[Ishi] Han Temizliği

[Shiomiya Kiyo]

Bir görevde de bir bokluk olmasın, adam gibi işimizi bitirelim arkadaş ya. Ne demek "Suna'lılar denetledi."? Sırıtışım yok oldu, kaşlarım çatık bir vaziyette kadını incelemeye başladım. Bir umursamamazlık, bir siklememezlik. Shinobi var lan karşında, adam ol kadın! Şeytan diyor çek restini, "Denetlemeye izin vermedi, gitmiş bir de Suna'lılara raporları vermiş, adi karı!" diye tutanak tutup köye dön. Köy illa ki böyle bir saçmalıkta daha kalabalık bir denetleme ekibi ile yeni bir han görevlisi gönderir buraya. Ama ekmekle oynamak delikanlıya yakışmaz, belli bir derdi var.

O değil de Natsu benden önce çekti resti, yalnız bayağı bir yanlış çekiyor. Bir kere burası bizim ülkeye ait değil ki. Rüzgar ülkesine de ait değil, iki ülkenin sınırı burası. Hem kadın raporları vermiş bir kere, gereksiz yere "Rapor da rapor, ille de rapor, ah canım rapor!" diye üstüne gitmenin pek bir manası yok. Hele hele daha büyük bir sıkıntı oluşturmak? Of anam of, Natsu sen n'apıyon? Niye Tatsuya'yı da işin içine karıştırıyon? Anaşılan Agresif Kiyo out, Kibar, orta yol bulmaya çalışan Kiyo tekrar in.

"Abla siktir et sen onu." manasında kaşlarımı kaldırıp indirerek, kafamı hafifçe sağa sola salladım, Natsu'ya çaktırmamaya çalışarak. Adam gaza geldi iyi mi? İyi değil, bir de gitti en yakın küllüğe kilitlendi manyak gibi, bu gazla sigaraya mı başlayacak nedir? Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım. "Şimdi hanımefendi... Yanlış duymadım değil mi? İki gün önce Suna'lılar geldi ve sırf sizi haydutlardan kurtardılar diye onlara rapor verdiniz? Hmmm... Ne yapsak acaba? Ne yapsak diyorum, çünkü sadece işimizi değil, sizin işinizi de düşünmek zorunda hissediyorum. Yaptığınız şeye dair tarafsız bir tutanak tutup, burayı denetlemeden de gidebiliriz elbette, zor kullanarak denetleyecek de değiliz. Ancak öyle yaptığımızda ne olacağını bir düşünelim: Biz köye döneriz, köye durumu açıklayan tutanağımızı verir, paramızı alır evlerimize döneriz. Köy daha sonra daha kalabalık bir ekibi buraya gönderir, onlar da bizim kadar kibar olmaz, işleri de sadece denetlemek olmaz. Ne kadar tarafsız da tutsak tutanağı, kafana göre hareket etmişsin laflarına kanarak. Bu sene onlar denetleyecek olsaydı, bizden de bir haber gelirdi sana bu durumu açıklayan, nitekim denetlemenin bizde olduğunu da biliyordun." Kadının verdiği suyu çantama attım ve konuşmaya devam ettim. Lan amma konuştum be, benim bu kadar konuşmamam lazım. Zorlanıyorum cidden kelimeleri seçerken, hele de salak sivillerle konuşurken. Ota boka alınıyorlar sonra, sikikler.

"Haydutlar diyorsun, öyle bir durumda Suna'lılar değil biz olsaydık etrafta, biz de kurtarırdık seni. Sırf seni kurtardılar diye önüne ilk çıkana vermiş olman saçma geldi doğrusu. Belgeleri yani. Bence senin bir derdin varmış, atara atar gidere gider yapmışsın. Ishi'nin sağladığı şartlardan mı memnun değilsin acaba?" Tabii, kadın sonuçta, ne bileyim maaşından memnun değildir, sular sık kesiliyordur falan, işin içine haydutlardan kurtarmalı senaryo da girince "Ayh yeter yha!" diyerek Suna'lılara vermiştir eriyerek, belgeleri. Hatta abartayım, aha bu sikik Suna'lılar kadının güvenini kazanmak için ortaya fake haydut bile salmıştır. Her şey beklenir bu kum tanesi beyinli göteleklerden. "İstersen, varsa ilk bir şikayetlerini, dertlerini dinleyelim biz senin. Sonra o sikik raporlar olmadan da denetlememizi yapabiliriz. Yapının sağlamlığını falan da daha sonra, köy bir zanaatkar eşliğinde kontrol edebilir." Hah işim gücüm yok sivillerin dertlerini dinliyorum bir de, hay kafamı sikeyim. Ama Natsu öyle konuşunca, kadının yerine bir de kendimi koymayı deneyince, ne bileyim, derdimi anlatmak iyi gelebilirdi sanırım?

[Shou Tatsuya]

Hiç bir şey istediğim gibi gitmiyordu. Ne belalı günmüş. Bir türlü yakam bir araya gelmedi. Maceradan maceraya atıldım. Aslında düşününce görevin sıkıcılığından dem vuranda bendim. Ama ayarı tutmamıştı. Hak ettiğini buldu diye sevindiğim Kouichi bile ölmemiş olabilirdi. Yani günün geri kalanına bakınca işe yarar tek bir şey bile olmamıştı. Kouchinin ölümü ne işime yarayacaktı derseniz, adamın paralarını ve eşyalarını alabilirdim. Ama alamıyorum malesef. Çünkü büyük ihtimalle ne Koucihi nede Kiyo ölmüştü. Poff, şimdi bu iki malın karşısında mal gibi bağırarak koşturmuş onlardan bir farkım kalmamıştı. Yemin ederim hayatı hard core modda oynuyorum.

Adamların iletişim şekli ve dili benimkinden biraz farklıydı. Onlar daha çok vücut hareketlerini kullanıyordu. Suratıma yediğim tekme bunun çok iyi bir örneğiydi. Medeniyet bu adamlara bir kaç milyon ışık yılı uzaktaydı. Bu kabasaba adamlarla normal yollarla iletişim kuramayacağım belliydi. O değilde bu adamların burada ne işi vardı. Kısa bir koşudan sonra başka bir köye ulaşmam pek mümkün değildi. Sanırım bizim köyü işgal edecekler. Etsinler valla. Zerre umrumda değil. İşgal sırasında İshililere bir taşta ben atarım. Bu güne kadar bir faydalarını görmemiştim ibnelerin. Hem belki şu keltoş daicho'yuda köy meydanına asarlardı. Hehehe herifin kafasına güneş vurunca , köy meydanında ikinci bir Güneş belirirdi. Ama adamın bana vurmasından ve tavırlarından hiç hoşlanmamıştım. O yüzden bu seferlik karşı tarafta olacaktım.

Bu hıyarlarla anlaşmam pek mümkün değildi. Ve daha fazla tekme istemiyordum. Yapabildiğim en acıklı ve yüksek sesimle '' Abi valla ben İshiden geliyorum. Bizim orada Daicho adında keltoş bir hırbo var. Geberesice herif aleyhine bir iki şey söyledim. Piç herif beni abuk subuk bir göreve yolladı. Uzun süredir yolculuktayım. Buralarda ne var yok bir bak dedi. Yakınlarda han falan varmış. Oraya gidip bir bakacakmışım. Durumları nasılmış soracakmışım filan. Valla detaya bende hakim değilim. Ben oraya gidince birileri bana ne yapacağımı söyler diye umuyordum. Buranın ne olduğunu bile bilmiyorum. Ortada bir sınır çizgisi yok. Varsada ben görmedim. Akademide de hep coğrafya dersim kötüydü. Yoldayken dağdan aşağı yaş yuvarlandı ondan kaçıyordum. Ayıptır söylemesi ben arada bir halisinasyon görüyorum. Sanırım taşlarda öyle bir şeydi. '' diyecektim. Konuşmama başladığım gibi ellerimden birini bilek kısmıyla sırtımın arkasına götürecek ve bir kunai alıp yavaşça ipi kesmeye başlayacaktım. Kesme işini yaparken kolumu değil sadece parmaklarımı kullanacaktım. Adamların beni fark etmesi zordu. Çünkü yerde olmam ve elimin sırtım tarafından kapatılması yüzünden yaptığı mı göremezlerdi. Ayrıca kesme işinde sadece parmaklarımı kullandığımdan kolumun yada bileğimin bir hareketinide fark edemezlerdi.

[GM - Naruto]

Kouichi ve Kiyo: Kouchi atarına başlamadan önce kendisine en yakın küllüğü arıyor, ancak görünüşte hiçbir küllük göremiyor. Zaten kadının sigara ile yaptıklarına bakılırsa, öyle pek de küllüğe ihtiyaç duyan biriymiş gibi görünmüyor. Bu hali ile de Kouchi’nin küllük bulma ve üfleme çabası gereksiz zaman kaybından öteye geçen bir durum olmuyor. Bunlara kadının umursamaz tavrı da eklenecek olursa, zaten bir küllüğün var olması durumunda ve Kouichi’nin buna üflemesi konusunda da kadının pek bir şey yapacağı beklenir gibi değil. Kısaca boş bir çaba olarak geçen bu arayışın ardından Kouchi çatık kaşlarını kadına doğrultarak cümlelerini sıralıyor. Ne var ki Kouchi yükselttiği sesi ile ortamda gereksiz dikkat çekmekten başka bir şey başarabilmiş değil. Kadının takındığı tavırda bu konuşmaya karşı en ufak bir değişikliği bulmak da zor. Yani Kouchi tıpkı küllük arayışında olduğu gibi, konuşma faslında da boşa geçirilen zaman niteliğinde takılmaya devam ediyor. Ancak bunda Kiyo’nun katksının olmadığını söylemek güç. Zira Kouchi’nin konuşmasının bitmesi ile Kiyo kadına kaş göz etmeye başlıyor ve kadın da hali ile dikkatini Kouchi’den alıp Kiyo’ya veriyor. Kiyo’nun hareketlerini de kendi çapında bir çözüme bağlayan kadın, sonuç olarak Kouchi’yi pek de takmıyor.

Kiyo’nun lafa girmesi ile, kadında bariz bir tavır değişikliği oluyor. Az önceki sünepe tavrını daha ciddi bir paydaya alıyor ve Kiyo’nun sözlerini dinliyor. Tüm konuşmaların ardından ise kadın derin bir nefes alıyor ve “Anlamıyorsunuz sanırım.” diyor gözlerini yavaşça kapatıp açarken. Kadın tezgahın altından bir sigara daha çıkarıp yakarken, tüm bakışlarını Kiyo’da topluyor ve sanki Kouchi hiç orada değilmiş gibi, Kiyo’ya doğru konuşmaya başlıyor. “Erzaklar, hanın sağlamlığı, hanın temiz oluşu… Bunların hepsine fasa fiso demek yeterli. Ishigakure’nin buradan beklediği şey basit: Vergini ver, Sunalılara karşı bizi tetikte tut. Bunun dışındaki şeyler köy tarafından umursanmaz. Bu böyle gelmiş böyle gider. Ben şimdi desem ki, hizmet ettiğim adamlar bana askıntı oluyor veya hanın büyütülmesi lazım… Ishigakure ne cevap verir? Ben söyleyeyim… Adamlara kuyruk sallama, köyün bütçesi yok. Peki burada olan bitenlerden kimin ne kadar haberi var?” diyen kadın sigarasından derin bir nefes aldıktan sonra, bunu havaya dağıtıyor ve tekrar gözlerini Kiyo’da kilitlerken “Her gün kaç tane haydut ile boğuştuğumuz konusunda bir fikrin var mı? Hanı yağmalamamaları için kaç kere onların altına girdiğimi biliyor musun? Bunlara karşılık, buraya siz gelmeden önce Ishigakure’ye kaç kere yardım çağrısında bulunduğumu öğrendiniz mi? Oysa göreviniz ne? Denetlemek! Şimdi anladınız mı durumu? Ishigakure beni düşünmüyorken, kusura bakmayın benim de Ishigakure’ye üç beş ryo kazandıracak halim yok. Benim kafamı ağrıtan haydutların icabından Sunalılar geldi ve ben de Sunalıların denetlemesine müsaade ettim. Olay bundan ibarettir ve bu doğrultuda rapor mu tutanak mı ne bok yiyeceksen yiyebilirsiniz.” diyor. Bu uzunca konuşmasını sigarasından bir derin nefesle kutlayan kadın son olarak “Eminim siz buraya kalabalık grubunuzu gönderdiğinizde, grubunuzun karşısında sadece ben olmayacağım.” diyor ve tek gözünü kırparak konuşmasını sonlandırıyor. Tüm konuşma sırasında oldukça ciddi ve rahat bir tavır sergiliyor kadın. Sonuç olarak ise, tekrar başladığınız noktada kalıyorsunuz ve kadının denetleme gibi bir şeye izin vermeyeceği ortada.

Tatsuya: Adamların sert tutumu karşısında, Ishigakure’ye karşı düzenlenen komplonun pençesinde yalvarış modunu açıyor Tatsuya. Adamlara yaptığı konuşması karşısında, ilk olarak hiçbir tepki alamıyor Tatsuya. Birkaç tane adam aralarında fısıldaşmaya başladığında ise handan bahsedildiğini duyuyor, ancak konuşmanın içeriği konusunda bir fikri bulunmuyor. Tam bu anda yaptığı hatayı fark ediyor Tatsuya!

Handan bahsetmekle, Sunalılar doğrudan onları Kouchi ve Kiyo’ya ulaşabilir! Yani şu an kendini kurtarmak için arkadaşlarını satmış olmak denen aşağılık duygusu değil mi bu? Onların adını vermemiş, varlığından bahsetmemiş olunabilir. Ancak onlar da shinobi ve görevlere genelde tek kişinin gitmeyeceğini bilemezler mi? Kesinlikle bunu bilebilecek nitelikteler! Ya şimdi ne olacak? Zaten Ishigakure tehdit altındayken, ilk olarak istikamet han olacak! Onları da konuşmaları için zorlayacaklar ve hatta tekmeleyecekler! Sırf bilgi almak adına! Onlar çölün içinde yaşıyorlar ve onlar için dağların aşılması güç. Bu yüzden stratejik noktalar konusunda bilgi için ellerinden geleni yapacaklar! Sonunda daha fazla bilgiye ihtiyaç kalmadığında ne olacak? Güle güle diye uğurlayacaklar mı? Asla! Nereden bakılırsa bakılsın ölüm çok yakında. Ishigakure yok olacak ve ondan önce Kouchi ve Kiyo… Bunu bilen tek kişi ise… Shou Tatsuya!

Tatsuya kafasında bu ve tarzı düşünceleri geçirirken, iplerden kurtulmak için kunai çıkarmayı amaçlıyor. Ne var ki baldırına bağlı çantasından bir kunai çıkarmak için parmakları ile çantasına ulaşmaya çalıştığı anda, suratına inen bir tekme ile sıcak kanının tadına bakıyor! Burnundan boşalmaya başlayan kan yoğunluğunu arttırırken, Tatsuya’ya bir tekme daha vuran shinobi, Tatsuya’nın baldırındaki shinobi çantasını yerinden çekiyor ve bağ noktasından kopan çanta shinobinin elinde kalıyor. Hemen ardından ise çantayı bir arkadaşına veriyor ve “İki kişi bu herifin yanında dursun. Hana gidiyoruz!” diyor. Bu anda iki shinobi hemen Tatsuya’nın hemen sağına ve soluna geçerken, ipi tutan güçlü adam da ipi çekerek Tatsuya’yı ayağa kaldırıyor. Kendisi birkaç metre önden ardından Tatsuya’yı bir köpek gibi tasmalamış olarak ilerliyor. Geriye kalanlar da bu adamın yanında ilerlemekteler.

[Kouichi Natsume]

Bu ne amına koyim ya? Küllük falan yok. Nerede bu orospu çocuğu? Kaşar karı, o kadar sigara içiyorsun, ama küllük taşımıyor musun? Sene gelmişini, geçmişini sikeyim. Beyin fakiri moruk. Evet moruk. Bildiğin moruk işte. Kaşara iltifat etmek için, öyle demiştim daha demin. Ama genç olmak ile uzaktan yakından alakası yoktu. Yüzüne bakan anlar, otuzlu yaşlarda olduğunu. Ben anladım. Tatsuya bile anlar bence. O kadar bariz bir şey yani. Hani bir de şu olay var; iltifat ediyoruz. Siklenmiyoruz arkadaş. Bir bayan, bir iltifatı karşılıksız bırakamaz. Bırakmamalıdır. Bırakırsa, morondur yani. Açık ve net. Sikerler öyle karıyı. Gerçi ben her türlü sikerim. Ama şu an konumuz cinsellik değil. Zira bu kadının orospu mertebesindeki tavırları, insanı çileden çıkarmaya yetiyor da, artıyor da. Az önce sinirlenmiştim. Şimdi iyice sinirlendim, son söylediği şeylerden dolayı. Valla elimden bir kaza çıkacak diye korkuyorum. Ben var ya, ben... Sinirliyken gözlerim dönüyor. Yuvalarından çıkmaya çalışıyor. Beni zorluyorlar. Vur ona, kır onu şeklinde. İnanılmaz bir dürtü oluşuyor. Bu kadına karşı şu an bunları hissediyordum. Ve bir de artı olarak, başka bir şey daha oluşuyor. O dürtü daha büyük. Daha fazla. Özellikler diğerlerine göre, daha baskın. Ne olduğunu söylemeyeceğim. Siz anlamışsınızdır. Eğer anlamadıysanız, sikimde değil valla. Niye sizi sikime takayım ki? Şu an zaten sıkıntıdayım. Kimseyle muhattap olamam. Kimsenin derdini dinleyemem. Ya da derdine devam olamam. Hele önce kendime bir deva olayım. Sonra başkalarına bakarız. Böyle konuştum diye, beni kötü biri olarak görmeyin amına koyim. Şimdi cidden durumlar fena. Bak Kiyo'yu nereden tanıyorum söyleyeyim; Bu şimdi bir gün çok içmiş vaziyette, yokuştan aşağı yuvarlanmıştı. Şans bu ki, ben de o sıralarda dışarı çıkmıştım. Evet, kız avına çıkmıştım. Bildiğin ava çıkmıştım. Gece falandı yani. Şansımın daha yüksek olacağını mı ne düşünmüştüm. Her neyse. Sonra bu piç, benim ayaklarımın önüne kadar, yuvarlanarak gelmişti. Ben de acımıştım. Babam falan yok demişti. Sonradan öğrendiğime göre, ailesi varmış götverenin. Ama ne bileyim ben. Böyle deyince bu, içim cız etti. Böyle insanı duygularım, her şeyin önüne geçti. Tuttum bunu, nehirde bir güzel kendine getirttim. İşin aslı elimi bile sürmedim. Ama ben götürdüm onu oraya. Ayılttım falan bir şeyler yaptım. Kısacası derdine deva oldum. Ne kadar büyüdükçe ibneleşsede. İşte ben böyle bir adamım.

Dert, deva diyordum. Tatsuya piçi geldi aklıma. Acaba ne bok yiyordu? Kesin başına bir bela açtı mal. Amına koyduğum salı başka bir boka da yaramıyor ki. Sikik işte ne beklersin. Her zaman bu çocuğa sövüyorum. Her seferinde de aynı tadı veriyor. Hatta ne kadar çok söversem, o kadar güzel oluyordu. Yıllanan şarap gibi sanırım. Gerçi yıllanmış şarap hiç içmedim. Millet yıllanınca daha iyi olur diyorlar. Diyorlar yani. Benim hiçbir fikrim yok. Sadece kulaktan dolma sözler ile bu şeyin doğruluğunu tastikleyebiliyorum. Aman, kimin umurunda ki? Şimdi şarap mı, yeni konum oldu. Bence olmadı. Her neyse, şarabı bir kenara bırakırsak, Tatsuya'yı daire içine alırsak değişik düşünceler ortaya çıkıyor kafamın içinde. Böyle çıkan düşünceler, takla atıyor. Ters dönüyor. Akrobatik hareketler yapıyorlar. Tam ibneler yani. Tatsuya gibiler. Tatsuya'nın isminin geçtiği ya da alakası olan her şey anormal oluyor amına koyim. Yok o kadar da değil sanırım. Ben anormal değilim. Yoksa öyle miyim? Hayır canım ya, değilim. Sadece bazı özelliklerim çok az abartı. Onu da yaşım ile doğru orantılayabiliriz. Evet, yaştan dolayı. Ben gayet sağlıklı, eli yüzü düzgün, kafası on numara çalışan bir delikanlıyım. Adamın aklını alırım valla. Bizde ortam böyle. Beğensen de, beğenmesen de. Her neyse. Böyle sikim sonik konulardan, daha sikim sonik yerlere girmekte üzerime yok. En büyük yeteneklerimden biri. Pek işe yaramasa bile, ben seviyorum. Zaman geçirmek için bire bir valla. Bazen canım çok sıkılıyor. Kendimi düşüncelerin içinde buluyorum. Sonra o düşünceler eşliğinde, denize yelken açıyorum. Bazen rotamı şaşırıyorum. Sonra yeni hedefler buluyorum. Onlara kayıyorum. Öyle güzel şeyler işte. Çoğunlukla bunu yalnızken yapıyorum. Ama arada sıra da, yanımda birileri varken de dalışa geçiyorum. Tabii bu sefer tüpsüz dalıyorum. Çünkü uzun süre kalamıyorum. İnsanlar ile iletişim kuruyorum çünkü. Hemen çıkmam gerekiyor. İşte bu zamanlar için tüpsüz dalmak birebir.

Her neyse. İnsanlar ve iletişim demiştim. Sanırım dalışa bir son deme zamanı geldi. Çünkü bu kadına bir cevap vermem gerekiyordu. Daha doğrusunu söylemek gerekirse, bir cevap vermemiz gerekiyordu. Bize atar yaptı. Posta koydu resmen. Biz hiçbir şey yapamadık. Tabii şimdilik. Az sonra pek hoş olmayan şeyler olabilirdi. Ben konuşursam. Ne yapmam gerektiği konusunda fazla bir fikrim yoktu şahsen. Ne yapabilirdim diye uzun süre düşündüm. Ama siz bilmiyorsunuz tabii ki. Her boş salisemi değerlendiririm ben. Öyle bir adamım. Bu düşünceler sonrasında, aklıma gelen en mantıklı şey ise, Kiyo'nun konuşmasına izin vermek oldu. Kiyo ibnedir. İbne gibi konuşur yani. Tatlı dil , yılanı deliğinden çıkarırsa, bu kadını da çıkarır herhalde. Çünkü Kiyo, tatlı dilliydi. Boşuna ibne demiyoruz amk. Karı gibi konuşuyor. Niye böyle konuştuğunu merak etsem de, sormadım. Sormayacağım da. Cevabını belki dinlemek istemiyordum. Büyük ihtimalle iyi bir haber alamazdım. Bunu az çok tahmin edebiliyordum. O yüzden Kiyo, aklımda nasıl kaldıysa, öyle kalmaya devam etsin. Neyse. Dediğim gibi, bu işi ona devredecektim. Bu yüzden Kiyo'ya; "İstediğin gibi hareket et. Hiçbir şeye karışmayacağım. Yalnız o denetim iznini, almadan buradan gitmeyeceğim Kiyo. Ona göre yani. Ben az şurada oturacağım." diyecektim, Kiyo ve kadını arkama, yani sırtımı alarak. Sonra, beş masadan boş olanına doğru harekete geçecektim. Amacım oraya oturmaktı. Başka bir amacım yoktu. Tatsuya'da her an bir delikten çıkabilirdi. Tetikte olmak lazım.

[Shiomiya Kiyo]

Karı gibi mi? Aşk olsun ):

Doğru tahmin etmişim, kadın Ishi'nin sağladığı şartlardan memnun değilmiş. Değilmiş de, ben biraz yumuşamasını beklerken hatun iyice gaza geldi ya la? Yüzüm, bir kaşlarımı çatmaktan, bir şaşkın bakmaktan, bir gülmekten lastik gibi oldu iyice, şu görev bitene kadar yüz felci geçirmezsem iyidir. Kadın konuşmasını bitirir bitirmez Natsu atladı, neyse ki kadına değil bana atladı. Öhöm, çok tehlikeli bir cümle kurdum, neyse. Az ileride yaşamaya devam edeceğini falan söyledi bana. Denetleme izni diyor hala... Lan kadın nuh diyor peygamber demiyor, ikinci sigarayı bile yaktı, sülalesi rahat. Hem anlattığı şeylere de bakılınca...

"Bir bayana zor kullanacak değilim, değiliz. Üstelik anlattığı şeyler sikik denetlemeden daha önemli." Dedim Natsu'ya, ellerimi omuz hizamda dirseklerden bükerek iki yana açıp etrafı gösterdim, duyduğumuz şeylerden sonra sağlamlığın falan bir önemi var mıydı acaba? Bütün bu sıkıntılar da denetleme içine girmez miydi? "Hem duyduklarımız da önemli denetleme materyalleri, bana göre." dedim arkasından ve gitmesini seyrettim. Raporu sadece han açısından mı yazmak zorundaydık? Elbette köyün sağladığı şartlara değinmek de iş görecektir, üstelik iki, belki yakalarsak üç shinobinin onayladığı bir rapor ile gördüklerinde, kadının bahsettiği umursamazlık belki biraz azalabilirdi.

Neden bilmiyorum ama bu kadına yardım etmeliymişim gibi hissediyorum, tutumu çocukça olsa da belli ki canına tak ettiği için tutum mutum siklemiyor. Güven vermeliyim ona, Kibar Kiyo'nun sınırlarını biraz daha zorlamalıyım, her ne kadar kelimeleri seçmek zor olsa da. Nishi ile çıktığım görevleri hatırlıyorum da... İkimizin de böyle tatlı dil kullanmak zorunda olduğu bir göreve denk gelmemiştik. Nishi zaten öküz, ben ondan daha öküz! "Bol küfürlü vur-kır, azıcık genjutsu ve tehlike anında birbirimizin götünü kurtarma" olayından öteye gitmezdi bizim görevler. Şimdi ise... Yalnız hissediyorum lan, Natsu beni karıyla tezgahta bırakıp gitti diye değil, Nishi'siz çıktığım her görevde yalnız hissediyorum. Yalnız, eksik. Görevlerde birbirimizi tamamlıyorduk sanki, hı? Görev amacımdan şaşmıyorum tabii ki de hiç bir zaman ancak, dallanıp budaklanmasına veya bazı şeyleri kafamda tek başıma çözmeye çalışmama engel olamıyorum o yokken. Şimdi yanımda olsa benim şu an bu konuşmaları yapmama gerek kalmayacaktı eminim, stratejiyi ona bırakırdım, ikna konusunu da o bir şekilde hallederdi genjutsu teknikleri ile. O değil genjutsuyu da hiç sevmiyorum aslında, çok tırstırıcı, ama işe yarıyor böyle durumlarda. Velhasıl kelam yanımda Nishi yok ve yalnızım dostlarım, yalnızım yalnız. En derininden bir of çektim, kadının içtiği sigaraya bakarak. Dayanamadım çıkardım cebimden benimkini de, tezgaha koydum. "Yaksam ayıp olur mu?" Tek omzumda duran çantayı indirip tezgahın üzerine koydum, içinde kağıt ve kalem aramaya başladım. Bulamazsam kadından isteyecektim, illa ki o kağıt ve kalemi bulacağım amına koyayım. Bulacağım ve muhteşem raporumu yazmaya başlayacağım. Yalnız yazım berbat olduğu için yedek kağıt da ayarlasam iyi olacak.

"Az önce 'Burada olan bitenden kimin haberi var?' Demiştin. Artık benim haberim var, bizim haberimiz var. Köy belki gerçekten dediğin gibi, bir sivili dinlememiş olabilir ama bir shinobiyi, hatta üç shinobiyi dinlemek zorunda kalacak. Şimdi raporuma senin ağzından bütün bu şikayetleri yazacağım ve arkadaşlarımın da onay imzası attıklarından emin olacağım. Bu raporu götlerinden anlamamaları, ters tepki vermemeleri için de çaba göstereceğim ve sana yardım etmeleri için elimden geleni yapacağım. Çabuk pes eden birine mi benziyorum sence? Bence oldukça inatçıyım, sanırım bu inadım işe yarayabilir sana yardım etme konusunda. Yalnız, şimdi desem ki 'Ne yapsak denetlememize izin verirsin?', istediğin şeyi de veremem sana şu an. Farkındaysan biz de sadece işlerini yapmaya çalışan insanlarız ve tekrar belirtiyorum zor kullanacak halimiz yok." Bu esnada, kadın sigara yakmamda bir sorun olmayacağını söylediyse sigaramı yakacak, bir yandan rapora başlayıp bir yandan konuşmaya devam edecektim.

"Han hakkında üstün körü bir şeyler söylesen de olur giriş yapabilmem için. Dediğim gibi rapor daha çok senin şikayetlerine odaklı olacak. Altına da imzamızı atacağız. İstersen sen de atabilirsin. Başka şikayetlerin varsa lütfen onları da dile getir. Bu arada ben öküzüm biraz, doğuştan gelen bir özellik, ailenin bütün erkekleri öküz bizde. Neyse, öküz olduğum için ters konuşabilirim, kusura bakma. Bir de şey, tuvalet ne tarafta?" diyecek, süper harika muhteşem ötesi yardım sever raporumu yazmaya başlayacaktım. Başlamadan hemen önce de "İsmin neydi bu arada? Öküzüm demiştim değil mi, en başta sormam gerekirdi ama iş telaşına düştüm." diye ekleyecektim. Olabildiğince kendimden emin davranmaya çalışacak, ses tonum ile güven vermeye çalışacaktım.

Duruma veya isteğe göre raporu da bir sonraki tur eklerim, ama gerek olacağını sanmıyorum, düz memur tutanağı işte asdaads

[Shou Tatsuya]

Hayat zor valla. Hele benim gibi kafanızda bir iki tahtanız eksikse. Çok değil sadece bir iki tane ama yinede bir dezavantaj. Bir şeylere pek yeteneğim yoktu bu yüzden çoğunlukla kaba kuvvete dayanan Shinobiliği seçmiştim. Daha doğrusu buna zorlanmıştım. Maddi yönde ailem iyiydi ama babam birşeylerle uğraşmam gerektiğini düşünüyordu. İşte bu vesileyle ninja olmuştum. O konuda da pek yeteneğim yoktu ama epey hızlı biri olduğumdan ve aileminde katkılarıyla bu yoldada ilerliyordum. Ama ilerlemem buraya kadarmış gibi gözüküyor. Şuanki duruma bakılırsa devam etmek için pek bir şansım yoktu. Buradan kurtulsam bile görevin başarısızlığı için suçlanacaktım. Gerçi görevi bozacak bir şey yapmamıştım. Aslında dağdan aşağı koşmasam bu heriflerle hiç karşılaşmayabilir ve hiç bir sorun yokmuş gibi devam ederdik. Şimdi ise buradan kurtulursam köyü, işgal konusunda uyarabilirdim. Belki bunun için ödül bile alırdım. Tabi kurtulabilirsem. Şuan böyle bir seçeneğim yok gibi gözüküyor.

Adama yalvar yakar derdimi anlatmıştım. Söylediklerimle epey ilgili gibiydiler ve yalan olup olmadığınıda sorgulamamıştılar. Ayrıca pek bir işgal birliği gibide durmuyorlardı. Ya sıradan bir devriyeydiler yada casus. Sanırım bu bölgede bizim köyle bunlarınki arasında bir çeşit sınır anlaşmazlığı var. Ama daha önce dediğim gibi coğrafyam pek iyi değil aynı şekilde politik bilgimde. Adamlar kendi işlerine bakarken bende kunaiye ulaşmaya çalışmıştım. Ama çabam hemen fark edilmiş ve karşılığında güzel iki tekme yemiştim. Adamlar fazla oyalanmadan hana doğru yola çıkmıştı ve benide yanlarında sürüklüyorlardı. Bu işin sonunda ne olacağını merak ediyorum doğrusu. Benim gördüğüm bir halisünasyon değil ve bizimkiler gerçekten ölmüşse hana gittiğimizde hiç bir şey yapmayacaktık. Çünkü bu adamlara bir grupla gittiğimi söylememiştim. Yok eğer bizimkiler ölmemiş ve oradaysa bu bir kavga çıkartabilirdi. Bizim dezavantajlı olduğumuz bir kavga. İşler gerçekten çok değişik bir sona ulaşacak.

Adamlara pek karşılık vermeden sessizce yürümeye devam edecektim. Şuanki durumda yapabileceğim bir şey yoktu. İple bağlı olmasam bile 5 kişiyle dövüşmem pek mümkün değildi. Umabileceğim en iyi şey bizimkilerin orada olmaması ve bu adamların beni rahat bırakması. Gerçi pek bırakcaklarını sanmıyorum ama dediğim gibi en iyi ihtimal. Eğer bizimkiler oradaysa umarım bu adamlarla baş edebilirler. Benim pek katkım olacak gibi gözükmüyor çünkü bağlıydım.

[GM - Naruto]

Kouchi ve Kiyo: Kouchi tüm konuşma işini Kiyo’ya bırakmasının ardından, doğruca boş masaya yöneliyor ve buraya oturuyor. Etrafındaki insanlar Kouchi’ye üstün körü bir bakış attıktan sonra, tekrar kendi işleri ile ilgilenmeye koyuluyor. Kouchi ise bu hana girdiği andan beri kimsenin kendisini takmamış olmasına epey içerlemiş durumda. Ancak elbette bu içerlemesi görevin önüne geçebilecek veya kendisini sebepsiz bir sıkıntıya sokacak düzeyde değil. Sadece lider olmayı beklerken, basit bir insan olmanın verdiği hüznün içerlenmesinden ibaret kısacası.

Kiyo ise kadın ile konuşabilmek için ilk olarak ortak paydaları olan sigaraya başvuruyor. Çıkardığı paketi masanın üstüne koymasının ardından sigara için izin istiyor ve kadın da başı ile olumlu bir hareket yaptıktan sonra, Kiyo sigarasını yakıyor. Aldığı derin bir nefesin ardından ise çantasından bir kağıt ve kalem çıkararak, bunları da tezgahın yanına koyuyor. Bir elinde kalem ve diğer elinde sigara bulunacak şekilde Kiyo konuşmaya başlıyor. Kadın her zamanki dikkati ile Kiyo’yu dinliyor ancak en sonunda “Ay şimdi çıldıracağım!” diyor biraz yüksek bir ses ile. Bu ses ile birlikte handaki diğer kişilerin bakışları Kiyo ve kadının üstüne yoğunlaşırken, kadın “Tamam, yardımcı olma isteğini anlıyorum ve takdir ediyorum. Ancak başından beri sana net bir şey söylüyorum, değil mi? Size rapor tutmanız için bir şey söylemeyeceğim! Olay bu kadar basit!” diyor ve sigarasından bir nefes aldıktan sonra “Raporuna anlattığım şeyleri aynen yazabilirsin. Düzmece bir rapor da tutabilirsin, zerre umrumda değil! Şu an keyfim yerinde ve kalkıp Ishigakure’ye rapor vererek Sunalılar ile papaz olma derdinde değilim.” dedikten sonra tıpkı en başta yaptığı gibi sigarasını yere atıyor ve Kiyo’ya ciddi bir bakış atarak “Artık buradaki işinizin bittiğini söyleyebilirim. Bundan sonrası ücretli olacak.” diyor.

Kiyo kadının bu cümlelerinin ardından raporunu yazıyor ve Kouchi’ye de imzalatmak için götürüyor. Kadın ise tüm bu olanları dinginlikle seyrediyor.

Tatsuya: Adamların öncülüğünde yola çıkıyorsun ve çaresizce hala arkadaşlarına olan ihaneti ve köye yapılacak saldırıyı düşünüyorsun. Tüm bunların yanında sana neler yapacaklarını düşündüğünde delirme seviyesine geliyorsun. En büyük işkencelerden geçip, öldürülesiye kadar bu işkencelere maruz kalacağının farkındasın. Köyüne yapılacak her şeyin tek sebebinin de senin verdiğin bilgiler olacağının bilincindesin. Yani köyünü kurtarman teoride hala mümkün, ancak bunları pratiğe dökmek senin için kolay olmayacak gibi.

Kapalı konu

Konuyu sonlandıracağım, Kouchi ve Kiyo handan ayrılıp Ishigakure’ye dönüş yaptıklarına dair bir RP yazacaklar. Tatsuya’nın ise RP yazmasına gerek yok. Kendisine yeni bir konu açılacak ve oradan devam edecek. Ancak bir tavsiye vermem gerekirse, karakterindeki eksiklikleri RP'sinde hiç hissedemedim ve bu da kendisine negatif bir dönüş yapacaktır. Yeni açılacak konuda bu hususa özellikle dikkat etmesi gerektiğini düşünüyorum. Kouchi ve Kiyo RPlerini yazdıktan sonra ödüllerinizi yazacağım.

[Shiomiya Kiyo]

"Aaaa! Şimdi cidden ben de çıldıracağım ha!" diye cazgırlandım içimden. Acaba karşısına geçip, ellerimi belime koyup pazar kavgası mı yaratsam kadınlar gibi? Sanırım hoş ve profesyonel olmaz. Kadının çirkeflenmesi geçince gözlerimi devirip, önümdeki kağıt ile kaleme ilgi ve şefkat göstermeye başladım.

SevgiLi Daichou-saMa...

Sanırım böyle bir giriş yapmamam gerekiyor. Keşke akademideyken dökümantasyonla alakalı dersleri biraz daha dinlemiş olsaydım. Konuşmak zor değilmiş gibi yazmaya da gönüllü oldum kahretmesin. Kağıdı tek bir harekette buruşturup en yakındaki çöp kovasına salladım. Kadına bir "Çöp atmak da mı parayla bacım?!" bakışı attıktan sonra "Fıtı fıtı, fıtı da fıtı!" efektleriyle raporumu yeni bir kağıda yazdım. İçime pek sinmemiş olsa da, kadına bakışımla son bir selam verip kalktım yerimden ve takım arkadaşımın yanına gittim.

Natsu'nun yanına otururken insanlar bakmış mıydı, baktılarsa da ne niyet vardı gözlerinde bilmiyorum. Çok da umursamadım açıkçası, zira kadını ikna çabalarım yüzünden o kafalar pıt pıt dönüp durmuştu bana, başlarda rahatsız edici olsa da alışmıştım hemen. Bıkkınlıkla çantamı bu sefer masanın üzerine koydum ve sandalyeye yığdım kendimi. Bir elimle raporu Natsu'ya ittirirken, öbür elimle kafamı şöyle bir karıştırdım oflayarak. "Sen şuna şimdilik imzanı at. At at bir şey yok. Rapor işte, yolda okurum. Ayrılalım buradan çünkü hem kadın kalmamıza müsaade etmiyor, hem de bir an önce eve dönmek istiyorum." Olmayan evime.. "Canın bir şeye mi sıkkın senin? Gerçi, hoşnut olunabilecek bir durum da yok ortada, o kadar yol çektik, elimize geçene bak!" Diye serzenişte bulundum toparlanıp, çıkmaya hazırlanırken. Takım arkadaşımın imzaladığı kağıdı özenle rulo yapıp, chuunin yeleğimin ön ceplerinden birine koydum dikkatlice.

Çok geçmeden yoldaydık tekrar. Düşünüyorum da kadını ilk gördüğümüzden beri ne kadar geçmişti acaba? Gece yarısını geçmiş olmalı vakit. Tekrar aynı sıkıntılı yollardan bu sefer karanlıkta geçecek olmak streslendirmişti beni doğruyu söylemek gerekirse. Neyse ki, şansımıza şaşılacak bir şekilde hiç bir sıkıntı yaşamadan geçtik geçidin yarım günlük mesafesini, öğlen sıcağında tırmanmak zorunda kaldığımız yokuşta biraz zorlandık sadece. Etrafa biyolojik atık bırakıp çığlıklar atan bir takım arkadaşımız artık olmadığı için, yokuş da bu sefer kolaydı bir önceki deneyimimize göre. Tekrar mağaramıza ulaştığımızda ise, biraz dinlendikten sonra, söz verdiğim gibi raporu okumaya başladım Natsume'ye.

ISHIGAKURE DAICHOU'LUĞUNA

Yaklaşık üç gün önce başladığımız, Asakura Geçidi'ndeki hanı denetlemeye yönelik görevimiz bitmiş bulunmaktadır.

Öncelikle, Asakura Geçidi'ne varamadan, görev arkadaşımız Shou Tatsuya'nın kaybolduğunu belirtmek isteriz. Garip davranışlarını gözlemlediğimiz Tatsuya, biz kendisini durduramadan kaçtı ve gözden kayboldu, ancak normal bir kaçış değildi bu zira sebepsiz çığlıklar atıyordu. Bu olay olurken tehlikeli bir yokuştan inmekte olduğumuz düşünülürse işin garipliği daha da artıyor. Bizden, hanın sınır bölgesinde olması sebebiyle, denetlememizi en hızlı şekilde bitirmemizi istediğiniz için, kendisini aramaya yönelik bir çabada bulunamadık. Güvenli diyebileceğimiz şekilde yokuştan inişimiz sonlandığında, kendisine dair hiç bir ize rastlamadan görev planımıza devam ettik.

Hana varışımız sorunsuzdu ancak vardığımızda, han görevlisi denetleme konusunda sıkıntı çıkardı.

Han görevlisinin denetlemeye izin vermemesinin sebebi ise, Sunagakure'li shinobilerin bizden iki gün önce hanı zaten denetlemiş olması. Ancak bundan önce bir şey belirtmek istiyoruz; han görevlisi Ishigakure'nin sağladığı şartlardan hiç memnun olmadığını dile getirdi. Defalarca yardım çağrısında bulunduğunu, cevap alamadığını, haydutlar ile başının belada olduğunu söyledi. İki gün önceki olaya gelirsek, Sunagakure'li shinobiler han görevlisini haydutlardan kurtarmışlar ve fırsattan istifade, hanın denetlenmesinin artık onlarda olduğunu söylemişler, görevli de karşı çıkmamış. Görevliyi ikna etmeye çalıştık ancak çabalarımız sonuç vermedi, sonunda da Sunagakure'lilerden çekindiğini ve aslında ona 'yardımcı' oldukları için şu an ki durumundan memnun olduğunu belirtti.

Gözlemlediğimiz kadarı ile han oldukça sağlam görünüyordu. Sınır bölgesinde olan bir yapıya göre fazla küçük ve tekinsizdi. Güvenlik önlemine dair pek bir şey göremedik. Muhattap olduğumuz görevli dışında bir görevli de göremedik. Vardığımızda, giyim tarzlarına göre Sunagakure'li olduklarını tahmin ettiğimiz siviller vardı içeride sadece. On yedi sivil, bir han görevlisi, iki kişi olarak da biz. Konuşmamız boyunca hana giren, handan çıkan olmadı. Giriş salonunda beş masa, bir adet de tezgah bulunmaktaydı. Tezgahın sağında ve solunda birer kapı bulunmaktaydı ancak içeri giremedik.

Bir sivile zor kullanmak istemediğimiz için, sadece sözel olarak ikna etmeye çalıştık. Kendisine, denetlemeye izin vermediği takdirde olabilecek durumları açıkladık ve bütün bunları kabul etti. Mecburen konuşmamızı orada sonlandırdık ve geri döndük.

Gidiş ve dönüşte, yolda pek sıkıntı yaşamadık. Haydutlar ve benzeri durumlarla karşılaşmadık, yiyecek içecek sıkıntısı çekmedik. Tek sorunumuz arkadaşımızı kaybetmek oldu.

Bilgilerinize Arz Ederiz
Shiomiya Kiyo
Natsume Kouchi

---

Uzun bir yolculuk ardından, köydeyiz tekrar! Deli gibi heyecanlıyım zira tahmin ettiğim vakitte döndüm köye. Göreve gitmeden önce bu vakitlerde köyde olabileceğimi, kahvaltı etmemiz gerektiğini söylemiştim Nishi'ye. Çok özledim ibneyi. Yol boyunca yan yana kalmaya dikkat ettiğim Natsu'yu bu sefer pek siklemeden yardırmaya başladım Daichou binasına doğru. O kadar yorgunluğa rağmen! Bitmiş artık görev ne sikleyeceğim hem? Bendeki takım arkadaşlığı mantığı görev bitene kadar, köye girdiğim veya mesaiden çıktığım vakit gene Piç Kiyo, Götveren Kiyo oluyorum kusura bakmayın. Tavrımın tek değişmediği kişi Nishi olmuştur tanıştığımızdan beri, neden adamla muhteşem ikiliyiz zannediyorsunuz? Neyse! Vardım Daichou binasına, o kadar yardırmaya varmasaydım garip olurdu cidden. Çıkmadan önce bize görevi vermiş adamı buldum bir güzel, verdim raporu. Raporu okuduktan sonra "Bu ne lan! Denetlemediniz mi?!" diye atar yapmazsa kadın hakkında konuşmaya çalışacaktım. "Şartlar göz önünde bulundurulursa kadın haklı." diyecektim. "Tabi sizin bir bildiğiniz vardır elbet ancak bir kadının tek başına çalışması için oldukça tekinsiz bir yerdi. Üstelik Suna'lılar bunu bir fırsat bilip kadını kendilerine çekmiş bile." diye son sözümü de ekledikten sonra, izin isteyip sevdicğime doğru kopturup gidecektim!

[Kouichi Natsume]

Puştperest karı. Kıl oldum. Zaten bunu az önce de söyledim. Kıl olduğumu yani. Kim olsa benim yerimde, kıl olurdu bence. Hatta dalan, girişen bile olurdu karıya. Ben beklerim yani. Kendime iyi hakim oldum çünkü. Benim sınırlarımı zorladı. Bana öyle geldi valla. Gel beni döv, ağzımı yüzümü kır gibisinden tahrik etti. Evet, kesinlikle bu açık bir tahrikti. +18 bir tahrik değildi. Ama bu da tahrikti yani. Her neyse. Sinirlensem de, tahrik olsam da kendime hakim olmayı başarmıştım. Yani onun gibi, ona benzer bir şey olmuştu. Fakat dediğim gibi, kendime hakim olmuştum. Suratımı çevirmişim, her şeye rağmen. Kim sikler lan seni? Amına koyduğum kaşarı. Şu handa sorun çıkarmaya çalışan biri, sana da bulaşmış olabilir. Hatta tecavüze bile uğramış olabilirsin. Belki defalarca kez. Bu bence olabilecek bir şey. Olmuş olabilir yani. Niye olmasın ki? Her neyse. Bu kadın hakkında çok konuştum. Gereksiz insanların üstüne bu kadar konuşmam lazım. Bunu bilsem de, her zaman fazlasıyla konuşuyor buluyordum kendimi. Neden böyle bir şey yapıyordum, bunu biliyordum. Kişiliğimden ötürü sanırım. Boş boş düşünmek, en büyük hobilerimden biriydi. Keşke olmasaydı demeyeceğim. Öyle bir hobim var ki, zaman geçirebiliyorum. En azından, bir işime yarıyordu. İşime yarayan her şey kabullenebilirim. Ne kadar saçma bir şey olsa da.

Hobi ayağını geçersem, az önce bir şey demiştim ben. Kiyo'ya haydi hallet demiştim o tatlı dilinle. Kısacası ben karışmayacağım, sen ne bok yersen yiyebilirsin demiştim. Öyle valla. Artık sıkılmıştım bu durumdan. Sonra Kiyo'da konuşmuştu. Konuşmanın ardından, kadın imana mı ne geldi. Bilmiyorum, ama denetleme ile gereken şeyleri yapıvermişti. Pis kaşar, niye baştan bu kadar uğraştırdın ki? Ulan en başında da insanca konuşmuştum. Kiyo'da düzgün bir üslup kullanmıştı. Neyse, ben bir şey demiyorum. Ne bok yerse yesin. Bir daha da böyle bir yere gelmeyeceğim. Gelirsem siksinler beni. Bak valla.

Gitme vakti gelmişti sanırım. Şu kağıda imzayı da attım. Artık burada işimiz bitti. Gitmemiz gerek yani. Bundan sonrası ücretli olacak denmişti bana. Sikerim lan, mına korum ha. Para verecek halim yoktu ya. Bir bok yapmadım. Ne yedim, ne içtim. Banane abi. Ben niye para vereceğim ki. En iyisi hızlıca terk etmek mekanı. Hatta Kiyo bile bile diyor. Burada daha fazla durmamızı. "Kiyo, ben buraya para vermek istemiyorum. Çabucak gidelim. Senin dediğin gibi." diyecektim, acelemi belli eden tavırlar ile. Sonrasında da, Kiyo'yu da yanıma alarak harekete başlayacaktım. Şu zamana kadar, ortalıkta gözükmemişti Tatsuya. Ne oldu acaba zavallıya? Umarım ölmemiştir. Şakasına falan bir şeyler derim, takılırım da ölmesi beni çok üzerdi. Sonuçta aramızda bir bağ var. Ne kadar istemesem de. Geçmişimiz var, geçirdiklerimiz var. Var da var yani. Deli olduğu için, kaybolma ihtimalini göz önünde bulunduruyordum daha çok. Bir arama ekibi, iyi olabilirdi. Şu an bizim onu arama gibi lüksümüz yoktu. İz sürücü ninjalar ile bulunabilirdi. Tabii ölmediyse. Sanmıyorum öleceğini de... İnsan düşünmeden edemiyor. Her neyse. Tatsuya artık neredeyse, yapacak bir şeyimiz yok şu an. Eve doğru yol almak en mantıklı seçenek benim için. O yüzden mantıklı olan şeyi yapacaktım. Ve eve, köyüme dönecektim.

[GM - Naruto]

Handan sorunsuz bir şekilde ayrılıyor ve aynı sorunsuzluk içinde Ishigakure'ye varıyorsunuz. İkiniz birlikte tuttuğunuz raporu görevlilere teslim ediyorsunuz ve görevli size mühürlü raporun sadece Daichou tarafından okunacağını, raporla ilgili bir durum olursa sizlerin çağırılacağı uyarısında bulunarak raporu teslim alıyor. Sizler de gündelik hayatınıza dönüyor ve shinobiliğin dibine vuruyorsunuz.

Ödüller:

Kiyo: 25GP + Görevdeki başarısı nedeniyle 5GP - Alım Gücü 5 - Orta Gelirli/10'a yükselmiştir.
Kouichi: 25GP - Alım Gücü 5 - Orta Gelirli/10'a yükselmiştir.
Tatsuya: 15GP