[Ame] Koruma

[GM - Naruto]

Sukejuro'nun cansız vücudu düşüyor arabanın üstünden ve tok bir sesle yerle buluşuyor. Arabacılar arabalarından inmiş, birbirleri ile konuşurken Yabuko'ya kınayan bakışlarını yolluyorlar.

Yabuko: Dediklerine karşı Kikaku iyice delirip "Şaka mı yapıyorsun? ZATEN 3'Ü SİZ, 7 KİŞİYİZ ŞU KERVANDA! KAÇIRILMA DEDİNİZ, ŞU 100 KİLO AYIYI MI KAÇIRACAKLAR-" Eli ile yüzünde şapşal bir ifade olan Yoshi'yi gösteriyor "TABİ Kİ NAMIYO'DAN ŞÜPHELENECEĞİM! ÜSTELİK HER YERE BAKTIM SEN BURADA BU REZİLLİĞİ YAPARKEN! KIZIM YOK" diye atara geliyor.

Yoshi senin dediklerinden sonra "Yare yare..." nidaları ile ayağa kalkıyor. "Bende ne olur ne olmaz diye bulundurduğum bir ilk yardım çantası var ama bilgim yok nasıl kullanılır." dedikten sonra iniyor bulunduğu yerden ve arabasının arkasına gidip çıkarıyor çantayı. İçinde makas, sargı bezi, dezenfektan, yara bandı, kan hapı, göz pedi vs. şeyler var. Yoshi bu çantayı sana getirirken "İstersen ateş de yakarız yiğenim." diye eklemeyi de unutmuyor. En arkadaki arabacının da yardıma ihtiyacı olduğunu unutmaman gerek. Asai ve Yuudai buradaki yetkiyi sana bırakıp yola düşüyorlar Namiyo konusunda. Bu sırada da kızının durumuna üzülüp, senin söylediklerine sinirlenen Kikaku da kenarda söylenip duruyor. "Kızım kaçırılmış ne demek malları koruduk?" tarzında. Bir süre sonra da iyice sesini yükseltiyor senin duyman için "Kızı bulmak için kılını bile kıpırdatmayanlar sonra kendilerine shinobi diyorlar! Neyse ki diğer ikisini de yollamışlar. Hiç bir zaman tek shinobiye güvenmeyeceksin. Türlü türlü adam var, böyle basiretsizleri de var işte." İçinde bir şeylerin kıpırdandığını hissediyorsun. Sen eksik adam mısın da böyle konuşuluyor arkandan? Kızı bulmakta ne var yani? Fazla uzaklaşmış da olamazlar.

Asai ve Yuudai: İkiniz de adamların demin gittiği yöne doğru koşuyorsunuz. Asai arkasını dönüp Yuudai'yi görüyor ve ellerini hazırlıyor ancak shunshin mührünü yapamadan gözüne bir şey takılıyor. Ormanın karanlığında gözüne ilişen küçük küçük ışıklar var. 2-3 dakikalık bir mesafede oldukları için shunshin yapmasına gerek yok. Üstelik, shunshin düz çizgide ilerleyen bir teknik. Ormandaki ağaçlar rastgele bir düzende bulunduğu için son hızla ağacın tekine çarpması %90 ihtimal. Biraz daha koşunca zaten hafif sisin içinde üç silüeti görebiliyorsunuz. Pelerinli olan Namiyo olduğunu tahmin ettiğiniz silüeti omuzlamış durumda. Diğeri ise yerde duran bir cismin üstüne ayağını koymuş bir şekilde duruyor. Yaklaştıkça konuşmalarını duyabiliyorsunuz. Pelerinli olan "Başımıza zaten yeterince dert açmadık mı?" diyor. Hala sakinliğini koruduğu anlaşılıyor sesinden. "Tamam kızı kaçırdın da, bu herifi neden öldürdün ki şimdi?" Asai'ye saldıran saldırgan ise hafif delice tonlamalar yaparak cevap veriyor. "Önümüzü kesmeye çalışıyordu! Buraya giremezsiniz ne demek, biz istediğimiz yere gireriz!" Pelerinli olan "Bence bu kötü adam olma işini abartıyorsun." diyerek doğru bir noktaya değindikten sonra "Gereksiz durduk, peşimizdeler." diyerek sizin geldiğinizi fark ettiğini belli ediyor. "Hadi şu ışıklar neymiş bakalım." İkisi de aynı anda sislerin arasında parlayan ışıklara doğru koşmaya başlıyorlar. Sis orada oldukça yoğun olduğu için bir anda gözünüzden kayboluyorlar. Sislerin içinden sadece Namiyo'nun Asai'nin adını bağıran sesi geliyor ve tabi ki kırmızı kırmızı parlayan ışıklar. İlerlerseniz boynu kırılmış bir şekilde yerde yatan adamı görebilirsiniz. İlginç süslemeler olan bir pelerin giymiş bu adam. 30 yaşlarında.

[Wakahisa Yuudai]

En son gelen adamla kavga etmeyecekmişim. Bunu bana söyleyen kişinin işkence yönteminin şemsiye sokmak olması ironik. Ayrıca ben kavgayı severim. Şu görevin şu noktasına kadar geldikten sonra içimde pek fazla korku da kalmadı. Zaten bu adamlar tek bir şemsiye ile yaşamını yitirecek kadar güçsüzler ise anlarız ki bu adamlar yarım yamalak shinobilerden başka bir şey değiller. Ancak söylemeliyim ki, siyahlı olanın katanası güzel duruyor. Kim bilir, belki de öldürdüğüm insanların katanalarından koleksiyon yaparım ileride. Kim bilir, belki de o adamı öldürürüm. Belki de bir şemsiye sayesinde. Kim bilebilir ki ? Wakahisa klanından biri olsa gerek. Katana kullanan biri. Ah, doğru. O benim. Beni ve klanımı küçümseyenler, benim ve klanımın altında ezilmeye mahkûmdur. Bu sözü babam rakibi ona saygısızlık yaptığında söylemiş. Belki bana laf atanlar rakibim değil, ama onların bana karşı çıkması durumunda ne olacağı bariz belli. Bana klan çocuğu diye sesleniliyor olabilir. Bu bana gurur verir. Ben klanıma bağlı ve asil bir insanım. Orada burada kızlara sarkıp, içki ve sigara kullanıp kendime zarar vermiyorum. Eğer benim kurallarımı bana çiğnetecek olanlar varsa, çıksınlar da görelim. Karşıma çıksınlar ki, onları kolayca ezebileyim.

Asai'yi takip ederken gözüme küçük ve kırmızı ışıklar gözüktü. Biraz da sis olduğundan ne olduklarını seçemiyor olsam da, insan olmadıkları belli. Belki bir katon tekniği uygulanıyordur. Ya da farklı bir kekkei genkai sahibi vardır. Biraz daha ilerledikten sonra, üç tane silüet gördüm. Etrafı kaplamış sisin içinde kısık olarak gördüğüm bu üç silüetin pelerinli olanına baktığımda, Namiyo'yu kaçıranın o olduğunu da anladığım için bunların bizim şemsiye cenabetlerinden başkaları olmadıklarını anladım. Onlara kendimi ne kadar belli etmemeye çalışsam da, ağaçların üstünden ilerledikçe her oduna ayak bastığımda çıkan sesleri engelleyemiyorum. Bu nedenle de beni farketmeleri büyük bir olasılık. Onlara iyice yaklaştıktan sonra, konuşmalarını dinlemeye başladım. Asai'yi de kontrol etmeyi unutmadan tabii. Konuşmalarından anladığım kadarıyla, bizden sonra birini daha hakladılar. Konuşmanın sonuna doğru anladım ki bu heriflerin de ışıklarla ilgili bir bilgisi yok. Ama beni daha da üzen şey, Namiyo'nun bağırışları oldu. Ve en kötüsü de, bizi fark ettiler ve harekete geçtiler. Biraz ilerleyip yere bakınca da, tasarımı değişik bir pelerine sahip olan bir adam gördüm.

"Asai, gittikçe gözden kayboluyorlar. İstersen sen peşlerinden git, ben de şu yerdeki adamı kontrol edeyim."

Bu laflar ağzımdan çıktığında Asai'ye "Git öl." demiş gibi hissettim. Laflarımı hemen düzeltmezsem öleceğini düşündüğüm için tekrar konuştum. "Hayır hayır gitme. Şu adamı hemen kontrol ettikten sonra birlikte hareket edelim. Ama hızlıca. Ayrıca Yabuko'ya bizi takip edebilmesi için bir ipucu bırakmamız lazım. Bende bir şey yok, o işi sana bırakıyorum." Bu sefer de emir vermiş gibi oldu, ama yapabileceğim bir şey yok. Birinin burada plan yapması lazım ve ağzımdan çıkanı söylemek en mantıklısı. On saniye benim için çok ideal bir düşünme süresi olmasa da zaman kaybedip zora düşmek istemiyorum. Kimsenin ölmesi de gerekmiyor. Kimsenin kendini feda edip işi zorlaştırması da gerekmiyor. Işıklar da fazla uzak olmadığı için biraz zamanımız var. O ışıkların ne olduğuna bakarken bu heriflerin de biraz zaman harcayacağını düşünüyorum. Sonuç olarak, yapmamız gereken şey Asai ile yerdeki adamı kontrol etmek. Tabii kendisinin ne yapacağı Asai'ye kalmış.

[Yukimura Yabuko]

Kaçırılmayı sadece insanla sınırlı tutmak gibi bir şey yapacağını düşünmemiştim ancak hala kızını oradan oraya yanında taşıması bana bir garip geliyor. Tabi Yoshi dayıyı gösterince hafiften kıkırdamıştım. Rezillik dediği şey aslında o diğer iki adama da yapmamı istediği şeydi. İnsanlar garip, eğer onu acıtan bir şeyi hayattan koparıp alırsam mutlu oluyorlar ancak bu yapmamı istenen şeyi kendi durumumu düşünerek yapınca kınanıyorum. Üstüne bir de kızını kaçırılsın diye yanında getirmiş sığırın biriyle uğraşıyorum.

İnsanların bakış açılarına göre olanların iyilik ve ya rezillik kademelendirilmesi gibi saçma bir olayı kaldıramıyorum. Yoshi Dayı buna pek aldırmamış gibi görünüyordu, belki de ölümün çirkini diye bir şey olmadığını anlamıştı, güzel bir ölüm de olmadığı gibi. Dayı yerinden kalkıp ilk yardım çantasını çıkarmıştı. Ben de nasıl kullanılacağını bilmiyorum. Yarayı dağlamak en hızlı seçenek gibi görünüyordu. Yapabileceklerim sınırlıydı, ben de kulaktan dolma bildiklerimi yapmak mecburiyetindeydim.

Dayının yanına gidip ilk yardım çantasını alacaktım. Bu sırada gerzek para babasının dediğini de duydum tabi. Laf çarpıyordu bir de uzaktan. Elimde olsa gider ağzını burnunu kırardım. Hatta öyle yapacam. Sıçarım yarana, kızını alıp gelecem. Sonra kızının götüne şemsiye sokacam. Ulan şerefsiz. Benim kolum gitmiş burada, canım burnumda. İzin ver de şunu bi sarayım.

Kiyoshi dayının yanına gidip "Dayı hemen bi ateş yakı ver dağlayalım şu yarayı aynısını arkadaki dayıya da yaparız. Çok zorlamazsam açılmaz gibi, canım yanacak ama ne yapalım. Velet gibi zırladı zaten, bi ateş yak o arada ben de şu yaraları dezenfekte edeyim de bizimkilerin peşinden gideyim ne yapayım." dedikten sonra ilk yardım çantasından yarayı temizleyecek bir şeyler arayacaktım. Sonra üstüne boca edip aynısını arkadaki adama da yapacaktım. Kızgın demir de hazır olunca yaraları bir güzel dağlayıp saracaktım. Ebem ağlayacaktı tabi ama ne yaparsın.

[Kiichi Asai]

Klasik ninja koşuşunu bilir misiniz? Bel yerle neredeyse parelel bir hal alır ve kollar da bir martı sürüsünü andıran V şeklini alırdı. Ama o sadece çizgi filmlerde olurdu bayağı kondisyonum el verdiğince depara kalkmıştım. Topa dokunmak için kaleciyle yarışan son forvet gibiydim. İçimden shunsin shunshin gitmek ve adamların arkasında belirmek vardı ama aptal kafam hesaplayamamıştı bu işleyişin mekaniklerini. EEee Asai dünyanın en basit tekniklerinden birini daha yeni öğrenirsen olacağı budur demi?

Normal koşu temposuna kalmıştık. Sonradan öğrendiğim kadarı ile yanımda Yabuko olmayan biri vardı. Yabuko'ya karşı içimde o son sahneden dolayı kusmuk dolu bir ilgi uyanmıştı. Sadistçe bir tarafı vardı. Daha doğal davranan ve köy tarafından güçlerine zincir çekilmek unutulan nadir insanlardan biri daha. Saldırganlar ve Namiyo-Cwan birkaç dakika kadar uzağımızdaydılar. Duruyorlardı ya da aralarından biri bir ayağını taşa dayamışken yürümenin yolunu bulmuştu. Ya da gravity hack gibi bir şey de olabilir. İşin esprisi bu tabiki de. Durduklarının farkındaydım ama şu kervan sekansından sonra bir türlü mental açıdan işin ciddiyetini üzerimde hissedemiyordum.

İkili arasında bir konuşma geçiyordu ama yakında kendi hakkında bir dizi yapabilecek kadar dökümana sahip olan Namiyo-Cwan'dan ses çıkmıyordu. Ağzını mı kapatmışlardı yoksa tehdit mi edilmişti? Bunlar önemli noktalar çünkü dizinin sonuna kadar bir lezbiyen ilişki sahnesi verene kadar o boşlukları dolduracak metinlere ve metinlerden doğan buhranlara ihtiyaç vardı. Biraz daha ilerledikçe önümüzdeki mesafe azalıyordu ve ileride bir ışık süzmesi beliriyordu. Gaz yağından bir lamba ya da bir yere asılmış meşaleler olabilirdi bunlar.

Az önce durmakta olan grup tekrardan harekete geçtiğinde arkalarında da bize orta yaşlı yeni bir ceset bırakmışlardı. Toprak üzerinde hafiften alacalı da bir pelerin vardı. İlgimi daha yanına bile varmadan kendine çekmeyi başarıyordu. Bir de yanımdaki adam kendisiyle çelişen sözler söylüyordu. En iyi çözümün duymazdan gelmek olduğunu kendime hatırlatıyordum. Cesede yaklaşırken ki hızımız biraz daha yavaşlarken. Soluk alıp verişimi artık beynimde işittiğim için güzel soluk molası da olacaktı bu iş benim için.

Cesedi pas geçerek doğrudan pelerini kapacak ve daha da yavaşlayarak belki de partnerim tekrardan yanıma yetişene kadar ünlü hikayedeki kaplumbağa olacaktım. Her ne kadar hormonlarımda ki artış beni geriye doğru çekmeye çalışsa da karşı çıkmak için çabalamalıydım. Bir kere de şansı kendi arkama almalıydım. Ve başarırsam, tavan yapmaya başlayan iç güdülerimi yenersem ışıkların olduğu tarafa doğru elimdeki pelerini inceleyerek gidebilecektim.

[GM - Naruto]

Asai ve Yuudai: İkiniz de koşarak yerde duran cesede ulaşıyorsunuz. Asai hızla adamın pelerinini kapıyor üzerinden ve cesedin üstüne bakmadan hızını hafifletip ilerlemesine devam ediyor. Yuudai ise durup cesedin üstüne bakıyor. Adamın üstünde oldukça geleneksel siyah bir hakama var. Asai'nin aldığı da siyah üzerine beyaz motifler işlenmiş bir pelerin. Böyle geleneksel giyinmiş birinin, böyle bir yerde ve böyle sık bir ormanda ne yaptığına anlam veremiyorsunuz. Yuudai, Asai'nin uzaklaştığını fark ediyor ve cesede bir kez daha bakıyor. Adam oldukça sıradan bir tipe sahip. Esmer, 30 yaşlarında, orta boylu. Boynu kırıldığı için garip bir şekilde yatıyor yerde.

"Noluyor lan?! Ne yapıyorsunuz burada?"

Asai ile dövüşen saldırganın sesi yankılanıyor ormanda. Yuudai cesedi bırakıp Asai'yi takip etmekte özgür.

Asai ilerledikçe kırmızı ışıklar ahenkle dans etmeye başlıyor rüzgarda. Düşündüğü gibi meşalelerden gelen ışıklar bunlar. Daha da yaklaşınca sis yavaş yavaş dağılıyor. Elindeki pelerinden giymiş bir sürü kişinin olduğu bir alana geliyor. Ormanın karışık ağaçlarının bıraktığı bir açıklık burası. 10-12 kişilik bir grup çember şeklinde dizilmiş. Arkalarında uzaktan gördüğünüz meşaleler de adamların arkasında, ağaçlara asılmış durumdalar. Adamların oluşturduğu çemberin sizin bulunduğunuz kısmındaki adamlar yere düşmüş ve yarattıkları açıklıktan aradığınız 2 saldırganı görebiliyorsun. Katanalı olan Namiyo'yu yere bırakmış ve etrafta olan bitene bakıyor. Namiyo'nun da şaşkınlıkla çemberin ortasına doğru baktığını görebiliyorsun.

Pelerinli adamların birinden bir ses yükseliyor. "UZAKLAŞIN BURADAN NE YAPTIĞINIZI SANIYORSUNUZ?" Ancak bu söylediği lafa kulak asan olmuyor. Katanalı saldırgan "Bu... Bu da ne böyle?" diye soruyor. Sesindeki soğukkanlılık biraz da olsa azalmış gibi.

Eğer adamların yaptığı çemberin içine girerseniz tam ortasında bir kaya parçasının olduğunu ve burada bir kadın bedeninin zincirlendiğini görebilirsiniz. Yüzünde bir Oni maske var, maskenin boynuzları olması gereken kısımlar kırılmış ve göz boşluklarından sokularak kadın kör edilmiş durumda. Çemberi oluşturan adamlar tatsu mühürü yapmış bir şekilde dikiliyorlar buranın yanında. Hepsinin yüzünde telaşlı bir ifade var.

Yabuko: Yoshi dediklerine uyup etraftaki imkanlar ile ateş yakmak için kollarını sıvıyor. Bu sırada belini tutarak geliyor en arka arabadaki arabacı da yanınıza. Kunaiyi çıkartmamış belinden, tampon niyeti görsün diye. Sen de ilk yardım çantasından tentürdiyot benzeri bir sıvı buluyorsun. Gazlı bezlerden birine döküp yaranı temizliyorsun, sonra da arabacının belindeki kunaiyi çıkartıp onun da yarasını temizliyorsun. Yoshi bu arada ateşi yakıyor. Demir olarak da gidip Sukejuro'nun wakizashisini alıyor ve dağlamak için kılıcın keskin olmayan tarafını kullanıyor. Arabacıya da elinizden geldikçe yardım ediyorsunuz. İnsanlar deminki olayın şokunu yavaş yavaş üstlerinden atarlarken sen de eğer Asai ve Yuudai'ye yetişmek istiyorsan elini çabuk tutmalısın.

[Wakahisa Yuudai]

Asai'yi takip edince olayları benim de gördüğümü varsayıyorum c:

"Asai-san, beni duymadın mı ?!"

Aldı pelerini gitti kız. Ne diyebilirim ki, takım ruhu yok demek ki. Gerçi bunu benim gibi bir insanın söylemesi ironik oldu ama her neyse. Adamı incelemem pek de uzun sürmeyeceği için, şöyle bir göz gezdirdim. Adamın siyah hakaması gözüme hoş göründü. Bir an alıp giyesim geldi, ama bir ölünün üstündeki kıyafeti almak çok da meraklısı olduğum bir şey değil. Böyle bir adamın böyle bir yerde olması da çok garip. Ve bu kadar kolayca ölmesi. Normal bir insana benzemiyor, üstündekileri bir klan kıyafetine benzettim. Bizim dallama rakiplerimiz bunu kolayca haklayabildiler. Her ne kadar küçümsemiş olsam da, dikkatli olmalıyım, onu anladım şu an. Boynumun kırılmasını istemiyorum. Belki de ben onların boyunlarını kırarım, böylece Wakahisa klanının ne kadar şanlı bir klan olduğunu görürler. Soysuzlar.

"Noluyor lan?! Ne yapıyorsunuz burada?"

Bu sesi ben çok iyi tanıyorum. O soysuz heriflerden birinin sesi bu. Bu sesi duyduğum anda Asai'yi takip etmem gerektiğini anladım. Bu cesedin yerini de unutmayacağım ama. Belki ölü eşyası çalmayı benimsersem o hakamayı gelir alırım. Üstüme de yakışır aslında. Wakahisa klanı, şık giyinen, güzel kıyafetlere sahip olan asil bir klandır. Bu adam da asil birine benziyor, kıyafetleri sağolsun. Kıyafetlerini gerçekten çok sevdim. Ama şu an göreve odaklanmalıyım. Yapmam gereken, Asai'ye doğru ilerlemek. Artık şu salakların işini bitirmenin vakti geldi. Yoksa onlar bizim işimizi bitirecek.

Asai'nin peşinden giderken, az önce gördüğümüz kırmızı ışıkların meşale olduğunu anladım. Asai ilerledikçe ben de ilerliyordum ve pelerinlerle çember olmuş adamlar grubu dikkatimi dağıttı. Ağaçlara asılı cayır cayır yanan meşaleler ve çemberde garip hareketler yapan adamlar. Daha kötüsü ne olabilir ki ? Ah, tabii ki bu. Bizim şerefsizler de burada. Namiyo da yanlarında. Çok güzel, gerçekten çok güzel, aferin size. Belki de indirmemiz gereken insan sayısı üçe katlandı. Ne kadar güzel, gerçekten çok ilgi çekici ve mutluluk verici bir durum. Bu heriflerin arasında kurtarmamız gereken bir kız da olduğu için uzun menzilli bir jutsu kullanamayız. O zaman geriye tek bir çözüm kalıyor. Teker teker gidecekler. Asai'ye fısıldadım.

"Katanalı herifi hapsediyorum, Namiyo sende."

Katanalı herif. Boğulmaya hazır mısın bakalım ? Sanırım hazırsın. Bizim tarafımızda yerde bulunan adamlar var. Bu adamlar da, olayı rahatça görmemizi sağlıyor. Katanalı herif de konuşarak yerini kolaylıkla belli ediyor. Üstelik Yağmur Ülkesi burası. Planımı uygulamak çok ama çok kolay olacak, umarım. Planım çok açık. Bölgede bulunan herhangi bir su kitlesi sayesinde Suirou tekniğini kullanacağım. El mühürlerini tamamladıktan sonra, katanalı herifin bulunduğu bölgeye gelip su küresini oluşturacağım. Onu su küresine hapsettiğimde bir elim içinde kalacak. Diğer elimle de katanamı kınından çıkararak herhangi bir saldırıya hazır olarak bekleyeceğim. Beni ve Namiyo'yu korumak Asai'nin elinde kalıyor. Kendimi de olduğu kadar koruyacağım tabii, ama dikkatlerini dağıtacak bir şey bulursa yaşadık. Ve jutsu, bir insanın boğulma süresi boyunca iptal olmazsa, katanalı herife elveda diyebiliriz.

"Suiton:Suirou no Jutsu."

Edit:İYİ Kİ DOĞDUN YAKIŞIKLI PRENSES!

[Kiichi Asai]

Yavaşladım ve yavaşladım. Soluk alıp verişim biraz daha normale gelince de bakınmak için aldığım ama bir göz bile gezdirmediğim pelerini parmaklarımı hafifçe gevşeterek saldım. Spesifik birine ait olmayan ama çok ta iyi hatırladığım bir ses yönümün meşaleler olduğunu daha da kesinleştirmişti. Yaklaşıyordum. Birazdan kötü şeyler olacaktı ve ben de bunu bile bile her adımda biraz daha yaklaşıyordum. Aradığım şey neydi peki? Namiyo-Cwan? Maalesef odak noktamdan çok daha uzak bir noktada var oluyor kendisi. Olsa olsa bir filler arc tadında çağrışım yapıyor zihnime. Peki bilmediğim ama nerede durduğunu bildiğim ne? Diyerek biraz daha geliştirelim sorduğum soruyu. Bir damla kan. Acaba cevap bu olabilir mi?

Sabahın karanlığında daha da karanlık bir ortamı tasvir eden bir yere çıkı vermiştim. Meşalelerden çıkan ateşler bile ben bu ortamı karanlık algılamak istediğim için durumu değiştirmiyordu. Bilinç altının dışa vurumu gibi bir şey aslında. Tek eksik olan da insanların kafaları yerine yerleştirilen elmaların olmaması.

Hızlı bir sonuca varmak için yorulmaya alışık olan tek kasımı kullanarak gözlerimle hızlı bir tarama işlemi gerçekleştirdim. Özellikle bazı aşırı sağcı grupların tanrılarına adak adamları için özel tasarlanmış bir alandı sanki burası. İnsanların kolaylıkla bir taşın etrafında geniş bir halka oluşturabileceği alan on küsür sayıda insan tarafından uygulanıyordu. Ve orta da bu manzaranın olmazsa olmazı olan adak taşı ve üzerinde yatan ''kadın''. Bir de bakire olur bunlar aslında ama bizimkinin sadece gözleri yok edilmiş.

Bizim tanıdık suratların sırtları bu daireyi bozmak için ilk hamleyi yapmış gibiydi ve tüm bu durumda sahipsiz kalan bayrak maçındaki bayrak olan Namiyo'yu hatırlatıyordu. Sahipsiz gibiydi ve ben de daha fark edilmemiştim. Artık içimde gerçekleştirebilmek için yanıp tutuştuğum Sanzengarasu'nun mühürlerini yapmak için ellerimi birbirine kitlemiştim. Kargaları heterojen bir vaziyette önümde kalabalığa doğru bir karışım oluşturmaları için salacaktım ve bende fark edilmemenin avantajı ile Namiyo'yu aynı daha önceden de yaptıkları gibi gece gözüne ışık tutulmuş tavşan gibi kavrayıp tüm bu şamatadan biraz daha uzağa uzaklaştıracaktım. Ondan sonra kargalarıma eşlik etmek için çembere geri dönebilirdim.

Edit: Iyi ki dogdun yakisikli prenses

[Yukimura Yabuko]

Arabacının sırtında takılı kalan bıçağı çıkarıp yaranın etrafını temizlemekle işe başlamıştık. Hemen tedavi edilemeyecekse böyle şeyleri yerinden çıkarmamak gerektiğini biliyorum, mantıklı olanı yapmış ve yerinden oynatmamıştı adam da. Yerinden çıkarıp hızlıca temizledikten sonra etraftaki çalı çırpıdan yaktığımız ateşle bir şekilde yarasını kapamayı başarmıştık. Her ne kadar onun ihtiyacı olmasa da dikiş atıp düzgünce tedavi edebilecek birisi de yoktu etrafta. Belki en mantıklı seçim değildi ancak aklıma gelen en kısa süreli çözüm buydu.

Cebimden bir kunai çıkarıp onun sapını ısırdıktan sonra Yoshi dayıya başımla işaret verip yaramı yakması için kolumu kaldırdım. Yakma yaparken yanlışlıkla dilimi ısırıp kan kaybından ölme gibi bir riski almak istemiyorum, bu iş bittikten sonra yapmam gereken çok fazla iş vardı ancak bu adamların hala neden bu kervana saldırıp özellikle kızı kaçırdığını tam olarak anlamış değilim.

Belki de biraz fazla geri zekalıyımdır ancak para için kaçırıyor olsalar kızı götürürken babasına bir çeşit not bırakmaları gerekmez miydi ya da tecavüz edeceklerse bu kadar uğraşmaları da gerekli değildi. Belki de bu herif bir çeşit işlerin içine girmişti ve bu şekilde intikam alıyorlardı, en mantıklısı bu olurdu sanırım ancak kızı kaçırma nedenlerini hala bilemiyorum. Bunu bilsek belki hareketlerini de tahmin edebilirdik.

Asai ve Yuudai'ye yetişmek için bir sebebim yok aslında ancak bunu yapmak benim yararıma olacak. Burada kalıp bu insanları çekmektense gidip canımı dişime takmak daha güzel. İnsanların kendi içlerinde yaptığı hesaplardan her zaman nefret ettim. Göreceli değer yargılarıyla karşı tarafı düşünmeden kendi özlük hakları olan emir verme yetkisi ya da kralın eliymişcesine aramızda bir fark olmasa bile bana bu şekilde emir verip istediğini söyleyip hiç bir şey olmamış gibi üste çıkmalarını kaldıramıyorum. Hayatta insanların değer yargıları yaşadıklarına göre ortaya çıkar ve herkes farklı şeyler yaşadığı için şeriat ahlak kurallarının üzerinde tutulur ancak toplumda ahlaki kuralların bu şekilde kullanılması bile beni sinirlendiriyor. Bir insanın öldürülmesini isteyip, ölümün nasıl bir şey olduğunu görmek bu kadar tiksindiriyorsa...

Kolumla işi bittikten sonra dayının kan hapını yanıma alacaktım. Biraz devam ettikten sonra kan kaybının ne kadar etkilediği zaten belli ederdi kendini duruma göre biraz geriden takip edip kan hapının etkisini göstermesiyle hızlanabilirim. Şimdi bu yakma işlemini bitirip son hız peşlerinden gitmek lazım.

Edit:İYİ Kİ DOĞDUN YAKIŞIKLI PRENSES!

[GM - Naruto]

Yabuko: Yaran o kadar kanamadığı ve pek kan kaybın da olmadığı için kan hapı olmasa da sorun olmayacak durumdasın. Sen daha yaranla ilgilenirken Yoshi kalkıyor ve Sukejuro'nun wakizashisini savaştığınız arabanın üstünden alıyor. Elinde şöyle bir tartıp "Sen mi alacaksın, bende mi dursun?" diye soruyor sana. Kararını verip ilerleyebilirsin Yuudai ve Asai'nin gittiği yöne doğru. 5 dakika olmadan yerde ölmüş adamı, sonrasında ise çatışmanın olduğu yere ulaşabilirsin.

Yuudai ve Asai: Amegakure'de durmaksızın yağan yağmur olmasına rağmen, burada ne yazık ki durum öyle değil. Zaten araba ile gelirken de yağmur yağmıyordu. Gene de etrafın nemli olduğu bir gerçek.

Yuudai el mühürlerine başlıyor. Bu sırada da Asai Sanzengarasu'yu uyguluyor ve oluşturduğu kargaları adamların üstüne salıyor. Etraftaki kanat sesleri geldiği anda katanalı saldırgan size doğru dönüyor. Katanasını kınından çekiyor hızlı bir şekilde. Bu sırada dirseği ile Namiyo'nun karın boşluğuna vuruyor. Bunu bilerek mi yanlışlıkla mı yapıyor bilemiyorsunuz ama Namiyo bağıramıyor bile. Yere düşüp karnını tutarak iki büklüm oluyor sadece. Fakat katanalı adam kızın bu durumunu hiç umursamadan geçen sefer yaptığı gibi kargalara doğru önce sağa, sonra sola doğru çok hızlı ve keskin darbe savuruyor. Asai'nin kargalarının yarısından fazlasını rahat bir şekilde yok ediyor. Ardından 3. bir darbe yapamadığı için kendini geriye atıyor ve katanasını tekrar kınına koyuyor. Geriye kalan kargalar da adamla buluşuyor. Sol kolu ile yüzünü koruyor adam.

Diğer saldırgan ise, katanalı olandan nispeten daha sonra fark ediyor sizi. Bu yüzden herhangi bir engelleme yapamıyor ve Yuudai başladığı mühürleri tamamlıyor. Bu sırada da Asai bulunduğu yerden hızla çıkıp yerdeki Namiyo'nun yanına varıyor ancak Namiyo demin olduğu gibi ayakta durmadığı için kızı kapıp kaçamıyor. Yere eğilmek zorunda ve kızı kaldırmak zorunda olduğu için yanında duran herif tarafından fark ediliyor. Her ne kadar olan biteni geç idrak etse de bu adamın oldukça iyi bir çevikliğe sahip olduğunu seni görür görmez omzuna geçirdiği bir tekme ile anlayabiliyorsun. Ne yazık ki Namiyo'yu yerden kaldırıp uzaklaştıramıyor, katanalı adam ile Yuudai'nin arasına düşüyorsun. Yuudai de bu sırada elini kaldırıyor ve ilerlemeye başlıyor. Çevrede yeterince su olmasa da teknik çevredeki çiğ, nem, ve küçük su birikintilerini kullanıyor. Kargaların rahatsız ettiği adamın etrafında balon oluşuyor ama içini yeteri kadar dolduramıyorlar.

İşte tam bu sırada kargaların ve suların etrafını sardığı saldırganın arkaya doğru zıplayarak neyin üstüne çıktığını fark ediyorsunuz. Zincirlerle bağlanmış, gözleri kör edilmiş kızın bulunduğu kayanın üstünde duruyor saldırganımız ve deminden beri buradaki tüm huzuru kaçırdığınız için artık etrafınızdaki adamlar ne yapıyorsa, bozmuş bulunuyorsunuz. Kayanın etrafındaki toprak yavaş yavaş çatlamaya başlıyor. İkiniz de bu olayı rahatça görebilseniz de Asai tam adamın önünde yerde olduğu için daha rahat bir şekilde görebiliyor. Üstelik bu kırılan çatlaklar tam ayağının önünde bitiyor. Çatlakların içinden siyah bir duman çıkıyor ilk olarak ve katran kıvamında siyah bir sıvı taşıyor yerin altından. Toprağın hareketi yüzünden sallanan kayanın üstünden dengesini kaybedip yere düşüyor katanalı saldırgan. Asai'ye saldırmış olan saldırgan ise geriye, Yuudai'ye doğru bir kaç adım atıyor ve dehşet içinde yerden çıkan siyah sisten uzaklaşmaya çalışarak "Di-dikkatli ol Kenzan!" diyor.

Çevrenizdeki tüm bu pelerinli adamlar siz buraya geldiğinizden beri ellerindeki mühürleri bozmadan dursa da yaptıkları işte başarılı olamadıklarını görünce ortamı iyice panik kaplıyor. İçlerinden bir tanesi "Gerizekalılar! Ne yaptığınızın farkında mısınız?" diye bağırıyor. "O... O serbest kaldı!", "Mühür bozuldu!" tarzında bir şeyler söyleyerek kaçışmaya başlıyorlar. Ancak 4 tanesi sizin gibi olayı idrak etmeye çalışıyor ve korkuyla kayanın etrafında olanları izliyorlar.

Bu tüm siyah sis sizin chakranızı bastırıyor. Asai'nin Sanzengarasu'su da Yuudai'nin Suirou'su da etkisini kaybediyor. Sisin Kenzan'ı sarmasını ve tüm katran kıvamındaki sıvının ona doğru hareketlendiğini fark ediyorsunuz. Kenzan kayanın sol tarafında, yerde duruyor ve boğulurmuş gibi sesler çıkarıyor. Üstelik katran onu kapladıkça nerede olduğunu seçemez bir duruma geliyorsunuz. En yakında Asai var, onun 3-4 metre solunda Namiyo, Namiyo'nun arkasında da diğer saldırgan bulunuyor. Yuudai en uzaktaki kişi, Asai ile arasında 10 metre kadar var. Yanınızdaki saldırgan "Noluyor lan?" diyerek dönüp bir Asai'ye bir de Yuudai'ye bakıyor. Sizin olayı anlamanızı ve bir açıklama getirmenizi bekler gibi bir tavrı var.

[Yukimura Yabuko]

Yoshi dayı'nın kolumu dağlaması bittikten sonra kısa süreli ancak çok yoğun bir acı tufanından sonra her şey daha berrak ve sakin bir hal almıştı. Beynime sıçrayan kan nedeniyle gözlerim bir süreliğine kararmış olsa da şu an her şey iyiydi. Yanmak sorun değildi, onun öldüren acısı ve damarlarından vücuduna yayılan o iğrenç his sorundu.

Dayı bıçakla işimiz bittikten sonra hangimizde kalmasını istediğimi sordu, ben de bıçağı alıp "Belki sonra ancak savaş ganimetim üstümdeyken kendimi daha huzurlu hissederim." dedikten sonra kendimi de çok yormadan Yuu-chan ve Asaicchi'nin yanına gideceğim.

Yolda etrafa işaret bırakın dediysem de sadece üstüne basıldığından bir miktar örselenmiş ağaç dalları göze çarpıyordu, bunu kullanarak takip etmem yeterli olmuştu çok geçmeden yerde bir ceset görmüştüm. Bizimkiler de işini biliyormuş, ne olduğu hakkında bir fikrim yok ancak baya bi doğramışlar. Helal olsun ama benimki gibi sanatsal bir bakış açısı yok bu işte. Bi eğlence ne bileyim istek yok. Baya öptüm gömdüm gibi bir şey bu.

Çatışma alanına girince biraz daha uzak bir yerden ne olduğunu anlamaya çalışmak için bekleyecektim ancak geldiğimi de belli etmekte fayda var, bu nedenle epey yüksek bir sesle "TUTTURUU~Süper Elit Taijutsu Ustası Yabuko geldi!" diye bağırıp şemsiyemi açacaktım. Sonrasında "Yuu-chan, Asai-ichhi neden yerde yatıyor? Ne yapmam lazım, hangisinden başlamam lazım? Suke-chan gibi sıkıcı değillerdir umarım! Sen arsız velet, ağabeyinin yanına gitmelisin sana diyecek iki çift lafı var!" diyecektim ortaya. Evet, tam bir kahpeyim.