[Ishi] Paket

[GM - Naruto]

Yaşadığı anlık şok ve kısa süreli iç çatışmanın ardından Daichi, cesedi sırtlanıp yola koyuluyor. Nereye gittiğine dair pek bir fikri olmasa da, yediği nanenin korkusu, korkudan gelen iç güdü, köyü hayal meyal kendisinin de görmüş olması ile atın bıraktığı doğal izlerin birleşimi, ona yardımcı oluyor.

Bu sırada da adımlarını iyice hızlandırmış olan iki Hachi ile amcanın yanına iyice geliyor. "Yav olur mu öyle şey? Gidelim bakalım bir istersen." diye karşılık veriyor amca, patlama sesini umursamaması söylendiğinde. Hatta, artık ikiliye epey yaklaşmış olan adamlar da panik ve merakla "O ses neydi öyle?" diye sorsa da, Hachi'nin rahatlığından dolayı umursamamayı tercih eden adam "Arkadaşıymış falan herhalde. Ne bileyim önemli bir şey yoktur diyor." diye cevap veriyor kafasıyla Hachi'yi işaret ederek. Kısa süreli bir kafa karışıklığı ardından gelen adamlar da yerdeki ikilinin yanına oturup, sohbete dahil oluyor.

Köyü uzaktan tam net olmasa da görmeye başlamış olan Daichi, yol boyunca tamamen şans eseri kimselere denk gelmeden taşıdığı cesedi bu noktada saklama kararı alıyor. Bunu yaparken, yol kenarında duran ve patlattığına epey benzeyen bir ağacın dibini seçiyor. Çalılar bir bedeni saklayacak kadar gür olmasa da, ağacın dibindeki irili ufaklı taş ve kayaların bedeni kamufle edeceğini umuyor. Ardından köye daha hızlı adımlarla ilermeye başlıyor.

"Yani... Var bir kaç hasta daha da... Benim veletler biraz fazla bıçkınlar. Gelen oka kafa atarlar, o dereece asiler. Kami belalarını mı verdi nedir yamuldular bir gripte." diye sohbete devam ediyor amca Hachi ile. "Benim hanım da hastalandıydı ama o hemen atlattı mesela." diye devam ederken, Hachi'nin Ennoshita olduğunu tahmin ettiği yeni gelen adam "Benim kardeşim de hasta epey yav. Dün yanına gittim tuvalete bile gidecek hali yoktu. Bu yaşta ben götürdüm adamı tuvalete öyle düşünün." diye lafa karışıyor. Sona kalan üçüncü adam ise "Bende de çocuklarda da bir sıkıntı yok." diye mırıldanmakla yetiniyor. Bu tarz kısa laflaşmalar ve dağınık bilgiler eşliğinde dörtlü, çimenlerde yayılıp keyiflerine bakarak epeyce bir sohbet ediyorlar.

Ta ki üzeri kanlı bir Daichi yanlarına gelip Hachi ile konuşmaya başlayana kadar.

Daichi: Karşındaki herkesin önce suratına, ardından kıyafetine bakması ve surat ifadelerini değiştirmesiyle sen de refleks olarak üzerine bakıyorsun. Yol boyunca fark etmedin, etseydin bile yapabileceğin bir şey yoktu ama cesedin kopan bacağı kıyafetini kan lekeleriyle kirletmiş. Bu noktada artık yapabileceğin bir şey olmadığı gibi, belki de bu durumu pek umursamıyorsun. Hachiman'ı, gözün kapalı güvenebileceğin nadir bir insanı adamlardan uzağa çekip derdini anlatıyorsun.

Hachiman: Çocuğun seni uzağa çekmesine bir ses çıkarmıyorsun. Köylülerin sizi duymayacağını düşündüğünüz bir noktaya geldiğinzde, Daichi maskesini çıkarıyor.

Maskeyi çıkarmasıyla çocuğun sesini iki farklı tondan duymaya başlıyorsun. Biri, daha yükseklerden gelen, sakin, rahatlatıcı bir tonken, diğeri iç gıcıklatan ve beynini yoran, uyuz bir ton. İki ton da aynı kelimeleri sarf etse de, iki farklı Daichi ile yüz yüzeymişsin gibi hissetmeden edemiyorsun. Sanki, bir Daichi yardım alabileceği tek kişi olarak gerçekten seni görüp, sana yardım için yalvarırken, bir diğer Daichi ise karşında utanmadan sana yalan söyleyip seni tuzağa çekmeye çalışıyor. Bir yarın çocuğun istediği yardımı ona vermek isterken, diğer yarın o çocuğu buracıkta katletmek istiyor.

Hangi Daichi'nin sesine karşılık vereceğini düşünürken, zihinsel rahatsızlığının yarattığı bu karmaşayı ilk, ve belki de son defa kontrol edebileceğinin de farkındasın.

Kapalı konu

Tur sırası Hachiman > Daichi şeklindedir.

[Bishamon Hachiman]

Amca patlama konusunda baya endişeli duruyordu ama endişeleneceği bir şey yoktu, sanırım yani. Daichi bir maldı ama güçlü bir maldı. Amcaya doğru eğilip ağzımın sol tarafınıda elimle kapatıp '' Amca çaktırma, arkadaşım beyin özürlü. Topluma çıkıp azıcık gezsin diye böyle arada salıyoruz. Büyük ihtimalle yine malca bir şeyler yapmıştır. '' diye fısıldayacaktım. Daichi kendi kendini patlatmış olsa ne komik olurdu. Hinatayıda çağırır dalga geçerdik. Hinata demişken o piçe harbi ne olmuştu ya. En son bingo kitabında birilerine dalacam falan diyordu. Bizide çağırmadı, acaba mal gibi tek başına mı daldı. Buda ayrı mal. Harbi ben lağımdaki inci gibiyim. Etrafımdaki boklardan değerim bilinmiyor.

Ben amcaya bir şeyler anlatıyorken onun kankileri gelmişti. En azından birinin kankisi olduğundan şüpheleniyordum. Çünkü ben gelmeden önce götlerini yayıp yiyip içiyorlardı. Belkide aralarındaki ilişki daha ileriydi. Köy fantezisi yapıyorlardı. Romantik bir yemeği bölmüş olma ihtimalim yüzünden iki amcaya '' Sizinde yemeğinizi böldüm. Arkadaşıda boş verin. Bir şeyler deniyordur. Bizim bir araba sorunumuz var. Arabanın tekerleri çıktı. Takmaya çalıştık ama girişleri sizlere ömür. '' diyecektim.

İlk konuştuğum amca bir kaç hastadan daha bahsetmişti. Çok meraklanmıştım. Lan bunun veletler nasıl hasta olmuştu da bu olmamıştı. Kuluçka süresi ile ilgili bir şey olabilirdi ama bir ihtimal bile bu köyde bir antidot yada doğal bağışıklık falan olabilirdi. Hatta bu adamlar fark etmeden felsefe taşını icat etmiş bile olabilirlerdi. O zaman ömürleride baya uzun olurdu. '' Amca sen senin veletlerle köydeki diğer hastalarıda hazırla. Mümkünse bir at at arabası daha ayarlayın bizim kine sığmazsınız. Haa birde hastalarla aynı evde kalıp hasta olmayanlarda gelsin. Galiba İshigakure'deki grip salgını sizede bulaşmış. Bizim görevde onun için malzeme taşımak. Gelin bizimle köyde bir baksınlar size. 5 günlük yiyecek falanda hazırlayın. '' diyecektim. Adamlarla konuşurken üstü başı kan içinde Daichi gelmişti. Sırıtarak adamlara dönecek ve '' Size nedemiştim? Bu mal yine kendine zarar vermiş, HEHEHEHE. '' diyecektim.



Daichi malı beni kenara çekip bir şeyler anlatmış. Anlattığı şeyler şakamıydı yoksa gerçekmiydi anlam veremiyordum. Daichi denen ibnetor cidden masum bir sivli mi öldürmüştü. Off off sıçmıştık. Şimdi ilaçlarıda teslim edemiyecektik. Bunu salsam benim başım derde girerdi. Salmasam bunu keserlerdi ki onuda istemiyordum. İlaçları teslim etmesem köyde durumlar boka saracaktı. Şuan tek yapmak istediğim deva kuşları gibi kafamı toprağa sokup çevremde olanları umursamamaktı. Tabi ben toprak yerine atın götüne sokacaktım. '' Daichi senin ebeni sikeyim. İnşallah arabaya bir şey olmamıştır. Neyse o konuyla sonra ilgileniriz. Şimdi bunların yanından ayrılacağız. Beni cesedin oraya götüreceksin önce. Orada cesetten kurtulacağız. '' diyecek ve adamların yanına gidip '' Arkadaşım arabayı havaya uçurmuş. Ben etrafa gidip bakıcam. Görevle ilgili gizli şeyler olduğu için sizden gelmemenizi rica ediyorum. 2-3 saat içinde dönerim. Sizde bu arada bir at arabası, 5 günlük yiyecek ve eşya hazırlayın. Ayrıca tüm hastalar ve onlarla birlikte kalıp hasta olmayanlarda gelsin. Sizi İshigakureye götüreceğim. '' diyecektim arabanın havaya uçup uçmadığını bilmiyordum ama bu adamları uzakta tutmak için gerçek olması gayet olası olan bir yalan söyliyecektim.

[Hasegawa Daichi]

Üzgünüm... Seni bencil isteklerim yüzünden öldürdüm. Seni geri getiremeyeceğimi biliyorum, ama beni affetmeni istiyorum. Sırtımda böyle ağır bir yükle yaşamak istemiyorum. Kendimi affettirmek için yapabileceğim tek bir şey olduğunu düşünüyorum, umarım anlayışla karşılarsın. Dünyadaki en güçlü insan olup, senin gibi masum insanların zarar görmesini engelleyeceğim. Ama şuan köye geri dönemem. Ailemin, dostlarımın suratına bakacak kadar yüzüm yok. Beni belki anlayışla karşılayabilirler, belki birkaç sene sonra yaptığım bu olay tamamen unutulur ama ben asla unutmayacağım. İnsanlar beni "kötü" olarak tanımlayabilir, belki sen de beni o şekilde tanımlayabilirsin. Ama bunların benim için hiçbir önemi yok. Her günahın bir bedeli vardır. Bense büyük günahlardan birini işledim, benimkinin bedelinin ne kadar büyük olacağını tahmin bile edemiyorum. Ama merak etme, asla pes etmeyeceğim. Amacımdan asla sapmayacağım ve seni asla unutmayacağım...

Beni derin düşüncelerden uyandıran Hachiman'dı. Sanki hiçbir şey olmamış gibi konuşuyordu. Cesedi ortadan kaldırmamız gerektiğini söylemişti. Benim için böyle büyük bir işin altına sanki bir hiçmiş gibi girmişti. Aynısı Hachiman'ın başına gelse tereddütsüzce yanında durur muydum merak ediyorum... Gerçek bir dosta sahip olduğum için mutlu olmuştum. En zor günümde yanı başımda güvenebileceğim bir insan vardı. Onu ne kadar çok sevdiğimi o an fark etmiştim. Onu bu işe karıştırmak istemiyorum. Ama kendimle çelişmiyor muyum şuan? Daha birkaç dakika önce ondan yardım istedim. Kafam gerçekten allak bullak.

Hachiman köylülerin yanına gittiğinde çoktan çıkarmış olduğum, iki elimle tuttuğum, maskeme ve üzerindeki alınbandına dikkatlice baktım. Ben bu maskeyi hak ediyor muyum? Bu maskeyi takmaktaki amacım neydi? Doğru, şimdi hatırladım. Güçlenip masum ve güçsüz insanları korumaktı. Yeteri kadar güçlü olduğum halde masum bir insanı koruyamadım. Hayır, daha da kötüsü onu öldürdüm. Gerçekten bu maskeyi takmayı hak etmiyorum. Keşke en başından beri sıradan bir insan gibi yaşasaydım. Keşke babam shinobi olmasaydı. Keşke bu kadar yetenekli olmasaydım. Keşke, keşke, keşke... Böyle devam edersem sabaha kadar sıralamaya devam edebilirim. Fakat her "keşke" beraberinde bir hüzün getirir. Şuan yeteri kadar hüzünlüyüm zaten.

Hachiman köylülerle işini bitirdikten sonra cesedi sakladığım yere doğru ağır adımlarla gidecektim. Yolda giderken "Hachiman, cesedi ortadan kaldırmamalıyız." demiştim kendinden emin bir ses tonuyla. Kısa bir sessizliğin ardından Hachiman'ın konuşmasına izin vermeden "Geri dönüp bütün suçu bana atmanı istiyorum, köye dönmeyi düşünmüyorum. Eğer köye dönersem kendimi suçlu hissederim. Seni de peşimden uçurumun dibine sürüklemek istemiyorum. Hem bilirsin, ben iyi bir yalancı değilim." demiş ve konuşmamın sonunu zorlama, yalandan bir gülümsemeyle bitirmiştim.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Aksiyon almadığınız için yazabileceğim herhangi bir şey yok maalesef. Siz en iyisi birer tur daha dönün. Bir sonraki tur hamle aldıysanız gireceğim.

[Bishamon Hachiman]

Adamlarla konuştuktan sonra yoluma düşmüştüm. Adamlar görünürde garip bir tepki vermemişlerdi yada ben anlamamıştım. Amaan neyse işimize karışmadıkları sürece sorun yok. Şu malın yediği boku bir temizleyeyim köylülerlede ilgilenecektim. Bu mala niye yardım ediyordum oda ayrı bir konuydu ama fazla arkadaşım yoktu. Hatta Hinata ve Daichi dışındaki arkadaşlarım bir elin parmağını ya geçer ya geçmezdi, onlarda bu iki mal kadar yakın değildi. O yüzden arkadaşıma elimden geldiğince yardım edecektim.

Daichi ile cesede doğru gidiyorduk. Yol normaldi, Klasik dağ taş işte. Ben atın üstüne bu malda yayan gidiyorduk çünkü Daichi'nin hayvanlara alerjisi vardı. Aslında piçliğine şu atı ona değdirmeyi düşünmüyorda değildim ama şimdilik yapmayacaktım. Giderken ileride saati hesaplamak için arkaya dönüp güneşe bakacaktım. Şu köylülere 3 saat demiştim. Geç kalırsak peşimizden gelip ve istenmeyen bazı durumlar oluşturabilirlerdi. Bu durumda köylüleri öldürmek ve Daichiyi tutuklamak seçenekleri arasında kalırdım ki ikisinide istemiyordum.


İki üç dakika ilerlemiştik ki Daichi mal mal konuşmaya başlamıştı. Yok teslim olacakmışta, cesedi yok etmeyelimmişte. Cidden sikko kafalı bir arkadaşım vardı. Aslında bu malı telekinetik güçlerimle hareket ettirebilirdim çünkü kendi kendini hareket ettirmesine yetecek kadar bile beyni olduğundan şüphe ediyordum. '' Yav salak salak konuşma. Cesedi yok etsek bile ilaçların ağzına sıçtığın için zaten sağlam bir ceza alacaksın. Eğer birde adam öldürdüğünü söylersen uzun bir hapis ile idam arasında bir ceza alıcan. Belki en iyi ihtimalle köyden sürülücen. Bu yaptığında hiçbir şeyi telafi etmeyecek yada geçmişi değiştirmeyecek. Gerçekten yaptığından pişmanlık duyuyorsan bu günden itibaren millete yardım falan etmeye başlarsın. Ne bileyim daha iyi bir shinobi olursun falan. '' diyecektim.

[Hasegawa Daichi]

Hachiman'ın sözleri aklımı başıma getirdi. Daha doğrusu, aklımı başıma getiren şey onun kendinden emin tavırlarıydı. Yaklaşık yarım saattir hiç ben gibi davranmıyorum! Ben korkusuz, über-süper güçlü, ileride 'kılıçların efendisi' lakabıyla anılacak büyük shinobi Hasegawa Daichi'yim ulan! Bir adam öldürdük diye depresyona girmenin anlamı yok! Ama bu demek değil ki o şerefsizi unutucam, onu tabii ki hatırlayacağım. Sonuçta adamı öldürdüm amk, ilk öldürdüğüm insanı nasıl unutabilirim? Ama önceden söylediğim gibi pişman değilim. Günahımı telafi etmek için elimden geleni yapacağım. Depresyon styla gibi takılarak günahımı telafi edemem değil mi? Bir an önce kendime gelmem lazımdı. Hachiman ,kankam, sayesinde kendime gelebildim az da olsa.

Büyük bir özgüvenle beraber maskemi tekrardan suratıma geçirdim. Ardından Hachiman'a dönerek "Eeee, cesedi sakladık diyelim. Köydekilere ne bok dicez? Canım sıkıldı arabayı pattım mı diyim? Ona da bir şeyler bulmalıyız kanka." demiştim kendinden emin bir ses tonuyla. Biliyorum, duygularım biraz çabuk değişti, ama bilirsiniz ben böyle bir insanım! Ayrıca yanımda böyle dostlar varken hiçbir şey moralimi uzun süre bozamaz. Bir numaralı dostum da yanımdayken geriye iki şey kaldı, birincisi cesedi nasıl yok edeceğimiz, ikincisi ise köye ne kolpalayacağımız.

Cesedi nasıl saklayacağımız aklıma gelmedi ama köye sallayacak çok güzel bir şey geldi aklıma. Aklımdaki fikir uçup kaybolmadan önce Hachiman'a aktarmak istedim. "Kanka, aklıma güzel bir plan geldi. Önce sen beni bi güzel dövüyorsun. Köye gidince ben diyorum ki, üç tane siyah cübbeli eleman geldi ilaçları çalmaya, sen o sıra köydeydin, tek başıma üçüne karşı savaşmaya başladım. Çok güçlülerdi, tutamayacağımı anlayınca kendimi kurtarmak ve adamların ilaçları almasını engellemek için ağaca patlayıcı parşömen yerleştirip patlattım. Adamlardan ikisi yaralandı, kalan eleman ikisini alıp kaçtı. Nasıl fikir iyi mi?". Heyecanlı bir şekilde planımı Hachiman'a anlatırken adamı sakladığım yere varmıştık. Sağ elimin işaret parmağıyla adamı sakladığım yeri göstererek "Ahanda burda, şimdi napcaz?" diye Hachiman'a işaret etmiştim. İlk kez aklıma bu kadar iyi bir plan gelmişti. Böyle bir şey aklıma geldiği için kendimle gurur duyuyorum. Ben köye ne kolpalayacağımızı buldum, cesedi nasıl yok edeceğimizi Hachiman düşünsün artık.

[Bishamon Hachiman]

Daichi ile konuşup onu sonunda ikna etmiştim ama bu seferde siyahlı adamlardan bahsetmişti. Kim bilir bu planı belkide işe yarardı? Tabi ikimizde iyi birer yalancı olsaydık ve ben köylülere bunun arabayı patlattığını söylememiş olsaydım. O zaman planımız gerçekten işe yarayabilirdi ama belki biraz aklımı kullanırsam işleri yoluna koyabilirdim.

Daichi'nin söyledikleri üzerinde biraz düşünüp daha iyi bir plan bulmuştum. '' Siyahlı adam fikrini unut. Köydeki bir çatışmayı kullanacağız. Seninde bir zamanlar olduğun gibi ben Ryoushi Kyoukai'nın bir üyesiyim. Bu yüzden bingo kitabına daha önce defalarca baktım ve inceledim ama sen okuma özürlü olduğun için elbette bakmadın. O bingo kitabında Oshiro Amari diye bir adam var. Bizim chou'nun yeğeni. İkisi düşmanlar. Köye gittiğimizde sana siyahlar içinde bir adamın saldırdığını söyliyeceksin. Adamı etkisiz hale getirmek için patlayıcı sarılı kunai kullandın ama beklediğinden güçlü çıktığı için araba devrildi. Adam ise gelip seni yakaladı ve üzerinde bir şeyler yazan bir kağıdı sana verdi. Adam kağıdı verirken tipini azda olsa görebildin. Adamın tasvirini verirken Beyaz saçları ve sert bakışları olan güçlü kuvvetli biri diyeceksin. Böylelikle millet seni suçlamak yerine o adama yönelicek.'' dedikten sonra bir kağıt ve kalem çıkartıp telekinetik güçlerimle '' Amca Senin için Geliyorum. '' yazacaktım. Bu yazıyı okuyan üst rütbeli biri burada kastedilenin bizim chou olduğunu anlayacak ve gözleri bizden uzaklaştıracaktı. Ayrıca telekinetik güçlerimle yazdığım için yazı tipindende anlayamıyacaklardı. Daichiye kağıdı verdikten sonra '' Kağıdı iyice ellede benim parmak izlerim yok olsun. '' diyecektim.


Biraz daha ilerledikten sonra cesedin olduğu yere varmıştık. Atı bağladıktan sonra çevreme bir bakınacak ve cesedi ve parçasını telekinetik güçlerimle kaldırarak ileriye gidecektim. Cesedi mümkün mertebe, çalılıklar gibi çarpıp iz bırakabileceği yerlerden yüksek tutacaktım ama bunu yaparkende çok havaya kaldırıp gözler önüne sergilemeyecektim. Bir süre ilerleyip ıssız ve gömmeye uygun bir alan bulacaktım. Böyle bir alanı bulursam cesedi indirip, telekinetik güçlerimle cesedi koyabileceğimizden 4 kat daha derin yarım küre şeklinde bir çukur kazacaktım. Daha sonra cesedin üstündeki herşeyi çıkartıp bir kenera koyacaktım. Sonrasında çukurun zeminini taşlarla kaplayacak ve cesedi iskazdığım çukurun en dibine koyup, cesedin üstünüde tüm çukuru kapatmayacak şekilde irili ufaklı taşlarla kapatacaktım. Daha sonra telekinetik güçlerimle kaldırabileceğim en büyük kaya ile ezmeye başlayacaktım taki ceset bir lapaya dönüşene kadar. Arada taşlar olduğundan kayada kan izi olmadığı gibi ezme işinin etkisinide arttıracaktı. Yaptığım bu işlem her ne kadar midemi bulandırsada çok yakın bir arkadaşımın kellesinin koltukta olduğunu kendime hatırlatarak yapacak olduğum şey için güç bulmaya çalışacaktım. Ceset istediğim duruma gelince üzerini toprakla kapatıcaktım. Sonrasında büyük kayadaki kan izlerini silip cesedin olduğu yerin tam üstüne koyacaktım. Hatta bulabilirsem bir kaç kaya daha koymayı düşünüyordum. Sonrasında ise çevrede bıraktığımız izleri mümkün mertebe temizleyip adamdan aldığımız eşylarıda yanıma alarak geldiğimiz yoldan dönecektik. Ölü adamın eşyalarını mümkün mertebe gözden uzak bir yere koyacaktım. Yol boyuncada yine ayak izlerimi telekinetik güçlerimle silecektim. Atın yanına gittiğimizde Daichiyide yanıma alıp arabanın olması gereken yere gidecektik. Tabi yine buradaki kan izleride telekinetik güçlerim yardımıyla ortadan kaldıracaktım. Bütün bu yapacaklarımı önceden Daichiye bildirecek ve gerektiği yerde işleri hızlandırmak yada tek başıma halledemeyeceğim bir şeyi birlikte yapmak için yardımını istiyecektim.

[Hasegawa Daichi]

İlk kez plan yapmak için beynimi bu kadar zorladım ve elime ne geçti? Hiçbir şey! Yine zekasıyla ortaya çıkan biricik kankim Hachiman, benim mükemmel planımı çalıp benimkinden daha iyi bir plan ortaya çıkarmıştı. Tamam, planı benimkinden daha iyi kabul ediyorum. Ama bir kereliğine kafamı kullanarak bir şeyler yapmak istedim. Benim plan yapamamamın sebebi zaten bu şerefsiz. On yıldır benim yerime plan yapıyor. Yani on yıldır sadece bu şerefsizin emirlerine uyuyorum. Zaten ben dövüş adamıyım, bana plan falan gereksiz. Beni sal 30 kişinin arasına on beş saniyede yok edeyim alayını. Sonuçta hızlı ve güçlüyüm yani. Bir bağırmamla yirmi tanesi pert, kalanı da halletmem için kılıcımı üç kere çekmem yeterli olur. Ben, über-süper güçlü, zeki, karizmatik, gizemli Ishigakure shinobisi Hasegawa Daichi'yim ulan! Varsa şekliniz, köye bekleriz!

Hachiman'ın ilk yaptığı iş bir kağıt kalem çıkartıp süper gücüyle bir şeyler yazmaktı. Yazdığı kağıdı bana vermiş ve ellememi söylemişti. Bunun amacı parmak izlerini yok etmekmiş. Zekiceydi, en ince ayrıntısına kadar düşünülmüştü. Önce eldivenlerimi çıkarttım, ardından kağıdı biraz elledikten sonra tekrardan eldivenlerimi taktım. Köyde derlerse 'eldivenlerin var nasıl parmak izi bırakıyon amk malı' diye, cevabım hazır! Rakibim güçlü olduğunda kılıcı iyice hissetmek için eldivenlerimi çıkardığımı söylerim. Bu beni hem havalı yapar, hem de ufak bir detayı halletmiş oluruz. Bugün ayrı bir zekiyim ya, kendimle gurur duyuyorum.

Kağıdı hallettikten sonra birkaç dakika daha yürüyüp cesedi bıraktığım bölgeye ulaştık. Hachiman bana planını anlattı. Cesedi süper gücüyle kaldırıp gömebileceğimiz bir yer arayacaktık. Bulduğumuzda yine süper güçleriyle bir çukur kazacak ve cesedi atacaktı. Sonra büyük bir taş alıp cesedi aşağıda ezecekti. Yanlışlıkla öldürdüğüm bir adamın cesedine birde böyle saygısızlık yapmak istemiyorum ama başka çarem yok. Ölmüş biri için kendi hayatımı feda edemem. Onun yerine yaptığım hatayı telafi etmek için on kat daha fazla çalışmalıyım, on kat daha fazla insana yardımcı olmalıyım.

Plana dönelim. Adamla işimizi hallettikten sonra arabanın yanına dönecektik. Arabanın anası sikilmiş olsa da Hachiman'ın aklında bir şeyler olduğu belliydi. Bence, arabanın oraya çeşitli kanıtlar yerleştirecek. Başka neden arabanın yanına gitmek istesin ki? Olurda bir aksilik çıkmazsa ve arabanın yanına doğru gidebilirsek. Yolda "Kanka, şimdi biz bunu ezdikya. Bu adamın iç organları, kanı falan hep orda kalmadı mı? Görürlerse ne bok yicez? Gerçi ortada kanıt bırakmadık, sıkıntı çıkmaz herhalde." diyecektim. Hachiman'ın planı harika bir şekilde ilerleyecek gibi hissediyorum. Tabii ki benim yardımlarımla. Eğer benden herhangi bir şekilde yardım isterse ona yardım edeceğim.

Kapalı konu

Free'miz bu turla beraber bitmiştir.

[GM - Naruto]

Köylülerden uzaklaştığınız noktada ikiniz de konu hakkında konuşmaya başlıyorsunuz. Daichi önce suçunu kabul edip kaçıp uzaklara gitmeyi düşünse de, Hachiman onun fikrini değiştiriyor. Karşılıklı bir kaç fikir alışverişi yaptıktan sonra bir planda ikiniz de hem fikir oluyorsunuz. Oshiro Amari yalanını kullanacağınız planı uygulamak adına Hachiman önce kağıda planladığı gibi notunu yazıyor. Bu yazıyı telekinetik güçleriyle yazmaya çalıştığı için, şekillerin eciş bücüş olmasının önüne geçemiyor. Kalemi o kadar keskin ve kontrollü kullanacak kadar yetenekli değil henüz. Aslında, amacı kendi el yazısından uzak bir yazı çıkarmak olduğu için, bu durum o kadar da büyütülecek gelmiyor ona.

Ardından Daichi'nin cesedi sakladığı noktaya ilerliyorsunuz ikiniz de. Ardından cesedi şöyle bir inceliyorsunuz. Kalan uzuvları soğumuş olsa da karın bölgesi hala sıcak. Biraz daha beklerseniz tüm vücudu soğumuş olacak. Suratının kenarında sıyrıklar var; muhtemelen ağaçtan uçarken yaptığı açıyla yere temas edişi suratını sürtmesine yol açmış. Sıyrıkların oolmadığı taraftaki gözü ile ağzı yarı açık. Gözünü kapatabilirsiniz ince bir doku olduğu için ancak çenesi donmuş vaziyette. Uğraşsanız bile kapanmaz.

Bacağı tam kasığının biraz altından kopmuş. Koptuğu kısımdaki et ve dokular paramparça halde, kanlar ise kuruyup kahverengi lekeler bırakmışlar. Artık ölü olan bu bedeni Hachiman odaklanarak yeteneği aracılığıyla kaldırıyor ve gömeceğiniz uygun bir nokta arıamaya başlıyorsunuz. Etrafınızda ağaçlar var ancak çok sık değiller, onlar da zaten yol kenarına dikilmişler sadece. Kalan diğer bütün alanlar açıklık olduğu için böyle bir alanı bulmanız zor olmuyor. Canınızın istediği bir noktaya varıp cesedi gömme hazırlıklarına başlıyorsunuz ancak...

Hachiman odaklanıyor da odaklanıyor. Yetmiyor bir de inliyor belki odaklanmasına yardımcı olur diye. İnleme ıkınmaya dönüşüyor, tıkınmaya az biraz kala yüzünün rengi değişiyor derken... Ne kadar uğraş verse de yerdeki toprağı oynatamıyor. Odağını kesip durumunu biraz düşündüğünde de yeteneğini aşmaktan ziyade yettiremeyeceği bir şey yapmaya çalıştığını fark ediyor. O yüzden bu fikrinden bahsediyor.

Tüm bu konuşmalarınız, cesede varmanız, yer aramanız gibi hareketleriniz de toplam bir on dakikanızı falan alıyor.

[Bishamon Hachiman]

Baka-chi ile olan kısa yolculuğumuz cesedin yanına geldiğimizde sona ermişti. Bu yolculuk sırasında sıkıcı bir konuşma yapmış ve ne yapacağımızı kararlaştırmıştık. Planımız gereği kağıda bir şeyler karalasamda , yazdığım şeyin kalitesinin götüme kalem sokup yazacağımdan daha berbat görünmesi yüzünden kağıdı Daichiden geri alıp sonra imha etmek üzere ceplerimden birine sokacaktım. Böyle berbat bir yazı bizi daha zor bir duruma sokmak dışında bir işe yaramazdı.

Cesedin yanına vardığımızda sohpeti kesip atı bir ağaca sıkıca bağlamış ve cesetle birlikte ilerlemeye başlamıştım. Arada bir arkamı dönüp Baka-chiye bakıyordum ki kaybolmasın. Bu çocuğun nefes alması bile aslında bir mucizeydi. Herifte beyin bile yoktu ki nefes aldırsın. Arkamı döndükçe göt herife tip tip bakmayıda unutmuyordum.

Uygun bir yer bulana kadar biraz yürümüştük. Etrafta fazla ağaç yoktu bu yüzden bu işi hızlı halletmemiz gerekliydi. Aksi halde gelen gidene yakalanabilirdik. Uygun bir konum bulunca cesedi indirip toprağı gücümle eşelemeye başlamıştım. Daha doğrusu denemiştim. Bir iki kum tanesi ya havaya kalmıştı yada kalkmamıştı. Bir daha denedim yine olmadı. İki üç kere denedikten sonra birde bir bok yaptıklarını sanan salah rahipler gibi '' OOOHHMMMM'' diyerek denemiştim yok arkadaş yine olmadı. Cesedi buraya taşıdığım için epey yorgundum. Bu yüzden bir sik yapamıyordum. Sinirde yere bir tekme attıktan sonra Daichiye dönüp parmağımla 3-4m uzaktaki bir noktayı gösterip '' Şuraya yarım metre derinliğinde, yarım metre genişliğinde bir çukur kaz. Kazarken kunaini yada kılıcının kınını kullanabilirsin. İşini bitirince cesedi ve bacağı havaya kaldırıp çukura götür. Çukura varınca cesedin kollarını kafasıyla beraber çukurun aşağısına doğru sarkıt. Aynı şeyi kopan bacak içinde yap ama bu sefer ayak bileği aşağı bakacak şekilde tut. Sonra boynundaki şah damarı ile el ve ayak bileklerini eklem yerinden bir cm uzakta olacak şekilde kes. Kan çukura doğru akmaya başlayacak. Kan akması durunca önce bedeni kopmamış bacağı ile belinden tutup kafası aşağı gelecek şekilde dimdik tut. Sonra ise aynı şeyi kopan bacak için yap. Böylelikle geriye kalan bir kaç damla kanda iyice dökülmüş olur. Kan tamamen boşalınca cesedin tamamıyla bacağı alıp az önce getirdiğin yere koy. Sonra demin kazdığın çukuru iyice kapat. Hepsi bitince adamın vücudunu kılıcınla ufak parçalara böl. Bunları yapana kadar ben gelmiş olurum. Ağaçların birine çıkıp hem etrafı gözleyecek hemde kafamı dinleyeceğim. Gücümü tekrar kullanabilecek kadar dinlendiğimde gelir sana yardım ederim. '' diyecek ve üzerine çıkacak bir ağaç arayacaktım. Ağacın tepe noktlarından birine çıkıp sırtımı yaslayıp oturabileceğim büyük bir dal bulup dinlenecektim. Bir yandan dinlenirken bir yandan da gelen giden var mı diye sağa sola bakınacaktım. Arada birde, arkama bakınmayı ihmal etmeyecektim. Birde ceplerimi karıştırıp yiyecek bir şeyler arayacaktım.