Sessiz Yağmurun Senfonisi

[Kikaru Daiki]

Nedir aile? Seni koruyup kollayan, geleceğini düzenleyen, seni eğitenlerdir. Ölüm ile sarılsa bile ruhun, seni yaşatandır. Acını dindiren, sıkıntını alandır. Fakat Daiki için bunlar önemsizdir. Ne geleceği hakkında endişelenir ne de ölümden kaçar bir korkak gibi. Ne ailesi tarafından eğitilmiştir Daiki ne de sıkıntısı alınmıştır. Ne korunmaya ihtiyaç duymuştur Daiki ne de acısını dindirmeye. İşte bu yüzden aile kavramı değersizdir Daiki için. Birde bunların üzerine çiftçi bir aileye sahip olmasının verdiği acı ile iyice ailesinden kopmuştur Daiki. Bu nedenle arkadaşının aile hakkında söylediklerini hiç önemsemeden esas meseleyi dikkate almıştı.

Mezarlık, Fujita'nın eviydi. Ölümle yüzleşen yüzlercesinin sonsuz bir sükunet ile yattığı o yer bu sessiz dostu için en uygun evdi. Bu yüzden hak verdi dostunun mezarlığı evi olarak seçmesine. Ölüm kokulu topraklar, biraz daha ilerisindeydi Daiki'nin evinin. Komşu sayılırlardı. Bu birbirine benzeyen iki ruhun evleri de birbirine yakın olmalıydı elbette.

Daiki izlemeye devam ediyordu dalların rüzgarla dansını. Bir elini havaya kaldırdı ve serbest bıraktı. Rüzgarla dalgalanan bir bayrak gibi sağa sola süzüldü eli. Bu süzülüşü izlemek zevk veriyordu Daiki'ye. Ama kapılmamalıydı bu seyir zevkine. Cevap verecekti dostuna.

"Mezarlık demek. Güzel bir yer. İnsanların zekasının eşit olduğu bir yer. Bir gün bende ziyaret etmek isterim."

Diyecekti. Sözleri bittiğinde büyük ihtimalle sessizlik kaplayacaktı her yeri ve konuşmanın gidişatı yine Fujita'nın elleri arasında olacaktı. Daiki konu açma konusunda iyi değildi. Fujita hakkında pek bir soru işareti de oluşmamıştı kafasında. Tek yapabildiği pası Fujita'ya atmaktı ve yine böyle yapacaktı.

[Morio Fujita]

Konuşmayı beceremeyen iki insanın konuşması canlanıyordu bu ormanda. Bir tarafta bendeniz Fujita diğer tarafta en yeni dostum Daiki bir şeyler çabalıyorduk. O kısa cevaplar veriyor bense bir muhabbet yaratabilmek için yeni sorular soruyordum. Şimdi sıra onlardan biri daha vardı. '' Peki edebiyatın senin yaşantında yeri ne? '' Sadece yeni bir konu bulabilmek için sorduğum sorulardan biriydi.

Daiki edebiyatı konuşmalarında, konuşma aralarında kullanıyordu benim gözlemlediğim kadarıyla. Kendini diğer insanlardan ayırmak ya da farklı göstermek için kullandığı bir araç. En basitinden de bir hobi. Hepsi onun bu anlayışını anlatabilecek kelimelerdi. Daiki hangisinin doğru olanı ifade edene kadar.

Dai'nin vereceği cevabı beklerken ormanın sesini dinlemeyi kendime vermiştim. Rahatlamış olmanın verdiği hisle uykum gelmişti. Beni ayakta tutan ise yağmurun yere her temas ettiğinde çıkardığı sesti. O toprakla buluştuktan sonra çevreye verdiği kokuydu. Dalların kestiği güneş ışınları ortamı daha loş bir hale getiriyor bu da gözlerimi açık tutmamak istememe neden oluyordu. İsteklerim kendi içinde bir çatışma oluşturmuş hem uyumak hem de uyanık kalıp günün son saatlerini de Daiki'yle geçirmek istiyordum.

[Morio Fujita]

Uykuya boyun eğmesem de Daiki benim kadar bu durumla savaşamamıştı. Sorumun cevabını beklerken Daiki yattığı yerde ses çıkarmamaya başlamıştı. Başta cevap vermek istemediğini düşünsem de daha sonradan uyumuş olduğu fark etmiştim. Toprağın üzerinde duran poşetten kalan kahvaltılığın son parçasını tek hamlede ağzıma atıp oturduğum yerden yavaşça kalkıp pantolonumun arka tarafını elimle temizleyip Daiki'ye bir kere daha bakmıştım. Bir günde hayatımın merkezine oturmuştu. Ona çok şey borçlanmıştım. Ama her şeyden önce bir dost kazanmıştım.

Kapüşonumu örtüp. Yavaşça şehrin merkezine doğru tekrar yürümeye koyulmuştum. Uzun bir süre sonra rahatça uyuyabilecektim. Bunu da ormanın içinde sakince uyuyan adama borçluydum. Yolculuğum 10-15 dakika arası sürmüştü. Yolculuk boyunca uzun süre sonra tekrar dinlediğim bir şarkıyı hafifçe mırıldanıyordum.

Do me a favour, break my nose!
Do me a favour, tell me to go away!
Do me a favour, stop asking questions!

Kapıyı açıp yağmurluğumu kapının arkasındaki askıya asıp yavaşça yatağıma salmıştım kendimi. Uzun bir gündü. Uyuma sırası Daiki'den sonra da bendeydi. Bunu başarmam kısa sürmüştü. Bir ya da iki dakika içinde gözlerim kapanmış ve vücudumu uykuya teslim etmiştim.

Daiki'nin karakterini sildirmesinden dolayı böyle bir şey oldu. Saçma olabilir, lütfen mazur görün.