[Katsuo, Mifune, Sora, Osui] Kaçınılmaz Son

[Midori Sora]

Dövüşmeli mi pes mi etmeli? Hangisi daha doğru hangisi daha iyi? Sorumluluklarım bir yandan, diğer yandan ise acılarım. Dayanamıyorum. İnsan dövüş tekniklerini bilmeli. ben su gibiyim. Sakicne bekleyen ve girecek çatlak arayan sabırlı su. Ama şimdi çok işe yaramıyor su olmak değil mi? Şimdi yıldırımın öfkesi gerekmekte. Berserk savaşçılarının efsanevi saldırganlığına sahip olmalıyım. Kahretsin, çok çabalamam gerek. Mifuneyi kurtaramayabilirim ama şu karının öldüğünü görmeden bir yere gidesim yok. O mutlak bir şekilde ölmeli.

Osui şu cadaloza tükürmüştü. Tükürük iletkendir. Bir kez daha Ikadzuchi no Kiba yapacaktım. Çok yapmıştım ama bunu devam ettirmek zorundaydım. Kadının öldüğünü görmeden tükenmeye niyetim yok! Ardından ise Kangehika ile sarı saçlı oğlanı savuşturmayı deneyecektim. Başarılı olursam -ki gerçekten çok umutsuz bir durumdaydım.- Osui'ye yardım edebilirdim. Ama çok acıyor. Tanrılar neden böyle olmak zorunda ki?

[GM - Naruto]

Osui çaresizliğinin derinliklerinde kendini sorgularken, aklına gelebilen karakteristik çözümü ile harekete geçiyor. Acısına aldırmadan, ağzında toplayabildiği kadar balgam topluyor ve bunu doğrudan hemen karşında olan Miura'nın yüzüne tükürüyor! Tükürük balgamın tutucu yapısı nedeniyle havada dağılmadan birkaç saniye ilerliyor ve Miura'nın tam suratının ortasına yapışırken "Şlop!" diye bir ses çıkıyor! Miura büyük bir darbe yemişçesine sendeleyerek birkaç adım atarken, plana Sora dahil oluyor ve Ikadzuchi no Kiba'yı bir kez daha kullaranak Miura'ya saldırıya geçiyor. Daha önce kullanmış olduğu ancak sonuç vermeyen bu tekniğin yarattığı elektrik akımı doğrudan Miura'nın bedenine isabet ederken, tükürüğün iletkenliğine gerek bile duymuyor. Zaten iletkenliğini de çok fazla arttırmayacak olsa da, doğrudan bir isabet bunun gibi ufak detayların göz ardı edilmesine sebep oluyor. Vücudundan geçen elektrik akımı sebebiyle acı ile bağıran Miura, akımın etkisini yitirmesi ile tek dizi üstüne çöküyor. Kıyafetlerinin büyük bölümü parçalanmış olan kadın, resmen hırlayarak Osui ve Sora'ya bakarken, sahne değişiyor ve bir acı haykırış ile gökyüzü yarılıyor.

Katsuo'nun karşısında olan Mifune vücuduna saplanan kunainin yarattığı şok etkisiyle kendisini Katsuo'nun çelmesinden kurtaramıyor. Dolayısıyla Katsuo'nun çelmesi Mifune'nin bacaklarını havaya yükselttiği anda aslında Mifune için her şey bitmiş oluyor. Sırt üstü yere düştüğü anda Katsuo kıvrak bir hareketle Mifune'nin vücuduna saplı kunaiyi kavrıyor ve onu bulunduğu noktadan aşağıya doğru hızla çekerek Mifune'nin göğsünün sol tarafında, boynundan bacaklarına kadar büyük bir yara açıyor. Bu açılan yara ile haykıran Mifune'nin kanları ne Sora ne de Osui'ninkiler kadar yapay duruyor. Kilit nokta burada yapaylık oluyor, zira Mifune'nin göğsündeki kanlar bir nehir gibi fışkırırken, Osui ve Sora'nın daha önce maruz kaldıkları Miura'nun yumruğu ve sonucunda oluşandan kan birikintilerinden eser kalmıyor. Mifune'nin göğsünün yarılması ile ölüp gitmesi de bir olurken, Sora harekete geçiyor ve Katsuo'ya Kangehika uyguluyor. Ancak bu teknik ile Sora kendisini limitine dayanmış hissediyor.

Miura'nın hırıltılı gülümsemesini duyan kişi sadece Osui olabiliyor. Kıyafetleri parçalanmış, vücudunda yer yer yanıklar oluşan Miura yine de diri bir duruş gösteriyor ve Mifune'nin ölümü gerçekleşirken Osui'ye "Genjutsumu uzun süre kullandığım için bana darbe vurabildiniz! Tebrikler sizi böcekler! Ama bak, arkadaşın benim yandaşım tarafından nasıl katlediliyor! Sizin sonunuzda böyle olacak!" diyor. Ne var ki Miura bu tehdidine ve tekniğinin sırrına rağmen saldırıya geçmiyor. Bu tablo Osui'nin kafasında bir tezatlık oluştururken, Osui Sora'nın harekete geçtiğini görüyor.

Kapalı konu

Kazuko Mifune Izumi Katsuo tarafından öldürülmüştür. Sora saldırısını gerçekleştirmiş olduğu için bu tur yazmayacaktır, Katsuo ise saldırıdan kaçmak adına RP'sini yazacaktır.

[Izumi Katsuo]

İzleyin youtube.com

İki güneş bir gecede gökyüzünde yerini almaya başlamıştı. Her ne kadar bir gökyüzü için iki güneş fazla olsa da bunun bu gece bunun hiçbir önemi yoktu. Işık saçan bu ikili, bütün varlıkların gözünü kamaştıran bir ışık yayıyordu. Ölümün, tehlikenin ya da nefretin ışığı değildi bu. Bu tamamen varlıklarının ne kadar yüce birer lütuf olduğunun göstergesiydi. İnsanların onları daha iyi tanıyabilmesi için kendilerini gösterme biçimiydi. Bunu gören ilk kişiler onlara meydan okuyan kişiler olmuştu. Meydan okumadan önce böyle bir gücün varlığından haberdar olsalar, belki de hayatlarından olmayacaklardı. Olayların sonuçları yüzünden onları suçlayamayız. Ne de olsa tanrının varlığından habersiz ruhlardan ibaret hepsi. Ölmeyi bekleyen, amaçsız hiçlikten oluşan bir grup. Şimdiyse tanrı tarafından hak ettikleri yere, cennete ya da cehenneme gidecekler. Peki bunu kim yapacak? Elbette ki Katsuo! Tanrıçasının elini kana bulamak, hayatının en büyük rezilliği olur onun için. Bütün pis işi üstüne alacak ve onu yeni doğmuş bir bebek gibi temiz tutacaktı. Kirlenmesine izin veremezdi. Onun için kendi ruhundan feragat edecekti.

Hepsi duyguları içindi. Yeni uyanan duyguları onu yıllarca tutsak kalan vahşi bir hayvana dönüştürmüştü. Yılların patlamasını şuan rakipleri tanık oluyordu. Onların yerinde olmak istemezdim çünkü çoktan birisi bu öfkeye yenik düşmüştü ve bütün gövdesi kan revan içinde yere yığılmıştı. Katsuo ise bu durumdan zerre haz duymamıştı çünkü öldürmesi gereken iki kişi daha vardı. Devam etmeliydi. Sonuna kadar devam etmeli ve tanrıçasının karşısına yüzü ak bir şekilde çıkmalıydı. Hayatının yeni amacı buydu. Belki de ilk ve tek amacı. Bu da demek oluyordu ki kendi canı değil, Miura'nın canı önemliydi. Kendisine gelen saldırıların hiçbirinin önemi yoktu. Fakat bu kendisini savunmanın anlamına gelmiyordu. Koruyabilmek için güce ihtiyacı vardı. Kan kaybederken daha fazla hasar almaya göz yumamazdı.

Kendisine doğru gelen saldırıyı nasıl savuşturacağını bilmiyordu fakat aklına ufak da olsa bir şey gelmişti. Yeri delip geçen yıldırımın gidiş noktasına bir kunai fırlatacaktı. İletken görevi görüp bütün elektriği emeceğini umut ediyordu. Kunai'yi attıktan sonra Miura'ya bakmıştı.

O an gördüklerinin birer hayal olmasını istiyordu. Tanrıçasının, biricik aşkının bulunduğu durum onu içten içe bitirmişti. Başaramamıştı. Onu koruyamamıştı. Fakat henüz geri dönülmesi imkansız bir noktada değildi. Onu hala kurtarabilirdi. Ne olacağı ya da ne yapması gerektiğini düşünmek bile istemiyordu. Sadece vahşi bir hayvan gibi Osui'ye koşmak, onu paramparça etmek istiyordu. Derisinde binlere delik açmak, bütün organlarını hayvanlara yem etmek... Ona ne yapsa içindeki bu nefret son bulmayacaktı. Ölmekten beter olmalıydı. Bu yüzden sakin olmalı ve alacağı intikamın ne kadar büyük olacağı hayaliyle önce önündeki yemeği bitirecekti. Miura'ya güvenmek zorundaydı. Zaten sadece bir rakip onun için hiç anlamına gelmeliydi. Dövüşün başında iki elemanı tek başına idare edebileceğini söylerken gayet ciddi gibiydi ne de olsa. Bu yüzden attığı kunai'nin işlevine bağlı olarak hamlesini gerçekleştirecekti. Eğer elektrik akımı gelmeye devam ederse geriye doğru sıçramaya başlayacak ve kızartma olmaktan kaçacaktı. Planı işe yararsa doğruca Sora'ya koşacaktı. Yanına varır varmaz rakibinin yüzünü avuçlayacak ve rakibinin kafasını yere gömecekti.

[GM - Naruto]

Üzerine doğru gelen elektrik akımından kendini kurtarmak için yere bir kunai atıyor Katsuo. Ancak kunai beklediği etkinin neredeyse yarısını bile gerçekleştirmiyor ve kunai sadece az bir miktar elektrik akımını çekebilirken, geri kalan akım olağanca gücü ile Katsuo'ya doğru ilerliyor. Katsuo bu elektrik akımından geriye doğru zıplayarak kaçmayı denese de, gücünün epey azalması sebebiyle akımdan bir hayli yavaş ilerliyor. Dolayısıyla birkaç saniye içinde Katsuo elektrik akımına kapılmayı beklerken, istemsizce kollarını çapraz bir şekilde yüzünün üstüne koyuyor. En azından doğrudan yüzüne darbe almama isteği gibi insani bir istek elbet şu an onun tanrısallığını düşündürmeye itmiyor, zira aklından geçen tek şey birazdan yakalanacağı elektrik akımında ölmemek oluyor.

Osui'nin karşısında duran Miura, tüm şeytaniliğini ona büyük bir günah olarak verirken derin bir korku Osui'yi sarmaya başlıyor. Bu daha önce hiç hissetmediği bir hava yaratıyor ve bu havanın kaynağının da Miura olduğunu biliyor. Kadının bu anlık değişimi sonucunda ortaya çıkan baskı havası Osui'nin tamamen dizleri üstünde kalmasına neden oluyor. Dövüş içerisinde aldığı yaraların etkisi ciddi bir şekilde kendini göstermeye başlarken, ömründe ilk defa bu kadar net bir şekilde öleceğini hissediyor. Daha önce aldığı yaralar, yaşadığı patlamalar Miura'nın karşısında ufak bir çatapattan öteye gidemiyor gibi oluyor. Miura'nın şeytaniliği giderek Osui'ye esir alırken, Miura harekete geçiyor. Hareketsiz duran Osui'nin aklına sadece göğsü tamamen yarılan Mifune geliyor. Kaderinin onun gibi olacağını bilmesi, dünyada ne kadar tesadüf olduğunu ona işaret ediyor.

Sora zafere ilk kez bu kadar yakın hissediyor kendisini. Mifune'nin yarılan göğsünün telafisi olmayacak olsa da onun katilini bir kızarmış tavuk yapacağını fark etmesi yeteri kadar mutlu ediyor kendisini. Sadece birkaç saniye kala, aslında gücünün de sonuna geldiğini fark ediyor. Katsuo'nun yaralı olması sebebiyle yavaşlamış olması bu aşamada en büyük destekçisi oluyor. Aksi halde tekniğinin Katsuo'ya etki etmeyeceğini net bir şekilde biliyor. Ne var ki zafer zaferdir mottosu ile en azından Mifune'nin intikamını alacak olmanın hazzını yaşıyor.

Katsuo, son demlerindeki kaplan...
Miura, bir şeytan...
Osui, şeytanın ziyafeti...
Sora, buruk muzaffer...

Bir el... Gözünün önünden kayıp geçiyor. Sırtında da hissediyor aynı geçip gitmeyi... İki kol sıkıca sarıyor bedenini ve bir can veriyor... Elektrik akımı vahşetini hiçliğe emanet ederken iki kol boşa çıkıyor. Görüntüler netleşiyor yeryüzündeki cehennemde. Kolları aşağıya iniyor kaplanın... Ona can bahşedeni selamlıyor bakışları... Şeytan ise tüm cehennemi yayıyor dünyaya, hiç çekinmeden. Şeytanın ziyafeti ise kurtulmuş oluyor bugünkü sofradan. Ama en çok muzaffer olan şaşırıyor elinden kaçıp giden zafere... Bunun alelade bir savaş olmadığını tam anlamıyla anlıyor karşısındaki şeytanı görünce. Bedeni ağır geliyor, devam etmek istemiyor. Bir güne bir cesedin yeteceğini söylüyor. Şeytan ise öfke kusuyor bakışları ile gün yüzüne çıkardığı alevlerinde.

Sora'nın elektrik akımı Katsuo'ya temas etmeden sadece birkaç saniye önce Miura Katsuo'yu yan tarafından kavrıyor ve kazandığı ivme ile onunla birlikte hızla elektrik akımın yanına hareket ediyor. Sora son şansın kaçtığını bu hamle ile anladığında artık her şeyin bittiğini idrak ediyor. Zihni hala galip gelebileceğini iddia etse de, vücudu tamamen tükenmiş duruma düşüyor. Tıpkı Osui gibi... Tıpkı Katsuo gibi... Ayakta durmakta zorlanan Sora ellerini dizlerine koyarak ayakta kalmaya çalışırken, Katsuo tamamen Miura'nın desteği ile ayakta duruyor. Kurtarıcısına, tanrıçasına sarılarak...

Ortamdaki tek yenik olmayan kişi olan Miura Katsuo'yu hafifçe süzdükten sonra ağzını açıyor. Ancak Miura henüz bir şey söylemeden ortama, dövüşün başlarında kendi eşi ile ortadan kaybolan Aoki beliriyor. Neredeyse tüm vücudu kanla kaplı olan Aoki soluk soluğa kalmış bir şekilde Miura'nın yanına gelirken galibiyetini cümlelere dökme gereği bile duymuyor. Hemen ardından ise oldukça diri bir şekilde yaşlı adam sahneye giriyor. Ellerindeki kan herkesin kafasındaki soruya açık bir cevap olurken, Miura Katsuo'yu bu yaşlı adama emanet ediyor ve birkaç adım ileri çıktıktan sonra "Genjutsumu kırmayı başardınız ve Katsuo'yu bu hale getirdiniz. Şu an ikinizi de öldürmek arzusundayım, ancak yaptıklarınız sebebiyle canınızı bu seferli bağışlıyorum. Ama unutmayın, bir daha karşılaşırsak, o zaman canınızı bağışlamam için hiçbir sebep kalmayacak. Bir dahaki sefer olursa, Katsuo sizin bedeninizi parçalayan kişi olacak... Tıpkı arkadaşınıza yaptığı gibi!" diyor puslu bir sesle. Sizler her ne kadar bir şeyler söylemek isteseniz de ne sesiniz çıkıyor ne de ağzınız hareket ediyor. Miura arkasını dönüp yanındakilere yürüme emrini verirken, Osui ve Sora kendilerinden geçerek oldukları yere düşerek bayılıyorlar.

Sora ve Osui bir müddet sonra kendilerine geliyorlar ve köye geri dönüyorlar. Bu dönüş yolunda Mifune'nin cesedini de yanlarında getiriyorlar elbette. Köye vardıklarında doğruca hastanenin yolunu tutuyorlar ve bir süre sonra vücutları tamamen normale dönmüş bir şekilde taburcu oluyorlar. Hemen ardından da av ile ilgili raporlarını düzenleyip teslim ediyorlar. Çıktıkları bu zorlu görev arkalarında bir dostu bırakarak sonlanıyor...

Katsuo ise Miura'nın konuşmasının bitmesi ile kendisini yaşlı adama bırakıyor tamamen. Gerisi ise tamamen karanlık...

Kapalı konu

Ödüller:
Osui: 30 GP ("Üç Avcı" konusundan) + 20 GP (bu konudan) TOPLAM: 50 GP
Sora: 30 GP ("Üç Avcı" konusundan) + 20 GP (bu konudan) TOPLAM: 50 GP
Mifune: 30 GP ("Üç Avcı" konusundan) + 0 GP (bu konudan) TOPLAM: 30 GP
Katsuo: 35 GP ("Sevginin Doğuşu" konusundan) + 30 GP (bu konudan) TOPLAM: 65 GP

Kapalı konu

Izumi Katsuo için ayrıca konu açılacaktır.