[Ishi] Paket

[Hasegawa Daichi]

İki-üç dakikalık kısa bir yürüyüşün ardından cesedi gömebileceğimiz uygun bir yer bulmuştuk. Biricik kankam burayı bulana kadar bana tip tip bakmıştı. Büyük ihtimalle sinirliydi çünkü cesedin anasını sikmişim. Taşırken o anki ruh halimden dolayı pek fark edememiştim fakat şimdi gayet rahat bir şekilde görebiliyorum. Cesedin bir bacağı yok, ağzı ve gözü açık kalmış, suratında sıyrıklar var. Nasıl bu hale getirdim diye düşündüm ister istemez. Altı üstü ufak bir patlamanın sivillerde bu kadar etki bırakacağını düşünmemiştim. Birdahakine bir yerleri patlatırken etrafta sivil var mı diye kontrol ederim artık. Neyse, böyle boş işlere kafa yormanın anlamı yok. Şu an yapmam gereken daha önemli bir şey var, o da kanıtları ortadan kaldırmak.

Hachiman cesedi zemine bıraktıktan sonra birden garip sesler çıkartmaya başladı. Önce inledi, sonra ıkındı. Ne yapmaya çalıştığını anlamadım, anlamak ta istemiyorum. Şu an tek yapmak istediğim cesedi düzgün bir şekilde gömmek ve köyüme geri dönmek. Köye döndüğümde büyük ihtimalle görevi beceremediğim için ebemi belleyecekler ama buna değer. Köyden kaçıp bir başıma ne yapabilirim ki? Nasıl para kazanabilirim? Nasıl yemek yapabilirim? Hepsinden daha da önemlisi kaçıp nereye gideceğim? Aslında gidebileceğim birisi var, fakat beni nasıl karşılar hiçbir fikrim yok. Canım sıkılınca Bingo kitabındakine elemanlara bakmıştım bir keresinde. Onların arasında güçlü bir kılıç ustası vardı, adı Satou Shi gibi bir şeydi. Kitapta rastladığım tek kılıç kullanan ve güçlü herifti. Onun yanına gidip beni güçlendirmesini isteyebilirim fakat beni pek hoş karşılayacağını sanmıyorum. Hakkında üç-dört satır bir bilgi vardı, karısını mı neyini öldürüp köyden kaçmıştı. Kötü bir adam anlayacağınız, belki öğrenci kabul etmiyordur. Adamın yanına gitmemin sonucu ölüm bile olabilir, babalara gelmek istemiyorum...

Ben düşüncelere dalmışken Hachiman bana emirler yağdırmıştı. Yaklaşık üç-dört dakika bana bir şeyler anlatmıştı. Benim anladığım şey ise 'Çukur kaz, cesedi göm, çukuru kapa'. Hachiman'a sert çıkışmak istemiştim fakat bu kadar uzun konuştuğu ve bir kere bile küfretmediği için kendisine saygı duydum bu yüzden hiçbir cevap vermedim. Usulca anladığım şeyi yapmaya koyuldum.

İlk aşama olan çukur kazmak! Öncelikle etrafıma bir bakındım, çukur kazmak için kullanılabilecek bir şeylerin olup olmadığına. Ormanda bir şey bulabileceğimi düşünmüyordum zaten, o yüzden birkaç saniyeden fazla bakınmadım. Adeta bir köpek gibi ellerimle çukur kazmaya başladım. Tıkandığım yerlerde gerekirse kılıcımın kınını, gerekirse kunaimi kullanacağım.

Yeteri kadar derin bir çukur kazdıktan sonra cesedi gömecek ve üstüne kazdığım kumları atacağım. Bu işlem saatlerimi alabilir fakat uğraşmaya değer. Ortada bir ceset bırakıp köye dönmek gibi bir aptallık yapmam. Eğer cesedi iyi saklayamazsam kellem bile gidebilir. Kellemin gitmesini istemiyorum. Daha çok gencim, yapacak çok şeyim var!

[GM - Naruto]

Daichi, Hachiman'ın talimatına uyup kılıcının kınıyla toprağı eşelemeye başlıyor. Hachi ise bu sırada en yakın noktadaki ağaca gidip tırmanıyor ve dallarından birine oturuyor. Daichi'nin çukur kazmaya çalıştığı noktanın 25 adım ötesinde bir ağaç bu, kalın gövdesi ve güçlü dallarıyla Hachiman'ın oturup dinlenmesine hiç itiraz etmiyor. Yapraklar görüş açısını giriyor olsa da. etrafa göz kulak olmasını da engellemiyorlar.

Şimdilik gelen geçen yok gibi olsa da, 15 dakika sonra aşağıda uğraşlar veren Daichi de az önce Hachi'nin yaptığı gibi ıkınıp tıkınmaya başlıyor. Başta kolay gibi gelmişti çukuru kazmak, yapar diye düşünmüştü ancak... Dakikalar geçse de hem adam gibi bir ilerleme kaydedemiyor, hem de kolları düşündüğünden fazla yoruluyor. Hachiman'ın istediği çukuru kılıç kınıyla açmasının yıllar süreceğini fark eden Daichi, kını bir kenara cesedin yanına bırakarak pes ediyor.

[Hasegawa Daichi]

Başından beri mantıksız bir plan olduğunu biliyordum. Bu zamana kadar hangi mal kılıcının kınıyla toprak kazmış ki? Zaten öyle bir şey yapılabilse kürek denen aleti icat etmezlerdi, haksız mıyım? Değilim tabii ki! Etrafta kürek niyetine kullanabileceğim bir şey bulmalıyım, fakat bulabileceğimi düşünmüyorum. Hangi mal ormanın ortasına kürek bırakır ki? Bence uğraşmaya gerek yok abi, cesedi burda bırakıp siktir olup gidelim. Köye dönmek istiyorum fakat bu kadar uğraşmam gerekiyorsa sikerler köyü. Amacımı köyün dışında da gerçekleştirebilirim, hatta köyün dışında daha rahat gerçekleştirebilirim. Düşünsene ormanda giderken genç bir bayanın çığlığını duyuyorum, koşa koşa sesin olduğu yere gidiyorum ve bir bakıyorum haydut kılıklı herifler bayana tecavüz ediyor! Böyle bir durumda hızlıca bayanı kurtarabilirim. Ama köyde olursam yapabilir miyim? Tabii ki hayır! Köyde kim kime tecavüz ediyor da ben kurtarayım? Zaten köyü koruması için milyon tane shinobi var, benim varlığım gereksiz oraya. Bana daha çok ihtiyacı olan insanların yanına gitmeliyim...

On beş dakika boyunca bi sik olmayacağını bilmeme rağmen çukur kazmaya çalışmaya devam ettim. Kollarımın ebesi sikildikten sonra Hachiman'ın az önce tepesine çıktığı ağacın dibine oturmuş ve "Pek ilerleme kat ettik gibi gözükmüyor ha?" demiştim alnımdaki teri silerken. Sözler ağzımdan çıkar çıkmaz yine bombastik bir plan aklıma gelmişti. Bu seferki geçenkinden de iyiydi! Biraz ses çıkaracağı kesindi, hatta işe yarama olasılığı çok düşüktü fakat denemeye değerdi. Fikir aklımdan uçup gitmeden önce "Kanka! Buldum lan! Cesedi patlatalım amk. Geçen sefer ağacı patlatmıştım bacağı yok olmuştu, şimdi direk üstüne yapıştırıp patlatırsak parçalara ayrılır. Bayağı ses ve kan bırakır ortada fakat bizim yaptığımız anlaşılmaz." diye söylemiştim heyecanlı bir ses tonuyla. Bugün tamı tamına iki güzel plan ortaya koydum! Bu bir rekor! Daha önce böyle bir şey asla olmamıştı. Acaba daha da mı zeki oldum? Hachiman kadar olmasa da zeki bir insandım zaten. Belki ilerleyen zamanlarda Hachiman'dan bile daha zeki olabilirim!

Eğer Hachiman planımı onaylarsa ve cesedi patlatmak için üzerine kağıdı yerleştirirse, patlamadan etkilenmeyeceğim bir uzaklığa gidecek ve cesedi patlatmasını bekleyeceğim. Ceset patladıktan sonra eskiden cesedin olduğu konuma gidecek ve son duruma bakacağım.

[Bishamon Hachiman]

Ağacın yukarısına çıkmış keyif çatıyordum. Şuan tek eksiğim bir keyif sigarasıydı ama olsada içmezdim çünkü sigara sağlığa zararlı. Kanser falan olurum majashinlah. Önce bir eliyle denemiş başaramıştı sonra sırasıyla kunai ve kılıcını kullansada sonuç yine değişmemişti. Gülsem mi ağlasam mı yoksa sövsem mi bilememiştim. O yüzden yüzümde üç duygunun karışımı garip bir hal olmuştu. Bir süre sonra Daichi yorulmuş ve pes etmişti. Yüzünü bana doğru döndüğünde, yorgunluk dolayısıyla götünden nefes aldığını fark etmiştim.

Daichi bir iki nefeslendikten sonra bana doğru gelip ağacın dibine çömelmişti. '' Lan göt ne kazdın ki dinleniyon? Sıçıyon mu lan oraya? '' diyecektim. Ben lafımı bitirdiğimde oda bana başka bir planından bahsetmişti. Aslında mantıklıydı ama fazla dikkat çekerdi. Birde etrafa dağılan bağırsaklar falan ayrı sorundu. Oturup biraz düşününce aslında yapacak hiçbir şeyin olmadığını fark etmem fazla uzun sürmemişti. Daichi sıçmıştı ve bundan kurtuluşu yoktu. Ben ise ona yardım ederek sıçmıştım ama ona kıyasla daha az kokulu bir boktu. Gerçi her halükarda sıçtığımı azıma sokacaklardı ve ben bok yemek istemiyordum.

Bir oflamanın takip ettiği derin bir iç çekişten sonra ağaçtan yavaşça inip '' Daichi siktir et. Bu işten kurtuluş yok. Köy artık her türlü senin yediğin boku öğrenir. Beni ise sana yardım ettim diye aynı şekilde cezalandırır. Yani her türlü boku yedik. O yüzden gel kaçalım buralardan. '' diyecektim.

[Hasegawa Daichi]

Sıçtık, sıvama evresinde de başarısız olduk. Ne cesedi gömebiliyoruz, ne de yok edebiliyoruz. Gömmek için gerekli alet edevatımız yok, patlatsak çok ses çıkar ve köylüler olayı ayıkır. Geriye yapılabilecek tek bir şey kalıyor, o da köyden kaçmak. Gerçekten köyden kaçmak istemiyorum fakat yapabileceğimiz başka hiç bir şey yok. Hachiman zaten kaçmaya dünden hazır. Aklıma kaçma fikrini sokan da oydu. Kaçarsak ne bok yiyeceğiz? Nereye gideceğiz? Nasıl para kazanacağız? Nasıl yaşayacağız? Bunları şu son bir saatte yüzlerce defa düşündüm belki ama aklıma yapacak bir şey gelmiyor. Yine o kısmı Hachiman'a bıraksam iyi olacak...

Peki ya köylüleri ne yapacağız? Birkaç saate geleceğimizi söylememiş miydik onlara? Eğer gitmezsek şüphelenip ormanı aramazlar mı? Eğer ormanda cesedi bulurlarsa, Ishigakure bizi bulmaları için peşimizden sağlan shinobiler göndermez mi? Ne yapmalıyız? Köylüleri Ishigakure sınırına kadar götürüp kaçmalı mıyız? Yoksa onları olduğu gibi bırakmalı mıyız? Off... Yine fazla düşünüyorum! Sor gitsin amk! Bu salağın aklına eminim bir şeyler gelir. Her zaman böyle boktan durumlarda benim arkamı toplayan, düşünen kişi Hachiman değil mi? Ben kasım, o beyin! Ne zamandan beri kaslar bu kadar fazla düşünür oldu?

"Köylüleri ne yapacağız? Ya biz geri dönmeyince ormanı aramaya kalkarlarsa? O zaman cesedi bulup köye haber verirler ve bizim için daha da büyük sıkıntı olur. Köylüleri Ishigakure'ye gönderip arkalarından geleceğimizi falan mı söylesek?"

Eğer Hachiman'ın aklına daha güzel bir fikir gelirse koşulsuz bir şekilde ona uyacağım. Sonuçta en iyi arkadaş olmak bunu gerektirir değil mi?

[Bishamon Hachiman]

Daichi yine güzel bir noktaya değinmişti. Bu çocuk gittikçe daha zeki oluyordu. Neden? çünkü benim yanımda kala kala benden taşan zekanın cüzi bir miktarı ona da bulaşıyordu. Bu çocuk benle 1 ay takılsa IQ'su 70 falan olurdu. Oda işte temel ihtiyaçlarını karşılamaya yeterdi. Elde daha iyi mal olsa daha iyisini yapabilirdik, mucize yapmamızı beklemesinler yani.

Daichi'nin dediklerini dinledikten sonra biraz düşünüp karar vermiştim. '' Bu köylüleri öldürmekten başka çaremiz yok. Beni takip et. Bütün köylüleri öldürelim sonrada köyü yakar kaçarız. '' dedikten sonra nereye kaçacağımızı düşünmeye başlayacaktım. Taşa sınır dört ülke vardı ama içlerinden sadece üçünü iyi derecede biliyordum. Bunlar Rüzgar Ülkesi, Yıldırım Ülkesi ve Yağmur Ülkesiydi. Yağmur Ülkesi en iyi seçenek gibi duruyordu çünkü ufak bir ülkeydi ve hemen sınırımızdaydı. Orada işleri yoluna sokup herhangi başka bir yere gidebilirdik.

Her şeyi kafamda netleştirdikten sonra Daichiyide peşime takıp köye doğru gidecektim. Elbette atı kullanmayı planlıyordum. Köye gidince başta ulaşım hayvanlarından başlayıp herkesi ve her şeyi öldürecektik. Ben dışarıda evlerden birinin tepesine çıkıp kaçmaya çalışanlara telekinetik güçlerimle kunai atarken Daichide ev ev dolaşıp milleti kesecekti.

Freemiz bitmiştir.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Normalde konuyu bitirip yeni konuya geçmem lazım ama işler çok karışacak. O yüzden buradan devam ediyoruz.

İkiniz de son bir kez kararlarınızı verip köye yöneliyorsunuz. Çok uzaklaşmamış olsanız da sizi gören birilerini veya köy sakinlerinin olmadığından emindiniz burada. Ama yine de kısa süreli yolunuzu tüm köylüleri öldürüp köyü yakmak niyetiyle aşıyorsunuz.

Hachiman'ın amcalarla oturduğu ilk noktaya vardığınızda sizi karşılayan şey ıssızlık oluyor. Adamlara hastaları toparlamalarını söylediğiniz aklınıza gelince bu ıssızlığın olağan olduğunu düşünüyorsunuz. Artlarında hiçbir şey bırakmamışlar. Size en yakın yola sapıp köyün iç kısımlarına ilerlemeye başlıyor ve etrafı daha iyi inceleme fırsatı elde ediyorsunuz.

Köy fazla yüksek olmayan tepelere sırtını vermiş, önünde sizin girdiğiniz açıklıklar var sadece. Evler de bu düzlüğe kurulmuş durumdalar. Bulunduğunuz yol bir süre boyunca dallanmadan ilerliyor, köyün tam ortasına betondan kurulmuş ufak bir yapıdan sonra da daha dar yollara ayrılarak köyün etrafına dağılıyor. Emin adımlarla karşınıza kimse çıkmadan bu yapıya kadar geliyor ve bunun mermerden yapılmış bir çeşme olduğunu fark ediyorsunuz. Dört köşesi olan bir beyaz mermerin her yüzünde birer bakır renkli eski musluk var. Biri hariç hepsi kapalı, akan musluk ise şakır şakır durumda. Açma zımbırtısının kopmuş olduğunu fark ediyorsunuz. Çeşmenin etrafını aynı şekilde dört adet de mermer sütun çerçeveliyor, bunların üstü de yine mermerle kapalı.

Nereden başlayacağınıza karar vermek amacıyla etrafınıza bakınıyorsunuz burada. Evler etrafa merkez burası olacak şekilde homojen dağılmış durumda. Yol ise dediğim gibi burada bu evlerin aralarına dağılıyor. Evlerin hepsi tek katlı, ama hepsinde de iki kapı var. Bu kapılardan biri ailelerin yaşam alanlarına açılırken diğer de eve birleşik olan ahırlara açılıyor. Aynı şekilde tüm evlerin etrafı da daha sağlam çitlerle sarılı, bahçelerin sınırları belirlenmiş durumda.

Etrafta takılan, dolaşan hiç kimse görmüyorsunuz bir süre. Ardından çeşmenin kuzey yüzüne bakan evlerden birinden çıplak bir çocuğun fırladığını fark ediyorsunuz. Ağlayarak kaçıyor, tam çitlere yanaşmışken de evden elinde bir tasla kadının teki fırlıyor. Ne söylediğini buradan net duyamasanız da bağırdığı çok belli. Zira çocuk çitlerden o halde atlamaya çalışırken saçından yakalayıp içeri çekiştirmeye başlıyor. Bu eve komşu olan diğer evin ahır kapısında yaşlı bir adam çıkıyor. Kendi çitlerine yanaşarak ellerini cebine sokuyor, komşusunun bahçesinde yaşanan bu sahneyi izlemeye başlıyor.

[Bishamon Hachiman]

Daichi ile kısı bir yürüyüşün ardından köye varmıştık. Daha doğrusu o yürümüş ben at sürmüştüm çünkü efendiler at sürerdi. Bende Daichi'nin efendisi olduğuma göre benimde at sürmem gerekirdi. Bu Daichi ile de son zamanlarda çok sık yürümeye başlamıştık. Hayır dışarıdan bir gören gelip ibnemisiniz diyecek. Benden yana sorun yokta, bu mal sinirlenip o herifi de öldürür. Korkum o, yoksa bana ibne demişler dememişler sikimde değil. Zaten sikimde hayatta yok ki taksın.

Köyü daha detaylı incelediğimde sıradan bir köyden çok farklı olmadığını görmüştüm. Köyün arkasındaki tepeler kaçışı zorlaştıracaktı. Buda işimize geliyordu çünkü köyden kaçmak isteyenlere tek bir yol bırakacaktı. Oda bizim üzerinde olduğumuz yoldu. Yolu takip edince karşımıza bozuk bir çeşme çıkmıştı. Çeşme köyün merkezi konumundaydı. Evler ise çevresinde düzgün bir şekilde yerleşmişti.

Çeşmenin kuzeyine doğru ilerledikten sonra saçma bir sahneye tanıklık etmiştik. Veledin biri ve annesi kendi aralarında bir şeyler yapıyordu. Daha detaylı bakmak için atımla birlikte iyice yaklaşacaktım. Önemli bir mevzu yok ise Daichi'nin kulağına olabildiğince alçak bir sesle '' Kapı kapı dolaş ve İshigakureden gelen shinobilerin herkesi 20 dakika sonra çeşmenin orada beklediğini söyle. '' diyecek ve atı çitlerden birine bağalayıp yaşlı adama '' Ennoshita ve arkadaşları burada mı? Köydeki hastaları toplayacaklardı. '' diyecektim.

[Hasegawa Daichi]

Öldürelim mi? Ciddi misin Hachiman? Şuan peşinden geliyor olabilirim fakat verdiğim kararın ne kadar doğru olduğundan emin değilim. Yani, böyle basit bir şey yüzünden onlarca kişinin hayatını almak doğru mu bilemiyorum. Eğer onları ortadan kaldırırsak tabii ki iyi olur, köyde bizi onlarla beraber ölmüş sanabilir. Böylece aranmayız ve rahat rahat gezinebiliriz. Fakat sırf kendi çıkarlarımız için onlarca insanı öldürmek... Bilemiyorum, bana yanlış geliyor. Büyük ihtimalle şuan bize güveniyorlardır. Acaba sırtlarından bıçaklanarak ölmek nasıl hissettirecek onlara? Bilemiyorum, bilmekte istemiyorum. Eğer kafamı böyle şeylere çok yorarsam geçenki gibi kendimden geçip bambaşka bir insana dönüşebilirim. Öyle bir şeyin olmasını da hiç ama hiç istemiyorum...

Kısa bir yürüyüşün ardından köye varmıştık. Daha doğrusu bir tek ben yürümüştüm. Ata binemediğim ve yaklaşamadığım için Hachiman'ı birkaç metre arkasından takip etmiştim. Köye vardığımızda etrafta kimsecikler yoktu. Birkaç saniye düşündükten sonra Hachiman'ın köylülere söylediği yalan aklıma geldi. Büyük ihtimalle şuan hastalarını topluyorlardır. Onları tedavi ettirmek için Ishigakure'ye götüreceğimizi sanıyorlar. Adamlara hem yalan söylüyoruz, hem de ihanet ediyoruz. Gerçekten iğrenç insanlarız. Fakat yapmamız gereken şey bu değil mi? Eğer bunu yapmazsak büyük ihtimalle köy peşimizden sağlam adamlar gönderecek. Sonumuz tabii ki ölüm olacak. Ölmek istemiyorum, büyük hedeflerim var! Hedefime ulaşmak için birkaç fedakarlık yapılabilir! Bir karar verdik ve artık geri dönüşü yok! Sonuna kadar gidip hedefimi gerçekleştireceğim!

Köyün merkezine ilerlediğimizde karşımıza komik bir manzara çıkıverdi. Çıplak bir halde koşup çitlerden atlamaya çalıştı küçük bir çocuk. Arkasından kovalayan annesi, tam çitlerden atlayacakken çocuğu saçından kavrayıp eve doğru götürmeye başladı. Kadının elinde bir tas vardı, büyük ihtimalle çocuğu yıkıyordu. İstemsizce gülüvermiştim bu manzara karşısında. O insanları katledeceğimiz aklıma geldi, gülüşüm sona erdiğinde. Tam tekrar saçma sapan düşüncelere dalacakken, Hachiman bütün köylüleri toplamamı istedi. Hemencecik anlayıverdim planını. Köylüleri bir araya getirdikten sonra tek tek hepsini öldürecektik. Mantıklı bir plandı. Hem zamandan, hem de enerjiden tasarruf edecektik bu sayede. İlk olarak az önce çocuğun çitlerden atlamaya kalkıştığı eve yöneldim. Kapıyı tıklatıp "İyi günler, Ishigakure'den geliyoruz! Yirmi dakika içinde lütfen çeşmenin yanına gelin." dedim. Eğer sıkıntılı bir durumla karşılaşmazsam, çığlık falan duymazsam, bütün evleri tek tek gezip aynı şeyi yapacaktım. Bütün evleri gezdikten sonra çeşmenin yanına gidecek ve beklemeye başlayacaktım.

[GM - Naruto]

Daichi: Kapıları tek tek çalmaya başlıyor ve kapıyı açanlara Ishigakure'den geldiğni söyleyip onları çeşmeye beklediğini söylüyorsun. Bazıları "Tamam, olur." gibisinden cevaplar verirken, bazıları da cevap vermeden kapıyı kapatmakla yetiniyor. Ancak herhangi sıkıntılı bir durum da sezmiyorsun. Tüm evleri gezmen bir on beş dakikanı alıyor, ardından çeşmeye dönüp insanları beklemeye başlıyorsun.

Kafandan basit bir hesapla yaklaşık 35-40 kişi gelir diye düşünürken, gelen kişiler 13-15 kişiyi geçmiyor. Herkes toplandığında 7'sinin erkek, 4'ünün kadın, kalanın da çocuklar olduğunu görüyorsun. Kimisi annesinin eteğinden tutmuş arkasdan utangaç utangaç sana bakıyor, kimisi de pek annesinin yanından ayrılmadan öyle etrafta takılıyor.

Hachiman: Yaşlı amcanın yanına gidiyorsun ve Ennoshita'yı soruyorsun. Sorarken de bir yandan atı sağlamca çite bbağlıyorsun. Olur da burada bir kargaşa çıkarsa kaçmayacağından eminsin, o derece sağlam. Adam sana meraklı gözlerle bakarken bir yandan da sigara yakıyor. Ardından bir fırt çekip "Ennoshita iki sokak arkadaki evde yaşıyor..." diyor, tekrar bir fırt çekmeden önce de "Ama birilerini topladığını falan görmedim ben." diye ekliyor.