Islak Mektuplar
Gönderilme zamanı: 02 May 2015, 17:55Sevgili Nishi,
Şey…Selam. Naber?
Biliyorum uzun zamandır konuşamadık. İşlerim vardı. Biliyorum bu kötü bir bahane ama gerçek. İşler yüzünden mektup yazmakla uğraşamadım. Bir de üşendim. Üzgünüm…
Ama o uzun zaman içinde hayatımda önemli sayılabilecek hiçbir değişiklik olmadı. Sıkıcı bir biçimde ilerlemeye devam ediyor. Kendi evime çıktım, bu önemli sayılır mı? Evet, galiba sayılır… Sonunda o alkolik pislikten kurtulduğum için çok mutluyum. Ama Amai de olmayınca biraz yalnız hissediyorum. Arada görmeye gidiyorum fakat her zaman izin vermiyorlar. Bazen kaçırıp yemek yemeye götürüyorum ama çok kalamıyoruz, yokluğunu fark edebilirler diye geri eve bırakıyorum. Belki de kendime bir ev arkadaşı bulmalıyım… En azından hayatımda biraz hareketlilik olur.
Hala resim çiziyorum. Hatta çok daha iyi olmaya başladı. Amai artık daha gerçekçi olduklarını söyledi. Sanırım gerçekten de öyle. Sana da bir tanesini yollayabilirim istersen. Yorum yapar veya eleştirirsin… Daha çok insanları çiziyorum ama buradakiler çok çirkin. Ve çoğu ıslak. Cidden yağmur yağması hiç işime yaramıyor. Kendimi eve veya kafeye kapatıp duruyorum ve önümde oturan kişiyi çiziyorum fakat birileri beni şikâyet etmiş sanırım. Bazı yerler artık bana indirim uygulamıyor. Çok haksızlık…
Keşke Ishi’de olsaydım diyorum. Orası sıcak ve dışarıda oturup resim çizebilirim. Gelmeyi bazen düşünüyorum ama sonra Amai ve annem aklıma geliyor. Onları almadan gidemem. Hem para da bulmam lazım. Oradaki evlerin fiyatlarını bile bilmiyorum. Ayrıca oraya gelmek için bir sürü zahmetli iş yapmam gerekecek. Şimdi düşününce çok üşendim. Bilemiyorum… Sanırım Amegakure’ye sıkışıp kaldım. En azından bir süre daha burada olacağım.
Eee sende neler var? Veya yok? Hayatında neler oluyor? Her şeyi anlat, merak ediyorum. Hadi bay.
-~Shin
Şey…Selam. Naber?
Biliyorum uzun zamandır konuşamadık. İşlerim vardı. Biliyorum bu kötü bir bahane ama gerçek. İşler yüzünden mektup yazmakla uğraşamadım. Bir de üşendim. Üzgünüm…
Ama o uzun zaman içinde hayatımda önemli sayılabilecek hiçbir değişiklik olmadı. Sıkıcı bir biçimde ilerlemeye devam ediyor. Kendi evime çıktım, bu önemli sayılır mı? Evet, galiba sayılır… Sonunda o alkolik pislikten kurtulduğum için çok mutluyum. Ama Amai de olmayınca biraz yalnız hissediyorum. Arada görmeye gidiyorum fakat her zaman izin vermiyorlar. Bazen kaçırıp yemek yemeye götürüyorum ama çok kalamıyoruz, yokluğunu fark edebilirler diye geri eve bırakıyorum. Belki de kendime bir ev arkadaşı bulmalıyım… En azından hayatımda biraz hareketlilik olur.
Hala resim çiziyorum. Hatta çok daha iyi olmaya başladı. Amai artık daha gerçekçi olduklarını söyledi. Sanırım gerçekten de öyle. Sana da bir tanesini yollayabilirim istersen. Yorum yapar veya eleştirirsin… Daha çok insanları çiziyorum ama buradakiler çok çirkin. Ve çoğu ıslak. Cidden yağmur yağması hiç işime yaramıyor. Kendimi eve veya kafeye kapatıp duruyorum ve önümde oturan kişiyi çiziyorum fakat birileri beni şikâyet etmiş sanırım. Bazı yerler artık bana indirim uygulamıyor. Çok haksızlık…
Keşke Ishi’de olsaydım diyorum. Orası sıcak ve dışarıda oturup resim çizebilirim. Gelmeyi bazen düşünüyorum ama sonra Amai ve annem aklıma geliyor. Onları almadan gidemem. Hem para da bulmam lazım. Oradaki evlerin fiyatlarını bile bilmiyorum. Ayrıca oraya gelmek için bir sürü zahmetli iş yapmam gerekecek. Şimdi düşününce çok üşendim. Bilemiyorum… Sanırım Amegakure’ye sıkışıp kaldım. En azından bir süre daha burada olacağım.
Eee sende neler var? Veya yok? Hayatında neler oluyor? Her şeyi anlat, merak ediyorum. Hadi bay.
-~Shin