RPGTurk

Yine dayak yiyordu Hana ablasından. Sebebini ise kendiside unutmuştu. Hoş sebep her zamanki gibiydi ya. Çok gevezelik. Sürekli konuşarak ablasının başının etini yiyen ve bunun için sürekli dayak yiyen bir kardeş. Hana işte buydu. Çok acıklı değil mi? Aslında değil. O seviyordu ablasının kendini dövmesini. Çünkü bu ona ablası Nanase'ni ne kadar güçlü olduğunu hatırlatıyordu. Hem kendisini hemde kardeşini koruyacak güce sahip olduğunu biliyordu ablasının. O günkü gibi bir olay yaşansa ablası gene gelip kurtarırdı onu. Sadece kendisini değil herkesi dövebilirdi Hana'nın biricik Nana nee-san'ı.

Yinede bu seferlik dayak biraz fazla abartılmıştı sanki. Hana halinden memnun gibi olsada bu sefer ciddi ciddi canı yanmaya başlamıştı. Yinede ses çıkartmıyordu.

out farkındayım free başlangıcı gibi değil ama çok ıkındım en fazla bu çıktı

''HAAANAAAA!!'' diye bağırdığı gibi midesine sert bir yumruk indirmişti kardeşinin. Ona biraz ağır davranıyordu. Bu tutumunun onu geçmişte yaşadığı kötü olaylardan sonra güçlendireceğini umuyordu. Fazlasıyla zayıf biri haline gelmişti o malum olaydan sonra Hana. Ona güçlenmesi gerektiğini gösterme yoluydu bu Nana'nın. Ancak yine de tekmelerini kullanmıyordu küçük kardeşine karşı. Ne de olsa bir tekmesi fazlasıyla güçlü insanlarda bile ağır hasarlar bırakabilirdi. Tekmelerini ve dizini sadece Hana ona karşılık verebildiğinde savunma amacıyla kullanırdı. Yumruğu yeyip yara kapaklanan kız kardeşine baktı bir süre ve dövüş pozisyonunu aldı. Yine çok konuşmuştu Hana. Sağlam bir dayağı haketmiş olması için yeterdi bu. Sadece bu değildi. O gün ilk kez erkenden uyanmış ve kahvaltı hazırlama ayağına tüm abur cuburu yeyip evi dağıtmıştı. ''Hana...kendini savunmaya çalışsan iyi edersin. Çünkü bu sefer sağlam dayak atacağım sana !'' Yemek masasının üstünden tekme atarcasına hızla bacağını kaydırdı ve masada bulunan her şeyi yere serdi. Ardından masayı iki eliyle tuttuğu gibi bağırarak kaldırdı...ve kız kardeşine doğru fırlattı.

Abla dayağının dozu biraz fazla kaçıyordu sanki. Yere yapışmıştı Hana. Ağzında kan tadı vardı. Ablasının ona vurmasına alışıktı ama bu kadarı da daha önce alışık değildi. Bir insan kardeşine nasıl bu kadar sert olabilir ki? tabiki az önceki cümle Hana'nın kafasından geçen bir cümle değildi. O daha çok naçizane benim düşüncem. Hana'nın düşüncesi ise "Bu durumdan nasıl kurtulacağım" şeklindeydi. yerdeyken ve hatta ağzında kan tadı varken bile ablası hakkında en ufak bir şekilde kötü düşünmüyordu o.

Ablasının sözlerini de ayağa kalkarken duymuştu. İşlerin biraz daha kötüye gideceği belliydi. Bu olmadan önce ne yapacağına karar vermeliydi. ablasına karşı jutsu kullanmayı hiç istemesede ablası artık ona bunu mecbur kılmıştı. Yinede önce konuşma yoluna gidecekti. Kendine doğru gelen masayı Kwarimi no jutsu ile bizzat masayla yer değiştirerek atlatıp konuşmaya başlayacaktı. "Nana nee-san bugünlük bu kadar yetmez mi? benim senin gibi dövüşemeyeceğimi biliyorsun"

Önceki günlerde aynı olay yine yaşanmıştı. İki kardeş yine birbirini pataklamıştı evde. Aslında çok şaşılası bir durum da söz konusu değildi. Genelde böyleydi durum. İki kardeş durmadan atışır,birbirine girerdi. Nanase tekmelerini kullanmazdı. Hana da genjutsu tekniklerini kullanmazdı. Çünkü birbirlerine gerçek bir sinirle saldırmıyorlardı. Hatta Hana sinirli bile değildi. Nana da kız kardeşine özel bir sinir beslemiyordu. Yapısı gereği agresif bir hatundu yani. Vurdu mu inletir ha herkes akıllı olsun yani.
''HEEEE ?! Onu etrafı dağıtmadan önce düşünecektin ! Baka ! BAKA !'' Masanın kırılan bacaklarından birini yerden aldı ve sertçe kendi kafasına vurup parçaladı. ''MIIAAH...Yeterince sert değil. Seni ellerimle döveceği demek ki.'' Evet hatun deliydi. Psikopattı. Manyak bir şeydi yani. Yine pozisyonunu aldı Nanase. Gözlerini kıstı ve kız kardeşine baktı agresif bir şekilde. ''Yine konuşarak halletmeye mi çalışacaksın Hana ?! Ne zaman işe yaradı ?! Az delikanlı ol ulan !'' Kız kardeşinin kendisine saldırmasını görmek istiyordu. Kendisini etkilemeyi başarırsa dövüşü çatıya taşıyabilirdi.

"SAÇMALAMA BE! Masayı fırlatarak evi dağıtan ben değilim sensin nee-san. Ayrıca benim gibi narin biriyle neden kavga etmek istediğini anlamıyorum. ki sen o sopayı kafayla kıracak kadar hayvan birisin." Son kelimelerini söylerken Hana'nın yüzüne ufak bir gülücük gelmişti belki ama içinden "aha şimdi sıçtım" diye geçiriyordu. Yüzünden belli etmesede ölümüne korkuyordu. Sanki ablası ona karşı onun jutsusu olan Rakumei no Jutsu'yu yapmış gibiydi. Elinden gelen çok şey yoktu. sözleri söylemişti ve cezasını da çekecekti. Ablasının ne kadar güççlü olduğunu ilk elden görecekti. Yapabileceği tek şey dirsek ve bilekleriyle kendini korumaktı.

Ka-ching! RPGTurk yönetimi insiyatifiyle, kurgularınıza özen gösterdiğinizden mütevellit ödül kişi başı 15GP kazandınız! Güle güle harcayın.

RPGTurk

Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Re: Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Re: Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Re: Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Re: Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter

Re: Ablanın Vurduğu Yerde Gül Biter