Aşk Bir Sabunsa Köpürt Beni Pakize

[Ueno Riko]

Hayır yani karşımda dünyanın en yakışıklı delikanlıları duruyor olsa bana çirkin demelerine alınacağım, güceneceğim, ezilip büzüleceğim burada. Ama hiç de takmadım. Hatta şu sırık gibi boyu olanla da zerre ilgilenmiyorum desem. Benim derdim Kicchan ile. Ya sen beni nasıl hatırlamaz veya hatırlamazdan gelirsin? Pis kafir. Ama şu Natsu mudur nedir, gıcık etti beni. Ha bire bana çarptın mı diye soruyor, herife bak. Yok yani ne çarpmasından söz ediyorsun? Hadi diyelim ki çarptım yanlışlıkla, benim boyutlarımdaki biri sana ne yapmış olabilir? Ayağımda da sivri sivri topuklular yok ki ayağına basıp canını acıtmış olayım. Nedir bu sinir yani? Sen hapşırsan ben uçacağım zaten, azıcık belki dükkana gelirken değmişimdir yandan ki onu da yapmadım. Hayır zihnim gayet açık ve temiz. Ben gayet düzgün düzgün, düşünceleri gözlerle adımlarımı izleyerek girdim dükkana. Hatta durup dükkanı inceleme fırsatım bile oldu. Zaten birine çarpsam özür dilerim ben bir kere! Sizin gibi öküzün odunun önde gideni değilim! Al işte bak sinirleniyorum yine! Kendi kendime böyle sinirlenip patlayacağım şimdi. Ama sakin ol Riko. Alttan al. Kicchan neyse de şu herifin ne olduğu belli değil ki. Ya Genjutsu uyguladıysa Kicchan'a? Tanımıyorum ki tipoşu. Şimdi öfkelenirim, ağzımdan ağır bir laf çıkar da bu ikisi beni burada öldürürler. Yok Mao-chan etrafta olsa ona güveneceğim ama o da yok. Bildiğin mal gibi kaldım ortada. Sakin olmalıyım. Sakin. Odaklan. Derin nefes al. Nefes al. Ver. Al. Ver.

Of ya Kicchan bir de sanki ben şu at hırsızı tipli çocuğa çarpmışım da ondan yardım istemişim gibi davranıyor. Neden böyle yapıyorsunuz ki bana? Neden her şey şu an benim aleyhime işliyor? Keşke bir arkadaşımı ya da abimi alıp gelseydim buraya o zaman görürdüm bu ikisini. En azından bir şahidim olurdu yanımda, bir de güvenecek birisi. Abi n'olur eczacıya yolun düşsün abiiğğğ! Bak bak! Kicchan'a bak. Kollarımdan o tuttu, bacaklarımdan şu garip tip. Hamak gibi sallandırıyorlar beni. Kurda kuşa yem edecekler. Ya da böyle beni gerdirecekler iki yandan, caaaart diye ikiye ayrılacağım. Kami-sama yardım et! Manyakların içinde kaldım resmen. Özür dileyecekmişim bir de. Ne için diliyorum acaba? Ne için? Derken kulağımda bir fısıltı... N'apmışım hayatını?! Ben mi? Yok artık! Ben ne yaptım sana? Evin yokken ev verdim. Tamam biraz şeyine tekmeyi geçirmiş ve sevgilimle kavga etmene sebep olmuş olabilirim ama olsun! Biricik evimden oda verdim! Ne güzel yemeğe gittik. İkimiz birden bozuk yiyeceklerden yeyip de aynı anda kusmadık mı seninle? O da mı güzel değildi? Peki ya evdeki dede, amca siyasetimiz? Sonrasında benim sizin saçlarınızı kırpmam? Tamam onda da biraz Nishi-chan'ı sinirlendirmiş olabilirim ama ne olacak ki? Öldürdüm mü? Yedim mi Nishi-chan'ı? Acaba Nishi-chan, Kicchan için aşırı önemli birisi mi? Belki onu sinirlendirdiğim için hala fazlasıyla kızgındır bana. Ama sonra beni hastaneye götürmeyi teklif etmişti. Beraber doğumhaneyi ararken deli adamlara, yaşlı dedelere rastladık. Tamam en sonunda biraz korkup kaçmış olabilirim ama sen o anda orada değildin. Benim gördüğümü görmedin. Görseydin...

Peki, kabul ediyorum. Sanırım bir şekilde her anımızı batırmayı başarmışım. Duygulandım şimdi. Ağlarım ama... Olmaz ki... "Öğzüüğğğrrr dileeğğğreeeeeğğğğmmmm!!" Senden değil adının az önce Natsu olduğunu öğrendiğim şahıs. Senden değil, biricik arkadaşım Kicchan'dan. Shiomiya Kiyo'dan! "Hehehe, özür dilerim Nat-chan. Nasıl şiddetli çarptıysam demek ki peşime düşüp intikam almayı isteyecek kadar canını yakmışım. Ben de hep yaşıtlarıma göre çok minik, çok çelimsiz olduğumu düşünürdüm. Canını yaktığım için özür dilerim ama bu olayı kendi açımdan övünerek anlatabileceğim gurur verici bir şey olarak görüyorum." Benim az önceki o duygusal, o titrek, o ağlayan ses tonum mu gitti? Yerini alaycı, iğneleyici bir ton mu aldı? Kaşınıyor muyum acaba ben? Kaşınıyorum sanırım.

[Kouichi Natsume]

Gözlerim ile koluma kesiyordum. Saati merak ediyordum çünkü. Ama unuttuğum bir şey vardı. Benim kol saatim yoktu ki amk. Zaten saate bakma amacım, saati öğrenmek değildi. Sadece canım sıkılmıştı. Ve biraz zaman geçirmek istemiştim. Her ne kadar birkaç saniye hesabı bir iş olsa da, yaptığım şey de başarılı olmuştum. Zaman akmış ve gösterdiğimin arkasında olan asıl amacımı gerçekleştirmiştim. Ben var ya, ben. Çok çakalım amına koyim. Hatta üstüne birde çok çılgınım. Böyle çılgınlıklar yapıp, arada kendimi sevindirmem lazım. Güzel oluyor çünkü. Ufak falan da iyi yani.

Onu geçtim, buna geldim. Hala muhabbetteyiz. Kiyo ile çirkin kıza giydiriyoruz. Ama kız öyle böyle değil, çok çirkin. Birde konuşma şekli var, öyle bir şey ki düşman başına. Ses tonundan hiç bahsetmek istemiyorum. O değil düşman başına, yani taş toprak dinlemesin. Hani çay demlersin, içersin güzeldir. Ama en sonu, dibi kalır. Böyle içinde çayın toz şeklindeki hali vardır. Zaten az olan demi koyarsın, su ile de tamamlarsın. Şekeri atıp karıştırdıktan sonra bir tadarsın. Ama acıdır ve pötür pötürdür. Dilinde, ağzında bıraktığı tat iyi değildir. Bu kızınki de o hesap yav. Sanki tanrı yani kozmos piçi ses dağıtırken, dibini vermiş gibi buna. Ama harbiden de öyle. Sinirlerimi bozmaya başladı artık. Yeter yani.

Ama önemli değil o kadar bu mevzu. Sonuçta en fazla on dakika dayanacağım bu sese. O da en fazla olan ihtimal. Bence beş dakika bile yeterli olabilir. Tabii bana kalsa sadece bir dakikamı alır. Ama bana kalsa. Bana bırakmıyorlar ki. Pratik, güzel ve hızlı çözümler üretmekte üstüme yok. Ama insanlar nedense değerimi anlamıyor. İnsanların amına koyayım. Ben canımı sıkmayayım yeter. Pekala öyleyse bir beş dakika daha dinlemeye devam edebilirim. Sonra da siktir olup giderim. Ya da onlar siktir olup gider. Artık kim bu kutsal görevi yaparsa. Ki ben yapmaktan hiç gocunmam. Yarası olan gocunur birader. De bu tam oturmadı buraya. Başka bir şey koymak lazım gibi geldi. Ama ne koymalıyım, onu da bilmiyorum. Fakat başka bir şey gelmesi gerektiği, sem sert bir gerçek yani. Neyse, canımın sıkıldığını bozuntuya vermemek istedim önce. Sonra koy göte rahvan gitsin dedim. Ve ne mi yaptım? Hiçbir şey. Sadece koy verdim ve gitti. Koy vermek için de özel bir çaba sarf etmeme gerek yok. Benim her tarafım koy veriyor, ayık olun yani. O derece atarlı, giderli ve de karizmatik bir shinobiyim. İşin aslı o kadar karizmatik değilim, belki de daha fazlasıyım da size ne bundan, dimi? İyice saçmalamaya başladım. Bozuk plak gibi kendim hakkımda ki şeyleri tekrar etmeye başladım. Sikeceğim ama. Bu huyumu hiç sevmiyorum. Kendim hakkımda çok konuşmayı. Bunu haddinden fazla yapıyorum. Ama elimden gelen bir şey de değil. Kendi kendine oluveriyor birden. Sonra da bakıyorum ki kendimi, kendim hakkında konuşurken buluyorum. Hatta şu an bile bunu yapıyorum amına koyayım. Kafamı sikeyim ya. Cidden kafamı sikmek istiyorum şu an, çok fazla hem de.

Ama bu isteğimi bozan şey, Kiyo'dan gelen istek oluyordu. Kızı tutmuştu. Ve bana tut demişti. Ulan biz eşkıya mıyız amına kıyım? He, öyle miyiz? Bence değiliz. Özellikle de Kiyo, sen değilsin. Ben belki olabilirim. Sonuçta dediğim dedik biriyim. Fikirlerimden kolay vazgeçmeyen, sinirlenen bir kişiyim. Ama sen, sen her olaydan mantıkla sıyrılmaya çalışan birisin. Neden bunu yaptın şimdi canım karşim? Aman boşver, böylesi daha heyecanlı olacak gibi. Zaten ben bu tarz şeyleri yapmayı severim. Kiyo ile de bir arkadaşlığımız var. Onu kırmak olmaz öyle. Kırmayacağım. Bu tarz tekliflere her zaman da açığım zaten. Sinir, stres atıyorum bu sayede. Çok da güzel oluyor. Tuttum da bacağından sallıyoruz da, iyi hoş. Ama nereye gidecek bu olay? Derken Kiyo cevabı japon ile yapıştırıyordu. Özür alalım, eğer özür almazsak fırlatıp öldürelim fayişeyi demişti.

"Tamam ulan, fırlatalım fayişeyi!"

Diye cevabımı vermiştim. Sonra da sallamaya devam etmiştim. İnsan gibi değil, canavar gibi hem de. Sallıyorduk, bıraksak cehenneme uçacaktı kız. O derece hızlı sallıyorduk yani. Hani 360 derece bir dönüş söz konusu değildi. Ama 270 derece yaptığını söyleyebilirim. Canı yanıyor olmalı. Ama bu çirkin ve de bana çarptığı için ona müstahak. Hatta devam edeceğim bu işe. Ta ki benden özür dileyene kadar. Özür dilemese devam edecek ve en sonunda fırlatacaktık pis fayişeyi. Ama öldürecek cinsten değil tabii. Şu an kendi köyümden birini öldürmeye hiç hazır değilim. Ondan sonra yarraklara gelirim, hiç uğraşamam. Ben o kadar atraksiyon peşinde koşan biri değilim. Sessizliği sever ve sayarım. İnsanların da %99'una da kılım. Öyle işte. Bu arada beklenen şey geliyordu. Ben olsam ben de özür dilerdim. Ki kız da öyle yapıyordu. Ve benden özür diliyordu. Çirkin falan da, özür özürdür. Sanırım özrünü kabul edeceğim. Ki bu kabul etme amacı gütmem bir anlığına yavaşlamama sebep oldu. Fakat hemen ardından gelen, beni muallakta bırakan cümle tekrardan hızlanmamı sağladı. Ve eski tempoma ulaştım.

Ulan ne demek pişman değilsin bana çarptığın için! Nasıl gurur verici bir şey olarak görürsün bu olayı? Bittin olum sen. Bak şimdi ne yapıyorum. "Adam akıllı özür dile lan pis fayişe seni! Ayrıca hem çirkin, hem pis, hem de fayişe olduğunu da kabul et. Yoksa seni organlarını kusana kadar sallarız valla. Ona göre." diyecek ve de konuşmamı bitirecektim.

[Shiomiya Kiyo]

Çok özür dilerim beklettiğim için. Hastaydım da epey :/

Tüm sinirimi kızdan çıkarmaya yemin etmiş bir şekilde, var gücümle sallıyorum kızı Natsu'nun da yardımı ile. Sanki son güce ve hıza ayarlanmış otomatik bir makinayım da durdurma komutum, Riko'nun ağzından dökülecek "Özür dilerim." kelimeleriydi. Size yemin ederim şu sallama işlemini kız kardeşim üzerinde 4-5 gün yapsam deli kol kası yaparım. Bir ara havaya fırlatıp kendi etrafında çevirdiğimizi, sonra geri yakaladığımızı bile hatırlıyorum. Neyse ki tavana çarpmadı. Belki de çarpmıştır, bilmiyorum ama en sonunda özür dilemeye başlayınca kafasının gözünün gayet sağlam bir şekilde yerlerinde durduklarını fark ettim.

İlk önce cızırtılı bir ağlama sesi duyduk. Duymamızla, Natsu ile yavaşlayarak sallamayı bırakmamız aynı anda oldu. Tabi kızı çarşaf gibi gergin bir şekilde tutmaktan vazgeçmedik. Tersten tersten bakıyorum kıza, gözünden yaşlar çıkmıyor ama ağlamaklı epey. Sümükleri aka aka özür diliyor. Yani, sanırım. Ne dediği pek anlaşılmıyor. Diliyor dilemesine de, benim sinir geçmiyor! Şöyle bir beş on saniye donuyor sadece, sinirim dahil bütün hislerim. Boş boş bakıyorum kıza öylece...

O kadar boktan hissetmeye başladım ki tekrardan. Özür dilediğinde her şey düzelecek mi zannetmiştim acaba? Sinirim, baş ağrım uçup gidecek, kapıdan Nishi koşarak girip beni kucakladığı gibi götürecek miydi, arkamızdan çiçekler saça saça? Daha aslını bilmediği olaylar için kıza özür diletiyorum, hem de eczanenin ortasında sallayarak. Zaten amına koyayım ki ne biçim bir eczanedeysek kimsenin sikinde olmadı bütün bu bağırtı çağırtı. Riko konuşmaya devam etti daha sonra, epey alaylı bir şekilde Natsu ile dalga geçmeye çalıştı, canını yakmayı başardığından mütevellit. Kendime pay çıkarmalı mıyım bu dalga geçişten? Belki Riko benimle de dalga geçmek istememiştir ama bütün bu karmaşık duygularımın üstüne gelince sözleri, epey manidar oldu bu durum. Natsu iyice celallenip, cidden öldürmekle tehdit ederken, tuttuğum kollarını bıraktım kızın. Artık kafa üstü düştü mü, düştüyse de beyin kanaması geçirip öldü mü, bilmiyorum. Ölü balık gözlerimle, tarlası yanmış emmi misali çömeldim yere ve kafamı tuttum. "Boşver be Natsu... Özür dilese bile düzelecek mi sanki her şey?..." dedim boğuk bir sesle. Tepemde kara bulutlar belirip sadece benim üstüme yağmur yağdırsa yeridir. Ben ki iki üç ay öncesine kadar, tek derdi geninlere çorap yedirmek olan bir deli chuunindim... Düştüğüm hallere bak be! Ishigakure'nin en garip eczanesinde bir kıza zorbalık yaptıktan sonra, yere çömelmiş depresyona giriyorum. "Alt tarafı bir ağrı kesici alacaktım..." Kafamı kaldırarak tepemdeki Natsu'ya baktım ilk önce, sonra elimle çömeldiğim zemini işaret edip gelmesini ima ettim. Gel Natsu, gel kanka. Sen de çömel, birlikte depresyona girelim beni yalnız koma. Hayat çok mu güzel lan? Eminim senin de sorunların var.

"BİZ BU HALLERE DÜŞECEK ADAMLAR MIYDIK BE KARŞİM?" diye böğürdüm dördüncü bir kişi yanımıza yaklaşırken. Böyle, sen de 135, ben diyeyim patates, hepimizden kısa, şişko, tıfıl bir adam yaklaştı yanımıza. Beyaz önlük falan giymiş, herhalde eczane görevlisi. Ulan sonunda birileri lütfetti ya, şaşırmadım desem yalan olur, kızı öldürsek cesedini üç gün sonra bulurlar diye düşünüyordum. Zaten az kalan yaşam enerjimi de sömürecek şekilde bir yavaşlıkla yanımıza yaklaştı ve sordu, "Ne istemiştiniz?" diye. Kafamı tuta tuta "ÇOK ACIYOR, ÇOK!!" diye böğürdüm var gücümle. Gitti, yıllar sonra da elinde acaip bir paketle geri geldi. "Bunu alın..." dedi. "Önce içeri, sonra dışarı sürün." dedi. Anladım. Anladım da kafamın içine nasıl süreceğim, tableti yok mu bunun? Burnumdan içeri çeksem kokain gibi, olur mu öyle? Ulaşır mı beyne? Bence ulaşmaz. Kaşlarımı çatıp ağzımı büzerek adama baktım, fırlattığı paketi yakaladıktan sonra. Anlamadığımı fark eden adam, baş ve işaret parmağını birleştirerek bir "o" harfi oluşturdu önce, sonra diğer elinin işaret parmağını da yuvarlaktan içeri sokup ileri geri yaptı. "Yapmadan önce bunu kullanırsan bir daha acımaz!" dedi, sonra pişkin pişkin güldü!

Abi o yuvarlak ne öncelikle? Burun tahminimde haklı mıydım, yoksa ağzımdan mı bahsediyor? Ne yapmadan önce süreceğim bunu? Kafam sürekli acıyor ki, belli bir şey yaptıktan sonra değil! Kafam iyice karman çorman oldu kahretmesin. Ne sikim iş bu? Buraya geldiğim, yataktan çıktığım ana lanet olsun. Benim hakkım olan şey yatakta beyin kanamasından gebermekti aslında. Elimdeki kutuyu incelemeye başladım adamın sırıtışına dayanamayıp. Büyük yazılarla... Ney losyonu yazmışlar? Hö?!

"Aşk Losyonu."

Altında da daha küçük harflerle "Oral, Vajinal, Anal yollardan kullanım içindir." yazıyor.

Kutuyu Natsu'ya fırlattığım gibi bir ellerimle yüzümü kapattım ve böğüre böğüre ağlamaya başladım. "NATSU... NATSU GÖTÜR BENİ BURADAN GÖZÜNÜ SEVEYİM. BEN... BUNU KASTETMEMİŞTİM. AĞRI... AĞRI KESİCİ İSTEMİŞTİM. NATSU, RIKO, GÖTÜRÜN BENİ NOLUR!" Eczane, eczane değil bombok bir yer çıktı. Rezil, rüsva oldum. İzninizle iki dakika bir kaç doton tekniği öğrenip gelmek istiyorum ben. Yeri yarıp içeri gireceğim de. Bir daha çıkar mıyım, pek emin değilim.

"YÜCE KAMI AL CANIMI DA KURTULAYIM!"