[Kusa] Köy

[Shizawa Tatane]

Lanet olasıca beyaz saçlı orospu çocuğu! Seni öyle bir uyutacağım ki beyaz atlı prens bile uyandıramayacak, yavşak herif!

Akane-san'a ne oldu da dalıp gitti acaba? Bu tarz olaylar ninjalar arasında çok artmaya başladı ve endişe duyuyorum. Köy adına pek de güzel bir şey değil zira. Fakat köy ve benim adıma daha kötüsü hemen burada, bu köyde duruyor! İşin güzel yanı, muhtemelen yalnız bir şekilde duruyor. Avlanmaya hazır bir şekilde duruyor. Sinsice, ansızın, gırtlağına açılacak tatlı bir kesiğe karşı hazırlıksızmış gibi duruyor. Tch, ne saçmalıyorum. Lütfen lütfen, burada deneyimli birinden bahsediyoruz.

İki görev arkadaşım da burada olduğuna göre bana duygu ve düşünce tufanını bir kenara bırakıp plan kısmına geçmek kalıyor. Şimdi, bu adam Shinn denen saykopatsa öncelikle onu doğuranı sikeyim, sonrasında dövüş tarzına gelebiliriz.

"Rakibimiz hakkındaki bilgilerimiz pek de işe yarar şeyler değil, fakat hiçbir şey bilmemekten iyidir. Öncelikle, beyaz saçlı olmasının yanı sıra, dışarıdaki evlerin durumuna bakacak olursak Katon ve Doton'dan yüksek seviye yıkım saldırılarına sahip olduğunu söyleyebiliriz.

Şimdi, bu özelliklerin hepimizin aklında bir Shinn portresi oluşturduğunu düşünüyorum nedense. Çünkü, elemanımızın bir de yakın dövüş tecrübesi olacak ki, Akio-san'ın cesedi, öhm-öhü. Her neyse. Buna eklenecek kısımlara gelecek olursak, bizden daha tecrübeli bir shinobiyi öldürebilecek kadar gücü varsa ve bu shinobi öleceğini anlayıp küçük kızı saklıyorsa, karşısındaki kim olduğunu biliyor demektir.

Yani elimizde hali hazırda bilindik bir düşman var. Açıkçası buraya da bu shinobilerin zaten Shinn hakkında bilgi toplamak adına gönderildiğini düşünüyorum. Shinn olayını askıya alıyorum. Bizden daha tecrübeli bir shinobiyi öldürecek güce sahipse, tecrübeye de sahiptir. Tecrübeli bir adam plan proje olmadan hamle yapmaz gibi geliyor.

Yakın ihtimal, ona ulaşana kadar epey tehlikeli tuzaklarla karşılaşacağımız. Bu ihtimal ürkütücü, ama uzak ihtimal daha ürkütücü. Uzak ihtimal, adamın herhangi bir plan proje veya tuzak hazırlamamış olması. Bu onun aptal olduğunu değil ihtiyaç duymadığını gösterir ki; böyle bir düşman karşısında işimiz zor.

Ne yapacağımıza gelecek olursak, Katon ve Doton kullanıyor olması, yakın dövüşte etkili olması ve kesici bir alet kullanıyor olması, bu adamı Shinn'le bağdaşlaştırma sebebimizdi. Eğer öyleyse, bu elementlere bir de Raiton eklemek durumunda kalacağız. Ninjutsu konusunda uzak yakın fark etmeksizin, epey ofansif bir rakiple karşı karşıyayız gibi. Taijutsu seviyesinin de bizden katbekat üstün olduğunu söyleyebiliriz.

Ben, uzak menzilden, başarılı olabilirsem Genjutsu ile işe yarayabilirim ve repertuarımda birkaç tane de, böyle bir düşmana etki edip etmeyeceği şüpheli, defansif ve ofansif Doton tekniği var. Himei, yakın dövüşte eline geçecek en ufak fırsatta, anlık kritik hasarlar verebilir.

Fakat kullandığı Musatsu stili, barındırdığı agresif dövüş tarzından dolayı onu açık ölüme sürükleyecektir. Size bakacak olursak Akane-san, bir katana taşıyorsunuz. Demem o ki, Katana genel olarak birebir ya da açık dövüşte kullanılan bir ekipmandır. Dolayısıyla ilk karşılamayı sizden bekleyeceğim. Kontrollü hamleler ile rakibi sıkıştıracaksınız, ben de bu konuda elimden geldiğince Genjutsu desteği sağlayarak rakibi engellemeye çalışacağım.

Hime-chan, sen görevde kilit noktayı oynuyorsun. Bitirici hamleyi senden bekleyeceğiz. Bir başka deyişle, önden gidecek biri ya da bir bunshine ihtiyacımız olacak. Rakip, kendini gösterdiği anda Akane-san ve ben devreye gireceğiz. Ben kendimi tam olarak göstermek niyetinde değilim, çünkü olası bir açık alan dövüşünde kolayca harcanacak bir yapım var. Bu yüzden, gizliden gizliye Akane-san'a koruyucu meleklik yapacağım.

Akane-san, şayet plana uygun bir şekilde düşmanı köşeye sıkıştırmayı başarabilirsen, onu Himei'ye yönlendireceksin ve bu muhtemelen onun için bir son olacak. Ama öncelikle, alternatif bir son hazırlamak istiyorum. Kullanmayacağınız patlayıcı kağıtlarınızı bana verin." diyecek ve patlayıcı kağıtları alacak olursam, vücudumun üstüne bir bir dizecektim. Evet, yapacağım. Olur da elimde başka bir imkan kalmazsa, yapabileceğim son şey bu olacaktı.

"Şimdi, kulübenin yerini biliyoruz. Oraya doğru elimizden geldiğince gizlenerek gideceğiz. Bu noktada, görevin ne kadar ciddi olduğunu belirtme gereği duymuyorum. Yanlış bir şey yaptığımızı da hiç sanmıyorum. Bu arada, sizi zorlamayacağım. Şayet ikinizden biri ya da doğrudan ikiniz gelmeyecek olursa, Kusagakure'nin şanlı ninjalarını temsil ederekten yaptığım biz çekimli konuşmayı bene çekmekten ve oraya tek gitmekten kesinlikle korkmayacağım." diye ekleyecektim, Akio-san'ın alın bandını yavaşça söküp, kendiminkiyle değiştirirken. "Çimenler sararmazsa nasıl filizlenir yenileri?"şeklinde mırıldanacaktım, alınbandını bağladığımda, cesede bakarak. Akio-san'ın yüzünü, vücudunu, üstündekileri iyice inceleyecektim. Belki sonrasında işime yarayabilirdi.

Dostlarım da onaylarsa, onlarla birlikte sessizce kulübeye doğru yola çıkmak üzere son hazırlıklarımı yapacaktım.

Patlayıcı parşömenler? Tamam. İntikam yemini? Tamam. Havalı ve gaza getirici konuşma? Tamam. İntikamını alacağımız kişiye dair eşya? Tamam. Kandırılmış küçük kız? Tamam. Her şey tamam. Görev arkadaşları da tamamsa bu işe başlayabiliriz!

[Nyu Himei]

Tatanenin konuşmasını dinlemiş, ancak parşömenleri vermeyi reddetmişti. Olurda kendisi kullanmak durumunda kalırsa zor durumda kalmak istemiyordu. Basit bir el hareketiyle reddettiğini belirtmeye çalıştı ve Tatane'nin içeri girişini izledi. Daha sonra gözleri Yu'nun saklandığı yerde bitti. Küçük kızın intikamını almak istiyordu Himei, tabi sonunun meslektaşı Kusagakure shinobisi gibi olmasını istemiyordu. Akane'nin de dünyaya döndüğünü görünce kulubeye doğru yollandı. Saklanmak falan bu tür işlerle uğraşmak istemiyordu. Diğer ikisi saklanabilirdi ama Himei saklanmayacaktı. Hızlıca wakizashisini kınından çekti ve kulübeye doğru harekete geçti.

[Kaida Akane]

Cidden acıyorum kendi halime. Anılarım kabuslarım olmuş durumda, öldürmeyi sevdiğim zamanları unutmak için kişiliğime giydirdiğim bu kıyafet fazlasıyla yıprandı. Unutamadığım anılarla birleşince pekiyi bir sonuç ortaya çıkmayacak gibi duruyor.

Bu sırada içeriye Tatane ve Himei girmişti. Bir süre boş bakışlarla onlara bakmıştım hala deminki görüntülerden tam anlamıyla arınmış değildim. Ardından normale dönmüştüm görünüşe göre onlarda bunu yapanla yüzleşme kararı almıştı. Benim istediğimde buydu zaten, Tatane uzun bir konuşma yapmıştı. Planı fazlasıyla detaylıydı ve bizden bir isteği vardı. Himei reddetmişti, benim düşüncemde çok farklı değildi. “Üzgünüm sadece bir tane var ve yakın dövüşte bana yardımcı olabileceğini düşünüyorum.”, diyecektim. Yapabileceğim bir şey yoktu, muharebe sırasında kritik bir rolü olduğunu düşünüyordum. Hatta birkaç tane daha fazla olmasını isterdim.

Bunun bir son olması muhtemeldi ancak yaşarsam hayatımın kalan kısmına doğrudan etki edeceğinden emin gibiydim. Belki eksik bir uzuv olabilirdi ya da bir daha bu alınbandını takamazdım kim bilebilir ki?

Temkinli olacaktım ancak yine de Shinn gibi birinin pek tuzak gibi şeylerle uğraşacağını düşünmüyordum. Bu da onun ne derece tehlikeli bir herif olduğunu kanıtlar nitelikteydi. Tatane’nin planı uygulamaya çalışacaktım elimden geldiğince. Bunu belirtmek için onayladığımı anlatmak için kafamı sallayacaktım.

[GM - Naruto]

Tatane planını anlattıktan sonra Akio'nun alın bandını alıp takıyor alnına. Akio'ya tekrar dönüp bakıp esmer tenini, kıvırcık kahverengi saçlarını, üstündeki bariz shinobi kıyafetini aklına kazıyor. Adamın üstünde herhangi bir kesici alet yok. Boynundaki derin yarık ve shinobi kıyafetinin üstüne akmış bunca kan da olmasa gerçekten uyuyor gibi gözükebilir. Fakat size öğretilen bir olay bu, ölüm aslında hepinizin kaderi ve göreviniz, köyünüz uğruna ölmelisiniz. Himei ve Akane patlayıcı parşomenleri vermeyi reddedince Tatane kendi parşomenini kullanmak zorunda kalıyor sadece. Tam göğüs kısmına yapıştırıyor parşomeni. Patlatmak zorunda değil, ne olur ne olmaz.

Sonra birlikte çıkıyorsunuz Yu'ların bir zamanlar mutlu mesut yaşadıkları evlerinden. Ormana doğru ilerlemeye başlıyorsunuz. Yu büyük ihtimal ile sizi buradan görüyor ancak oyunun kurallarına uymak için yerinden çıkmıyor gibi. Ağaçların arasından ilerliyorsunuz ve seyrek olan bu ağaçlar yavaş yavaş artıyor. Güneş battığı ve ağaçlar sıklaştığı için etraf iyice kararıyor. Fazla değil, 5 dakika kadar yürüdükten sonra ağaçların seyrekleştiği bir alan buluyorsunuz. Etrafta sizin için hazırlanmış en ufak bir tuzak bile yok. Ağaçların seyrekleştiği noktada duruyorsunuz çünkü burada bir açık alan var. Alanın ortasında ise küçük bir klübe duruyor. Yu'nun bahsettiği Bunzo'nun klübesi bu olsa gerek, üçünüz de bunun farkındasınız. Klübe ile aranızda 20 metreden fazla var. İçeride kimsenin olup olmadığını bilmiyorsunuz. Çevre oldukça sessiz, sadece rüzgarın ağaçları hareket ettirdiğinde çıkarttığı sesler var.

[Shizawa Tatane]

Sonunda her şey başlamıştı, Akio-san'ı en az kendim kadar iyi bir şekilde biliyordum artık. Ölmeye de, öldürmeye de hazırdım. Bir an önce bu iş bir neticeye kavuşsun ve şu beyaz saçlı adamla karşılaşayım istiyordum. Eve çok yaklaşmadan, basit bir Henge no Jutsu kullanarak, Akio-san'ın vücuduna, yarasız beresiz bir şekilde bürünecektim ve diğerlerine kafamdaki anlık planı sunacaktım. Oturup daha iyi bir plan yapmak şu aşamada zordu, çünkü vaktimiz gittikçe daralıyor gibi hissediyordum. Ayrıca adamı hazırlıksız yakalama şansımız varken de bu şansı elden kaybetmek istemezdim.

"İki seçenek sunacağım. Birinci seçenekte, eve gizlice gireceğiz. Fakat bu seçenek kesinlikle riskli olan seçenek, adam da aptal değildir sonuçta. Diğer seçeneğe gelecek olursak, önce Himei evin arka tarafına gidecek ve alternatif bir giriş yolu bulacak. Bulduğunda, bana bir şekilde işaret verecek ve ben de kapıyı çalacağım. Adam beni bu kılıkta gördüğünde, bir anlığına da olsa bir şok durumuna girecektir diye düşünüyorum. Ardından onu kısa bir süreliğine engelleyecek, nispeten güçlü bir Genjutsu tekniğine başvuracağım.

Eğer kapıdan, herhangi bir konuşma ya da ekipman sesi gelmezse, bilin ki plan düzgün bir şekilde işliyordur. Sonrasında, ben geri çekileceğim ve Himei devreye girecek. Olur da Himei zor durumda kalırsa da sen, Akane-san, elinden gelenin en iyisini yapacaksın.

Planın ilk etabının başarısız olması durumunda, çıkacak ilk çığlığın kimden olduğuna göre davranmamızda fayda var, benden gelecek olursa, Himei, arkadan beklemeden senin de müdahale etmeni istiyorum. Fakat adamdan gelecek olursa da sen, Akane-san, doğrudan müdahale edeceksin.

Akane-san bu arada, senin nerede duracağına gelecek olursak.. Çatıyı görüyor musun? Evet evet, çılgınca belki ama en işlevseli bu olacak. Böylelikle, sen de olayları anbean takip etmiş olacaksın. Ben kapıyı çaldığım anda sessizce, çakra vasıtasıyla kapıya çıkmanda fayda var.

Şayet sessiz planı işleyecek olursak, bu biraz daha alengirli olacak. Ninjutsu konusunda, bu tarz işler için kendimi az çok geliştirdim. Bu yüzden yine ilk hamlede ben gideceğim. Zeminin altından, kulübenin içine gireceğim ve bu noktada da Genjutsu uygulamayı deneyeceğim. Ayrıca, sizden altıya kadar saymanızı rica edeceğim. Altıya kadar saydığınızda hala herhangi bir ses duymuyorsanız, içeriye müdahale etmekten çekinmeyin.

Bonus olarak, bina başlı başına tuzak olabilir mi? Demem o ki kendisiyle ilk temasa geçtiğimiz and-neyse bu neredeyse yok gibi bir ihtimal, küçük kızdan bu kadar iyi bir tiyatro gösterisi beklemem ne de olsa. Şimdi, bana sadece bir mi iki mi olduğunu söyleyin yeter. Benim oyum, ikinciden yana." diyecektim, oldukça kısık bir sesle.

Kendimi patlatmak. İntihar gösterisi. Etrafa dağılan kol, bacak, dalak, böbrek, beyin kıvrımları. Ya da başarılı bir şekilde uygulanacak Shibou no Jutsu. Hangisi kazanacak? Ölümüm mü öldürüşüm mü? Zaferim mi mağlubiyetim mi? Planlarım mı cenaze törenim mi? Göreceğiz. Akio-san'ın kılığına umarım çok başarılı bir şekilde bürünmüşümdür, keza planın altın noktası burada başlıyor.

Bu arada, merak ettiğim kısma gelecek olursak Shibou no Jutsu sırasında benim, beyaz saçlı apaçi tipimin mi yoksa Akio-san'ın mı onu öldürdüğünü göreceği.. Her neyse, her halükarda öldürülecek işte, çok da uzatmaya gerek yok.

Küçük kız, minik köy, büyük orospu çocuğu ve üçü yaşayan Dört Kusagakure ninjası. Ama göreve iki ninja gönderilmişken, neden sadece bir cesetle karşılaştık ki? Şimdi zamanı değil Tatane, şimdi zamanı değil! Zihninin paranoyakça oyunlarını bir kenara bırak ve kendini hazırla.

Şimdi, ne yapacağıma gelecek olursak; eve gizlice girmeyi seçecek olursa takım arkadaşlarım, eve yakın bir mesafeden Moguragakure no Jutsu uygulayacak ve evin zemininden içeriye girecektim. Bu noktada missing ile karşılaşırsam, bir de Shibou no Jutsu kullanarak onu bir süreliğine etkisiz hale getirmeyi deneyecektim.

Eğer, ikinci yolu seçerlerse ki bu benim daha çok işime gelen yol oluyor. Gidip, Akio-san'ın kılığında kapıyı çalacak ve missing-nin'in tepki vermesini bile beklemeden Tatsu mührünü yapıp Shibou no Jutsu uygulayacaktım. Ardından tepeden Akane-san'ın da yardımıyla, kısa sürede büyük işler başarabilecektik.

Kaderin bu kısmı bizim elimizde mi olacak yoksa biz kaderin pençesinde sürüklenenler mi olacağız, öğrenme vakti. Sanırım, bazen, gerçekten de, deneme-yanılma yöntemi biraz fazla riskli olabiliyor.

[Nyu Himei]

Yarın öğlen saatlerinde yazacağım.

[Kaida Akane]

Evden çıkmıştık ağaçların sıklığı gittikçe artıyordu. Etraf güneşin batmasından ve ağaçların sıklığından dolayı kararıyordu. Sanki karanlık bir geleceğin habercisi gibiydi, ölüm sandığım kadar uzak değildi şu sıralar. Hiç bitmeyecek gibi yaşadığım hayatımın dakikalar, saatler sonrası bitmesi muhtemeldi.

Pişmanlıklarım? Elbette vardı. Her günüm birbirinin kopyasıydı sanki. Yapmak istediklerimi sürekli ertelemiştim ve şuan her dakikasını değerlendirmeyi isterdim ancak artık çok geçti. Elimden gelen tek şey önümdeki büyük savaştan sağ çıkarak, hayatımın kalan dakikalarını istediğim gibi geçirmek olabilirdi. Öldürme hissine defalarca ulaşmıştım ancak ölmek defalarca elde edebileceğim türden bir şey değildi. Sadece bir kez erişebilirdim bu mertebeye, zaten bir kez eriştikten sonra öncesinde kaç kişi öldürdüğüm, kaç savaştan sağ çıktığın hatta dünyayı fethetmen bile anlamsız kalırdı. Ölüm herkes için eşitti. Irk, din gibi yüzeysel şeylerle ilgilenmez istediğini alır ve kaybolurdu.

Ben bu düşüncelerin içerisindeyken çoktan hedefimize ulaşmıştık. Ağaçların seyrekleştiği bu alanın ortasında küçük bir kulübe vardı. Buraya gelmemiz 5 dakikamızı falan almıştı ve düşündüğüm gibi bir tuzakla karşılaşmamıştık. Hedefimle aramda yaklaşık 20 metre ve bir kulübe vardı. Eski ben olsa savaş naraları atarak koşmaya başlamıştı bile ancak artık o kişilikten uzaklaşmıştım. Tatane’den gelen planı dinlemeye başlamıştım. Plan konusundan çok anlamasam da elimden geldiğince yardımcı olabilmek için dinlemiştim. İki planda da üstüme düşen görevi yapabileceğimi düşünüyordum. “Bende ikinciden yana kullanıyorum ancak burası küçük bir kulübe ve alternatif bir giriş olmama ihtimali var.”, diyecektim.

[GM - Naruto]

Tatane başarılı bir şekilde Akio'nun kılığına giriyor ve buraya kadar o şekilde geliyor. Kulübeye yaklaşmış durumdayken duruyorsunuz ve Akio kılığındaki Tatane kısık bir sesle anlatmaya başlıyor planı. Size iki seçenek sunuyor. Bir tanesi oldukça basitken, diğeri oldukça karışık ve herkese ayrı görevler düşüyor. Çocuk yapması gerekeni yapıyor ama takım arkadaşlarından gereken tepkiyi alamıyor. Hızlı düşünen bir shinobi eğer planda kafasına yatmayan bir şey yok ise, o planı uygulamaya çoktan başlamış olmalı aslında. Planı uygulamak yerine Himei de Akane de yanında öylece durup 2. planını onayladıklarını falan söylüyorlar/gösteriyorlar. Bu yüzden ne yazık ki plan uygulanmaya başlanmıyor.

Siz öylece durup birbirinize bakınırken birden kulübenin kapısı açılıyor. Ses ile üçünüz de olduğunuz yere pusuyorsunuz. Kapıyı sesli bir şekilde açan kişinin beyaz saçlı bir kaçak olmasını beklerken, bir Kusa shinobisi çıkıyor içeriden. Doğru düzgün yürüyemiyor, sekerek uzaklaşmaya çalışıyor kulübeden. Dikkatinizi çeken şey adamın vücudundaki sargılar. Belli ki bir ilk yardım görmüş. Kulübeden fazla uzaklaşamadan yere düşüyor adam. Daha sonra da kulübenin içinden bir kişi daha çıkıyor. Kendinizi buna oldukça alıştırmış olsanız da kanlı canlı önünüzde gördüğünüzde üçünüz de soğuk soğuk terlemeye başlıyorsunuz. Saitou Shinn... Bingo kitabında gördüğünüz gibi beyaz saçlı, gözlerini bu uzaklıktan göremeseniz de kırmızı olduğunu tahmin ediyorsunuz. Daha demin yere düşen shinobi elinden geldikçe kalkmaya çalışıyor yerden, ancak sonra tekrar düşüyor ve üzerine doğru yürüyen Shinn'den yerde sırtı üzerinde sürünerek kaçmaya çalışıyor, fakat başarılı olduğu söylenemez.

Shinn'in görünümü;

[Saitou Shinn]

Karşısındaki Kusagakure köyünden olduğu giysilerinden belli olan shinobi kendine gelmeye başladığında, o bu dar kulubenin içerisinde bir köşeye çökmüş, ağzındaki peçesini indirmiş, yanına aldığı ufak çıkınından kurutulmuş bir şeyler atıştırmaktaydı. Bir kaç gündür buradaydı ve olan bitenin ne olduğunu merak ediyordu; Shinobinin kendine gelişi ise sonunda alacağı cevapların ufukta görünmesi gibiydi. Öyle olmasını umut ediyordu, zira ölümün kıyısından dönmüş birisi için görmek isteyeceği son insanlardan biri olmalıydı. Onu kurtardığına muhtemelen inanmayacaktı, veya onu gördüğünde içine gireceği şok hangi zihin kırıntıları kaldıysa onları da sağa sola saçmasına sebep olacaktı. İki türlü de, denemeliydi. Zira burada olanları başka türlü öğreneceğinden şüpheliydi.

Shinobiyi yarısı yıkılmış tahta bir duvarın altında bulmuştu. Muhtemelen o duvarın altında bayılıp kalmıştı ve yıkımdan sağ kurtulmuştu, muhtemelen uyandığında kurtulmak için son bir teknik denemesi girişimine girdiğinde çakan chakra patlamasından onun orada olduğunu anlamıştı yetenekleriyle. Onu bulduğunda ise rezalet haldeydi herif, anında tekrar bayılmıştı zaten, onu kendine getirmesi için burada 12 saatini heba etmesi gerekmişti.

Burada oyalanarak risk aldığının da farkındaydı. Çoktan ülkenin başka bir yerinde olmalıydı, buraya uğraması sadece bir şeyi teyid etmesinden ibaret olacaktı. Bu süre zarfında ya Ishigakure ANBU'ları veya Kusagakure izcileri buraya hareket ediyor olabilirdi, onu burada pusuya düşürebilirlerdi. Kaçmak her zaman bir opsiyondu ama izini tekrar kaybettirmek her zaman yapabileceği bir şey değildi. Yine de hisleri, bu köyün yokolmasının bir raslandı veya basit bir yağmadan fazlası olduğu söylüyordu. Düşündüğü şeyin burada olacağı bilgisini aldıktan hemen sonra köyün bu hale gelmesi, hayra alamet değildi. Planını sekteye uğrattığını bile söyleyebilirdi. Şansını deneyecekti.

Herifin yavaşça kafasını oynattığını farkettiğinde, zaten hemen hemen bitmiş olan çıkınını olduğu yerde bırakıp ayağı kalktı ve peçesini tekrar burun hizasına getirdi. Herifin önüne doğru yürüdü, ufak bir yer masasını aşıp bu loş kulubede, önüne doğru eğildi. Herif yavaşça gözlerini araladı, onun "o" olduğunu farkedince ise, birden ayağı kalkmak için tepinmeye başladı.

"Burada olanları anlatmanı istiyorum."

Hoş bir giriş cümlesi değildi. Herif aniden ayaklandığı gibi kapıya doğru atılmış, tek hamlede onu açmış ve geceye doğru kendini bırakan günün son ışıklarının içeri hücum etmesine olanak sağlamıştı. Shinn bir kaç saniye gözlerinin bu ışığa alışmasına izin verdi ve dışarı fırlayan herifin ardından sakince dışarı çıktı. Yaralarından ötürü yere kapaklanan, kapının önünde yerde sürüklenen herifi görünce, yüzünü biraz ekşitti; peçesinden ne kadar belli olduğu ise büyük bir muammaydı. "Senle sadece konuşmak istiyorum. Burada ne oldu?" Şansını tekrar deneyecekti, bu sefer eğilmeden, ayakta dikilerek.

[Nyu Himei]

" Bir insanın sadece görüntüsü nasıl bu kadar tedirgin edebilir bir insanı, nasıl iliklerine kadar korku yayabilir ? " Tatane'nin planını uygulayamadan oldukları yere çakılmıştı üç kişilik grup. Shinn'in görüntüsü bile onları anlık şoka sokmaya yetmişti. Takım arkadaşları bir süredir bu adamın burada olma ihtimalini konuşuyordu. O ise böyle bir tesadüfün onları vuracağını düşünmüyordu. Ama, olan olmuştu, Saitou Shinn kanlı ve canlı bir biçimde az önce girmeyi düşündükleri, hakkında beyin fırtınası yaptıkları kulübenin kapısını açmış ve yavaş adımlarla sakin sakin dışarıya süzülmüştü.

Adamın görünüşü baştan aşağıya sertti. Kaslı vücudu, sert bakışları saçları peçesi her şeyiyle sert bir adamdı Saitou Shinn. Onun hakkında bilinen çok az şey vardı. Ama Himei için en çarpıcısı sevdiği kadını kendi elleriyle öldürmüş olmasıydı. Seni seviyorum dediği bir insanın canını almasına onu iten şey ne olabilirdi ki , cinnet, ihanet ? Batou'ya böyle bir şey yapabilir miydi Himei. Gözlerinin içine baka baka canını almaya kıyabilir miydi ?

Başını hızlıca salladı düşüncelerinden arınmak için. Saçma sapan bir romantizm romanını andıran bir durum yoktu ortada, böyle düşünceleri düşünmemesi gerekiyordu. Biraz ilerilerinde duran adam tehlikeli bir kaçaktı. Her zamankinden daha dikkatli olmak zorundaydı. Yapacağı tek bir hata onu ölümün soğuk kollarına atabilirdi. Wakizashisinin kabzasını sıkı sıkıya tutuyordu. Kalp atışını dengelemeye, adrenalinin yada korkunun onu ele geçirmesini engellemeye çalışıyordu. Sakin olup plana sadık kalmak zorundaydı. Sonuçta Tatane'nin hengesi hala duruyorodu. Üç Kusagakure shinobisi onu şaşırtma ihtimali azdı, zira kendisi hayatını kaçarak geçiren, Himei gibi köyünü korumayı amaç edinmiş shinobilerle yüzleşmeye alışmış bir shinobiydi. Ama öldüğünü gördüğü bir insanın bir kaç saniyeliğine bile onu şok haline sokması Himei ve Akane için öldürücü bir hamle için yeterli olmalıydı.

Gözleri Akane'yi aradı. Kızın gözlerinin içine baktı, hazır olduğunu belirtmek istiyordu. Daha sonra önce kendisini sonrada kılıç tutan elini gösterdi. Saldırmaya hazır olduğunu ima ediyordu. Ve sonra gözleri biricik arkadaşı Tatane'yi aradı. Ona hala planının devam ettiğini anlatmak istiyordu. Himei bu sefer dikkatsiz hareket etmeyecekti. Tatane'nin önden gitmesini izleyecek ve fırsatını bulduğu anda adamın Himei'ye yakın olan koluna saldıracaktı. Musatsu stilini ilk kez bu kadar aktif kullanacaktı belki. Ama eğer ki adamın dirsek arkasına güzel bir kesik atabilirse tüm bu durumu lehlerine çevirmeleri bile mümkündü. Wakizashisini sıkıca kavradı. Tatane'nin ona biri açıklık kazandırmasını bekliyordu. Açıklığı bulduğu anda saldıracağı yere doğru atılacaktı.