[Ame] Ay Huzmesi

[Gin Ryuunosuke]

Kurt dişlerini atın yüzüne geçirmişti. Gerçekten çok acı verici duruyordu gerçekten atın yerinde olmak istemezdim. At, Akari, ben ve klonlarımın çığlığı ile saçmalıkta çığır açmıştık sesimiz hala ormanda inanılmaz bir gürültü oluşmuştu. At yere düşmeye başlamıştı. Kurai ise kızı sırtından değildi bacağından tutmak zorunda kalmıştı fakat Akari ne olduğunu anlayamadı ve bir çığlık eşliğinde bir tekme atmıştı Kurai’nin yüzüne. Geri çekilen Kurai Akari’yi alamadı ve Akari’ de atla birlikte düşmeye devam etti. Genjutsum altında ki kurtlara bir de Rakumei uygulamıştım. Kurtlar saçma sapan atlamayı kesmişlerdi ve bir çok kurt kaçışmaya başlarken iri kurt hala buradaydı. Naginata ile üstüne bir hamle yaptığımız da kurt son bir hırlama eşliğinde kuyruğunu kıstırıp kaçmıştı. Birkaç kurtun bu kadar sıkıntı çıkardığına inanamıyordum. Her neyse daha büyük sıkıntılarımız var.

Elimiz de yaralanmış bir at, ve onun altında bacağı incinmiş bir kız var ve onu korumak bizim görevimiz. Onlara bakarken Kurai bana seslenerek "Gin, kızı kaldır.", dedi. Emir cümlesi olması onun ne kadar sinirli olduğunu anlatıyordu. Sakin kalmam ve soğukkanlılığımı korumam gerekmekteydi. “Kurai biraz sakinleşmelisin bence…”, dedim gülümseme ile ardından hızlı adımlarla kızın yanına gittim ve onu nazikçe ve dikkatlice ayağını atın altından kurtarmaya çalışacaktım. Akari ağlıyordu. Bir mendil çıkartarak göz yaşlarını silecektim ve “Sakin olmalısın Akari-san. Güçlü olmalısın yapman gereken önemli şeyler var değil mi? Sence yapacağın şeyler zayıf bir kızın yapabileceği şeyler mi? Hem artık hiçbir şey yok. Tüm kurtlar kaçtı.” Kızı sakinleştirmeye çalışırken ayağını dikkatlice çıkarmaya çalışıyordum. Dikkatli olmazsam daha fazla zarar verebilirdim kaş yaparken göz çıkarmayalım sonra. Ayağını çıkartıktan sonra onu omzuma alacaktım ve bir ağaca yaslayacaktım. Kurai at ile ilgilendikten sonra Akari ile de ilgilenebilirdi bunu beklerken Akari ile konuşup onu olayın şokundan kurtarmaya çalışacaktım.

Kendimi sorumlu hissediyordum. Daha dikkatli olsaydım ata zarar gelmezdi. Belki de yanlış seçimi yapmıştım. Falat olan olmuştu her şey ani gelişmişti yapacağım şeyler çok sınırlıydı. Sonuçta kurtulduk değil mi? Akari hala yaşıyor sonuçta…

[GM - Naruto]

Kurai kızdan önce ata doğru seyirtiyor, yere düşmüş ve kıpırdamayan atın suratına göz atmak için önüne geçiyor. Ve eğiliyor.

Durum hiç iç açıcı değil.

Hayvanın suratı, resmen yırtılmış. Sadece deri de sıyrılmamış suratından, kurdun üst dişlerinin girdiğini düşünmene sebep veren gözlerinden biri olması gerkeen yerde değildi, aynı şekilde alt dişlerinin girdiğini düşündüğün yerde de suratının çene kısmın olduğunu düşündüğün yerde çok ağır bir göçük vardı. Kurt, kendine göre iyi bir iş çıkarmış olmalıydı. Bu sırada ayaklarının altına kadar gelen kanı farkediyor ve bir kaç adım geriye çekiliyorsun. Kafasının üstüne doğru göz atıyorsun. Boynunda uzun, devasa bir yarık var. Yüzünün altından gelen onca kan, olsa osla oradan gelebilirdi. Atın burnundan salak bir ses çıkıyor. Muhtemelen son kişnemesi falandı.

Bu sırada Gin, Akari' ye yardım etmeye gidiyor. Kız, atın altında ağlarken Gin ona neredeyse sevimli olabilecek sözleri söylüyor. Kız, panik bir haldeyken Gin' in sözleri üzerine az da olsun sakinliyor, derin derin nefes almaya başlıyor ve Gin ne derse kafasını sallıyor. İlk görevini tamamladı. Ardından atı oynatmayı deniyor kızın üstünde, fakat pek mümkün olmadığını görmesi çok uzun sürmüyor. Belki Kurai ile birlikte denerseniz, anca o zaman o at kıpırdayabilir. Attan kafanı çevirip Akari' ye dönüyorsun. Kız hala ağlıyor fakat panik modu silinmiş durumda. Kızın yanına eğiliyorsun ve bacağını tutup sıkıyor, yavaş fakat sert bir şekilde çekmeye başlıyorsunuz. Bacak milim milim geliyor, işin güzel tarafı, Akari' de çığlık atmıyor, fakat ince ince inlemelerini duyabiliyorsun. Kız terden ve ağlamak sırılsıklam olmuş durumda. Bu hızla çıkarırsan bacağı, biraz uzun sürecek fakat baldırdan sonra daha çabuk çıkacağını düşünmüyor da değilsin.

[Kagetsu Kurai]

Sinirli bir şekilde, hışımla ata döndüm. Tam kafasının önüne çöktüm ve yarasını incelemeye başladım. Fakat durum hiç iç açıcı değildi. Kurt işini o kadar iyi yapmıştı ki atı iyileştirmeme olanak yoktu. Ayrıca iyileştirsem bile atın kaybettiği kan, onu koşamayacak bir duruma sokacaktır. Bu da bu hayvanın bize yükten başka bir şey olmayacağını gösterecektir. Kızı sırtımda taşısam daha iyi be. O sırada ayaklarımın ucuna kadar sıcak kan gelmişti. Yağmur ülkesinin soğuk havasında hafiften hissetmiştim o kanın sıcaklığını. Sanki ayaklarıma dokunur gibi olmuştu tam da bu yüzden. Hemen doğrulup bir iki adım geri attım. At ölürken bize son selamını vermişti. Ben ise son olarak ona karşı "İşini iyi yaptın, ancak doğanın kanunu bu. Kurtlar sizi yer. Kabul edelim, kurt işini çok daha iyi yaptı. Şimdi öl, at! Belki eşek cennetinde kendine bir hatun bulursun." dedim.

At ile işim bittiğinde gözlerimi kıza ve Gin'e çevirdim. Akari'nin bir bacağı, atın altında kalmıştı. Lanet kadın, beni teklemeledi. Onlara doğru ilerlerken onun tekme attığı yeri tutmuştum. Az önce bu tekmeden ötürü sinirlenmiştim. Anlık bir hiddetti bu. Ne zamandan beri bu kadar kolay sinirleniyorum? Karmaşık ama anlayabiliyorum. Korkusu gayet normaldi. Hiç bir vasfın olmasaydı belki bende donar kalırdım. Yinede bu ondan özür dilemem için bir gerekçe değil. Daha çok yazlığa neden gidişini öğrenmemi sağlayacak ufak bir avantaj benim için. Bu durumu kullanabilirim. Ancak şimdilik sevecen doktor rolüne bürüneceğim muhtemelen.

Hemen kızın yanına eğilecek ve "Şimdi ne soruyorsun bana cevap ver. Sakin ol ve iyi düşün. Bak bu önemli, tamam mı? " dedim ve kızın durumu kavraması, biraz sakinleşmesi için zaman verdim. Bu sadece 1 - 2 saniyelik bir zamandı. Tek istediğim söylediklerimi idrak etmesiydi. Ardından elimi omzuna koyacak ve "Bacağın nasıl? Acı mı var? Uyuşuk mu? Hareket ettirebiliyor musun ya da hisseddebiliyor musun? Bana bacağınla ilgili her şeyi anlat. Böylece onu oradan en güvenli şekilde çıkarabiliriz." diyeceğim. Atın altında kalmış, göremediğimiz bir ayağı körlemesine çekmek, kıza zarar verebilir. Bu yüzden önce ayağın durumunu anlamak, kestirebilmek için sorular sormalıyım. Bakalım kızın ayağı zarar görmüş mü? Kırık ya da herhangi bir şey var mı? Yoksa ben sadece kuruntu mu yapıyorum, umarım sadece bir deli kuruntusudur. Hehehe... Anladın mı deli kuruntusu? Tamam bende gülmedim zaten.

[Gin Ryuunosuke]

Kızı sakinleştirmeye çalışmıştım ve bir nebzede olsa işe yaramıştı ve derin derin nefes almaya başlamıştı. Söylediğim her şeye de kafasını sallamaya başlamıştı. Bu durumda olmasaydık sanırım bu bana komik gelebilirdi ama bulunduğumuz ortamda böyle bir lüksüm yok ne yazık ki. Atı oynatmayı denedim fakat düşündüğüm gibi tek başıma bunu yapmam pek ihtimaller çerçevesinde gözükmüyordu. Ardından Akari’ye döndüğümde ağladığını görmüştüm fakat panikte değildi. Ağlamasına izin verecektim. Sonuçta o bir sivil ve ayağının üstünde bir at var. Dikkatli olmaya çalışarak nazikçe kızın bacağını tutmuştum. Kızın sağlığı söz konusu burada başka şeyler düşünecek halım yok. Dikkatliydim yavaşça fakat sertçe çekmeye başladım. Akari çığlık atmıyordu sadece inliyordu çığlık atmaması iyi bir şeydi sanırım. Yavaş yavaş geliyordu fakat uzun sürecek gibi duruyordu. Baldırdan sonra hızlanadabilir fakat ben bunları düşünürken Kurai geldi ve soru sormaya başladı. Çekmeyi bırakacaktım ve Kurai’nin komutunu bekleyecektim. Sonuçta medikal eğitim alan o kendi düşüncelerimden ziyade onun düşüncelerine haber vermeliyim. Bu arada kızın yüzü sırılsıklam olmuştu. Bir peçete de daha uzatacaktım. Bu sayede yüzünü silebilirdi.

Kurt saldırısı belki çok normaldi fakat kurtların saçma sapan sıçraması beni düşündürüyordu. Rakumei No Jutsu uygulamamın ardından saçma sapan zıplamayı bırakmışlardı. Bunun hakkında acilen bir şeyler düşünmeliydim. Diğer taraftan Akari’nin bize söyleyemediği olay var onu da öğrenmeliyiz. Çok işimiz daha var çok. Akari’ye çok kısa bir süre baktım ardından düşünmeye başladım. Bize neden güvenmiyor anlamıyorum. Ona yardım etmek istiyoruz. Bize güvenmesi için ne yapmalıyız bize güvenirse bir şeyler öğrenmek için kırık takla atmamıza gerekte kalmayacaktı. Tüm kızlar böyle mi acaba? Yuuki böyle değildi ama belki o istisnadır. Neyse şu başımızda ki belayı atlatalım gerisine sonra bakarız.

Bir de kurt saldırısı var acaba kontrol altında olabilirler mi? Genjutsumdan sonra normal olmuşlardı belki de benim tekniğim diğer tekniğinin bozulmasını sağlamış olabilirdi. Veya sadece benim paranoyaklığımdır. Neyse bilmiyorum bakacağız artık…

[GM - Naruto]

Gin bacağını bıraktıktan sonra bacağına odaklanmayı bırakıyor Akari, ne olduğunu anlamak istercesine Kurai' ye bakıyor. İlk cümleni anlamadığından ağzı açık bir şekilde bakakalıyor, kısa süren bakışmanın ardından kaşlarını acıyla tekrar çatıyor ve inlememek için dudağını ısırıyor kızcağız. Kurai' nin laflarına karşılık veriyor. "Hissedebiliyorum, sadece..." Diyor ve soluklanıyor. "Canım çok yanıyor." Diyor. Muhtemelen kırığı yok, fakat ince bir yapısı olduğu düşünülürse ezilmiş olma olasılığı çok yüksek. Kıpırdatmaya çalışıyor bacağını, derin bir nefes alıp geriye çekmeye kalkıyor hemen ardından inliyor, fakat eski inlemerine göre daha kısa sürüyor. "U-" Öksürüyor. "Uyuşmaya başladı." Gözlerinden bir kaç yaş daha akıyor. Herhangi birinizden yardım istercesine gözlerinizin içine bakıyor büyük, mavi, buğulu gözleriyle. Acı çektiği ve umutsuzluğa düşmeye başladığı belirgin.

[Kagetsu Kurai]

Kızın bacağına bakmaya başlayıp, atın altında kalan yerle ilgili sorularımı ona yöneltmiştim. Genç kadın, önce beni pek iplememişti. Ancak sonrasında ayağını hissedebildiğini söyleyerek, çekmeye çalışmıştı. Belli ki bacağını bir an önce oradan çıkarmak istiyordu. Eh... İnsanın canı epey sıkılır tabi ister istemez. Bunun yanında birde kurtların korkusu var. İnsanın üzerine epey bir baskı oluşturuyor ister istemez. Ancak Akari, bacağını çekme girişiminde başarısız olmuş, daha çok canının yanmasına sebebiyet vermişti.

Hemen elimi onun omzuna atarak "Hey, hey sakin ol! Eğer zorlarsan işler daha kötüye gider. Sakinliğini koru, derin derin nefes al ver, her şey göz açıp kapayana kadar bitecek. Seni oradan çıkaracağız." dedim. Ardından atın kıç tarafına geçtim ve Gin'e "Atı kaldırmamız gerekiyor, ayağını çekerek zorlarsak işler karışır. " dedim ve atı tuttum.

Tam kaldırmaya hazırlanmıştım ki arkamda, tam kıçımın bulunduğu yerde birisi belirdi dalgalanarak. Eğilip atı tutmuştum ve bu kesinlikle sakıncalı bir pozisyon olmuştu. Ardından arkamdaki fısıldayarak "Tam zamanı, kızı öldür ve içini aç, bak bakalım genetiğinde nasıl bozukluk varmış? Belki organları da mavidir?" dedi. O an kafamda bir soru işareti oluştu işte. Ya arkadan bana dayayan Deli Kurai haklıysa? O gizemli ve karizmatik fısıltılı sesi, bana fısıldayan kovboyu gayet haklı gösteriyordu aslında. Kızın içini açmalıyım, sorularımın yanıtı beyninde yazılı.

İyi de kafasını açarsam muhtemelen ölür ve şuanda beyin kıvrımlarına okuyabilecek bir yeteneğe sahip değilim. O zaman yazlığa neden gittiğini asla öğrenemem. Bu da içimdeki merak duygusuna karşı yenilmem demek olur. Dindiremeyeceğim bir merakım olmuş olur. Bu yüzden şimdilik canlı kalması gerekiyor. Birden doğruldum ve arkama dönerek "Höyt! Ne dayıyorsun lan bana? Ben sana dayıyor muyum? Açmıyorum içini miçini, bir git, çekil, git git!" diye çıkıştım arkamdaki deliye. O ise bunları duyunca birden ormana koşarak uzaklaştı. Ben ise ardından tekrar ata doğru domaldım ve atı kaldırmak için hazırlandım.

[Gin Ryuunosuke]

Kız Kurai’ye acı çektiğini söylemişti. İnledi ve uyuşmaya başladığını söylemişti. Kurai hemen sakinliğini koruması gibi şeyler söylemişti. Ardından bana atı kaldırmamız gerektiğini söylemişti. Atı tuttu ve bende hemen doğru pozisyonu aldım ve hazırlandım. Kurai garip davranmaya başlamıştı. Aslında bu benim bazı hallerimi anımsatıyordu ya neyse… Bir an önce atı kızın üstünden çekmeliydik fakat Kurai hazır durmuyordu. Sakinliğimi korumaya çalışıyordum fakat sinirlenmeye başladığım gerçeği vardı. Kızın bacağının üstünde bir at vardı daha hızlı davranmaya çalışabilirdi. Ardından birden doğrulmuştu. Çok garipti sonra yeniden pozisyonunu almıştı ve hazır duruyordu. Aynı anda kuvvet uygularsak kızı oradan çıkartabilirdik ondan sonra Kurai kızın bacağıyla ilgilenirdi. Gerekirse herhangi birimiz sırtında taşırdı. Kurai daha uygundu bence sonuçta benim onları korumamam gerekiyor yine bir savaş durumunda Kurai kaçabilir ve kızı emniyete alabilir.

Arada Akari’yi sakinleştirecek kelimler söylüyordum. Sakinlik önemliydi. Ani bir hareketi sıkıntı yaratabilirdi. Neyse artık bir yerden başlamamız gerekiyordu. Kurai’ye döndüm ve bana baktığında zamanın geldiğini haber vermek için başımı sallayacaktım. Zamanlama önemliydi aksi takdirde atı çekemeyebilirdik. Aynı anda kuvvet uygularsak her şey daha kolay olacağını düşünüyordum.

Bana sahip çıkan kişiler bana bir görev verdi ve ben bu görevde büyük bir yenilgi aldım. Görevde korumam gereken kişi hasar aldı. Hala düzeltmek için bir şansım olsa da bu tam anlamıyla yenilgiydi. İnanamıyorum, korumam gereken kızın üstünde bir at var ve kız acı çekiyor. Bir an önce şu atı çekmeliyim oradan yoksa bir yenilgi daha alacağım. Kendimi iyice gaza getirdikten sonra attan kurtulmak için tam anlamıyla hazırdım.

[GM - Naruto]

Kurai' nin sözleri Akari' yi az da olsun sakinleştiriyor. Kız derin derin nefes alıp bacağını çekmekten vazgeçiyor, aradaki hıçkırıklarını durduramıyor olsa bile, mavi gözleri ay ışığında dolu bir şekilde parlıyor olsa bile söz dinliyor ve sesini çıkarmıyor. Siz ata yöneldiğinizde sadece sizi takip ediyor, atı kaldırmak üzereykende gözlerini sımsıkı kapatıyor.

Atı kaldıramıyorsunuz. En azından sırtınıza alacak kaar kaldıramıyorsunuz, fakat yerden bir kaç santim size yettiğinden, sarfettiğiniz büyük çabanın karşılığını alıyor ve kızın baldırının üstünden çekecek kadar kaydırmayı başarıyorsunuz. Akari serbest kalır kalmaz kendini hızlı bir şekilde geriye çekiyor, hissiz olduğu belli olan bacağını çekiyor ve atı yere geri bırakıyorsunuz. Hayvanda tık yok. Kız ise ağlayarak bacağını tutuyor. "Acıyor." Diye inliyor. Bir süre sessiz kaldıktan sonra, yüzünde acıyla karışık inatçı bir ifade beliriyor, ayağını hafifçe kıpırdatıyor. Çığlık atmamak için dudaklarını ısırıyor. Bacağını hissedebiliyor, sabit kaldığında hafif inlemeler dışında bir tepki vermiyor, fakat küçük bir hamlede bağrınıyor. Muhtemelen yürüyemeyecek durumda.

[Gin Ryuunosuke]

Akari sakinleşmeye başlamıştı. Bacağını kurtarmaya çalışmaktan vazgeçiyor. Hala hıçkırıyor ve ağlıyordu ama bu da bir gelişmeydi. Birazdan bitecekti bu olay halledecektik. Atı kaldırmaya hazırdık. Kaldırma girişimim başladığı anda çok ağırdı tüm gücümle itmeme rağmen olmuyordu. Lanet olsun! Çok ağır fakat pes edemem. Atı bir santim bile kıpırdatamayacaksam ne anlamı var Chuunin unvanının, ben hayır biz burada bırakmayacağız! Ardından kızın bacağını kurtaracak kadar hareket ettirebilmiştik. Güzel başardık. Kız hemen ayağını çekmişti zaten ardından atı bıraktık. Kız ağlamaya başlamıştı. Acıdığını söylüyordu. Nefes alacak vaktimiz bile yoktu. Ayağını hafif oynatınca bile acıdığı belliydi. Muhtemelen yürüyemeyecek durumdaydı. Kurai yürüyecek duruma getiremese bile belki acısını hafifletecek bir şeyler yapabilirdi. Sonuçta kızın yürüyemeyeceğini düşünüyordum. Birimiz onu taşımalıydık. Benim açımdan Kurai’nin taşıması daha iyi olacaktı fakat onun düşünceleri hakkında bir fikrim yoktu.

“Kurai kızı kim taşıyacak, bir de hızlansak iyi olur daha fazla vakit kaybetmesek iyi olur?”, bunları söyledikten sonra Akari’ye baktım sıkıntısını öğrenmek için soru sorsa mıydım fakat böyle bir durumda bilemiyorum. Belki olayın şokunu atlattıktan sonra sormalıyım. Gerçekten kafam karışık ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kız da gariplik vardı bu belliydi zaten bunu öğrenmeliyim fakat doğru zaman, doğru soru bunların cevaplarını bulmalıydım. Kız epey inatçı zaten veya söylememesi tembih edilmişti olabilir. Ne olursa olsun bunu öğrenmeliydik. Kızı öylece yazlığa bırakıp, tamam görevimi tamamladım gerisi beni ilgilendirmez diyip rahat bir uyku çekemem. Yeterince kişinin üzüldüğünü gördüm daha fazlasına izin vermeyeceğim.

Yürümeye başladıktan bir süre sonra etrafta hiçbir tehlikenin olmadığından emin olunca soğuk bir espiri yapıp Akari’ye olayın şokundan kurtarmaya ve unutturmaya çalışacaktım. O espiri şuydu “Adamın birinin evi yanmış. Odaları düz.” Ardından bir kahkaha kopartacaktım. Belki Akari ve Kurai benden soğuyacaktı fakat en azından sessiz sessiz yürümekten iyidir diye düşünüyordum. Yanlış mı düşünüyorum?

[Kagetsu Kurai]

Atı kıçından tuttum ve birden hıkınarak kaldırmayı denedim. O anda birden belime bir sancı saplantı. At, öküz ölüsü kadar ağırdı. Gerçi hiç ölü öküz kaldırmadım ama bir tabir olarak kullanılır o, kullanmak lazım. Yoksa eşek ölüsü müydü o? Aman... Kaldırmadığım şeyi nereden bileyim ben? Önemi de yok zaten, önemli olan insanın götünü kaldırabilmesi. Şayet örnek olarak şu genetik hatasını göstereyim, kıçını yerden kaldıramıyor, niye çünkü... Neyse fazla saçmalamanın alemi yok, genetik hatası sonuçta, başka ne bekliyordum ki?

Bunun anında o kadar hıkınma boşa gitmemişti ve atı birazcık da olsa yerinden kaldırmayı başarmıştık. Biz bunun sevincini yaşarken, Akari adındaki genetik bozukluk ayağını kurtarmıştı. Fakat inatla ayağı ile oynuyordu ve canını yakıyordu. Atı bıraktım ve ona döndüm. Zaten bu ölü öküzün kurtarılacak bir yanı kalmadı. Ben kızın ayağını incelerken eziklik olabileceğini düşünüyordum ki Gin, önce acele etmemiz gerektiğini söyledi. Bende ona "Tamam." dedim ve hemen işe koyuldum.

İlk iş olarak kızın ayağını inceleyecektim. Bakalım durumu neymiş? Tam tekrar işime odaklanacaktım ki o sırada shinobi dostum bir espri patlatmıştı. O an kızın bacağını bıraktım işte, büyük bir kahkaha patlattım ve kendimi tamamen serbest bıraktım. Gerçekten komikti. Aynı anda da şu sesleri çıkartıyordum "Hahaha... Lan... Adam... Hahaha... Yanmış ama düz dedi... Hahahaha... Hahaha..." diye. Eğer kendimi gülmekten alıkoyabilirsem, hemen kızın ayağına bakacak ve shosen ile iyileştirmeye çalışacaktım. Tabi bu espriden sonra kendimi toparlamam gayet zor.