[Ame] Ay Huzmesi

[Gin Ryuunosuke]

Soruma cevap vermemişti bu beni sinirlendirmeye başlamıştı. O sırada kızın dudağını ısırdığını gördüm. Sorumun cevabını düşünüyor galiba normal bir şeyler olsaydı bu kadar düşünmezdi sanırım değil mi? Sonunda cevabını vermişti "Çok uzun." Demişti hem ardından ise "Baya, baya uzun hatta.” , demişti. Kendinden emin duruyordu fakat hüzünlü yüz ifadesi hiç değişmemişti. Bir kızı bu derece üzen neymiş merak ediyordum ve tabii ki yardım etmek istiyordum fakat kız yardım etmemizi istemiyor gibi davranıyordu. Sessizliği bozan taraf bu sefer o olmuştu adlarımızı sormuştu. Soyadımı söylemeye niyetim yoktu bu sıkıntı olabilirdi. “Ben Gin, tanıştığımıza memnun oldum Akari-san.” Bir kez daha soyadımı saklıyorum ha? Bu sefer kaçıncı acaba daha yüzünü bile görmediğim kişilerin günahlarının bedelini ödüyorum. Onlara hesap soracağım günde gelecek şimdilik Amegakure’ye olan borcumu ödemeliyim. Beni koruyan insanları koruyacağım buna yemin ediyorum. Acaba bu kızda mı birilerini koruma peşinde olabilir mi? Sorsam ne olacak ki, doğru düzgün cevap alamıyorum.

Şimdilik sessiz kalacağım belki Kagetsu da fikirler vardır. Sorunu öğrenmeliydik yoksa nasıl yardım edecektik. Genellikle sorunu olan kişi yardım ister ve onunla konuşur ama bizde Akari-san’ın ağzından cımbızla laf almaya çalışıyoruz resmen. Kendi canını emanet ettiği kişilere biraz da olsa güvenemez mi? Çok saçma bir şey bu hem de aşırı derecede saçma fakat bu sıkıntıyı çözeceğim insanların derdine çözüm bulmak bir Shinobinin görevidir. Bende görevimi tamamlamak istiyorum elbet. Akari-san sıkıntısını bize söylese gerisi çorap söküğü gibi gelecekti bence ama işte söylemiyordu ve pek niyeti yok gibiydi. Bu önemli görevde başarısız olmaya hiç mi hiç niyetim yok.
Açtığımız konuları değiştirmek için elinden geleni yapıyor fakat elinde sonunda söyleyecek ve biz de Kagetsu ile beraber sıkıntıya çare bulacağız. Zamanı da unutmamalıyız yaklaşık bir günümüz vardı. Yazlığa varmadan halletmeliydik bu işi yoksa çok geç olabilirdi.

[Kagetsu Kurai]

Yolda ilerlerken kafama takılan tonla soru vardı. Bunlardan biriside bu gecenin neden bu kadar mavi olduğuydu. Aslında cevap oldukça basitti. Bunun nedeni yanımızda duran, genetiği bozuk kadındı. Gözlerine takıldım işte arkadaş, ne yapabilirim? Kafamda tonla soru dolaşırken dar patikada darala darala ilerliyorduk. Yol daralıyor, biz daralıyorduk, yol daralıyor biz daralıyorduk. Aslında yolun daraldığı falan yoktu. Sadece içimi garip bir sıkışıklık hissi sarmıştı.

Ruhum daralıyor der ya insan, işte ben bilimsel ilkeler gereği onu söylemiyorum. Bu tamamen zihnimin ve bedenimin dar bir alana itilmesinden ötürü, kafamda oluşan bazı duygu düşünceler. Yani kısaca anlatmak gerekirse vücudumdaki kan akışının beynime sıçraması ve orayı sıkıştırması. Yok lan o sanırım utanma faslında oluyordu. Neyse işte bir şekilde kanın akışının kalp ritminden ötürü bozulması olayı ile ilgili bir durum. Ya da... En kötü ihtimal biz bir genjutsunun içine alınmıştık. Genjutsu konusunda yetenekliyim. Tabi canım köyün en iyisiyim ben. Şap diye kurtulurum hemencecik. Anlayacağınız gibi bu konu hakkında da henüz bir bilgim. Henüz tabi, en yakın zamanda bir şeyler öğrenmek lazım. Şaka maka genjutsu olursa sıçar kalırız.

Bu sırada kadın ile yanımdaki diğer shinobi oğlan konuşmaya başlamışlardı. Akari adındaki kadın ise birden adlarımızı sormuştu. Peki o zaman artık oyun yok. Yani şimdilik oyunu bırakıyorum ama devam edeceğim. Şuan sadece kadına "Kagetsu Kurai, ancak sen sadece deli... Pardon yani Kurai desen de olur." diyecektim. Ardından Gin'e "Peki deli... Shinobi dostum, ben bir medic - nin'im birinizin bir yeri delinirse onu oldukça büyük bir keyifle inceler... Yani tedavi ederim. Peki sen, sanırım bizi koruyacak olan kişisin. Bu konuda kendine güvenin nasıl?" diyeceğim.

Out: Gm - san, evren için bu gayet normal bir durum olabilir ancak karakterimin gözüne mavilik durumu aşırı derecede batıyordu. Anlıyorum bunun takıntımla bir alakası yok ancak karakterim hiç normal birisi değil yani saçma sapan konuşup, delice, anlamsızca sorular sorabilir. Karşıdan gelecek kişinin nasıl cevap vereceği, bu durumda pek onun için önemli değil. Sadece karakterimin kişiliğini oynamaya çalışıyorum

[GM - Naruto]

Gin' in ismini öğrendikten sonra memnun oldum dercesine kafasını eğiyor Gin' e doğru, başka soru da sormuyor. Kurai' nin cevabından sonra ise yüzünde bir dehşet ifadesi beliriyor. Kurai' nin akıl sağlığının pek yerinde olmadığını varsayıyor olacak, bundan rahatsız olmuş durumda. İfadesini farkeder farketmez kafasını eğiyor, yüzünü göremeyeceğiniz bir şekilde. Boynunu hafifçe bükerek Kurai' ye de doğru bir memnun oldum jesti yapıyor nezaketen. Başka soru sormuyor ya da devam ettirmiyor konuşmayı.

Sessizce ilerlemeye devam ediyorsunuz. Yolu yarılamanıza az kaldı, ayın tepenizden yansımaya başlamasından, saatin gece yarısına vurduğunu tahmin ediyorsunuz, 12-1 suları. Yolun sessizliği sıkıcı ve rahatsız edici. En azından, Akari' nin atı rahatsız edici sesler çıkarmaya başlayana akdar öyleydi. Yolboyunca sessiz ilerleyen hayvan, ara ara kişnemeye ve yürüyüşünde teklemeler göstermeye başlıyor. Akari sık sık elini atın yelesine götürerek hayvanı okşuyor, sakinleşmesini istiyor. Hayvan karanlığa pek alışık olmasa gerek, ya da Akari' ye. Akari' nin sakinleştirmeleri belli bir raddeye kadar işe yarıyor.

Bir kaç yüz metre daha yol katettikten sonra ikinizde ormandan, solunuzdan gelen hışırdama sesleri duyuyorsunuz. Ne olduğundan emin değilsiniz, sesler henüz çok yakında değil, fakat size doğru yaklaşmakta. Akari farketmemiş gibi, fakat at kesinlikle farketti. Hayvan durup olduğu yerde kıpırdanmaya başlıyor, pek mutlu değil gibi. Akari dudaklarını büküp tekrar onu sakinleştirmek için hafifçe üstüne doğru eğiliyor. Hayvanı sakinleştirmesi bir belki iki dakikasını alabilir.

[Gin Ryuunosuke]

Ben kendimi tanıttıktan sonra Akari memnun oldum dercesine kafasını eğiyordu. Şimdi Kagetsu’daydı o da şöyle demişti. "Kagetsu Kurai, ancak sen sadece deli... Pardon yani Kurai desen de olur." ,dedi ve hemen ardından bana bakarak "Peki deli... Shinobi dostum, ben bir medic - nin'im birinizin bir yeri delinirse onu oldukça büyük bir keyifle inceler... Yani tedavi ederim. Peki sen, sanırım bizi koruyacak olan kişisin. Bu konuda kendine güvenin nasıl?" demişti. Gerçekten garip biriyle görev arkadaşı olmuştum. Benim için sıkıntı yoktu ama Akari’nin etkilendiğini söylemek çok zor değildi sonuçta o bir sivildi. Kagetsu’nun böyle biri olması işleri ilginçleştirmesini beklerdim fakat şuan her şey çok fazla sıradandı. Kagetsu’ya dönerek “Kendime güveniyorum. En azından ölmenize veya yaralanmanıza izin vermeyeceğimi düşünüyorum.”, diyecektim sıcak bir gülümsemeyle. O kara günden beri kendimi her gün ölüme hazırlıyorum fakat o günden beri düşündüğüm başka bir şey daha var o da arkadaşlarımı korumak ve beraber göreve çıktığım herkes benim arkadaşımdır. Eğer bu dünyadan göçersem yanımda düşmanımı da götüreceğim ki arkadaşlarımı zarar veremesin.

Bu Akari-san da sıkıntısını söylemedi gitti. Neyin havası bu? Sanki bulunmaz Hint kumaşı hanımefendinin sıkıntısını çözmeye çalışıyoruz fakat o işi zorlaştırmaktan başka bir şey yapmıyor. Sakinliğimi korumaya devam etmeliyim. Her neyse yolu yarıladık sayılır ayın konumuna bakılırsa saat 12 civarlarında olması gerek. Akari’nin atı sessizliği bozmuştu. Rahatsız edici bir sesti ve yol boyunca sessiz olmasına rağmen şimdi garip davranıyordu. Bir yerde hayvanların altıncı hissinin iyi olduğunu okumuştum. Belki sadece benim kuruntumdur fakat dikkatli olmamda fayda var dikkatimi toplamaya başladım. Akari ise hayvanı sakinleştiriyordu belli bir raddeye kadar ardından sol tarafımızdan gelen bir hışırdama sesi duymuştuk. Dikkat kesilip ciddiyete bürünmüştüm. Kagetsu’ya bakarak beden dili ile dikkatli olmasını anlatmaya çalışmıştım. Akari durumdan haber olursa panik yapabilirdi. Belki de Akari ile Kagetsu’ya ilerlemelerini söylemeliydim tehlikelerden uzak olurlardı fakat ilerde de başka şeyler olabilirdi.

Sesin geldiği yere dikkat kesilmiştim. Tehlikeli bir şey duyduğum, gördüğüm veya hissettiğim anda Magen: Bunshin yapacaktım. Biri bize saldıracaksa bizi görmesi gerekiyor değil mi? Bu sayede yerini göremesem bile genjutsuya alabilirdim. Tabi ki daha önceden genjutsuya alınmadıysak. Etrafıma bakıyordum genjutsu altında olup olmadığımızı açıklayacak herhangi bir şey arıyordum.

[Kagetsu Kurai]

Yolumuza devam ediyorduk. Kendimi tanıtma faslın, Akari - san'a biraz garip gelmiş olsa gerek ki suratını büzmüştü. Gin dostum ise kendine güvendiğini, rahatlatıcı bir ses tonu ile belirtmişti. Güven verici bir ortak sanırım. Eh... Benim sıcak kaçınmam gerekiyor. Sonuçta yaralanırlarsa, yanımdakilerle ilgilenecek kişi benim. Peki o zaman şimdilik diğer shinobi arkadaşa güvenmek en doğru şey olacaktır.

Yolumuz gittikçe uzuyordu. Yani mesafe her adımda daha kısalıyordu ancak sıkıcılık, sıradanlık ve yorgunluk arttıkça yol gözümüzde büyüyecek sonuçta. Uzun süre büyük bir sessizlik içinde ilerleyişimizi sürdürdük. Ancak işler karışıyor gibi görünüyordu. İlk olarak at kişnemeye başlamıştı. Hayvanların bazılarının tehlikeleri hissetiği söyleniyor. Bunun nasıl olduğu tam olarak açıklanamasa bile bir çok kez karşılaşılmış ve gerçekten de olan bir şey. İşte solumuzdan gelen bazı hışırtılar da bize bunun gerçek olduğunu söylüyordu. O anda kulağıma karanlıktan birisi fısıldadı "Kaç!" Sadece 3 harfti. Gerçekten de o anda sadece kaçmak istedim. Savaşırsam kazanma şansım çok düşüktü ancak kaçarsam bu işten gayet karlı çıkabilirdim.

Tamam, peki kaçtım diyelim. Sonra ne olacak peki? Bu mavi, genetik düzen yoksunu kadın ölürse merak ettiğim soruların cevabı da onunla birlikte mezarı boylayacak. Öf... Kesinlikle cevaplarımı almalıyım. Evet, evet beynimi kemiren bu merakı söndürmenin tek yolu mavinin canlı kalması. Zaten o sırada Gin harekete geçmişti ve bizi korumak için bir şeyler yapmaya başlamıştı. O sırada ona "Kızı alıp güvenli bir yere götürmek yararımıza olacaktır. Bence ormanın ters tarafına atı bırakıp gidelim, saklanıp, gelenlerin arkasına geçmeye çalışırız. Böylece elimize stratejik bir avantaj geçer." diyecektim önce oldukça sessiz bir şekilde. Ardından da kadını sakinleştirmeye çalıştığı attan, hazır olduğu zaman indireceğim. Bu plan yararımıza olacaktır. Eğer Gin'de katılırsa seslerin geldiği yönün tersine, karanlığa, ağaçların gölgesine doğru ilerleyeceğim.

[GM - Naruto]

Akari hışırtıları farketmediğinden, sizin alarma geçmenizle birlikte şaşkın bir şekilde kafasını kaldırıyor. Kafasını sizin baktığınız yöne bakıyor ve kıpırdanan yüksek otları görüyor. Başta kaşlarını çatıyor, ardından korkmaya başlıyor. Yutkunuyor, bu sırada atı seven eli duruyor. At kıpırdanmaya başlarken, hem Akari' nin hem Gin' in, hem de atın önünde birer tane Gin klonu beliriyor. Akari ister istemez minik bir çığlık salıveriyor, kısa ve çok yüksek değil ama bir çığlıktı. At hem önünde beliren ekstra Gin' den, hem de Akari' nin çığlığından etkileniyor, Akari' yularıyla atı çekiştirip durdurmaya çalışıyor, fakat at bariz bir şekilde oradan koşarak kaçmak istiyor. Kurai fikrini belirtirken atla boğuşan Akari, Kurai' yi duyunca belli belirsiz kelimeler sarfediyor. Atla boğuşmaktan çok efor sarfediyor haliyle, ince, normal bir kız için çok iş. "Önce... Şunu. Argh!" Kurai' de Gin' in klonundan rahatsız olmadı değil. Ne kadar zarar verme eğiliminde olmasalarda genjutsu etkisinde oluşunun baskısı, ortamda kimsenin hoşuna gitmemekte.

Akari işine bakarken çalılar çok kısa bir süreliğine, bir kaç saniyeliğine hışırtılarını yitiriyorlar. Yaklaşık 4 saniye sessizlikten sonra, çalıdan sırasıyla kurtlar atlamaya başlıyor. İşin komik tarafı? Kurtlar, hayali bir şeylere saldırıyormuş gibi, çalılardan zıplayarak çıkıp, havada bir şeyleri ısırıp tekrar düşüyorlar. Gin' in klonları kafalarını yeterince karıştırmış gibi. Gin' in klonunu umursamayan bir tane iri kurt ise, dosdoğru size doğru zıplıyor. Havaydayken hayvanın ata doğru atıldığını görüyorsunuz.

Sizin için çok bir şey değil, ama belirteyim. Gin, atın ön sol çaprazında, aralarında bir metre kadar var. At, sağa sola debelenmekte ve hiç mutlu değil, gözlüklerinden henüz kurtu görmüş değil ama, kurtu görmesi ya da kurtun onu yaralaması an meselesi. Kurt atın yüzüne doğru saldırıyor, 2 saniye içinde ya suratına da olacak, ya da biri onu durdurabilirse yerde. Kurai ise Gin' in hizasında, fakat atın arka sol çaprazında duruyor.

Atı kurtarmak için 2 saniyeniz var. Atı kurtarma olasılığınızın çok düşük olduğunu belirtmemde bir sıkıntı yok sanırım, fakat denemekten zarar gelmez. Ya hızlı davranacaksınız, ya da atsız yola devam edeceksiniz.

[Kagetsu Kurai]

Ben fikirlerimi tek tek belirtiyordum ki Akari adındaki genetik özürlü bir şeyler söylemeye çalışmıştı. Aynı anda da atını sakinleştirmeye çalışıyordu tabi. Atın bir önemi yoktu aslında, sadece kadını onun üzerinden indirmemiz gerekiyordu. Tabi bunu yapmanın bir yolu da atı sakinleştirmekten geçiyor ya neyse. O anda birden önümde Gin belirdi. Elimi kaldırıp ona "Merhaba!" dedim. Böylesine birden önümde belirmesi epey korkutucuydu. Dahası neden önüme kendi klonunu yolladı? Bu da ayrı bir soru. Acaba yanlış bir şeyler mi yaptı az önceki teknikle. Ya bize saldırırsa?

Tabi olaylar bununla kalmamış ve her şey üst üste gelmeye devam etmişti. İşte kafam "Ya bize saldırırsa?", "Düşmanımız aslında oysa." gibi sorularla meşgulken birden çalıların arasından kurtlar fırlamıştı üzerimize. Önümdeki ve önümdekinin arkasındaki Gin, bizi korumak için ileride, ön saflarda durmuştu. Bir şeyler düşündüğü, bir şeyler planladığı çok açıktı.

Bizim görevimiz ise basitti. Bu genetik hatası maviliği, yazlığına güvenli bir şekilde götürmeliydik. Gin bizi önde gayet koruyabilir tabi bize saldırmazsa. Ben ise kadını güvenli bir yere götürmeliyim. Önümdeki tekniği unutup, kıza dönmeye ve onu bacaklarından tutup, atın üzerinden indirmeye çalışacağım. Bunu olabildiğince hızlı bir şekilde yapmalıyım. Zaman kaybetmemek ve kızın zarar görmemesini sağlamak önceliğim. Gerçi ölmeyip yaralanırsa ilgilenebilirim ancak o zaman yolculuk güvenli olmaktan çıkar. Hehehe... Belkide yaralanırsa üzerinde biraz araştırma yapma şansı kazanırım ha? Buna rağmen önceliğim onu atın üzerinden almak ve bunu başarabilirsem direk kurtların çıktığı yönün tersine, ağaçların arasına doğru hareket etmek. Belki bu aç çakallar bizi takip edecektir ancak biraz zaman kazanmak plan yapmak için epey yeterli olacaktır.

[Gin Ryuunosuke]

Sesleri duymamış olan Akari hareketlenmemiz ile şaşırmıştı. Aynı bizim gibi otlara bakmaya başlamıştı. Atı sakinleştirmeye çalışırken bir anda benim klonum belirmişti. Bu hiç iyi olmamıştı. Ekip arkadaşlarımın bana olan güvenin sarsılmasına ve benden şüphelenmesi an meselesiydi. Kurai garip bir şekilde klona selam verirken Akari minik bir çığlık atmıştı. At kaçmaya çalışıyordu ve hırçınlaşmaya başlamıştı. Soylu bir ailenin atının daha iyi eğitilmiş olmasını bekliyordum. Klonlarım hiç bir eylem gerçekleştirmiyordu. Chakra akışımı kesip tekrar uygulamıştım. Genellikle işe yaramayan bir teknikti fakat denemekten zarar gelmezdi. Kurai'ye dokunup bir Chakra akışı yollamıştım ardından basit yöntem olabilirdi ama başarı şansı da vardı sonuçta.

Her şey yetmezmiş gibi bir de kurtlar çıkmıştı. Kurtların kafası güzeldi sanırım hayali şeyleri ısırmak için zıplayıp yeniden düşüyorlardı. Aralarından iri bir kurt doğrudan ata saldırmıştı. Atı kurtarmaya zaman harcamaya gerek olmadığını düşünüyordum. Kurtların garipliği ise onlarında bir tekniğin altında olduğunu düşünüyordum aksi takdirde niye garip garip şeyler yapıyorlardı bu kurtlar? Atı gözden çıkarmıştık Kurai kızı attan indirmeye çalışıyordu. Attan indirirse kurtlardan kaçıracağı aşikârdı. Ben ise kurtları durdurmalıydım. Klonların hareket etmediğini düşünürsek büyük seviyeli bir teknik olduğunu düşünmüyordum. Diğer yöntemlerim işe yaramadığı takdirde tüm gücümle bağıracaktım. Bu bağırma ile klonların gideceğini umuyordum. Rakumei no Jutsu yaparak kurtları korkutmayı planlıyordum işe yaramazsa Naginatamı çıkartacaktım ve üzerinde az durduğum Suiseki disiplini ile kurtları engellemeye çalışacaktım.

İnsanın kendi silahı ile vurulması da bir kötü oluyordu. Fakat sıkıntı yoktu buradan çıkıp görevi rahatça bitirecektik. Bunu yapabileceğimi inanıyordum. Kurai ve Akira'yı korumalıydım en azından yeterince uzaklaşmaları için zaman kazanmam gerekiyordu.

Kafam şuan çok karışık bu turumda ki hatalarımı afetin lütfen.

[GM - Naruto]

Ata saldıran kurt, atın yüzüne dişlerini öyle bir geçiriyor ki, hayvanın neredeyse suratı kopuyor. Aniden önünde beliren kurt ve ölümün eşiğine gelen at ile Akari, hayatınızda duyduğunuz en sağır edici çığlığı kopartıyor. Gin, Akariyle birlikte bağırıyor klonların gitmesini sağlamak için, fakat klonlarda onunla birlikte bağırıyor ve ormanda çok ciddi bir gürültü kopuyor. At dengesini kaybediyor doğal olarak ve son bir acı nidası atarak yere doğru düşmeye başlıyor. Bu sırada Kurai Akari' ye doğru zıplıyor, at düşüşte olduğundan Akari' de yer değiştiriyor ve Kurai, kızın belini tutacağına bacağından kavrayabiliyor. Akari, Kurai' nin olduğunu anlamadığından ve büyük bir panik içerisinde olduğundan bir çığlık daha basarak Kurai' nin yüzünü tekmeliyor. Kız cılız ve güçsüz olduğundan Kurainin burnunu kırabilecek kadar büyük bir tekme değildi belki, fakat Kurai beklemediği hamleden şaşırıp geri atlıyor. At, kurt ve Akari yere düşüyor. Gin, klonlar gitmeden Rakumei' yi uyguluyor. Klonlar olduğu yerde bir anda kaşlarını çatarak düşmanlarına pis bakışlar atmaya başlıyor. Kurtlar atlayıp zıplamayı kesiyorlar, bir kaç tanesi inleyerek kaçıyor. Kaç tane olduğunu kestiremiyorsunuz. Yanınıza inen kurt aynı durumda değil ama. Atın yüzüne bırakıp size dönüyor ve hırlamaya başlıyor. Bu kadar çok olacağınızı düşünmemişti muhtemelen. Naginatasını çıkaran iki adam, çığlık atan bir kadın ve bir adam daha biraz fazla geliyor ona. Gin, üzerine doğru bir hamle yapınca, kurt son bir kere hırlayıp geriye zıplıyor ve ormanın içine geri kayboluyor.

Bu minik, bol sesli gösteri, size ağır yaralı ve bir kaç saniye içinde ölecek olan, bayağı ağır bir at ve bir bacağı atın altında sıkışmış bir şekilde ağlayıp inleyen, korumanız gereken bir kız bırakıyor. Kurtların hepsi kaçışmış gibi, zaten ata atlayanda ekürinin alfası olsa gerek, o geri çekilince hepsinin birden gititğini düşünüyorsunuz.

[Kagetsu Kurai]

Ben hızla Akari'ye doğru hareketlenmiştim ki, kurdun gırtlak sesleri, sessiz ormanda yankı yapmaya başlamıştı. Aynı anda kızın çığlıkları ve bağıran Gin! Hepsi bir araya gelince saçma sapan sapalak, daldan düşen, yerden kalkan, kafasına elma düşüp, kurtlu diye atanlar korosu olmuştu. Gerçi bu kadar uzun bir isim koyarsak bu koroya herkes unutuyor. Hehe... Neyse şimdilik öylece kalsın sonra ben başka bir şey bulurum.

Bu sesler eşliğinde ben kızı tutmaya çalışıyordum ki at yan yatmıştı ve devrilmeye başlamıştı. Bu da tam olarak hatunun belini kavrayamama ve bacağına sarılmama sebep olmuştu. Tam o sırada suratımın ortasına bir şey çarpmıştı. Bunu anlamak pek de zor değildi. Kızın ayağı, heyecanına yenik düşmesinden ötürü, içgüdülerince hareket ettirilmiş ve beni tehdit olarak algılamıştı. Hayvan mısın lan? Öküz! Seni kurtarmaya çalışıyoruz burada. Ekmek veren el ısırılır mı? Köpek! Utanmadan tekme atıyor bana.

Ben yediğim tekmenin etkisiyle geri sendelerken çevredeki kurtlar geri kaçıyordu. Bütün bu olaylar esnasında belkide başımıza gelen ilk iyi şey buydu. Kendimi toparladığımda şöyle etrafa adam akıllı bir göz gezdirdim. At yerde can çekişiyordu ve Akari'nin ayağı atın altında kalmıştı. Sinirliydim, suratıma tekme yemiştim. Kızı korumamız gerekiyordu belki ama şuan onu öldürmek istiyordum. Kıçı kırık 2 tane kurt yüzünden soğukkanlılığını koruyamamıştı ve işleri dahada zora sokmuştu. Bu gece başımıza büyük bir bela alacağız ama neyse.

Gin'e "Gin, kızı kaldır." dedim hafif sert bir tonda. Adama bir sitemim yoktu ancak kıza sinirimi bir şekilde dışa vuruyordum. Hatunun bacağı haricinde bir problem yok gibi duruyordu. Ancak atın durumu acildi ve onu kurtarabilirsem yolcuğumuz 2 katına çıkmaktan kurtulacaktı yani zaman faktörü açısından. Bu yüzden hemen harekete geçtim ve atın yarasına bir göz attım. Eğer yüzeysel bir yara ise direk olarak Shosen uygulayıp yarayı kapatmayı deneyecektim. Yüzeysel değilse işler değişir. Bu durumda yarayı daha iyi incelemek gerekiyor işte.