.

İşte biz iki çocukluk arkadaşı shinobi bu duygular içerisinde Yahiko ormanında, Amegakure'yi arkamızda bırakmış bir şekilde ilerlemekteydik. İkimizinde suratında hafif bir tebessüm vardı. Hiroya'nın suratına bakmıyordum ancak olduğuna neredeyse emindim. Bu kadar net konuşmamın sebebi ikimizinde insan olması. Her neyse bunların pek de bir önemi yok. Günün anlam önemini kısaca özetlemek gerekirse; nefret ettiğimiz Amegakure köyünden, nefret ettiğimiz shinobi dünyası sistemini çökertmek için kaçtık. Şimdi ise yeni uzun yolumuzda ilk adımlarımızı atıyorduk.

İkimizinde ağzından henüz tek bir kelime bile çıkmamıştı. Ben ise dostum Hiro'ya... Dostum Hiro... Hmm... Gerçekten böyle düşünmeye mi başladım? Köyden benim için bir arkadaştı, aynı fikirlere sahip olduğumuz bir arkadaş. Ancak şimdi aynı yola baş koymuş yoldaşlarız. Bu yüzden sanırım artık o benim için yakın bir dost. Zaferim de dahil her şeyimi paylaşacağım bir dost, Hiro. Ona dönmüş ve "Başardık, ha yoldaş? İlk adımlarımız bunlar. Benimle aynı heyecan ve mutluluğu paylaşıyor musun?" diyeceğim.

[Aru Hiroya]

Junshina Yubo ve Yashamaru...

Aklına o maskeli simaları geldiği anda yumruğunu sıkmıştı genç shinobi. Kasları spazmlar eşliğinde bir kaç defa şişmiş sonrasında da öfkeden kıstığı gözlerini bulutlara dikmişti sessizce. O iki Amegakure Shinobisi ailesini hiç bir neden yokken ninjutsu ve taijutsu teknikleri ile basit bir şekilde öldürüp bu işten ufacık bir yalanla kurtulmaları üzerinden geçen hergün, köyünden ve sistemden bir bok olmayacağını bir kez daha anlamıştı Hiroya. Ne zaman kafasını yastığına koysa, sabah yüzünü yıkamaya kalksa, yahut midesine sıcak bir çorba sokmaya çalışsa bu gerçekle yaşamıştı. Kafasına zamanın her salisesinde dank eden bu gerçek neticesinde shinobi sistemine duyduğu nefretin farkına varmış ve onu ortadan kaldırmak için işbirliği yapmıştı az ötesindeki ortağıyla.

Ona güveniyordu çünkü davasına canından bağlı olduğunu anlıyordu genç adam. Zamanında gelip kendisine böyle bir sır açıldığında çekimser kalsada, şimdilerde çekimser kalmaya devam etmediğine çok seviniyordu. O zaman ki girişkenliği sayesinde şimdi sadık bir dost, güçlü bir ortak kazanmıştı. Aldığı büyük bir riskti, köyü korumak için canını verecek olan insanların giydiği üniformayı kuşanmış birisine böyle bir sır açıklamak zordu. Daha zor olansa, bu sırra sonradan ortak olmaktı...

Köyden çıktıklarından beri zihni biraz daha berraktı. Suratında ebleh bir sırıtış, çatılmaktan yorgun düşmüş mimiklerinde bariz bir rahatlama vardı. Sonunda gevşemekten hoşnut olmalılardı hiç mola vermeden somurtmuş yüz kasları. Tsurinin sorusuna kulak kesildi sakince. Bir yandan yürürken bir yandan da cevap verecekti: ''Şuan mutlu olduğum doğru. Geçmişimden uzaklaşmak beni oldukça güzel hissettirdi, fakat yoldaş... Mutlu olmaktan çok sabırsızım. Köye geri döneceğimiz zamanı dört gözle bekliyorum. Bir an önce yeteri kadar güce kavuşup planımızı gerçekleştirmek istiyorum...'' Ardından da kapüşonlusunun içinde gizlenmiş bir şekilde duran kolyesini çıkartacaktı dostunun görebileceği bir şekilde. ''Güçlenmek demişken, sanırım izlememiz gereken yolun nereden başlayacağını biliyorum. Bunu köyün sınırında buldum. Garip bir enerjisi var, oldukça net bir şekilde hissedebiliyorum bunu.'' Sonrada çıkardığı gibi koynuna sokacaktı kolyeyi... Belki bir mekan, belki bir kişi yahut belki bir hayvan. Ağaç dışında birşeyle karşılaşana kadar yürümeyi planlıyorlardı.

[Toge Tsuri]

Yolumuzun uzun olduğu aşikardı. Şuan yürümekte olduğumuz bu toprak yoldan bahsetmiyorum. Benim bahsettiğim manevi bir yol. İçimizden hedefimize kadar sürmekte olan bu yolun rotası henüz belli değil. Ancak nereyi gittiği oldukça belli, büyük bir yıkıma doğru yüzümüzü dönmüş ve ilerlemeye başlamıştık. Bu yıkım, shinobi dünyasının tamamen çöküşüyle sonuçlanmalı. Aksi ihtimallerin hepsinde bizim sonumuz epey kötü bitiyor. Henüz elimizde bir plan yok, plan yapabilecek güçte yok. Ancak kısa vadeli bir rotaya ve plana ihtiyacımız olduğu kesin.

Benim konuşmamın yönü "Mutluluk" kelimesi ile başlamıştı. Benim için her şey bu kadar basitti aslında, mutluluğu bulmakla alakalıydı. Tabi diğer insanlarda bence bu mutluluğu tatmalı ancak; bu insanlar sadece bizim yolumuzda gidecek olanlar olmalı. Shinobi dünyasının katı kurallarına körü körüne bağlanmış kişilerle bir işimiz yok. Onların kurtarılamayacağını zaten hepimiz biliyoruz. Hala içinde bulundukları sistemin yürüdüğüne tüm kalpleri ile inanıyorlar bu kandırılmış insanlar ve yakın bir zamanda onlardan karşımızda oldukça fazla sayıda göreceğiz. Önemi yok, bu engelleri aşmak için yollara koyulduk zaten. Bütün bunları göze almıyor olsak sanırım şimdi burada olmaz, korkak bir şekilde kurallara uyarak, ölüm günümüzü bekliyor olurduk.

Hiro ise konuşmasının anateması olarak "Sabırsızlık" ve "Güç" kavramlarını kullanmıştı. Sabırsız olmak pek hoş bir şey olmasa da içimizdeki heyecandan kaynaklandığını söyleyebilirim. Güç ihtiyacı ise mutlak problemimiz. Elimizde Ame'yi karşımıza alacak ne güç var ne de bilgi. Bu ikisine de yoğun bir şekilde ihtiyacımız olacak. Her ne kadar shinobi dünyası kurallarına uymuyor bile olsak bazı kabul ettiklerim var. Bunlardan biriside rütbeler. Bizler sadece 2. basamaktayız. Üzerimizde daha jouninler, anbular ve choular var. Hepsi bizden üstün. Bu halimizle hiç birine karşı şansımız olmaz. Bu yüzden diyorum ya mutlak problemimiz, güç ihtiyacı.

Yanımdaki dostum, bana, aynı benim, ona hitap ettiğim gibi, bana "Yoldaş" demişti. Kelimelerle kandırılabilecek birisi değilimdir ancak bu sefer bu sözcük öbeği bana bir özgüven vermişti. Nedense Hiro'nun da benim düşündüklerimi düşündüğünü düşünüyorum. Ardından ise boynundan çıkardığı garip bir kolyeyi göstermişti. Daha önce bunu görmemiştim. Muhtemelen, hatta kesin olarak ilk gösterdiği insanın ben olduğuna eminim. Bu bir bilgi paylaşımıydı ve yaşadığımız dünyanın en önemli şeyi bilgiyken onu paylaşmak oldukça tehlikeli bir durum. Bu bana bir kez daha yoldaşıma güvenebileceğimi göstermişti.

Hiro'ya "Sabırsızlanmak normal Hiro. Ancak yolumuz uzun. Kolye meselesinden başlamak mantıklı bir yol izlemek olabilir. Madem içinde bir tür güç barındırdığını düşünüyorsan o zaman bir araştırmaktan zarar gelmeyeceği kanaatindeyim. Bunun yanında birde adama ihtiyacımız var. Bizim gibi düşünen olmasa bile, bizim için savaşabilecek kişilerin yanımızda olması iyi olacaktır. Belki bu iş için bingo kitabını kullanabiliriz. Tehlikeli olacaktır ama işe yarayabilir. Sanırım şuan elimize iki yol geçti ha? Fakat unutma, bu kaçak hayatında sana güvendiğim kadar kimseye güvenemem ve güvenmeyeceğim de. Sen benim tek yoldaşımsın, benim gibi düşünebilen birisisin. Bunu defalarca gördük. En zor görevlerimizde, en zor durumlarımız da bile hayatta kalmayı başardık. Bence bu diğerlerine göre bizi bir adım daha öne taşıyor. Toyone Şehrine doğru yollanalım derim. Hem köye haber yollarız hemde bir kaç kitap okur, araştırma yaparız. Belki gözümüze takılan bir suçlunun yerini öğrenebiliriz. Peşimizde kimse olmadığı için çevredeki kalabalık shinobi gruplarının da sorun yaratacağını sanmam. Toyone Şehri bence bizim için şu anlık güvenli bir yer ve bunu değerlendirmeliyiz. Zira şundan bir kaç hafta sonra o tarz şehirlere giremeyebiliriz." diyeceğim.

Out: Oldukça uzun bir aradan sonra yazmak için yazmadığım, gerçekten tadını çıkardığım bir rp oldu bu.

[Aru Hiroya]

Kolyesini tekrardan içine sokmuştu genç adam. Önlerinde onları nasıl bir gelecek beklediğini bilmiyordu, geleceğini tahmin edemediği bir yerde de sırlarını açığa çıkartacak değildi. Kolyesini içeri sokunca elini hızlıca alın bandına götürdü, artık ona ihtiyacı kalmamıştı. Şuan onu çekip kopartsa, yere atıp üstünde tepinse yahut üzerindeki simgeye tükürse bile bu onu rahatlatmazdı. Üstelik bir süre daha shinobi olarak gözükmesi gerektiği için ihtiyacı olan birşeydi yok etmesi gereken nesne. Bu gerçeği kavrayınca kopartmak için uzandığı simgeyi düzeltmiş ve yoluna devam etmişti.

Tsurinin sözlerini can kulağıyla dinlemişti. Nasıl dinlemesin? Özgürlüklerini yeni kazanmışlardı kazanmasına fakat daha önce hiç özgür olmamışlardı ki? Parmaklarının ucundaki bu yeni kavramı daha nasıl kullanacaklarını bile bilmiyorlardı. İşte tam bu sebeple, ondan doğru dürüst verim almak için güzel bir plana ihtiyaçları vardı, görünen o ki Tsuri bu planı çoktan kurmuştu. İtiraz etmeyecekti Hiroya. Güzel kurulmuş bir plana karşı çıkmazdı.

Ortağını bir yandan adımlarını atmaya devam ederken dinleyecek bir yandan da onu başıyla onaylayacaktı. Söyleyecek sözü kalmayınca da bu sefer kendisi konuşacaktı: '' Toyone köyü mantıklı olur. Sonuçta orada da shinobi vardır. Shinobileri bulursak bingo kitabını da bulmuş oluruz. O kitabı bulunca planımızı uygulamak için en önemli adımı atmaya başlayabiliriz. Fakat benim sana söyleyeceğim biraz daha riskli birşey, eğer reddedersen bunu anlayışla karşılarım.''

Başını kaldırmış ve şöyle bir etrafı süzmüştü etrafta kendilerini dinleyen kimse olmadığına emin olduktan sonrada konuşmasına devam etmişti: '' Kendimize kaçak bir ninjadan ortak yapmak yerine, neden tüm kaçak ninjaları birleştirmiyoruz ki?'' Sözlerini burada sonlandıracaktı. Devamını konuşmak için elbet uygun bir zaman gelecekti. O zamana kadar sabit adımlarla hedeflerine doğru yollanmaya devam edecekti...

Toyone Şehrine!

[Toge Tsuri]

Toyone Şehri konusunda kısa sürede karar kılınmıştı. Ortada bir plan yoktu ancak olmaması için bir sebep de yoktu. Ortaya attığım basit bir yol rotası, hiç olmamasından daha iyidir. Yolumuz devam ederken sohbetimizde gittikçe koyulaşıyordu. Köyde rahat bir şekilde konuşamadığımız, belkide zamanında aklımızın ucundan bile geçmeyen fikirler şimdi ağzımızdan kelime kelime dökülüp cümleler oluşturuyordu. Diğer suçluları yanımıza almak demiştim ve Hiro'dan diğer suçluların hepsini bir araya toplamak gibi bir fikir çıkmıştı. Çılgınca bir şey ancak işe yarayabilir. O kadar zıt fikirli, ayrı kafadan kişileri tek bir çatı altına toplamak neredeyse imkansızken birde güvenebilmek. Belki nihai bir amaç olabilir ancak şu anda tehlikeli olacaktır.

Çantamdan bingo kitabımı çıkaracak ve suçluları incelemeye başlayacağım. Genel olarak dişimize göre olan bir kaç suçlu Sakae çevresinde dolaşmaktaymış. Böyle bir not almışım. Hmm... Asai Saeko, ciddi bir tehdit olarak görülüyor görünüşe göre. Bu kadın ciddi bir tehlike olabilir. İhanet etmekten zevk mi alıyor yoksa? Kıhkıhkıh... Gelecekte eğlenceli olabilir.

Tobei Ota... İşte bu ilgi çekici birisi. Bir tür suikastçi, hedef aldığı şey İshigakureyken, Amegakure sınırlarına girmiş. Desteklediği şey ise... Lanet olası herif! Shinobi sistemini destekliyor. Toyone işinden sonra sanırım bu pisliğin peşine düşeceğim. Ancak onu yanımıza katmak niyetinde değilim, onun cansız bedenini bir yerlerde sergilemek niyetindeyim. Ortağıma "Toyone'den sonraki hedefimizi sanırım buldum. Bingo kitabını aç. Suçlu adı Tobei Ota, adam nefret beslediğim shinobi sistemini destekliyor ve bu yüzden öldürüyor. Başlangıç için güzel bir göz dağı verebiliriz bence. Toyone'den sonra bunu öldürmeye ne dersin?" diyeceğim.

Eskiden olsa "Peşine düşmeye ne dersin?" derdim, sanki öldürmek her gün yaptığımız bir şey değilmiş gibi. Şimdi ise ağzıma rahatlık alıyorum. Çevreme baktığımda yağmur, çamur, ağaçlar, yapraklar ve Hiro'dan başka kimse yok. Yani birilerini öldürme konusundan rahatsız olacak kimse göremiyorum. Sanırım bu da başka eğlenceli bir kısım.

[Aru Hiroya]

Demek öldüreceğimiz adamı seçmişti Tsuri. Seçsin... Benim açımdan sıkıntı yoktu vallaha, Tobei Ota denilen adam kim hiç bilmiyorum. Ne silah kullanıyor, elementi ne kişiliği ne, psikolojik dayanıklılığı ne durumda bunların hiç biri hakkında fikir sahibi değilim. Ve evet dayılar. Az önce oldukça sakin bir şekilde bu herifi kesmeye karar verdik biz. MANYAĞIZ OLM BİZ! Normalde alnımızdaki tasmaların zincirinin bağlı olduğu yerde olsak bunu söylememizi geç, düşünmemiz bile kocaman bir ''OO KAFİR!'' etiketi oluşturacaktı üstümüzde. Fakat şimdi köy dışındaydık istersek kendimizle bile seks yapabilirdik! Çimlere oturabilir emeğimizi köy yönetimine sömürttürmek dışında herhangi birşeyi yapabilir ve en önemlisi, bir köy için yaşamaktansa kendimiz için yaşayabilirdik. Özgürdük açık, mert ve korkusuz bir şekilde!

Ee iyi öldürmeye gidiyoruz da reis, mevlam sormayacakmı sana sen bu herifi neden öldürdün diye? Sorsun anasını satayım. Onunda anasını sikerim bak çok ciddi söylüyorum. Benimde ailemi öldürdüler herhangi bir mevla gelip sordumu onlara bu aileyi neden öldürdün diye? Sormadı değil mi? E o zaman siktir et dayı. Hayat benim beden benim yer yarılsın içine girsin o yaratmakta kullandığı organı. Bana ne?

Tsuriye döneyim ben. ''Toyone' ye gidiyoruz o halde. Düş önüme ortak...'' Karizmatikli bir kaç cümle çıksın ağzımdan. Kaçak ninjayız icabında. Belki gelecekte bir gün kollarımızdan yılanlar çıkacak, ten rengimiz kağıt gibi bembeyaz olacak kim bilir? En olmadı kırmızı lens takarız zaten. O lensleri takınca nedense hertürlü karizmatik oluyorsun. Kime göre karizmatik, neye göre karizmatik orası tartışılır tabi de mesaj gitmesi gerektiği yere gitmiştir herhalde.

Bir yandan yürürken çantamızdan bi kunai çıkartacaktım bu arada. Arkasındaki açma halkasından- aman tutma halkasından parmağıma geçirip sallayacaktım. Maksat yazdığımız yazı uzun gözüksün... Bir dakika ne yazısı ya? N'oluyor oğlum 4. duvar mı kırılıyor?

[Toge Tsuri]

Şu rahatlığımıza bak sen, artık tamamen özgürlük doluyuz. İçimdeki heyecan geçmiş, yerini hedeflerime yönelten bir şevk almıştı. Heyecan bize hata yaptırabilir ama şevk sadece yolumuzda gitmemizi sağlar. Hedefimiz açıktı, shinobi sistemini çökerteceğiz. Yolumuza işe Toyone'ye uğramakla başlıyoruz ardından ise Tobei Ota'nın peşine düşüyoruz.

Hiro, beni destekleyen bir cümle kurmuştu. Toyone'ye gitmek konusunda hem fikir olduğumuza sevindim doğrusu. Ortağım olarak onu seçtiğim için çok şanslıyım ya da çok zekiyim. Ama yanımdaki yoldaş ile gerçekten çok uyumlu olduğumuzu düşünüyorum. Geninlik yıllarımızdan beri hep takımdık ve hiç kaybetmedik. Ne zaman düşsek birbirimize destek olduk ve yeniden ayaklandık. Yapacağımız eylemlerimiz konusunda hiç çelişmedik. Hayat amacımız bile aynıydı.

İnsanlar her ne kadar farklı şeyler yaşamış olsalar bile çoğu yönden aynı olabiliyorlar. Biz, Hiro ile bunun en somut kanıtıydık. Ortağım eline bir kunai almıştı ve çevirmeye başlamıştı. Çevrede tehdit olarak algılayacak kimse yok, huzursuzluk verecek kimse yok, birileri karışsa kendimizi tutmamıza gerek yok. Yolumuz Toyone, görevimiz kolyeyi araştırmak.

Out: Kısalık için özür dilerim. Söylenecek pek bir şey kalmadı, dön dolaş aynı yere sarıyoruz, uzatmanın alemi yok.

[GM - Naruto]

!	GM - Naruto yazdı:
	Şuan köyden çıktığınız için rahat bir yolculuk ile Toyone şehrine ulaşabilirsiniz. Bunu bir free rp olarak değerlendirip şehirde bir başlık ile tekrar Gm istek başlığına başvurabilirsiniz.