[Ame] Koruma

[Yukimura Yabuko]

Savaşmaktan zevk alıyorum, bunda yanlış bir şey yok. Bu dünyaya pek çok açıdan geride başlamıştım. Ninjutsu da yeteneksiz, zeki olmayan birisi ancak çalışıp kendimi güçlendirebildim. Acıyı ve güçsüzlüğü kendimden uzak tutmak için çabaladım ve sonunda aradığım şeyi bulmuştum ancak bu yanlış. Dövüş dediğin böyle adam gibi kanını akıtmalı, canını acıtmalı. Ruhunu koymalısın en iyisi olmak için, her şey bittikten sonra dökülen kanının hakkını aldığını hissetmek için. Diğerleri başlarının çaresine bakacaktır, benim hedefim önümdeki adamı bu dünyadan silmek.

Dönüp şemsiyemle kafasına vurmayı hedeflerken beklemediğim bir şekilde esnek hareketlerle beni izlemiş ve sol kolumun alt tarafını biçmişti. Beni yavaşlatacaktı biliyorum ancak ben de onun beline sağlam bir tane geçirmiştim şemsiyemle. Dengesini bozmuştu ancak açık vermesi için yeterince iyi değildi, bu sırada arkamdan gelen bir ses bizim yumruklarımıza karışacaktı. Kargalar adama saldırmaya başlamıştı.

Bana istediğim boşluğu verdiği için müteşekkir olsam da rahatsız ediciydi bu, sorun değildi. Halletmem gereken bir kişi daha var diyecekken o birin iki olduğunu görmüştüm. İstemsizce kendimi savunma pozisyonuna soktuğum anda camdan kafasını çıkaran aptal kadın onlara istediği şeyi, önemli bir rehineyi vermişti. Belki de benim hüsnü kuruntum ancak uzaklaşmadan takip edeyim dememe kalmadan sis bombasıyla kendilerini kamufle edip kaçmışlardı. Arkadaşlarını bırakıp.

Önümdeki tek ipucunu yere indirmek benim işimdi. Hazır dikkati dağılmışken çok zor olmayacaktı ancak dikkatsiz de olmamak gerek. Öldürmemek bir de. Kendini iyice savunmaya almıştı, ala bende apış arasına bir tekme atar kafasına şemsiyemi indiririm. Öyle de yapacaktım. Şemsiyemi kısa kılıca karşı ne olur ne olmaz diye katana vari bir şekilde tutarken önümde önce hayalarına tekme atıp, başarabilirsem boşa çıkarttıktan sonra başına sağlam bir tane vurup bu dövüşü bitirmek istiyorum.

[Wakahisa Yuudai]

Namiyo'nun kaçırılış anından önceki şeyleri gördüğümü varsayıyorum.

“Bingo.”

Kargalarım ikiye bölünüp ilerlemelerini istediğim yolda ilerlemeye başladıklarında, içimde buradan kurtulacağımıza dair güzel bir his belirdi. İşte o anda katanamı kınından tamamen çıkarıp ağaçlara koştum. Atladığım kısım hareketli olmasaydı, hızımı tam ayarlayamadan düşebilirdim. Tabii ki bunun olmasına izin vermedim ve loş ışığın içine katanam ile süzüldüm. Arabaların hızına yaklaştığımda, önümde bir adam görmem ile içimi bir korku kapladı. Bu, siyah pelerinli, garip ve ürkütücü bir tipti. Bana bakıyordu. Bana bakışı ise, çok sinir bozucuydu. Bana korkmuş gibi bakmıyordu. Sanki bir önemim yokmuş gibi, beni takmadan ilerlemeye devam etti. İçimi korku kaplaması normal diye düşünüyorum, çünkü bu adam benden ve arabalardan daha hızlı koşuyordu. Bu benim için büyük bir tehdit olabilirdi. Arabaların önüne geçmeye çalışıp çalışmadığı konusunda biraz kararsız kalsam da, anlamaya çalışırken zaten depar atıp sol tarafa doğru zıplamıştı. Katanası olduğu da belli oluyordu. Kavga arıyor gibi hissediyordum. Ama içimden bir his onu takip etmememi söylüyordu. Diğer ikisini bilmiyorum, ama bu adam çok ayrı bir seviyede gibi duruyordu.

Yabuko'nun yanındaki adamla konuştuğu, Asai'nin de başka bir adamla uğraştığı belli oluyordu. İçlerinden biri gerçekten çok sesliydi, diğeri de sinir bozucuydu. Pelerinli adama da dikkat etmeye çalışsam da, o sırada Asai'nin kurtulduğunu, ve kargalarımın yarısının düşmana yetiştiğini farkettim. O sırada, pelerinli adamın az önce durduğu yere baksam da onu orada göremedim. Ve gözlerimi tekrar Asai'ye çevirdiğimde, kargaların çoğu yok olmuştu. Bunun tek nedeni de o pelerinli şerefsizdi. Hatta yanındaki sesli adam, yine sesini çıkarmayı başarmıştı. Lanet olsun, Asai'ye yardım etmem gerektiği belliydi.

O sırada Yabuko'ya dikkat kesildim. Yabuko'nun durumu çok daha vahim gibi duruyordu. Ama Yabuko, nedense normal gözükmüyordu. Adama ne kadar sinir oldu bilmiyorum, ama sarhoş bile olabilirdi şu garip duruşuyla. Ya da sadece benim gözümde bir garipliği vardı bu hareketlerinin. Ama farkettiğim en kötü durum, Yabuko'nun zarar görmesiydi. Tam olarak nereden zarar gördüğünü bu mesafeden anlıyor olmasam da, kan belli oluyordu. Ama Yabuko'nun verdiği karşılıklar da ona herhangi bir yardımın gerekmediğini gösteriyordu. Aslında, yardımı çoktan yapmıştım. Kargalarım sayesinde.

Son gördüğüm şey ise, Asai'nin itildiği oldu. Asai'ye doğru koşmaya başladım. Ve o sırada ağzımdan çıkan cümleler, endişelendiğimin en büyük göstergesiydi. Belki yakalarım diye düşünerek aynı zamanda katanamı da koşarken kınına sokmaya çalışıyordum.

"Asai, geliyorum ! Durdursanıza şu arabaları !"

[GM - Naruto]

Yabuko sis bombası dağılır dağılmaz önündeki Sukejuro'nun kasıklarına tekmeyi geçiriyor. Kendini kargalardan kurtarmak için elleri ile yüzünü koruyan adamın elleri istemsiz bir şekilde kasıklarına inerken, Yabuko rahatça adamın eğilmiş olan kafasının arkasına vuruyor şemsiyesi ile. Gelen darbe ile yüz üstü yere kapaklanıyor Sukejuro. Elleri kasıklarında, üstünde ve hala onu gagalayıp vücudunda yaralar açan kargalar var. Sıkmış olduğu dişlerinin arasından "Yeter orospu çocukları! Pes ediyorum pes!" diye inliyor. Bu sırada da arkadan Yuudai'nin arabaların durması için bağırdığını duyuyorsunuz. At arabaları yavaş yavaş duruyor. Yabuko'nun denge kaybı gibi bir durumu yok.

Asai yere düşmeden önce kendini yüz üstü çevirmek için hareketleniyor. Bir kedi gibi döndükten sonra elinden geldikçe ayaklarının üstüne düşmek için uğraşıyor. Ayakları yerle buluştuktan sonra da bacaklarını kırıp kendini yere atıyor. Normalde küçük bir ilerlemenin ardından durması gerekirken, hareketli bir platformdan düştüğü için yerde bayağı bir sürükleniyor. Üstelik böyle bir durumu çok kısa bir zamanda yaşadığı için refleks olarak ellerini de destek olarak kullanıyor. Bu yüzden yerde yuvarlanırken avuç içleri sıyrılıyor ve kesik kesik kanamaya başlıyor. Kollarında ve bacaklarında da sızlama var. Sızlamalar çok abartılacak gibi değil. Yerde yatarken tam da beklediği gibi bir beyaz atlı prens geliyor yanına. Stronger isimli bir beyaz atı yok, ama yüksek kalite bir katanası var. Üstelik bir prens gibi, klanının bir tanesi. Yuudai geliyor yanına anlayacağınız.

Yuudai olduğu yerden koşarak Asai'nin yanına geliyor. Bu sırada da arabalar yavaş yavaş duruyorlar. Sondaki at arabası, sürücüsü yaralandığı için çok geride kalmış durumda. Asai'nin yanına giderken yaralı arabacının arabası ile, Yoshi'nin arabasının arasından geçiyor yani. Asai'nin durumu kötü değil. Eğer Asai ve Yuudai, kaçan iki saldırganın gittiği yöne doğru bakarsa ağaçların daha seyrek olduğunu görebilir. Üstelik Asai biraz dikkatli bakınca ağaçların arasındaki hareketlilikleri görebiliyor. Namiyo'yu kaçıran adamlar çok uzaklaşmış değiller.

Yuudai Sanzengarasu'yu hala açık tutuyor.

[Kiichi Asai]

Timsahı karnından yakalamış ve onunla dönmeye başlamış bir timsaha güreşçisi gibi dönmüştüm havada. Anlık ve yörüngem değişmeden. Artık daha da tehlikeli bir durumdaydım hatta. Yüz üstü çakılabilirdim her an toprağa. Tek umudum zararımı azaltması konusunda nemli topraktı. Nemli olmalıydı çünkü. Nemli, yumuşak ve çamurlu. Şimdi düşündüm de iyi fikir değilmiş bu toprak işi. Bir de dönünce git kurumuş çamur çıkarmaya çalış kıyafetlerden.

Belimi biraz geriye doğru atıp ayaklarımı yere değmesini sağlamak için saat yönünde onu da oynatmıştım. Ayaklarım yumuşak toprağa temas ettiği ilk anda da belimi ön tarafa doğru eğip takla atmak için hareketlenmişitim. Araç hareketli olduğundan mıdır nedir istem dışı daha da fazla yuvarlanmaya başladım.

Birden ikiden hatta ve hatta üçten fazla tur attıktan sonra çiziklerimle ve çakıl taşlarımla birlikte baş başa kalmıştım. İyiydi bile balkı bu baş başa kalma olayım. Sonra arkamdan bağıran bir Rotterdam'ın kamburu kılıklı herif çıkmıştı. Dostum ben sinyalleri yayıyordu çevresine. Aynı zamanda benim ileride oluşan hareketleri birkaç saniye geç fark etmeme sebep oldu. Gerçekten de ileride bir hareketlenme vardı. Eğer şahinden daha keskin elf gözlerim beni yanıltmıyorsa bana taciz eden ve tek bir omuzda yere yıkan ikili ellerinde Namiyo-Cwan'la birlikte gidiyorlardı. Namiyo-Cwan? Namiyo-Cwaan nereden çıktı be?

''Hey sen! Beyaz atlı pirens. Adamlar şu tarafa doğru kaçıyor'' diye seslenirken parmağımı da tam şu dediğimde çalılara doğru tutacaktım. Zaten allahu ekber ve swap thing arası çamurlu bir tipimi görünce kolaylıkla o tarafa doğru kaçardı zaten. Sonra da ayağa kalkıp çevreye bakınacaktım. Şu Namiyo mevzusu da vardı aslında ama gözüme tepede kavga eden iki kişi gelmişti. Hatta bitmiş bir şey gibi gözüküyordu gelen seslere göre en iyisi gidip kendim kontrol etmemdi.

[Wakahisa Yuudai]

"Bingo üstüne bingo."

At arabaları durmaya başlayınca rahatlamıştım. Çünkü hem arabaların hızına ayak uydurup hem de adamlarla uğraşmak zor olacaktı. Ayrıca adamlardan ikisi gözden kaybolmuştu, diğer adamla da Yabuko uğraşıyordu. Ben de o sırada en arkadan Asai'nin yanına kadar koşuyordum. En sondaki adamın yanından geçerken hızlıca "Sizinle ilgileneceğiz !" diye bağırmıştım. Pedo-san'ın yanından geçerken hiç bir şey yapmadım. Zaten bu gidişle adam bayılacaktır, hem yaşlı hem de bu kadar aksiyonu kaldıramaz bu ihtiyar. Her neyse, sonuç olarak arabaların durması bize biraz zaman kazandırıp, adamların yerini öğrenmemizi sağlayabilir. Zaten bunu kolaylaştıracak olay da tek bir cümle ile bir sürü olası senaryonun açığa çıkmasıydı. Yabuko'nun savaştığı geri zekalı "Yeter orospu çocukları! Pes ediyorum pes!" diye bağırınca onu sorgulayabileceğimiz düşüncesi aklıma gelmişti. Ya bize istediğimiz bilgiyi verir, ya da biz ona istemediği bir şey veririz. Asai'ye doğru koşarken Yabuko'ya da bağırdım. "Güzel iş, şemsiyeli arkadaşım."

Asai'nin yanına vardığımda, avucunun kanadığını farkettim. "Lanet olsun, bekle de bir bakayım." dedim sessiz bir şekilde. Asai'nin yanından, adamların kaçtığı yön gözüküyordu. Yanlarında biri de var gibi gözüküyordu, ama bunu onaylamak için kervanlara bir soru sormaya karar verdim, tabii buna daha zamanımız var. Klanımdaki medikal öğretilere rağmen benim böyle bir yeteneğim olmadığında biraz paniğe kapılmıştım. Sonuçta burada iki kişinin canı söz konusu. O sırada Asai bana gerçekten anlamsız sözler söylemişti.

"Hey sen! Beyaz atlı pirens. Adamlar şu tarafa doğru kaçıyor."

Şaşkın bir şekilde baktım ona. "Ha ? Beyaz atlı prens mi ? Nasıl yani ?" Ne demeye çalıştığını hiç anlamamıştım. Bana mı asılıyordu ? Yoksa hayal mi görüyordu. Gözlerimi ovaladım ve Yabuko'ya baktım. Yarası olması bana üç kişinin hayatının söz konusu olduğunu hatırlattı. O sırada Asai'nin Yabuko'ya doğru gittiğini farkettim. Ben de ayağa kalktım ve arkaya doğru yürümeye başladım. Asai'nin ilerlemesine izin vererek, en ön kervan arabasında durup Kikaku adlı ihtiyara "Kaçırılan herhangi biri var mı ?" diye sordum. Kaçan iki kişiydi, ama üç kişi gibi gördüğümü hatırlıyorum. Varsanı olabilirdi bu. Etrafta birkaç karga gördüğümde, Sanzengarasu için hala chakramı kullandığım aklıma geldi, ve Sanzengarasu'yu deaktive etme vakti gelmişti. O işle uğraşırken Yabuko'ya da bir soru yönelttim.

"Peki şimdi ne yapacağız, Yabuko-san ?"

[Yukimura Yabuko]

Ne taşa- ne iyi takımız değil mi!

Karşımdaki adamın hayalarına sağlam bir tane geçirdikten sonra bir de suratına geçirdiğimde anlamış olacak her halde anası onu doğururken nasıl acı çekti. Yere kapaklanıp sonunda pes ettiğini söylemesi hayal kırıklığından başka bir şey değildi. Erkek adam pes eder mi lan şerefsiz! Erkekliğini tam elinden almadım ama az kaldı belanı sikmeme yavşak!

Bu sırada yerde yuvarlanan bir kız görmüştüm, bu bizim Asai olacaktı ama umurumda değildi. Ben bu herifle uğraştığım sırada kendini koruyamayacak kadar zayıfsa önemsenecek bir durum da yoktur. Her ne kadar kendi başıma yenmemiş olsam da yenmiştim nihayetinde. Kılıcını kullanacak gibi de bir hali kalmamıştı. Zaten erkek bile denmezdi bunun gibilere. Şemsiyeyi zorlama vakti gelmişti.

Bu sırada yuvarlanan kız bana yaklaşmaya başlamıştı arkasından da bizim eleman geliyor gibi gözüküyordu ancak adamların izini çoktan kaybetmiştim. Bu adamı sorgulamaktan başka çözüm kalmamıştı elimde. Yüz üstü yere düşen adamın arkasına geçip şemsiyemi kapadıktan sonra "NEREDELER!" diye bağıracaktım ve şemsiyeyi götüne sokacaktım! Cevap vermezse açmaya başlayacaktım. Açılmazsa daha da zorlardım. Lefir lefir sıçana kadar o şemsiyeyi götünde açarım, gerekirse ejderha salyası döker kayganlaştırır çıkarır geri sokarım. Pekala her açışımda "NERDELER!" diye bağıracaktım.

[GM - Naruto]

Kimse kaçan adamlara gitmiyor. Asai ve Yuudai Yabuko'nun olduğu arabaya doğru ilerliyor. Bu sırada da Kikaku en öndeki arabadan inip "Kaçırılma mı? Neden bahsediyorsunuz? Neler oluyor?" diye bağırarak Namiyo'nun eskiden içinde olduğu arabanın içine bakıyor. Bulamayınca "Namiyo! Kızım nerede?" diye bağırarak etrafa bakınmaya başlıyor. Kervandaki herkes olan biteni anlamaya çalışırken en arkada, diğer arabalardan uzakta kalan at arabasını kullanan adam yaralı olduğunu söylüyor bağırarak. Yuudai adama kunai çarptığını görmüştü.

İşte tam bu sırada Yabuko, yeni yeni Yuudai'nin kargalarından kurtulan Sukejuro'nun arkasına geçiyor.
Amacı sorgulamak.
Şemsiyesini kaldırıyor.
Kervandaki arabacılar da bir shinobinin sorgulama tekniklerini görecekleri için heyecanlılar.
Şemsiyesini hedefine doğrultuyor.
Esen rüzgar yüzünden önüne gelen saçları, yüzüne gölge düşürüyor.
"Neredeler?"
Ve Sukejuro'nun yerde yatıp kendine gelmeye çalışmasını fırsat bilerek sokuyor şemsiyeyi poposuna!
Sukejuro'nun aniden attığı çığlık ile yankılanıyor bütün orman. Arabacılar da şok içinde bağırışmaya başlıyorlar.
Şemsiyenin 10-15 santimlik kısmı, adamın pantalonunu da yırtıp içine giriyor anüsünden. Acıdan bağırarak öne doğru kaçmaya çalışıyor Sukejuro.
Bu yüzden soruya cevap veremiyor.
Yabuko şemsiyeyi açmaya başlıyor.
Sukejuro'nun acı acı bağırışları devam ediyor. Asai ve Yuudai bulundukları yerden Yabuko'nun olduğu arabanın üstüne bakarsa, Sukejuro'nun dehşet ile açılmış gözlerini ve gözlerindeki yaşları görebilirler. Herhalde savaştan korkmadan yüz yüze çarpışmak için aranıza atlayan bu yiğit, bu şekilde bir işkence göreceğini düşünmemişti. Hançeri arabanın üstünde de olsa elini uzatıp almıyorsa çektiği acının hesabını siz düşünün.
Yabuko şemsiyeyi daha da açmaya çalışınca şemsiye doğal olarak açılmıyor ve kayarak çıkıyor bulunduğu yerden ve dışarıda açılıyor.
Neredeler?
Sukejuro'nun çıkardığı sesler inlemeye dönüşüyor, kesik kesik öksürüyor.
Yabuko'nun şemsiyesinin üstünde kan var.
İnsanlar panik içinde Yabuko'ya tepki göstermeye, yaptığı vahşeti lanetlemeye başlıyorlar.
Yoshi arkadan oldukça rahat bir sesle "Vay amına koyayım!" diyor. Sonra da "Sen sikme ulan ayı, parçaladı amına koyayım görüyon'uz mu?" diye ekliyor. Sesinde garip bir dalga geçme havası var.

1-2 dakika anca geçmesine rağmen. Sukejuro'nun ağır bir iç kanamadan ani, aşağılayıcı ve acılı bir şekilde can vermesini izliyorsunuz. Arabanın üstünde, Yabuko'nun önünde inleye inleye can veriyor çocuk. Zaten, onu bırakıp çekip giden iki arkadaşı daha yeni kaçtıkları için yerlerini bilmediği de oldukça açıktı. Yapmak ister misiniz bilmiyorum ama, poposuna bakarsanız deliğin arkaya doğru biraz yırtıldığını görebilirsiniz. Bayağı bir kanıyor burası. Bu yüzden pantalonun arkası kanla kaplanıyor. Şemsiyenin hızla girmesi de kalın bağırsak ve prostatının parçalanmasını sağladığı için şiddetli bir iç kanama başlatıyor tahmin edileceği üzere.

Tüm kervan şok içinde Yabuko'ya bakarken, kızını bulamayan Kikaku. "KIZIM! NAMIYO'M YOK! SİZE KERVANI KORUMANIZ İÇİN O KADAR PARA VERDİM! KIZIMI KAÇIRMIŞLAR, BULUN ONU!" diye bağırıyor. Şuan Sukejuro'nun vahşi bir şekilde katledilmesi umurunda bile değil gibi.

[Kiichi Asai]

Dikkatle bakıyorum önümde akıp geçen pornoya. Şemsiyeli abi zihinsel aktivitelerini bir kenara bırakmış sadece iç güdüleriyle hareket eden bir primat canlı gibi davranıyordu. Çok mu merak etmişti acaba atasözünün gerçekliğini. Yaptığı insanın düşünerek yapabileceği bir şey demek insana hakaret olurdu çünkü. Ama bunu başaran beyinler var gibi gözüküyordu çünkü ağzından daha bebeklerin kine benzeyen sesler çıkarması gerekirken bir film sahnesini canlandırıyordu.

Adamın inlemeleri ulaşabileceği maksimum sınıra ulaşıp kulaklarıma tecavüz ettikten sonra git gide sesi kısılmaya başlamıştı. Ölüme doğru daha da yaklaşabiliyordu. Götünden fışkıran kanlar iyice hızlanıyordu ve daha da belirginleşiyordu uzaktan bakan biri için. Ama Yabuko hala zorlamaya devam ediyordu şemsiyeyi açmak için ant etmişe benziyordu. Ama fizik kurallarını alt edebilecek kadar da değildi

Şemsiye olayı bitmiş sayılırdı belki de devam ediyordu ama ilgimi kaybetmiş ve dikkatimi de başka olaylar için oradan çekmişitim. Unuttuğum bir şey vardı. Bir şeyi unutuyordum. Arabanın yola devam etmemesi ile alakalı bir sebebi. Bunu da bana bağırışlarıyla hatırlatan Kikaku-San olmuştu. Laaan!! Namiyo-Cwan'ın umutmuştuk ya lan. Kaçırıldığını bir tek ben mi gördüm diyebilirdim. Ama babası her ne kadar gidip ağzına yüzünü kırasımı getiren bir bir konuşma yapmış olsa da başka bir görgü şahidi olduğunun kanıtıydı. Fakat bu amcanın boş bir vaktimde ağzını burnunu kırmayacağım gerçeğini saklayamazdı. ''Sen kimsin lan bana emir veriyon?'' derler adama. İki para geçmiş eline kendini kral ilan etmiş bizi de tam zamanlı sigortasız kölesi gibi görmeye başlamış.

Az önce çıktığım ve hiçte güzel olmayan sahnelere katlandığım aracın tepesinden kendimi kontrollü bir şekilde aşağı attım. Bu sefer bir yerlerimi çamura bulamam, kırmam gibi bir şey olamazdı. Az önce gördüğüm çalışarın yönünü kestirmeye çalışıyordum. ''Heeey!!'' ya da ''Hoaiiii!!!'' türevlerinde bir bağırışla dikkatleri kendime çekicem ve sol elimin işaret parmağı ile adamların gitmiş olması gereken yolu gösterip ''Bu taraftan gidiyorlar'' diye ekleyecektim. İlk baştan o yöne doğru kontrollü bir hızla koşmaya başladıktan sonra arkamda takip eden olup olmadığını kontrol edecektim. Eğer bizim guruptan bir kişi bile takip ediyorsa. Ellerimi shunshin için gerekli mühürleri halledip shunshinle ilerleyecektim.

[Wakahisa Yuudai]

"Namiyo! Kızım nerede ?"

Ah, şimdi anladım. Kızını kaçırdılar. Adını hala öğrenemediğim, Yabuko'nun yanında olan ve pes eden mahluktan çok şey öğreneceğimiz belliydi. Bu adamı sorgulamamız gerektiğini biliyordum. O sırada da arkadaki yaralı adam yaralı olduğunu herkesin duyacağı şekilde belirtti. Bu adamı da çok zaman geçmeden kurtarmamız gerekiyor. Ama şu an yapmamız gereken çok daha önemli bir şey var. Şu wakizashi tutamayan hödüğü sorgulamak. Yabuko, şemsiyesini kaldırırken herkesin heyecanlanmasıyla gördüğüm şey gözlerimi kör edecek seviyede sinir bozucu oldu. "Neredeler?" lafını duyduğumda çok basit bir şey yapacağını sanmıştım. Şemsiye ile kafasına vurmak, bir yerini yaralamak gibi. Ancak Yabuko, düşmanıma olmasın diyeceğim bir şey yaptı bu adama. Bu yaptığı şey, bir shinobiye uygun olan bir şey değildi. Bir insanın asla çekmemesi gereken bir acıyı çektiriyordu bu adama. Asai'ye döndüm o sırada, ancak sesimi farkedip farkedemeyeceğinden emin olamadım ve fısıldadım.

"A-az önce o şemsiyeyi götüne mi soktu ?"

Adam çığlık atmaya başladı. Çığlığını belki de ormanın diğer yarısındaki bir adam bile duyabilirdi. Adam hala soruya cevap vermemişti. Pantolonu yırtıldıktan sonra öne kaymaya başlamıştı. Bu kadar acı çekerse sonunun ne olacağını hiç bilmiyorum. Yabuko'nun bir an önce şu işkenceyi kesmesi lazım. Ya adam konuşamayacak hale gelirse ? O sırada Yabuko'nun el hareketlerini iyice incelerken, çok daha kötü bir şey farkettim. Şemsiyeyi açmaya çalışıyordu. Sen manyak mısın ya ? Adamı sorguluyor muyuz, öldürüyor muyuz anlamadım. Adamın çığlığı dinmiyordu, şemsiye de açılmıyordu ne yazık ki. Belki açılsa işimiz hızlıca bitecekti ama biz bu adamın cehennemde yanarcasına olan acı çığlıklarını dinlemek zorunda kalmıştık. Şemsiye dışarı çıktığında, adam öksürmeye başlamıştı. Herkes de sinirlendi tabii. Bir gerizekalı dışında.

"Vay amına koyayım!"

Bu olanlardan çok kısa bir süre sonra, adamın ölümü gerçekleşti. Hiç bir zaman bir insanın götüne şemsiye gireceğinden öleceğini düşünmezdim. Ancak bugün yeni bir şey öğrendim, ve yeni bir bilgi edinmekten gurur duyuyorum. Gerçi bu anlamsız düşüncelerin tek bir sonucu var, iç kanama. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Yabuko'ya bağırdım. "Sen şimdi bunu yaptığın için sorgulayacak adam da kalmadı, ne kadar güzel !" Yaptığı şey çok saçma olsa da, bu işkence sisteminin daha az abartılı versiyonu gerçekten de kullanışlı gibi görünüyor. Sadece, çok derine girmemesi lazım. Her neyse, bu kadar mide bulandırıcı şey düşünmekten öte adamları gittiği yönde takip etmemiz gerekiyor. Bunu tek fark eden de biz değiliz.

"KIZIM! NAMIYO'M YOK! SİZE KERVANI KORUMANIZ İÇİN O KADAR PARA VERDİM! KIZIMI KAÇIRMIŞLAR, BULUN ONU!"

Kikaku haklıydı. Bu görevi doğru düzgün bitirmemiz lazım. Geninken yaptığım görevlerde hep başarılı olduğumdan, chuunin olduğumda da pek fazla şeyin değişmeyeceğini düşünmüştüm. Ancak sonucun çok farklı olması beni fazla sarsmıştı. Ama ne olursa olsun, ben bir Wakahisa'yım ve pes etmek güçsüzlerin yaptığı trajikomik bir davranıştır. O sırada Asai'nin bir şeyi belirtmeye çalıştığı çok belliydi. Çıkardığı komik seslerden sonra ona döndüm ve adamların gittiği yolu gösterdi. Artık kervan arabaları durduğu için güvenlik gerekmese de, birinin burada kalması gerekliydi. O yüzden son sözlerimi söyleyip gitmeye karar verdim. "Yabuko, görev nedeniyle senin burada kalman ve kervanı koruman en doğrusu. Ayrıca koskoca kervanda kimsenin arabasında sargı bezi yok mu ? İlgilenin şu arkadakiyle ! Bu arada Kikaku-san, merak etmeyin. Geri döndüğümüzde kızınız da bizimle olacak." Son sözü söyledikten sonra Asai'ye bağırarak geldiğimi belirtip onun hızına yetişmeye çalışarak koşmaya başladım. Sorgulamadan önce harekete geçseydik, yakalamak çok daha kolay olacaktı. Ancak biz de insanız, her şey aklımıza gelmiyor. Tabii ben daha üstünüm ama her neyse. Artık görevin amacı değişti. Onları bulup işi halletmeliyiz.

[Yukimura Yabuko]

Kendimi iyi hissediyorum, bu kavgayı kazanmıştım. Kolumdaki yaradan süzülen sıcak kanı hissedebiliyorum, benim kanımdı ancak ayakta olan bendim. Rüzgar serindi, ensemden vuruşunu ve örgümün dalgalanışını hissedebiliyorum. Bu gerçekten güzel bir his. Şemsiyem kapanırken adamın ne olacağından habersiz duruşunu da görebiliyorum, bu gün gerçekten iyi bir iş çıkardım. Bu göreve çıkarken iyi olacağımı biliyordum. Uzun zamandır ilk defa bu kadar güzel uyumuştum, iyi yemek yemeyeli de çok olmuştu. Yolculuk sırasında epey rahattım aslında, çöplüğümdekinden daha rahattım.

Sonra makatına soktum şemsiyeyi.

Adam kan revan içinde inlemeye başlamıştı, pek istediğim tepki değildi. Yaklaşık bir on santim girmişti, tabi doğru yere mi soktum diye oyantıp ileri geri yaparken adamın acısını duyabiliyordum. Buna yapabileceğim bir şey yoktu, savaşıp birilerinin eline düşüp işkence görmekte bu hayatın cilvesiydi. Belki benimki gibi bir akıldan başkası böyle bir şeyi düşünmezdi. Etrafımdakiler belki de iğrenirdi bu durumdan ancak umurumda değildi. Acımasız kişi benim, burada galip benim. Bu adam benim ganimetim ve istediğimi yapabilirim. Gerekli bilgiyi almam gerekiyor ve güzel bir ölümde yok. Suke-chan öne doğru kaçıp belki son gücüyle kısa kılıcını almaya çalışacaktı ancak bu yeterli olmayacaktı.

O ölürken kanın çıkışını izledim, belki çok defa görmüştüm. İyi bir ölüm olmadığını bilecek kadar çok görmüştüm en azından. Ölümün bir etiğinin de olmadığını bilecek kadar, bu işten zevk alıyor da değildim ancak yapmam gereken olabildiğince acımasız olmaktı. İstediğimi almak için, köyüm için her şeyi yapabilmekti. Savunmasız birini öldürmek, bir çocuğu katletmek bunlar umurumda değil. Görevim neyse bunu yerine getireceğim.

Suke-chan ölmeye başlamıştı ancak hala istediğimi vermemişti, ağzından burnundan akan yaşlara bakılınca acının dinmesi için bilse söyleyecekti bunu ancak nefesi yavaş yavaş bedenini terk ederken bunu söyleyememişti.Onun için üzülüyorum, belki bizim köyümüzde olsa arkadaş olabilirdik. Birlikte çöplükte uyuyup tüm gün dövüşürdük ve içerdik. Yazık oldu ona ancak yas tutacak değilim. Kardeşini de yanına yollayacağım. Onu terk eden iki şerefsizi de. Yiğitçe savaştı ve öldü. İnsanlar her ne kadar yadırgasa da bu durumu.

İnsanların söylediklerini duyacak gibi değildim. Şemsiyemdeki kanı adamın bel altında kan olmayan yerlere silmeye çalışıp üstünü arayacaktım bir de kısa kılıcını alacaktım. Savaş ganimetim ve ona verdiğim değere karşılık olarak. Tam olarak kim olduklarını gösterecek bir şey arayacaktım,ya da işime yarayacak para shiruken kunai türevi şeyleri. Sonrasında ayağa kalkıp "Acıyı seven, arayan ve ona sahip olmak isteyen hiç kimse yoktur. Nedeni basit. Çünkü o acı götüne şemsiye girmesiydi ancak bilseydin hemen bitmesi için söylerdin..." dedikten sonra kıyafetindeki temiz parçaları kesecek ve bandaj haline getirecektim. Bir miktar ejderha salyası yarayı dezenfekte etmek için yeterli olacaktır tabi etrafta bir doktor yoksa ya da medikal bilgisi olan birisi. Arkadaki adamı tedavi edecek ve beni.

Bu yüzden biraz bekleyecektim ancak kervan sahibinin haykırışlarını duyduktan sonra sinirlerim yine tavan yapmıştı adama bakıp şemsiyemi bir iki kere salladıktan sonra Suke-chan'ın bedenini tekmeleyerek arabadan aşağı atacaktım "Ararara..." diye burada mıydın sen dedikten sonra adama bakıp "Sadece kaçırılma dendi, Namiyo denmedi. Neden onun kaçıralacağını düşündünüz yoksa böyle bir şey mi bekliyordunuz? İkinci olarak! Kervana zarar gelmedi, yaralı ve kayıp bir kişi var. Malları koruduk değil mi? Demek ki görevimizi yaptık ancak şu kolumu dağladıktan sonra takip için gidebilirim. Kaçırılma ile ilgilenmeyi hangilerimize bırakacağınız size bağlı zaten bir kervanda kızını yanında taşıdığına göre muhtemelen kaçırılma olacağını bildiğini düşündüğüm Oji-san. Kervan sadece bizi koruma olarak tutmak amacıyla bir şeydi değil mi?" dedikten sonra şemsiyemle Suke-chan'ı gösterip "İzin verirsen yaralarımı saracak birini bulmam lazım. Ya da kendi kendimi dağlamak zorundayım burada mola vereceğiz. Yoshi dayı, burada medikal bilgisi olan var mı? Yoksa bi ateş yakalım da şu kolumu halledelim." demiştim sesli bir şekilde. Sonrasında Yuudai'ye cevap olarak "En son gelen adamla kavga etmeyin, diğerlerinden farklı bi seviyede. Kolumu hallettikten sonra sizin peşinizden geleceğim bana ip ucu bırakmaya çalışın." diyecektim. Bakalım attığım yemlerden ne çıkacak Oji-san.