[Kusa] Köprü Tadilatı

[Kazeshini Raijin]

Kendimi sık sık kafesteki hayvanların yerine koyarım. Bazen tek yaptığım kafesimde oturup dışarıyı izlemek oluyor. Fazla olmasa da kafesin içindeki huzura erişmek istiyor. Ancak dışarıdan bakan garip gözlerin sizden beklentisi... Ve o gözlere karşılık vermediğin ve o ara başka bir şeyin dikkatlerini çekmeleri ile sizden uzaklaşmaları. Çok sık sık yaşıyorum bunu. Kimi zaman rahatsız edenleri parçalamak istiyor tıpkı bir aslan gibi. Kimi zaman ise dizlerinin dibine geçip tüylerimi okşatmak. Hiçbirini yapmama sebebim kafes mi yoksa değil mi emin değilim ancak zaman zaman özgür olmak istediğimi biliyorum. Şimdi yapmam gereken saldırmak mı yoksa kendimi sevdirmek mi karar veremedim. Belki de üçüncü seçenek her zaman en iyi durum olmuştur. Boş bakan gözlerle izlemek.


Gelişen tüm olaylara ara ara göz ucuyla bakınıyor olsam da asıl dikkatim elimdeki yaprak ve gideceğimiz yolu kesmek oluyor. Biran önce şu ufak saçmalıkların sonlanması asıl işimize yönelmemizi sağlayacak. Olaylara istesem de dahil olamak koymuyor bu yüzden. Yemek ve diğer zırvalıklar bitmek üzereyken gözüm demin konuşmaya çalışıp ancak diğer olaylara yönelen kişiye kayıyor. Kafesteki aslanın bir şeyler göstermesini mi umuyor yoksa sadece ufak bir eğlence arayışı mı ? Emin olamadığımı söylemek hoş olacaktır aslında. Elimdeki yaprağı yavaşça gözlerimin önünden bıraktım ve düşmeye başladığı sırada üfleyerek iyice süzülmesini sağlamaya çalıştım. Bu esnada tekrar o kişinin bana doğru geldiği gördüm... Kasumikage idi sanırım. Konuşmaya başladığı sırada ilk gözlerine baktım ve o devam ederken gözlerimi kaçırıp tekrar gideceğimiz yolu kesmeye devam ettim. Ancak kulaklarım onda. ''Sorun değil, adım Raijin'' diye cevapladım tüm dediklerini. Tekrar başka bir şeye yönelmesi ihtimaline karşı kısa kesmek en iyi seçenek. Diğer türlü bütün görev zamanı boyunca böyle devam edebilir. ''Dert etmen gereken bir şey yok, merak etme.'' diye eklemek geldi içimden. Sözlerinden anladığım ve çıkardığım şey aslandan herhangi bir eğlence beklemiyor, en azından öyle gözüküyor. Son cümlemi dedikten sonra gideceğimiz yola doğru en önden ağır adımlarla yürüyorum. Herkes hazırlanmaya devam ederken en önden gidip yolu kolaçan etmek daha iyi olacak.



Yolda ilerledikçe havanın biraz daha ısınması zamanın hızlı geçtiğini çarpıyor yüzüme. En önden yürürken ara ara bir sağa bir sola bakarken bir yandan da anlık olarak işçilerin şarkılarına kulak veriyorum. Bu kadar mutlu olmalarına sebep olacak ne var ki acaba ? Belki de ben çok ciddileştim emin değilim. En azından yapacağım şeylerden çok uzaklaşmış değilim. Ara ara dikkatimi çeken fazla yüksek boylara sahip olmayan çimenlerden bir parça koparıp burnumun dibine getiriyorum. Kokusunu içime çekip tazeliğini hissetmek oldukça güzel bir duygu. Başka şey kokuyor olma ihtimallerini de kaçırmış değilim.

[GM - Naruto]

Kon Ko şarkı söylemekte olan işçilere katıldığı anda, bir anda işçiler susuveriyor. Shinobilerden bir şekilde çekindikleri belli olan işçiler, muhtemel bir azarlanmaya karşı kendilerini korumayı amaçlarken, Kon Ko’nun da şarkıya girivermesi, hepsinin büyük bir kahkaha atmasına sebep oluyor. Ardında ise daha gür ve neşeli bir şekilde şarkılarına devam ediyor işçiler. Bu esnada Shikibanzo ve Raijin de kendi aralarındaki meseleyi hallediyorlar ve Ko’dan daha dikkatli bir şekilde ilerlemeyi sürdürüyorlar.

Saatler sonra…

Akşam vakitlerine doğru işçilerin sızlanmaya başlamaları ile ilerleyişiniz kesiliyor. Yorgunluklarını şiddetli bir biçimde dile getiren işçiler dinlenmek istiyor olsa da, sizler sadece birkaç saatlik yolunuzun kaldığını bilerek ilerlemeye devam ediyorsunuz. İşçilerin sert yüzleri ile ilk kez bu tercihle karşılaşıyorsunuz. Kimi kendisindeki özgüvenden olsa gerek, sizlere lanetler bile okuyorlar. Ancak elden bir şey gelmediği için bu lafları yutuyorsunuz ve yürümeye devam ediyorsunuz.

Havanın tamamen kararması ile yolculuğunuz da sona eriyor. Köprünün oldukça yakınında yer alan bir kervansaraya girerek bir an önce dinlenmeye geçmek istiyorsunuz. Daha önceden de Kusagakure shinobileri tarafından kullanılan bu kervansaray, sizlere hiçbir zorluk çıkarmadan yemek ve kalacak oda ayarlıyor. Ancak işçiler için 3 oda, sizlere de 1 oda verebileceğini söyleniyor. Zaten pek tercih şansınız olmadığı için de bunu kabul ediyorsunuz. Her ne kadar Raijin aynı odayı başkaları ile paylaşmaktan pek memnun olmasa da yapabilecek bir şey olmadığının bilincinde. Aynı şekilde Ko da yüzünün görülmesi ihtimalinin bulunduğu bir durumda kalacak olmanın verdiği endişe ile aynı odada kalma fikrinden tırsmış bir halde. Durumdan tek şikayeti olmayan kişi, Shikibanzo oluyor yani. Karınlarınızı güzelce doyurduktan sonra da işçilerden biri yanınıza geliyor ve “Yarın için çalışma planı hazırlamanız gerek.” diyor ve hemen ardından “Bizi kendi halimize bırakırsanız, köprünün tadilatı birkaç yıl sürebilir de.” diye ekliyor şapşal ancak samimi bir ifade ile. Sizler bu planı hazırlamanızın ardından odalara çekilebilirsiniz, zira işçiler de ufaktan odalara gitmek için kıpırdanmaya başlamış durumda.

[Kasumikage Shikibanzo]

Sonunda adını öğrenebildiği Raijin ile arasındaki sorunu çözmüştü Kasumikage. Meğerse olay saçma bir yanlış anlamadan ibaretmiş. İçi rahatlamıştı. Bi shinobi ile zıtlaşmayı sevmezdi. Çoğunlukla bu zıtlaşmalar adı yüzünden olurdu çünkü. Hele bi görev arkadaşı ile zıtlaşmak hiç ona değildi. Adı yüzünden olsa da olmasa da...

Hava yavaş yavaş kararmaya başlarken halen yollarına devam ediyorlardı. Ko-san ve işçiler artık şarkı söylemiyor, biraz yorgun bir şekilde yola devam ediyorlardı. Güneşin batması ile tekrar hafifçe serinlemeye başlayan hava yüzünden beline bağladığı ceketi tekrar üstüne giymişti Kasumikage. Her şey düzgün gidiyordu. Onu biraz huzursuz hissettirse de aslında böyle bir görev ne kadar zor olabilir ki? diye düşünmeden de edemiyordu. İşçiler yavaş yavaş dinlenmek istediklerini belirten hareketler yapmaya başlamıştı. Kimisi diret bunu söylüyor, kimisi ise söyleniyordu. Durabilecekleri adam akıllı bir mekan olmadığı için yola devam edeceklerdi. Bunu dile getirdiklerinde beklemedikleri bir tepki ile karşılaşmışlardı. Belki Ko-san yüzünden belki de direkt olarak kendi egoları yüzünden birden Kasumikage ve 2 takım arkadaşına laf etmeye hatta bazıları lanet okumaya başlamıştı. Yapacak bir şey yoktu. Yolsa devam edilmeli ve söylenilen laflar kulak arkası edilmeliydi. Görev gereği o işçileri korumaları gerekmese Kasumikage çoktan onları orada bırakmıştı. Hava halen tam karanlık seviyesine ulaşmamışken Kasumikage yavaşça Ko-san'ın yanına giderek ''Bence artık işçiler ile çok yakınmış gibi davranma Ko-san. Bak tepemize çıkıyorlar'' demişti...

Hava tamamen karardığında köprüye çok yakın bir yerde bulunan kervansaray'ın önünde durmuşlardı. İçeriye girerlerken Kasumikage bir kez daha Ko-san'ın yanına giderek son bir hatırlatma manasında işçiler ile çok yüz göz olmaması gerektiğini söylemişti. Ko-san tabi ki buna kendi karar verecekti ancak, genede küçük bir hatırlatma işe yarardı diye düşünmüştü Kasumikage. Kervansaraya girdiklerinde daha önce Kusagakure shinobileri tarafından kullanmılmış bir yer olduğu için görevli sorun çıkartmadan odaları ayarlayacağı söylemişti. İşçiler için 3, Kasumikage, Raijin ve Ko için ise tek oda verilecekti. Kasumikage sorun etmemişti bunu. Diğerlerinin de sorun etmeyeceğini düşünüyordu. Bunu düşünürken aniden gözleri parlamıştı. Aynı odada kaldıkları ve büyük ihtimalle maskesiz uyuyacağı için Ko-san'ın suratını görebileceğini düşünüyordu. Günün verdiği yol yorgunluğu ile odaya doğru yürümeye başladığı anda işçilerden birinin yanlarına gelmesi ile durmuştu olduğu yerde. Çalışma planı yapmaları gerektiği ve eğer başlarında durmazlarsa o köprünün tadilatının yıllar süreceği ile ilgili konuşma Kasumikage'yi rahatsız etmişti açıkçası. Zaten son olaydan biraz kinlenmiş olduğu işçilere patlama zamanı gelmişti kendine göre...

''Adınızı bilmiyorum işçi-san. Ancak benim adım Kasumikage. Bir kusagakure shinobisiyim. Görevim... Hatta 2 arkadaşım ile görevimiz sizleri korumak, yol boyu başınıza gelebilecek her hangi bir tehlikeli olayı engellemek. Buraya köprüyü onaracak olarak gelenler sizlersiniz. Bizler ise shinobi olarak bu işlerden anlamayız. Kendi adıma konuşarak devam edeyim. Siz köprü ile uğraşırken belki bir kaç kalas taşımanıza yardım edersem kendinizi şanslı sayın. Hele ki bana mola vermediğimiz için lanet okuyan o arkadaşların, taşıyacakları kalasları götlerine sokmayacağım için şanslı saysınlar kendilerini!''

Günün yorgunluğu ve işçilere içinde biriktirdiği kin yüzünden aniden ve düşünmeden konuşmuştu Kasumikage. Belki ileride buna pişman olacaktı ancak genede kendini durduramamıştı. İşçinin vereceği cevabı beklemeden odasına doğru yola koyulmuştu tekrar... Ko-san ve Raijin-san büyük ihtimalle ondan daha iyi plan yapacak tiplerdi. Belki Ko-san değildi ancak Raijin-san kesin öyleydi. Biraz dinlenmek istiyordu. Dinlenmek ve işçilere duyduğu kini geçmesini istiyordu...

[Kon Ko]

Bunlara da küçükken shinobi mi tecavüz etmiş saçma salak davranışlar. Biz de insanız sonuçta kardeşim. İşte bunlar hep toplumsal sorun. Biz adamları korumakla görevliyiz adamlar bizden çekiniyor. Toplumun bize bakış açısını değiştirmek lazım. Hep böyle havalı shinobiler falan, olmamış demek ki.

Şarkı falan derken saatlerce gittik biz. Hava yavaş yavaş kararırken, güneş de ufuktan hafif hafif süzülürken işçiler bir başladı ki aman düşman başına. Kasumikage vallahi haklı. Yüz verdik tepemize çıktılar. "Koynumuzda yılan beslemişiz Kasumikage! Aman aman!" Ayıp denen bir şey var be! Bu kadar süredir can ciğerdik de yorulunca mı böyle olduk. Sıfatlarına şey yaptıklarımın... tükürdüklerimin?

Biz bu dangalakları iplemeden devam etme kararı aldık. Demek ki aslında olmuş, havalı shinobiler falan. Birkaç saat sonra da han gibi bir yere vardık. Handan biraz daha büyük aslında ama adını bilemedim. Neyse işte, bu mekanda bizim gibilere alışık olsa gerek hemen önümüze bir tas çorba bir de yatacak döşek verdi. Amma ve lakin biz shinobiler olarak aynı odada kalacakmışız... Bir kere benim götüm tek odaya zor sığıyor sen şimdi niye böyle bir şey yaptın ki! Ulan ya maske düşerse. Mavi mavi şakacı şirin gibi kalırım. Hem maske sayesinde basit de olsa bir havam vardı! Yapma bunu hancı! Ama yaptı işte...

Bir de siz gelip plan isteyin koyduğumun işçileri. "Onu da mı biz bileceğiz? Hiç mühendise benzeyen bir halim var mı? Gidip hasar tespiti falan yapın. Benden bu kadar çıkar. Haydi kolay gelsin." Dellendim bak yine. Gidip iki çimento dökeceksiniz havalara bak. Bir kere biz suda yürüyebiliyoruz, hiç iplemem köprü falan. Ben de yavaş yavaş odaya doğru yollandım. Bir de öteki arkadaşla hala tanışamadım ben. Yatmadan önce onla da bir tanışayım. Özür dileyip kendimi tanıtır sonra da adını sorarım. Yorgun argın fazla muhabbete hacet yok.

Tabi bir de maske mevzusu var. Onun için de şöyle bir çözüm buldum, sırtımı bir duvara verip bağdaş kuracağım. Öyle uyuyup hiç maske falan işine girişmeyeceğim. Soran olursa da ben hep böyle uyuyorum deyip geçiştiririm. Güzel plan...

[Kazeshini Raijin]

Yolculuktan keyif almadığımı söyleyemem. Ancak inanılmaz bir keyif olmadığından da eminim. Zira ara ara şarkıların ve saçma sapan şaklabanlıklar bana uzak ve yabancı geliyor. Arada anlam vermek,anlamak ve yorumlamak istiyorum ancak hep aynı kapıya çıkıyor. Saçmalık. Ana sebebi kendimden kaynaklı bunu bildiğimden dolayı kimseyi suçlamıyorum, suçlayamıyorum. Ama söylemeliyim ki işçilerin biraz aptal oldukları ortada.


Tamamen karanlık havanın ortama hakim olması içimi iyice huzurla dolduruyor. Kimi zaman o karanlıktaki bir kaç elektrik parlaklığının kaynağı benmişim gibi hissettiriyor. Köprüye yakın olan kervansaraya geçtiğimiz sırada ise oda konusu... Ahh sadece sıkıntı! Arada bir katlanmak olduğum bu durum nadiren başıma geliyor. Benim açımdan hiç hoş olmadığını söylesem de görev adı altında katlanabilirim. İşçilerin kervansaraya gelmeden önceki kabalıkları olsun odaya girmek üzereyken diğerinin konuşması olsun... Hepsini umursamaz tavrımı bozmadan dinledim. Bana baktıklarında bu bizi dinlememiştir bile diyeceklerdir. Hatta görevde eşlik eden diğerleri de aynı düşünceye sahip olabilir. Ancak her şeyi net şekilde duydum ve kafama yazdım. Yalnızlığı ve insanlardan uzak olmayı seviyor olabilirim ancak görevin ciddiyeti altında kendimi avutup geçici olarak katlanırım. Göze biraz basit bir görev gibi geliyor ama dikkatli bakınca sıkıntılı olayların gerçekleşeceğini hissediyorum. Havadaki o ilginç tatsızlığı bir tek ben mi hissediyorum, bilemiyorum ancak kesinlikle olacaklara hazırım. Shikibanzo ve Ko'nun konuşmalarını da dinledikten sonra adamın suratına çevirdim kafamı ve soğuk bakışlarımın ardından bir kaç saniye bekledim. Diğer ikisi odaya doğru ilerlerken adama sakin bir ses tonuyla ''Kim hangi konuda iyi onları kağıda yazın. Yarın planı öğrenirsiniz.'' Ben sözlerimi söylerken adam dinlemeden gider mi gitmez mi emin değilim. En son hareket ettiğimden dolayı genelde bu olay oluyor bana. En arkadan yavaş adımlarla odaya geçtim. İkisinden en uzak kuytu köşe neresi ise oraya gözümü diktim. Ardından rahat edeceğim en iyi pozisyona geçip dinlenmek üzere gözlerimi kapattım. Uyku problemim yok bu yüzden en erken benim kalkacağımdan eminim.

[GM - Naruto]

İlk olarak Shikibanzo ve ardından Ko’nun verdiği cevaplarla şaşkına dönen işçi, en son olarak Raijin’e bakıyor oldukça umutsuz bir şekilde. Ancak Raijin’in verdiği cevabın ardından sanki altın madeni bulmuş gibi gözleri parlıyor. Hemen cebinden bir kağıt ve kalem çıkaran işçi, hızlı hızlı kağıda bir şeyler yazıyor ve bu kağıdı Raijin’e uzatıyor. Raijin kağıdı alıp odasına doğru ilerlerken, göz ucu ile kağıda bakıyor ve üzerinde isimler ve yanlarında bir şeyler yazdığını görüyor. Ancak bu yazdıklarının, inşaat ve yapı onarım konusunda olduğu düşünülürse, pek de Raijin’in veya herhangi bir shinobinin anlayacağı söylenemez. Bu yüzden Raijin tam da nasıl bir plan uygulayacağını düşünürken, işçi Raijin’in arkasından “Efendim, yarın Güneş doğarken herkesi uyandıracağım ve ardından da sizin çizelgenizi bekleyeceğiz.” diyor. Bu şekilde Raijin, işçinin çalışma planından kastının aslında çalışma zamanlarını ayarlamak olduğunu anlıyor ve içi bir parça rahat ediyor. Öte yandan bu çizelgeyi yapmak ile, görevdeki denetimi de elinde bulundurabileceğini düşünüyor ve böylece biraz daha rahatlıyor.

Güzel bir uyku ile geçirdiğiniz gecenin ardından, Shikibanzo her ne kadar Ko’nun maskesini düşürmek için türlü planları kafasından geçirmiş olsa da, rahat yatağın ve yorgunluğun getirdiği o eşsiz rahatlama hissine yenik düşüp uyumuş ve bu yüzden de Ko’nun yüzünü göremediği için, uyandığında herkesten daha buruk bir havaya sahip oluyor. Ko ise, gece uykusunda bile tedirgin bir şekilde olduğu için herkesten yorgun duruyor. Raijin ise, etliye sütlüye karışmadan ve odadaki arkadaşlarından uzakta bir köşe seçmiş olmasından dolayı, uykusunu tam almış, dinç bir şekilde güne merhaba diyor. Sizin bu uyanma faslınız sırasında ise, aşağıdan gelen sesleri duyuyorsunuz. Bu sesler size bir gün önceki sabahınızı hatırlatıyor, çünkü işçiler yine bir kahvaltı sabahındalar. Güneş hemen hemen yeni doğmuş bir halde ve kısa bir süre sonra işçiler gibi siz de mesaiye başlayacaksınız.

[Kon Ko]

Arkadaş güvenlik vallahi ihtiyaçmış. Göt korkusuyla doğru düzgün uyuyamadım bile. Kesin gözlerimin altı mor mor olmuştur. Torba mı diyorlar çuval mı diyorlar ondan işte. Ama maskeyi koruduğumdan mütevellit belli olmuyor. İşte böyle!

Aşağıda yine Fadime'nin düğünü var herhalde. "Hadi gel köyümüze geri dönelim, Fadime'nin düğününde halay çekelim!" Böyle geliyor arada bir soldan soldan, diyorum ben de. Ne demek diye sorsan sap gibi kalırım ama. Alışın artık siz de şekerim. Her seferinde açıklayarak vakit kaybetmeyelim.

Oyh, acıktım da be! Bu sefer fazla karışmayacağım işçilerin işine hazırlasınlar, koysunlar önümüze. Öteki türlü tepesine çıkıyorlar adamın. Ayıp yani, hiç yakışı kalmıyor. Bir de program falan istiyorlar. İnsan bir özür diler, yüzü kızarır bir şey olur. Hiç ya! Vallahi hiç! Ne bir aile terbiyesi ne bir gurur, onur hiçbir şey yok yani. Balık hafızası da değildir herhalde. Alık tipler ama o kadar da değildir yani. Ebesinin şeyi...

Neyse, ben aşağı iniyorum. Kahvaltımı yaparım, çayımı içerim, işimin başına geçerim! Bu secilere de fazla takılmaya başladım sonu iyi değil. Ne kadar boktan olsa da secidir yani. Aman aman! Rap kültürüne de girersem iş iyice içinden çıkılmaz bir hal alacak. Bir çay içeyim en iyisi.

[Kasumikage Shikibanzo]

İşçiye yaptığı atar sonrasında odasına doğru yola koyulmuştu Kasumikage. Odaya vardığından hemen uyumak istiyordu ancak Ko'nun maskesiz halini görmek istediği için herkesin gelmesini ve uyumalarını beklemeye karar vermişti. Odaya girdiğinde onları bekleyene kadar uzanmaya karar vermesi yaptığı en büyük hatalardan birisi olmuştu. Çünkü üzerindeki yorgunluk hissi sağolsun kendini yatağa bıraktığı gibi gözleri kapanmış, en son Ko'nun odaya girdiğini görmesi ile o güzel uykusuna dalmış gitmişti...

Sabah kalktığında dün gece uykuya daldığını anlaması için 3 dakika yatakta boş boş oturması gerekmişti. Morali bozulmuştu bu saçma olay yüzünden. Sahiden Ko'nun suratını görmeyi baya istemişti galiba. Neden birisi düzenli olarak maske takar ki? diye düşünüyordu ayılmamış beyni ile. Raijin ne yapmıştı acaba? Dün gece hızlıca uyuduğu için ona soru sormayı unutmuştu haliyle. Yavaşça yatağından kalkıp yüzünü yıkamaya gittiğinde göz ucu ile hala Ko-san'a bakmıyor değildi...

Yüzünü yıkayıp biraz daha ayıldığı vakit yavaşça her sabah rutin olarak yaptığı gerinme hareketlerini yapmaya başlamıştı. Kollarını kütletiyor, bacaklarını kasıyor ve gün içerisinde yaşanabilecek her hangi bir olayda kullanabilmesi için vücudunu hazırlıyordu. Halen görevin çok basit ve bir o kadar gereksiz olduğunu düşünse de başlarına neler gelebileceği hakkında bir fikri yoktu. Özellikle bu tür görevlerde biraz daha paranoyak davrandığının farkındaydı. Ancak elinde değildi bu duyguyu kontrol etmek. Bi insan kendi içini ne denli değiştirebilir ki?..

Gerinme hareketlerinin bittiği sırada alt kattan sesler gelmeye başlamıştı. Az önceki düşünceleri yüzünden önce biraz heyecan yapıp bi olay çıktığını düşünse de sonradan bu sesin işçilerden geldiği anlamıştı Kasumikage. Aynı dün olduğu gibi bugün de kahvaltı hazırlarken yeri göğü inletiyorlardı. Geçen sefer bu sesler onu rahatsız etmemişti ancak bu sefer işçilere biraz kinli olduğu için ses çok hoşuna gitmemişti. Sanki işçileri düşünmek istemiyor gibi bir hali vardı. Genede bir Kusagakure shinobisi olarak köyünün ona verdiği görevi başarı ile yerine getirmeliydi. Bu yüzden ne olursa olsun işçiler ile iyi geçinecek ve dünkü gibi kendini kaybetmeyecekti. Halen o konuda işçilerden çok kendine kızgındı...

Aşağıya doğru yönelmeden önce yavaş adımlarla Raijin'in yanına yürümüştü. ''Günaydın Raijin-san. Dün için özür dilerim. Seni tek başına bırakmak biraz duygusuzluk oldu.'' yeni uyanmanın etkisi ile cümle arasına bir esneme sıkıştırdıktan sonra devam etmişti konuşmasına; ''Yorgunluk yüzünden fazla tepki verdim sanırım. Ne konuştunuz işçi ile? Tam olarak ne yapmamız gerekiyormuş?''

Raijin'den cevabı aldıktan sonra ya onunla ya da tek başına aşağıya inecekti. Kahvaltı yapmak istiyordu. İşçiler ile dünkü kadar yakın olmayacak olsa da aynı şekilde dünkü kadar gergin olmayacaktı arası bu sefer. Genede kendi tabağını aldıktan sonra onlardan ayrı bir yerde yemek istiyordu. Muhabbet edesi yoktu bu sabah. Zaten Ko'nun suratını da görememişti...

[GM - Naruto]

Shikibanzo’nun sorusu Raijin tarafından cevapsız kalıyor, zira yine bir zamanlama hatası Shikibanzo’nun önüne geçiyor. Tam Raijin’in yanına ilerlemek istediği sırada, Raijin odaya geri dönüyor ve dolayısıyla Shikibanzo olduğu yerde kalmış oluyor sadece. Ko ve Shikibanzo aşağıya iniyorlar ve işçilerden uzak bir masada kahvaltılarını ediyorlar. Tüm işçiler de kahvaltılarını bitirdiğinde, hareket vakti geliyor. Tam bu esnada Raijin de yukarıdan aşağıya iniyor ve gruba dahil oluyor.

Köprünün başına geldiğinizde, onarılması gereken kısmı hepiniz rahatça görebiliyorsunuz. Her ne kadar köprü işlevini yitirmemiş olsa da, epey sallantılı duruyor ve birkaç destek noktasının eksik, diğer noktalarda ise çatlaklar olduğunu fark ediyorsunuz. Köprünün hemen başında ise yere yığılmış onca malzeme dikkatinizi çekiyor. Bunlar siz ilerlemeden önce yola çıkıp yine sizden önce gelen malzemeler. İşçiler birer birer işlerine başlamak hazırlanırken, hepsi de sizin gözünüzün içine bakıyor gibi. Hala sizden gelecek bir program beklentisinde olduklarını anlamanız hiç de zor olmuyor. Bunun yanında köprünün sallantılı halinde işçilerin çalışacak olması da sizi biraz tedirgin ediyor. İçinizden ister istemez köprünün işçileri taşıyıp taşıyamayacağı sorunu geçiyor. Köprünün altında akan Kannabi Nehri’nin azgın sularının pek şakası yok gibi.

Kapalı konu

Kazeshini Raijin ilk pasiflik uyarısını almıştır.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Kon Ko ve Kasumikage Shikibanzo ilk, Kazeshini Raijin ikinci pasiflik uyarısını almıştır.