[Ishi] Paket

[Hasegawa Daichi]

Kısayım diye Dünya beni dışlıyor. At arabasını kaldırabilecek güce sahip olmama rağmen boyum el vermiyor. Sikerim lan böyle Dünyayı! ADALET NERDE ADALET? Gerçi bu Dünyada adalet diye bir şey yok. Ben bu kadar kasları boşa mı yaptım şimdi? Sikimsonik bir at arabasını kaldıramıyorsam ne anlamı var? Bide üstüne üstlük alay konusu oluyorum. Kodumun pezevengi süt iç diyor bana. ULAN DELLENDİRMEYİN ADAMI! SİKERİM BÖYLE HAYATI! BEN Mİ SEÇTİM LAN KISA OLMAYI!

Amına kodumun Hachiman'ı bide yüzsüzce emir veriyor bana. Şeytan diyor Sarışın Orospu Çocuğu gibi, sikerim görevi diyip git. Ama ailemi korumam lazım! Hasegawa ailesinin soyu tükenmemeli! O yüzden sadece bu günlük, ne kadar sinirli olursam olayım, Hachiman'ın sözünden çıkmayacağım. Ne kadar şerefsiz de olsa zeki olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

Hachiman'ın isteği üzerine kasaya attığım tekerlerden birini ona götürdüm. Hemen ardından daha birkaç saniye önce ata bağladığım arabayı ayırdım. Hachiman giderken "Çabuk gel lan!" diye arkasından bağıracaktım. Köye gidip gelmesi herhalde 1-2 saat sürer. Bende o sırada arabanın başında oturup şarkı söyleyeceğim. Böylece über-süper güçlü sesimden ürken hayvanlar bana yaklaşmazlar. Belki Hachiman gidince birkaç düşman gelir karşıma. Off, ne eğlenceli olurdu lan! Hem gücümü de test etmiş olurdum! Zaten görevi alma sebebim o. Umarım Hachiman gelmeden önce birkaç düşmanla karşılaşırım. İki saat boş boş oturmak sıkıcı olur zaten.

[GM - Naruto]

Hachiman: Daichi'ye verip veriştirip ayrılış planını anlatıyorsun ve çocuğun dediklerini yapışını izliyorsun. Daichi acımıyor gavurdan hıncını çıkarır gibi ata geçiriyor tekeri. Yani bağlıyor senin istediğin gibi, panikleme. Kasanın ağırlığından yeni kurtulduğuna sevinemeden geri boynunu büküyor karşında at. Biniyorsun üstüne, kırbacını vurmuyorsun elbette. Çünkü kırbacın yok. Dıgıdık gıdıgık diye gitmeye başlıyorsun zihninde yolunu anımsadığın köye doğru.

Tahmin ettiğin gibi yaklaşık bir on dakikanı alıyor köye varman. Bu köy, standart bildiğin düz köy. Öyle bulmayı umduğun gibi shinobilere ev sahipliği falan yapmıyor ne yazık ki. ağaçlıklar arasında kalan derme çatma çitlerle sınırları belirlenmiş. Yaklaşık da 15 hanesi var. Belki aralarda arkada kalan bir kaç küçük hane daha vardır, onlar da önemli değil.

Çitlere yaklaşınca biraz ötede bir ağacın dibinde oturmakta olan iki adam görüyorsun. Gölgeyi fırsat bilmiş çimenlerde dinleniyor, hararetli hararetli sohbet ediyorlar. Yanlarında rastgele atılmış iki çanta, bir kaç şişe ve tahta bardak falan var, çimenlerde öyle takılıyor onlar da. Senin onları fark etmenden yaklaşık bir otuz saniye sonra, onlar da seni fark ediyorlar. Sırtını ağaca yaslamış olara seni şöyle bir süzerken, sırtı sana dönük olan kafasını çevirerek sana bakıyor ve hemen "Buyur yeğen?" diye lafa atlıyor.

Belki indin, belki inmedin, artık isyan eden hatta imkanı olsa annene babana bacına arkadaşına küfredecek olan atınla birlikte, adamlara derdini anlatacak kadar yanaşıyorsun ve planladığın gibi cümlelerini kuruyorsun. Kasa konusuna kadar tamam da... Riku'ydu Konoha'ydı derken adamların kafayı epey bir karışıyor. Yerden kalkıp popolarındaki tozları temizlerlerken birinin "Sıcak geçti herhalde kafasına." diye mırıldandığını duyabiliyorsun. Ardından ilk lafa başlamış olan adam tekrar sözü devralıyor. "Biz sana Ennoshita'yı çağıralım yeğen." diyor. "O anlar böyle marangozluktu cartından curtundan. Sen de otur o arada bir meyve suyumuzu falan iç." deyip geri yere oturuyor, seni de yanına davet ediyor. Diğer adam köyün içine doğru ilerlemeye başlıyor o sırada, sanırsan dedikleri şu Ennoshita'yı çağırmaya gidiyor. Yerdeki adam, tekrar söze başlıyor, sana "Siz nereye gidiyodunuz ki öyle at arabasıylan falan?" diye soruyor.

Daichi: Haşmetlin Hachiman-dono'nun emirlerini bir bir yerine getirip köppppek gibi çalışıyor, tekeri ayağına götürüyorsun. Ardından da atı arabadan ayırıp, Hachi'nin gidişiyle kasa başında nöbetini tutmaya başlıyorsun. Nöbetinin ilk beş dakikası iyi hoş, fena değil, şarkılar böcekler, arılar mutluluklar falan ama, o altıncı dakikaya girmenle önce poponun sol lobu oynuyor.

Yedinci dakikada da sağ lop ona eşlik etmeye başlıyor.

Tövbest çekip neden götüm kıpraşıyor diye meraklanıyorsun.

Götün sıkıntıdan oynuyor bildiğin. Sıkılıyorsun. O kadar sıkılıyorsun ki birazdan göt çıkması diye bir deyim gerçeğe ulaşacak sayende. Dünyanın bütün sıkıntıları senin üzerinde. Sanki bütün insanlık çılgınlar gibi eğlenerek sevişiyor seks falan sen ise burada sıkıla sıkıla ilaç nöbeti tutuyorsun.

Daichi sen sıkılıyorsun. Bayağı bir.

[Hasegawa Daichi]

Ne zaferinden bahsediyorsun
Sen savaşla aşkı karıştırmışsın.
Çık o karanlıktan, siperinden
Sen beni hep düşman var saymışsın.

Sen rekabet iste
Ben buna bayılırım,
Kadının gücünü hafife alma.
Erkeklik gururun vardır sanırım
Perişan olup zor durumda kalma.

İstersen bana ukala mukala de,
El üstünde tutulmazsam, hep el kalırım.
Prensesler gibiydim ben baba evinde,
Özgürlüğüme gölgeyi hakaret sayarım.

NERDESİN HACHİMAN! Adam gideli yaklaşık yarım saat oldu, sanırım. Ben sıkıntıdan patlamak üzereyim. Yarım saattir çiçekle böcekle uğraşıyorum, şarkı söylüyorum. Sikerim lan böyle görevi! Bir Allah'ın kulu da gelip ilaçları çalmaya çalışmıyor. Gelin kardeşim, çalmaya çalışın, bende sizle savaşarak buna engel olayım. Adım çıksın köyde, beni görünce "Ayy, bu bizi gripten kurtaran yakışıklı çonin değil mi yhaa?" desin kızlar. Ama yok, olur mu öyle şey? Bİ AT ARABASI BOZULUR, Bİ TANE OROSPU ÇOCUĞUNA DENK GELİRİZ GÖREVİ TERK EDER! Hadi atı anlarım da bu orospu çocuğu neden gitti. Köye dönelim zindana attırmazsam orospu çocuğuyum. Sürünsün amına kodumun şeşpeş orospusu. Yalvarsın bana "Nolur abey şikayetini geri çek yalvarırım." desin! Bende "Siktir git amk veledi" diye cevap veririm o zaman. Neyse, şimdi canımı böyle şeylerle sıkmaya gerek yok. Köye döndüğümüzde ne yapacağımı daha ayrıntılı düşünürüm.

Mal mal oturup ne yapacağımı düşünürken, bir anda aklıma güzel bir fikir geldi. Canımın sıkıntısını alacağına ve zaman öldürmemi sağlayacağına eminim. Etrafıma bakınıp, tekme atarak yapraklarının dökülmesini sağlayabileceğim bir ağaç arayacağım. Eğer öyle bir ağaç bulursam ağaca sert bir tekme atıp yapraklarının dökülmesini sağlayacağım. Yapraklar dökülmeye başlarken über-süper havalı bir şekilde kılıcımı çekip dökülen yaprakları keseceğim. Belki 10-15 dakikamı böyle öldürebilirim. Belkide öyle bir ağaç hiç bulamam. Yaprakları kestikten sonra at arabasına en yakın ağacın tepesine çıkıp arabayı izleyeceğim. Belki şansa düşmanlar benim gittiğimi sanıp arabadan ilaçları almaya çalışırlar. Hem bana da eğlence çıkar.

[Bishamon Hachiman]

Daichi enayisini de köle gibi çalıştırıyordum. Zaten olması gerekende buydu. Ben beyinsem oda ameleliliği yapan kol ve bacaklardı. Riku ise göttü. Yanlız, millete emir vermekte ayrı bir zevkliydi. Acaba takım falan mı alsam. Alırdım iki tane en besilisinden genin, çıkardım üstlerine vururdum kırbacı. Hem mevcut görevde iki geninim olsaydı yüklerdim sırtlarına birer tane kutu. Köye kadar yürürdük bir güzel.

Herşey yerli yerine konup, gitmeye hazır hale gelmiştim. Gerizakalı atında morali bozuk gibiydi. Büyük ihtimalle tekerlek yüzündendi ama oh olsun. Şu görev bitsin hele, ona olan ihtiyacım ortadan kalsın; onu bir güzel sucuk yaptırıp afiyetlede yiyecektim. Atla olan husumetimi bir kenera bırakıp dıgıdık dıgıdık diye gitmeye başlamıştık. Giderken sıkılmıyım diye '' Rikuyu saldım çayıra, otlaya karının dayara... dananan danan '' şeklinde türkü söyliyecektim.

Biraz gittikten sonra aşağı yukarı tahmin ettiğim bir sürede köye varmıştım. Köy bok gibiydi. Şu köyde toplasan 100 kişi yaşamıyordu. Bunlara ninjutsu göstersem büyü diye beni taşlarlardı. Öyle ilkel gözüküyorlardı gözüme. Çit falanda çekmiş garibanlar. Çitlere ossursam yıkılır.

Az biraz daha ilerleyince günün en verimli saatinde tembellik eden iki herif görmüştüm. Biz burada köye yardım olsun diye götümüzü yırtalım bunlar keyif çatsın. Hışımla atımı yanlarına kadar sürmüş ve başımdan geçenleri anlatmıştım. Bu iki pasaklı tembel teneke ise ineğin at arabasına baktığı gibi bana bakıyorlardı. Birde utanmadan bana mal muamelesi yapıyorlardı. Neyseki fazla oyanmadan işime yarıyacak birini çağırıyorlardı. Haa, birde meyve suyu ikram etmişlerdi. Bu yüzden birazda olsa yumuşamıştım. Telekinetik güçlerimi kullanarak şişelerden birini önce açacak sonrada içmek için yanıma çekecektim. Tabi ben medeni bir İshigakureli olduğumdan direk kafama dikmek yerine ağzımı açacak ve yukarıdan aşağı az az ağzıma dökecektim. Hem bu garibanlarada ilginç bir gösteri olurdu.

Bir iki yudum aldıktan sonra tekrar adama dönüp '' Amca ben İshikagure Chuuniniyim. Görev vardı. Tekerleğimiz kırıldı. Bu arada bu köyün olayı ne? Ne satıyonuz, Ne ekiyonuz be ya siz? '' diyecektim şiveli bir şekilde. Köylüler kendi hikayelerini millete anlatıp can sıkmaya bayılırlardı. Böylelikle güzece iletişim kuracaktım. Şu dedikleri marangoz yada onun gibi bir şey olan adamda gelince onada derdimi anlatacaktım.

[GM - Naruto]

Daichi: Tam sıkıntıdan kendi kendine çocuğun olacakken aklına gelen fikirle fırlıyor ve en yakın ağaca gidiyorsun. Neyse ki yolun ortasında duruyor hala arabanız da, ağaçlar baya bir yakınında o yüzden. Çok sık olmasalar da yol kenarına dizili olan bu ağaçlardan şanssız bir tanesini seçip tekmeyi yapıştırıyorsun gavurdan hıncını çıkarır gibi. Sen tekmeyi atar atmaz da, ağaçtan "BANA NE VURUYORSUN ORRRROSPU ÇOCUĞU?" diye bir bağırtı geliyor.

Nası' ya?

Ağaç?

Küfür etti?

Anana?

Bir anlık şokla bir iki saniye ağaca anlamsız gözlerle bakarken ağaç tekrar dile geliyor, "La bebe, yukarı bak, yukarı." diyor sana. Sen refleks olarak kafanı kaldırıp baktığında, "Harbi harbi ağaç konuştu sandı ya la." diye gevrek gevrek gülen bir adam görüyorsun. Ağaç dallarından bir tanesine yayılıp sırtını gövdeye vermiş. Elinde de yarısı yenmiş bir elma var. Yaşlı görünmüyor, muhtemelen 24-25 yaşlarında bir adam kendisi. Koyu tenine Kaya Ülkesi'nin geleneksel kıyafetlerini yakıştırmış, öyle takılıyor ağaçta. Sen hala aşağıdan ona bakarken "La oğlum, kaç dakikadır izliyorum sizi buradan bir arabayı halledemediniz ya la." diyor, hala gevrek sırıtışını bozmadan.

Hachiman: Şişelerden birine odaklanıp kapağını yeteneğinle çevirerek açıyorsun. Ardından, sana göre "medeni" bir şekilde havadan havadan ağzına dökerek içmeye başlıyorsun. Bu hareketin, sana mutlu mutlu soru sormaya devam eden adamın lafını birden kesmesine ve iğrenme-şaşırma arası anlamsız bir ifade ile sana bakmasına yol açıyor. Sen laflarını bitirdikten bir kaç saniye sonrasına kadar da bu ifadeden kurtulamıyor adam. Lag yapıp "Haaa..." diyor önce bir. Gözü hala havadaki şişedeyken kafasını yerdeki şişelerden diğerine çeviriyor. En sonunda da gözünü şişeden almayı başarıp kendisine bir içecek açıyor. Demin ki kadar hevesli olmasa da "Ne görevi ki hele bu?" diye soru soruyor sana tekrardan, kapağı açıp içecekten bir yudum alırken. "Pek bir şey ekmiyo'z biz, daha çok işimiz hayvanlarla da... Aşağıda bir köy daha var oradan peynir süt falan getirdik bugün. Aha burda verdik çocuklara götürdüler eve, biz de burda dinleniyoruz." diye senin sorularına da cevap veriyor. "Normalde benim oğlanlar halledecekti bu getir götür işini de, kaç gündür hasta yatıyo'lar." diye de ekliyor. Marangozu getirmeye giden adama da, marangoza da dair bir şey yok görünmüyor şimdilik.

[Hasegawa Daichi]

Buldum! Her şey planladığım gibi gidiyor! Şimdi tek yapmam gereken sertçe ağaca tekme atıp yaprakları dökülürken havalı bir şekilde kesmek. Bence 7-8 yaprağı bir anda kesebilirim. Bugün ilk kez bir planım gerçekleşecek herhalde. İstediğim hiçbir şeyi yapamadım. Ne arabayı kaldırabildim, ne tekeri takabildim, ne sarışını öldürebildim. Ama bu sefer farklı olacak gibi hissediyorum. Bu sefer bana engel olacak hiçbir şey yok. Tekme geliyor!

Bam!
...
"BANA NE VURUYORSUN ORRRROSPU ÇOCUĞU?"

Ağaç konuştu? Hemde anama küfretti. Nasıl oluyor lan? Amk kafayı mı yiyorum sıkıntıdan? Yoksa baştan beri yaşadığım her şey benim hayal gücüm müydü? At arabasında uyuyakalmış olmayayım? Belki de düşmanlar saldırıp beni genjutsunun etkisi altına almıştır. İnşallah öyle olmuştur. Şimdi akademide öğrendiğim birkaç tekniği uygulayarak genjutsudan kurtulurum... Bi'dakka. Akademi de ne öğrenmiştik? Genjutsudan nasıl kurtulucam lan ben! Amk hele bi kendime gelim alayını sikicem.

Mal mal teoriler üretirken ağacın tepesinde bir orospu çocuğu belirmişti. Bizim ülkede 10 kişiden 11'inin giydiği kıyafetten giyiyordu eleman. Piç piç sırıtıp benimle dalga geçiyordu. Evet, BUGÜN HERKESİN yaptığı gibi benimle dalga geçiyordu orospu çocuğu! Amına kodumun evladı, seni sağ bırakır mıyım ben? Sırf ailemin iyiliği için sabahtan beri Hachiman'ın emirlerini dinlemek zorunda kalıyorum zaten. Bi bok yapabildiği de yok, zeki diye aldık yanımıza gerizekalının önde gideni çıktı herif. Yaş arttıkça, zeka yaşı geriliyor herhalde.

Öfkeli bir şekilde adama baktım. Tabii maskem olduğu için boş boş baktığımı sanıyordur eleman. Elimi ekipman çantama atıp bir adet patlayıcı parşömen çıkarıp ağaca yapıştıracağım. Yapıştırdıktan sonra patlamadan etkilenmeyeceğim bir uzaklığa gideceğim yürüyerek. Yeteri kadar uzaklaştıktan sonra kağıdı patlatıp adamın çırpınışlarını izleyeceğim. Eğer adam fazla yalvarırsa patlamam. Belki de patlatırım, o anki ruh halime bağlı her şey.

[Bishamon Hachiman]

Amca tamda düşündüğüm gibi şoka uğramıştı. Eee amca, bir Hachiman kolay yetişmyior. Yanlız adam cidden çok garip bakıyordu. Galiba kıskanmıştı beni. Yada onuda kaldırmamı istiyordu. Elimden gelse valla yapardım ama gelmiyordu. Güçlerimde o kadar uzmanlaşmamıştım ve belkide hiçbir zaman o kadar uzmanlaşamayacaktım. Adamın en belkide en büyük hayali ve en büyük amacı olan '' Benim telekinetik güçlerimle havaya kaldırılma. '' sını yapamayacağımı ona söylemek elbetteki içimi burkuyordu. '' Amca atta, hoppa istiyorsan, kusura bakma. Benim güçler insanlara işlemiyor ama çok istiyorsan seni şu tekere bağlayayım onu kaldırarak seni kaldırırım. '' diyecek ve ata bağlanmış tekeri gösterecektim.

Ben içmeyi kesmeme rağmen adam hala şişeye bakıyordu. Büyük ihtimalle benim güçlerimi birinci elden tatmayı çok istemişti ve bunun mümkün olmadığını duyunca dünyalar başına yıkılmıştı. Sanırım intihar edecekti. Onun üzüntüsünü bir nebze azaltmak için şişeyi sağa sola boş boş hareket ettirip adamı mutlu edecektim. Ne kadarda iyi bir insandım.

Sonun da şişeme olan ilgisi bittiğinde gidip kendinede bir tane açmış ve bana bir kaç soru sormuştu. Meraklı bir adama benziyordu, merak kediyi öldürür amca; sen hiç duymadın mı? Gerçi sen kedi değilsin o yüzden sorun yok. O zaman cevaplayayım bari '' Valla amca nakil işleri. Ne götürdüğümü vallahi bende bilmiyorum. Sırtımıza yüklüyorlar bir şey, amele gibi taşıyoruz onu. Birde çok dandik kutulara koyuyorlar. Sürekli kırılıyor taşıdığımız şey.. '' diyecektim. Bu arada adam bir kaç ilginç şey daha anlatmıştı. Beynimde yine fırtınalar kopmaya başlıyordu. Acaba bizim köyü etkileyen griple bunun veletlerin yakalandığı hastalık aynımıydı. Belkide bu normal bir hastalık değildi. Böyle bir şeyi yapabilecek çok az kişi vardı. Şüphelerimi gidermek için adama, tedirgin bir şekilde '' Amca buraya hiç 20'lerinin ortalarında, sarışın, güzel ve alımlı bir bayan geldi mi? Adı Anno olabilir ? Birde senin evlatlar ne hastası? Mevsimlik falan mı? Az biraz detay ver. Sadece senin evlatlar mı hasta ? '' diyecektim.

[GM - Naruto]

Daichi: Adamın "O ne la? Ne yapıştırdın sen oraya?" soruları arasında parşömeni ağaca yappıştırıp uzaklaşmaya başlıyorsun. Sen uygun bir noktaya ilerlemeye devam ederken, adamdan gelen "Noluyo oğlum? Ağacı mı efsunlandın lan?" diye sorduğunu duyabiliyorsun. Patlamanın sana ulaşamayacağı bir noktaya geldiğinde ise, sinirinden azalan pek bir şey olmadığı için, iki parmağını dışarı çıkarıp acımadan parşömeni aktifleştirip patlatıyorsun.

Patlattıktan sonra ilk dikkatini çeken şey, ağaca yakın olmasından mütevellit patlamadan etkilenip fırlayan arabanız oluyor. Araba hüzünle uçarken, içindeki kutuların, ilaçların, ampüllerin ve artık diğer zımbırtıların etrafa geri dönüşü olmayan bir biçimde dağılıp kırıldıklarını da görebiliyorsun. Ardından çırpınmasını izlemek amacıyla adama odaklanıyorsun fakat...

Adam çırpınmıyor.

Gördüğün tek şey ağaçtan 3-4 metre ötede hareketsiz yatan bir beden oluyor. Bir bacağı yok, kopmuş. Sen yaptığın şeyin sonucunun, yani arabayı ve ilaçları mahvetmiş oluşunun şokunun ilk saniyelerini yaşarken, adamın kopan bacağından tazyikle fışkırmakta olan kanı görebiliyorsun. Kan, 3-4 saniye ritmik şekilde fışkırmaya devam edip, bir dört saniye kadar da debisini azaltıyor. Süre sonunda kan akışının tamamen durduğunu görmenle bir sivili öldürmüş olduğunun farkına varıyorsun.

Hachiman: Adam şöyle bir zihnini yokluyor ve "Yok gelmedi öyle biri yeğen." diyor. "Ben peynirleri almaya gitmişken geldiyse bilemem ama..." diyip azıcık sana yaklaşıyor, "...dediğin kadar alımlı bir sarışın olaydı illa ki duyardım! Teheh!" diye gevrek bir gülüş koyuyor. Ardından geri çekilip, "Ne bileyim ya. Grip oldulardı ilk. Üç gün geçti beş gün geçti, ha iyileştiler ha iyileşecekler derken iki haftadır yatakta mendeburlar. Bu havalara aldanıp çıkıyorlar kısa kollularla dışarıya, sonra böyle 'Yok baba hastayım gidemem, yok ana çıkasım yok yataktan!' falan diyorlar." diye kendi kendine sitem etmeye başlıyor sana pek aldırış etmeden. Senin merakını gidermekten çok kendini rahatlatma derdinde olduğunu düşünüyorsun adamın. Adamın anlattığı hastalık belirtilerinin, köyündeki salgınla hemen hemen aynı olduğunu kafanın bir kenarına not ediyorsun. O sırada marangozu getirmeye giden adamı görüyorsun, karşıdan yavaş adımlarla yanındaki adamla birlikte size doğru geliyorlar. Birbirleriyle laflayarak geldiklerini fark etmenle, Daichi'yi bıraktığın noktadan bir patlama sesi duyman hemen hemen aynı anda oluyor. Sesin tipinden, patlayanın bir parşömen olduğunu anlayabiliyorsun. Karşındaki adam kafasını ani bir hareketle patlama yönüne çevirip "O ne yahu?" diye sorarken, gelmekte olan adamlar da laflaşmayı kesip size doğru acele etmeye başlıyorlar.

[Bishamon Hachiman]

Grip konusunda Misato Anno'dan şüpheleniyordum ama adam onu görmediğini söylemişti. Görse tanırdım dedi. Adamın ima ettiği şeyi anlayınca bende istemsizce sırıtacaktım ama aslında içim gitmişti çünkü benim kuşum ötmüyordu. Karı önümde soyunsa bende tık olmazdı. Hayatımın sonuna kadar cinsel ilişkiyi deneyimleyemeyecek olmak biraz sinirimi bozmuştu ama bunu adama belli etmemeye çalışarak '' Heee, öyle bir kadını kim düşürmüşte siz bulmuşsunuz ? '' diye bir şaka ile konuyu kapatmaya çalışacaktım.

Adam sonrasında bana çocuklarının hastalıklarından bahsetmişti. Ortada iki garip durum vardı. Birincisi bu çocukların semptomların bizim köydeki ile aşırı benzeştiğini fark etmiştim. Hatta zaman aralıkları bile uyuyordu. Pandemik bir olay olabilirdi. Adam ayrıca oğlu demişti. Ya bu hastalık sadece erkekleri etkliyor ve tek etkilenmeyen erkek bensem? O last man on earth olurdum. Üreme yeteneğimde olmadığı için tüm insanlık yok olurdu. Bu konu ile kesin olarak ilgilenmem gerekiyordu çünkü tüm insanlığın kaderi'nin benim taşşaklarıma bağlı olmasını istemiyordum.

İkinci konu ise çocuklarının hasta olmasına rağmen bu adamın olmayışıydı. Adam çayırda çimende keyif çatıyordu. Bunun iki sebebi olabilirdi. Bu adamın yediği ama çocukların yemediği bir şey grip virüsüne iyi geliyordu veya bu adamın gribe bağışıklığı vardı. Her halükarda daha fazla araştırmam gereken bir konuydu.

Adama daha fazla soru sormaya hazırlanırken bir anda az önce geldiğim yerden bir patlama sesi gelmişti. Bu Daichi malı ne bok yiyordu. Belkide saldırı altındaydı. O zaman bir koşu gidip yardım etmem gerekirdi. Belkide malca bir şeyler yapmıştı. Emin olamıyordum. O yüzden beklemeye karar vermiştim. Eğer ikinci bir patlama olursa bu Daichi saldırı altındadır demekti ve bir koşu atımla birlikte yardımına gidecektim. Eğer ikinci bir patlama olmaz ise Daichi malı patlayıcı parşomeni'ni patlatmış demekti çünkü kendisinin patlama bazlı bir yeteneği yoktu veya Daichi'ye saldıranlar onu haklamıştı. Her halükarda Daichiye bir yardımım dokunmazdı. O yüzden buradaki işimi halledecektim. Amca'nında merakını gidermek için '' Bu bizim arkadaştır. Muhtemelen malca bir şey yaptı. '' diyecektim.

Ben Daichi üzerinde kafa yorarken ileriden gelen iki insan görmüştüm. Bunların kim olduğunu anlamak için gözlerimi pörtletip dikkatli bir şekilde bakmıştım. Aynı anda elimide kunaime götürecektim. Bu herifler Daichiye saldıranların arkadaşı olabilirdi, tabi bir saldırı durumu varsa. Gelenlerden biri demin yanımızdaki adamdı. O zaman diğeride marangozdur diye varsaymıştım ama yinede tedbiri elden bırakmayacaktım. Bir yandan adamlara dikkat ederken diğer yandanda amcaya bir kaç soru daha soracaktım '' Amca köyde başka hasta var mı? Birde sen niye hasta olmadın? Senin tükettiğin özel bir yiyecek, içecek falan var mı? ''

[Hasegawa Daichi]

Olum ne bok yedim lan ben? Araba gitti, ilaçlar gitti üstüne üstlük adam öldü! Bunları hiçbiri olsun istemedim lan ben! Anlık bir sinirle istemsizce hareket ettim. Zamanı geri alamıyor muyuz? Birkaç saniye öncesine gitsem yeterli. Adamı öldürdüğüm için piş-... Bi'dakka, neden kendimi hiç pişman hissetmiyorum? Aksine rahatlamış hissediyorum. Bir insanı öldürmek bu kadar rahatlatıcı bir şey mi gerçekten? Belki de yarım saattir tamir etmeye çalıştığımız arabanın anasını siktiğim için rahatlamışımdır. Eğer şuan hissettiğim rahatlığın sebebi adamı öldürmem ise köyden birilerini öldürüp kaçan insanları anlayabiliyorum sanırım. Şuan ne yapmalıyım peki? Köye geri mi dönmeliyim? Yoksa ben de diğerleri gibi kaçıp özgürlüğüme mi kavuşmalıyım? Bilmiyorum. Daha doğrusu karar veremiyorum...

Cesedi saklamalı mıyım? Yoksa olduğu gibi bırakmalı mıyım? Bunlar da aklımdaki sorulardan birkaç tanesi. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İlk defa böyle bir durumla karşı karşıyayım... Ben neden bu kadar fazla düşünüyorum ki? Her zaman yaptığım gibi Hachiman'a danışsam olmaz mı? Ama yanına gittiğimde bana saldırırsa? Ya beni ortada bırakıp giderse? Eğer şimdi kaçarsam kimse benim yaptığımı anlamayabilir. Benim de öldüğümü sanabilirler. İşte o zaman yeni bir yerde, sıfırdan hayata başlayabilirim. Normal bir insan gibi, çalışırım paramı kazanıp içki içmeye giderim. Yeni arkadaşlar edinip mutlu bir hayat yaşarım... Peki bu dediklerim beni gerçekten mutlu edebilir mi? Benim amacım Maskeli Adam kadar güçlü olmak değil miydi? Ben de onun gibi zorda kalan insanlara yardım etmeyecek miydim? Maskeli adam gibi olmaya layık değilim. Suratımda bu maskeyi taşımayı hak etmiyorum. Ben... Ben bir insanı öldürdüm.

Hachiman benim yaklaşık on senelik dostum. Beni ortada bırakıp gitmeyeceğini düşünüyorum. Ayrıca cesetle nasıl ilgilenmem gerektiğini de bilir. Büyük bir kumar oynayıp Hachiman'ın yanına gideceğim. Peki nasıl? Bir köye gittiğini söyledi. Fakat o köy nerede hiçbir bilgim yok... Kısa bir süre düşündükten sonra atın izlerini takip edebileceğimi fark ettim. Hızlıca cesedi sırtlayıp köye doğru ilerlemeye başladım. Atın ayak izlerini takip ediyor. Bir yandan da Hachiman'ın bana karşı olası tavırlarını düşünüyordum. İlk ihtimal beni satıp köye gitmesiydi. Köye gittiğinde beni ihbar eder, ardından beni yakalamak için harekete geçer. Sonuçta bu aralar paraya ihtiyacı var. Hinatayla bir olup peşimden gelebilirler. İkisine karşı kazanma şansım sıfıra yakın. Bu ihtimalin sonu ya ölüme gidiyor, ya da ömür boyu zindana. İkinci ihtimal ise Hachiman'ın beni hoşgörüyle karşılaması. Beraber kaçarız, başka bir köyde gizlenerek yaşarız veya kötü işlere bulaşıp para kazanırız. İkinci ihtimale güvenip yoluma devam ediyorum.

Köye iyice yaklaştığımda sırtımdaki cesedi çalıların arasına saklayıp ilerlemeye devam edecektim. Hachiman'ı görür görmez "Hachiman, konuşmamız lazım" diyecektim hüzünlü bir ses tonuyla. Hachiman'ı alıp köyden birazcık uzaklaşınca maskemi çıkarıp konuşmaya başladım. "Hachiman, ben bir insanı öldürdüm. Aslında ben... Ben onu öldürmek istemedim. Öldürdüğüm insan sıradan bir köylüydü. Sinirlerime hakim olamayıp adamı öldürdüm. Bu dünyada güvenebileceğim birkaç insandan birisin, o yüzden sana geldim. Ayrıca kafam allak bullak. Şuan ne yapmalıyım? Cesedi yok mu etmeliyim? Sen zeki bir insansın, bana yardımcı olmanı istiyorum.". Hachiman'dan gelecek tepkiyi bekliyordum. İkinci ihtimalin olması için içten içe Tanrı'ya yalvarıyordum.