RPGTurk

Küçük parmaklar tahta kabzayı sıkıca kavramaya çalışıyordu. Terlemiş avuç içinden bir kaç damla toprağa damladı. Tantou 45 derecelik bir açıyla, sıkı bir irade ile hedefine doğrultulmuştu. Derin bir nefes çıktı küçük ciğerlerden, cüssesi yettiğince. Boşta olan eli solda, avuç içi yere bakacak şekilde açıkta durmaktaydı. Sol ayağı önde, sağ ayağı arkada, beli biraz sağa doğru dönük ve dizleri biraz kırık bir duruşu vardı ufak figürün. Daha yeni yeni kısa saç kıvamından çıkmaya başlayan tutamları arkada basit bir ip ile toplanmıştı görüşünü engellememek için. Hedefini süzmeye devam etti emrini beklerken, güneşin altında.

Kesa-giri!

Arkadaki sağ ayağını öne doğru attı çocuk, aniden. Sağ elindeki tantouyu kaldırdı, boştaki sol elini bir sarkaç gibi kullanıp sol eline momentum kazandırarak sağ üstten sol alta doğru, önündeki rulo haline gelmiş tatamiye savurdu. Metal, bambu ile birleşti, ince fakat sert bir kesme sesi kulağına ilişti. Tantou rulonun içerisinde fazla bir güçlükle karşılaşmadan ilerledi ve tantou rulodan çıktığında, tahmin ettiği gibi, tatami çapraz bir şekilde kesilmişti. Parça daha yer ile buluşmadan başka bir ses duyuldu.

Tsuihei!

Ufaklığın boşa harcayacak çok vakti yoktu. Sağ eli ve sıkıca kavradığı tantou şu anda vücudunun sol tarafında konuşlanmıştı ve savuruşunun hızını kontrol etmeye çalışmaktaydı. Sağ ayağını bu sefer dışa aldı ve sol kolunu da arkasına doğru savurdu, aynı zamanda da tantouyu yere paralel olacak şekilde soldan sağa doğru savurmuştu. Alışık olduğu ses tekrar fısıldadı ona. Hamlesini bitirdiğinde rulonun temiz bir şekilde bölündüğünü gördü. Kalan parçanın yarısı da yere doğru süzülmeye başlamıştı. Tekrar bir ses duydu.

Shinchoku-giri!

Ufak eller tantouyu daha sert kavradı ve sağ ayağını tekrar ileri attı. Sağda boş kalan elini hızlıca yukarıya, tam da yüksekliği muhtemelen 10 santim kadar kalan tatami silindirinin üstüne konuşlandırdı. Gözlerini kapattı. Var gücü ile aşşağı indirdi, belini de gerektiği kadar bükerek. Nefes nefese kalmıştı. Tantounun tatami içerisindeki ilerleyişi bittiğinde elini saldı, esen hafif rüzgâr ile serinleyen avuç içi ona rahatlık getirmişti, en azından biraz. Gözünü araladı.

Tantou rulonun içerisinde sadece yarısı kadar ilerleyebilmişti. Bir nefretle baktı tantouya. Üstünden onu izleyen öğle güneşi bile kaynayan hislerinden daha yakıcı olamazdı. Arkasını döndü; babası çoktan sırtını dönüp evin avlusuna yürümeye başlamıştı bile.

Shinchoku-giri!

Yukarıdan aşağıya inen Hiryuu büyük bir kudretle ikiye böldü önündeki ruloyu. İki rulo parçası da usulca bulundukları ufak kayanın üzerinden yere yuvarlandı. Stand olarak kullandığı kayanın üstünü bile hafifçe çizmeyi başarmıştı. Kılıcın sahibi, bu sefer düzenli bir şekilde nefes alıyor; daha terlememiş elleri ise bunu yapmaya alışık olduğunu gösteriyordu. Etrafındaki tatami parçaları bu çalışmayı bir süredir yaptığını göstermekteydi. Öğle güneşi ormanın yüksek ağaçlarının dallarını aşamazdı, fakat Çimen ülkesinin rüzgârları hâlâ gençliğinde hatırladığı gibi ferahlatıcıydı.

Hiryuu'yu kaldırdı, ufak bir savurma ile üstünde kalmış olabilecek kıymık parçalarını temizledi ve sırtındaki kınına geri koydu. Kontrollü bir nefes verdi ve yerdeki tatami parçalarını birer birer toplayıp önceden hazırladığı deriden bir torbaya doldurmaya başladı. Ona bu çalışma ortamını sunan ormana saygısız etmek istemezdi. Sadece, babasının bir ağacın gölgesinde oturup onu izlemesinden başka bir isteği de yoktu aslında. Sadece şu anki kudretini görebilmesini isterdi. Ona öğretmek istediği herşeyi artık başarabildiğini, kendi ayakları üzerinde durabildiğini.

Tameshigiri antremanı için özel üretilmiş olan tataminin parçalarını toplamayı bitirdiğinde torbayı diğer eşyalarının bulunduğu ağacın dibine yerleştirdi. Silindirik bir bambuyu diğer bir çantasından çıkardı ve bulunduğu açıklığın ortasına doğru yürüdü, çalışma yaptığı kayayı geçerek. Öğle güneşinin ufak bir ışık perçemi açıklığın tam ortasına, çimlerin üzerine doğru vurmaktaydı. Bağdaş kurarak oraya oturdu ve bambudan silindirin kapağını açtı. Nispeten soğuk kalmış olan suyu bir dikişte bitirdi.

Ormanın genelde çok uğranmayan bir bölgesindeydi, burada antreman yapmayı severdi. Ailelerin "bahçelerine" uzaktı ve bu bağlamda devriyeler bile pek uğramazdı. Uğrayanlar da zaten genelde tanıdıkları olurdu. Bir kaç dakika sohbet eder, çalışmaya devam ederdi. Bu gün biraz farklıydı ama, orman iyice sessizleşmişti. Uğrayan da olmamıştı. Sanki, bu gün, herşey onun kendisi ile yanlız başına kalmasını ister gibiydi. Kendi hisleri ile yanlız. Başını öne eğdi. Çok düşünmek istemiyordu bu tarz şeyleri. Sadece hedefine odaklanmak dışında farklı bir dürtüsü olması onun için tehlikeden başka bir şey değildi.

Bağdaş kurduğu yerden, hızlıca tek dizinin üzerinde durduğu bir pozisyona geçti. Sol ayağı dışarıda durmaktaydı, sol elinin dirseği de sol dizinin üzerindeydi. Sağ dizinin üstündeki sert pozisyonunu bir kaç saniye korudu ve sağ elini Hiryuu'ya götürdü. Tameshigiri tatamisi bittiği için geri kalan antremanını havayı keserek devam ettirecekti. Ayağı kalkmadan, diz çöktüğü pozisyonunda, kararlı fakat sadece kendisinin duyabileceği bir ses tonu ile konuştu.

Gyaku-kesa!

Sağ alttan sol üste doğru fırlayan Hiryuu göğe yükselirken Makoto'nun elinde hırçın bir ejderhaya benziyordu.

Ka-ching! RPGTurk yönetimi insiyatifiyle, kurgularınıza özen gösterdiğinizden mütevellit ödül kişi başı 15GP kazandınız! Güle güle harcayın.

RPGTurk

Sessizlik

Sessizlik

Re: Sessizlik

Re: Sessizlik