[Ame] Ay Huzmesi

[Kagetsu Kurai]

Yolumuzda yürümeye devam ediyorduk. Başımıza epey şey gelmişti. Kurtların saldırısı, atın ölümü, Akari'nin ayağının çatlaması... Ancak hiç bir şey bizi yolumuzdan etmemişti. Zaten eskilerden beri bizlere hep bunu öğretmediler mi? Bir shinobi ne kadar tökezlerse tökezlesin, ayağa kalkıp yürümeyi bilmelidir. Artık basit geninler değiliz, chunin olarak daha ciddi görevlerde yer alacağız. Belki bir tıbbi ninja olarak bu görevde üstüme düşeni yapamadım. Atı kurtaramadım, Akari'nin ayağını iyileştiremedim. Yinede yolculuğumuza bir şekilde devam etmek bizim gelişme gösterdiğimizi doğruluyordu.

Şu mavi genetik bozukluğunun başına gelenlerden sonra birde onu psikolojik olarak sıkmamak adına susmayı tercih etmiştim. Saçma sapan sorularla bir şekilde neden bu yolculuğa çıktığını öğrenmek, neden gecenin en tehlikeli vaktinde hareket ettiğini öğrenmek belki beni tatmin edecekti. Fakat ben bir doktorum ve hastama iyi davranmak zorundayım. Kendimi düşününce sanırım susmam en doğru hareket olacaktır.

Fakat ben bunları düşünürken, Akari gözyaşlarını siliyordu. Sanki bir şey var diyordu bana. Dışarıdan her ne kadar güçlü durmaya çalışsa bile içinden büyük bir çöküntü içindeydi. Aynı anda bir şeyler söylemişti Gin'e. O anda ben bu mavi genetik bozukluğuna "Dur, dur bırakma! Bu ayakla yürümesi iyi olmaz. Yaklaştıysak eve girdiğimizde, rahat bir nefes aldığımızda tıbbi bakımını sağlarım. Ondan sonra benim işim biter, gönül rahatlığı ile giderim. Ama şuanda yürümesi iyi değil, buna izin veremem. Ayrıca..." dedim ve durakladım. Hem sustum hemde yürüyüşümü kestim. Bu duruşun ardından en ciddi ifademi takınıp, bu tiple ne kadar ciddi oluyorsa artık "...Kurtların saldırısından beri somurtuyorsun, teşekkürler savuruyorsun ve ağlıyorsun. Bunu fark ediyorum. Ancak hiç bir tehlike yokken, sırt korkutuğun için bu kadar ağlayamazsın. Başka bir şey olduğunu ikimizde biliyoruz. Neden? Neden istemediğin bir yolculuğa çıkıyorsun? Anlıyorum, nufüslü bir ailedensin ve bu sebeple bazı sorumlulukların var. Ancak neden bu gece vaktini tercih ettin? Kafamda bu sorular dönüp dolaşıyordu aslında. Hepsi mantıksızdı ve bize ciddi bir sorunun olduğunu gösteriyordu. Başka sırf merakımız için soruyorduk ama farkında değil misin? Yolda o kadar macera yaşadık, belki yolun sonuna geldik sayılır ama bizler bu yolculuk boyunca bir aile olduk, dost olduk! Belki senin için bir şey yapamayız ancak acını paylaşıp azalmasını sağlayabiliriz. Kimseden şimdiye kadar bunu istemedim, hep zorla aldım ancak sana şunu söylemek istiyorum; lütfen bizle acını paylaş ve azalt. Bunu kendin için yap. Kendin için yapmıyorsan, benim gibi bir deliye dahi değer vermiyorsan şu seni sırtında taşıyan adama bir bak. O hak ediyor bunu." diyeceğim. Belki bu sözler kızın konuşmasını sağlayacaktır. Hehehe... Artık son denemem bu.

[Gin Ryuunosuke]

Sessiz bir yürüyüş gibi görünüyor olabilir fakat biliyorum ki herkesin kafasında tonlarca soru işareti var ve bunların cevaplarını bulmak isteyen bizler kendi iç dünyamızda büyük bir karmaşanın tam ortasındayız aslında. Soru işaretleri cevaplanmayı bekliyor bakalım elimizde neler var? Hiçbir şey! Hiç bir şey yok. Durum pek iç açıcı sayılmaz değil mi? Bu durumları çok sevdiğim söylenemez. Köşeye sıkıştırılmasına az kalmış bir av gibiyim acilen bir şeyler yapmazsam avcı hayatımı sonlandıracak. Aya bakarsak çok fazla yolumuz olduğunu zannetmiyorum. Yürürken iki kez hışırdama sesleri duymuştum biri geyik diğeri ise zararsız bir tavşandı.

Akari iki kez öksürmüştü. Umarım hasta olmamıştır diye düşündüm içimden. Ardından sırtıma vurmasıyla ona dikkat kesildim. Yük olduğunu inmek istediğini ve fazla kalmadığını söylemişti. Ben cevabımı veremeden Kagetsu bırakmamamı söylemişti ona katılıyordum. İşlerin kötüleşmesine izin veremezdim. Tam bu sırada Kagetsu durdu ve ardından ne olduğunu anlamak için bende durdum. Dikkatlice ona bakıyordum ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Kagetsu konuşmasına başlamıştı. Samimiyeti tartışılır olsa da ona inanmak istiyordum. İnsanın üstünde harika bir etkisi vardı. Sanki benim söylemek istediklerimi söylüyordu. Konuşması bitince sıcak ve içten bir gülümseme ile “Haklı, senin için hayatını riske atan kişileri dost olarak bile görmüyor musun?” Bunlar avın son kozlarıydı…

Atı kaybettik, Akari’yi koruyamadık, hayır koruyamadım fakat ben görevimden vazgeçmedim. Görevim hepinizin sandığından farklı bir görevim var. İnsanları korumalıyım. Ben eminim Akari’yi bu yolda korusam bile ondan sonra onun başına kötü şeyler gelecek ve asıl görevimde başarısız olacağım. Ve asla bunu kabul etmiyorum.

[GM - Naruto]

Kurai'nin cümlelerinden sonra Akari gözyaşlarına boğuluveriyor. Hala Gin'in sırtında duran Akari birkaç kez öksürüyor ve ardından burnunu çekip gözlerini siliyor. Bu hali tam da ona acımanızı sağlayacak türden oluyor. Akari birkaç kez derin nefes alıp kendini toparladığında "Haklısınız." diyor büyük bir pişmanlıkla birlikte. Gözleri neredeyse yarı yarıya kapalı duran Akari ruhsuz bir şekilde "Obi..." diyebiliyor sadece ve yine gözyaşları devreye giriyor. Fakat bu sefer kendisini çabuk toparlıyor ve "Size ilk karşılaştığımızda Amegakure'den gelip gelmediğinizi sormuştum, aslında bunu sormamda farklı amaçlarım vardı. Muhtemelen sizler henüz daha Amegakure'deyken, Amegakure zindanlarına biri sızmayı başardı. Orada bulunan bir kişi kaçırmayı başardı. Amegakure bu olayı büyük bir itibar kaybı olarak gördüğü için yaşananları örtbas etmeye çalıştı. Ama bizimki gibi büyük aileler elbette olaydan haberdardı. Her şey bu zindan baskınıyla başladı." diyor ve nefes almak için susuyor. Soluk alışverişi cılız bir şekilde devam eden Akari "Zindanı basan kişinin adı Obi ve kaçırdığı kişi de Nori Maruya ismindeki bir mahkum. İkisi de Bingo Kitabı'nda yer almayan tehlikeli kimseler. Maruya'nın kaçırılması ile birlikte ben de tehlike altındaydım, çünkü beni bulmaya geleceklerini biliyorduk. Bu yüzden de ailem apar topar beni yazlığa göndermeye karar verdi. Çünkü Maruya'nın yakalanmasına sebep olan olay beni yanlarında götürmek istemeleriydi. Ailem olaya müdahil olunca Maruya yakayı kurtaramadı." diyebiliyor. Bu anlattıklarının ardından da gözleri yine yaşlanıyor, ancak bu sefer öncekiler gibi ağlamıyor.

Adımlarınız Akari'nin hikayesini anlatırken devam ediyor. Zaten kısa bir süre sonra da orta büyüklükte bir evin önüne geldiğinizde Akari yazlığın burası olduğunu söylüyor. Büyük bir demir kapı önünüzde duruyor ve kapıyı çalmak için yavaşça hamle yaptığınızda kapıyı vurmanızla birlikte kapı açılıveriyor. Kurai bu esnada Akari'nin gözlerinin korku ile büyüdüğünü fark ediyor ve kısa sürede bu büyüme sizlere de yansıyor. Büyük demir kapıdan eve doğru giden yaklaşık 10 metrelik taş yolun üzerinde cansız bir şekilde yatmakta olan sekiz kişiyi ve taşları kırmızıya boyayan kanlarını gördüğünüz anda, gözleriniz tıpkı Akari'ninki gibi bir görüntüyü alıyor. Akari çığlık atmamak için kendini zor tutarken evin kapısı yavaşça açılıyor ve kapıda iki kişi beliriyor. Biri siyah saçlı, diğeri sarı uzun saçlı iki kişi beliriyor. İki kişinin belirmesi ile de Akari'nin ağzından "Obi..." ismi dökülüyor! Sarı saçlı olan adam küçük bir kahkaha atarken "Merhaba Akari-chan, bizi özledin değil mi?" diyor. Akari ise dişlerini sıkarak "Maruya..." diyebiliyor sadece.

İki adama da şöyle bir baktığınızda, Obi'nin siyaha yakın bir renkte, pahalı bir takım elbise bulunurken, Maruya'nın üzerinde de yine pahalı olduğu her halinden belli olan beyaz bir takım elbise bulunuyor. İkisinin de yüzünde gülümseme varken, Maruya'nınki vahşi, Obi'ninki ise daha sinsi ve küçümseyici görünüyor gözünüze. Bu haliyle de sanki tasmayı tutanın Obi olduğunu daha iyi anlıyorsun.
Obi'nin Görünümü

Nori Maruya'nın Görünümü

Kapalı konu

Konuyu her ne kadar okumuş olsam da gözümden kaçan şeyler olabilir, bu yüzden kusura bakmayın. Ayrıca üslup farklılıkları da olabilir, bunu da göz ardı etmenizi isteyeceğim.

[Gin Ryuunosuke]

Kurai’nin konuşması üzerine Akari daha fazla kendini tutamamış ve ağlamaya başlamıştı bu iyiye işaretti bir şeyler öğrenebilirdik fakat ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum normalde sevinmem gerekiyordu ama içimde kötü bir his vardı. Hem Akari’yi üzen bu şey ne kadar iyi olabilir ki? İçimde ki bu kötü his… Ve lanet olsun ki hislerim çoğunlukla yanılmaz. Düşünceler boşluğunda çırpınırken Akari konuşmaya başlamasıyla ona dikkat kesildim. Dinlerken duygularımı gizleyerek soğukkanlı görünmeye çalışıyordum bizim paniğe kapılmamız Akari’nin korkmasına ve daha fazla paniğe kapılmasına sebep olabilirdi. Akari arada nefes almıştı ve devam ettirmişti.

Gizlemeye çalıştığım duygular o kadar kuvvetliydi bu duygularımı uzun süre saklayabileceğimi zannetmiyorum. Aynı anda yaşadığım nefret, öfke, şaşkınlık ve kin duygularının sebepleri belliydi nasıl olurda yetkisiz birisi Amegakure zindanlarına girebilir. Bu kadar basit mi? Bunlar olurken Ame-chou denen kişinin eli armut mu topluyor. Zindanı koruyan kimse yok muydu? Nasıl izin verirler buna inanamıyorum en azından sadece bir kişiyi kaçırmış ya tüm suçluları çıkartmayı başarsaydı lanet olsun! Duygularımın kölesi olmak üzereyken yeni bir soru işareti oluşmuştu neden Akari? Sadece soylu olduğu için olamaz değil mi? Ya Akari eskiden Obi ve Nori ile birlikte kötü işlere bulaşmışsa kim bile bilir ki aklımda çıkan soruların cevabını öğrenmeden Akari’den bile şüpheleniyordum ama bir türlü ona soramamıştım neden olduğunu anlamıyordum dilimden sözcükler çıkmıyordu.

Sorularımı soramadan eve varmıştık. demir kapıyı çaldığımız anda açılmıştı ve gördüğüm manzara, 10 metrelik yolu kızıla boyayan cesetler vardı ardından evin kapısı açılmıştı ve içinden siyah ve sarı saçlı olmak üzere iki kişi vardı. Bunların kim olduğunu tahmin ediyordum ve Akari’nin ağzından çıkan tek bir kelimeyle tahminimin doğru olduğunu anlamıştım. Ardından sarı saçlı herif Akari’yle dalga geçercesine konuşuyordu bu duruma karşılık Akari sadece Maruya demekle yetiniyordu kimin kim olduğunu artık biliyordum.

Vahşi ve sinsi hangisinden çekinmeliyim? Bunun cevabını birazdan öğrenecektim fakat çok tehlikeli sularda yüzüyordum nereden bakarsak bakalım dezavantajlı durumdaydım. En belirgin olan sayısal üstünlük, güçlü olduklarına şüphe yoktu büyük ihtimal yardıma ihtiyacım olacaktı gerçekten köşeye sıkışmış durumdaydım fakat bir şeyler yapmalıydım şuan çoğu genjutsu jutsularımı kullanabilecek durumda değildim arkadaşlarıma genjutsu uygulamam eminim ki sıkıntılar çıkartacaktır. Akari’yi Kurai’ye verecektim. Yanına yaklaştığımda “Buradan uzaklaşmalısınız burası çok tehlikeli ha bir de yardım çağırabilirseniz hiç fena olmaz.” Diyecektim gülümsemem ile gerçi yardım bulabileceklerinden şüpheliydim. Gerçekten ölüme gidiyordum fakat onları en azından yavaşlatmam gerekiyordu.

Kötü oldu kusura bakmayın.

[Kagetsu Kurai]

Sonunda... Sonunda bu ahmak genetik bozukluğu konuşturmayı başardık. Ağzından cımbızla laf alıyoruz bu nedir ya? Kız bize bütün olanları anlattığında biraz hayrete düşmüştüm doğrusu. Amegakure'den birisi kaçırılıyor ve bu birisi, Yağmur ülkesi soylularından birinin peşine düşüyor. Hadi burası normal, tamam burada hiç bir sorun yok ama biz neden bu konuda bilgilendirilmiyoruz? Sonuçta görevimiz bu kızı, bu adamlardan korumak değil mi? Görevimiz bu kızı, bu adamlardan korumaksa, koruyacağımız kişileri neden bilmiyoruz? Görevimiz bu kızı, bu adamlardan korumaksa, koruyacağımız kişileri bilmiyorsak, biz bu kızı nasıl koruyacağız?

Eh... Banane ya. Bu konu hakkında hiç yorum yapmamayı tercih ettim şuanda. Kimseden bir ses çıkmayınca yolumuza koyulduk. Sonuçta ben merakımı dindirdim, artık kafam rahat. O kafamı, beynimi arkadan yavaş yavaş kemiren saçma his kayboldu. Oh be! Dünya varmış. Kısa sürede yolculuğumuzun son yokuşunu çıktık ve bir eve geldik. Görünüşe göre, ihtişamıyla kendisini rahatça belli eden bu yer, Akari'yi getirmemiz gereken yazlık.

Yazlığa ulaştığımızda yavaşça kapıyı açtık ve içeri girdik. Aslında bizi burada çiçeklerle, çelenklerle, yemeklerle, şenlikle, denekler... Öhm... İşte o tarz şeylerle karşılayacaklarını düşünmüştüm ancak sadece bir kaç parça hediyelik eşya yani ceset yerde yatıyordu. Tamam ben onları alıp içlerini açarım, deşerim, eğlenirim, bir yerlerini değiştiririm hiç sorun değil. Ama bu iki canlı it ne yapıyor burada? İşte tam bu sorumun cevabını da Akari verdi. İşte Ame'den kaçan del... Tutuklular bunlar.

Şimdi bu adamlar Akari'yi istiyor, bizim görevimiz ise Akari'yi buraya getirmekti. Biz Akari'yi getirdiğimize göre kimin teslim alacağı neden umurumuzda olsun ki? Şuan çekip gitsem, köyüm beni suçlayabilir mi? Ben suçlayabilecekleri bir sebep görmüyorum. Cidden şimdi bu karşımdaki heriflerle savaşmak, kendi hayatımı tehlikeye atmak için gram sebebim yok. Akari'yle ne kadar yakınım, hiç! Akari benim dostum mu? Hayır! Alt tarafı ondan bir şeyler öğrenmek ve merakımı gidermek için yakın gibi davrandım. Gin görünüşe göre kızı halen korumak istiyor. Ona dönerek "Hey, hey sakin ol! Bizim görevimiz bu genetik bozukluğu buraya getirmekti. Neden şimdi hayatımızı tehlikeye atalım ki? Sonuçta bizim bütün işimiz kızı buraya sağ sağlim getirmekti, bize, onu kime teslim edeceğimiz söylenmedi ki. İşte teslim edeceğimiz adamlar karşımızda duruyor. Biz işimizi yaptık." diyeceğim.

[GM - Naruto]

Gin'in cesur tavrı özellikle Maruya'nın daha çok gülümsemesine neden oluyor. Akari'yi Kurai'ye teslim etmesinin ardından Kurai de fikirlerini dile getiriyor. Maruya aranızda konuştuklarınızı pek duyuyor gibi durmuyor olsa da ikinizin arasında bir çekişme olduğunu fark etmiş gibi. Obi ise, yüzünde oldukça sinsi ve aşağılayıcı bir gülümseme ile halen daha kapının önünde duruyor. Maruya size doğru yavaşça adımlamaya başlarken "Akira-chan... Bizi özlediğin için konuşamıyorsun değil mi?" diyor vahşi gülümsemesini çekinmeden ortaya koyarken. Her ne kadar sizin varlığınızı idrak etmiş gibi dursa da buna önem vermediği her halinden belli oluyor. Maruya size biraz daha yaklaşırken "Zindanda çok olgunlaştım, bunu sana ispat edeceğim." diyor kinayeli kinayeli. Tabi tam olarak neyi vurgulamak istediğini anlamasanız da hoş cümleler olmadığını fark ediyorsunuz.

Maruya bu şekilde üstünüze gelmeye devam ederken kapının orada duran Obi "Maruya, sakinleş!" diyor gayet yumuşak bir sesle. Obi "Burada iki dostumuz daha bulunuyor ve sen onlara kabalık ediyorsun." diyor kendinden emin, dostça mı düşmanca mı olduğunu anlamadığınız bir şekilde. Ne var ki Maruya Obi'nin söylediklerinden sonra olduğu yerde duruyor. Yüzündeki vahşi gülümseme hala kendini korurken Obi "Akari'ye buraya kadar eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim. Şimdi izin verirseniz Akari'yi alıp buradan gideceğiz. Eminim bu durum iki taraf içinde bir sorun teşkil etmez, öyle değil mi?" diyor. Söylediği cümleleri önemsiz bir durummuş gibi vurgulamayı çok iyi başaran Obi'nin yüzündeki gülümseme giderek gözlerindeki küçümseme duygusu ile birleşiyor. Ancak bu küçümsemenin sadece size karşı olmadığının farkındasınız, zira Obi şu ortamdaki herkese aynı şekilde bakmakta.

Tüm bu olan biten sırasında Akari gergin ve ağlamaklı bir şekilde Kurai'nin yanında duruyor. Bacağı hala sıkıntılı gibi dursa da kendi başına ayakta durabilecek gibi görünüyor. Maruya ise sizden 15 metre kadar uzakta bulunuyor. Obi ise 20-25 metre mesafede durmakta. Önünüzdeki yol açık olsa da yolun kenarındaki cesetler yolu ancak 3 kişinin yan yana geçebileceği kadar geniş bir yol haline getiriyor. Tabi bu onların üstlerinden atlayamayacağınız anlamına gelmiyor.

[Gin Ryuunosuke]

Kurai’nin sözleri üzerine biraz daha sinirlenmiştim her ne kadar insanların düşüncelerinin farklı olabileceğini ve buna saygı duymam gerektiğini bilsem de yapamıyordum. Arkadaşımı düşmanların eline veremezdim fakat hayatım? Benim hayatımın hiçbir önemi yok mu? Gerçekten mantıklı olanın hangisi olduğunu söylememe bile gerek yoktu fakat mantıklı olan her zaman doğru değildir. Yani öyle değil mi?

Maruya benim tepkilerim karşısında daha fazla gülümsemeye başlamıştı. Dışarıdan bakıldığında fikir ayrılığına düştüğümüz anlaşılıyordu sanırım aslında bu pek şaşırtıcı değildi. İkisi de tehlikeliydi fakat Obi farklıydı bana göre sinsiler hep arkadan saldırırlar açıkçası bu pekiyi olmaz. Maruya Akari’ye sürekli bir şey söylüyordu. Neden Akari olduğunu anlamak zordu bunu ilk fırsatta soracaktım. Sanırım Kurai’de bunu düşünmüştür belki de benden önce o sorar Soruyu soranın kim olacağının çok bir önemi yoktu aslında fakat cevap gerçekten önemliydi. Obi ise Akari’yi teslim edersek bir sıkıntı çıkmayacağını söylüyordu.

Sakinliğimi korumaya çalışarak Kurai’ye “Düşüncelerini onaylamıyorum. Benim görev anlayışım biraz farklı sanırım. Arkadaşlarımı ölüme terk edemem belki sana söylediklerim çok saçma gelmiştir fakat bu benim düşüncelerim” Düşüncelerimi onaylarsa kapıya doğru koşacaktı. Ben ise aniden el mühürlerine başlayacak ve Tora mühründe sonlandırarak Kasumi Enbu no Jutsu yapmaya çalışacaktım başarılı olursa hemen akabinde Gouryuuka no Jutsu yapamaya çalışacaktım. Eğer bunlarda başarılı olursam büyük bir patlama olacaktı. Ben de bundan faydalanarak kapıya doğru koşmaya başlayacaktım.

Bunlar olursa ilk aşama tamamlanmış olacaktı ve diğer aşamaya geçmek için hazır olacaktık. Umarım buradan sağ çıkardık ve bu olursa köye bunun hesabını soracaktım.

[Kagetsu Kurai]

Aslında amacım Akari'yi burada bırakıp gitmekti. Fakat şu karşımdaki Maruya adındaki manyak herif üzerime üzerime gelmeye başlamıştı. Derdi ne ki bunun? Canımı sıkıyor. Obi adındaki manyak ise tek bir sözü ile onu susturuyor ve işleri daha fazla karıştırıyor. Bizi öyle bir küçümsemişti ki Obi, bu gerçekten canımı sıktı işte. O sırada yanımda birden bir tane daha ben belirdi ve birden kafama vurdu. Ardından "Siktir et kızı, bu yavşak seni küçümsüyor, hayırdır yani? Buna izin mi vereceksin?" demişti. Bu cümlelerin ise arkasında buğulu bir ses daha vardı. Gin, bana bir şeyler söylüyordu ancak ne dediğini anlamıyordum sesi boğuk geliyordu.

Şimdi ben buradan gidersem bu karşımdaki tipler beni küçümseyecekler, işin ne kadar kolay olduğunu falan söyleyecekler. Eğer gitmezsem şu üzerime gelen tipin sağ kolunu soluna, sol kolunu da sağına takacağım. Belki gözlerini ters çeviririm acaba ters görür mü? Hehehehehe... Bu komik olacaktır. Başka kimsenin ne söylediği pek umurumda değildi açıkçası. Gin ile benim aramda duran Kurai, birden dalgalanarak kaybolurken genç dostum harekete geçmişti bile. Bir şeyler yapmaya çalışacağı kesindi.

Herif bize halen uzaklar, bu bizim avantajımız. Kapı ise hemen dibimizde. İçeri giridğimizden beri yerimizden hareket etmedik. Gin adamları oyalarken ben birden Akari'yi tutacak ve dışarı fırlayacağım. Madem savaşacağız o zaman bunu geniş bir alanda yapmak yararımıza olacaktır. Dar alanda birbirimiz zarar verebiliriz. Ayrıca aklımda bir tür tuzak var. Kapının önüne çıktığım gibi demir kapıyı kapatacak ve kapının kolunun olduğu tarafa yani menteşelerinin tersine, normal bir insanın bel hizasına gelecek şekilde, duvara bir patlayıcı parşomen yerleştireceğim. Ardından hemen üzerine iki tane shiruken saplayacağım ve böylece kapıdan gelecek düşmanlar için patlamaya hazır, şarapnel etkili bir düzenek kurmuş olacağım. Bunu yaptıktan sonra kapıdan yaklaşık bir 10 metre kadar Akari'yi de alıp uzaklaşacağım. İçeride Gin'e ne olacağı pek de umurumda değil doğrusu. Sonuç orada hiç şansımız yok.

[GM - Naruto]

Gin Maruya'yı hedef alarak tereddütsüz bir şekilde Kasumi Enbu no Jutsu için harekete geçiyor. Tam bu esnada Kurai de harekete geçiyor ve Akari'yi alarak kapıdan dışarıya çıkıyor. Kapıyı kapadıktan sonra ise istediği noktaya patlayıcı parşömeni yapıştırıyor ve yeterli gördüğü mesafeyi araya koyarak beklemeye başlıyor.

Gin'in Kasumi Enbu'su ile ortaya yoğun bir sis ortama yayılmaya başlıyor. Bu sis giderek etkisini arttırırken beklenmedik bir durum gerçekleşiyor ve Maruya "Fuuton; Daitoppa!" diye haykırıyor. Bu haykırış ile birlikte Gin'in yarattığı tüm sis bir an için kendi etrafında toplanıyor! Bu halde de Goukakyuu no Jutsu uygulamanın intihar olacağı bariz belli oluyor. Bu sebeple esas saldırı planını iptal eden Gin, Maruya'nın oluşturduğu rüzgar ile geriye savrulmaya başlıyor. Bu savrulma sonucunda sırtı kapalı kapıya değecek kadar gelen Gin, Maruya'nın tekniğini bırakması ile rahatlıyor. Maruya'nın yüzündeki gülümseme deliliğe yorulacak bir hal alırken "Demek elementim seninkinden üstün! Arkadaşı da kaçtı! Hala şansın olduğunu düşünüyor musun?" diye soruyor sana. Sen henüz bir cevap veremeden Obi bulunduğu noktadan "Amacımız sizlere zarar vermek değil, ama zarar vermemiz gerekirse Maruya'nın geri duracağını hiç sanmıyorum. Bu yüzden Akari'yi bize verin ve herkes rahatlasın." diyor ifadesini ve sesindeki küçümseyiciliği sürdürürken. Elini yavaşça alnına doğru götüren Obi yavaşça başını ovalarken, yandan Gin'e bakmaya devam ediyor ve "Bu tip durumlar gerçekten çok gereksiz." diyor hayıflanıyor gibi.

Dışarıda beklemekte olan Kurai ilk önce yoğun sisi ve ardından bu sisi dağıtan rüzgarı görüp hissedebiliyor. Şu an için bir hamle yapıp yapmamakta serbest. Akari hala tedirgin bir şekilde duruyor ve belli ki Gin için endişeleniyor. Ancak ne kapıda ne de başka bir yerde Maruya veya Obi görünmüyor.

[Gin Ryuunosuke]

Savaş başlamıştı Kasumi Enbu no Jutsu uygulamıştım fakat Maruya denen şerefsizin Fuuton; Daitoppa diye haykırmasıyla işler ters gitmeye başlamıştı. Sisim dağıldığı için Goukakyuu no Jutsu uygulamam hiç bir işe yaramayacaktı. Ardından Maruya’dan gelen rüzgar ile geriye doğru savrulmuştum ardından Maruya tekniği bırakınca rahatlamıştım Maruya bunu yapmaktan zevk almışa benziyordu içimden çok pis sövmek geliyordu ama yapamazdım, yapmamalıydım. Arkadaşım kaçtı demek ha? Bunu gerçekten düşünüyorlar mı? Ardından Obi konuşmaya başlamıştı. “Gerçekten size karşı hiçbir şansım yok kahraman olma hayallerim suya düştü bu sayede rütbe atlayabileceğimi düşünmüştüm fakat gerçekten güçlüymüşsünüz en iyisi hemen Akari’yi geri getireyim ölmek istemem doğrusu.”, diyerek arkamı dönecektim ve Obi ve Maruya’ya belli etmeden el mühürlerini tamamlamaya çalışacaktım başarılı olursa Magen: Bunshin tekniğime yakalanacaklardı ve klonlarımı bölünerek yarattığımı gösterecektim.