[Ishi] Fırtına

[Shijou Giin]

Out: Özür daiçi,hestiya.Okul sağlam yüklendi,yoğundum biraz.

Daichi'nin de hemfikir olmasıyla belirlediğimiz rota üzerinde ilerlemeye başladık.Geçen her saniye yağmur şiddetini biraz daha arttırıyordu.Üzerimdeki kıyafetlerse daha bir yük olmaya başlamıştı sırtıma.Zamanla bu his kendini can yakan bir rahatlamaya dönüştü.Soğuk havaya rağmen ıslak olmak güzeldi,hasta olmadığımız müddet.

Arama kurtarma görevleri için en etkili yolun dağılma olduğunu düşünüyordum.Bu sayede taranacak alan genişler ve işleyiş hızlanırdı.Daichi'ye bu fikri anlatmayışımın nedeni ise ne kendimi ne de köyümün bir chuunini tehlikeye atmak istememdi.Söz konusu çobanın canı olsa bile,şu an için en mantıklı yol buydu.Eğer ben ve Daichi bir sonuç elde edemezsek,hava kendini toparladığında daha büyük bir arama çalışması yürütülebilirdi.Az bir nüfusa sahip olmalarına rağmen köy halkının buna katılması,dağın tamamını taramamıza yardımcı olurdu.Birer shinobi olsakta bu dağın tamamını arayamayacaktık sonuçta.Şu anlık tek yaptığımız olası rotaları araştırmak,izler bulmaktı.

Daichi'nin öncülük ettiği patika karşımıza bir çift kaya çıkarmıştı.Patikanın kullanım nedeniyle oluştuğu açıktı ancak kayalar biraz kafa karıştırıcıydı açıkçası.Geçerken eğilmek zorunda kalmıştım ki çobanın buradan 40 koyun ile geçmiş olması pek ihtimal dahilinde değildi bence.Belki çevresinden..Her şekilde şimdilik daha yükseklere çıkmak için bulabildiğimiz tek yol buydu ve takip etmek zorundaydık.

Hızımı yavaşlatarak Daichi ile aramdaki mesafeyi biraz daha açtım.Gözüm yoldan ziyade diğer taraflardaydı.Somut bir iz yahut ses..Yakalayabildiğimi yakalayacaktım.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Pardon bebişler ya, gecikti.

Siz yokuş yukarı ilerlemeye devam ederken şansınıza yağmur da biraz şiddetini azaltıyor. Vıcığa dönmüş olsanız da, alışıksınız bu tip olaylara. Shinobisiniz, boru değil sonuçta. Bir yarım saat kadar daha bir göze çarpan bir şeylere rastlayamadan ilerlemeye devam ederken, Giin hızını yavaşlatıp Daichi ile arasını açıyor. Şu vakte kadar düz sayılabilecek şekilde ilerleyen yokuşunuz ise artık engebeli bir hal almaya başlıyor: Küçük taşlar yerlerini daha büyük abilerine bırakırken, dallar köklere dönüşmeye başlayıp size çelme takmaya çalışıyor.

Bir on dakika kadar önde Daichi arkada Giin şeklinde engebeli yolda ilerlediğinizde, karşınıza çıkan bir kaya topluluğu nedeniyle tekrar aynı hizaya gelmek zorunda kalıyorsunuz. Bu kayalar Giin'in beline, Daichi'nin de hemen hemen göğsüne falan gelir vaziyette iken, yanlarından dolanarak geçiyorsunuz ve düz bir açıklık alana çıkıyorsunuz.

Düzlüğün çeşitli noktalarında geçtiklerinize benzer, boyutları çok büyümeyen kaya toplulukları mevcut. Yer yer ağaçlar da var, çok sık değiller. Daichi bu kayalar ve ağaçlarda herhangi bir şey fark etmezken, Giin kendisine göre biraz sağda kalan kayaların, üst üste binmiş gibi durduklarını fark ediyor. Tam üstlerinden çıkmış olan ağacın da, diğer ağaçlara göre epey bir yamuk durduğunu da. Ağaca iyice odaklandığında, köklerinin topraktan fırlamış olduğunu bu mesafeden az çok görebiliyor.

[Shijou Giin]

Artan yükselti, doğa şartlarıyla olan savaşımızın başlangıcı olmuştu adeta.Adımladığımız yol üzerinde irice taşlar belirmiş, bitki örtüsü ise önümüze engeller dizmişti.Daichi'nin arkasında olduğum için pek sorun yaşamıyordum.Onun güvenli olarak bellediği yerlerden ilerleyerek bu sayede dikkatimi çevreye yoğunlaştırabiliyordum.Başlangıç için bir nokta bulmayı umsamda elimize pek birşey geçtiği söylenemezdi.Göze çarpan,ilgimi uyandıracak herhangi birşeyle karşılaşmamıştım.

Hafifleyen yağmur şu anda avantajımıza geçen tek şeydi. "Tekrar kayalar." Daichi'nin yanına yaklaşarak önündeki kayalara baktım.Belime ulaşıyorlardı ve aşılması sorun değildi.Asıl aklıma takılan çobanın buradan geçip geçmediğiydi.Koyun gütmek hakkında en ufak bir fikrim yoktu ancak 40 küsür hayvanla buradan geçmiş olması da nedense pek olası gelmiyordu bana.

Çevresinden dolandığımız kaya bizi tam olarak istediğimiz tarzda bir alana çıkarmıştı.Düzlük,yer yer kayalarla dolu olsada otlatmaya uygun bir alana benziyordu.Gün ışığında,düzgün bir havayla epey güzel bir manzara oluşturabilirdi hatta.Ancak şu an tamamen korku filminden fırlamış gibiydi.Düz arazi,kayalar,gri gökyüzü..Karamsar bir hava saldığı aşikardı.Saçımdaki suyu sıkarken bunu silmeye çalıştım.Şayet ilk izi burada bulabilirdik.

Elimle sağ tarafımda kalan kayalıkları işaret ettim Daichi'ye. "Fırtına düşündüğümüzden daha şiddetliydi sanırım." Ağacın fırtına etkisiyle uçtuğunu varsaymıştım ancak yaklaşmadan ağaç ve kayalar hakkında bir fikir sunmak zor olacaktı.

Ağacın bulunduğu yere giderek tepeden tırnağa her yeri inceleyecektim.Otlak alanı olarak varsaydığım bu yer karşımıza çıkan ilk açıklıktı.Ve en ufak ayrıntıların bile gözümden kaçmasını kabullenemezdim.Ağaç ve oradaki kayaların çevresini inceledikten sonra hızlı bir şekilde aradığım alanı genişletecektim.

[Hamaguchi Daichi]

Biz ilerledikçe, yükseldikçe doğa şartları da zorlaşıyordu. Anladık birader, amacımıza giden yol çiçeklerle süslü, arnavut kaldırımlı, güzel bir yol değil. Ama kayalarla, taşlarla, dikenle, dalla, kökle dolu olmasına da gerek yok.

Bir de bu amk çobanı 40 tane koyunu bu yollardan nasıl geçiriyor? Cidden çok ilginç. Fark ettiyseniz bizim yanlış iz üstünde olmamız ihtimaller dahilinde değil. Hehehehe... Tabii ki, buraya kadar geldik sonuçta...

İlerledik, ilerledik... Sonunda karşımıza bir şeyler çıktı. Ne mi çıktı? BAŞ! KAYA! Hafiften gözüm seğirmeye başladı benim. Tam da yağmur yardım eli uzatıyorken olacak iş mi bu?

Giin'in sözlerinden sonra gözlerimi devirerek memnuniyetsizliğimi belli ettikten sonra kayaların etrafından dolaşarak yola devam etme girişiminde bulundum. Ama nafile! Çünkü zaten bir düzlüğe gelmişiz. Otlanmalık otlar falan bile var! Kayası da eksik değil tabii. Sağa sola rastgele serpilmiş kayalar görmek de mümkün.

Fırsat bu fırsat. Hemen kapüşonumu havlu gibi kullanarak saçımı sildim. Zaten o da ıslaktı ama olsun, saçımın ıslak kalmasından iyidir. Ardından da şöyle bir göz attım etrafa. Giin, benden hızlı çıkarak benden önce bir ayrıntıyı fark etmişti. Rüzgar, ağacı sökebildiği kadar sökmüş olmalı. "Boşuna arayıp aramadığımızı düşünmeye başladım. Eğer bu kadar şiddetli bir fırtına olduysa ne koyun ne çoban kalmıştır." Aynı zamanda koyun boku da kalmaz ama ben yine de arayacağım. Etrafta dolanıp işe yarar bir şeyler görmeyi umacağım. Öteki ağaçlara özellikle bakacağım. Onlarda da topraktan sökülme gibi bir durum var mı bakayım bir. Ayrıca buraya bağlanan herhangi bir yol da hedefim olacak. Boku bilmem de yol illa ki vardır bence. Bakalım...

[GM - Naruto]

Giin sağındaki kayaları ve ağacı incelemeye giderken, Daichi alanda gezinmeye karar veriyor. Bu sırada da zaten şiddetini iyice azaltmış olan yağmur tamamen kesiliyor. Pek bir şey çıkmıyor Daichi'nin karşısına. Kalan diğer ağaçlarda bir anormallik yok, kayalarda da. Gelişigüzel dağılmış haldeler ve ağaçlar güçlü fırtına tahmininize rağmen dimdik ayakta durmaktalar. Çoban ve koyunlara dair de bir iz çıkmıyor karşısına ne yazık ki.

Giin'in gittiği taraftaki kayalar, çıktığınız yola benzeyen, çok dik açısı olmayan bir yapının, açıklıkla birleştiği noktada durmakta. Giin burayı incelemeden önce eğer Daichi'nin gezdiği alana bulunduğu yerden şöyle bir göz atarsa, sadece bu kayaların üstüste yığılmış olduğunu, diğer bütün kayaların tek başına takıldıklarını fark edebilir. Ağacın kökleri tamamen çıkmış; büyükçe bir dalı gerisinde kalan bir kaç ufak kayanın daha arasına sıkışmış olmasa tamamen yere kapaklanacak belki de. Kayalar tamamen sıkış tıkış olmadıkları için bu duruma çok uzun zaman önce gelmediklerini düşünüyor Giin. Aralarındaki boşluktan arkaya bakmak istese de zaten karanlık olan ortamda bu kadar dar bir alandan elbette bir şey göremiyor ve kayaların ardında ne olduğuna dair bir fikir edinemiyor. Giin kafasını biraz yukarı kaldırıp ağacın gerisine baktığında aynı şekilde otların da çoğunun sökülmüş, toprağın darmadağın halde olduğunu görebilir. Hatta, bu mesafeden gördüğü bir ağaç da anormal şekilde yamuk durmakta. Köklerinin çıktığını göremese de kendisinden yüksekte olan bu ağacın altında durması pek akıllıca değil. Tüm bu edindiği bilgiler Giin'in aklına heyelan ihtimalini getiriyor.

Bu sırada Giin de Daichi de yolculukları boyunca bekledikleri ipucunu, epey umut verici bir şekilde elde ediyorlar: Bir koyun sesi duyuyorlar ikisi de. Bu sesi Giin epey net ve yakınından duyarken, Daichi daha boğuk bir şekilde ve Giin'in tarafından duyuyor ve refleks olarak oraya bakıyor. Koyun sesi tekrar Giin'in çok yakınında, tam karşısında tekrar ederken, etrafta koyunlara dair hiçbir iz göremiyor oluşunuz gaipten sesler duyduğunuzu düşündürterek sizi biraz uyuz ediyor.

[Hamaguchi Daichi]

Bu ne lan? Ötekinin aynısı. Ot-smoke weed everyday-, kaya, ağaç, toprak fasa fiso! SİKERİM ULAN! NEREDE KOYUN BOKU!? YA O BOK BURAYA GELİR YA DA YAKARIM ULAN BURAYI! ÇOBAN ATEŞİ GÖRÜP GELİR! Mantıklı lan aslında... Rage, sen nelere kadirsin...

Ben bu fikrimi Giin'e de söylemek için hareketlendiğim sırada ne olsa beğenirsin? Bir adet kuzu meledi "MEEĞ" diye. ANANI SATAYIM! DUR LAN DUR! Sessiz ve hızlıca hemen gideceğim sesin geldiği yöne. AHA BİR DAHA MELEDİ "MEEĞ" DİYE! Giin'in taraftan geliyor ses. Parmaklarımın ucunda ivedice gideceğim Giin'in yanına.

"Sen de duydun değil mi?" diye fısıldadım Giin'e. Hayal görmüyor olayım, n'olur! BU GOL OLSUN ARTIK! Gerçi önceden bir denemem olmadı ama... Ses var görüntü yok. Biraz da buralara bakınayım. Bulmak lazım şu koyunu. O kadar yoldan sonra elimize bir ipucu geçti, kaçıp gitmesine izin vermemeliyiz. Hayvanı korkutmamak için yine elimden geldiğince sessiz hareket edeceğim.

Bu arada dikkat ettim de burası da bir garipmiş. Kayalar üst üste duruyor nedense. Duvarı andırıyor hafif. Araya bir yere de kalınından bir dal girmiş. Belli ki burayı çoban otlak olarak kullanmış. Koyunlar tıkınırken o da kendine bir gölgelik yapmıştır duvardan, ne bileyim amk insan buraya neden duvar yapar ki? Sonuç olarak insan eli değmiş gibi demek istiyorum yani. Önce bir koyuna bakayım da duvara da sıra gelir. Kıs kıs kıs, neredesin koyuğun?

[Shijou Giin]

Duran yağmurun yarattığı fırsatla önümdeki kayaları incelenirken soluklanacak bir boşluk yarattım.Açıkça köyden buraya kadar gelişimiz tam olarak bir hengameydi.Yağmur bu olaylara kaotik bir hava katmıştı.Şimdi hem doğa hem de biz nefes alabilecektik.

Yamacın bitişiğine çöreklenmiş kayalara yaklaştıktan sonra önünde farklı yönlere birkaç adım attım.Detaylar kendini açıkça belli etmesede kayaların kısa süre önce bu hale geldiğini tahmin etmek zor değildi.Çevremde bir tur attığımda alanın diğeriyle bu kayalar arasındaki farklarda kendini belli ediyordu.Buradakilerin aksine diğer kayalar ayrık şekillerde dağılmış,gayet normal duruyorlardı.Kayaların arasındaki boşluklar benim için tamamen belirsizlikti.Karanlık ve boşlukların ufaklığı ardında birşey olup olmadığını görmemi engelliyordu.

Geriye attığım 2-3 adım bakışlarımı yamacın üstüne yöneltti.Fazlasıyla eğik duran ağacın dikkatimden kaçması imkansızdı.Dallar,gövde ve kök.Ağacın alt tarafını incelediğimde istemsizce kendimi biraz daha geri attım.O kadar ihtiyatlıydım ki bacaklarım yavaş ve yumuşak bir şekilde hareket etmişti.Yer titrer,tekrarlanır falan... "Heyelan sanırım." Ağaç olurda düşerse diye ne kadar altında durduğumu hesaplamaya çalışırken yankılanan ses, benim bilgilendirmemi tamamen bastırmıştı.

İğrenç 'mee' sesi.Önce Daichi'ye ardından sesin kaynağına,karşıma yöneldi dikkatim.İkinci 'mee'. Delirip sesler duyduğum ihtimalini kenara bırakırsak elde kalan tek ihtimal,göremediğim tek yerin sesin kaynağı olduğuydu.Tahminim doğruysa koyun kayaların ardında kalmış olabilirdi. "Daichi,buraya." Çantamdan çıkardığım meşaleyi ateşlerken dikkatlice kayalara yaklaşacak ve boşlukları aydınlatmaya çalışacaktım.Koyun sesi tekrar gelmezse, hayvanlara söylenebilecek birkaç ses çıkarabilirdim. Artık koyunlara karşı ne denirse...

"Koyun buradaysa, şu ağacı halletmemiz gerekir.İkimiz farklı yöne itebilir,belki de geri yatırabiliriz.Bilmiyorum." Kayaların ardındaki gizemi çözebilirsem ağaç konusunda harekete geçebilirdik.Eğer koyun kayaların arasında değilse deli gibi dolaşacağız buraları muhtemelen.

[GM - Naruto]

Giin: Ağacın yarattığı riski ortadan kaldırmaya dair planını ortaya atıp, çantana tıkıştırmış olduğun meşaleyi çıkarıyorsun. Ardından, çantanın derinliklerinde dipte bir yerlere sıkışmış olan, ufak kibrit kutusunu da çıkarıyorsun. İçinde sadece bir tane kibrit olan kutuyu açıp kibriti ateşliyor ve meşalenin fitilini bununla tutuşturuyorsun. İlk alev alışta çıkan ufak harlanmadan suratını korumak için refleks olarak meşaleyi kendinden biraz uzağa itiyorsun. Alevler sakinleşince de kayalıkların arasında uygun bulduğun bir boşluğa yanaşıp , artlarındaki gizemi aydınlatmaya çalışıyorsun.

Olması gerekenden daha büyük bir boşluk karşılıyor seni. Bir koyunun rahatlıkla sığabileceği boşluk var elbette, hatta daha da büyüğü. Açıkçası gerisini, sınırlarını da göremiyorsun bu boşluğun ama gelen koyun sesi devam ediyor. İyice odaklandığında bu sese hafiften eşlik eden diğer koyun seslerinin de olduğunu fark ediyorsun. Sayılarını tam olarak kestiremiyorsun. Kayaların ardında bu kadar büyük bir boşluğu görmen ve seslerin bu boşluktan geliyor olması, sana bir mağara girişi önünde olduğunuz fikrini veriyor. Yamaçtan gelen heyelan girişi kapatmış olmalı.

[Shijou Giin]

Çantamdan gerekli malzemeleri çıkarırken gözüm hala düşme tehlikesi taşıyan ağacın üzerine gidip geliyordu.Ağacın ulaşabileceği noktadan uzaklaştıktan sonra,vücudumu siper ederek son kibriti ateşledim.İlk önce coşan ateş sonrasında zayıflamış,ufak bir korku aşılamıştı vücuduma.Kibritin sonraki hedefi meşaledeki fitil olmuştu.Harlanan alev ve parlak ışık meşaleyi kendimden uzaklaştırmama neden olmuş,beni birkaç saniyeliğine kilitlemişti.Şimdiye dek ilerlediğimiz kasvetli hava şartlarından sonra bu ışıltı normalden biraz fazla geliyordu

Sakinleşen alevden güven alarak kayalara olabildiğince yaklaştım ve boşluklara odaklandım.Meşaleyi sağa sola çekerek kayaların ardındaki alanı tamamen görmeye çalışsamda tahmin ettiğimden daha yoğun bir karanlık vardı orada.Yahut daha büyük bir alan... Mee. Gözlerimden ziyade kulaklarım bu sefer kayalara kilitlenmiş, ardındaki tüm sesleri toplamaya çalışıyordu. "Birden fazla...Sanırım kayıp koyunların bir kısmı burada." Meşaleyi Daichi'nin de kayaları incelemesi için ona uzattım. "Mağara girişi olmalı.Heyelandan dolayı kapanmış."

Kayaların, aynı zamanda ağacın biraz daha sağına geçtim. "Önce şu ağacı halledelim.Aynı anda,aynı taraftan bir darbe vurursak mağara girişinden farklı bir yere düşecektir." Sözlerimi sarfederken ağacın olduğu yere çıkmak için yamaçta risk teşkil etmeyen bir yol arıyordum.Bu yolu bulduğumda yukarıda ağaca göre bir pozisyon alacaktım.Muhtemelen birimiz bile fikrim için yeterli gücü sağlayacaktı.Eğer Daichi bana katılmazsa, ayaklarımda biriktirdiğim bir miktar chakra ile,ağaç gövdesinin sol tarafına güçlü bir darbe indirmeye çalışacağım.Bu ağacı mağara girişinden farklı bir noktaya düşürecek ve kayalarla uğraşırken ezilme riskimizi sıfırlayacaktı.Daichi bana eşlik ederse aynı olayı onunla kombin bir şekilde yapacağım.

Ağaç engelini aştıktan sonra hedefim mağara girişini kapatan kayalar olacak.Bir yada ikisini yerinden oynatarak geçebileceğim bir alan oluşturacak ve mağaraya gireceğim.

[Hamaguchi Daichi]

Aa, bak bu daha mantıklı. Hiç aklıma gelmedi heyelan. Giin, gayet mantıklı çıkarımlarda bulundu. Benim bir şey dememe, yapmama kalmadan hemen girişti işe. Yaktı meşaleyi kayaların arasını kontrol etmeye başladı. Ben de merakla izledim o sırada. Bir yandan da sonunda kayıpları bulmuş olmamız için sessiz sessiz dua ettim. Meşalenin ateşiyle ısınırken dualarım da kabul oldu. Giin, koyunların bir kısmının burada olduğunu söyledi ve bakmam için meşaleyi bana uzattı. Meraklı adamım ben, güvenmediğimden değil. Aldım meşaleyi bir de ben göz attım içeri. Ulan epey de derinmiş ha. Hatta birden fazla koyun sesi geliyor. Yani... yankı yapmıyorsa. Umarım yapmıyordur.

Çobanın koyunlardan farklı bir yerde olduğunu sanmıyorum açıkçası. Adam koyunları mağaraya sokup terk etmesi pek mantıklı değil. Çoban da buradaysa bir taşla iki kuş, mis! Hadi bakalım.

Giin, ben içeri bakınırken hemen bir çözüm planı da buldu. İkimiz de ağaca aynı anda aynı yerden güçlü bir şekilde vurarak yolumuzdaki ağaçtan kurtulabileceğiz planına göre. Bana gayet mantıklı geldi. Onun çizeceği güvenli yoldan onu takip edecek ve planına uyacağım. Pek güçlü biri sayılmam ama shinobiyiz sonuçta, bir işe yararız elbet.

İyi ballıyız ha. Koyunlar sessiz sedasız pusmuş olsa daha çok arardık. Sonunda bir şeylere ulaştığımız için memnunum. Her girişimden eli boş dönünce insan ümidini kaybetmeye başlıyor. Ama sonunda bir ışık görünce de pis gaza getiriyormuş. YA HAK! ÇEKİL ULAN AĞAÇ!