RPGTurk

Görevde Bulunan Kişiler: Yashamaru, Jushina Yuubo
Öngörülen Seviye: C Rank
Pasiflik Sınırı: 24 saat

Daichou'nun emirlerini, Daichou binası girişinde bulunan başka bir Chuunin'den aldınız. Bu emirler, ufak parşömenlere yazılmış ve gerekli kişilerce açılmak üzere mühürlenmiş durumda. Her birinizde bir kaç parşömen var. Total olarak 4 yere uğrayacaksınız, bu uğrayacağınız yerler genel olarak köy meydanı çevresinde olacak. Hava, her Ame günü gibi, yağmurlu ve karanlık. Sokakları kullanarak gideceğiniz yerlere ulaşacaksınız, zira devriye platformlarını kullanmanıza izin yok. Loş bir atmosfer size eşlik etmekte.

Chunin olmakta amma zor iş be arkadaş. Geninken çok nadir göreve çıkardık ve köyün bu kadar büyük sorumluluklarını sırtımızda taşımazdık. Tamam heyecan açısından yüksek seviyeli görevler güzel ama bu ne lan? Oğlum bildiğin amelelik yapıyoruz lan. Görev saatimiz yaklaştığında hemen ekipmanlarımı hazırladım ve yağmurluğum ile shinobi çantamı alıp evden çıktım.

Bugünkü görevde ev arkadaşlarımdan Yubo'da benimle olacaktı. Her halükarda görevi tek yapmayı tercih ederim aslında ama Yubo da sorun teşkil etmeyecektir. Yağmurun altında başladık Ame - Chou binasına doğru yürümeye. Yine her yer karanlık, yine her yer ıslak ve yine herkes kapüşonlu, yağmurluklu. Değişmez Amegakure işte ne yapacaksın? En sonunda görev yerimize varmıştık. Tam saatinde varmış olsak gerekecek ki bir chunin hiç bir şey söylemeden bize emanetlerimizi verdi. Bir saçağın altına geçip, adreslerin yazdığı kağıda baktıktan sonra genel olarak işimizin köy meydanı ve çevresinde olduğunu gördüm. Hmm... Köyün içine bir görev. Aksiyon olmayacaktır. Sakin ve hızlı bir şekilde bitirip, eve dönmek en yararlısı olacaktır.

Yubo'ya "Bir an önce eve dönmek istiyorum. Hızlı olalım. İlk olarak köy meydanına gidelim, orayı merkez olarak kullanıp, rahatça her yere ulaşıp, bunları götürebiliriz." diyeceğim ve emanetleri elbisemin altına sokarak güvenceye alacağım. Köyün içi bile olsa yinede parşomenleri etkileyecek, onlara zarar verecek tonla etken var. Yağmurdan korumak gerekir, yere düşmelerini engellemek gerekir. Ayrıca zaten köyün önemli emirleri elimdeyken sallana sallana gezemem.

Beyler selamın aleyküm...

Geçen yine bir ekşınlardayım, bir ekşınlardayım ki sormayın. Bizim bu Kane ibnesi evde sucuklu yumurta yapmaya çalışmış biliyormusunuz? Çektim köşeye muallakı, dedim olum hayırdır sen sucuk parasını nerden buldun? Pipini mi kestin de bize yediriyorsun? Ben konuşur konuşmaz tırstı piç. Dedi işte Yubo abi benim dayım kasap, at falan kesince toynakların arasında bazen et kalıyor onları da bıçakla sıyırıp salam sosis, en olmadı sucuk yapıyor dedi. Vay amına koyim, ne yalan söyleyeyim şaşırdım beyler! Toynak eti yediğimi bilseydim götüme soksalardı yemezdim ben o sucukları açık açık söyleyeyim... ... ... Gerçi soksalar yerdim lan. Et yani sonuçta, protein falan lazım olan şeyler onlar! Herneyse beyler işte bu Kane ibnesi ile konuştuktan sonra bunu bi güzel uyuttum, severim muallakı kız olsa nikahıma alırım. Aldım kucağıma atmık bataklığına dönmüş yatağına yatırdım. Piç artık nasıl bir yokluktaysa yatağı döl içerisinde bırakmış! Hatta geçenlerde çarşafı temizlemek için topladım takımı makineye attım, bi baktım makinanın arkasından bikaç metal parçanın yere çarpma sesi geliyor. Hassiktir dedim gittim baktım arkaya, birde ne göreyim? Makina doğurmuş amk kanlı kanlı! Yavru bir kurutucu duruyor makinanın arkasında. İşte bizim bu abanza makineyi bile hamile bıraktı böyle böyle, o gün bu gündür bizim yashamaru bunun önünde domalmıyor...

Baktım bu piç uyuyor, dedim uyandırmayayım orospu çocuğunu. Aldım Yashamaruyu dedim hadi göreve gidiyoruz Kane kaarşim uyumuş uyandırmayalım. Bu Yashamaru piçi de zaten küçüklükten beri ne dersem yapar, hemen olur abi dedi. Çıktık göreve, şimdide parşömen mi ne götürüyoruz işte gavatın birine... Yollardayız. Gerisini biliyorsunuz zaten. Hemen parşömeni cebime attım ve Yashamaruya cevap verdim:'' Senin beyin kıvrımlarına sokiim ben Yashamaru kaarşim. Hadi gidelim!''

Ame yağmurlarının altında ilerlemeye başlıyorsunuz. Kasvetli bir hava hakim ortama. Meydana doğru ilerliyorsunuz öncelike, dar sokaklardan ilerleyerek. Özellikle burası aşırı sık yapılarla kaplı olduğundan, şehrin üstündeki kablo ağları yağmurun şiddetini, sokağın dibine varmadan kesiyor. Ancak yine de, karanlık. Gündüz olduğunu biliyorsunuz, ancak Amegakure gündüzü de bu kadar oluyor. Yersen.

Köy meydanına varıyorsunuz yavaştan. Gideceğiniz yerler belli. Köyün çeşitli yerlerine dağılmış olan korumaların bulunduğu kulubelere uğrayacaksınız ve buralara haftalık emirlerini vereceksiniz. Oldukça basit, rutin işlerden biri. Ancak Chuunin olmak zor. Hele Amegakure gibi doğaüstü bir iklime sahip bir yerde. Muhabbet ederek yolunuza devam ediyorsunuz.

Karar verilmişti. Köy meydanını merkez alarak görevimizi hızla bitireceğiz. Gerçi Yubo'nun her zaman ki dikkatsiz kelime seçme huyu yine baş göstermişti. Önerim üzerine saçma bir konuşma yapmıştı ve ilerlemeye başlamıştık. Eğer üzerimizde yağmurluk olmasa belkide sırılsıklam oluruz. Boydan boya ıslanmamız sadece 10 saniyemizi alır belkide. Amegakure'nin yağmuru işte bu kadar yoğun. Yinede başımıza böyle saçma işleri çıkarmak için Ame - Chou'ya engel olmuyor bu hava şartları. Chuniniz ya biz hani, kullan amele gibi.

En azından para alıyoruz bu işler için. Hiç yoktan bu da bir şeydir. Aslında salona bir tane kitaplık almak istiyorum. İçini oldukça kitaplarla doldurmayı düşünüyorum. Okumadığım tonla kitap var zaten. En azından onları koyacak yerimiz olur. Hayır, anlamadığım şey şu, evde kitapların dağınık durmasını istemiyorlar, kütüphane alınca da parayı boşa harcamış oluyorum. Bu nasıl bir çelişkidir ben anlam veremedim. Kitapları topluyoruz işte. Yani kütüphanenin başka bir kullanım alanı yok. Gerçi Yubo kütüphaneyi boş bulsa gidip içinde uyur, nasıl sığıyor bilmiyorum ama uyuyor bildiğin.

Yolda en yakın nöbet kulübesine doğru ilerlerken Yubo'ya döndüm ve uzun sessizliğimi bozarak "Salona bir tane kütüphane alacağım. Ne dersin?" diyeceğim.

Birgün yoldan geçiyorum ııı ki!

Bir güzel karı görüyorum ııı ki!

Bu ne yağmurdur arkadaş iki dakikada ağzımıza sıçtı yeminle! Döl taneleri gibi şarıl şarıl düşüyorlar yere, hangi orospu çocuğu kasabamızı buraya kuralım dediyse amına koyim ben onun peşin peşin söyleyeyim. İnsan bir düşünür lan, ''Buraya köyü kurmayalım, çok yağmur alıyor millet helak olur mazallah'' falan diye anlatabiliyomuyum. Doğru olan da budur normalde. Ama bizim gavat ame-chou düşünürmü bunları? Nerdee... Piç karizma yapacak illa, ''Yağmurun gizlediği köy''. ''Yağmur gibi bastıran köy!'' yada ne bileyim '' Bastır of Puppets!'' tarzı bir lakap istiyor işte köyüne amk ergeni! Hani şekilli şukullu dursun köyümün adı çaktınız mı? Halbuki hiç bulaşma hacı onlara. Kur köyünü şöyle çimenli göllü bir obaya, oynasınlar çocuklar etrafta sikini taşşağını sala sala. Amk bu diğer köylerin de kurulduğu yerler niye hep abidik gubidik yerler olmak zorunda onu da anlamış değilim bak. Millet mazoşist amk, Çayır çimene köy kurmak varken gidiyoz amazon ormanlarında yaşıyoruz! Biz eşşeğiz tabi, ondan sonra vay efendim tsunami oldu, boran oldu, fırtına oldu... La siktir! İbne!

Herneyse, şu kapkalın kablo ağlarının altından yürümeye başladığımız için yağmur tarafından döllenmemiz bitmişti. Şimdilik. Tam yanımdaki Yashamaru Piçine, ''Olum hazır bak kimse de yok. Burda azcık elleyeyimmi seni!'' diye soracaktım ki, Yashamaru konuşmaya başladı, anladımki önce o teklif edecek...

De etmedi yavşak!

Bende hemen cevap verecektim. Fakat bu sefer herşeyi billura vuran Yubo olarak değil... Gayet ciddi bir Yubo olarak açacaktım ağzımı. Mevzubahis bu iki kaarşimin istekleri olduğunda nekadar ciddi olduğumu en iyi gene bu ikisi bilir. Adam dövmüşlüğüm bile var anlatabiliyomuyum: ''Valla kaarşim, önce şu görevleri tamamlayıp kane piçinin ot parasını toplayalım. Çocuk zaten çulsuz sende biliyosun... Şimdi ot bulamayınca gene hastalıkları azar falan, arkadaşımız sonuçta... Önce onun ihtiyacını giderelim sonra para kalırsa söz ben sana kendi paramla alacağım kütüphaneni, biliyosun sözümde dururum.''

Köy meydanına varıyorsunuz. Üstü brandalı, en azından burada insanlar soluklansın diye. Geniş, çembersel bir meydan. Ortasında da ufak bir çocuk heykeli var, ancak ismi ve kim tarafından yapıldığı bilinmiyor. Çocuğun üstünde normal, sivil bir kıyafet var ve ellerini yukarı doğru açmış bir şekilde. Bu heykeli defalarca gördünüz. Savaşta bile yıkılmadığına dair söylentiler var.

Heykelin çevresindeki bankta insanlar dinlenmek ve yağmurluklarını bir kaç dakikalığına da olsa çıkarmak için durmuşlar, oturuyorlar.

Kulube az daha ileride, meydanın çıkışına doğru. Buradan az biraz görebiliyorsunuz.

Çok ilginç bir durum. Yubo, benim kütüphane fikrim karşı çıkmamıştı. Aslında direk olarak kabulde etmedi. Yinede hiç yoktan iyidir. En azından bu şekilde bir şansım var. Yarın öbür gün kütüphaneyi alıp eve soktuğumda bu muhteşem ikili olay çıkarmasın yeter. Biz kütüphane mevzusunu konuşurken yağmur bizi sırılsıklam etmişti ancak işin iyi tarafı çoktan köy meydanına gelmiştik. Köy meydanı, köyün tek yağmur almayan yeri diyebiliriz. İnsanların dinlenebilmesi için üzerine bir branda gerilmişti ve bu sayede halk yağmurluksuz burada durabiliyordu.

Tam olarak köy meydanına girdiğimizde ise çevreme ufak bir göz attım. İnsanların çoğu yağmurluklarını çıkarmışlardı ve durup dinleniyorlardı. Yeni gelenler ise direk yağmurluklarını sallamakla işe başlamışlardı. Benim böyle bir planım yoktu. Sonuçta köy meydanında görevimiz varken durup dinlenmek gereksiz bir şeydi. Ayrıca şimdi yağmurluğumu silkelesem bile birazdan tekrar sırılsıklam olacaktır.

Köyün insanlarını pek sevmem. Aslında çoğundan haz etmem bile. Bu yüzden pek köy meydanına gelmişliğim yoktur. Bir kaç defa sadece uğramışlığım vardır. Bir kez akademi gezisinde geçmiştik. Bir kezde görev amaçlı burada bulunmuştum. Zaten devriye görevlerinde meydanın üzerinden bakıyoruz. Ortadaki heykel her seferinde, her gelişimde gözüme takılmıştı. Hakkında tonla söylenti vardı. Yıkılmayan heykel diyorlar, tanrı olarak isimlendiriyorlar ve köyü koruduğunu düşünüyorlar. Ama hiç yakından bakmadım ona. Görevi bir kaç saniyeliğine es geçecek ve hemen heykelin önüne gidip çevresine bakınacağım. Her yerini dikkatlice inceleyeceğim. Gözüme takılan her detaya bakacağım. Belki bir yazı, heykel hakkında bir yazıt, neyden yapıldığı ve heykelin geneline bakacağım. Genelden kastım ise çocuğun surat ifadesi vs. Özellikle üzerinde herhangi bir yazı olabileceğini düşünüyorum. Eminim yapan bir yerlerine imzasını atmıştır ya da heykeli isimlendirmiştir. Kim bilir? Yinede böyle bir yazıt varsa okumak hoşuma gider. Yubo mu? İstediğini yapmakta özgür, benden uzak durduğu sürece!

Son derece enerjiğim muallaklar!

Her adımımı attığımda görevi tamamlayacak olmanın sevincini yaşıyorum. Sevinmemin sebebi bir misyonu bitirecek olmam değil ha, yanlış anlamayın sakın. Sadece görevi nekadar erken bitirirsem Yashamaru' yu okadar çabuk eve atabileceğim gerçeği bana ziyadesiyle haz veriyor ondan yani bu adrenalinler! Hani Kane de hazır, evde yatıyor pezevenk, bu piçide alsak eve götürüp uyutsak bütün fantezilerimi üstlerinde deneyebilirim anlatabiliyormuyum? Birinin parmağını diğerinin götüne sokturup ikisini aynı yatağa koymayı ve ardındanda hazır uyuyorlarken ikisinin de ağızlarına sıçmayı falan düşünüyorum. Uyanıklarken onlara böyle şeyler yaptığımda biraz alınıyorlar nedense, ama bilinçleri yerinde değilken istediğim herşeyi yapabiliyorum... ... UUUU Bir titreme geldi ya la!

Bir şey daha diyeceğim bak. Bizim bu pezevenk Yashamaru gitti taştan yapılma bişeyi incelemeye başladı. Çokta sikimde valla... Ama dur lan birdakika! Sikimde lan sikimde! Yeminle sikimde! Oda taş gibi sonuçta, şimdi desem ki pezevenge, ''Gel sen kuytuya ben sana taş gibi birşey göstercem'' gelebilir lan aslında. Taşı toprağı seviyor sonuçta çocuk. Bu geldimi de aganigi naganigi amk! OAAAH... Galiba ejekülasyon geçirdim muallaklar!

Yashamaru taş gibi şeyi incelerken başında sessizce bekleyecek ve yaklaşık 5 dakika kadar bir süre bekledikten sonra onu uyarıp yoluma devam edecektim: ''Hızlı olalım demedinmi karşiim? Hadi siktiret o taştan yapılma şeyi, ben sana hediye aldım hem evde göstercem seri olalım amına koyim! Zaten seni sevdiğimden bekledim kaç dakkadır annadabiliyomuyum?''

Kapalı konu: out: Tam odaklanamadım ikizden de özür diliyorum!

Yashamaru: Heykelin durduğu platforma eskiden bir plaket asılıymış, ama şu an çıkarılmış. İzler bayağı eski. Kim tarafından, ne zaman ve ne sebeple yapıldığı bilinmiyor heykelin. Heykelin saçı, kısa sayılabilir. Bu saç, sol gözünden aşağı çenesine kadar akıyor ve yüzünün sol tarafını kapatıyor. Ancak yüzünde bir hüzün var, bunu görebiliyorsun. Ellerini yukarıya doğru açmış, sanki yağmuru arzularcasına. Gökyüzüne kaydırıyorsun gözlerini. Tek görebildiğin şey, brandalar. İronik, diye düşünüyorsun. O anda, brandalardaki bir delikten geçen ufak bir damla, heykelin görünen gözüne damlıyor, yanağından aşağı kayıyor. Üzülüyorsun, anlamını bilemediğin bir şekilde.

Yubo'nun çemkirmesi ile Yashamaru da yoluna devam ediyor. Köy meydanı çıkışında bulunan aşırı ufak bir kulubeye varıyorsunuz. Kulube bile değil aslında, kiosk olarak adlandırılabilir. Sadece tek bir duvarı ve çatısı var, çatının altında bir masa, orada oturan bir shinobi görüyorsunuz. Yashamaru'yu gören shinobi, yüzünü buruşturuyor. Yashamaru parşömeni elemana uzatıyor. Eleman kısa, siyah saçlı. Standart Amegakure formalı.

"Köleler ayak işi yapar zaten." Diye bıyık altından mırıldandığını duyuyorsunuz parşömeni açıp okuduğu sırada.

RPGTurk

[Ame] Rutin Eskort I

[Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I

Re: [Ame] Rutin Eskort I