[Ame] Baskın

[Junshina Yubo]

Feci sıçışlardayız beyler...

Amına koyim ne ne ara oldu. Siz benden ne ara şüphelenmeye başladınız orospu çocukları? Bak bu Tek kolluyu sikerim ha! Zaten bizim evde kalıyor bazen, sikmek kolay olur yani annadabiliyormuyum? Sen ne şüpheleniyon lan benden? Jouniniz dediysek Jouniniz amk, yalan mı söyleyeceğiz sanki? Evet söyleyeceğiz! Ama olsun, insan köyündeki adama biraz güvenir be! Yazık yemin ediyorum, köyde yaşıyoruz sözde! Ulan insan köylüsüne, hemşerisine hiç böyle yaparmı ? Ha yaparmı? ''Obi kimdir?'' diyor utanmadan birde. Önce ona cevap vereyimde bir karışıklık çıkmasın sonra. Nasıl bir yalan söylesem acep? Hmm, hmm... Önce yüzüme samimi bir ifade yerleştirecektim ardından da konuşacaktım:

''Aradığımız kişi olan Obi hakkında pek birşey bilmiyorum bende. Onu Ame-Chou ile görüştürmeliyiz ama, bunu kesin olarak biliyorum. Birde şunu söyleyeyim. Jounin olduğum bilgisi şuan gizli bir görev içerisinde olduğumuzdan düşmana bile söylenmemesi gereken bir bilgi. Hepimizi Chuunin sanmalı bizim dışımızdakiler, ki sürpriz saldırı yapma imkanımız olsun anlaşıldı mı?''

Cevap verdikten hemen sonra bir karaltı görmüştüm beyler. Böyle hemen hemen bir insan boyutlarında olan, hızlı hareket eden birşeydi. Valla ne yalan söyleyeyim ilk gördüğümde bunun bir ninja olduğunu düşündüm. Karaltı olarak hareket etmesinden ve bunu tam olarak fark edememizden de eğer karaltı bir ninjaysa bizden daha hızlı olduğunu da anladım...

''Kimseye zarar vermek istemediğimiz doğru Yui. Ama ben şu eğer gerçekten de bir insansa ilerleyen arkadaşın öyle düşündüğünü pek sanmıyorum. İlerlediği tarafa dikkat ederseniz ormanın sıklaştığı ve yerdeki otların bir hayli uzun olduğu bir bölüme gittiğini göreceksiniz. Bu bir tuzağa çekiliyoruz demek olabilir bu. Zaten tüylerim diken diken olduğundan sakallarım ters çıkmaya başladı...''

Kelimelerim bittiğinde önce bir genjutsu içerisinde olup olmadığımızı anlamaya çalışacaktım. Ardından ise ormanın sıklaştığı yere doğru yerden aldığım bir taşı, eğer o yoksa bir kunaiyi fırlatacaktım. Amacım daha önceden buraya bir tuzak kurulup kurulmadığını anlamak olacaktı! Biliyorum pek kullanışlı birşey değil ama biz yinede önlemimizi alalım da!

[Haiena Yasei]

Oyyş tahrik olmaya başladım... Her ne kadar bu gibi durumlar kimi zaman götümün atmasına neden olsa da, kimi zaman da beni heyecanlandıran bir unsur olmaktan ileriye gidemiyordu. İçim kıpır kıpır savaş aşkıyla doluyor, bilinç altıma işlenen o kan kokusunu ve mükemmeliyetin somutluğunu ifade eden o kırmızı renk beliriyordu zihnimde. Sahi kana kırmızı rengi veren madde neydi? Heh! Fişne! Yok o değildi ya... Heh buldum buldum! Hemoglobin. Ben ne saçmalıyorum lan? Sanırım heyecanın aklımda uyandırdığı saçmalıklardan biriydi bu. Evet evet, öyleydi. Ancak her ne kadar bu saçmalık beni eğlendirse de, çevremde olup bitenlere bir miktar dikkatimi verdiğimde kendime gelmem gerektiği aşikardı.

Sessizliğimi korumayı sürdürürken bir yandan da etrafımdaki olaylara dikkat kesilmiştim. Tam lafa gireceğim sırada, -şükür ki- tek kollu takım arkadaşım aklımdakileri söylüyor ve beni büyük bir zahmetten kurtarıyordu. Başımızda olan kıl olduğum jounine peşinde olduğumuz kişiyle ilgili bir takım sorular sorduktan sonra ben de aynı soruların cevaplarını beklercesine gözlerimi dikmiştim liderimize. Ancak yanıtının pek tatmin edici olduğu da söylenemezdi; ki eminim tek kollu arkadaşım da böyle düşünüyordu. Nasıl bir jounin liderlik yaptığı görev hakkında hiçbir bilgiye sahip olmaz ki? Zihniyetini siktiğim... Tabi bu düşüncelerim sadece düşünce olmaktan ileriye gidemiyordu, aksi takdirde tek yerdim bu adamdan. Sikerler oğlum, hepimizi sikerler...

Grup liderimiz ve tek kollu adam aralarındaki konuşmayı bitirdikten hemen sonra, onların da gördüğünden emin olduğum bir karaltı hüzmesi yaklaşık 15-20 metre ilerimizde hareket etmişti. Halüsinasyon olup olmadığından emin olmak için takım arkadaşlarımın gözünün içine bakmıştım zira bunun bir varsanı olmadığını doğrulayan şekilde onlar da benim gördüğümü görmüş gibi duruyordu. Paslanmış olmamdan mı, yoksa tecrübesiz olmamdan mı bilinmez bu durumda ne yapacağımı bilmeksizin beklemekten başka bir hareket sergileyememiştim. İşte tam da burada, az önce bahsettiğim durum yeniden gerçekleşmiş ve tek kollu arkadaş imdadıma yetişmişti. Dostça bir yaklaşım sergilemişti ilk adım olarak; açıkçası fena konuştuğu da söylenemezdi. Ancak bir tepki göstermeden önce son olarak bir de liderimizin ne yaptığına bakmak için çevirmiştim kafamı. Onun da tek kollu arkadaşa bir takım şeyler söyledikten sonra, az önce bahsettiği kırmızı parolanın dudaklarından döküldüğünü fark ettim. Bu da temkinli olmamızı işaret eden bir çağrıydı anladığım kadarıyla. Ve inanın bana çocuklar, eğer bir jounin temkinli olun diyorsa, temkinli olun...

Sözlerini bitirdikten ve bizi uyardıktan sonra eline aldığı taşı/kunaiyi karaltının gittiği noktaya doğru fırlatmaya yeltenmişti. Bu hareketle birlikte artık benim de bir şeyler yapmam gerektiğinin sinyalleri yanmaya başlamıştı zihnimde. Ama ne yapacaktım ki... En iyisi beklemekti. Ne demişler: "Yapılacak bir şey yoksa bir şey yapmamak en doğrusudur."

[GM - Naruto]

Yubo Yuichi’nin Obi ile ilgili sorusuna yanıt verdikten sonra, karaltıyı fark etmiş bulunuyorsunuz ve ilk harekete geçen de Yuichi oluyor. Sözleri büyük bir inançla ağzından dökülüp ormanda yankılanırken, Yubo söze giriyor ve aranızdaki parolalardan birini söyleyerek sizin dikkatinizi toplamanızı sağlıyor. Şu an için Yubo’ya bir Jounin gözü ile bakılırsa, ilk kez doğru bir hamle yaptığını söylemek mümkün oluyor. Zira Obi ile ilgili yetersiz açıklamaları Yasei’yi kesinlikle tatmin etmemiş olduğunu da göz önüne alınırsa, güvenilirliği giderek azalmakta. Sonuç olarak bir karaltı ve yitmeye başlayan güvenlik ile Yubo eline bir taş alıyor. Karaltının olduğu noktaya taşı atan Yubo, önceden hazırlanmış bir tuzağa karşı önlem almaya çalışıyor. Ne var ki taşı attığı zaman, sadece çalıların arasında kaybolmasına dair sesler çıkıyor ve bu hışırtılar son bulurken, sizin bir tuzağa çekildiğinize dair bir ipucu yakalayamıyorsunuz. Yubo taşı atmadan önce genjutsuya karşı kendini hazırlamış ve bundan da bir sonuç almamış olduğu için şu an elinizde koca bir hiç dışında bir şey bulunmuyor.

Üçünüzde olduğunuz yerde temkinli bir şekilde beklemeye devam ederken, sizden yine otuz metre kadar ötede bir karaltı daha dikkatinizi çekiyor. Ancak bu seferki karaltı, bir değil, iki tane oluyor. Yani sanki bir karaltı üstten, diğeri de onun altından gidiyor gibi bir görüntü oluşuyor. Fakat siz daha ne olduğunu tam olarak kavrayamadan, sol tarafınızda, yine aynı uzaklıkta bir çift karaltı daha oluşuyor. Bu sefer ki biraz daha yavaş olmasına rağmen, etkisi çok daha fazla oluyor. Çünkü aranızdaki otuz metreye rağmen üstünüze doğru sıçrayan kanları fark ettiğinizde ne yapacağınızı bilmez bir hale geliyorsunuz. Gözleriniz yuvalarında durmakta zorlanırken, çalıların arasından üç parçaya ayrılmış bir ceset fırlıyor ve neredeyse ayaklarınızın ucuna kadar geliyor. Birbirinden ayrılmış kafa, vücut ve bacak kısımlarından hala daha kan akmakta olan cesedin alnında Amegakure alınbandını gördüğünüz anda nefes almak bile zor gelmeye başlıyor. Üzerinize sıçramış olan az biraz kana aldırmadan cesede doğru birkaç adım attığınızda, cesedin göğüs kısmının üzerinde kıyafetlerin tamamen parçalanmış olduğunu görüyorsunuz. Cesedin göğüs kısmında ise birbirine paralel üç derin kesik bulunuyor. Üç parçaya ayrılan cesedin göğüs kısmındaki üç derin kesik bir şeyleri size anlatmaya çalışıyor gibi. Tüm bu olaylar çok kısa bir zaman dilimi içinde gerçekleşiyor ve bakışlarınız bir kez daha ormana, karaltıların olduğu yönlere dönüyor. Durmadan üç tarafınızı da hızla kontrol ederek bir sonraki hamlenizi planlamaya koyuluyorsunuz.

[Junshina Yubo]

Of ulan of. Birkere normal göreve gitmek istiyorum artık!

Yeter be! Anamızı sikti bu görevler! Hayır amk, hem bizi milletin ölüp geberdiği ''görev'' adı altındaki katliamlara yolluyorlar, hemde topluma yararlı insanlar olmamızı bekliyorlar. Beklesinler... Geçmişini sikerim böyle işin! Ulan bokmu var böyle yerlere gidiyoruz!?! Köyümüzün dışında bir adam için 3 kişiyi yolluyorlar ölüme! Ölüme diyorum çünkü az ötemizde bir ceset fırlatıldı amk, ödüm bokuma karıştı! Lan kim öldürmüşse sikeyim onun o olmayan aklını! İnsanda böyle mi öldürülür amk? Anasını sikmiş cesedin! Üç parçaya ayırmış adamcağızı, onu geçtim zaten göğsünde ki üç kesik gösteriyor ki adamın amına çakmışsın, gebertmişsin meftayı... Şimdi ölünün arkasından konuşulmaz ama, gitmiş birde parça parça bölmüş ulan adamı! Nasıl bir vahşet ortamında büyüdün sen amk katili! Senin ben beyin kıvrımlarının ucundaki pürüzleri sikeyim ya! Ay küfür edecem şimdi!

Ama öncesinde bir plan yapmalıyım. Jouniniz dedik okadar, adıma yaraşır birşeyler yapmam gerekiyor... Çocuk katili Yubo' yum sonuçta! Öncelikle elimi ekipman çantama uzatacaktım aşırı sakin bir şekilde... ''Beyler. Burada Jounin olan benim. Yani en büyük sorumluluğuda benim almam gerekiyor. Sağ salim kalmanız benim sorumluluğum. Ormana doğru ilerleyip ne olup ne bittiğine bakacağım. Buradan ayrılmayın! sakallarınızı kesin tamammı!'' diyip, bunu söyler söylemze aniden ekipman çantasının orada olan elimle bir sis bombası atacaktım zemine, sis bombası patlar patlamaz salise beklemeden birde patlayıcı notu atacaktım ayaklarımın dibine, ama patlatmayacaktım. Şimdilik bir patlamaya gerek yoktu. Bulunduğum ortamı sisler kaplarken ise yanımdakilere çoook kısık bir ses ile şunları fısıldayacaktım: ''Bunşin yapın!

Tüm bunların ardından bende yapacaktım bir bunşin, ama bu özel bir bunşin olacaktı. Genjutsu bilen insanların kullanabildiği İlüzyon bunşin... Klonum hızla koşmaya başlayacaktı, önce 3 parçaya ayrılmış olan adamın yanına, oradan da adamın fırlatıldığı (gölgelerin olduğu) yere! Eğer bunşinim birilerini görürse savaşmaya başlayacaktı yumruk ve ninja ekipmanlarını kullanarak! Sonra mı? Bende kaçacaktım tabiki!

[Yui Yuichi]

Etrafımızı saran karanlıklar, karartılar iyice tedirgin olmamı sağlamıştı. Orman ile ilgili anılarımın iyi olmaması üstüne üstlük şimdiki bilinmezlik adrenalin salgılanmamı hat safhaya çıkarmıştı. Vücudumun ısısı artmaya başlamış ve buna bağlı olarak terlemeye başlamıştım. Yubo' nun bir tuzak olduğunu düşünmüş olması ve eline aldığı bir taş ile karaltının olduğu yönü yoklaması sonucunda ormanın sık çimenleri arasında yok olan bir çabayı görmek ve tamamen belirsizliğe düşmek hiç hoş değildi. Karşımızda canlı, kanlı bir rakip olsaydı belki bu kadar tedirgin olmazdım. Kanlı, canlı bir şey olduğuna dair şüphem olmasa bile onu görmüyor oluşumdan ötürüydü bu düşüncem. Ayık kafayla kalmanın ve sıkı analizler yapmanın ne kadar önemli olduğunu biliyor olsam bile bu konuda normal bir ninjanın ötesine gidemeyişim gibi bir gerçek her zaman yanımda gelmişti. Kendimden emin duruşumu bozmamaya çalışsam bile Obi isimli şahsın hakkında bilmediklerimiz kafamdaki karanlığın büyümesine neden oluyordu.

Bu karanlığın dağılması pek uzun sürmemişti. Uzaklarda beliren iki karaltı, aşağılı yukarılı olmaları çarpışan insanların olabileceği izlenimini vermişti bana. Sonrasında bir kez daha yaşananlar... Birbiriyle savaşan iki insan olabileceğine dair düşünce üzerimize doğru gelen kanlar ile bölünmüştü. Refleksif olarak kanların üzerime ve kılıcıma değmemesini sağlamıştım, sağlamak istemiştim. Kanın kendisine has kokusu benim takip edilebilmemi kolaylaştırırdı. Bunu istemezdim.

Kanın geldiği mesafeye bakılırsa korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim. Korkmak bir insanın lügatında vardı ve ben yaşadığımız dünyada bir insanı oynuyorsam bu olabildiğince normaldi. Burada normal olmayan bir şey varsa o da üzerimize gelen parçalardı. Bir kafa, kafanın alnındaki Ame' ye ait işaret, bir vücut ve bacakları. Üzerimize doğru gelmişti ve oldukça güçlü bir rakip ile karşı karşıyaydık. Yoksa bizi bir intihar görevine mi yollamışlardı önümüzdeki parçalanmış ceset gibi. Cesedin göğüs kısmındaki üç kesik ve paralel olmaları. Bu önceden alınmış bir yara olmalıydı ve bunu bir anda yapmak için özel bir silah kullanılması gerekiyordu. Korkulu gözlerle kendimi toparlamaya çalışırken düşüncelerim kesintiye uğramıştı. Düşünmek ne kadar mümkündü zaten böylesi bir durumda! Önümüzdeki shinobinin tanıdık olup olmadığından emin olmak istemiştim. Tanıdığım insanların zarar görmesine izin veremezdim ve onun düşündüğüm kişi olmadığına emin olmak için Yubo' nun sözleriyle birlikte tekrar onu süzmüştüm. Ame' nin Yabancı Gözü' nün olmaması biraz kendime gelmiş olmamı sağlasa bile hemen önümüzde duranın bizden birisi olması korkumun beni ele geçirmesine neden olmuştu.

Sakalları kesmek sözüyle kendime gelmiştim ve karşımızdakinin, bunu yapanın vahşi bir hayvan olabileceğini düşünmeye başlamıştım. Göğsünde bulunan kesikler ve bu kadar kısa sürede parçalara ayrılmış olmasının yanı sıra fırlatıldığı mesafe bir insan olmadığını söylese bile kasıtlı olarak mı önümüze fırlatılmıştı düşüncesi belirmişti kafamda! Bunu kasıtlı yapabilen bir hayvan varsa kontrol ediliyor olabilir miydi? Böyle bir şey ne kadar mümkündü bilmiyordum ama kılıcımı kınına takmam gerekiyordu sis belirginleşmeye başlamadan. Kaçmalıydık, gerisin geriye dönmemiz gerekiyordu. Bunshin, umarım yapabilirim diyerek tek bir deneme yapacaktım ve uygulayabilirsem yapıp kaçacaktım. Hansei ve Yubo' yu gözden kaybetmeden kaçarken kılıcımı tekrar elime alarak geri çekilecektim. İyi bir plandı, kaçmak ve bizim rakibi değil onun bizi bulmasını sağlamak. Karşımızdaki varlığı gerçekten merak etmeye başlamıştım. Vahşi bir hayvan mı yoksa süper güçlü Obi mi?

[Haiena Yasei]

Yoh amuaa! O ney lan?!

Liderimiz Yubo'nun, yeniden söylüyorum ki, çok akıllıca olduğunu düşündüğüm bir şekilde karaltıların belirginleştiği noktaya eline aldığı bir taşı fırlatarak kontrol etmesinin ardından taşın birkaç tıkırtı ve hışırtıdan sonra hiçlikte kaybolmasıyla birlikte içimi saran korku ve tedirginlik duygusu daha da belirginleşerek vücudumdaki her bir delikten fışkıracak düzeye gelmişti. Şimdi ne bok yiyecektik? En deneyimli ve güçlü shinobimizin hamlesi bile bir sonuç vermediyse yapılacak ne vardı? Bu soruların arasında kendimi kaybetmiş ve hayattaki en nefret ettiğim duygulardan biri olan çaresizliği kalbimin en derinlerinde hissederek dibe doğru çökmeye başlamıştım. Ama dur! Jounindi değil mi o? Elbet başka bir planı vardır; olmalı! Tüm yapabileceği bu olmamalı. Bu tarz düşünceler beni biraz olsun rahatlatıyordu. Bununla birlikte kalbimdeki en büyük umut duygusuyla umuyordum ki bu düşüncelerim bir avutmadan ileriye giderek gerçekliğe dönüşürdü. Umarım...

Tüm bunlardan sonraki olaylarla birlikte işte şimdi, baştaki söylediğim duruma geliyorduk. Yoh amuaa! O ney lan?! Çalıların arasından, karaltıların arttığı bir noktadan üzerimize doğru sıçrayan kanın verdiği irkinti yetmezmiş gibi, hemen akabinde üç parçaya ayrılmış bir ceset onu takip etmişti. Cesede biraz yaklaştığımda ise beni dehşete düşürüp, her ne kadar garip de olsa bir ölüyle empati kurmama neden olacak görüntüyle karşı karşıya kalmıştım: Cesedin alın bandı... Amegakure'nin, yani kendi köyümün simgesi işlenmişti metalin üzerine. Bir süre sonra tıpa tıp aynı alın bandının takılı olduğu, yerde yatan beden benimki olabilirdi. Ancak henüz çok erken, burada ölmeyi reddediyorum lan!

Nihayet! Derin ve rahat bir nefes almamı sağlayacak şekilde, az önceki ümitlerim gerçeğe dönüşmüş ve liderimiz yeni planını olağanca sessiz bir şekilde bize aktarmıştı, ben "yadigâr" prensibim doğrultusunda yerde yatan cesede yaklaşarak alın bandını alırken. Kaçıyoruz, öyle mi? Ya da liderimizin deyişiyle siyah parola; sakallarımızı kesiyorduk, her ne kadar sakalım olmasa da... Olsun, üzerinden bir jilet atmak sorun teşkil etmezdi değil mi?

Verilen komut doğrultusunda, planımızı tam anlamıyla idrak etmek adına birkaç saniyeliğine gözlemleme yapmıştım. Bir planı profesyonelce işlemek için bir profesyoneli izlemek gerekir, sonuçta hata payımızın olmadığı bir durumdayız değil mi? Bu doğrultuda önce Yubo'nun, sonra ise tek kollu arkadaşımın yaptıklarını izledim. Hemen onların peşinden de planın bana düşen kısmını uygulamaya koydum, yerdeki cesetten aldığım alın bandını bacağıma bağladıktan hemen sonra. "Bunshin!" Bir chuunin olarak akademide öğrendiğim bu tekniğin benim için pek de zor olmayacağını göz önünde bulundurarak hata yapmamayı umuyordum. Hemen ardından ise Yubo ve Yuichi ile birlikte ben de köye doğru koşacaktım. Olayları daha geniş bir açıdan ele almak ve zaman kazanmak için mükemmele yakın bir plandı bu.

[GM - Naruto]

Yubo’nun emri ile hepiniz duruşunuzu daha da temkinli bir hale getirirken, ilk olarak Yubo sis bombasını kullanıyor. Etrafınızı çeviren sisin düşman için vereceği rahatsız edici hissi düşünmek isteseniz bile, karşı tarafın size göndermiş olduğu net mesaj ile kıyaslandığında sadece bir sinek etkisi yarattığını tahmin edebiliyorsunuz. Yubo bulunduğunuz noktaya parşömenini de yerleştirdikten sonra hepiniz bunshin oluşturmak için harekete geçiyorsunuz. Ne var ki Yuichi el mühürlerini kullanamaması sebebi ile bunshin oluşturamazken, Yubo kendine özgü bunshinini, Yasei ise sıradan bir bunshin oluşturuyor. Hazırlıklarınızın tamamlanmasının ardından ise yapacağınız diğer hamleye geçiyorsunuz ve hızla kaçmaya başlıyorsunuz!

Olay yerinden 50 metre kadar geriye doğru uzaklaşmış olmanıza rağmen içinizdeki huzursuzluk hala dinmiyor. Yubo oluşturduğu bunshinin hiçbir şekilde tepki göstermediğini fark ediyor ve bunun yanından Yasei de bunshinin çoktan yok olduğunu fark ediyor. Ancak bu yok oluşun tamamen mesafe ile alakalı olduğunu bilmesi kafasındaki soru işaretlerini dindirmeye yetmiyor. Ne olursa olsun, şu anda hem Yubo’nun hem de Yasei’nin Yuichi’ye oranla daha iyi olduğunu söylemek mümkün. En azından mental anlamda durum bu şekilde. Çünkü Yuichi içinde bulunduğu durum ile geçmişte yaşadıklarını bir hayli özdeşleştirmeye başladığı için, sakinliğini koruyamayacak bir noktaya gelmiş durumda. Henüz daha güvenli bir noktada olmadığınız da işin içine eklenince, içinizdeki en zayıf halkanın Yuichi olduğunu söylemek güç değil.

Bu şekilde kısa bir süre daha ilerlemeye devam ederken, tam karşınızda bir karaltının daha harekete geçmesi ile adeta olduğunuz yere mıhlanıyorsunuz. Bu sefer karaltının dingin bir şekilde size doğru yaklaşmakta olduğunu gördüğünüzde, ilk tepki Yuichi’den geliyor. Delicesine bir bağırtı ile olduğu yerde dizleri üstüne çöken Yuichi, geçmişin getirdiği acılar ile bedeninin yandığını hissediyor. Tam bu esnada karaltı bir insan olduğunu belli ederken, elleri ceplerinde, yüzünde mızıkçı bir çocuğun sahip olduğu gülümseme ve derin bakışlarıyla Obi beliriyor! “İnsanın doğasıdır kaçmak ve inanır mısınız bazen en akıllıca olanıdır.” diyen Obi komik bir şey söylemiş gibi kıkırdarken “Peki her zaman akıllıca olan iyi mi sonuçlanır?” diyor ve kıkırdamasını ufak bir kahkaha senfonisine dönüştürüyor. Son derece rahat hareketleri ve konuşması ile aranızda 20 metre kadar mesafe bırakan Obi bu noktada olduğu yerde duruyor. Üzerindeki takım elbise oldukça pahalı olduğunu gösterirken, Obi’nin bakışları dizleri üstüne çökmüş olan Yuichi’de kilitleniyor. Ona acıdığını belli eden bakışlarını hiçbir şekilde esirgemeyen Obi bu faslı sonlandırırken “İsimleriniz neler?” diyor gayet içten ve resmi bir şekilde. Eğer şu an için Daichou’nun veya onun kadar saygın birinin yanında olsanız, bu soru ile kendinizi epey gururlu hissetmenizi sağlayacak bu resmiyet, yaşanılan durumu daha da bir anlamsız kılıyor.

Out: Yuichi bu tur hamle alamaz, konuşmalara katılamaz ve pozisyonunu kendi iradesi ile bozamaz. Takım arkadaşları onu ayağa kaldırmayı başarsa bile, ayakta güçlükle duracak bir konumda olacaktır. Daha çok hissettikleri ile alakalı RP yazmak zorundadır.

[Junshina Yubo]

Müsadenizle ufaktan şu lakaytlığın önüne geçelim.

Geçelim çünkü ben yine o pek sevmediğim insan olmaya başlıyorum. Arkadaşlarımla yürümekten zevk alan birisiyim ben, onlarla birlikte yemek yemekten ve muhabbet etmekten haz alıyorum. Açık konuşmak gerekirse de tek amacım bunu devam ettirebilmek. Ama bu amaç gerçekleşmeyecek sanırım. Çünkü normal olmayan cinayetler işleyen, anormal bir hıza sahip, normal biri gibi giyinmeyen ve anormal bir şekilde 3 Chuuninin atlatamadığı birisi tarafından sıkıştırılmış durumdayız. Kaçmak anlamsız şu durumda. Karşımızda ki adamın bizi istediği zaman yakalayabileceği bariz bir şekilde belli çünkü. İnsanların bir saniye içinde de çok güçlü bir power up alamayacağını da bilmekteyiz. Biraz gerçekçi olmak gerek. Bizi kurtaracak bir mucizenin gerçekleşecek olması çok düşük bir ihtimal...

Neyse... Takım arkadaşlarımdan birisi çok kötü bir duruma düşmüştü beyler. Tek kollu olandan bahsediyorum. Yui'den... Ormanın içine girdiğimiz andan beri biraz tedirgindi zaten, ama şimdi... Şu Obi denen adamı gördüğünden beri tam anlamıyla delirmişti. Çığlık atıp yere düşüvermişti aniden. Bilmediğimiz bazı sorunları olacak, onu korumamıza ihtiyacı vardı. İyi de, kendimizi koruyamadığımız bir şeyden onu nasıl sakınacaktık ki? Durum çok karışık vallahi billahi... Ne yapacağımı emin olun bilmiyorum. Jounin olmak çok zormuş be! Herneyse, durum kontrolünü ele almalıyım. Grup lideri benim. Bu yüzden de, en azından bu ikisinin köye sağ salim dönebilmesinin garanti olmasını istiyorum. Hayır... Bunu yapmak zorundayım! Yui ve Yasei. Ölmemelisiniz oğlum siz!

Ama bir dakika! Bu adam bizi niye öldürmedi ki?

Evet! Aslansın lan Yubo! En azından üzerinde ilerleyecek bir ip ucu buldun! Hareketlerini buna göre devam ettiriyoruz şimdi... İlk olarak Obinin sorusuna cevap veriyorum:''Eğer düzgün kaçabilseydik iyi bir sonuç alacaktık Obi. Yani, biz akıllıca olanı yaptığımız için bu iş kötü sonuçlanmadı. Akıllıca olanı doğru yapamadığımız için kötü sonuçlandı. Öncelikle bunu kavramalısın derim...'' Ardından diğer iki arkadaşım birşey söylüyormu diye bir süre bekleyecektim. Onlar sözlerini bitirdikten sonra da devam edecektim. ''Adım Yubo... Ama anlamadığım bir şey var Obi. Söylesene, bizi neden öldürmüyorsun?''

[Haiena Yasei]

Gittikçe daha da boka saran bir olay içerisinde değil miyiz?!

Liderimiz Yubo'nun stratejisini uygulamaya koyulmuştuk başarısız olma riskini tahayyül bile etmek istemeden. "Uygulamaya koyulmuştuk" diyorum çünkü planı "uygulamak" her birimiz için o kadar da kolay değildi. Ah zavallı Yuichi, tek kolu yüzünden gerekli el mührünü yapamamış ve bizim aksimize kendine bir klon oluşturamamıştı. Kahrolası Yubo! Bir jounin olarak bu zaafı göz önünde bulunduramaz mıydı? Rezalet, büyük rezalet... Her şeyi hesaba kattığını sanıyorsunuz ama gel gör ki böyle sikindirik bir olaya bile dikkat edemiyor. Her neyse, birbirimize girmenin zamanı değil...

Takımımızın Yuichi dışında geri kalanı olan ben ve Yubo kendimizce klonlarımızı yaratmış ve onun planını uygulamak üzere köye doğru koşmaya başlamıştık. Tam olarak kestiremediğim bir mesafeyi kat ettikten sonra bir noktada az önce plan doğrultusunda yarattığım klonun yok olduğunu hissetmiştim. Saldırıya mı geçti, diye düşünürken dış etkenler yüzünden değil, arayı açmamızın neden olduğu kontrol kaybından yok olduğunu fark etmiştim. Karşımızdaki oluşum da bu üç kağıdımızı fark etmiş olacak ki bize doğru gelen son bir karaltı ile somut bedene bürünmüş o şekliyle tam karşımızda belirmişti. Rahat, kendinden emin ve epeyce havalı bir görünüm... İşte bu oydu, resimde gördüğümüz o suçlu; hedefimiz... Ancak şu an o mu bizim, yoksa biz mi onun hedefiyiz pek emin değilim açıkçası... (!)

Obi'nin belirlemesiyle Yuichi dizleri üzerine çökmüş ve gırtlağını parçalarcasına bağırmaya başlamıştı. Neler oluyordu?! Bir çeşit teknik mi yoksa yaşanmışlıklar mı? Bilmiyordum ve bunun cevabını alabileceğim iki sunucuya da şu anda ulaşılamıyordu; Yuichi devre dışı, Obi düşük sinyal... Sinir bozucu kıkırdamasıyla tam anlamıyla görüş mesafemize giren Obi akıl verircesine bir şeyler zırvaladıktan ve Yubo da ona cevap verdikten sonra ancak ancak kendime gelmiş bir şekilde üçümüze eş zamanlı yönlendirilen soruyu cevaplamak için harekete geçtim, liderimizin sözlerine ekleyerek. "Ben de Yasei!" diye tısladım, bir yandan az önce bacağıma bağladığım, üç parçaya ayrılmış Ame shinobsinin alın bandını çözerken. Hemen ardından ise alın bandını Obi'nin önüne fırlatarak ekledim, "Üçün anlamı ne?" Bir yanım korkudan kavrulurken, diğer yanım ise cesaretinden ödün vermeden adama cüretkar sorular yönlendiriyordu. Ne yapıyordum ben, aklımı kaçırmış olmalıyım. Bu kafayla çok yaşamam ben...

[Yui Yuichi]

Finallerim başlayacak ve beklediğim gibi olmadılar. Vizelerim düşük olduğundan dersleri son güne bırakmamaya karar verdim bu tur mümkünse yazmayacağım değilse pasiflik uyarısında bulunabilirsiniz. Teşekkürler.