[Ishi] Baskın

[Hayabusa Akihiro]

"Görev esnasında ormanın bir kısmının yanacağını hesaba katmıştım, fakat %70 gibi büyük bir oranın yanması hesaplarımda yoktu. Ölülerin vücutlarından bu kadar yüksek miktarda patlayıcı gazın çıkacağını da okuduğum hiçbir biyokimya kitabında görmedim. En kötü ihtimalle ateşi başka bir ateşle çevreleyip hem savaş alanını sınırlamak, hem de yangını kontrol etmek gelecek hamlelerim arasında vardı fakat karşımızdaki dört kişinin üzerlerine gelen bir ateş topunu fark etmeyecek kadar dikkatsiz olduğunu nereden bilebilirdim ki? Asıl amacım yalnızca belirli bir alanı yakıp diğer ekiplerden bir kısmının dikkatini buraya çekmekti. Fakat her şeyden önemlisi Ishicou-sama, bizim orada olmamamız gerektiğidir. Biz polis biriminden değiliz. Haliyle bu tür olaylara müdahale bizim uzmanlığımızın olduğu bir durum değil. Mesleğimin getirdiği sorumluluklar uyarınca yarın başka bir ağacı yakmaktan, bir kuşu öldürmekten veya gerekirse koca bir binayı yıkmaktan çekinmem. Görevin mantığı çerçevesinde tabii. Ben ve kardeşim ne gerekiyorsa onu yaptık, ve bunu görevimizin getirdiği sorumluluk bilincinde yaptık. Eğer bir hata aranacaksa bu soruşturmayı yürüten sorumlu jouninde aranmalıdır. Çünkü kısa kariyerinde yerine getirdiği görev sayısı ve türü belli olan, polisiye soruşturma yürütmekte deneyimsiz, askeri polisin protokolleri konusunda yeterince bilgi ve deneyim sahibi olmayan iki chuunini yalnızca görev emriyle sahaya gönderen kişi odur. Biz, bize söylenenleri uyguladık ve üstlerimizin verdiği emirlere göre hareket etmemiz mesleki ahlakımız ve sorumluluğumuz gereğidir. Daha fazla söyleyeceğim bir şey yok efendim, arz ederim."

Nefes almayı bir an hatırladı ve derin bir nefes aldı. Gözleri Ishichou'ya sarsılmaz bir kendine güven ne yaptığından eminlikle bakıyordu. O ve kardeşi yalnızca ona söyleneni yapmışlardı. Hiyerarşiye boyun eğmişlerdi. Emri sorgulamamışlardı. Fakat bu yüzden suçlu olmadıkları halde suçlanıyorlardı. Eğer böyle bir şeyden ceza yiyeceklerse yesinlerdi, umurunda değildi.

[GM - Naruto]

Ishichou neredeyse hiçbir hareket etmeden ikinizi de dinliyor. Bu dinleme faslında sadece içinizden hangisi konuşursa gözlerini ona dikiyor. Her ne kadar kendisini sakin tutmaya çalışsa da ara ara gerilen sinirleri sebebiyle kaşları çatılıyor. Ancak bunu fark ettiği anda kaşlarını kaldırıyor ve duruşunu düzeltiyor. Sanki ifadesi sizin konuşmanızı etkileyecekmiş gibi kendisini sakınan bir tavır sergiliyor. İkiniz de konuşmayı sonlandırdığınızda ise “Demek bir kabahatiniz yok.” diyor iç geçirerek. Hemen ardından sağ kolunun dirseğini masaya koyuyor ve sağ eli ile de alnını kavrıyor. Birkaç ovma hareketi ile sanki başındaki ağrıyı geçirmeye çalışıyor gibi görünüyor. Aynı anda düşüncelere de daldığı görünen Ishichou kısa bir süre sonra “Tsubame!” diye haykırıyor. Odadaki tüm cisimler ve hatta iç organlarınız bile bu haykırma ile titrerken kapı birden açılıyor ve içeriye Tsubame giriyor. Bakışları sizin üstünüzden hızla geçtikten sonra doğruca yanınıza gelip dik bir şekilde duruyor ve “Emredin efendim!” diyor. Ishichou kendisine tıpkı size baktığı gibi bakışlarını dikerken elini aşağıya indiriyor ve Tsubame’ye “Bu iki shinobi bir kabahatlerinin olmadığını söylüyor. Onlara görevle ilgili yapmaları gerekeni bildirmediğini söylüyorlar.” diyor yine kendini sakin tutmaya çalışarak. Fakat Tsubame Ishichou gibi sakin olamıyor ve “YALAN!” diye bağırıyor. Ne var ki hemen içinde bulunduğu pozisyonu anlıyor ve kafasını öne eğerken “Üzgünüm efendim. Böyle bir iftira ile karşılaşmayı beklemiyordum.” diyor. Ishichou ise bu sözlere fazlası ile sinirlenerek masaya sert bir yumruk veriyor ve “Olan biteni senden dinleyelim bir de.” diyor bu sefer sinirini gizlemeden.

Tsubame birkaç nefes alıp verdikten sonra “Efendim, sizin söylemiş olduğunuz gibi olay yerine gittim ve ekipleri beklemeye başladım. Her bir ekibe gerekli görevlerini verdim ve en son olarak bu iki shinobi geldiler. Onlara kuzey bölgesine gitmeleri gerektiğini söyledim. Onlara sizin de emretmiş olduğunuz gibi herhangi bir olaya karışmamalarını, karşılaştıkları en ufak detayı not etmeleri gerektiğini ve şafak vakti gelmeden de aynı noktada buluşmamız gerektiğini söyledim. Bir süre sonra kuzey kanadından gelen dumanlar üzerine doğruca o bölgeye harekete geçtim. Gördüğüm manzara beni dehşete düşürmüştüm. Bu iki shinobi dört kişiyi teknikleri ile alt etmişti, ancak görevde yapılması gereken müdahale değil, bilgi toplamaktı. Zira sizin emrinizde bu yöndeydi ve ben de göreve katılan tüm shinobilere az önce söylediğim bilgileri verdim.” diyor. Konuşması oldukça resmi ve ciddi olan Tsubame bir kez bile Ishichou’dan gözlerini ayırmıyor. Ishichou da aynı şekilde Tsubame’yi dikkatle dinledikten sonra “Durum anlaşıldı.” diyor.

Ishichou olduğu yerden bir dağ gibi ayağa kalkarken neredeyse tüm odayı titretiyor heybeti ile. Ona verilen lakabı hatırladığınızda, bu lakabın son derece yerinde olduğunu düşünüyorsunuz. Ancak Ishichou’nun bakışları sizin üzerinizde sinirli bir hal almaya başlarken tedirginliğiniz artıyor. Ishichou bu tedirginliği fark eder gibi hemen konuşmaya başlıyor. “Siz ikiniz Chuunin seviyesinde shinobilersiniz. Anlattıklarınız ve yaptıklarınıza baktığımda ise karşımda iki akademi öğrencisinden daha kötü shinobiler görüyorum. İlk olarak Kushina Vadi Ormanı’ndaki en ufak ağaca, hatta çiçeğe bile zarar vermemeniz gerektiğini bilmeliydiniz! Sizleri bu şekilde eğittik ve bu şekilde hareket etmenizi tembihledik. Bu gerçekle büyüdünüz! Ama şimdi karşıma geçmiş görevin mantığı içinde gerekirse her şeyi mahvedebileceğinizi söylüyorsunuz! Bu ne cüret!? Atalarımızın mirasını hiçe saymak sizin ne haddinize!? Ormanlık bir bölgenin içinde, hele ki bizim için hayati öneme sahip bir ormanın içinde katon kullanmayı bilemeyecek kadar mantıksız davranmanızın hiçbir açıklaması olamaz! Chuunin rütbesi ile şereflendirdiğimiz benliğinizin bu derece mantıksız hareket ettiğini görünce tüm shinobi dostlarımdan ve yoldaşlarımdan şüphe duyuyorum! Karşınıza çıkan herifleri kızartmış olmanız savunmanızda nasıl yer alabilir? Onların dikkatsizliği ile sizin rezilliğiniz arasında bir bağlantı kurmakta güçlük çekiyorum. Ama eminim o düşmanlar bile sizin gibi shinobiler tarafından öldükleri için ruhları azap içinde yanıyordur!” diyen Ishichou’nun yüzü kıpkırmızı kesiliyor. Neredeyse kan kulaklarından, burnundan, ağzından gelecek kadar kızaran yüzünü yuvalarından fırlamaya çalışan gözleri ile daha dehşetli bir görüntüye büründürüyor. Masasının bir ucundan diğer ucuna ayaklarını sert sert yere vurarak yürümeye başlarken “Bir de gelmiş polis birimi diye zırvalıyorsunuz! Polis birimi olduğunu nerede gördünüz? Nerede böyle bir bilgi verildi? Olmayan bir birimi kafanızda nasıl yaratıyorsunuz? Size shinobisiniz dedik ve bu köy için gerekenleri yapmanız gerektiğini öğrettik. Köyün sizden önemli olduğunu, köydeki insanlar için canınızı vermenizi söyledik. Ama şimdi kalkmışsınız, ben köy için bunu yapamam, benim uzmanlığıma girmez diye zırvalıyorsunuz! Sizler shinobisiniz ve gereken her şeyi yapmak zorundasınız! Bunun bahanesi olmaz!” diye gürlüyor. O anda tüm bakışlarını Tsubame’ye çevirirken “Anladığım kadarıyla olayda senin bir suçun yok gibi görünüyor. Ancak bu senin de cezalandırılmayacağın anlamına gelmiyor! Böylesine kendini bilmez shinobilere görev emanet etmek bir Jouninin cezalandırılması için yeterli bir sebep!” diyor.

Ishichou bu sözlerinin ardından tekrar yerine otururken ilk önce ikinizi, sonrasında ise Tsubame’yi uzun uzun süzüyor. Hemen ardından ise “Cezanızı açıklıyorum!” diyor ve ardından gözlerinizin içine bakarak “Hayabusa Akihiro! Görev bilincine aykırı hareket, bir shinobi olmaya yetmeyen vasıfların ve Kushina Vadi Ormanı’na verdiğin zarar sebebiyle senin shinobiliğini sonlandırıyor ve 5 sene zindan cezasına mahkum ediyorum!” diyor. Hemen ardından Akihito’ya bakıyor ve “Aynı cezalar senin için de geçerli!” diyor. Bakışları Tsubame’ye döndüğünde ise “Senin cezan da 1 aylık zindan cezası! Ayrıca aktif saha görevine ikinci bir emre kadar son veriyorum. İkinci bir emre kadar akademide çalışacaksın!” diyor. Tsubame ise bir çelik dik durarak “Nasıl emrediyorsanız efendim!” diyor sadece. Sesinde hiçbir tireme olmuyor bile. Ishichou ise bir kez daha sizlere bakarken “Kojiro!” diye bağırıyor ve bağırması sonlandığı anda odaya az önce Tsubame’nin itmiş olduğu shinobi giriyor. Sizlere hiç bakmadan Ishichou’ya bakan Kojiro’ya “Bu üçü de zindana gidiyor.” dedikten sonra “Tsubame’de sana yardımcı olacak.” diyor. Son olarak size bir kez daha bakan Ishichou “Shinobi ekipmanlarınızı ve alınbandlarınızı bırakıp odadan çıkın.” diyor. Bir yanınızda Tsubame, diğer yanınızda da Kojiro bulunuyor ve sizi zindana götürecek kişilerin bu ikisi olduğunu biliyorsunuz.

Out: Daha önce yaşadığım bir olaydan dolayı bir açıklama yapmak istiyorum arkadaşlar. GM mesajında içerisinde söylenen sözler karakterleriniz içindir, yani şahsi olarak sakın bu söylenenleri üzerinize almayın. Gerçi alacağınızı düşünmesem de daha önce böyle bir durumda bana abuk subuk konuşan biri olduğu için söyleyeyim dedim.

[Hayabusa Akihiro]

"NE!?" diye bir çığlık geldi içinden. Sadece beyninde yankılanan, acı bir çığlık. Hiyerarşi'nin doğuracağı sonuç buydu işte. Tüm sorumluluğu en zayıf halkaya yıkıyorlardı. Ayrıntıları düşünemeyen üstleriydi fakat suçlu olanlar astlardı öyle mi? Shinobilikten men etmek mi? Hem de yalnızca yapmak için eğitildiği şeyi yaptığı, yani bir tehdidi elimine ettiği için mi? Hayır, bunu kabul edemezdi! Kendisini suçlayan herkes yanacaktı, gerekirse kendi de yanacaktı. Suratını hastalıklı, şeytani bir sırıtış almıştı. Yanacaktı, gerekirse bütün köy, içindeki tüm insanlarla beraber cayır cayır yanacaktı. Bu sistem, bu köy O'nun zekasına kaldıramayacağı hakaretler etmişti. Daha Ishichou konuşurken el mühürlerini örmeye başladı: Keçi - At - Yılan - Ejderha - Sıçan - Öküz - Kaplan. Derin, çok derin bir nefes aldı ve başını başta kendi yanında duran Jouninden başlayarak odayı kaplayacak şekilde ağzından ateş üfleyerek döndürdü: "Katon: Karyū Endan!" O Tsubame kaltağı iyice yansın diye de onun önünde özellikle bir iki saniye bekletti nefesi. Binanın çoğu taştan olduğundan binayı yakması pek mümkün değildi ama burayı dumana boğsa yeterdi herhalde. Kaçacaklardı, çünkü bu iğrenç düzende kaçmak bir onurdu. Bingo kitabına girmek bir şeref göstergesiydi, bunu şu saniye anlamıştı. Kaçacaktı, fakat bir gün bu köye kocaman bir ateş yakmak üzere dönecekti: kocaman bir devrim ateşi. Bu düzeni bizzat kendisi cayır cayır yakacaktı. O Ishichou denen köpek de Hayabusa Akihiro'nun bu çürük düzenin bir parçası olmak için fazla parlak ve değerli olduğunu görecekti, tabii çivilendiği çarmıhta cayır cayır yanarken.

Out: Ahaha Allah da seni güldürsün usta Yok biz farkındayız meselenin, RP içi RP içinde kalır, sıkıntı yok. Zaten köyden kaçmaya bahane arıyoduk, iyi de oldu bu aşağılanmalar falan

[Hayabusa Akihito]

Abisi jutsusunu uygularken kendiside cebinden çıkardığı kunaileri Ishichou'ya fırlatacaktı. Nöbetçi veya Tsubame çok sorun değildi, ama Ishichou sorundu. Onun kaçmasını engellemek için bunu yapmalıydı. Abisinin jutsusundan kaçamamalıydı. Ölmeliydi. Hiyerarşinin getirdiği üstünlüğü, onun altında kalan birisi yıkabilirdi sadece. Alt taraf ne kadar sağlamsa üst tarafta o kadar sağlam olurdu. Alt tabakadaki bir eksiklik bile üst tarafın yıkılmasına yeterdi. Bu sefer alt tabakadan iki kişi eksilmişti. Ishichou'ya kunaileri fırlattıktan hemen sonra Kage Buyou yaparmış gibi Kojiro denen herifin kafasına vuracaktı. Yüksekliğin yetip yetmeyeceğini bilmiyordu ama Kojiro'nun kafasını tavana çarpmasını hedeflemişti. Yükseklik yeterse o sertlikle en azından belirli bir süre baygın yatardı. Yetmezse zaten yere çarpmanın etkisiyle kalkması en azından yarım dakika ederdi. Yarım dakikada da ikizler çok rahat kaçabilirdi. Bunların ardından Tsubame'ye de bir kunai fırlatacaktı. Herkese en azından bir saldırı yapıp oyalabilirdi, ya da yaralayabilirdi. Ardından shunshin kullanarak en hızlı şekilde kaçacaktı. Bunları daha Ishichou konuşmasına başlarken aklından geçirmişti. Abisinin zekasına hakaret etmek herkesin harcı değildi. Bu kişi Ishichou olsa bile. Abisi saldıracaktı. Bundan emindi Akihito. Nitekim öyle de oldu. Abisi ilk el mührünü yapmıştı bile.

[GM - Naruto]

Ishichou’nun sözleri biter bitmez, içinde biriken öfke duygusunu dışarıya yansıtmaya başlıyor Akihiro. Hızlıca tamamladığı el mühürleri ile Karyuu Endan’ı gün yüzüne çıkarırken, odanın içi turuncu ve kırmızı karışımı bir ışıkla aydınlanıveriyor. Yoğun alevin hedefindeki ilk isim Tsubame oluyor. Ne olduğunu bile anlayamayan Tsubame birden kendini alevlerin içinde bulunca gözleri hiç olmadığı kadar büyüyor. Yuvalarında zor durmaya çalışan gözlerin içinden bile alev sızacak gibi olurken, Akihiro alevinin yönünü Ishichou’ya doğru çeviriyor. Ishichou’nun bu anda sol elinin işaret parmağını kendisine doğru tuttuğunu gören Akihiro, alevin tamamını Ishichou üzerine sürüyor! Tam bu anda alevin içinden, alevi adeta yarıp geçen bir cisim Akihiro’nun iki kaşının arasına giriyor! Ishichou’nun işaret parmağının uzaması ile oluşturduğu bu cisim büyük bir etki ile Akihiro’yu sersemletirken Akihiro’nun tekniği sönmeye başlıyor ve beynine temas eden cisim ile katlanılmaz bir acıya sürükleniyor. Bir an için kendi alevinin beynini yaktığını bile düşünecek kadar fazla acı duymaya başlıyor Akihiro. Ancak cismin kafasının arkasından fırladığını hissettiğinde ise, Akihiro için bu dünyadaki zamanın sonu geldiği anlaşılıyor. Göz bebekleri birkaç titremenin ardından alnına doğru harekete geçiyor ve sonrasında hem tekniğinin son kalıntıları hem de yaşamı sonlanıyor.

Akihiro’nun mühürlerine başlaması ile Akihito da harekete geçiyor. İlk hedef olarak kendisine Ishichou’yu seçmiş olsa da, fırlattığı 2 kunaiyi Ishichou sağ eliyle karşılıyor ve iki kunai de sert bir cisme çarpmış gibi sekiyor. Ancak Akihito bu sonucu henüz daha görmeden Kojiro’ya doğru hamlesini yapıyor. Kojiro çenesine yediği tekmesi ile havaya doğru hareket ederken, Akihito’nun beklentisinden daha az bir yükselme ortaya koyuyor. Ne var ki Akihito hızlı bir şekilde Tsubame’ye döndüğünden ise, o hazin tablo ile karşı karşıya geliyor! Akihiro’nun beynini delip geçmiş uzun kaya parçasını görüyor ilk olarak. Daha sonra bu kaya parçasının uzun bir mızrak olabileceğini düşünüyor. Kafasını biraz çevirdiğinde ise bu mızrağın Ishichou’nun işaret parmağı olduğunu görüyor. Akihito elindeki son kunaisinin tutmakta güçlük çekerken, Ishichou işaret parmağını geriye doğru çekmeye başlıyor. Halen daha katı bir cisim kıvamında görünen parmağı Akihiro’nun kafasından tamamen çıktığında, Akihiro’nun cansız bedeni yere yığılıveriyor. Beyninden akan kanlar büyük bir hızla yeri kırmıza bularken, Ishichou “Iwa no Yubi… Bana Yontulmaz Kaya denilmesinin sebeplerinden biri.” diyor önemsiz bir işi sonlandırmış gibi. Parmağı eski haline dönen Ishichou “Bedenimi istediğim zaman bir kayaya çevirebilir ve bu kayayı hareket ettirebilirim.” diyerek sanki tekniğini Akihito için daha anlaşılır kılmaya çalışıyor. Akihiro’nun kanı Ishichou’nun parmaklarından damlamaya devam ederken birden Tsubame söze giriyor. Akihito’nun bakışları doğrudan üçüncü hedefine dönerken onun ön tarafındaki yanık izlerini fark ediyor. Göğüs bölgesinde, kollarının dirsekten altında bölgesinde ve bacaklarının önündeki yanık izlerine rağmen, yüzünde hiçbir iz bulunmayan Tsubame “Ishichou-sama! İyisiniz değil mi?” diye soruyor. Ishichou ise basit bir baş hareketi ile iyi olduğunu belirtirken, Akihito omzunda Kojiro’nun elini hissediyor. KOjiro'nun ağzından ve burnundan akan kanları gören Akihito, bunun kendi eseri olduğunu bilse de, bu eserinin zevkini çıkaramıyor. Zira kendisi ikizinin ölümü ile tam bir şoka giriyor. İkizinin cansız bedeninin hemen yanıbaşında annesini gördüğünde ise, artık Akihito kısa bir süreliğine olsa da bu dünyadan ayrılıp hayal alemine sürükleniyor. Tek görebildiği annesi ve cansız bedeni ile sanki ona gülümseyen ikizi oluyor.

Out: Hayabusa Akihiro ölmüştür. Kendisi yeni bir karakter açabilir ve yeni açtığı karakter herhangi bir kontenjan engeline takılmayacaktır.

Hayabusa Akihito ise bu tur hamle alamaz. Ancak annesi ve ölmüş ikizi ile konuşabilir, bunun dışında herhangi bir harekette dahi bulunamaz. Bu durumunu kendi iradesi ile bozamaz.

[Hayabusa Akihito]

"Anne, seni çok özledim."

Ağzından sadece bunlar dökülebilmişti. Annesi abisinin yanında, ayakta dikiliyordu. Annesiyle göz göze gelmiş, ve hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı. Ya da öyle zannediyordu. Zaman ve mekan kavramını yitirmişti. Ölmüş olabilir miydi? Pek sanmıyordu. Yani şimdilik. Ishichou denen dangalak öldürecekti kendisini. Bundan emindi. Gözleri annesinin üstünden, yerde yatan abisinin cansız bedenine kaydı. Başı ortadan yarımıştı, yattığı yer ise tamamiyle başından akan kanla boyanmıştı. Kendisini görüyordu yerde. Kendisine de aynısı olacaktı. O da aynı şekilde yerde yatıyor olacaktı. Belki de annesi yanında dikiliyor olacaktı. Ya da abisi. İkisi birden dikilecek de olabilirdi. Bilmiyordu. Şu an hiçbir şey düşünecek durumda değildi. Sadece ağlamak istiyordu. Shinobiliğe karşı gelerek hüngür hüngür ağlamak. "Ağla yavrum, ağla." Duyduğu ses ile irkildi. Gözlerini annesine çevirmişti. Annesi mutlu gibiydi. Annesinin tam yanında, görüntü birden bulanıklaşmaya başladı. Ishichou'nun mızrağı gözünü delmiş olabilirdi. Belki de Tsubame gözüne bir kunai sokmuştu, ya da Kajiro denen herif. O bir şey yapmış olabilirdi. Bozulan görüntünün içinden bir insan yaklaşmaya başladı. Yavaşça belirdi, kendisini görüyordu annesinin yanında. O da gülümsüyordu. Görüntü ile annesi önce birbirlerine baktılar. Yavaşça başlarını Akihito'ya doğru çevirdiler. O an görüntünün aslında kendisi olmadığını anlamıştı. Görüntü abisine aitti. "Akihito, fazla zamanının kalmadığını fark etmişsindir umarım. Aptal kardeşim benim." Gülümseyerek söylemişti bütün bunları. Akihito bu sefer üstüne alınmamıştı. Genelde abisiyle konuşmaları, abisinin kendisini aşağılamaları olurdu. Aptal, salak, mal ve daha niceleri. Hiçbirinin artık bir önemi kalmamıştı. Abisi ve annesi artık birlikteydiler. Aralarına gitmek istiyordu. Gidip ikisine de sımsıkı sarılmak. Bu dünyayı geride bırakıp diğerine doğru kanatlanmak istiyordu. Artık bu dünya ile hiçbir bağlantısı kalmamıştı. Babası? Onunla zaten hiç konuşmazlardı. Sürekli bir yerlerde olduğundan çocuklarına hiç vakit ayırmazdı. Bu dünyada tek bir bağlantısı kalmıştı. Ne var ki artık o da yoktu. Bitsin istiyordu. Sonsuzluğa kanat açmak.

[GM - Naruto]

Akihiro’nun cansız bedeninden yükselen transparan bir görüntü oluşmaya başlıyor gözyaşların dökülürken. Sanki yaşlar doğrudan Akihiro’nun üstüne düşüyor ve bu yaşlar transparan görüntüyü meydana getiriyor. Transparan şekil giderek biçim kazanmaya başlarken, annen de gözyaşları ile suluyor Akihiro’nun cansız bedenini. Kanları neredeyse ayaklarına kadar değecekken, transparan görüntü tam olarak Akihiro’nun şeklini almaya başlıyor. Yüzünde hem gülümseyen hem de öfke kusan bir ifade ile gözlerini sana dikiyor, ancak tek kelime etmiyor. Tam bu esnada annenin konuştuğunu görüyorsun. Ağzı hiç kıpırdamadan, sanki telepati ile sana “Bunu kim yaptı?” diye soruyor sana. Sen ise cevap bile vermiyorsun bu soruya. Annen sanki zihninin içine girip aradığı cevabı buluyor ve yaşlı gözlerini Ishichou’ya dikerken “Kimse evlatlarıma zarar veremez!” diyor yine ağzı hiç kıpırdamadan. Ishichou’ya dönen bakışların adamın yüzündeki korkmuş ifade ile yüzleştiğinde, annen çok güçlü bir ışık kaynağı gibi parlamaya başlıyor. Gözlerin annenin parlaması ile kamaşmaya başlarken, odanın içi tamamen annenin oluşturduğu ışıkla doluyor. Hayatında görebileceğin en saf ve temiz beyazlık tüm odayı kaplarken, tek bir bağırış duyuyorsun. Kime ait olduğunu bile göremediğin bu haykırışın sahibini kulaklarınla ararken, beyazlık aniden yerini karanlığa bırakıyor. Tıpkı beyazın saflığı gibi, siyah da olup olabileceği en karanlık vasfı ile gözlerine çöküyor. Haykırış sonlanırken bedenindeki ağırlığı bile hissedemeden yere yığılıyorsun. Bunun ölüm olacağını düşünsen de ölümü bile düşünmek fazlasıyla yorucu geliyor. Kendini öylece karanlığa bırakıveriyorsun.

Gözlerin birden açıldığında, nerede olduğunu kavramak için hızla etrafına bakınıyorsun. Aslında gözlerin bulunduğun noktadan ziyade anneni ve ikizini arıyor. Ancak görebildiğin tek şey, kül olmuş bir orman oluyor. Zihnini biraz zorladığında, ikizinle her şeyin başladığı o lanetli yerde olduğunu fark ediyorsun. İkizinin büyük bir alev topu ile düşmanlarını kızarttığı, senin de tekniğin ile büyüyen alevlerin ormanı sardığı o lanetli yer. Belki de seni ikizinden ayıran yer aslında burası. Bunun cevabı vermekte zorlanırken, küllerin içinde tek başına olduğunu görüyorsun. Önünde koca bir düzlük, arkanda ise tek tük denebilecek ağaçlar bulunuyor. Yani ağaçların göründüğü taraf Ishigakure’ye giderken, düzlük seni Ishigakure’den uzaklaştıracak bilinmeyen topraklara götürüyor. Etraftaki sessizliğe bakılırsa, ne seni izleyen biri ne de yaşayan birinin olduğunu söylemek güç.

[Hayabusa Akihito]

"Bu ne s***m iş?"

Bu soruyu başta kendisine, ardından yukarıda her kim varsa ona sormuştu. Nerede olduğunu anlamaya çalışırken, şimşek gibi çakan bilinci geri gelmişti. Kardeşi, Akihiro, ölmüştü. İçindeki hüzün giderek artmıştı. Etrafında kimsenin olmamasını da kendisine avantaj bilerek ağlamaya başladı. Gözünden yaşlar dökülürken birden kafasına dank etti. Buraya nasıl gelmişti? Daha da önemlisi burası neresiydi? Etrafına dikkatlice bakınca Ishigakure dışındaki ormanda olduğunu fark etti. Abisiyle birlikte yaktıkları orman. Abisinin ölümüne neden olan orman. Ya da kendisi. O ateşi güçlendirmeseydi belkide görevi başarıyla yerine getirmiş olacaklar, ve abisiyle birlikte evde görev hakkında konuşuyor olacaklardı. Ne var ki öyle olmamıştı. Abisi ölmüştü, kendisi de buraya nasıl geldiğini bilmiyordu. Bilinci yavaş yavaş yerine geldiğinden olayları şimdi hatırlamaya başlamıştı. Annesi, beyaz ışık, ardından gelen karanlık. Artık bilinci tamamen geri gelmişti. "Kimse evlatlarıma zarar veremez!" Bu sesi duyduktan sonra olmuştu her şey. Annesi kendisini saf ışığa, ardından saf karanlığa dönüştürmüştü. Belki de yukarıdan gelen bir mesajdı, ya da öldüğü için görmüştü bunları. Fakat kendisini hiç ölü gibi hissetmiyordu. Belki de bir rüya görüyordu. Başta kendisine bir tokat attı. Ardından kolunu sıktı. Değişen bir şey olmamıştı. Hala aynı yerdeydi. Gerçi buraya nasıl geldiğini bir türlü hatırlayamamıştı. Sonradan bunun bir genjutsu olabileceği aklına geldi. Ayağa kalktı, ellerini birleştirdi, gözlerini kapatıp konsantre oldu. Chakra akışını bir süreliğine kesti ve geri saldı. Bunun, eğer genjutsu tekniği altında ise genjutsuyu bozması gerekirdi. Gözleri halen daha kapalı bekliyordu. Başta gözlerini açmaya korktu. Ya yine değişen bir şey olmamışsa? Ya da kendisini Ishi-Chou Binasında bulursa? Gözlerini yavaşça aralarken ne yapacağını düşündü. Hiçbir değişiklik olmadıysa kaçacaktı. Bu köyden çok çok uzaklara, ama bir gün geri dönmek için, geri dönüp bu hiyerarşiyi yıkmak için. Abisinin başlattığı o küçük kıvılcımdan doğan bir alev olacaktı Akihito. Ishichou'nun üstüne bir alev gibi çökecekti. Yakarak öldürecekti. Tsubame denen jounini darağacında sallandıracaktı. Tüm köyün ortasında. Yapacaktı bunları. Peki ya Ishichou binasında uyanırsa? Zaten ölmüş olacaktı.

[GM - Naruto]

Her şeyin bir genjutsu olduğunu düşünerek chakra akışın ile oynuyorsun. Kapalı gözlerini genjutsuyu bozma ümidi ve Ishichou binasında olmama isteği ile, biraz da korkuyla yavaşça araladığında ise, halen daha küllerin içinde olduğunu görüyorsun. Bu durumda da içindeki öfke, isyan ve intikam ateşi ile yerinden kalkıyorsun. Fiziksel olarak kendini iyi hissetsen de mental açıdan o kadar iyi olduğun söylenemez. Ancak bu, senin için artık lanetli olan Ishigakure topraklarından uzaklaşmak için herhangi bir engel teşkil etmiyor. Adımların kararlı olsa da yavaş bir şekilde seni bu topraklardan uzaklara götürmeye başlıyor. Peki nereye?

Kapalı konu

Konu sonlanmıştır. Hayabusa Akihito 20 GP kazanmıştır. Akihito ikizi ölmüş olduğu için karakterinin kişiliği konusunda, yaşadığı olaya uygun bir değişim yapmak ve almış olduğu halüsinasyon eksikliğine, ikizi Hayabusa Akihiro’yu da eklemek zorundadır. Bu değişikliği yaptıktan sonra karakterine onay mesajı gelecektir. Bu onay mesajından sonra Ishigakure dışında herhangi bir yerde konu açması ve GM istemesi gerekmektedir.