Gökyüzü Ağlıyor

[Gin Ryuunosuke]

Tarif ettiğim yere gitmekte bir sakınca olmadığını söyledikten sonra onun isteği ile birkaç adım önden yürüyordum. Sokaklar ile bütünleşmiş kabloların aralarında yürüyorduk. Bir an önce yağmurdan kurtulmak için hızlı adımlarla ilerliyorduk. Bir anda Fujita’nın beni dürttüğünü hissetim ve ona doğru döndüm. Bana '' Gin-San lütfen yanlış anlama ama sence de ülkenin diğer yerlerine nazaran bu tarz bir kaotik görünümde olması garip değil mi? '' demişti. “ Bu konuda kesinlikle haklısın burası kargaşa içinde fakat bununda belli sebepleri var elbet.” , diyerek gülümsemiştim. Sevindiğim bir olaydı çünkü düşüncelerini benle paylaşmıştı. Kısa bir süre sonra yeniden konuşarak “Bu bölgenin diğer bölgelere göre daha kaotik görünümde olması bence bizlerden dolayı. Shinobiler halkı olumsuz veya olumlu yönden etkiliye bilirdi ve farklı düşüncelerin çoğalması 2 karşıt taraf demektir. Zaten Shinobilerin varlığı kargaşa iken bir de halk bu kargaşaya eklenince kaotik bir görünüm kaçınılmaz oluyor.” Sözlerimin ardından son köşeden döndük ve mekân karşımızdaydı. “Mekân burası sana da uygunsa bir an önce girelim ıslanmaktan sıkıldım.” ,diyerek gülümsedim.

Doğal davranmaya çalışıyorum. Ne onun istediği gibi görünmeye çalışıyordum ne de onun duymak istediklerini söylüyordum. Doğal olmak bence önemliydi. Eğer bir arkadaş olacak olursak nasıl olsa birbirimize doğal davranmamız gerekecekti bu yüzden benim doğal halimi görmesi iyi bir şeydi. Doğal halimden hoşlanmaz ise zaten arkadaş olamazdık. Birbirlerinin duymak istediklerini söyleyen kişilerin arkadaşlığı en fazla ne kadar sürebilirdi ki? Benim gerçek arkadaşlara ihtiyacım var.

[Morio Fujita]

Shinobilerin kargaşa yaratmakla ne ilgisi olabilirdi ki. Arada bir iki tane görevini kötü kullanan shinobi duymuştum ama bir şehri bu hale getirmek birkaç taneden fazlası gerekirdi ki bunu olacağını hiç zannetmiyorum. Görevini iyiye, kötüye kullanmayı geçtim bu mesleğin amacı kargaşayı önlemek. İkimizden biri yanılıyor ya da ikimizinde farklı açılardan baktığımız gibi bir şey doğuyordu.

Ara sokaklardan ilerleyerek geçen yolculuğumuzda bahsettiğim konu hakkında Gin'in konuşması olmuştu. Mekana girip yemeklerimizi söylediğimizde bu konuyu onunla konuşmayı tercih edip. Cevabımı geciktiriyordum. Gin'in geldiğimizi işaret etmesiyle şirin bir mekan bizi karşılamıştı. Dükkanın dış kısmında kırmızı rengin bir hakimiyeti vardı. İki kişinin geçebileceği kadar genişlikteki kırmızı bir kapı ve kapının sağ çaprazında asılı olan Fransızca kırmızı anlamına gelen '' Rouge '' isimli tabela asılıydı. Ufak şirin bir yer denilebilirdi. İç kısmının ise kırmızıdan çok yeşil ve beyazın hakim olduğu bir yerdi. Beyaz duvarları süsleyen kırmızı sade bir duvar kağıdı ve çevreye gelişi güzel dağıtılmış yeşillik göze ilk çarpan şeylerdi. Beyaz bir zemin üzerinde duran kırmızı puantiyeli masa örtüleri ile süslenmiş ahşap masalar dört kişinin oturabileceği şekildeydi. Fakat bunlardan en çok dikkati çeken masaların yerleşim planıydı. Mekanın ortasını boş kalacağı şekilde altıgen bir şekil oluşturmasıydı.

Eğer gösteri veya canlı müzik gibi performansların yer alması gibi bir olay varsa bulunan kişiler için kolaylık sağlayacak bir avantaj olmalıydı. Gin'le boş duran birkaç masadan birine doğru yönelip karşılıklı bir bir biçimde oturmuştuk. Menülerin üstüne dükkanın adı temiz bir el yazısıyla yazılmış olması onları ortama tatlı bir hava katıyordu. Menüde dikkat çeken şeylerden biriside ramen, noodle veya pilay gibi klasik japon yemeklerine ek olarak fast food yiyeceklerin bulunmasıydı.

Garsonun siparişleri almak için geldiğinde yemek seçimimi çoktan yaptığım için '' Ben tavuklu makarna ve coleslaw alıcam. Sen ne istersin Gin-San? '' diyerek Gin'in de siparişi vermesini bekleyecektim. Yemeklerimizin gelmesi tahminen 5-10 dk arası olacağı için bekleme sırasında çok uzun olmasa da konuşmaya müsait bir zaman vardı. Bu konuşmayı da ben başlatacaktım. '' Gin-San yolda söylediğinde aklıma takılmıştım ve bir türlü bir cevaba varamadım. Asıl görevi kargaşayı önlemek olan biz shinobilerin kargaşayı beslediği fikrine nasıl vardın? '' Aklımdan geçenleri olduğu gibi yansıtmak istiyordum. Sözü dolandırıp laf cambazlığı yapmak veya düşündüğümün aksi şeyleri söylemek gibi bir isteğim yoktu. Normal iki insan gibi oturup konuşmak istiyordum.

[Gin Ryuunosuke]

Ara sokaklardan ilerliyorduk. Yolda kısa kısa konuşmalar geçiyordu aramızda ardından kısa süre sonra mekâna ulaşmıştık. Ne zaman buraya gelsem eski Genin takımımı hatırlıyordum. Senseimiz ölmeden önce sürekli buraya gelirdik. Hideo ile hangimizin güçlü olduğu kanıtlamaya çalışırken Yuuki her zaman bize gülerdi. Senseinin bizim mutluluğumuzu gördüğün de yüzünde hep tebessüm oluyordu. Sensei öldükten sonra bile Hideo, Yuuki ve ben buralara çok sık geliyorduk aslında güzel anılara sahiplik yapsa da Sensei’nin öldüğünü hatırlatıyordu fakat buraya gelmeden alı koyamıyordum kendimi. Dış tarafın ana rengi kırmızı iken içeri de yerini yeşile ve beyaza bırakmaktaydı. Burada sadece Japon yemeği yoktu biraz fast food yemeklerde bulunuyordu elimde ki menüye baktıktan sonra kararımı vermiştim.

Fujita tavuklu makarna ve coleslaw alacağını söylemişti. Ve benim ne istediğimi sormuştu. “Sanırım Yakitori istiyorum ben Fujita-san.” Yemeği beklerken yine Fujita söze girmişti. '' Gin-San yolda söylediğinde aklıma takılmıştım ve bir türlü bir cevaba varamadım. Asıl görevi kargaşayı önlemek olan biz shinobilerin kargaşayı beslediği fikrine nasıl vardın? '', demişti. “Yağmur ülkesinin diğer taraflarından ziyade Amegakure de çok fazla Shinobi bulunuyor. Kötü niyetli ve dikkat çekmek isteyen kişiler, örgütler Amegakure de bir faaliyet gösterirse dakikasın da orada Shinobiler bitiyor aslında bu iyi bir şey fakat her an bir savaş oluşabiliyor. Halk bence bunun paniğini yaşıyor ne zaman yakınlarda acele işi olan Shinobi görse yeni bir olay mı var? Hemen saklansam iyi olur düşüncesine kapıldığına düşünüyorum. Bu yüzden halk her an hazırda olmaya çalışıyor aksi takdirde oluşan hengâmeden hasar görebileceklerini düşünüyorlar ve bu bence kargaşa yaratıyor. Bence bunu şöyle örneklersem daha iyi anlayacaksınız. Savaşlarda genellikle bir taraf saldırırken diğeri ise ülkesini korumak için savaşır. Savaş sırasında düşmanı yenmeye çalışırken kendi ülkelerine de zarar veriyor. Nasıl zarar veriyor diye düşünüyorsan. Birçok Jutsu yapılıyor ve hedef rakibi etkisiz hala getirmek bunu düşünürken çevreyi düşünecek pek vakitleri olmuyor bu jutsulardan çevrede zarar görüyor. Yani oluşan hengâmeden zarar görmemeye çalışan halk kaotik bir görünüm ortaya çıkmasını sağlıyor benim düşünce tarzım bu…”

Ardından yemeklerimiz geldi. Karnım acıkmıştı. Bir adet yakitori yedim. Buraların yakitorisinin çok iyi olduğunu düşünüyordum. Baharatı inanılmaz yerindeydi ve pişirme süresinin çok iyi ayarlıyorlardı yedikten sonra kafamı kaldırarak “Sence bu bölgenin Kaotik bir görünüme sahip olmasının nedeni nedir Fujita-san diğer düşünceleri de öğrenmek isterim.” Ardından bir adet daha yakitoriyi elime alarak yemeye devam ettim.

[Morio Fujita]

Gin'de kendi siparişini vermiş ve konuşacak bir konu arama denememe cevap vermeye başlamıştı. Düşündüğümden farklı bir yönde yaklaşıyordu konuya. Beni bile ele alan bir yönden. Evet ben de bir shinobiydim ama halktan biri olmam gerektiğinde onlara benziyordum. Umursamaz, aceleci, soğuk bir Amegakure insanında bulunması gereken bu özellikler yıllarca farklı olmaya, onlara benzememeye çalışsam da bu bulaşıcı hastalık benim hücrelerime de nüfuz etmişti. Fakat Gin'le geçirdiğim sürede onun böyle bir insan olduğu izlenimine karşılaşmamıştım. Belki de bu hastalıkla savaşmanın yolu insanların gerçekten ilgisini çekmeye hatta korkutmaya bile sebep olan dış görünüşüydü.

Gin'in konuşması bitmiş ve kısa bir sessizlik hakim olmuştu. Bu sessizliği de yemeklerimizin getirilmesiyle Gin son vermiş, bana daha yolun başında ona yönelttiğim şehrin kaotik görünümü hakkındaki soruyu yöneltmişti. Yıllardır kendi kendime cevaplar aradığım soru şimdi bana yöneltilmişti. İronik bir durum bile denebilirdi. Göz ucuyla Gin'in gözlerine bakacak ve inceleyecektim. Gerçekten düşündüğüm şeyleri paylaşmak bunlar benim için imkansız bir şeydi. Bir kızdan hoşlandığını bile belli edemeyen biriyken, köyün bulunduğu durum gibi daha ciddi meselelerden konuşmam gerekiyordu. Bir kere hangi fikrimden başlamalıydım ki. Küçük yaşlarda üzerinde durduğum insanları bu halde olmaya iten yapısıyla oynanmış suyla mı. Yoksa daha ergin bir birey olduktan sonra insanlara böyle davranmalarını dayatan Amegakure yöneticileri fikrini mi? Her türlü beni hafif kafadan çatlak görür. Hatta bunları üst mevkilerde ki biriyle paylaşıp başıma iş bile açabilirdi. Bunların hepsi de sadece tek bir soruya verilebilecek cevapla gerçekleşecekti. Ona güvenebilir miyim?

Cevap verme sürem git gide azalırken Gin'in yüzüne bir kez daha bakmaya başladım. Tam olarak gözlerinin içine odaklanıyorum. Sırf beni tanımak istediği için takip etmiş, aynı zamanda dış görünüşüyle de beni korkutuyordu. Fakat sorusunu yanıtlamamak gibi bir davranışla da kabalık etmek istemiyordum. Derin bir nefes alıp başımı yavaşça öne eğdim. Yüzümü görmesini istemiyordum, bir şey sakladığımdan değil haa sadece böyle şeyleri paylaşmakta utandığımdan dolayı. Derin bir nefes alıp özenle seçmeye çalıştığım kelimeleri ona söyleyecektim. Tüm bu görünüş ve davranışlarına rağmen ona gerçekten düşündüklerimi ifade edecektim. Kendi ölçeğimde uzun bir konuşma olacaktı ve konuşmamı zaman kazanmak için oldukça sık olmasa da yemeğimden birkaç parça ağzıma götürerek aralıklar verecektim.

'' Gin-San, ilk olarak cevap vermekte biraz beklettiğim için özür dilerim. Son zamanlarda hayatımda çok farklı şeyler olmaya başladı ve senin sorunda bunlardan biri. Gerçeği söylemek gerekirse sana bu soruyu sorduğumda cevap sırası bana geleceğini düşünmemiştim. Aslında senin tam bir cevap vereceğini bile düşünmemiştim ama bunlar gereksiz detay oluyor. Daha fazla uzatamadan sorunun cevabına geçmek istiyorum. Biraz deli işi gelebilir ama bence sorunu direk shinobiler yüzünden deyip geçmek biraz acımasızca olur. Bence sorun bu bölgenin yönetiminin tutumunda. İnsanları böyle davranmaya iten bir tutumu var. Kaç tane insanı sokaklarda sesli bir şekilde bölgedeki mitleri konuşurken duydun hiç düşündün mü? Ben kendi gördüğümü söyleyeyim. Neredeyse sıfır. Sanki insanların üzerinde bizim bilmediğimiz bir baskı var. İnsanların kendi işi dışında gerçekleşen olaylarla ilgilenmesini engelleyen. Biraz önce söylediğim gibi bunun tek mantıklı sebebinin bölge yönetiminin bizim bilmediğimiz bir şeyler yapması. ''