[Ame] Baskın

[GM - Naruto]

İlk olarak Yubo konuşmaya girerken, Obi onu neredeyse gözleri tamamen kapalı bir şekilde dinliyor. Daha sonra Yasei konuşmaya başlayınca, bu sefer tamamen gözlerini kapatıyor. Yasei’nin tam da Obi’nin önüne attığı alınbandı sesi ile gözleri açılan Obi, ufak bir tebessümle ve bu tebessümde hiç de gizleme gereği duymadığı küçümsemesi ile alınbandına bakıyor. Ancak hiçbir şey söylemeden bakışlarını tekrar Yuichi’ye dikiyor ve kısa bir süre ondan gelecek cevabı beklemeye koyuluyor. Ancak Yuichi konuşmak yerine, sanki felç geçirmiş gibi öylece durmakla yetiniyor. Şu an için onun hala bağırdığını, ancak sesinin gırtlağında kısılıp kaldığını da sadece Yubo ve Yasei fark edebiliyor. Bu ses küçük bir hayvanın can çekişmesini andıran bir sese dönüşürken, Obi sağ elinin işaret parmağını ilk olarak Yubo’ya uzatıyor ve daha sonra büyük bir keşif yapmış ve bunu dünyaya duyurmaya çalışıyormuş gibi “Yubo!” diyor her zamanki ses tonundan daha heyecanlı bir şekilde. Ardından elindeki ve parmağındaki eğimi hiç bozmadan Yasei’ye yöneltiyor ve aynı ses tonuyla “Yasei!” diyor. Son olarak parmağı bir öncekine benzer hareketi tekrarlıyor ve Yuichi’yi işaret ediyor. Ancak bu sefer birkaç saniye sessiz kalıyor Obi, sanki Yuichi’nin bir şeyler söylemesini bekliyor. Fakat bu bekleyişten çabucak sıkılıyor ve fısıltı haline dönüşen bir ses tonuyla “Sen de geride bırakılacak isimsiz kişi.” diyor. Bu söylediğini kendisi çok beğenmiş gibi gülmeye başlayan Obi, bu sefer gülmesini kahkahaya dönüştürmeden Yasei’ye dönüyor. Bakışları bir hayli keskinleşen Obi “Üçün özel bir anlamı olduğunu söyleyemem. Sadece o işe yaramaz herif bana yardım etmedi ve en sonunda üç kere yalvardı. Sizin üç kişi olmanız bir tesadüf.” diyor yaptığı şeyi hatırlarcasına. Tabi bu cümleyi söylerken tek elini alnına götürmesi, saçlarını biraz geriye yatırması, kafasını otuz derecelik bir açı ile havaya kaldırması ve devrik bakışlarla size bakması sizi Obi’nin olayları hatırladığı havasını yaratıyor. Bu duruşunu birkaç saniye tuttuktan sonra bozan Obi, yüzündeki gülümseme ile bir kez daha bakışlarını Yubo’ya dikerken “Sizi öldürmüyorum.” diyor ve hemen ardından kafasını biraz ileri alarak bir fısıltıya dönüştürdüğü ses tonu ile “Daha.” deyip gülmeye başlıyor.

Obi’nin gülmesi kısa bir süre devam ettikten sonra, kaşları hafif çatılıyor ve sonrasında “Şimdi söyleyeceklerimi iyi dinleyin.” diyor ve olduğu yerdeki duruşunu ilk kez bozarak size doğru 2-3 adım atıyor. Daha sonra tekrar dururken “Amegakure’nin zindanlarında çok sevdiğim bir arkadaşım bulunuyor. O arkadaşım Amegakure’yi epey seviyor ve bu yüzden de Amegakure’nin içine girerek oradaki her bir shinobiyi öldürmek istemiyorum. İsimsiz biri olarak da zindanlara yanaşamayacağım için, siz üçünüz bana bu konuda yardım edeceksiniz. Yani olayımız basit, birlikte zindana gideceğiz, arkadaşımı oradan alacağız, sonra yine bu noktaya geleceğiz. Daha sonra siz kendi yolunuza, biz de kendi yolumuza gideceğiz. Eğer bu noktaya gelirsek, sizleri öldürmeyeceğim üzerine yemin edebilirim.” diyor. Ancak hemen ardından daha siz konuşmadan “Beni yakalamanız için birkaç arkadaşınızı öldürmek zorunda kaldım ve gerekirse bu işe devam edeceğim. Başka türlü bana yardım edecek shinobiler bulmak kolay olmuyordu.” diyor ve hemen ardından “İyiniyetimin bir nişanesi olarak size bir bilgi vereyim. Bu ormandaki devriyeleriniz çok güçsüz, onları güçlendirin.” diyor ve sırıtmaya başlıyor. Oldukça makul bir teklif ve son sunmuş gibi duran Obi bu esnada “Sabırsız biri olduğumu kayıtlara geçirirseniz iyi olur.” dedikten sonra bir kez daha itici bir kahkaha atmaktan kendi tutamıyor.

Out: Yuichi'nin turu pas geçilmiştir. Bu turda da durumunda bir değişiklik bulunmamakta ve bir önceki GM mesajındaki out Yuichi için hala geçerliliğini korumakta.

[Yui Yuichi]

Kaçmaya başlamıştık! Planımızın güzel olduğunu düşündüğüm sırada bedenim geçmişi hatırlayan zihnime arkadaş olmak için karanlıktan çıkıp gelmişti.

Ruhsal ağrılar, psikolojik zorlamalar ve sınıra doğru itilen bir adam olmuştu Yui. Evet, sınır vakalardan bahsediyorum. İnsanı çıldırma derecesine iten ve sürekli olarak tekrarlayan rahatsızlıklar. Şizofreninin başı çektiği bu durumlarda alınacak psikolojik destek ile çözülmüş gibi görünebilirdi. Genellikle psikolojik destek yeterli olmayıp ilaç tedavisi yapılsa bile ne kadar başarı sağlanıyordu. Toplumun getirileri ve istekleri, kişinin istekleri ile çatışma haline giriyor ve bu şekilde insanın üzerindeki baskı kaldıramayacağı noktaya ulaştığında sınırda bulunan kişi artık o çizgiyi çoktan geçip arkasını karanlığa teslim ediyordu. Karanlıktan korkmaya başlayan bu kişiler arkasındaki karanlığa asla geri dönmeyi yani normal olarak nitelendirilen bölgeye dönmeyi başaramıyorlardı. Ünlü psikologlar, uyutma teknikleri, ilaçlar baskılasa bile dediğim gibi bunların tekrarlamasına çoğu zaman engel olamıyordu. Yaşanılanların hatırlanması için bir ses, bir nesne veya bir bakış bile yeterli olabiliyordu. Dayanılmaz noktaya ulaşmış fiziksel acılar ve bu acıların sonucunda kaybedilmek zorunda kalınanlar. Bundan sonrası sınırdan daha da uzaklaşmak anlamına geliyordu. Yui bu şekle örnek olabilecek en uygun kişilerden birisiydi. Soyutlanmaya çalıştığı ama asla başaramayacağı asıl benliğinin yanı sıra oluşturduğu ikinci kişiliği onun sürekli bir çatışma ve süre gelen rahatsızlıklar durumuna girmesine neden oluyordu. Kolunun parçalanması, dışlanması ve toplum tarafından hor görülerek itilip kakılması onu sınırın ötesine geçmesine neden olmuştu.

Şu an için tüm bedenini saran acı oluşturulmuş ama gizlenmeye çalışan şemalarından kaynaklanıyordu. İnsan oğlunun öğrenme biçimi buydu ve şu şekilde çalışıyordu. Bir bebeğin çiğ bir sebzeyi pişmesi gerekse bile eline alıp ısırmasıyla hissettiği o hoş olmayan tat sinirler aracılığıyla beyne iletiliyordu ve hemen bir şema oluşuyordu. Patlıcanın tadı hoş değil! İlerleyen dönemlerinde bu kişinin patlıcan ile genellikle sorunlar yaşamasının sebebi bu olarak gösterilebilirdi ki gösterilmeli de. Yui' nin kafasında birçok şema oluşmuştu. Bastırmaya çalışsa bile beyni bunu hatırlamış ve uyaranları göndermeye başlamıştı. Dünyadaki en hızlı araçtan daha hızlı olan şey nedir bilir misiniz? Sinir sitemi, nöronlar! Birden ateşlenmesi ve sürekli etki halinde ilerlemesi ile onlara engel olmak oldukça zordur eğer ki bir sağlık probleminiz yoksa! Uyaranlar tepkiye dönüşmeye başlamıştı. Orman uyaranı en bariziydi chuunin olan tek kollu adam için. Olduğu yere çökmüştü istemsizce bağırarak.

Burada bulunmaması gerektiğini düşünüyordu hiç şüphesiz! Tüm ağırlığını dizlerine yüklerken kendisinden geçmişti daha doğrusu kontrolünü kaybetmiş ve geçmişin dizginleri eline almasını sağlamıştı. Konuşmak istese bile beyinden aldığı sinyaller o yönde olmadığından dolayı başaramıyordu. Yaramaz ve uslanmaz olan çocuğumuz tamamen savunmasız bir canlıya dönüşmüş olsa bile gelen tehlikelere karşı güçlenen sezgileri, vücut gücü ve öğrendikleri ile ne tepki vereceğini kestirmek pek mümkün olamazdı. Sonuçta yaşam güdüsünü tüm canlılar taşıyordu ve yaşamak için başkalarını öldürüyorlardı. Kısa bir olaydan bahsedeyim. Normal bir adam ve uçurumun kenarına doğru hızla sürükleniyor ve sürtünmenin etkisiyle kendisini durdurmayı başarsa bile ardı sıra gelen yaklaşık olarak altı yüz kilogram ağırlığındaki bir kayadan da kurtulması gerek. Kaya adamın üzerine doğru yuvarlandığı sırada beklenmedik bir olay oluyor ve adam bunca ağırlığına rağmen kayayı üzerinden fırlatmayı başarıyor. Sonuç kırık kemikler, yırtık kas lifleri ama ölmeyen bir canlı. İnsan oülu içindeki sakladığı gücü ortaya çıkarabildiği zaman muazzam bir süper kahramana dönüşür. Ancak fırsatı değerlendiremediği taktirde acınası bir hale düşebilir.

Yui' nin durumu buna benziyordu. İçindeki yaşanmışlıklar ile olan savaşı bedenine yansımıştı ve çektiği fiziksel acı dışarıya haykırışlar olarak yansıyordu. Geçmişi hakkında konuşmayan bir adamın neden bu hale düştüğünü anlamak oldukça zor olabilir. Genjutsu! Bu ihtimal hiçbir zaman unutulmamalı! Sonuçta Yui genjutsuya karşı oldukça zayıf birisi olduğu için yardıma ihtiyacı olabilir.

Olanlara verebileceği tepkileri olmasa bile kendisini zorlamaya ve yaşadığı travmatize olayları ölüm tehlikesi olduğu bu anda atlatabilirse belki de bir mucize gerçekleşip hastalıklarından kurtulabilirdi. Ya da hastalığından... Ancak şu anda kendisini zorlamaktan başka bir şey yaptığı da söylenemez!

[Junshina Yubo]

Başladık beyler...

İlk olarak söylememe izin verin. Ölüm korkusu çok başka birşey yahu. Ciddiyim, o an hatta o saniye tüm düzgün düşünme potansiyelinizi dibe vurdurma yeteneğine sahip bir duygu bu. Öyle bir şey ki, bağlı olduğunuz tüm prensipleri, değerleri ve ahlakınızı çöpe yolluyor bir kaç saniye içerisinde. Örneğin ben... Şimdiye kadar sürekli Amegakure'yi savunmam için emir verildi bana. Ama şimdi canım pahasına bundan vazgeçecek olmam ne kadar saçma değil mi? Yetiştirilme amacına zıt bir iş yapmak... Kendi halkımı, arkadaşlarımı, annemi ve babamı tehlikeye sokmak; üstüne birde bunun vicdani kuvveti altında ezilmek. Çok pis bir iş... Kesinlikle, ama kesinlikle çok pis bir iş! Peki insan dediğimiz varlık tüm bu saydıklarımdan sonra hayatta kalmak için bunu yapabilir mi?

Evet. Bunu oldukça hızlı bir şekilde yapabilir.

Aynen öyle, hiç gerek yoktu bunları söylemeye. Ölecek olan birisine, ölmemesi için bir yol önerirseniz o da o yolu izler. Bunun ne istisnası vardır beyler, ne de tutmama olasılığı. İnsanlar bencil yaratıklardır, kendini başkası için feda etmek bile bencilliktir aslında. Hayatını kurtardığın kişinin seni sonsuza kadar unutmamasını istersin içten içe. O kurtarma olayı da, sadece kahraman olmak o an hoşuna gittiği için yapılmıştır zaten. Uzun lafın kısası, ölmemek için yapmam gerekeni yapacaktım. Her normal insanın yapacağı gibi, hayatta kalmaya uğraşacaktım... Öncelikle Obinin sözlerinden sonra hızlıca söze girecektim. Bizi öldürme ihtimali olan adam beklemeyi sevmediğini söylemişti zira. İşleri uzatarak canını sıkmak istemezdim bu adamın. İki elimi de havaya kaldırarak konuşmaya başlayacaktım...

''Zindanlara girip fark edilmeden birisini oradan çıkartmak mı? Hayır... Çıkartabilmek mi? Bu-bunu yapabilirmisin cidden? Sana bu konuda gerçekten yardım edeceğim Obi! Bunun için çok haklı bir sebebim var hatta! Benimde kurtarmak istediğim 2 dostum var! Ninjalığa birlikte başladığım, birlikte rütbe atladığım, ve birlikte yemek yediğim dostlarım... Bir süredir onlardan haber alamıyorum, onlar için çok endişeleniyorum. Köy içerisinde ki her kuytuyu araştırdım ama onları bulamadım... Sen şimdi zindandan bahsedince ise, şunu düşündüm. Dostlarımdan birisi kokain bağımlısı, diğerinin ise Amegakure'ye göç etmiş eski bir sabıkalı... Eğer bu bilgileri ele alırsak, artık köy içerisinde olabilecekleri tek bir yer geliyor aklıma. Zindan! Sen zindandan adam çıkartmak için birilerini arıyorsan, burada en güvenebileceğin kişi benim. Bu olay benim hayatımı değil, dostlarımın özgürlüğünü vaadediyor zira!'' diyecek ve gelen cevabı bekleyecektim.

[Haiena Yasei]

"Yasei!"

Psikopat herifin bana işaret eden parmağının akabinde dudaklarından dökülen bu isim zaten donmuş olan kanımı eritip bir kez daha dondurmuştu. Bazı inançlar der ki ölümden sonra hayat ve cennet, cehennem, araf ismi verilen yerler vardır. Cehennem hakkında öne sürülen mitlerden biri ise der ki insanoğlu günahlarının bedelini yanarak ödeyecek ve bunlardan arındırılacaktır. Deri ile birlikte sinirler yanarak acı hissedilmeyecek duruma gelindiğinde deri, mistik bir güç tarafından yenilecek ve sonsuz bir acı ile devir daim yapacak. Benim durumum da benzeri bir durumdu işte. Yer yer beliren karaltılar, önümüze fırlayan üç parçaya ayrılmış ceset, karşımızda belirmesi ve ismimi zikretmesi... Her birinde kanım donmuş, erimiş ve akabinde tekrar donmuştu. Obi... Şeytanın oğlu muydu? Yoksa benim güçsüzlüğüm müydü onu gözümde bu kadar yücelten? Her iki şekilde de durum kötüydü ya, neyse...

Obi bizi, "henüz" öldürmediğini söyleyerek son bir elektro şok uyguladıktan sonra bizi neden tekrar söylemek gerekirse "henüz" öldürmediğinden bahsetmeye koyulmuştu. Bir planı vardı, bir oyunu. Ve biz de onun oyununda kullanmak istediği kuklaları, öne sürmek istediği piyonları, filminde oynatmak istediği oyuncularıydık. Şu durumda bir çok benzetme yapılabilirdi ancak her şekilde de özetle bizi kullanmak ve amacına erişmek istiyordu. Bir arkadaş... Böyle bir şeytanın bile arkadaşı olarak gördüğü, dahası ona arkadaşım diyen biri var mıydı? Bu durum zaman zaman beliren ve bir çıkmaza dönüşen düşüncemi doğruluyordu kısmen: "Kimse yalnız değildir." Öyleydi de, yalnız olduğunu söyleyen, dünyanın gerçekten de en kaybeden insanı bile yalnız, kimsesiz değildi. Her zaman biri vardır, değil mi?

Adamın bize yaptığı tekliften sonra, haddim olmadığı için bir süre susarak, o hadde sahip olan liderimizin cevabını beklemeye başladım. Ne cevabıysa bu, sonuç belliydi. Tercih şansımız yoktu; gerçi ölüm de bir tercih sayılabilirdi kimi umutsuz vakalarda. Ancak bu üçlü şimdilik bu şıkkı reddediyor ve ölümü bir seçenek olarak görmüyorduk. En azından benim kendi adıma düşüncem ve arkadaşlarım adına hissettiğim bu yöndeydi. Yubo da bu çaresizliği fark etmiş olacak, Obi sözlerini bitirdikten hemen sonra lafa atılmış ve ona yardım edeceğini söylemişti. Karar verilmişti, seve seve -yo hayır kibar olmayacağım- sike sike bu adama yardım edecektik. Acaba Yubo doğru mu söylüyordu bu arada? Gerçekten zindanda olma potansiyeline sahip o iki arkadaşa sahip mi, yoksa Obi'nin güvenini kazanmak için yarattığı hayali karakterlerden mi ibaretler bu arkadaşlar? Neyse, yakında öğreniriz.

Şeytanla anlaşmamızı yapmamızın ardından ona yardım etmek için kendimi psikolojik olarak hazırlasam da bir kaç şey söylemeden edemeyecektim. Bir de arkadaşım durumu vardı tabi, Yuichi... Onu bu durumda görmek sinirlerimi bozuyordu ve bu böyle giderse üzülmeye bile başlayabilirdim belki. Bu yüzden Yubo'dan sonra ben de sıramın geldiğini düşünerek lafa girdim. "Ben de varım! Yubo'nun aksine benim hayatımdan başka bir kazancım olmayacak. Dolayısıyla hayatıma karşılık olarak sana yardım edeceğim. Ancak sormak istediğim bir şey var; başarısız olma ihtimalimiz... Bunu hiç düşündün mü? Ya yakalanırsak ve işler ters giderse. Bu dünyada güç her şeydir ve o güce sahipsin. Bu arkadaşın kendini feda etmene değecek kadar değerli mi? Senin gibi birinin bile uğrunda ölebileceği şeyler var mı?" Fazla soru sorduğumun farkındaydım ama son olarak tek kollu arkadaşım için de bir şeyler yapmadan edemeyecektim. Bu nedenle hafif bir soluklanmadan sonra ekledim sözlerime: "...ve arkadaşım, Yuichi'nin nesi var. Sana yardım edersek bize zarar vermeyeceğine söz vermiştin. Bir kapora olarak, ona bu acıyı çektiren sen isen şayet, bu duruma bir son verebilir misin?" Ses tonuma olabildiğince dikkat etmiş ve hiç alışık olmadığım bir biçimde kibar konuşmaya çalışmıştım. Bu durumda içimde uyuyan atarlı ergeni uyandırmanın zarardan başka bir getirisi olmayacaktı zira...

[GM - Naruto]

Yine o hınzır gülümseme. Belki de adı yanlış, ancak Obi’nin suratındaki ifadeyi kelimelere dökebilecek tek sıfat hınzır oluyor. İlk olarak Yubo giriyor söze. Konuşmasını yaptığı sırada Obi’nin yüzünde hiçbir değişiklik olmuyor. Lakin onun hınzır gülümsemesi ve gülümsemesinden çok daha hınzır bir yapıya sahip bakışları avıyla oynayan bir aslanı hatırlatıyor. Ancak hepinizin bildiği bir gerçek var ki o da Obi’nin aslan olmadığı. Zira aslan avının sırtına atlayıp onu alt etmeyi denerken, Obi gibiler sinsice olay yerine intikal edip avlanırlar. Bu yüzden bir tilkinin kurnazlığını andırıyor Obi’nin her bir hareketi. Belki de gücünün doruklarında bir tilki… Ormanın gerçek hakimi, aslanı piyon olarak görebilen bir tilki.

Yubo’nun konuşması biter bitmez, Obi’nin bakışları doğruca Yasei’yi yakalıyor. Bunun sebebi Yasei’nin konuşmaya başlaması değil, Obi’nin Yasei’nin konuşmaya başlayacağını anlaması oluyor. Bunu nasıl yaptığı konusunda bir fikriniz olmasa da, Yasei kendisi için önemli bulduğu şeyleri soruyor ve cümlelerini Yuichi için sonlandırıyor. Obi bu anda gözlerini devirirken “Demek bu isimsizin de bir adı varmış.” diyor sessiz bir kikirdeme ve gerinme ile. Hemen sonrasında ise “Ona bir şey yapmış değilim, bu hale gelmesi ile ilgili olarak karşınıza çıkmak dışında en ufak bir ilgim yok. Bu yüzden sözde kaporanı yatıramayacağım.” diyor. Ancak kaderin bir oyunu olsa gerek, Yuichi tam da bu anlarda bacaklarında yeniden bir güç hissediyor. Bu güç kahramanlıktan uzak, insan olmaya daha yakın bir güç oluyor. Yerinden yavaşça kalkabileceğine inan Yuichi’nin üzerindeki gözler ufak bir boğaz temizleme sesi ile tekrar Obi’ye dönüyor. Karşılaştığınız andan beri taviz vermediği küçümseme ile sizlere bakan Obi’nin bakışları Yubo’yu keserken “Arkadaşların konusunda sana bir garanti veremem. Ben benim olanı alırım, gerisi sizin becerinize kalmış. Böyle bir durumda beni size yardım etmekle suçlamayın, ne de olsa ben size ödülünüzü vereceğim.” diyor bakışları Yasei’ye kayarken onun yardım sebebini ima ederek. Ancak bununla yetinmeyen Obi Yasei’ye de bir şeyler söylemek istiyor. Bunun için ufak bir nefes aralığı veriyor, fakat bu nefes aralığı size gereğinden uzun geliyor. Obi’nin yaydığı hava, onun çekilmez bir piç olduğunun göstergesi olsa da, içinizdeki çekingenliği çok iyi kullandığı ortada. Dolayısıyla en ufak es bile size dakikalar geçmişçesine bir azap duygusu yaşatıyor. Tabi Obi’yi tanıdıkça ve onunla konuştukça bu duygular silinmeye başlamıyor da değil. En azından durum Yubo ve Yasei için böyle.

Obi kısa esinden sonra “Başarısızlık ihtimali benim için bulunmuyor. Zira ben sizin tutsağınız olacağım ve başarısızlık anında sorumlular siz olacaksınız. Takdir edersiniz ki postumu sağlama almadan böylesine tehlikeli bir işe girişmem.” diyor. Karşılaştığınız andan beri Obi’nin sözleri ile bu söylediklerini kıyasladığınızda, Obi’nin de ilk defa sıradan bir insan olduğunu hissediyorsunuz. Korkuları, tedirginlikleri veya çekinceleri –adına ne derseniz- olduğunu görüyorsunuz. Bu noktada o azap duygusu artık Yuichi için de ortadan kalkmaya başlıyor. Ne var ki Obi “Uğrunda ölünebilecek tek şey kendi varlığım. Zindandaki arkadaşım çok değerli, ancak benden değerli değil. Onu oradan kurtarmak istemem kendimden değerli olmasından değil, benim oyunumun içindeki rolünden dolayı. Bu yüzden şu aşamada oyunum onun sağ bir şekilde yanımda olması yönünde. Aksi durumlarda ise diğer oyunlarımı oynamaya başlarım. Olayı duygusallaştırmanın veya dramatize etmenin bir anlamı olduğunu düşünmüyorum.” demesi ile az önce yarattığı sıradan insan formatını silip atıyor. Sesindeki acımasızlığı hissedemeyecek kadar kör olmadığınız için de Obi’nin ne demek istediğini, her harfine kadar anlıyorsunuz. Ancak sizi esas düşündüren şey ise, bir önceki konuşmanın içinde yer alan bir kelime oluyor: Tehlike!

Obi’nin oyunundaki tehlikeyi kafanızda tartıyorsunuz bu anlarda. Bir suçluyu, hatta göreviniz gereği yakalamanız gereken bir suçluyu yakalıyor, zindana götürüyorsunuz. Ancak orada ne oluyorsa yakaladığınız bu suçlu elinizden kaçıyor. Daha sonra ortaya çıkıyor ki siz de ortalarda yoksunuz. Hele bir de Yubo’nun arkadaşlarının kurtulması durumunda, ortadan yok olanların sizinle olan bağı elbette ortaya çıkabilecek cinsten. Hal böyle olunca, Obi’nin kendisi için bahsettiğiniz tehlikenin kat ve kat fazlası sizin için gündeme geliyor. Hepinizin kafasında bu tehlike olgusu bir döngüye giriyor. Bu anda Obi “Anlaşmamız tamam olduğuna göre, daha fazla beklemenin bir alemi yok.” diyor ve kendi cebinden çıkardığı bir ipi sallarken “Bu iple ellerimi benim dediğim şekilde bağlayacaksınız. Benim dediğim şekilde, zira zindana girdiğimiz zaman bu düğümü kendim kolayca çözebileceğim.” diyor ve hemen ardından Yuichi’yi işaret ederek “Bu şerefe nail olmak istemez misin?” diye soruyor. Fakat bu sorudaki ses tonu, bir celladın birkaç dakika sonra kafasını tek hamlede keseceği mahkuma bir lütufta bulunuyormuş gibi geliyor kulağınıza.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Junshina Yubo'nun turu pas geçilmiştir, kendisi bana yazamama sebebini söylemiştir. Yui Yuichi ve Haiena Yasei ise ilk pasiflik uyarısını almıştır.

[Haiena Yasei]

Kendisine yönelttiğim sorulara yüzünde çocuksu bir gülümseme ile cevap veren çakal, yönelteceğim diğer soruların cevabını da ben beklemeden vererek beni büyük bir zahmetten, ya da başka bir deyişle hayatımı riske atmaktan kurtarmıştı. Zira kişiliğini tam olarak kavrayamadığım bu psikopat sorularımdan bunalabilir ve beni milyon parçaya ayırabilirdi. Tam da bu düşünceler zihnimde boy gösterirken bir şeyi fark etmiştim. Şu ana kadar güçsüzlüğümü ve acizliğimi bu kadar hissetmemiş ve kimse karşısında hükmen mağlubiyeti kabul etmemiştim. Karşımdaki bu ilk, bana şu ana kadar yaşamadığım hisleri yaşatıyordu. Vahşi bir hayvandan farksızdı. Bir yönüyle; süper ego... Ve bu süper ego bir hayvanı gücünün zirvesine ulaştırmış gibi görünüyordu.

Kendisini bir kez daha büyük bir kendini beğenmişlik ile övdükten sonra planımızı anlatmaya başlamıştı Obi denen sayko. Kurtarmak istediği kişinin bile sadece oyunundaki bir piyondan ibaret olması az önce onun hakkındaki tezimi çürütüyordu. Görünen o ki bu herifin kendisinden başka kimseye değer verdiği felan yoktu. Kendi yarattığı ve bizim de uymak zorunda olduğumuz planına göre onu kendi istediği ve çözebileceği bir düğüm ile bağlamamız gerekiyordu. Kendisinin bağlanma komutunu tek kollu arkadaşıma vermişti ancak benim aklımda sormak istediğim, sormazsam merakımın beni çürüteceği sorular vardı. Bu nedenle yeniden ölüm tehlikesini göze alarak sorumu yönelttim psikopata:"Ulu Yağmur Köyü'nü bu şekilde mi aldatmayı planlıyorsun? Sadece ve tek başına seni yakalamamız için 2 chuunin ve 1 jounin görevlendirildi. Bu doğrultuda cidden seni basit bir ip parçasıyla etkisiz hale getirdiğimize inanacaklarını mı düşünüyorsun? Cevabın evet ise peki, öyle olsun. Ancak hepimizi yakmadan önce bir kez daha düşünmende fayda var derim."

Aramızdaki iletişim ses ile değil de yazı ile olsaydı bu herif kendisine rest çektiğimi düşünebilirdi. Ancak şanslıydık ki tonlama denilen bir gerçek vardı. İşte bu nedenle tekrardan konuşmamın başından sonuna kadar yanlış bir tonlama ve üslup takınmamak için elimden geleni yapmıştım. Bir hayvanı kızdırmak istemezsiniz değil mi?

[Yui Yuichi]

Sınavların 10 Ocak' ta sona eriyor o zamana kadar yazamayacağım. Ne gerekliyse uygulayın bahanem olmasına rağmen beni hiç umursamadılar gibi bir soruna neden olmam. Kurgunun devam etmesi gerekiyor olabilir diye düşünmekteyim bu yüzden sorun yapmam, gönül koymam.

[Haiena Yasei]

Aynı durum benim için de söz konusu ancak üniversitem final haftasını 2 ye böldü. 12-21 Ocak arası final haftam. Lakin müsait olduğumda yazmaya çalışacağım mükemmel olmasa da.

[Junshina Yubo]

Siz göt terlemesi nedir bilirmisiniz beyler?

İnsan bir anda o denli korkar ki bacakları titremeye başlar. Nefes alışverişi okadar yüksek bir volüme çıkar ki, insanlar sizin 50 yıldır puro içtiğinizi sanar. Üstelik bu yüksek volümlü nefes alış verişiniz kalbinizin her seferinde bir atom bombası gibi patlayan kasılmalarını bastıramaz. Vücudunuz her kalp atışınızda bir kaç litre daha ter boşaltır. Lakin işin garibi çıkan tüm ter tek bir bölgenizde yoğunlaşmıştır... Hergün peçeteyle sildiğimiz bir bölümden bahsediyorum. Kuyruk sokumu ve göt deliği arasındaki ufacık bir bölgeden...

İşte orası! Orası deli gibi terlemeye başlar piçler! Eğer giyiyorsanız(!) donunuz pantolonunuza yapışır ve siz daha ne olduğunu bile anlamadan altınıza işemiş gibi gözükmeye başlarsınız... Üstelik bu ıslaklığın yoğun olduğu yerler, göt deliğiniz merkez olmak üzere çevresi olduğundan. Götünüzden işemiş gibi bir sanrı uyandırırsınız etrafınızda bulunan ve olaydan bihaber kişilere. Zor durumdur vesselam... Kimsenin başına gelmemeli diye düşünüyorum....

Az daha benimde başıma geliyordu ha!

Ama gelmedi! Vallaha bak! Zira şu Obinin düğüm işini duyduğum anda aklıma dehşet-ül vahşet bir plan geldi çünkü. Şimdilik kendime saklayacağım bu fikri izninizle. Çünkü A.M.K. kılıcı almadan Ebedi kılıç çıkamassınız bildiğiniz üzre. Önce halletmeniz gereken bazı adımlar vardır. Valla işte bendede aynen böyle bu bok. Hemen soracaktım: ''Elin kolun bağlanana kadar sana bir soru sormama izin ver Obi...'' demiştim öncelikle nezaketen. Ardından devam edecektim: ''Neden kaçak olarak yaşıyorsun? Yani demek istedğim, ne yaptın da kaçak ilan edildin? Bunu söylemende bir sakınca var mı?''

uzun süre yazmayınca çok kısa yazmışım. Özür dilerim, umarım açılırım yakında...