[Shou Tatsuya] Bilinmeyen Topraklar

[Shou Tatsuya]

Kendimi toparlayıp tekrard çocukla konuşmaya başlamıştım. Çocuk onla konuşmam sonrasında büyük bir mutlulukla İshigakureli olduğunu söylemişti. Kafam iyice karışmıştı. Çocuk aptal birine benzemiyordu. Beni bir şekilde kandırmaya çalışıyorlarsa bile bunu bir çocukla yapmaları durumumun acizliğini mi gösteriyordu. Kaçmaya dair hiç mi umudum yoktu. Yoksa çocuk gerçenten bizim köydenmiydi? Bu sorunun cevabı ne olursa olsun her iki şekilde de pek hoş değildi. Bir İshili bir İshiliyi neden kaçırırdı? Ayrıca benim kısa bir süre önce onlardan birini canice öldürdüğüm düşünülürse buna nasıl tepki verirlerdi?

Çocuk daha öncede bahsettiği Hachiko hakkında ileri geri konuşurken arkasında bir karartı belirmişti. Genelde bu tarz durumlarda dramatik bir şekilde arkasından konuşulan kişi çıkardı bu karartıdan. Çocuğun tam olarak kim olduğunu bilmesemde gelen kişinin kıyametim olduğunu anlayabiliyordum. Her şekilde bu gruptan birini öldürmüştüm ve hem İshigakurede hemde Sunagakurede dostlarını öldürenlere pek iyi davranılmazdı. İyi yalan söyleyemediğim ve adamı gizlemek için bir çaba sarf etmediğimde düşünülürse bu gelen adam birazdan beni öldürecekti. Belkide daha kötüsü o karanlık ve soğuk zindana götürecek ve beni kendi kanımın sıcaklığına muhtaç hale getirecekti.

Ben düşüncelere dalmışken adama Hamada'nın kafasına vurmuştu. Pek sert bir darbe değildi. Daha çok bir ağabeyin kardeşini azarlaması gibiydi. Hamada ise bu durum karşısında bir şeyler gevelesede pek dikkat etmemiştim. Ama anladığım kadarıyla bir çeşit özür dileme sunmuştu. Bu sahne beni biraz olsun rahatlatmıştı. En azından karşımdakilerin cani katil makineleri olmadığını anlamıştım. Rahatlamam kısa süreli sürmüş ve adamın sert bakışları bana dönmüştü. Bakışların bana dönmesiyle yutkunmuş ve gözlerimi onun gözlerinden hızla kaçırmıştım.

Hachiko beni biraz süzdükten sonra konuşmaya başlamıştı. Dediklerine bir türlü anlam verememiştim. Güçlü olan derken ne demek istemişti. Beni biriyle aynı odaya koymuş ve dövüşmemizi mi istemişti. Ve kısa bir süre önce öldürdüğüm adam onlardan değilmiydi. Yoksa sadece güçlü olduğumu mu vurgulamıştı. Ne demek istediğini anlamadığımı belirten bir iki ses çıkarmıştım ama o bunu pek duymamış ve beni sürükliyerek bir yere götürmüştü.

Dışarısı cehennem gibi sıcaktı. Bulunduğumuz bölgeyi düşünürsek bu doğal olsada az önce gördüğüm düşler dolayısıyla oldukça ironik gelmişti bu durum. Önce soğuk sonra sıcak. Zeminin kum olmamasıda beni epey şüphelendirmişti. Yola ilk çıktığımız yer Sunaya epey yakındı. Tahmini geçen sürede rahatlıkla o kumlu ülkeye varmış olmalıydı. Buda yaşadığım olayı sorgulamama sebep oluyordu. Karşısında durduğum adamı tanıyamamıştım ama Hamda'nın sözlerinden isminin çok tanıdık gelmişti. Kısa bir beyin fırtınası ardından bunun bizim Daicho'nun yeğeni Oshiro Amari olabileceği aklıma geldi. Akla yatkın gibiydi ama benle ve benim kaçırılmamla ne ilgisi olduğunu çözememiştim. Hamadaya dönüp şaşkın bir ifade ile '' Heyy! Az önce bahsettiğin kişinin Oshiro Amari olması mümkün mü? '' diyece ve bu sırada ilerlemeye devam edecektim.

[GM - Naruto]

İlerlemeniz devam ederken, şaşkınlık içerisinde sorduğun soruya Hamada yüzünde kocaman bir gülümseme ve her halinden belli olan bir gurur duyma ifadesi ile onaylıyor. Görüşeceğin kişinin Oshiro Amari olması, bundan önce kafandaki tüm düşüncelerin hızla yayılıp dağılmasına sebep oluyor. Sunagakure’nin seni ve köyünü ortadan kaldırmak için verdiği uğraşı bir kez daha aklına getirdiğinde, olaya neresinden bakarsan bak Amari ile bitebileceğini düşünemiyorsun. Ancak sıradan bir insanın da bunu düşünemeyecek olması tüm gerçekliği ile önüne serilirken, aklın giderek daha karışıyor. Odada öldürdüğün adam, buna rağmen tam olarak bir tutsak muamelesi görmemen, Amari ile görüşme… Bağlantıları kurmaya çalışsan da bu bağlantılar pek aklına yatan türden olmuyor. Her türlü çıkarımın sonucunda hala soru işaretlerin tüm parlaklığını koruyor. Ancak bu soru işaretlerini Amari ile görüştüğünde kaldırabileceğini düşündüğünde, en azından kaderinin ne olduğunu da net bir şekilde öğrenme imkanı yakalayacağını anlıyorsun. Bu yüzden de sonu ne olursa olsun, bu yoldan gitmek istediğine emin oluyorsun. İşin ilginç yanı, epeydir yürüdüğün yolların tamamen karanlık veya görünmezlikle kaplı olması oluyor.

Adımlarınız kısa bir süre daha devam ettikten sonra, epeyce büyük bir kayanın birkaç metre önünde duruyorsunuz. Bu sırada Hamada sana biraz sokularak “Bu Amari-sama’nın tahtı. Epey fiyakalı, değil mi?” diyor yine o gurur dolu yüz ifadesi ile. Ancak bu cümleden sonra Hachiko sert bir bakışla Hamada’ya bakıyor ve Hamada da sessiz bir ıslık çalarak eski pozisyonuna dönüyor. Büyük kayanın bir taht olduğunu öğrendiğinde, kayayı incelemeye başlıyorsun dikkatle, ancak bu kayanın sıradan bir kayadan hiçbir farkı olmadığını anlaman çok uzun sürmüyor. Dolayısıyla bu taht olayı da aklına yatmamışken Hachiko “Amari-sama! 28 numaradaki mavi saçlı diğer herifin işini bitirmiş ve şu an burada.” diyor. Bu cümlenin ardından ise kayanın arkasında, sizin sol tarafınıza düşecek şekilde bir gölge belirmeye başlıyor. Amari’nin gölgesi giderek büyürken, birkaç adımın sonunda kayanın arkasında çıkan Amari’yi görüyorsun.

Amari kayanın size bakan tarafına doğru geçince, hem Hachiko hem de Hamada büyük bir saygı ile oldukları yerde neredeyse nefes bile almıyor. Amari’nin çatık kaşları kendisine epey korkunç bir ifade veriyor olsa da bu korkunçluğun bir sebebinin de kendisinin A-Rank bir kaçak olması oluyor. Amari kısa bir süre seni süzdükten sonra yüz ifadesine oldukça yakışan, ancak çatık kaşlarına uymayan sakinlikte bir ses tonuyla “O odadan senin çıkacağını biliyordum. Ama işleri biraz zorlaştırmak için anahtarı diğer adama vermiştim.” diyor. Bunu söylemesinin ardından yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluşurken “Hachiko-san ve Hamada-san, bizi yalnız bırakabilir misiniz?” diyor. Tam bu anda Hamada “Amari-sama, burada durup sizi korumak…” diye söze girişse de, cümlesini tamamlayamadan Hachiko Hamada’yı susturan baskın sesi ile “Emredersiniz efendim!” diyor. Amari başını öne ve arkaya sallayarak onlarla vedalaştıktan sonra, kayaya sırtını yaslıyor. Hamada her ne kadar isteksiz görünse de Hachiko’nun zoruyla oradan uzaklaşıyor ve Amari ile baş başa kalıyorsunuz.

Amari ile karşılıklı durduğunuz anda, kısa bir sessizlik oluşuyor. Kafandaki soruları sormak için yanıp tutuşuyor olsan da, karşında özellikle Ishigakure için azılı olarak nitelendirilen bir kaçakla tek başına kalmak seni huzursuz ediyor. Amari ise bu huzursuzluk fark etmiş olacak ki “Rahat ol, burada seni öldürecek veya sana eziyet edecek değilim. Sadece Ishigakure’den gelen biri olarak sana ufak bir ayrıcalık tanıma niyetindeydim. Tabi bu ters bir şey yaparsan karşılık vermeyeceğimiz anlamına gelmez.” diyor. Cümlesinin başları her ne kadar seni rahatlatsa da sonu bir o kadar huzursuz ediyor. İşin diğer garip yanı ise, Amari’nin söylediği her şeyin doğru olabileceği gibi bir düşünce kafanın içinde yankılanmaya başlıyor. Amari konuşmasından sonra sadece birkaç nefes aldıktan sonra “Kafanda sorular olduğunu biliyorum, ancak burada bir anlaşma yapabiliriz. Her birimiz iki soru soracak ve sonra cevaplayacağız.” diyor ve senden bir cevap beklemeden “Sorulara başlayabilirsin.” diyor. Konuşma ve soru sırasının seninle başlayacağını anladığın anda da kafanda en çok yer eden iki soruyu seçmeye çalışıyorsun.

[Shou Tatsuya]

Gerçekleşen bu ilginç ve bir o kadar ürkütücü olay sonucunda şakınlığımı gizlemeden sorumu sormuştum. Alacağım cevabı az çok tahmin ediyor olsamda bu yaşadığım şok karşısında hiç yardımcı olmamıştı. Düşünce bir hiç mantıklı açıklama yok gibiydi. Bir tarafta Oshiro Amari diğer tarafta Sunagakure. Yaptığını duyduğum şeylere dayanarak Amari daha çok intikam ve cezalandırma peşindeymiş gibi gözüküyordu. Yani bizim köyü satmak için değil. Tabi işin içinde farklı bir şey yoksa. Sunalılarla anlaşmış olabilirdi. Biraz toprak ve bir kaç ek ayrıcalık karşılığında, Suna onu destekliyor olabilirdi. Böylelikle İshiyi ele geçirip Suna kuklası bir devlet kurabilirdi. Tabi bu fikir az önce bir Sunalı Shinobi hatta büyük ihtimalle bir anbu üyesini öldürmeme izin vermelerini açıklamıyordu. Böyle bir şey ittfakı çok kötü etkilerdi.

Düşündükçe bu işin içinden çıkamayacağımı anlayıp bütün sorularımı az sonra görüşeceğimi tahmin ettiğim adama saklamaya karar verdim. Her ne kadar bunda bir değişiklik yapamaycak olsamda iyi yada kötü benden ne istediğini ve aşşağı yukarı amacını az sonra anlayacaktım. Ben ilerlemeye başladığımda bir miktar kaya görmüştüm ve Hamada bunun bir taht olduğundan bahsetmişti. Hemde çok fiyakalı bir taht. Bence altından bir taht daha güzeldi ama bu tarz sert adamlara kaya gibi sert tahtlar daha uygun gibi gözüküyordu. Hamadaya ''Sanırım.'' diyip iç geçirmiştim. Hamada hoş birine benziyordu. Onla fazla konuşmamamın sebebi kişisel değildi. Daha çok muhtemel cellatlarımdan biriyle eğlenip şakalaşmak pek bana göre değildi.

Sözde tahtın yanına vardığımızda beni tanıtmışlardı ki tanıtımda oldukça kuşkuluydu. Hemen ardından ise yavaş yavaş malum kişi bize doğru yaklaşmıştı. Adam yaklaşırken içimde pek bir korku yoktu. Daha çok merak ve heyecan vardı. Beni istedikleri zaman öldürebilirlerdi ve öldürmemişlerdi. Ayrıca aynı köydendik buda biraz güven hissetmememi sağlıyordu ki son bir kaç gün düşünülürse hissettiğim en güzel duygu sayılırdı. Yada kötü olmayan tek duyguda diyebiliriz.

Amari odadan benim çıkacağımı billdiğini söylemişti. Bu söz kafamı oldukça fazla karıştırıyordu. Bu tarz adamların hiç bir şeyi şansa bırakmayan profesyöneller olamsı gerekirdi aksi halde hayatta kalamazlardı. Ama iki kişi bir odaya koyup tahmini bir sorgulama için birinin diğerini öldürmesini beklemek pek profesyönel bir davranış değildi. Düşününce aklıma başka olasılıklarda geliyordu. Bunların hepsi benden bir şeyler öğrenmek için düzenlenen bir oyun olabilirdi. Yada beni yakalayan Sunalılarıda bu adamlar yakalamıştı. Şuan için en iyi ihtimal bu gibiydi ama yinede emin olamıyordum. Çünkü bir biriyle çelişen çok fazla durum vardı.

Ben kendi düşüncelerimle boğuşurken Amari adamlarına emir verip bizi yanlız bırakmalarını söylemişti. Nedenini bilmesemde bunun bir şeyi değiştireceğini sanmıyordum. Sonuçta Oshiro Amari gibi bir adamı tek başıma öldüremezdim. Yani benden yana ona bir tehtit yoktu ama yinede yaptığı şeyin sebebini pek anlamamıştım. Adamlarını uzaklaştırdıktan sonra bana bir anlaşma sunmuştu. Anlaşma oldukça adildi. Belkide fazla adil. Anlaşmanın adilliği sayesinde rahatlayıp konuşacağımı düşünmüştü ama bana işkence yapsaydı yada bir şekilde zorlasaydıda konuşacaktım. Gereksiz yere tolerans göstermiş gibi duruyordu.

Ne sormam gerektiğini düşünürken bir karara varmıştım. İçimden her ne kadar '' Bana ne yapacaksınız? Kimsiniz? Beni ne zaman bırakacaksınız? Benden ne istiyorsunuz? '' tarzından soruları sormak gelsede. Bu tarz soruların cevaplarını ya ilerleyen vakitlerde sormama gerek kalmadan öğrenecektim yada öğrensem bile durumuma bir faydası olmadığından boşu boşuna sormuş olacaktım. Adam 2 soru- 2 soru şeklinde gideceğini söylemişti. Ama bu oyunun ne kadar süreceğini yada cevabını beğenmedim o yüzden başka bir soru soracağım tarzı hileler kullanıp kullanmayacağını bilmiyordum. Sorularımı olabildiğince mantıklı ve işime yarayacak şekilde sormalıydım.

Kendi içimde biraz düşünüp taşındıktan sonra ona bir İshi Shinobisi için oldukça saçma gelecek ama dışarıdan biri örneğin bir Suna Shinobisi için ilgi çekecek bir şeyle ilgili soru soracaktım. Sorumu sorarken ve cevabımı alırken yüzüne dikkatlice bakacaktım. Elimde bir kaç ihtimal var gibiydi. Karşımdaki Gerçekten Oshiro Amari idi, hayal görüyordum, Sunalılar bende bir şeyler öğrenmek için beyin yıkama yada genjutsu tekniklerini kullanıyordu. Eğer karşımdaki gerçek Oshiro Amari yada benim bir hayalim ise bu sorumun saçmalığından bahsedecek ve bir cevap vermeyecekti. Ama eğer değilse yani bir Sunalı ise bu soru karşısında afallıyacak belkide meraklanacaktı. Yüzüne dikaktlice baktığımdan bir ihtimal bunu fark edebilirdim.

İlk sorumu sorum yanıtımı aldıktan sonra duraksamayıp '' Senin gerçekmisin? Yanlış anlama ama muhtemelen bir gün önce bir dağdan yuvarlanan HAYALİ bir kaya tarafından kilometrelerce kovalandım ve bir anda Suna Anbularının eline düştüm. Daha sonra bir otelde uyandım ve biraz ilerleme sonrası bayıldım ve karanlık bir odada beni kaçıranlardan biriyle beraber uyandım. Daha sonra buraya geldim ve pek iyi örgütlenmemiş bir örgüt tarafından yakalandım. O odadan çıkacak kişi rastgele olacaktı. Buda işinizi şansa bırakmak olacaktı. Normalde olması gereken iki tarafından ayrı ayrı sorgulanmasıydı. Ayrıca benim İshili olduğumu biliyorsun ama üzerimde bunu kanıtlayacak bir şey yoktu. Bu adamlar her şeyi almışlardı ve o şeyleri yanlarında taşıdıklarını sanmıyorum. Az önce o odadan benim çıktığım düşünülürse bu bilgiyi nasıl öğrendiğin bir muamma. Hepsi bir yana bana çok iyi davranıyorsun fazla iyi. Sormak istediklerini bana herhangi bir şey vermeden de elde edebilirsin. Demek istediğim senin benim beynime girip köyüme yani İshigakureye karşı kullanılacak bilgiler elde etmeye çalışan bir Sunalı olmadığından nasıl emin olabilirim? '' diyecektim. Oldukça uzun açıklamalı bir soru sormuştum ama hepsi planımın bir parçası idi. Adamda basitçe benden bilgi almaya çalışan bir sunalı olup olmadığını sormuştum ama buraya nasıl geldiğimi anlamadığımı belirtiğim gibi bir kaç detay sayesinde fazladan bir kaç şeyi daha açıklamak zorunda kalacaktı. Buda bana bir kaç soru kazandıracaktı. Tabi her şey karşılıklıydı. Uzun sorumdaki bir kaç açıklama sayesinde oda formalite icabı soracağı bir kaç sorudan kurtulmuş olacaktı.

1: Köyün içinde reel anlamda yaşamadığımdan doalyı İshili Shinobilerin saçma bulacağı bir şey derken spesifik bir şey belirtemedim. O yüzden oraya genel bir şey yazmak zorunda kaldım.

2: Bir iki tur önce koridorda ay ışığı görmüştüm. Dışarı çıktığımda güneşliydi. Hata mı oldu? Odanın özelliği mi? Yoksa yine hayal mi gördüm?

[GM - Naruto]

Sen sorularını sıralamaya başladığın sırada Amari’nin yüzünde büyük bir gülümseme oluşuyor. Ancak bu gülümsemeye rağmen hiçbir ses çıkarmadan seni dinlemeye devam ediyor. Her bir kelimeni aklına not ettikten sonra ise “Tamam, seni ikna edelim.” diyor ve belli belirsiz bir gülümsemenin ardından “Ben en az senin kadar gerçeğim. Baştan başlayayım istersen.” diyor. Bunun ardından seni biraz süzüyor, daha sonra yüzüne o belli belirsiz gülümsemesini yapıştırıyor bir kez daha. “Adın Shou Tatsuya…” diye konuşmaya başlıyor Amari ve “Bir demirci ailesinin üçüncü çocuğusun. Çocukken en çok sevdiğin şey akşama kadar köy dışına çıkıp oyalanmaktı. Baban seni bir demirci olarak yetiştirmek istese de, pek bir yeteneksiz olduğun için hemen bu fikrinden vazgeçti. Çocukluğundaki hareketlerin aileni tedirgin etmeye başladığında seni doktora götürdüler ve zeka geriliği ile şizofreni tanısı koydular. Akraba evliliklerinin zararları işte… Baban seni ölüp gidersin veya yaşayıp adam olursun diye shinobi yapmaya karar verdi. Tabi öncesinde baban paralarını senin için dökmüş, özel hocalarla seni akademiye hazırladı. Ama akademiye yine de almayacaklardı seni. Çünkü gerçekten tam bir gerizekalıydın. Ama babanın parası vardı ve gerekli yerlere gerekli miktarı yatırdıktan sonra akademiye kabul edildin. Sonrası da aslında aynı… Belki buraları bilmiyorsundur. Akademiden atılacaktın, zira koşmak dışına başka bir şeye yeteneğin yoktu. Baban para verdi, akademide kaldın. Mezun olmak için yine babanın parası. Chuunin olmak için ise… Tahmin edersin ki yine babanın parası. Kısacası Tatsuya-san, seni sen yapan babanın parası.” diyor. Geçmişini kısa bir şekilde önüne sunduktan sonra ise Amari “Bunları nereden bildiğimi merak ediyorsundur belki. Ben de bir zamanlar sizin Ishigakure dediğiniz yerde shinobiydim ve elimden geldiğince köydeki insanların kayıtlarını tuttum. Sen de kaydını tutabildiğim birisin ve bu yüzden senin Ishigakureli olduğunu daha en başında biliyordum.” diyor.

Bu anlattıklarını sindirmen için bir müddet susan Amari yeteri kadar sürenin geçtiğini düşündükten sonra “Seninle bu şekilde, adil bir konumda konuşmak istedim, zira sen herhangi bir köyden değilsin. İkimizin de kanından Ishigakure kanı akıyor ve bu yüzden sana şimdilik bir düşman gibi davranamam.” diyor. Tüm bu anlattıklarından sonra bir şeyler daha söyleyeceksen “Burada olmanın sebebi…” diyor ve birden “Ops, fazla konuşuyordum. Şimdi benim sıram.” diyor.

Amari birkaç saniye düşündükten sonra “Ishigakure’deki güvenlik konusunda alınan tedbirleri az çok biliyorsundur. Sana sormak istediğim sorular da bu konu üzerine. Son günlerde bir değişiklik oldu mu? İkinci olarak ise, çıktığın görevle ilgili ne biliyorsun? Ben dürüst oldum, senden de aynı dürüstlüğü bekliyorum.” diyor. Tabi kendi sorularına geçerken yüzünde gözle görülür bir değişim oluyor ve son derece ciddi bir hal alıyor. Bu sırada da hafif bir rüzgar başlıyor gecenin içinde…

Out: Güneş var demedim ki. Dedim mi?

[Shou Tatsuya]

Sorularımı sorduktan sonra biraz heyecan birazda korkuyla cevaplarını beklemeye başlamıştım. Karşımdaki kişi şaka yapılacak biri değildi. Sözlerimın bazı kısımları rahatsız ediciydi. Şuanki konumum düşünülürse adam beni öldürmeye karar verse onu durdurmak için yapacak hiçbir şeyim yoktu. Bu yüzden biraz dilime hakim olmalıydım.

Adamın sorularım karşısında takındığı gülümseme oldukça rahatsız ediciydi. Sanki benim bilmediğim bir şeyler biliyor ve bunu bana karşı kullanıp beni köşeye sıkıştıracak gibi geliyordu. Onun bu rahat tavırları bu yaptığımız konuşma onun için sanki bir oyundan farksızmış gibi anlaşılmasına sebep oluyordu. Ve buda rahatsızlığımı katlayan bir olguydu. Kısa bir duraklamadan sonra bütün geçmişimin kısa bir özetini sunmuştu. Geçmişimi bilmesi karşısında ilk şoku atlattıktan sonra rahatlamıştım. Karşımdaki gerçektende olduğunu idda ettiği kişiydi yada yine benim bir hayalimdi ama anlattığı bazı detayları benimde bilmediğim düşünülürse büyük ihtimalle kanlı canlı Oshiro Amari idi. Bunu bilmek bile içimi rahatlatıp işimi büyük ölçüde kolaylaştırmıştı.

Bir iki dakikalık durumu tartıp değerlendirme süresinden sonra bana neden bu kadar iyi davrandığını açıklayıp kendi sorularını sormuştu. Bana iyi davranmasının kendince haklı sebepleri var gibiydi. Şuan için elde ettiğim anlaşma umduğumdan iyiydi. Bu konu üzerinde fazla durmayıp mümkün olduğunca işini görmeye çalışacaktım. Ama soruları biraz anlamsız gelmişti. Sonuçta benim geçmişim hakkımda epey şey biliyordu. Bahsettiği olayların bir bölümünde köydeydi, bir bölümünde ise değildi. Yani büyük ihtimalle köy içinde ona bilgi veren birileri vardı. Bana sorduğu ilk soru bu yüzden biraz anlamsız gelmişti. Omuz silkip ilk önce ikinci sorusunu cevaplayacaktım '' Görevim bir çeşit teftişti. Asakura Geçidindeki bir hanı teftiş edecektim.'' diyecek ve biraz duraksadıktan sonra ikinci sorusuna cevap verecektim '' Bildiğim kadarıyla bir değişiklik yok. Ama bir süredir ortalıkta yokum. Ben yokken bir şeyler değişmiş olabilir. '' diyecektim.

Tamamen gün yüzüne çıktığın anda, Güneş’in epey kavurucu olduğunu fark ediyorsun.

[GM - Naruto]

Verdiğin cevaplar üzerine Amari’nin suratının asıldığını görebiliyorsun. Sana olan bakışları hafiften bir sertlik kazanırken, başı sanki senden daha fazla bir cevap gelecekmiş gibi duruyor. Bu baş hareketini yukarıya doğru kalkan ve belirginleşen gözler alıyor. Kısacası verdiğin cevaplardan tatmin olmamış yüz ifadesi ile sana bakan Amari daha sonra bu ifadesini kelimelere dökmek ister gibi “Bu kadar mı?” diyor ve hemen ardından şaşkınlığını açıklamak ister gibi “Bir Chuunin’in bu kadar az şey biliyor olmasına inanmamı bekleyemezsin.” diyor. Bu cümlesinin ardından ise kısa bir es veriyor, ancak sonra yüzü son derece ciddi bir ifade alırken “Bak yoldaşım… Eğer benimle işbirliği içinde olmayacaksan, seni diğer insanlar kategorisine sokarak az önce belirttiğin şekilde senden faydalanabilirim. Ancak bir Ishigakureli’ye bunu reva görmüyor ve sırf bu yüzden seni karşıma alıp konuşmayı seçiyorum. Bana ne biliyorsan anlat, aksi takdirde istemediğim metotlarla beynini avcumun içine alırım!” diyor. Son cümlesini o kadar hırıltılı bir şekilde söylüyor ki sanki daha o anda Amari beyninin içine giriyor ve sana oradan sesleniyor.

Out: Şit! O kadar konu olunca karışıklık olmuş. Gece durumu devam, Güneş müneş yok. Kusura bakmiiinız.

[Shou Tatsuya]

Sorularını dinleyip üzerinde biraz düşündükten sonra cevaplamıştım. Soruları cevaplarken elimden geldiğince doğru bir şekilde cevaplamıştım. Çünkü yalan söyleme konusunda pek iyi değildim. Zaten karşımdakide basit yalanları yutacak biri değildi. Bu yüzden doğruları söylüyordum. Tabi söylediklerimi işime gelecek şekilde bazı detayları atlayarak söylüyordum. Örneğin bu göreve takım olarak gittiğimi söylemem gibi. Böylelikle daha fazla soru sordurup daha fazla soru sorabilirdim.

Sorularımı sormaya hazırlanırken Amari'nin yüzüne baktığımda verdiğim cevaplardan pek hoşlanmadığını fark etmiştim. Cevapları mı beğenmemişti yoksa onu kandırdığımı mı düşünüyodu. Her iki durumda da yapacak bir şeyim yoktu. Bildiğim şeyleri ona söylemiştim. Bilmediğim bir şeyide söyeleyemeyeceğim içinde bir çıkmazdaydım. Belkide tepkime bakıp daha sonraki sorularına kesin bir şekilde doğru cevap vermemi sağlamaya çalışıyordu.

Beni epey ürküten bir konuşmadan sonra daha iyi cevaplar istediğini yoksa bunları farklı bir şekilde alacağını belirtmişti. Buradaki asıl sorun elimde daha iyi bir cevabın olmamasıydı. Ama karşımdaki kişide bunu anlayışla karşılayacak gibi gözükmüyordu. O yüzden adamı biraz yemiyecektim. Yalan söylemeyecektim ama kesinliğinden emin olmadığım bazı tahminlerimden bahsedecektim. Derin bir nefes alıp olabildiğince umursamaz gözükmeye çalışarak '' İstediğin yolu deniyebilirsin ama cevaplar yinede değişmiyecek. Sana bilmediğim bir şeyi söyliyemem. Köyün güvenliği hakkında senden pek fazla şey bilmiyorum. Belkide daha azını biliyorum. Bildiğim kadarıyla bir şeye hazırlıkta yok. Görevimde sana daha öncede söylediğim gibi hanı teftiş etmekti. Ama bunu yapamadan önce Sunalılar tarafından yakalandım ve hana götürüldüm. Gördüğüm kadarıyla hanla bir çeşit işbirliği içindeler. Ben köyde çok güvenilen yüksek rütbeli bir Shinobi değilim. Seninde dediğin gibi akli dengesi yerinde olmayan bir kaç tahtası eksik bir shinobiyim. Bu yüzden bana her şeyi söylemezler. Ama yakın zamanda karşılaştıklarımı düşünürsen Suna'nın bizi işgal etmek istediği açık. Ve büyük ihtimalle köy yönetimide bundan haberder. Bütün bu görev Sunaya karşı stratejik bir konumu olan hanın karşı taraf tarafından ele geçirlmediğini anlamak için yapılan bir şey bile olabilir. '' diyecektim.

[GM - Naruto]

Senin konuşmalarının ardından Amari şüpheci bir yüz ifadesi ile seni süzüyor. Onun bu duruşundan anladığın ise söylediklerini tarttığı ve sana inanıp inanmayacağı oluyor. Kısa bir süre sonra ise Amari ikna olmuş bir halde kafasını öne ve arkaya sallıyor. Bu hareketi bittiğinde ise “Aslında bana aradığım bilgileri zaten vermiş oldun Tatsuya. Hanın teftişi, Sunagakurelilerin varlığı… Bunlar benim elimdeki eksik bilgilerden birkaçıydı. O noktaları da sen doldurmuş oldun.” diyor ve hemen ardından belli belirsiz bir gülümseme ile sana bakarak “Dahasını da dolduracağından şüphem yok!” diyerek bitiriyor konuşmasını. Bu son cümlesi ile Amari’nin henüz seninle işinin bitmediğini rahatça anlayabiliyorsun elbette ancak bu işin ne olacağı konusunda hiçbir fikrin bulunmuyor. Bu açığını da Amari kapatmak ister gibi “Bizim yanımızda yer almanı teklif ediyorum Tatsuya! Gerçek Ishigakure’nin shinobisi olmanın gururunu sana yaşatacağım. Normalde her shinobiye bu teklifi yapmam. İlk önce onları test ederim ve yeteri kadar iyiler ise yanımda yer alabilirler, gerçek Ishigakureli olurlar. Ama sen zaten benim doğduğum ve benim olacak toprakların bir shinobisisin. Bu yüzden de sana böyle bir ayrıcalık tanıyabilirim.” diyor gurur dolu bir şekilde. Yüzünde neredeyse bir nur aydınlanmaya başlayan Amari elini sana doğru uzatırken “Ne diyorsun?” diye soruyor sana.

[Shou Tatsuya]

Konuşmamı bitirdikten sonra derin derin nefes alarak kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Bu sırada ise Amari yalan söyliyip söylemediğimi anlamak için beni inceliyordu. Bu işin mümkün olduğunca çabuk bitmesini istiyordum. Başıma ne geleceği ise ayrı bir konuydu. Yol boyunca epey hırpalanıp yorulmuştum. Şuan kendi sıcak yatağımda uzanıp öğlene kadar uyuyabilmek için neler vermezdim. Ama yaşadıklarımı göz önünde bulundurursak bu belkide bir daha hiç elde edemiyeceğim bir lüks olacaktı.

Amari bir süre sonra konuşmaya başlamıştı. Konuşması bittiğinde içime soğuk su serpilmişti. Benim hakkımda kötü düşünmüyordu ve bana inanmıştı. Hatta yanına bile davet etmişti. Bu teklifine cevap vereceğim konusunda kararsızdım. İshide onun hakkında pek fazla şey bilinmezdi. Yanlız çalışıp çalışmadığı bile bir muammaydı. Ben ise onun örgütünü ve örgütünden bir kaç kişiyi görüp isimlerini öğrenmiştim. Yani serbest bırakılamayacak kadar çok şey biliyordum. Eğer teklifi reddersem beni öldürebilir. Hepsi bir yana teklifi reddetmemi kişisel algılayıp yine beni öldürebilirdi.

Kendi içimde biraz düşündükten sonra Amari'ye katılmaya karar vermiştim. Daicho'ya bir şükran borcum yoktu. Hatta hiç sevmezdim. Karşımdaki adamın köyümü yok etmek gibi bir planıda yoktu. Aksine ona değer veren biri gibiydi. İşin içinde kendi hayatımda olunca ona katılma fikri oldukça mantıklı gelmişti. El sıkışmak için elimi uzatıp '' Kabul ediyorum. Ama merak ettiğim bir konu var. Sen ile Daicho'nun arası niye bozuk? Eğer kişisel değilse söyliyebilirmisin? '' diyecektim.

[GM - Naruto]

Teklifini kabul etmen Amari'nin yüzünde bir gülümseme doğururken, sorduğun soru da bir o kadar kaşlarının çatılmasına sebep oluyor. Yüzü epey ekşiyen Amari "Sakın benim yanımda bir daha Daichou lafını kullanma! Oshiro Jirou kendisine bahşedilen Daichou unvanına layık olan biri değil!" diyor ve neredeyse tüm konuşmayı kestirip atıyor. Tahtı olarak tanıtılan, ama aslında koca bir kaya olan cisme sırtını dayayan Amari "Bunlar şimdi konuşulacak şeyler değil." diyor. Cümleleri kesin ve net bir şekilde, adeta bir emir tonuyla ağzından çıkarken "Hamada! Artık saklanmana gerek yok." diyor ve Hamada, sanki gecenin içinden doğarak, yüzündeki sırıtma ile gülerek yanınıza geliyor. Amari Hamada'nın bu duruşuna aldırış etmeden "Tatsuya Ryobe'nin bölüğüne katılacak. Ryobe'ye onun Ishigakureli olduğunu ve onu yeni görevlerde kullanacağımızı söyle." diyor. Hamada ise başını onaylarcasına salladıktan sonra seni de alarak Amari'nin yanından ayrılıyor.

Hamada Amari'den uzaklaştıktan sonra "Aramızda hoşgeldin Tatsuya. Umarım birlikte çok iyi vakit geçiririz." diyor gülümseyerek. Ne var ki yüzü birden asılan Hamada "Ama sana kötü haber, Ryobe içimizdeki en gaddar adamdır. Şükür ki ben onun bölüğünde değilim. Bu yüzden çok dikkatli ol ve sakın saygıda kusur etme!" diye uyarıyor seni. Tabi bu giriş sana Hamada'ya soru sorma fırsatını da doğuruyor.