Ellerimde sıcaklığı kalmış.

[Shiomiya Kiyo]

Çikolatayı ben de seviyorum, tamam. Ama bir insan "Çikolata" kelimesini duyar duymaz saçmalamamalı! Elimden aldığı gibi yarısını bitirdi. Bari hayvanlaştığında bile gözüme sevimli görünebiliyor da ses çıkarmadım. Böyle bir hayvanlığı başka biri yapsaydı "O çikolatayı ben orama burama sürmüştüm hehe hadi kib bye!" der, koşarak uzaklaşırdım. Bana göstermediği sevgisini çikolataya gösteredursun, ıhlamuru kakalamam kolay olacak, sevdiceğime bakma görevimi başarıyla yerine getirecektim. Gülümseye gülümseye "Hadi bak, ıhlamur, ben yaptım, biliyorum yapmasını, baba falan, hadi!" diye uzattığım bardağa aynı gülümseme ile cevap vermişti ki, çok keskin bir U dönüşü yaparak beni faka bastırdı. Eliyle ittirdiği bardaktan bir damla çok ters bir yerime geldi, Nishi ise arkasını dönmekle meşgul olduğu için, bir gözümü kısıp iki büklüm kaldığımı görmedi; "Mnskym...."

Neymiş, midesini bulandırıyormuşmuş, salonda tuzlu kurabiye varmış da, onu istiyormuş! "LAN SALAK! ASIL İÇMEZSEN BULANIR! ÇİKOLATA ÜSTÜNE TUZLU YE İYİCE BULANSIN HATTA! KUS HEP TAMAM MI?!" diye anıracaktım, vazgeçtim. Çocuk zaten fena alım almışken bir de kulaklarına tecavüz etmenin manası yok. "Bak Nishi... Kimseye çay yaparken böyle özenmem ben, o kadar uğraştım, bari bir yudumcuk iç!" diyorum ama Nuh diyor peygamber demiyor, artık onlar kimse. Kafasını sağa çeviriyor, bardağı sağa uzatıyorum. Kafasını sola çeviriyor, bardağı sola uzatıyorum derken anlaşıldı bu bardakların sonu hayırlı olmayacak, "İyi be, ikisini de içerim ben, seviyorum ıhlamuru. İçme sen bi bok." diyerek kalktım yataktan. "Bir sis bombası diyorsun, bir kurabiye diyorsun. Doğru düzgün söyle şunların yerlerini. Bombayı söyleme getirmem, dediğim gibi hem ben varım, hem de geçen sefer... Neyse tamam bulurum kurabiyeni." diyerek çıktım odadan. Geçen sefer sis bombası ile bu odada yaşanılan "şey"i hatırlamak kızarmama ve alelacele odadan çıkmama sebep oldu. Bana çorba yaptığı için sevinmiş, boynuna atlayıp sarılmak istemiştim ancak tırsıp sis bombası atmıştı odanın ortasına. Sonra beni etkisiz hale getirmek için üstüme çıkmış, sonra da... Ne güzel çadırlar onlar keh keh keh! Tabi o zamanlar aramızda pek bir şey yoktu.

Salona girip sikik kurabiyeleri aramaya başladım. Sehpanın altına baktım, yok. Koltuğun minderlerinin altına baktım, yok. Yalnız koltukta bir sigara lekesi var, sanırsam sigaraya da başlamış. Kendine geldiğinde iyi bir azar çekeyim unutmazsam, ben çekiyorum o çekmesin! Perdelerin arası, halının altı derken, koduğumun kurabiyeleri rafta duruyormuş ya lan?! Salladığımda tıkır tıkır sesler gelen, Nishi yediğine göre zehirli olmadığı kanıtlanmış olan kurabiyeleri kutusuyla yatak odasına götürdüm.

Yanına oturup memnun olmaya çalışan bir ifadeyle kutuyu uzattığımda, hala ağzındaki çikolatayı bitirmeye çalışıyordu. Ne yalan söyleyeyim cidden sinir oldum, benim yöntemim daha iyidi amk. Çay içse kendine gelecek. "Gelecek tabi, bir güzel de uyurdu, cillop gibi uyanırdı, dinlemiyor ki şerefsiz.", biraz sesli düşündüm sanırım, "Hı?" diye bir tepki geldiğine göre. "Yok bir şey, çay içseydin diyorum daha iyi olacaktı, şimdi hem tatlı hem tuzlu iyice mideni kötü edecek, ama nasıl istiyorsan..." Kulağının dibinde salladım kutuyu tıkırdatarak, alıp tıkınabileceğini belirtircesine.

[Shiki Nishiyama]

"Ya zorlamasana, koskaca adamım ben! İstemiyorum işte!" Bardağı bir sağdan, bir soldan uzatıyor, uzattığı anda diğer tarafa dönüyordum. İstemiyorum lan içmek! Hem iyi oluyor, ben ona çorba yaptığımda o da içmemişti. Ben de bunu içmeyecem işte! Baya bir zorladı ama yok abi kararlıyım içmeyeceğim. Sonunda atara gelip bıraktı yakamı. Kendisinin içeceğini, benim de bir bok içmememi söyleyip kalktı. Arkasından zaferimi kutlarcasına sırıttım ben de tabiki. Ağzımdaki çikolatayı da eme eme bitirmiştim öküz gibi. Damağıma falan yapışmış, iyice yutkunuyorum falan derken bayağı bir mutlulukla doldum. Kiyo da söylene söylene kurabiyeleri almaya gitti. Aslında mal mal çikolataya devam etmeyi planlıyordum ama gözüm ıhlamura takıldı. Hadi dedim hem çocuğu kırmayayım, hem de sıcak diye kendime eziyet edeyim. Uzanıp aldım ıhlamuru diktim kafama. Her türlü içecek itina ile fondiplenir. Boğazımı yakması konusunda sorunum yoktu da, dikerken kafamı baya kaldırıyorum diye midem sorun çıkardı. Hepsini içemedim. Yarıdan biraz azaltıp koydum kenara ama ağzımdan ateş saçıyorum. Öh be!

Elimle ağzıma hava yelledim biraz ama sonra baktım ki iki elim de çikolata olmuş. Eriyor sanırım yavaş yavaş. Bu sırada Kiyo tekrar geldi. Elinde de kurabiye kutum. Hala konuşuyor belli ki baya sinir oldu. Lan ben mi dedim gel de bana bak diye. Evimde mutlu mutlu yatacaktım. Dediğini anlamadım mırıldanıyor diye ama içinde "Cillop" kelimesi geçtiğinden, dedim acaba götümle ilgili mi söylüyor. "Hı?" yaptım tekrar söylesin diye ama yok hastalığımla ilgili konuşuyormuş. "Pöff..." diye ses çıkardım tabi bu dediklerine karşı. Aldım bir elimle elindeki kutuyu, hemen açıp bir tane kurabiyeyi tıktım ağzıma. Sonra da kapatıp kenara koydum. Kiyo'nun olmadığı tarafa tabi ki. İyice çiğneyip yuttuktan sonra "İkram etmek isterdim ama yapamam. Özel." diyerek nispetimi de yaptım. Biliyorum şurada yatıp uyusam belki düzelebilirim ama etrafta Kiyo varken, dün gece Kiyo ile sevişmişken uyuyamam. Bana karşı iyi mi yoksa kötü mü bilmiyorum. Tamam hani hastayım diye bana bakıyor ama ya amacı beni uyutup sonra becermekse? Ihlamurunu da düşünmeden içtim mallığımdan tabi. İçine uyku ilacı attıysa attı. Uyumamaya çalışmalıyım. Bu yüzden çocuğun huyuna gitmeliyim ve iyice yavşamalıyım çocuğa. Ölmek için gencim biliyorsunuz.

Çikolatalı ellerimden birini kaldırıp Kiyo'nun gözlerinin içine baka baka işaret parmağımı ağzıma soktum. İlk önce böyle bekledim bir iki saniye, sonra da sanki parmağıma sakso çekiyormuş gibi emmeye başladım. Çikolata tadı bitene kadar, sonra orta parmak, sonra yüzük parmak derken tüm elimi böyle temizledim. Ulan acaba dün çocuğa sakso çekmiş miydim? Benim hatırlamadığım ama içimden bir yerlerden denen laflara göre Kiyo dün birinin sikini yalamamış. Yanlış anlaşılmaymış. Dün acaba ben ona yaptım mı lan? Yok, sadece siktim sanırım. Ulan hastayım, huysuzum, sevgiye ihtiyacım var ve durduk yere azdım iyi mi? Neyse ben diğer elimi de yalayayım. Aynı işlemi diğer elime yaptıktan sonra beni bir de sıcak bastı. Sanırım çocuk haklıydı, fazla kalın giyinmemem gerekiyordu. En iyisi mi ben bir de üstümü çıkarayım. Çikolatayı ağzıma attığım gibi başladım üstümü çıkarmaya. "Bonoldom Koyo!" dedim bilgilendirmek için de. Ulan parmak yalama işleminden sonra pek doğru bir hareket olmadı ama olsun. Çocuğun beni öldürmesini engelleyebilir hem de soyunmam. Eheheh...

[Shiomiya Kiyo]

"Ben tokum zaten, domates yedim sabah, bir tane." dedim üstüne basa basa. Sanki çok meraklıyım ya kurabiyelere, uzaklaştırıyor bir de benden! Tuzlu kurabiye mi olurmuş allasen! Ihlamuruma uzandım, mis gibi yumuşak kokusunu içime çektim yudum almadan önce... Bu bitki çayları bu kadar güzel kokmak zorunda mı? Bu bardak niye hafif? Bardağın yarısı neden boş? Yoksa dolu mu? "Döktün mü lan bunu, n'aptın?" diyerek diğer bardağa uzandım. Tekrar kokuyu bir güzel içime çektim ve yudumumu aldım.

Ben ıhlamurum ile aşk yaşayagöreyim, Nishi gene garip triplere girdi. Dudaklarımı bardaktan ayırmadan tek kaşım havada izlemeye başladım. Almış çikolataya bulanmış orta parmağını, sokmuş ağzına, bir ileri bir geri... Aboov, TÖVBELER OLSUN! Gözlerim büyüdü ama dudaklarım hala bardağımda izlemeye devam ediyorum, böyle böyle işaret yüzük serçe derken, iki elini de bitirdi karşımda koduğumun çakma porno yıldızı. Gönül isterdi ki "GETİR BEN YALAYAYIM ÇİKOLATAYI NISHI'M" diye bağırayım, kucağına çıkayım. "N-n-napıyıssın..." diye mırıldanmakla yetindim. Tabi bardağı hala ağzımdan çekmediğim için de, çay ben konuşurken gelen nefesle "brlrlrprlprls!" diye sesler çıkararak köpürüp etrafa sıçradı.

Ortamı kızıştırdığı yetmiyormuş gibi bir de gerine gerine üstünü çıkarmasın mı?! Hay adonisini yediğim, o kadar kas bende yok lan! Yani uzmanlık alanlarımız düşünülürse, bende daha çok olmalı. Ama gelin görün ki ben dandik bir six pack'ten başka bir şeye sahip değilim. Yağ kütlem çok olmadığı için kasa çeviremiyorum, kasa çeviremeyince, kassız kalıyorum. Mantık fışkırıyor gene benden. Adonise odaklanmamak için düşündüğüm şeye bakar mısınız? Vücut geliştirmenin tarihini anlatmadığım kaldı. Ağzı dolu dolu, bunaldığını söyledi. BEN DE BUNALIYORUM BEY, NEDEN ACABA?! "La havle vela...." diye söylene söylene çay bardağını sehpaya koydum. Bu koduğumun sehpası da her yerde var amk. Aldım battaniyenin ucunu, üstüne örttüm bakmamaya çalışarak, battaniyeyi üstünde tutmaya dair bir çaba sarfetmediği için geri kaydı battaniye. Dayanamadım, patladım.


"ULAN NE DURDUK YERE EROTİKLEŞİYORSUN?! DÜN GECEDEN SONRA YAPILIR MI BU HAREKETLER?! ÖRT ÜSTÜNÜ YAT DİNLEN!" Sakin ol Kiyo, sakin ol bebeğim. Erkek adam sevdiceğine bağırmaz, hele erotikleşiyor diye hiç bağırmaz. Güzelce yatırır, siker. Erotikleşmenin cezası budur çünkü. Lakin şu an ki durum buna elverişli değil.

"En iyisi ben sana masal anlatayım. Bak, büyükannem anlatmıştı bunu bana, uzun biraz. Bir gün çok aşırı yağız bir shinobi varmış, Myoboku'yu bulmak istiyormuş.... Ölmüş amk, bir şey anlattırmıyorsun."

[Shiki Nishiyama]

LAN BUNALIYORUM! Nasıl bir grip oldum lan ben? Demin titremeli bir şekilde üşüyordum. Sıcak bastı şimdi de. Ben üstümü çıkardığımda Kiyo da üstümü battaniye ile örtmeye çalışıyordu. Lan istemiyorum be, sıcak batmaya başladı vücuduma. Öyle sıcak batınca sinirim bozuluyor benim bir şeyleri yakıp yıkasım geliyor. Neyse zaten durmadı üstümde şu battaniye de açıldı diyordum ki Kiyo birden bağırdı. Gözlerimi açıp şaşkın şaşkın baktım. "Nö böğöröyösön bö." Ah, ağzımda çikolata vardı di mi? Isırıp geri kalanını kurabiyelerin üstüne bıraktım. Bu sırada bu da hikaye anlatmaya başlamış. "SIKICI!!" diye bağırdım. Bu ne be, ben bunaldım diyorum herif hikaye anlatıyor. Sıkıntıdan mı öldürmek istiyor nedir? Güzel plan yani aferin.

Tepinerek üstümdeki battaniyeyi iyice açtım. "Niye bu kadar giyinmişim ben?!" diye yükselttim sesimi biraz daha. Kendimi yatağa dümdüz bir şekilde atınca midem ağrıdı. Kaşlarımı çatıp, dişlerimi sıkmak zorunda kaldım. Ulan bir rahat edemiyorum. İki büklüm bir şekle geldim midemin ağrısı gitsin diye. Ihlamur bastırdı bu sıcağı eminim. Bak, soğuktan kurtulmak kolay! Giyinirsin, örtünürsün biter ama sıcaktan kurtulmak imkansız şu Ishi'de. İçten içe sıcak bu amına kodumun ıhlamuru yüzünden, zaten ateşim mi ne vardı Kiyo'nun dediği gibi. Bir de öküz gibi kalın şeyler giymişim! Yok aga bu böyle olmayacak!

Başladım pantalonumu da indirmeye. "Pişiyorum Kiyo!" diyerek amacımın erotiklik olmadığını anlatmaya çalışıyorum tabi ki bir yandan da. Eşofmanı çıkarıp attım dolaba doğru. Çarpıp yere düştü mutsuz bir şekilde. Ben de boxer ile kalmış oldum bu şekilde. Tekrar iki büklüm oldum yatakta. Midem geçti ama duruşu değiştirsem acıyacak sanki. "Niye böyle olduuuee!" diye kapattım gözlerimi. Bu şekilde uyuyabilir miyim? Terliyorum sanki. Ne yapsam bilmiyorum. Yıkansam mı? Ulan! Midemin ağrımasını umursamadan dönüp çikolatayı aldım, hatta dayanamayıp kurabiye aldım bir tane de. Çikolatayı ağzıma, attıktan sonra aldığım kurabiyeyi de Kiyo'ya uzattım. "Soğuk sulu bir tekniğin var mı?" diye sordum bu sırada da. "Tuvaletteki ahtapotla uğraşamam şimdi."

[Shiomiya Kiyo]

Ben adama erotikleşmemesi gerektiğini söylüyorum, adam önümde kıvıra kıvıra donunu çıkarıyor! Kollarımı kafama kapatarak, kendimi kaybedip "YAPMABEYKIÇIMHALAACIYOR!!!" diye bağırdım ama siklemedi pek. Bu sefer de piştiğini söylediğinde, kafamı kaldırıp baktım. Sanırım çocuk cidden bunalıyor. "Haaaa... Ateşin düşmeye başladıysa olur öyle, pat diye soyunma lan! Gene yükseltirsin." Yükselttin yükselteceğin şeyleri gerçi.

Sabahtan beri bir kere bile mantıksız bir şey söylemedim, hiç de gelip vay efendim yanıyorum, vay efendim neden böyle oldu demesin bana. Kendisini serinletecek sulu bir tekniğim olup olmadığını sordu. Baş ev işaret parmağımla burnumun alnımda birleştiği noktayı sıkarak face palm yaptım ayağa kalkarak. Alnına bez basmak için getirdiğim kaseyi ve bezi alarak, beni görebileceği bir yere geçtim, sinirden dişlerimi sıkıyorum. "Bak Nishi, göz kürenden sikerim küçük denizler ağlarsın. YATAK ODASININ ORTASINDA NIJI NO JUTSU MU YAPAYIM? AHTAPOTLU TEKNİĞİM VAR SEN PEK SEVERSİN, ONU YAPAYIM HATTA?!" Aldım bezi, suyunu sıkmadan "şlap!" diye sırtına yapıştırdım, irkilsin kendine gelsin pezevenk. Bir de kurabiye uzatıyor masum masum, aldım yedim. Bayat lan bu!

Gittim bunun dolabına, çekmece kapak ne varsa açıp karıştırarak kolsuz bir üst buldum. Katını bozup uzun halini omzuma attım, yanına tekrar yaklaştım. Sırtından aldığım bezi geri çekerek, yeni çıkardığım üstü yanına fırlattım. "Giy şunu, asabımı bozma benim. Gene üşüyüp ateşini yükseltip sonsuz döngüye sokacaksın bizi. Laf dinle biraz, ne arsızsın be!" diye her zamanki söylenmemi gerçekleştirdim. Tamam, bence de insan tenine insan teninden başka bir şey değmesin, çıplak çıplak dolaşalım da, bu kadar abartılmaz arkadaş.

"Sen demin masum masum yatarken oldukça sevimliydin, nereden kaldırdım seni, kafamı siksinler. Çikolatada afrodizyak falan yoktu dimi, yok öyle fantezilerin? Bak rica ediyorum giy şunu yoksa gene sıtma tutacak seni..." Dedim olabilecek en sabırlı ve kibar sesimle. Baktım hala giymeye niyeti yok, benden günah gitti. Kolundan tuttuğum gibi geri kaldırıp zorla giydirdim atleti, bayağı da bir debelendi. "Gİ-YE-CEK-SİN!" Geri çekilip, ellerimi belime koyarak eserime şöyle bir baktım. "Hah şöyle! Ben içeri, tabak yığınını temizlemeye gidiyorum, ben yokken uyuyacaksın, ben de ateşin tamamen düşünce seni uyandırmadan gideceğim. Müsait bir zamanda da, konuşacağız! Koy kafanı şu amk yastığına şimdi." dedim ve "ŞENDELÜYÜÜÜÜÜÜÜÜÜĞ!!!" diye şarkı söyleyerek odadan çıktım.

"1, 2, 3, drink! 1, 2, 3, drink!"

[Shiki Nishiyama]

Herif kalktı ayağa sonra da küfretti bana. Çok içerledim tabi ki. Bağırıyor yatağın ortasında teknik mi yapayım diyor. "Balkona çıkalım, yıkamış oluruz en azından." diyecektim ki bu beni ahtapot çıkarmak ile tehdit etti. Sonra da en beklemediğim anda sırtıma soğuk sulu bezi geçirmez mi? O kadar öküzce bir hareketti ki karşı saldırıya bile geçemedim. Sırtıma soğuğu yedim ve "Ananskii!" diye hırlayıp iki büklüm oldum. Bu sefer öne doğru değil, belimi kırarak geriye doğru. Hoş bir "S" harfi oluşturdum vücudumla yani. Oha lan serinlet dedik de böyle de hayvanca demedik lan! Böyle bir olaydan sonra ister istemez ürperdim ve tüm tüyler dimdik oldu. "Hastayız lan burada! Nasıl bir gaddarsın sen?" diye sitem ettim hala "S" harfi gibi bükülmüşken. Kolumla sırtımdaki suyu silmeye çalıştım bir süre. Sonra da Kiyo bey kalkıp geldi aldı bezi sırtımdan sonra da dolaptan bir kolsuz üst bulmuş onu giy diyor.

Giymeyecem arkadaş. Lan böyle bakılmak istemiyom! SEVGİ İSTİYORUM BEN! Herif dövecem diyor amına koyayım ya. "Masum çikolatayı suçlama! Kesin ıhlamura bir şey attın sen. İç çamaşırımı alıp ağaca asıp, muskayı da ateşe atmışsındır ondan sıcak basmıştır beni hatta." Oh, paranoyaklığımı dile getirince ne saçma oluyormuş arkadaş, eeheh. Neyse işte bu diyor giy şunu, ben diyorum giymeyecem. Bayağı bir kapıştık durduk yere. Bu kolumdan tuttu zorladı giymem için. Ulan kemiklerim acıyor herif nasıl sıktıysa artık. Zar zor geçirdi kafamdan. Ben de ıslak sırtım ve saçlarım ile mutsuz mutsuz kollarımı bağlayıp yüzümü astım. Siktir oldu gitti zaten sonra beni yatakta tek bırakıp. O çıktığı anda çıkardım üstümdekini ve sırtımı silip attım yere. Sonra da kendimi bıraktım yatağa, süper bir mide sancısı sayesinde tekrar iki büklüm kıvrılmak zorunda kaldım hemen ardından.

Kiyo içeride şarkı söylüyor, ben de burda kıvrılmış yatıyorum. Uyusam mı? Uyuyabilirim. Zaten bu sırta bez vurma hedesi yüzünden bayağı bir düzeldi vücut ısım. Tuttum battaniyeyi üstüme çektim. Tabi ilk bir süre soğuk geldi ama sonradan alıştım. Alıştıktan sonra gözlerim kısıldı, üstüme bir ağırlık çöktü gene. Uyuyabilirdim sanırım ama pek istemiyorum. Kiyo ile bu konuyu konuşmamız gerektiğini düşünüyorum. "Kiyo!" diye bağırdım. Sesim istediğim gibi yüksek çıkmamıştı, üstelik Kiyo mırıldanıyorsa şarkıyı duyması imkansızdı. Bu yüzden adını tekrar bağırdım. "Şu dün gece hakkında..." diye devam ettim aynı ses tonu ile. Biraz durup duvara baktım olduğum yerden. Kafam cidden çok karışık bu konuda. Üstelik kaplıcada ne kararlıydım bu olayı bitireceğim diye ama baksana, saçmalamış ve "U" dönüşü yapmışım tüm olayda. "Hadi konuşup çözelim problemlerimizi. Ben..." gene durdum. Bu sefer biraz daha kısık sesle söyledim. Kiyo yaklaştıysa duyardı artık. "Güvenebileceğim tek insanı kaybetmek istemiyorum." Hiç bir şekilde kalkmayı ya da Kiyo gelip gelmiyor mu diye bakmayı planlamıyorum. Yatacağım öylece.

[Shiomiya Kiyo]

I'm gonna fly like a bird through the night, feel my tears as they dry.
Nishi'ye atarın alasını yapmış, eve ilk girdiğimde yarattığım kırık tabak yığınını temizlemek için onu odada yalnız bırakıp mutfağa geçmiştim. Tekrar söylüyorum, bekar adamın evinde bu kadar tabak çanak olmaz! Gerçi satın alındıklarını düşünmüyorum, yüzde doksanı çalınmış olabilir. Sonuç olarak hak yoluna değil bok yoluna gitti tabaklar ve şu an benim tarafımdan çöpe gönderiliyorlar.

Bir elimde kürek, bir elimde süpürge, üstümde de yemek yaparken giyilen önlüklerden, çıkardığım pisliği temizlemeyi bitirmek üzereydim ki, içeriden adım çağırıldı. Ben adama uyu büyü iyileş sevişelim diyorum adam hala "Kiyo!" da "Kiyo!" Kiyo siksin seni, tövbeler tövbesi. Attım süpürge ile küreği bir hışımla yere. Önlüğün arkamdaki düğümünü çöze çöze yatak odasına ilerledim. Kapıdan girdim fakat lanet olası düğüm çözülmüyor. Nishi'nin, ona zorla giydirdiğim atletini çıkardığını görünce "Eh, sikerler önlüğünü!" deyip kafamdan geçirerek çıkarmaya çalıştım ama, "Dün gece." lafını duyunca, paldır küldür yuvarlandım. Herif çok pis yerden vurdu! Ben eve giderim, bu adam da aylar sonra kendisiyle barışıp kapıma çiçekle gelir diye düşünüyordum ancak istediğim malum konuşma düşündüğümden aşırı hızlı gerçekleşti. Kafamı ovalayarak düştüğüm yerden kalktım, zar zor çıkardığım önlüğü de tortop yaparak elimde tutup, yatağa, tekrar Nishi'min yanına oturdum.

Güvenebileceği tek insanı kaybetmek istemediğini söylüyordu. Neden bir şey çıkmıyor ağzımdan? Altı senedir ilk defa böyle bir cümle kurduğunu görüyorum bu adamın. Bir kaç zamandır aramıza girmiş olan "Aşk" adı altındaki duyguları geçtim, bir arkadaş olarak tepki vermeli, hatta boynuna atlamalıydım! Yavaşça. Nishi yanımda, sırt üstü uzanmış tavana bakıyor, ben dibinde, bağdaş kurmuş şekilde yatağın başındaki duvara bakıyordum. Bir şeyler demeliyim! Ona dokunduğumda kalbimin nasıl patlayacak gibi attığını, nasıl kendimi durdurmak istesem de sevmekten alıkoyamadığımı, aşktan meşkten de öte tek dostumu kaybetmemek için her şeyi yapabileceğimi o sıkılıp beni kovana kadar anlatmalıydım. Boş duvarı izleyen kafamı indirip, elimde tuttuğum buruşmuş önlükle uğraşmaya başladım, sessizlik rahatsız edici olmaya başlamıştı.

"Ben... Bu duyguları hissetmeye başladığımdan beri, sanki karanlıklar ülkesindeyim. Ve ışıklarım sende kalmış." Hey yavrum hey, nasıl giriş yaptım ben öyle! O kadar sessizlikten sonra kendimi bile şaşırtmayı çok iyi becerdim. "Seni seviyorum. Hem de çok seviyorum. Bayağı bir seviyorum, DELİLER GİBİ SEVİYORUM ULAN! Şey, kusura bakma böğürdüm biraz. Ama seviyorum işte! Öğrenen olursa ne derler, umurumda değil, hiç de olmadı zaten. Sen yanımdaysan eğer, bütün insanlar iyi benim için." Pes edercesine elimdeki önlüğü bırakıp ellerimi başıma götürdüm. Dirseklerim dizlerime dayalı bir şekilde, başımı eğerek ayaklarımı izler vaziyette konuşmaya devam ettim. "Dün gece benim için ilk defa gözyaşı döküldü. Ben seni nasıl kaybedeyim peki? Görüşmeyelim desen nasıl dayanayım? Güvenebileceğim tek insan diyorsun, sen de benim güvenebileceğim tek insansın. Böyle sevebileceğim tek insan sensin Nishi! Seni sevmeme izin ver..."

[Shiki Nishiyama]

Dediğimi duydu mu acaba? Duymuş olduğuna eminim çünkü bunu dediğimde kapının eşiğinde yuvarlandığını duydum. Gelip yanıma, yatağa oturdu. Sessizlik... Sessizlik cidden çok lanet bir şey. Fakat önemli değil. Sessizliğe alışkınım. Bu sessizliği bozacak kişi de tabi ki ben değilim. İçimden gelenleri söyleme sınırım çok düşük. Bu yüzden daha fazla devam edersem konuşmanın devamında kilitlenirim. Kiyo'nun konuşmasını beklemeliyim. Dün geceyi hatırlamaya çalışmıyorum bile. Hatırlarsam iğrenebilirmişim gibi geliyor. Madem Kiyo hatırlıyor, neden iğrenmiyor? Belki de beni gerçekten seviyordur. Sevgi... Aşk... Aşk benim için çok uzak bir duygu gibi. Kiyo'ya olan hislerimi aşk diye açıklayabilir miyim? Ona çok güvendiğimi ve yanında rahat olduğumu biliyorum. Ben bunu sevgi olarak bile adlandıramam sanırım. Onunla birlikte olmak istiyor muyum? Beni sevmesini istiyorum tabi ki. Özel olmak istiyorum.

Sessizliği bozmamaya ısrar ettiğim için Kiyo konuşmaya başladı. IY! ULAN HAYVAN HERİF NASIL BİR KROSUN SEN? İstemiyorum amına koyayım romantiklik duygusallık. Gelmiş şiir gibi, karanlıklar ülkesinde olduğunu ve bende ışıkları kaldığını söylüyor. Zifiri karanlıkta parlıyormuş lan sperm. Çiş de olabilirdi o bilmiyorum. BAK İŞTE KIYO! Bak ne yaptın? Ne güzel konuşacaktık olay hakkında, sen böyle duygusallaşıp romantikleşirsen ben de böyle saçmalarım. Romantikliğe gelemiyorum arkadaşım. Trollemek geliyor içimden. Sabah da canısı demişti lan of sikeyim. Sonra bu hayvan bağırmaya başladı beni sevdiğini. Ellerimle midemi okşarken tavandan çevirdim gözlerimi tip tip baktım buna. Anırıyor hayvan. Öğrenen olursa ne diyecekleri sikinde değilmiş beyfendinin. Bu yüzden tüm komşulara duyurmak istiyor galiba. Beyinsizin evladı. Ulan tamam çocuk iyi niyetli, içindeki duygularını gösteriyor falan güzel de... Ben böyle bir durumda bir sik yapamam ki? Benim duygularımı göstermemi istiyorsanız biraz serbest bırakacaksınız ve böyle tüm duygularınızı karşıma sermeyeceksiniz arkadaşım. Patlayan bir volkanı izliyor gibi oluyorum ve korkuyorum sadece.

Daha da boş boş bakmak isterdim Kiyo'nun yüzüne ama herif dün akşam dökülen bir göz yaşından bahsetti. Beni sevmek istiyormuş, bensiz olamazmış falan. Öf, Kiyo. Şimdi diyelim benle bir ilişki başladı. Eee, sen beni böyle şımartırsan ben senin amına korum yalnız. Ne biçim de hatalı hareketler bunlar. Çocuk cidden daha önce kimseyle birlikte olmamış. Tabi ki de çocuğun deneyimsizliğini kullanacak değilim. "Hııı... Ok." dedim ilk tüm odunluğumla. Lan bunca duyguya karşı nasıl tepki verilir? Üstüne atlayıp sev beni yavrum mu demeliydim? Tabi şuan verdiğim tepki de aynı mallıkta ama ne bileyim ya. Üstüme gelme sikerim oç mu desem? Bokunu çıkarmamam lazım ya.
"Öhm, yani ben..."
"Duygularımı senin kadar şiddetli hissedemiyorum Kiyo."
"Belki de aynı duyguları hissediyoruzdur. Ben bu kadar dikkat etmiyorumdur sadece." Omuz silktim yattığım yerden.
"Dün gece, çok sarhoştum. Ne dedim ne yaptım pek bir fikrim yok."
"Kendimi rezil ettiğimi düşünüyordum ama şu durumuna bakınca belki de duygularımı kelimelere dökebilmişimdir, ha?"
"Göz yaşı derken bu arada? "
"Bunca zamandır birlikte çalıştığın adamı o şekilde görünce...."
"İğrenmedin mi gerçekten?"
"Ben ne hissettim? Hiç konuştum mu?"
"Ben..."
"Sanki kolay bir şeymiş gibi söylüyorsun."
"Peki ya tahmin ettiğinden daha deliysem?"
"Bilemiyorum."

Tüm bu cümleleri bekleye bekleye söylemiştim. Oldukça sakin bir sesle. Sonunda da sinirim bozuldu. Ellerimi midemden çekip gözlerime getirip üstlerine bastırdım. "Kafam o kadar karışık ki!"

[Shiomiya Kiyo]

...Hatırlamıyor demek. Haklı aslında, zil zurna sarhoş olduğunu söylemişti en başında. "U" dönüşü yapıp kaçacağını düşünmeye odaklamıştım kendimi tüm söylediği şeylerden sonra. Hatırlamama ihtimali tabii ki de aklımdaydı, fakat, zihnimin arka köşelerinde saklanmıştı. Aklıma getirme gereği duymamış, istememiştim belli ki. En azından duyduğumda şok olmamı engelledi bu durum. Ne yazık ki, kalbimin tekrar kırılmasını engellemedi.

Aynı duraksamalarla cevap verdim. Zaten genelde çoğu şeyi uyumlu yapmaz mıydık? Gerek görevlerde, gerek takılırken, gerekse Ishi'nin düzenini katlederken. Tüm dediklerini sabırla dinledim zoraki bir gülümseme ile, tüm cümleleri bittikten sonra ise, sakince cevap verdim.

"Sen?..."
"Emin ol, farkındayım."
"Yeterince dikkat etmişsin gibi gelmişti bana? Ama, beklerim yine de."
"Belki de seni durdurmalıydım..."
"Pişman olduğum için değil..."
"Yani benim açımdan bir sıkıntı yoktu buna eminim. Sadece, seni aşırı sıkıntıya soktum sanırım."
"Hayır hayır, rezilliğe ve utanca dair hiç bir şey hissetmedim."
"Ama beni sevdiğini söylerken ağlayışın, ruhuma dokundu diyebilirim."
"Seni o şekilde görmek... Biliyorum iğrenç gelecek ama, 'tamamlanmak' gibiydi."
"Aslında biraz acı vericiydi."
"Ama sen, oldukça mutlu görünüyordun Nishi."
"Belki zor, belki de kolaydır..."
"Belki de, farkındayımdır."

Bağdaş kurduğum bacaklarımı çözerek, dizlerimi kendime çektim. Ellerimi dizlerimin etrafında birleştirip, bileğimdeki toka ile uğraşmaya başladım sessizce. Tekrar o rahatsız edici sessizlik. Benim olduğum yerde sessizlik olmamalı, hele Nishi de yanımdaysa. Ne yazık ki son zamanlarda bu rahatsız sessizlikle oldukça başbaşa kaldım. Genellikle birbirimizi anlık gördüğümüz yerlerden, uzaklaşmakla geçiştirmiştik düne kadar tüm zamanı. Şöyle bir bakıyorum da olan bütün olaylara, en yakından en uzağa doğru; dün gece yaşadıklarımız, evden kovulmam, sokakta sarhoş halimle millete alay konusu olmam, ilk öpüşmemiz... İlk öpüşmemiz ne tatlıydı di mi? Tıpkı, orman meyveli sakız gibi. "Sakız ister misin?"

Sözlerim rahatsızlık seviyesini inatla koruyan sessizlikte kaybolup gitti. Bir öncekinden daha uzun bir sessizlikti belki de şu anki. Konuşmak istemiyorum, belli ki kendisi de istemiyor. Sadece, yanında olmak istiyorum. Daha yakınında... Bacaklarımı uzatıp, kafam Nishi'nin omuz hizasına gelecek şekilde yanına uzandım. Dizlerimi birazcık kendime çektim tekrar, bu sefer cenin pozisyonu almamı sağlayacak şekilde. Fazla bir ten teması yoktu, omzuna yasladığım alnım dışında. Gözlerimi kapalı tuttum. Elini tutsa mıydım? Tutmak istiyorum aslında. Ama, ya bırakırsa?

"Seni kaybetmek istemiyorum..."

[Shiki Nishiyama]

"Vay aq!" Tüm dedikleri üstüne düşüneceğim, dün olan olayları hatırlamaya çalışacağım ama şuan ilk olarak kafama takılan şey şu; AĞLAYIP ONU SEVDİĞİMİ Mİ SÖYLEMİŞİM? Öh! Bir de rezil olmadın diyor. Midemde bir huzursuzluk başlarken ellerimi gözlerimden çekip tekrar mideme koymak zorunda kaldım. Of be! Uzun bir süre alkol almamayı planlıyorum. Ruhuna dokunmuşum herifin, götünü parmakladığım yetmezmiş gibi. Neyse, hadi diğer cümlelere dönelim. Kiyo bu olayla oldukça barışık gibi duruyor. Üstelik tamamlanmak mı? Evet, herhalde birbirimizin sadece o tarafını görmemişizdir. O da oldu tam oldu. Benim için pek tamamlanamadık aslında ama neyse. Acı verici olduğunu ve benim mutlu olduğumu söylediğinde zaten istemsiz yüzümü ekşitmiştim. Ayrıntıya girmesene lan göt. Beni sıkıntıya sokmak mı? Sıkıntılı bir insan denilince ilk akla gelen şey ben olmalıyım aslında. Sıkıntılarıma sıkıntı ekledin diyelim. Peki ya bu sıkıntımın çözümü de sen misin? İzin verirsem çözebilecek misin? Hmm...

Gene bir sessizlik. Bu sefer en son Kiyo konuşmuş olmasına rağmen sessizliği bozan kişi olmamaya kararlıyım. Duyguları açıklama sınırıma yaklaşmış durumdayım. Yatakta uzanmış Kiyo'ya bakıyorum. Bacaklarına sarılmış duruyor öylece. Gözlerimi tekrar tavana çevirdim ondan bir tepki gelmeyince. Sürekli geleceği düşünüyorum. Peki ya ne olacak yani? Bu olayın sonunda sevgili mi olacağız? Sevgili olmak bana o kadar yapmacık geliyor ki. Yani, hiç bir zaman sevgilim olmadı. Tek gecelikler oldu sürekli. Sevgili düşüncesi birine kendini açmak gibi geliyor ve buna hazır değilim. Hiç bir zaman da olamayacakmışım gibi. Sevgili düşüncesi benden uzak, sevgili düşüncesi bana yabancı. Ne istiyorsun Kiyo? Bana bağlanmak mı? Peki ben bağlanılacak kadar sağlam bir yapı mıyım? Belki de ben hemen kayıp düşebilecek kadar güçsüzümdür. Kiyo'nun daha güçlü bir kişiliği olduğuna eminim. Sakız isteyip istemediğimi sorduğunda kafamı sallamakla yetindim. Düşünecek konularım var, kendimi anlamalıyım. Şimdi en önemli soruya geliyoruz. Kiyo'yu seviyor muyum? Bu soruya dürüst bir cevap verebilecek miyim? Sevmek nedir? Sevince ne hissedersin? Bu soruların hepsi ilk soruyu geçiştirmek için varlar. Hiç bir zaman onu sevip sevmediğimi düşünmedim tam olarak. Yanında hissettiğim duyguları düşündüm hep. Heyecan, güven, mutluluk. Sanırım onu seviyorum. Sanırım değil, onu seviyorum. Bununla barışık mıyım? Hayır.

Çocuk yatakta yanıma yatıp omzıma koydu alnını. İki büklüm olmuş bir şekilde yatıp tam olarak yerleşene kadar izledim onu. Sonra da tekrar tavana çevirdim kafamı. Beni kaybetmek mi? Aslında, çoktan kayıp olduğumu düşünüyorum. Derin bir nefes aldım. Galiba, bu seferki sessizliği bozan kişi ben olacaktım. Kiyo'nun olmadığı taraftaki elimi midemden çektim. Kaldırıp yavaş bir hareketle Kiyo'nun saçlarının içinden geçirdim nazik bir şekilde ama bir kereden sonrası gelmedi. Elimi yumruk yapıp engelledim kendimi ve tekrar eski halime döndüm. "Tamam." dedim gene düşünceli bir sesle. Midemde garip bir hareketlenme olmaya başladığı için ellerimle bastırdım. Tekrar terlemeye başlamıştım. "İstediğin olsun Kiyo. Deneyelim, yani şeyi..."
"Bizi."
Daha nasıl anlatırım bilmiyorum. Kiyo zaten hayatımın içinde olan biri ama, bu kabul onu daha yakınıma alacağım anlamına geliyor sanırım. "Ama, bana zaman vermelisin. Böyle bir ilişkiye alışmam zaman alacak gibi duruyor." diye de şartımı söyledim. Zaten geldiğinde de demişti. Bana zaman verecekti.
"Ben... Şey... Duygularımız karşılıklı." Herhalde dün ağlayarak seni seviyorum diyen adam, şuan sadece duygularımız karşılıklı dediğinden herif biraz afallayabilir, ehehe.

Aslında durup Kiyo'nun dediğini dinleyecektim. Belki daha çok böyle bir an yaşardık bilmiyorum. Yani en azından çocukla birlikte olmayı kabul etmişim falan ama midem ne yazık ki önümüze taş koydu. Deminden beri ağrıyan bu allahın belası organ. Bir anda olduğu yerde tepinmeye başlamaz mı? Bunu hissettiğim an yataktan kalktım. Kusacağım sanırım ben. Üstümdeki battaniyeyi açıp hızla kalktım yataktan. Tabi üstümü çıkardığım için siyah seksi boxerımla. Ulan kusacağım, neler betimliyorum! Neyse işte tuvalete nasıl yetiştim bilmiyorum. Kusuyorum; çikolatalar, ıhlamurlar! Bir süre kabul edilebilir şekilde kustuktan sonra mideme küfretmeye başladım durması için. Durdu da zaten. Böğehh! Rahatlayınca, geri geri gidip kendimi yere bıraktım. Of, duygusal olaylar midemi bulandırmış olmalı. Şaka şaka, bozdum mideyi ben.