Kütüphane

[GM - Naruto]

İçindeki heyecan ile raflardan aldığın birkaç kitabı okumaya çalışıyorsun. Ancak ne kadar çabalasan da 3-5 kelime sonrasında kapıya bakıyor ve Takashi'nin gelip gelmediğini kontrol ediyorsun. Durum böyle olunca da, her ne kadar okuyarak çevirmiş olsan da, sayfalarda yazan hiçbir şey aklında kalmıyor. Bilmem kaç kez kafanı çevirmek ise, muhakkak ki ileride herhangi bir kireçlenme ihtimaline engel olacak...

Yaklaşık 1 saatin sonunda, kafanı yine kapıya çevirdiğin anda Takashi'nin geldiğini görüyorsun. Hızla yerinden kalkıp onun yanına giderken, Takashi sana karizmatik gülümsemesi ile karşılık veriyor. "Bunu yapabilmek için tahminimden daha çok uğraştım, ancak buna değecektir." diyor ve elinde tuttuğu bir mektubu sana uzatıyor. Zarfın ağzı açık bir şekilde duruyorken "İçindekini okumak istersin diye zarfı mühürlemedim. Aç ve oku." diyor sana. Zarfı bir peri kadar değerli olarak algılayıp narin bir şekilde tutuyor ve içindeki kağıdı yavaşça çıkarıyorsun.

Zarfın içinden dörde katlanmış bir kağıt çıkıyor ve kağıdı da yine parmak uçlarının uygulayacağı en ufak baskı ile tutarak açıyorsun. Açtığın kağıdın tam ortasında şu metin yazıyor:
Ishigakure Chuunin'i olan Shiranui Kanaye'nin gerek shinobi yetenekleri gerekse kişisel yetenekleri ile Ishi no Chikara'ya dahil olmasını destekliyorum. Köyüne olan sadakati ve üst rütbelilerine duyduğu saygı, kendisini Ishi no Chikara'ya yakışan bir birey yapacaktır.
Oldukça düzgün bir el yazısı ile yazılmış bu kısa metnin altında ise, ilk olarak rütbesi ile beraber ismi yazılı olan Takashi'nin imzası bulunuyor. Onun isminin yanında Jounin Sugiyama Shoko ismini ve imzasını, hemen yanında Jounin Amaya Juria ismi ve imzasını, bu imzaların altında yine Jounin olan birkaç kişinin daha isim ve imzasını görüyorsun. İsimleri kafanda şöyle bir geçirdiğinde, genellikle akademide ders vermiş olan shinobiler olduğunu fark ediyorsun. Yani isimlerin sallama değil, gerçek kişiler olduğuna emin oluyorsun. Aynı zamanda her bir birey kendi ismini kendi yazmış olduğu için de yazı karakterleri arasındaki farkı da net bir şekilde görebiliyorsun.

Takashi senin kağıdı incelemenin ardından "Eğer gerçekten bu dünyada yer almak istiyorsan, geçmişini ve geleceğini oldukları yerde bırakman gerekiyor. Yepyeni bir gelecek ve hiç olmamış bir geçmiş ile yaşamayı göze alman gerekiyor. Eğer bunu yapabileceksen, zarfı mühürleyeceğim." diyor. Hemen ardından hiç olmadığı kadar ciddi şekilde durarak "Bunu gerçekten iyi düşün." diyor.

[Shiranui Kanaye]

Hayat kısadır, karar ise upuzun. Kader katındaki intihar kokusu. Sizi bekliyorum kaçamak değil, zihnime attığınız façalar gibi. Küçükken annemin getirdiği metal tabak güzelim asansöre bin en alta bas. Hem sen, kafanı yorma konuşulur, aşağıya atlayacağım orada konuşuruz.

Hayatım, hayatım geçmişimden kaçmakla geçti. Öyle ki, kaderi değiştirilmiş olan ben her zaman her daim, aldığım her nefesten nefret ettim. Annemi küçük yaşta kaybedip babam ve Takashi, bir de bizim ginger eleman Taoreta ile büyümüştüm. Onlar, ne zaman ölmem gerektiğini söylesem saçmaladığımı, masum insanların yaşamaya devam etmesi gerektiğinden bahsetmiş ve her daim beni rahatlatmaya çalışmışlardı.

Ne zaman kendimden sıkılıp, içimdekileri doğaya dökecek olsam, ne zaman yalnız kaldığımı düşünsem yanımda birileri oluyordu. Düşkün sayılabilirdim esasında, hatta hala düşkündüm. Takashi-sensei olmasa amacına bile ulaşamayacak gerzeğin biri olacaktım. Kendisine minnettarım, gerçekten güvendiğim gibi geri gelmişti.

Elinde tuttuğu zarfta ise beni öven yazılar vardı. Sonrasında geçmişimin hiçbir zaman olmayacağı ile ilgili bir şeylerden bahsetmişti. Zaten geçmişim denilen hayal kırıklıkları müzesinin sergisini pek de önemsediğim söylenemez. Kaç nüfuslu bilmediğim bu güzel köyüm İshi'de tek başına kalmış biriyim ben. Beş yüz papatyanın arasında nedensizce bitmiş menekşeyim, insanların arasında yerim yok benim. Ayrıca, kağıttaki tüm isimler tanıdık görünüyordu. Adam gerçekten benim için uğraşmıştı, her zaman yaptığı gibi yine beni kendisine borçlu bırakmıştı. Kim bilir, belki vakti zamanı gelince benim de ona yardımım dokunur. Tabii, bana bu yolda destek vermiş, kağıtta ismi yazılı olan tüm Jouninlere, bununla birlikte köydeki tüm insanlara! Umuyorum ki hepinize yararım dokunur.

Kendisini zamanın zincirlerine bağlayıp kaderine yenik düşmek üzereyken bir kez daha kaderi değiştirilmiş biriyim ben. Öyle ki, artık yeni biriyim ben. Yelkovanın akrebine esir değilim ben. Takashi'ye dönüp ''Düşündüm ve kabul ediyorum, geçmişimin üstünü örtecek olsam da sizi ve sizin gibileri asla unutamayacağım, teşekkürler efendim.'' dedim, hem de en derinden, kalbimden bir ses tonuyla.

Köy adına yararlı bir şeyler yapabilecek olmanın verdiği neşe ve bunun getirdiği sorumluluk omuzlarıma binmişti ki, Takashi sensei'nin bana güvendiğini bilmek tekrar rahatlattı, tıpkı bundan önce olduğu gibi, ve ondan da önce. Sensei'ye bakacak ve bir de soru yöneltecektim.

''Arkadaşım sayılabilecek birkaç tanıdığım var, onların da bundan haberi olmayacak, değil mi?'' Eh, bahsettiğim kişi Natsume ve Taoreta tabii. Başka arkadaşım mı var benim, kimim var ki yanımda köyümden başka. Shiranui Shigekazu, sonunda istediğim yere geliyorum. Maske ardında adını yüceltemeyecek olsam da.

[GM - Naruto]

Takashi teşekkürünü bir baş hareketi ile karşıladıktan sonra, sen arkadaşlarınla ilgili cümleni söylüyorsun. Takashi'nin yüzü bir miktar ciddileşirken "Gerekli prosedürler nelerdir veya kuralların tamamı hakkında çok bilgi sahibi değilim. Söyledim ya, ben kapıdan dönmüş biriyim sadece. Ancak bildiğim bir şey var ve o da arkadaşlarınla olan ilişkilerini eski seyrinde devam ettirmen gerektiği. Onların senden şüphelenmesi bile seni sistemin dışına atabilir. Yani aradaki dengeyi çok iyi kurmalısın." diyor.

Mektubu tekrar eline alan Takashi seninle birlikte dışarı çıkıyor. Birkaç metre beraber yürümenizin ardından ise bir dükkana giriyorsunuz. Girdiğiniz bu dükkan konunuz itibari ile çok da mühim bir yer gibi durmuyor. Takashi sadece bir mum istiyor ve mumu yakıyor. Daha sonra mektubun kapanma noktasına birkaç damla mumu döküyor, ardından da cebinden bir yüzük çıkarıp yüzüğü üstüne bastırıyor. Eski metotlarla mühürlediği zarfı sana teslim ediyor ve bunu yaparken de "Yolun açık olsun. Umarım yanlış bir seçim yapmamışsındır ve beni de utandırmazsın." diyor. Mektubu tamamen sana verdikten sonra da sana gitmen gereken yeri tarif ediyor. Tarif ettiği yer, köy meydanından her gün önünden geçtiğin ve genelde antika eşyalar satan bir dükkan oluyor. Bu kafanı karıştıran bir durum olsa da Takashi "Gizlilik en önemli şeydir ve bir şeyi gizlemek istiyorsan onu en kalabalıkta yapman akıllıca olur." diyor çok bilmiş edasıyla. Bu dükkanın sahibi olan Motoki isimli şahsa mektubu iletmeni söyledikten sonra da sana el sallayarak yanından ayrılıyor.

[Shiranui Kanaye]

Yolu açın, yolu açın! Ishi no Chikara birliğinden Keji görevine başlayacak. Takashi'nin sözlerinden sonra tekrardan başımla selam verip eski ritüelle mühürlediği zarfı nazikçe alacak ve chuunin yeleğinin iç cebine koyacağım. Ayrıca antikacının gerçekten ANBUlar arasındaki istihbarat birliğinin temel noktalarından biri olmasi beni epey şaşırtmıştı doğrusu. Burada daha fazla konuşamam, aldığım bilgilerin bu kadarı ile yetinmem gerekecek gibi.

Bana söylendiği gibi yola çıkacaktım fakat bundan önce yapmam gereken son bir şey vardı. Takashi'ye bakacak ve ondan son bir şey daha isteyecektim. Iyiliğe doyamamanın ne kadar acınası bir şey olduğunu bilmek beni hüzünlendirse de bunu yapmam gerektiğini düşünüyorum. Öyle ki geçmişimin üstünü pekala örtebilecek olmama rağmen unutmayacaktım. Bazen bakıp beni anılara, belki de bugüne geri götürecek bir şeyi gerçekten istiyordum.

''Shishi sensei, sizden son bir iyilik olarak yüzü ğünüzü isteyeceğim. Bana sizin gibi bir baba figüründen yadigar, bana edilen yardımların vefasını gerçekleştirebilmek adına. '' yüzüğü verirse bir kez daha başımla teşekkür edecek, vermezse yine aynı şekilde başımla selamlayıp yola çıkacaktım.

Oraya sorunsuzca gidip ilgili kişiyle karşılaşacak olursam, ona ''Özel, nadir bir parçaya sahibim.'' diyeceğim. Umarım kendi kendime kurguladığım bu parolayı anlar ve o da benim bu yolda gitmeme yardımcı olur.

Güzel düşünceler, güzel şeyler getirir Keji. Karamsar düşüncelerin seni etkisi altına almasına izin verme. Unutma ki sen kafessin, kafesteki değil.

Kapalı konu

Dışarıdayım, heyecandan eve gidene kadar dayanamadım. Yazım hataları ve her zamankinden daha kötü rp için mazur görünüz.

[GM - Naruto]

Gitmeden hemen önce Takashi'de yüzüğünü istiyorsun, ancak Takashi sana iki parmağı ile gitmeni söyleyen işareti yapıyor ve sen de başınla selam verip bulunduğunuz noktadan ayrılıyorsun.

Takashi'nin belirttiği antikacının önüne geldiğinde, seni her günkü sıradanlığı ile karşılıyor. Camında üç beş antika parçanın olduğu dükkanın kapısı da tıpkı dükkandaki bir antika ürün gibi duruyor. Kapalı olan eski kapıyı ittirdiğinde, kapı hiç ses çıkarmadan, ama yavaşça açılıyor. Beklediğinden ağır olan kapı açılınca, dükkanın için net bir şekilde görüyorsun. Sadece tek bir yürüme alanının olduğu ve buranın tabiri caizse bir koridor oluşturduğu dükkanda, koridorun kenarları eski püskü ıvır zıvırla dolu görünüyor. Zaten şu an için bambaşka bir olay üzerinde odaklanmış olduğun için de buradaki eşyalar pek ilgini çekmiyor. Koridorun sonunda duran yine antika bir masada, orta yaşlı, kel ve kısa boylu olması muhtemel adamı görüyorsun. Bu adamın Motoki olup olmadığını soruyor, adamın olumlu cevap vermesi üzerine de cümleni söylüyorsun. Motoki garip gözlerle sana bakarken "Merak ettim doğrusu, neymiş bu parça?" diye soruyor sana. Motoki bu soruyu sorarken senin asıl demek istediğin şeyi ya hiç anlamamış ya da anladıysa bile renk vermeyecek şekilde duruyor gibi görünüyor.

[Shiranui Kanaye]

Takashi'nin yüzüğü vermemesinin ardından başımla selamlayarak dükkana gitmiştim. İçeriye girdiğimde bir yığın tanesinin epey bir pahalıdan geleceği ve benim şu zamanlarda kesinlikle alamayacağım eşya vardı, dolayısıyla pek de ilgimi çekmemişti. Aklım şu an için sadece nottaydı.

Öncelikle dükkana girip adamın kim olduğunu öğrenmiş ve hemen ardından sözüme bir soruyla cevap vermişti adam. Eh, soru aslında normal bir insana söylenebilecek bir şeydi. Fakat benim alnımda onur sembolüm olan Ishigakure alın koruyucum vardı. Şöyle bir süzüyorum da, bakışları da biraz değişik gibi sanki.

Şimdi önümde iki ihtimal var. Bir tanesi gerçekten çok aptalca bir şey söylediğimi kabul edip adamın anlamadığına inanmak.

Diğer ihtimal ise, neden bahsettiğimi anlayıp da ses etmemek. Tabii bir de beni küçümseme ihtimali var, o geyiğe hiç girmiyorum.

Adama doğrudan Takashi'nin gönderdiğini söylemek şu an için en mantıklısı gibi geliyor, lakin bunu özel bir yoldan söylemek de tehditleri azaltıyor. Sonuçta cebimdeki önemli bir şey. Yolculuğuma daha başlamadan bu kadar çok zorluk çekiyorum, eh, bu ANBU olayının çok daha zor olacağını gösteriyor. Neyse düşünmenin vakti değil.

Adama ''Akiya Takashi-sensei'nin hediye olarak bana verdiği bir mal. En güzel değeri sizin vereceğinizi söylediği için beni buraya gönderdi, fakat söylediğine göre bu şey ulu orta gösterildiği zaman lanet getirdiğine dair bir batıl inanç söz konusuymuş. O yüzden isterseniz özel bir yerde göstereyim.'' diyeceğim.

Esasında adam bunu benim gelecekte kullanacağım yalan, istihbarat becerilerim, bilgiyi ne kadar iyi saklayabildiğim gibi bıdı bıdı bir şeyleri sınamak için de sormuş olabilir. Hop, üçüncü ihtimal. Düşünememişim. Geçti artık.

[GM - Naruto]

Karşında duran antikacı sana şüpheci gözlerle bakmaya başlıyor. Takashi'nin ismi geçtiğinde ise gözlerindeki parıltıyı saklayamıyor. Seni tamamen dikkatli bir şekilde dinledikten sonra "Etrafına bir bak bakalım." diyor sana. Başınla sağına solun bakarken antikacı "Sence burası ulu orta bir yer mi? Kaç gündür gelen ilk müşterim olduğunu da hesaba katarsak..." diyor. Etrafındaki antika yığınlara bakarken de adamın sözlerine hak vermiyor değilsin. Adeta köyün göbeğindeki gizli bir yer gibi gözüne görünmeye başlıyor antika dükkanı. Antikacı ise omuzlarını düşürürken, sana karşı ilgisini hemen hemen kaybetmiş gibi duruyor ve son olarak "Eğer gerçekten bir şey vereceksen ver, vermeyeceksen boşuna beni oyalama." diyor. Bu cümlesinin sonuna ise kinayeli bir şekilde "Bu ulu orta yerde yapacak o kadar çok işim var ki, tüm Ishigakure'nin bundan haberdar olacağına eminim!" cümlesini ekleyiveriyor.

[Shiranui Kanaye]

Adamın dedikleri kulağıma epey mantıklı gelmişti. Açıkçası Takashi düz adamdı ve olası bir şifre durumunda beni doğrudan bilgilendirirdi. Eh, burası da öyle ahım şahım bir dükkan gibi görünmüyordu. Ayrıca, adamın bakışlarını süzdüğümde Takashi dediğinde içinden bir sesin ver o zarfı dediği de belliydi.

İnsanların hareketleri, okumak konusunda kendimi biraz daha geliştirmem gerekiyor sanırım. En azından ihtimalleri doğru hesaplayabilmek adına. Belki ANBU içerisinde buna dair eğitim veren bir ekip vardır, kim bilir. Adamın ilgisi de üzerimden gittiğine göre, sanırım kaybedeceğim pek bir şey kalmadı, yani hayallerimden başka.

Hayaller demişken, onlara bu kadar yaklaşmışken son adımımda basacak bir yer bulamayıp düşmek istemiyorum. Umarım karşımdaki adam beni tongaya düşürmek istemiyordur. Çaresiz bir şekilde umut ediyorum ve bundan utanıyorum fakat farkındayım ki, meseleyi gerçekten fazla uzattım. Cebimdeki zarfı narin bir şekilde çıkarıp adama uzatacak ve kısa keserek ''İlgili yere iletmenizi arz ederim.'' diyecektim.

İçimdeki gereksiz heyecanı bastıramıyor gibiydim, oysa ki benim duygularımdan arınmam gerekiyor. Sakin kalacağım, odaklan ve sakin kal. Adamın diyeceği bir şey olursa kulağını aç ve dinle, mimiklerine kilitlen. Sakin kal ve analiz et, bunu başaracak kadar yetenekli olduğunu biliyorum. Kafesin kapıları, açıldı.

Adam bir şey demezse de başımla selam verip dükkandan çıkacaktım. Yolun başı biraz buğulu olsa da, gerisinin epey güzel olacağını düşünüyorum. Geleceğim hakkında planlar yapmak için henüz erken, fakat anlık yaşamak istemiyorum artık zarfı düşünerekten.

[GM - Naruto]

Adama zarfı uzatıyorsun ve antikacı ilginç bir objeyi eline alır gibi zarfı tutuyor. Şöyle bir zarfı evirip çeviriyor ve sen bunun bir kontrol olduğunu anlayabiliyorsun. Adam mühürlü zarfı dikkatli bir şekilde yırtıyor. Bu anda gözleriniz birbirine değiyor ve adamın içindeki şüphe kırıntısını görüyorsun net bir şekilde. Antikacı mektubu çıkarıp onu özenle açarken, suratında hiçbir ifade değişikliği göremiyorsun. Tepkisiz bir ifade ile mektubu okuduktan sonra çekmecesine elini atıyor. Çekmeceden yavaşça bir kağıt çıkarıp sana uzatırken "Bunu doldur." diyor sana belli belirsiz bir emir tonuyla. Sen uzatılan kağıdı okumaya başlarken, adam bir mum çıkarıyor ve ilk önce mektubu güzelce yakıyor. Ardından da zarfı yakarak, Takashi'nin sana verdiği mektup ve zarftan eser bırakmıyor.

Kağıdı aldığında hemen dikkatle kağıtta yazanlara bakıyorsun. Bir form formatında olan kağıtta şunlar yazıyor:

İsim:
Soyisim:
Rütbe:
Hayat Boyunca Ulaşılmak İstenen Hedefler:
Ishigakure Hakkında Düşünceler:
Ishigakure Dışındaki Küçük Köyler Hakkındaki Düşünceler (Amegakure ve Kusagakure):
Beş Büyük Ülke Hakkındaki Düşünceler:
Ishi no Chikara'da Arzu Edilen Birim ve Pozisyon:
Neden Ishi no Chikara:

Sen formu okuyup bitirdiğinde, antikacı ciddi bir ses tonuyla "Tüm sorulara doğru cevap vermek zorunda olduğunu hatırlatırım. Önündeki hayatta bu vermiş olduğun cevaplar her karşına çıkacak. Dolayısıyla iyi düşün ve cevaplarını şekilde yaz. Eğer kağıt yetersiz gelirse, sana birkaç yaprak daha verebilirim." diyor. Sana bir kalemi uzatırken de yanan mum ışığına bakarak dalıp gidiyor.

[Shiranui Kanaye]

Zarfı eline alıp incelediğinde neden adam öyle bir tepki verdi anlayamamıştım. Beni yetersiz görüp bunu gerçekten benim adıma yapılamayacağını mı düşünüyor sanırım. Fakat ben ki köyüme o kadar değer veren Keji, böyle bir tepki karşısında sessiz kalacağımı bilerek buruk bir hisse kapılmıştım. Neyse.

Lan lan lan! Adam kağıdı yaktı usta. Büyük bir sükunet örneği göstererek onu izlemiş ve vücut dilini analiz etmeye çalışmıştım fakat başaramamıştım. Başaramamıştım çünkü ortada analiz edilecek bir şey yoktu. Adam programlanmış gibiydi, çekmeceden bir kağıt çıkarıp önüme koydu. Kağıda şöyle bir baktığımda aslında sorulması epey normal soruları görmüştüm. Bunları yalan yanlış cevaplayıp huylarına gitmek gibi bir niyetim yoktu. Olacağı varsa, olurdu. Bu yüzden en içten bir şekilde cevap vereceğim.

İsim: Kanaye
Soyisim: Shiranui
Rütbe: Chuunin
Hayat Boyunca Ulaşılmak İstenen Hedefler: Genel itibariyle(Uzun vadede incelendiğinde) bir hedef yok, fakat yakın zamanda köy adına sağlıklı bir şeyler yapmak. Köyün iç huzuruna yardımcı olmak ve sorun çıkaran kimseleri -ki bunlar aranan kişiler, hainler ve isyancılar oluyor- sindirmek.

Köy halkına olan içten bağlılığımı diğer insanlara da kabul ettirip gözler önüne sermek ve biraz daha etkin rol oynayabilmek için köy içerisinde güzel bir mevkiye yerleşmek. Ad yayılması ya da saygınlık tarzı şeyler zerre umurumda değil, bu tarz işler hainlerin kapsama alanına giriyor.

Ishigakure Hakkında Düşünceler: Ishigakure, benim gibi ailesinin temel taşlarından biri olan annesini kaybetmiş birine ev sahipliği yapan, uğurunda canımı hiç düşünmeden verebileceğim güzel köyüm. Gerek yönetim sistemi, gerek Daichou ve gerekse diğer köy shinobilerine olan saygım beni bu köy için başarılı şeyler yapmaya itiyor.

Başımının derde girdiği zamanlarda her zaman arkamda olmuş ve olacak olan insanların varlığını bilmek beni bu köye daha da çok bağlıyor. Her ne kadar zaman zaman köy adına gittiğim görevlerden başarısız dönsem de beni teselli edebilecek yapıya sahip dostlarım ve senseilerim var

. Öyle ki, benim bu yolda ilerlememe büyük destek vermiş, annemi kaybettiğimde benim ve babamın yanında olan bir sensei var. Bir de, Daichou-sama. Her ne kadar sert ve otoriter görünse de köy shinobilerine karşı en az benim kadar derin bağlılık besleyen bu disiplinli adam da şüphesiz ki idol olarak alacağım kişiler arasında.

Ishigakure Dışındaki Küçük Köyler Hakkındaki Düşünceler (Amegakure ve Kusagakure): Amegakure ve Kusagakure. Hmm, zor soru. Öncelikle bu köylere karşı herhangi bir nefret beslemiyorum fakat potansiyel bir tehdit oluşturmaları karşısında, köyüme zarar gelmemesi pahasına kendimi cephede en öne atarım. Köyüm üzerinde bir tehdit barındırmadıkları takdirde benim onlarla pek bir sorunum yok, tabii köyün verdiği emirler doğrultusunda gerekeni sorgulamadan yaparım, gerek Kusagakure, gerek Amegakure'ye karşı.

Beş Büyük Ülke Hakkındaki Düşünceler: Beş büyük ülkeye şu ana kadar hiç gitmedim, fakat Amegakure ve Kusagakure hakkındaki düşüncelerim buralar için de geçerli sanırım. Benim için diğer tüm köyler aksi belirtilmediyse potansiyel bir düşman ve ittifaktır. Duruma göre yapacağım şey, alacağım emre göre şekillenecektir keza şu an için bu köyler hakkında pek net bir şey söyleyemeyeceğim. Bana bu köyler hakkında ne söylenirse, ben bunu yaparım. Görevimi.

Ishi no Chikara'da Arzu Edilen Birim ve Pozisyon: Ishi no Chikara hakkında derin bir bilgiye sahip değilim. Aslında, pek bilgiye de sahip değilim. Fakat şayet bünye içerisinde barınıyorsa birikimlerim üzerinden yola çıkarak sorgulama ile ilgili bir mevkide yer almayı tercih ederim. Pozisyona gelecek olursak, ne yazık ki hiçbir bilgim yok.

Neden Ishi no Chikara: Köy adına ismim bilinmeden güzel şeyler yapmak için bu oluşumda yer almak istiyorum. Köyüne canı gönülden bağlı takım arkadaşları -ki ben buradaysam eminim oradakiler de en az benim kadar köyüne bağlıdır diye düşünüyorum- ile göreve ya da görev mevkinde bulunmak diyeyim, bu istediğim şeylerin başında geliyor. Ishigakure düzeninin temel taşlarından biri olduğunu tahmin ettiğim bu oluşumda yer alarak, hedefime çok daha emin adımlarla ilerleyebilirim gibi görünüyor, yönlendirmeler doğrultusunda bunun böyle olduğunu kanısındayım.

Bir başka sebebe de gelecek olursak, bu oluşumdaki kararların çok daha kesin olduğunu düşünüyorum. Söz konusu olan Ishigakure'yse, köyü adına bir şeyler yapmak uğruna her şeyini feragat edebilecek bir shinobiden başka bir şey değilim. Burada ise kişilerin kendi kararlarını vermemesi ve emirler doğrultusunda hareket etmesi gerektiğini tahmin ediyorum. Yani önümüze seçenek diye bir şey çıkmayacak. Tek seçenek olması, bana göre seçeneğin kesinlikle doğru olduğunu göstermektedir, Ishigakure kararlarının gözümdeki doğruluğu gibi.

Kağıdı sessiz sakin bir şekilde doldurmuştum, şimdi teslim etmek kalmıştı. Fakat öncesinde verdiğim cevapların kesinliğine dair şöyle bir göz atmam gerekiyordu ki, bunu da yapmıştım. Sanırsam kendimi tanıdığım kadarıyla cevaplarım doğruydu, peki onun ya da onların gözünde ne olacaktı?

Kafesin kapıları sonuna kadar açıldı ve sükunetle cevabı bekliyor. Ne olursa olsun sakin kalmalıyım, hayallerim yıkılsa dahi.