RPGTurk

8 Yıl Önce.....

Güne her zaman ki gibi erken başlamış, portakal suyu ile birlikte kahvaltımı yapmıştım. Her yönüyle önceki günlerden farkısızdı,tek bir farkla. Bu gün akedemi öğrenciliğinden kurtuluşumun günüydü. Başka bir değişle genin takımımla buluşmaya gidiyordum. Akademiden aldığım kağıtlara göre Takım arkadaşlarım Tobi Hinata, Hasegawa Daichiydi. Senseimizin adı ise Tabuchi Takashiydi. Bu isimlerden hiçbirini daha önce duymamıştım. Sadece Dev Hasegawa diye biri hakkında kulağıma bir şeyler çalınmıştı ama takımımdaki Hasegawa ile duyduğum Hasegawa aynı kişi mi bilemiyordum.

Kahvaltımı yedikten sonra yeni shinobi kıyafetlerimi giymiştim. İlk izlenim her zaman önemliydi. Ben bu sayede akademiden sekiz yaşımda mezun olmuştum. Bu yüzden kıyafetlerimi bir hafta önce satın almıştım ve iki gün öncede yıkayıp kurulamıştım. Zaten İshi gibi sıcağın her daim sizi takip ettiği bir diyarda kurulamak baya kolay bir işti. Kendimi hazır hissedene kadar bir kaç dakikada aynada kendime bakıp üstümü başımı düzeltmiştim.

Evin kapısından çıkınca İshinin kavurucu sıcağı ve gözlerimi kör eden güneş ışınları bana merhaba demişti. Gözlerime yapılan işkenceye alışmak için bir kaç dakika kapının önünde bekledikten sonra buluşma noktamız olan Daicho binası önüne doğru yürümeye başlamıştım. Yolda yürürken kendime bir tanede dango alacaktım. Beynim çok çalışıyordu, bu yüzden yakıta ihtiyacım vardı.

Bir kaç yüz metre ilerledikten sonra ilk gördüğüm dango dükkanına gidip 100 ryo'ya iki şiş dango almış keyfini çıkarta çırkarta yiyiordum. Onbeş yirmi dakikalık bir yürüyüşün ardından buluşma noktasına gelmiştim. Akademideki kağıtta saat 10'da buluşulacağı yazıyordu. Ben ise 9.30'da gelmiştim. Bunu yapmamdaki amaç eğer senseimiz erken gelmişse onla konuşmaktı. Böylelikle gözüne daha çok girebilirdim.

8 yıl önce...

Bugün benim için çoooooook özel bir gün. Akademiden yeni mezun olmuş ben, sonunda bir takıma atandım! Bir takıma katılacağımı öğrendiğim an hemen arkadaşlarımın kim olacaklarını öğrenmek için akademiye gittim. Akademiden bana birkaç kağıt verdiler. Kağıtlara eve gidene kadar bakmamaya karar verdim fakat yolda merakıma yenik düşüp kağıtlara baktım. Takım arkadaşlarım Tobio Hinata ve Bishamon Hachiman olacak! Sensei'miz ise Tabuchi Takashi! Hiçbirinin adını duymadım, umarım iyi insanlardır.

Eve döndükten sonra buluşma saatine daha iki saat olduğunu fark ettim. Boş boş oturmak yerine kılıç antrenmanı yapıp kendimi geliştirmeye karar verdim. Kılıcımı elime alıp doğruca evin arka bahçesine çıktım. Önceden çalışmak için hazırladığım yaprakları havaya atıp kesmeye başladım. Attığım yaprakların birçoğunu kesemiyordum çünkü aklım başka yerdeydi. Yeteri kadar odaklanmazsam yeteneklerim hiçbir işe yaramıyordu. Yaklaşık bir saat yaprakları kestikten sonra küçük kız kardeşim elinde oyuncak ayısıyla yanıma gelip çekingen bir şekilde bana seslendi. "Abi, annem çağırıyor. Yemek hazır."
Hafifçe gülümseyerek "Hemen geliyorum Itsuka, sen önden git."

Yemeğimi yedim, duşumu aldım, kıyafetlerimi giyindim. Tam takır hazır bir şekilde buluşma noktasına doğru gitmeye başladım. Evim Dai-chou binasına yakın olduğu için 2-3 dakikalık bir yürüyüşle buluşma noktasına ulaştım. Buluşma noktasına ulaştığımda sarı saçlı yakışıklı sayılabilecek bir çocuk vardı. Tek başına bekliyordu. Bende onun yanına gidip "Merhaba, sen Hachiman mısın? Veya Hinata? Her kimsen memnun oldum, ben Hasegawa Daichi! Daichi demen yeterli." dedim elimi uzatarak. Elimi sıkıp sallamasını bekliyordum.

Hafif bir sessizlik var evin içerisinde. Babam erken gitmiş, ben evde tek başıma öylece oturuyorum. Derin bir nefes alıyorum, evde sadece tek bir tanecik olan aynaya şöyle bir bakıyorum. Kel kafama hâlâ tam olarak alışmış değilim, yüzüm buruşuyor.

Düşünüyorum. Yaşlı bunağın neden bu kadar aptal olduğunu, sonra ise tik tak seslerine aşina olduğum duvar saatine şöyle bir bakıyorum. Birazdan yeni takımım ile bulaşacak olmanın heyecanı içimi kaplıyor bir an, ardından evin içini şöyle bir kolaçan ederken gözüm tekrardan aynaya kayıyor ve aynadaki ben ile bir süre bakışıyoruz, aynı ben. Bir süre daha evin içerisinde oyalandıktan sonra kendimi İshi'nin sıcak, güneş ışınları ile kavrulan sokaklarından bir tanesine atıyorum. Sabahın erken saatleri olmasından ötürü çoğu dükkan daha yeni yeni açılıyor.

Yavaş yavaş ilerlerken aniden bir çocuğun üzerime doğru koşuşturduğunu fark ediyorum. Tam üzerime doğru. Arkasından ise iki-üç elaman onu kovalıyor. Çocuk geçerken göz ucuyla bana bakıyor. Adını veremediğim hafif bir kıpırtı içimi kaplarken yanımdan vınlayarak geçenlerin rüzgarı ile serinliyorum. Yine başarısızlık ile sonuçlanan bir hırsızlık denemesi olmalı... Derince bir nefes alıp, bir süre arkalarından izledikten sonra geç kalacağım düşüncesiyle tekrardan yürümeye başlıyorum.

Ramenci dayının dükkanın önünden geçerken duraksıyorum. Bir süre dükkana baktıktan sonra ağır adımlarla içeri giriyor ve tezgahın önündeki sandalyelerden bir tanesine oturup etrafıma şöyle bir bakıyorum. Kimsecikler yok gibi. Tek ben varım.

"Ooo erkencisin Hinata, ne oldu savaş mı çıktı bu kadar erken kalktın sen." diye makarasını geçiyor Ramenci dayı beni fark eder etmez.

Gülümsüyorum.

"Yok be dayı, ne savaşı. Bugün Genin takımının ilk buluşma günü, babam kafamın önüne koymuş alarmı geç kalmayayım diye ondan böyle yoksa bilirsin beni." diye cevap veriyorum gülümsememi sürdürerek.

Ramenci dayı küçük dükkanda yankılanan bir kahkaha patlattıktan sonra her zaman ki yediğim bol acılı ramenden yapıp önüme koyuyor. Hızlıca üç dört kaseyi bitiriyorum. Kimse olmadığından medeniyetten yoksun bir şekilde yediğimi itiraf etmeliyim. Gerçi birileri olsada yine medeniyetten yoksunca yiyorum ama dürüst olmak gerekirse, bu sefer siktiğimin medeniyetinden çok daha yoksunum. Ramenci dayı gülümseyerek beni izliyor. Dördüncü kaseyi de afiyet ile bitirdikten sonra karnıma bir kaç şaplak atıp, sıvazlıyorum.

"Borcumuz ne kadar dayı?" diye soruyorum.

Tip tip bakıyor. "Ne borcu olum, bugün önemli bir gün para alacak halim yok ya. Benden olsun bu seferlik, hadi gururumuzsun sen bizim geç kalma." diyor gülümseyerek. Gözlerim kamaşıyor ve günün güzel başlamasını içtenlikle kabulleniyorum. Gerçi ileride beleşçi bir adam olursam bu adam yüzünden olacağı kesin ama, mühim değil; canı sağ olsun ramenci dayımın.

Ellerim ile gerimde kalan dükkanı selamlarken tekrardan yürümeye başlıyorum. Bir kaç dakika sonra ise, buluşacağımız alana varıyorum. Bishamon ve Hasegawa adındaki iki elamanın çoktan vardığını, birbirleri ile tanışma faslına giriştiğini görüyorum. O sırada hemen önümüzden ise Tabuchi-sensei usulca geliyor. Üzerinde tayt var, gay mı lan bu? Şaşkınlıkla kafamı kaşıyorum. Koskoca köyde başka hoca yok muydu da gay bir hoca vermişlerdi bize diye düşünüyorum anlık olarak. Etrafıma kız var mı diye bakıyorum, yok. Dört tane erkek sap gibi ne yapacağız diye düşünürken tekrardan yürümeye başlıyorum.

"Hinata benim bilader, buda Bishamon olmalı. Şu gelen gay ise hocamız. Ne güzel bir takım, memnun oldum. Oysa günüm çok güzel başlamıştı." diyorum o sırada kendini Bishamon'a tanıtmakta olan Hasegawa'nın sözü biter bitmez. Derin bir nefes alıyorum ve bekliyorum, bu hocanın bizi ne zaman sikeceğini.

Bunaltıcı hava altında bekliyordum ama ne gelen nede giden vardı. Sanırım tek erken gelen bendim. Şimdi işin yoksa bekle babam bekle. Biraz bekledikten sonra ileriden bana doğru bir yetişkinin geldiğini görmüştüm. İlk takım arkadaşlarımdan biri sanmıştım ama onun için fazla uzundu. Gerçi bir yetişkin içinde fazla kısaydı ama siktir et artık. Cüceydi sanırım hocamız. Bir ihtimalde buraya gelen öylesine bir yabancı olabilirdi. O zaman bu herif niye buraya doğru geliyordu. Koskoca köyde gelecek başka yermi yoktu.

Adam benim önüme gelmişti. Shinobiye benziyordu. Cidden takım kaptanımız bu adamdı. Mor ve uzun saçlarıyla karıyı andırıyordu. Garipte giyinmişti, sanırım hocamız transtı. Hocamızın beğenisini kazanmak için hemen elini öpecek ve '' Hocam ben bütün cinsiyetleri kabul ediyorum. İki yada daha fazla yetişkinin birlikte yaptıkları şey kimseyi ilgilendirmez. '' diyerek LGBT haklarına saygılı olduğumu belirtecektim. Bu sayede fazladan kredi alabilirdim. Diğer çocuklarda avcunu yalardı.

Ben hocamın elini öpmüştüm ki bana adının daichi olduğunu söylemişti. Daichi kim lan? Bir dakika bir dakika. Kağıtta ne yazıyordu;

Takım Tabuchi

Takım Kaptanı: Tabuchi Takashi

Geninler: Bishamon Hachiman, Daichi Hasegawa ve Tobio Hinata.

Lan o zaman ben demin bir genin'in elini öpmüştüm. Sikerler arkadaş, ilk günden kendimizi ezdirmiştik. Sinirden bana uzattığı eli tutup tüm gücümle sıkacak ve '' İçine ne kaçtı seninde bu kadar uzun oldun? Geceleri ağaçları diklemesine içine mi alıyon ? '' diyecektim.

Ben bu götle konuşurken uzaktan bir parıltı gözümü almıştı. O bir ateş topuydu, o gecelerin en parlak yıldızıydı, hayır hayır o Tobio Hinata ve onun aşırı parlak, kılsız kafasıydı. Ona dönüp '' Olm sen gece yatmadan önce kafanı araba cilasıyla mı parlatıyorsun ? '' diyecektim.

Ağır ağır sakin sakin yürürken bir süre izliyorum ikiliyi. Bishamon önce elamanın elini öpüyor saçma bir şekilde. Bir süre bunu düşünüyorum durduğum yerde. Güneş tam tepede yavaş yavaş yükselirken yürümeye bir kaç dakika kadar sonra devam ediyorum. Bishamon uzun sarı saçlı, yakışıklı sayılabilecek bir tip. Asil gibi durmasının yanı sıra bulunduğum yerden hareketleri bana bir asili andırıyor. Diğeri ise tuhaf, sikim sonik bir tipe benziyor. Pembe saçlı mı desem, erkek olup kız gibi görünüyor desem bilemedim. Büyük gözlü bir tip... Nasıl desem aynı yarrağıma benziyor uzatmaya gerek yok şimdi.

Yanlarına doğru yaklaştığımda az önce Daichi'nin elini öperken şimdi güzelinden bir laf soktuğuna şahitlik ediyorum. O sırada araya ben giriyorum. Bunun üzerine Bishamon bir süre bana bakıp, banada lafı güzelinden bir çakıyor. Eh, kahkaha atmaya başlıyorum haliyle. Gül gül ölüyorum. Bir dakika, iki dakika bilemedin üç dakika en az güldükten sonra duraksıyor ve Bishamon'un elini sıkmak için elimi uzatıyorum, oda karşılık veriyor ve elimi sıkıyor. Elimi tuttuğu an, piçimsi bir ifade ve gülümseme ile hemen arkamızdan bize doğru usulca yaklaşan Gay hocayı iplemeden Bishamon'un elini tüm gücümle sıkıyorum.

"Amına koduğumun kevaşesi, komik mi sanıyon kendini. Niye böyle sikik sikik espiriler yapıyon? Beynine soktuğum. Yok götüne ağaç mı girdi böyle uzun oldun yok kafana parlatıcı mı sürdün. Bu ne olum? Mal mısın sen? Kafama değil ama sikime kayganlaştırıcı sürdüm, sokayım mı götüne ha ister misin?" Diyorum. Pis pis, şeytani şeytani gülmeyi hiç ihmal etmiyorum bu konuşmayı yaparken. Bishamon bunu hak etti ve bende şuan cezasını veriyorum. Ayrıca arada sırada gözüm hâlâ usulca bize doğru yaklaşmakta olan Gay hocamızda.

Yeni arkadaşım, Hachiman, oldukça eğlenceli bir tipe benziyordu. Tokalaşmak için uzattığım elimi bir anda öpüvermişti. Ardından yetişkinlerle ilgili bir şeyler söylemişti. İki ya da daha fazla yetişkin birlikte ne yapar ki? Göreve çıkabilirler, çocukları varsa onlarla oynayabilirler. Bunlar milleti ilgilendirmeyen şeyler fakat bilmelerinde bir sakınca olmaz herhalde. Neyse, kafamı böyle boş şeylere yormanın anlamı yok. Şaka yapmıştır kendince herhalde.

Hachiman elimi öptükten sonra birkaç saniye durakladı. Ardından elimi hafifçe sıkarak benim boyumla dalga geçti. Yeni tanıştığın bir insana böyle şeyler yapabilir misin? Henüz birbirimizle dalga geçecek kadar samimi değiliz yani. Ama altta kalamam, ilk buluşmada kendimi ezdiremem. Onunla dalga geçmek için bir şeyler bulmalıydım. Dış görünüşüne bakarak dalga geçemezdim, çünkü dalga geçilecek bir yanı yoktu. Sarı saçlı, yakışıklı bir çocuktu. 'Nasıl dalga geçebilirim?' diye düşünürken Hachiman'ın kendini kastığını fark ettim. Var gücüyle elimi sıktığını anlamıştım o an. Elime büyük bir koz vermişti bok kafalı. Hafifçe sırıtarak bakışlarımı elime çevirip "Eeeh-- Elimi mi sıkıyordun? Kusra bakma fark edememişim." diyivermiştim.

Elimi geri çektikten sonra arkamdan bir ses duymuştum. Arkamı döndüğümde kendisinin Hinata olduğunu söyleyen bir elemanı görmüştüm. Hinata bir şeyler söylemişti ama ne dediğini anlamamıştım, çünkü dikkatim Hinata'nın kafasındaydı. Elemanın saçı yoktu amk kşajsdlşasjdk. Daha önce kel bir genin görmedim hiç. Gülmemek için kendimi zor tutarken Hachiman ona laf atınca kendimi tutamayıp kahkahayı patlatmıştım. Hinata'da benimle beraber gülmeye başlamıştı. Kısa bir süre güldükten sonra Hachiman'ın elini sertçe sıkmıştı. Ardından bilmediğim kelimelerle dolu bir şeyler söylemişti. Sik, Amına Koduğumun kevşesi, bu kelimelerin ne anlama geldiğini bilmiyordum fakat istemsizce gülmeye davam ediyordum. Şaka lan şaka, masum çocuk rolü oynamaya gerek yok artık. Sikerler, herkesten daha çok küfür biliyorum ben. Amınıza korum adam gibi durun.

"HAHAHAHAHA! Kodumun gevşeği kendini ne bok sanıyon lan? Sen kimsin benimle dalga geçiyorsun? Sokarım kılıcı götüne adam akıllı dur sikmiyim belanı."

Şu iki herifede güzel güzel laf sokuyordum. Onlarsa mal gibi bana bakıyordu. Çünkü ben zekiydim bu ikisi ise maldı. Asıl soru ne kadar mal olduklarıydı, çok mu az mı? Daichi denen deve kendi kendine bir espiri yapmıştı. Hayatımda bu kadar kötü bir laf sokma görmemiştim. Buradan da Daichi'nin epey mal olduğunu anlamıştım. Zaten tipide kurtarmıyordu. Büyük ihtimalle beynine gitmesi gereken tüm oksijen ve besin vücuduna gidiyordu.

Daichi'nin lafına karşı '' Doğaldır, senin elinde sürekli uzun ve kalın bir şeyleri tutuyor. Nasırlanmıştır artık. Benimkinide tut istersen, üç beş ryo veririmde üstüne başına bir şey alırsın. Hatta senin ağzında baya kuvvetlidir yine aynı sebepten. '' diyecek ve sırıtacaktım. Bu mala handjop ve blowjop espirisi yapmıştı. Gerçi bunun yaşı bunu anlamaya yetermiydi bilmiyorum. Bu adam kesin aşırı maldı. Sınıfta falan kalmış olabilirdi.

Mor kafayla işim bitince küre şeklindeki aynaya dönmüştüm. Adamın kafasında kendimi yansımamı görebiliyordum. Bu piçte yaptığım göndermeye kızmamış gibi elini uzatmıştı. Sanırım bu Daichiden bile maldı. Bende kibarlık yapıp adamın elini sıkmıştım aman Jashin-samam o ne güçtür. Göt herif bütün parmaklarımdaki bütün kemikleri oluşturan tüm Ca atomlarını parçalamıştı. Adam şurada atomu parçalıyordu. Acıdan kıvranırken '' Anası, halası ve dayısı san'ningumi yapmış kevaşenin evladı. Elimi sıkmayı bırak yoksa götünde kunai döndürürüm. '' demeye çalışacaktım ama acı yüzünden gözlerim bile yaşarmıştı. Bu yüzden dediğimin ne kadarı anlaşılır bilmiyordum.

Bu sırada yüzümün eridiğini hissetmiştim. Hinata konuştukça etimden et koparıyorlardı sanki. '' Lan çüksüz dazlak, sen hiç dişini fırçalamazmısın? Yoksa senin özel gücün insanların yüzünü eritmek mi? Ağzın bok gibi acılı pastırmalı ramen kokuyor. Sabah sabah ramen mi yenir? Offf valla ölüyorum, biri oksijen maskesi getirsin. '' diyecektim.

Elini uzattığı o anda içimi kaplayan hissi tarif etmek zordu. Nasıl desem... Çok güzel bir histi. Ardından sıktıktan sonra oluk oluk akan ter damlaları sonrasında bir dizinin üzerine çöküp neredeyse ağlayacak olması, bunlar güzel şeylerdi vesselam. İster istemez kahkaha atasım geliyordu. O sırada acı ile kıvranan Bishamon bir şeyler söylemeye çalışıyordu ama nafile; acıdan ne söylediğini anlamak epeyce zordu. Tek anladığım bana sövüyordu ve Kunai kelimesiydi. Bunları duyduktan sonra birazcık daha sert sıkmaya başlamıştım haliyle. Yani bu amına koduğum kim ki bana küfür ediyordu ya da ne bileyim benim kafamla dalga geçiyordu. Kafada benimdi saçta. O yüzden ağlayana kadar bırakmayacaktım. Sürünsün pezevenk.

Bu sırada Daichi yani kıza benzeyen elaman bir kahkaha patlatmıştı. Bakışlarımı ona doğru çevirip bir süre mal mal baktıktan sonra, söylediği sözlerle hak vermiştim. Aynı fikirdeydik. Bu göt oğlanı sağlam bir dayak istiyordu. Daichi kılıcı götüne sokar ben tekmelerim ve daha sonra hâlâ usulca bize yaklaşmakta olan senseimiz ilk günden güzelce bir bizi azarlardı. Buda benim gibi şansız bir elaman için güzel bir başlangıç olurdu.

Derince bir nefes alıp, tekrardan Bishamon'a döndüğümde sabah yediğim ve çok sevdiğim dayıcığımın ramenlerine laf atmıştı. Hiç akıllanmayacak gibi duruyordu. "Lan olum sen salak mısın? Dayak yemek hoşuna mı gidiyor. Bıkmadın mı lan at yarrağı? Nasıl bir oruspu çocuğusun sen anlamıyorum ki. Nereden çıktın geldin benim takımıma." dedim ve pis pis sırıtmaya başladım. Eline daha sert bir şekilde baskı uygularken yüzüne doğru hâlâ elini sıkarken yaklaştım ve ağzına öyle bir nefesimi verdim ki, muhtemelen az önce konuşurken ki aldığı kokuyu iliklerine kadar hissetti. İbnelik değil mi amına koyim? Yani hak etmiyor olsa içim acımayacak ama hak ediyor. Yani nasıl desem tıpa güvensem gidip ailesine bu çocuğu hâlâ aldırabilirsiniz diyeceğim ama tıpa olan güvenim yok. Zaten bir olup böyle bir şey çıkartan o iki insan evladının yanınada tövbe on adımdan öte yaklaşmam. Bulaşıcı bir hastalık falandır ileride çoluk çocuğa bulaşırsam mazallah buna benzerler. Şerefsizim sikime davar açarım, Kami korusun bizi böylelerinden. Ne bu ya, şerefsizim iki dakikada hayattan soğuttu amına koduğumun Bishamon mudur nedir.

Ben tüm bunları düşünürken usulca bize doğru yaklaşan hocamız iyice yaklaşmış ve ister istemez Bishamon'un elini sıkmayı bırakıp düzgün bir pozisyon almıştım. Gördüğüm kadarıyla elinde bir dergi vardı ve bir o dergiye birde bize bakıyordu. Tüm yaptıklarımızı görmesine rağmen gözlerini dergiden ayırıp hızlı hızlı gelmiyordu. Sadece bize her baktığında dahada sinirli baktığını görebiliyordum, içimden bir ses asıl bela orada diyordu ama hayırlısı. Alt tarafı hocamız yani, şeytan çıkacak hali yok ya.

Geldiğim takıma bak lan! Birkaç yıl bu heriflerle olacağıma inanamıyorum. Gerçekten güzel yıllar beni bekliyor. Biri aşırı güçsüz ama ağzı iyi laf yapıyor, diğeri aşırı güçlü, sadece elini sıkmasıyla iki büklüm yere serdi çocuğu, hocadan ses seda yok ama eminim oda takımımıza uyan birisidir. Neyse, burdaki kimse benim kadar güçlü değil! Ben Ishigakure'nin bir numaralı genini, insanların hayranlıkla baktığı insan, Hasegawa Daichi'yim ulan! Sarışın çocuk bana sağlam laf attı, ama onu kurtaracağım! Neden mi? Çünkü zayıfları korumak güçlülerin işidir.

Hinata, Hachiman'ın elini sıkmakla uğraşırken bir anda sırtına uçan bir tekme yedi. Kim mi attı? Tabii ki ben! Ayağımın Hinataya temas ettiği an arkamda ezici bir güç hissettim. Gücü hissettikten hemen sonra ise başımda büyük bir ağrıyla kendimi göt üstü yerde buldum. İki elimle hızlıca başımı tuttuktan sonra arkamı dönüp "Hangi orospu çocuğu vurdu lan!" diye bağırdım büyük bir öfkeyle. Tanımadığım yakışıklı, taytlı bir adam bana sinirle bakıyordu. Tanımadığım bir adam bana neden vursun ki? Bir yerden çıkaracağım bunu ama... Bi'dakka lan! Bu bizim sensei amk! Verdikleri takım kağıdında resmi var orospu çocuğunun. Aha yarra yedik, değişik bir adama denk geldik. Küçük çocukları dövüyor orospu çocuğu. Hızlıca yerden kalkıp "Gelsene oç, sen kim oluyonda bana vuruyon?" dememle birlikte kendimi tekrardan popo üstü yerde buldum. Amına kodumun çocuğu küçüğüm diye bana artistlik yapıyor. Yiyorsa bi on sene sonra gelsene karşıma, nasıl ananı sikiyorum iyi izle.

Acıyor arı yuvasına çomak sokan şerefsizin dölü, acıyor. Ulan elimi kırdı kıracak. Belli zaten bunun beyni bile kaslıdır. Beynine gidecek tüm besinler kaslara gitmişti. Kemiklerim un ufak olmuştu ama yüceler yücesi var olan ve olabilcek yada olamayacak en yüce varlık Bishamon-sama için bu sorun değildi. İntikam soğuk yenirdi ama burası İshi olduğundan ben hemen sıcacıkken yiyecektim. Telekinetik güçlerimle iyice odaklanıp keltoşun önce pantalonunu sonrada kilodunu çekip yırtacak ve o beyni kadar olan penisini ortaya çıkartacaktım. Az biraz köyde rezil olsunda aklı başına gelsin.

Bu Hinata ile uğraşırken bir anda biri Mor kafayı dövmeye başladı ama dövmekte ne dövmek bu kel kafayı sudan gelene kadar dövdü belki. Bir sağ bir sol vuruyordu şerefsiz. Epeyde eğleniyordum hani. Az birazda benim için vur tayt giyen bine tipli amca. Hatta başlamışken o uzun mızraklarından birini Mor kafaya, diğerinide ampul kafaya sok. Banada şeker verirsin ama piç şekeri değil. Ertesi gün götüm ağrısın istemem. Daichi'nin dayağı çok hoşuma gittiği için adamı tebrik edecektim. '' Amca vallahi ellerine sağlık. Hazır başlamışken şu piçler piçi ampul kafayıda biraz döv. '' demiştim.

Peki sonrasında ne olmuştu? Bu herif Daichiyi dövmeyi bırakıp beni dövmeye başlamıştı. Bir sopayla bir eliyle bir diğer sopayla vuruyordu amına koduğumun herifi. Bir an dayaktan bir boşluk bulmuş ve '' SENİN ANANI BACINI, YEDİ SÜLALENİ, KUNDAKTAKL BEBENİ, ELİNDEKİ KİTABI, SURATINDAKİ BENİ, ÜZERİNDEKİ TAYTI, SOKAKTA SELAM VERDİĞİN ADAMI, RAMEN ALDIĞIN RESTORANTI, TAKOYAKİ YEDİĞİN STANDI BİR SİKERİM BİR SİKERİM AKLIN DAHİ ALMAZ! NE VURUYON YAVŞAK. '' demiştim.

RPGTurk

[Takım] Tabuchi Tanışma

[Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma

Re: [Takım] Tabuchi Tanışma