Cennetin Güneyi, Bölüm 2 [Jinryu Mao]

[GM - Naruto]

Evin önüne bir keyifle koşturarak varıyorsun. Ev, ufak bir ön bahçeye sahip tek katlı bir tipik japon evi. Hemen hemen 1 adam boyunda bahçe duvarları var, bu yüzden bahçeyi sadece demir parmaklıklı giriş kapısından görüyorsun. Bakımsızlıktan ufak bir doğal ortama dönüşmüş. Bahçede bulunan bir ağaç almış başını gitmiş dallarıyla, dikdörtgen saksılarındaki bonzai ağaçları ise kuruyup yokolmuş. Çimler boy vermiş, eve bahçeden giden taşlarla kaplı yolun arasından doluşmuşlar.

Şanslısın ki, evin demir kapısında kilit yok.

[Jinryu Mao]

Evin dış kapısına vardığımda mutluluk ve neşeyle karşılanmıştım. Açıkçası kilitsiz demir kapıyı görene kadar duvardan nasıl dikkat çekmeden atlayacağımı düşünürken, kapının kilitsiz olması yüzümde gülücükler açmıştı. İçeri doğru bir bakış atarak otların uzadığı, bazı çılgın sarmaşıkların dik zeminde ilerlediği bahçeye dikelmişti kara gözlerim. Yeşillikle evin bir arada olduğu bu görüntü haliyle pek alışkın olduğum bir görüntü değildi elbette, bu yüzden olsa gerek oldukça eğlenceli görünmüştü; biraz böcekli olurdu elbette ama... Olsun be.

Demir kapıyı açıp taş döşeme patikaya ayağımı atarken gözüm uzun zamandır budanmadığından dibindeki otları karanlıkta bırakan ağaca takılmıştı. Tırmanabileceğim yerleri olup olmadığını kontrol ederken az önce sohbet ettiğim teyzenin benim shinobi tipli biri olduğumu söylediğini hatırlamıştım, o kadar belli miydi yahu?

Gelecek dakikalar içerisinde evin etrafında dört dönüp girecek bir yer, ilgi çekici bir şeyler arayacaktım. Eve giremezsem elbet ağaca tırmanmaya uğraşıp tepeden girmeyi deneyebilirdim. Shinra ölmeden önce dükkanını kapattıysa haritalarını mutlaka buraya taşımış olmalıydı, içerisi bir cennetti, buna emindim!

[GM - Naruto]

Evin ön cephesi erişilebilir durumda, sağ sol ve arka cephesi yok, diğer binalara bitişik olduğundan. Evin pencerelerinin perdeleri kapalı, ağacın dalları ise ince olduğundan tırmanma şansın yok. Zaten tırmansan da bir işe yaramayacaktı, evin 2. katı yok haliyle.

Evin ön kapısına doğru yollanıyorsun. Tipik, sürgülü bir kapı. Kilidi paslanmış, bunu kapıyı açmaya çalışırken birden ikiye ayrılmasından anlıyorsun. Kapıyı açıyor ve içeri giriyorsun.

Bir salon karşılıyor seni. Yerler tatami kaplı, duvarlarda bir kaç resim asılı. İçerisinin bayat kokusunu çekiyorsun içine. Buraya yıllardır giren olmamış. Evde herhangi başka bir kapı yok, sadece tuvalet olduğunu düşündüğün bir oda var sol tarafta.

Salonun ortasında bir masa var, çevresinde oturmak için bir kaç minder bulunuyor. Masanın üstü boş. Onun dışında bir köşeye atılmış eski bir futon görüyorsun, yanında ise bir dolap var, muhtemelen giysiler için. Odanın bir yarısında da bir paravan bulunuyor, giyinmek için.

İçerisi, açık kapıdan giren ışık ile yeterince aydınlık.

[Jinryu Mao]

Ben Jinryu Mao, bir Chuunin'im; en iyisinden bir önceki rütbe bu shinobilikte. Taijutsu'nun yanında az da olsa ninjutsu kullanırım; sadece yumruklarıma destek olsun diye elbette. Azami yedi yıldır dikkat, refleks ve bir shinobinin hayatında ihtiyaç duyup duyabileceği her türlü hayatta kalma ve savaşma yeteneğiyle donatılmıştım ama... Ama hala önce kapıyı açmayı denemek gibi zaman kazandıracak bir güdüm yoktu. En az yirmi dakikadır evin önündeki ağacın aşağı doğru duran dallarını aşağı çekip beni taşıyıp taşıyamayacağını test etmiş ve başarısız olmuş; bahçenin dört bir yanını gezip evin dört bir yanını-pekiyi- sadece ön tarafını iyice incelemiş; pencerelerin hepsinden teker teker içeri göz atmaya çalışmış bir de üstüne evin ikinci katı var mı diye bahçe duvarının dışına çıkıp eve geniş açıdan bile bakmaya çalışmıştım. Ve kapıya bakmak en son aklıma gelmişti!

Sağolsun kapı da kendi kendime kızmalarıma destek verircesine çıtırdaktakgüm diye büyük ihtimalle benim anın heyecanıyla abartmış olabileceğim bir sesle açılıvermişti. Mütevazi bir cennet.

Giriş, bizim evinkinin aksine ışık almayan beton bir koridor değil de; geniş tatami kaplı bir salondu. Tatami zeminin üstünde attığım her adım toz kaldırdığından bir milisaniyelik yeni inşaatlardan birinde geziyor gibi hissetmiştim kendimi. Yerde boş duran- büyük ihtimalle yemek masasıydı, üstünde süslük bir şey bile olmadığına göre- masa, geniş yüzeyli yere yakın koltuk ve yanındaki dolap, kenara açılan tek kapı bana bu evin bizimkinden çok farklı olarak tek ve geniş bir yaşam alanı olduğunu işaret ediyordu.

Masanın yanındaki minderlerden birine oturup duvardaki resimleri incelerken, maceramın nasıl sıkıcı gittiğini irdeliyordum hala kendi kafamda. Saklı Yaprağa, haritayı bulup gün sonuna Cennet'in Güneyine doğru çoktan yola çıkmış olacağımın rüyalarıyla girmişken; bırak haritayı bulmayı, ölü olduğundan olsa gerek Shinra'nın dudağından çıkacak tek bir kelimeye bile erişememiştim. El kitabımın yazarının arkadaşlarının da onun gibi yazmayı çok sevmesini beklerdim ama, ortalıkta kalem bile yoktu gözüme çarpan. Bir şeyler vardıysa da, ilk yağmalayan ben değildim burayı belli ki... Bir dakika!

Bir dakika, bir dakika, bir dakika..! Belli ki Tanrı inancıyla yetişmediğimden bir şeyleri kaçırıyordum. Bu kadar kibir dolu bir ismi olan adam neden böyle mütevazi bir evde yaşayıp bu kapalı mahallede oymacılık yapmakla uğraşsın ki? Diyelim bu kadar boş bir oymacılık işi var; öyle bir adamda efsanelerin anlattığı bir harita ne arasın, ayrıca... Anahtar ne alaka?

Ben bir hışımla ayağa kalkarken benimle beraber havalanan toz dumanı Saklı Kum'daki küçük kavgamı hatırlamıştım, bu seferki düşman biraz daha zorlayıcıydı; ama ikisinde de aynı kendine güvenle kalkmıştı toz bulutu. Kapalı kapıyı, ardından dolabı zorlayacaktım; belki küçük bir anahtara küçük bir kilit bulabilirdim. Aslında; Shinra hazinesini o kadar kolay yerlere saklayacak biri değildi. Dolaba doğru hızlı adımlarla giderken daha aranacak diğer yerleri düşünmeye başlamıştım. Koltuğun altına, masanın altına bakardım olmadı; dükkandaki taktikle yerde farklı ses çıkaran bir zemin arayabilirdim, olmadı dikkatle resim çerçevelerini indirip arkalarına bakardım; hem çerçevelerin, hem arkalarındaki duvarın. Kitaplardan birinde saklı parşömeni böyle sakladıkları söylenirdi, kimse güzel resimlerin arkasına bakma ihtiyacı duymaz sonuçta.

Ben Jinryu Mao; bir macera avcısıyım.

[GM - Naruto]

Tozlu ev içerisinde koşturmaya başlıyorsun. Önce kapalı kapıyı açıyorsun, bir banyo ve tuvalet karşılıyor seni. Uzun süre kullanmamaktan, ilginç bir hal almış. Çok fazla bakmak istemediğinden kapıyı kapatıyor ve dolaplara yöneliyorsun.

Dolaplar kilitli değil ve boşlar. Bu yüzden onları araman çok üzün sürmüyor. Tek karşılaştığın şey ise kalın bir toz tabakası oluyor.

Ardından duvardaki bir parşömenin üzerine ince bir işçilik ile işlenmiş orman manzarası resmine yöneliyorsun. Onu kaldırdığında, "bingo" diyorsun içten içe.

Önünde ufak bir kasa ve kilit duruyor. Beklemeden anahtarı kilite sokuşturuyor ve açıyorsun, kapağın tutacak bir yeri olmadığından, anahtara asılarak kapağı açıyorsun. Kapak açılırken anahtar kırılıyor ve yarısı kilitte kalıyor, lâkin kapak çoktan açıldığından önemsemiyorsun.

Duvardaki kasanın içinde ince bir parşömen rulosu ve biraz da para var. Şu andaki alımgücün 2 - Fakir/5, eğer parayı da alacaksan bu 3 - Düşük Gelirli/5' çıkacak.

[Jinryu Mao]

Hiç bir şey, hiç bir şey, hiç bir- bir şeyler! Tuvaletin yosun tutmuş görüntüsü, an az iki tırnak tozla kaplı dolaplar ve masanın ve koltuğun altına baya bir toz yutarak attığım bakışların ardından en yakınımdaki resme yönelmiştim duvarda öylece duran. Saygıyla, dikkatlice resmi kaldırıp masaya yatırdığımda sadece arkasına bakıyordum elbette; resimlerin arkasından harita oluşturma işi o kadar mantıklı gelmişti ki duvarın rengi solmamış canlı duran kısmında olmasa içinde kasa olan yuvayı bile göremeyecektim az daha.

Elimi çantama, bütün ceplerime atıp dükkanda bulduğum anahtarı elime alıp güzelcene uyduğu anahtar deliğine soktuğumda kalbim bariz sertçe atıyordu; Shinra ile tanışamamış olmanın hüsranı içimi doldursa da adamın ölmeden önce saklamak isteyeceği her şeyin burada olduğunu hissediyor gibiydim, yoksa niye saklasındı ki burayı canım. Neyse.

Kilidin çatırdrak gibi, anın heyecanıyla büyük ihtimalle abartılı hatırladığım bir sesle açılmasının ardından heyecanla anahtarın elimdeki parçasını çekivermiştim kasanın kapağını açmak için. Büyük bir patlamayla anahtar kırılınca biraz burkuk hissetsem de kasanın içine göz gezdirirken anahtarın elimde kalan kulpunu cebime atmıştım bile.

Gözüme çarpan ilk şey parlayan paralar olmuştu ki elim onlara gittiği anda sarma dolma kalınlığında parşömen gözlerimde parıltılar çıkarmıştı. İki elimde parşömeni dikkatlice alıp dışını inceledikten sonra bir elimi paraları almak için boşa çekmiş ve para keseme eklemiştim bütün parayı, Shinra'nın daha ihtiyacı yoktu elbette paraya. Açıkçası elimdeki parşömenin etkisiyle etik düşünecek halim bile yoktu sonuçta, haritayı mı bulmuştum?!

Eğer Shinra çok unutkan biri değil ise, büyük ihtimalle bu parşömeni bulunması için bırakmıştı; az önce duvardaki resimlere bakarken oturduğum mindere çökerken bunu düşünüyordum. Yüzümü masaya çevirip parşömeni masaya koydum ve dikkatlice açmaya başladım bir masanın üstüne. Boğazımdaki damar kalbimin her atışıyla etrafa saldırıyordu resmen, bu her zaman olan bir olay değildi; heyecanlıydım elbet.

[GM - Naruto]

Düzgünce parşömeni koyuyorsun masaya. İnce bir şey, fakat kaliteli olduğu belli, bu seri üretim ile köylere dağıtılanlardan değil, gerçek bir klasik. Yavaşça parşömenin kurdelasını tutuyorsun, bir elinle de sarılı kısmı destekleyerek çekiyorsun ve yavaş yavaş açıyorsun, ta ki tamamı açılıp masaya yayılana kadar.

Masada 1 metre uzunluğunda, 15 santim genişliğinde bir parşömen olmuş oluyor sen işini bitirince.

Bir harita, en azından bunu anlıyorsun. Bej rengindeki kağıda siyah/kızıl karışımı bir mürekkep ile işlenmiş. Kaliteli görünüyor, hani, türünün tek örneği cinsinden. Çeşitli patikalar ve yollar görüyorsun haritada, muhtemelen bir ormanın haritası. Haritanın köşesinde "Tensei-mori" yani Tensei Ormanı yazıyor. Onun biraz aşağısında 新羅 kanjilerini görüyorsun. Shinra olarak okunuyorlar, kırmızı ile yazılmışlar, bir sanatçının imzası gibi.

[Jinryu Mao]

Vay anasını, bu Shinra haritanın sahibi değil; haritayı yapan adammış meğersem. Aklıma tekrar o küçük dükkan ve bu küçük ev geldiğinde... Bu kadar güzel bir iş çıkarabilen bir adamın neden en azından bizimki gibi bir evde lüks içinde yaşamadığını merak etmiştim bir an. Sonra adamın kırmızıyla yazılmış mahlasından gözümü çekip biraz uzaklaştım ve haritaya bütün bir bakış attım; eve ihtiyacı yoktu ki. Adam, benim kitabın yazarının arkadaşıydı; birbirine düşman köylerin mensuplarıydılar ve küçük evlerinde, sanatları dışında hiç bir mal varlığına sahip olmadan gezerek kazanmışlardı hayatlarını.

Çantamdan normalde "maceramı" yazdığım defterimi çıkarıp not almaya başladım ormanın sınırının nerede başladığını, bizim köydeki Saklı Yaprak haritalarında olmayan bir ormandı sonuçta bu; açıkçası Saklı Yaprak adını köyden daha çok hak ettiğini düşünmüyor değildim bu ormanın. Köyün kapısına göre ormanın en güvenli ve girişi en kolay yerinin neresi olacağını tahmin ederek kendime bir rota çizmeye uğraştım; ormanın sınırına vardığımda haritaya tekrardan bakmam gerekecekti elbette. Defterden notları aldığım sayfayı koparıp cebime koyduktan sonra parşömeni tekrardan aynı özenle sarıp çantamın güvenli bir yerine koyacaktım.

Ardından biraz üstümü silkeleyip, Shinra'nın evine son bir kez elveda diyecektim elbette. Kapıyı düzenle kapatıp, hızlı adımlarla köyün dışına doğru gidecek ve aldığım notlara göre keyifle Tensei ormanına doğru yola çıkacaktım, haydi hayırlısı.

out:

Haritayı görmediğimden belli bir strateji düşünüp yazamadım elbette, ama shinobi eğitiminde yön tespiti ve yol bulma konusunda eğitildiğimizi öngördüm. Kısacası güvenli olduğunu ön gördüğüm yoldan(çoğunlukla yollardan) yürüyerek yola başlayacağım ve ormanın en çok patikası olan bölgeye doğru ilerleyeceğim(en çok yol olan yer en güvenlidir düşüncesi). Öyle işte.

[GM - Naruto]

Haritada sadece ormanın içi bulunduğundan, çok fazla bir not alamıyorsun. Ormanın sınırında olduğu söylenen köye ait bir çıkarım da yapamıyorsun haliyle, fakat oraya gidip çevreyi biraz inceleyince kafanda haritanın açıkladığı bölgenin oturacağından eminsin. Ayrıca haritada bir kaç tane büyük ağaç ve bir tane büyükçe bir heykelin işaretlendiğini farkediyorsun, bunlar orman içerisinde pozisyonunu triangüle edip yerini bulmanı sağlayacak olan "landmark"lar olabilir. Bunları da hafızana ve not defterine kazıyorsun.

Dışarı atılıyorsun sakince, kapıyı kapatarak. Sokağa çıktığında, 2 tane elemanın tahtalarını kırdığın dükkanı incelediğini farkediyorsun. Aranızda bayağı bir mesafe var, hani sen sokağın bir ucundasın, onlar da diğer uçlarında. Seni farketmemiş durumdalar. Hemen sokağı terketmek için köşeye doğru yollanıyorsun.

Tam köşeyi dönecekken ise, birisi ile çarpışıyorsunuz. Eleman geriye doğru sendeliyor, sende aynı şekilde. Elemanın üzerindeki "Uchiha" polis formasını görebiliyorsun. Uzun, siyah saçları var. Hemen hemen senle yaşıt olabilir. "Dikkatli olsana!" diye çıkışıyor sana, ardından dükkana doğru ilerlemeye devam ediyor hiç beklemeden.

Köyün girişine varıyorsun ve bir kaç saatlik oyalanmanın ardından, ülkenin güneyine doğru giden bir kervanda yer buluyorsun. Yoldaki bir kaç durakta hammallık yapmak karşılığında, seni güney kısmına kadar götüreceklerine söz veriyorlar. Gitmek istediğin kasaba, Ten'ei adında ufak bir yer. Kervan oraya kadar gitmeyecek, ki zaten oraya genelde yabancıların pek uğramadığını söylüyorlar. Ten'ei kasabasına varmadan önce, seni Chiten'de bırakacaklar, oradan 1 günlük yürüme mesafesinden Ten'ei'ye varacaksın.

Konu sonlanmıştır. 45GP verdim sana helalinden. Part III'yi aç, Chiten'e varıp kervanı terkettiğine dair bir RP yap, oradan itibaren ben gireceğim. GM istemeyi de unutma. Kolay gele.