[B - Rank | Hayato & Usagi & Isshiki] İttifak

[Kita Usagi]

Hayato'nun sözleri ile düşüncelerinden çıkan Usagi, başta konuşmalara pek anlam veremese de, sersemliğini üstünden hemen atarak konuya dahil olmayı başarabilmişti. Hayato planını açıklıyordu. Çokta mantıklı bir plan olduğunu anlayınca, Usagi de başıyla onay verircesine aşağı yukarı ufak bir oynatma yaptı. Hayato'nun planına göre herkes iki kişiyi seçecekti. Böylelikle başarı şansını en yükseğe çıkartmaya çalışıyordu.

"O zaman bende Miyazaki ve Shunsen'i alayım. Bu arada Karen hakkında bilgi alabilmek için onun çalışanlarını kullanabilirsin. Onlar, bütün istihbarat birimlerinden daha çok bilgiye sahip olabiliyor bazen. Bir şansını dene. Bu arada son olarak, içimizden herhangi birisi bir gelişme yaşadığı zaman harekete geçmemeli. Ne ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz. EN geç yarın bu saatlerde burada buluşup bilgilerimizi paylaşır, ortak bir karar verir, onun üstüne hamlemizi yaparız diyorum ben."

Sözlerini bitirdikten sonra diğerlerinin cevabını bekleyecekti. Şimdiye kadar çok az konuşmuştu Isshiki. Garip bir hava seziyordu o çocuktan, niye olduğunu bilmese de. Şimdilik bunu geri plana atarak önündeki görevine odaklandı. Önce Isshiki'nin sözlerini dinleyecekti. Sonrasında Hayato'nun parşömeni yakmasını bekleyecek. Ardından da yapılan görev paylaşımında ki görevlerini yerine getirmek için handan çıkacaktı.

Seçtiği iki kişi için nereye bakacağını tam olarak bilmese de, bir yerden başlaması gerekecekti. Bu yüzden kasabanın en işlek yeri olan limana gidecekti. Limanda olabildiğince bilgi toplamaya çalışacaktı. Peki ya yeterince bilgi alamazsa? Eh, ona da sonra bakacaktı.

[Endo Isshiki]

Sözlerimi söylemiş, zekamı konuşturmuştum. Her zaman olan olay işte, meh. Alışığım böyle şeylere. Benim gibi biri olursanız, sizde alışırsınız. Gerçi benim kadar zeki olmanız zor, belki imkansız. Bazen imkansızı kovalamak da zevkli olur. Neyse, kimseye vaaz veremem.

Şimdi, ben sözlerimi sarf ettikten sonra sıra onlara geldi. Onlar dediğim; Hayato ve Tavşan hanım. Her neyse, ilk konuşan Hayato olmuştu. Onun seçtiği hedefler; Miyake ve Hidemichi olmuştu. Bilmem nasıl tercihler, işin aslı araştırma konusunu düşünürken, hedeflere pek kafa yormamıştım. Yormasam da, bakmam ile seçmem bir olur. Bilirsiniz işte, klasik zeki zırvalıkları. Hızlı düşünme, hızlı hesaplama, iyi gözlemcilik falan filan işte. O kadar da önemli şeyler değildi, eheheh.

Bu seferlik en sona ben kalacaktım. Arkadaşlar konuşsun bir önce. Acelem yoktu, onlar söyleyeceklerini söylesinler işte. Sıkıntı yok benim açımdan. Neyden ya da kimi araştırmaktan zevk alacaklarsa, onları seçsinler. Hem genç bunlar, ben büyükleri olarak en azından bu kadarını yapayım. Peki, Tavşan hanıma sözü verdik. Sıra ondaydı, bakalım kutumuzdan çıkan şanslı şahsiyet kim olacak? Da-da-da-dam! Miyazaki ve Shunsen dedi. Tamam, no problemo. Bakalım o zaman bizde seçimimizi yapalım. Dört kişi gitti. Geriye kaldı yine bir, dört kişi. Ben de iki kişi seçmeyi planlıyordum. O zaman seçilenleri göz ardı edip, iki kişiyi gözümden silmem lazım. Bunları yaparken iyice düşünmem lazım.

Ve... Düşündüm! Seni seçtim; Shinsaku ve Tsuya. Adam olun, uslu uslu takılın hemi? Sizi kendi halinize bırakıyorum. Haydi yine iyisiniz. Bir dolaplar çevirseniz de, ben yakalamayacağım sizi. Pekala... Zaten iki kişi kaldı. Biri yaşlı olan, sanatçı dayı. Yaşlı, güler yüzlü ama bi' çakallık da sezmiyor değilim gavattan. Huylandım ya la, gavat dedim. Tipi tiksindirici. Neyse ya, yaşlı olanın adı Norio. Öteki de Sanraku mu ne işte. O herif. O zaman şimdi bizimkilere seçtiklerimi söyleyeyim.

"Ben iki kişiyi elemek durumunda kaldım, e tabii haliyle. Sonrasında bunlar Shinsaku ve Tsuya olarak belirledim, sıkıntı yoktur umarım. Neden bunlar derseniz, birkaç mantıklı sebep sunabilirim. Ama konuşmayı daha fazla uzatmak istemiyorum." dedim, 32 tane dişimin sayılacağı şekilde geniş bir gülümsemeyle.

Sonra nefesimi çektim ve devam ettim; "Zaten geriye iki kişi kaldı. Bunlarda yaşlı herif Norio ile Sanraku. Onları aldım, onlar bende. Umarım sıkıntı yoktur. Her neyse, o zaman başlayalım mı ne dersiniz?"

Hayato falan da artık parşömeni yaksın, zaten huzursuz gözüküyordu. Sonra da çıkalım, aramaya başlayalım. Bu kadar işte ya.

[GM - Naruto]

Hepiniz hedef olarak iki ismi seçmenizin ardından, Usagi'nin belirttiği zaman diliminde tekrar bu noktada buluşmaya sözleşiyor, parşömeni küllere dönüştürüyor ve kendi bölgelerinize dağılıyorsunuz.

Hayato; Kanwa Randevuevi'ni bulmak amacıyla başladığın yolculuğunda, ilk olarak randevuevinin yerini öğrenmen gerekiyor. Bu ise senin için pek zor olmuyor, zira şu anda takındığın tüccar kimliğin seni halkın gözünde şüpheli konuma sokmuyor. Dolayısıyla bir tüccarın yaptığı gibi, kasabaya gelir gelmez randevuevine gidip yorgunluk atacak olmanın, pek de insanların şüpheleneceği bir şey olmadığını biliyorsun. Bu sebeple de konakladığınız notkadan bir miktar uzaklaştıktan sonra, yolda gördüğün orta yaşlı bir adama Kanwa Randevuevi'nin yerini soruyorsun. Adam bu duruma gayet de alışık gibi omuzlarını silktikten sonra, sana randevuevinin yerini tarif ediyor.

Adamın tarif ettiği nokta, hemen hemen kasabanın merkezinde kalıyor. Bu sebeple de her ne kadar burayı bulmak kolay olsa da, gizli saklı işler çevirmek için de zor bir konumda bulunuyor. Randevuevine giden yol üzerinde çeşitli restoranlar ve dükkanlar görüyorsun. Bu sabit yerlerin yanı sıra, bazı noktalarda seyyar dükkanlar da görebiliyorsun. Bu dükkanların buraya uğrayan tüccarlar tarafından açılan dükkanlar olduğunu tahmin edebiliyorsun. Çeşitli ıvır-zıvırların satıldığı bu dükkanların listedeki kişilerden birine ait olup olmadığı noktasında ise pek bir fikrin olmuyor. Randevu evi yakınlarına geldiğin vakit, halkın buraya karşı çok da önyargılı yaklaşmadığını görebiliyorsun. Bu tip yerlerin meydandan uzak, kıyıda-köşede olması gerektiği fikri aklında canlansa da, Kanwa Randevuevi halk taraftan garipsenmiyor gibi duruyor. Bu durumu da kafana not ettikten sonra, diğer bir önemli noktada gözlem yapmaya koyuluyorsun.

Dışarıdan bakıldığında üç katlı duran Kanwa Randevuevi'nin dört bir tarafı da açık duruyor. Binanın malzemesi konusunda çok net bir fikrin olmasa da, sağlam bir yapı olduğu fikrine kapılıyorsun, zira bina oldukça bakımlı ve yeni duruyor. Esas giriş kapısının ön kısımda olduğunu anladığında randevuevinin, bir de ön kapıdan küçük olmak üzere arka kapısı bulunuyor. Binanın zemin katında, normalden daha küçük camlar tercih edilmişken, yukarı katlarda daha büyük pencereler tercih edilmiş durumda. En üst kattaysa, oldukça küçük -tuvalet penceresi küçüklüğü kıvamında- camlar olduğunu görüyorsun. Binada hiç balkon olmayışı, dikkatini çeken bir diğer detay olarak aklına kazınıyor.

Son olarak, güvenlik noktasında gözlemlerini yapmaya başlıyorsun. Her ne kadar randevuevi şu an için kapalı olsa da, etrafta güvenliği sağlayacak kişiler olduğu düşüncesinde oluyorsun. Kasabadaki sakin ortam, güvenliğin ya çok sıkı ya da çok gevşek olduğu noktasında sana bir düşünce seçeneği bıraksa da, birkaç saatlik gözleminin ardından, kasabadaki güvenliği Amegakure shinobilerinin sağladığını ve sayılarının da çok fazla olmadığını anlayabiliyorsun.

Usagi; Kasabanın liman bölgesine giderek araştırma yapmaya başlamak için harekete geçiyorsun ve dakikalar içinde liman bölgesine varıyorsun. Limana vardığın anda da, keskin balık kokusu ciğerlerine dolmaya başlıyor.

Beklediğinden çok daha küçük olan limanda, burada yaşayanlara ait olduğunu düşündüğün botlar bulunuyor. Bu botların en uzunu 5 metre civarında oluyor. Yaklaşık olarak 30 tane bot şu anda limanda bulunuyor ve göle baktığında, bir o kadar botun da gölde olduğunu görüyorsun. Ancak doğuda da ufak bir liman olması nedeniyle, hangi botların bu limana ait olduğunu tam olarak bilemiyorsun. Botlarda da bunu gösteren bir ibare bulunmuyor.

Limanda ise yaklaşık olarak 50 kişi bulunuyor. Bu kişilerin bir kısmı balık ağları ile ilgilenirken, bazıları da botların temizliğini yapıyor. Etrafta koca bir uğultu olsa da, söylenenler pek de anlaşılır cinsten durmuyor. Kulağını kabartıp dinlemeye çalıştığında da, buradaki kişilerin farklı bir aksanı olduğunu anlayabiliyorsun. Normal konuşmaya göre daha yayvan ve gevşek diye nitelendirilebilecek olan aksanı anlamak için, kulağının bu aksana aşina olmasını beklemekten başka çaren olmadığını anlayabiliyorsun.

Son olarak, buradaki insanların hiçbirini bir diğerinden ayıracak fiziki bir şey yok gibi duruyor. Genellikle kirli sakallı olan insanlar, hemen hemen aynı kıyafetleri de paylaşıyor gibi. Sakalsız kişiler ise, daha hareketli konumda oldukları için, onların denizcilikte acemi kişiler olduğunu ve sakallı kişilerce yönlendirildiklerini anlayabiliyorsun. Zaten buradaki kişilerin tavırları da içe içe bir ortam yaratmış olduğu için, kimsenin kimseden üstün veya alçak olmadığını fark edebiliyorsun.

Isshiki; Her ne kadar araştırmak için kendine iki kişi seçmiş olsan da, arkadaşlarının her biri kendilerine bir bölge seçip işe koyulmuşken, sen kendine henüz bir bölge veya arama şekli seçmediğin için, konakladığınız yerde kalmayı sürdürüyorsun. Bunlar senin ve göreviniz için verimsiz dakikalar olarak notlara geçiyor.

[Kazuki Hayato]

Kesinlikle tahtadan değil, hayır sağlam tuğlalar kullanılmış. Belki kerpiçtir? Şu an hiç de bilgi sahibi olmadığım bir alan hakkında yorumlar yapıyordum. Yapı malzemeleri konusunda böyle çıkarımlar yapacak kadar bilgim yoktu. Tek anlayabildiğim, binanın oldukça sağlam olduğuydu. Aslında şaşırılacak bir şey bu. Bu kasaba oldukça küçük bir yer. Yani lokantaları, kafeleri öyle pek gösterişli yerler değil. Çoğunlukla basit malzemeler kullanılmış. Sanki durum Nikkou'da çok farklıymış gibi. Köyümüzde böyle sağlam yapılar da bulmak zor açıkcası. Sanki köyün merkezine böyle gösterişli bir yeri özel bir nedenle inşa etmişler gibi geliyor. Köyün merkezine oldukça yakın bu yerden geçen insan sayısı da ortalamanın üstünde tabii ki. Ben buraya gelmeden önce burayı sokak arasında, kıyıda köşede bir yer sanmıştım. Halbuki açık saçık bir yermiş. Gözlemlerimi yapmaya geri döndüğüm an kafama başka bir şey dank etmişti. Bir Nikkou shinobisi olarak burada bulunuyorsam, örneğin neden bir Konoha shinobisi burada olmasın? Böyle bir ittifaktan bizim gibi küçük bir köyün haberi olduysa başka köylerin de olmuştur. Belki onların bu istihnarattan bu tüccarın kim olduğuyla ilgili bilgiyi almaları daha kolay olmuştur. Hayır... Bilgi hırsızlığı mı? Evet, öyle. Köyüm için her şeyi yaparım. Tabii ki çıkarımım doğruysa. Kaldı ki, burada yalnızca Nikkou'dan gelen bizler varsak böyle bir şey deneyebilmem mümkün olmayacaktı.

Etrafıma gözlerimi dört açarak baktım. Ancak yine de çok ciddi bir tavır sergilemiyordum. Tüccarım sonuçta. Birileri beni öyle bilmeliydi. Baktığım gibi gözüme Amegakure shinobileri ilişti. Aynı bizim civar kasabalar yolladığımız birlikle gibi, onlar da buraya bir koruma birliği yollamış olmalı. Sıkıntı yok, az sayıda ve genel itibariyle pek tecrübesiz olduklarını biliyorum. Kaldı ki, onlar benim meslektaşım. Yani onlara görevlerini yaptığı için saygım var. Harbiden var mı? Evet var. Burayı gözlemlememi bitirmemle birlikte aklımda bazı şeyleri çoktan oturtmuştum. Bina ile ilgili detaylar sıkıcı fakat önemliydi. Kapalı olması benim için büyük bir detaydı. Böyle bir yer, büyük bir toplantıdan önce kapatıldıysa o toplantı harbiden de büyük önem arzediyor demektir. Randevuevinin sahibinin bu konuyla ilgili bir bilgisi var mıydı? Aradığımız tüccarla bir görüşme yaptılar mı? Bu sorular aklımı gerçekten işgal ediyordu. Düşün Hayato, düşün. Daha fazla düşün!

Ben bu tüccar olsam ve önemli bir belgeyi yanımda getirecek olsam, randevuevinin sahibini arardım ve güvenlik isterdim. Çevrede görebildiğim kadarıyla güvenlikle yükümlü shinobiler vardı. Randevuevi de kapalıydı. Güvenliği tehdit edecek bir unsur bulunmuyordu. İlk iş olarak çevredeki esnafı inceleyecek, sakin ve pek fazla müşterisi olmayan bir dükkan bulup esnafa Randevuevi'nin sahibini soracaktım. Fakat soracağım dil önemliydi. Karşıdaki esnafa yine kendimi tüccar olarak tanıtacaktım. Sonuçta bir tüccar olarak, gideceğim mekanın sahibini öğrenmek ona da doğal gelecekti. Bizler önemli insanlarız, bu kasaba da tüccarlara değer veriyor. Sahibi bulduktan sonra da dikkat çekmeden görevli shinobilerin yakınına gidecektim. O kısım için bir şeyler düşünmemiştim aslında. Onlarla konuşursam shinobi olduğumu anlama ihtimalleri vardı. Şahsen ben olsam anlardım. O yüzden şimdi ki hedefim Randevuevinin sahibini öğrenmekti. Ne kadar bilgi alabilirsem o kadar iyi. Bu sırada gözlerimi dört açıyordum. İzlendiğim, dinlendiğim düşüncesi içime doğuyor ve tekrardan batıyordu. Bu şüphe iyiydi. Beni tetikte tutuyordu en azından.

[Kita Usagi]

Limandaki balık kokusu her ne kadar kötü olsa da, göle yakın olmak Usagi'yi daha da korkutuyordu. Yıllar önce yaşadığı o anı hatıratıyordu ona. Babasının kaybolduğu ve kendisinin neredeyse öleceği anı. Şimdi bunları düşünmenin sırası değil Usagi. Kendi kendine sürekli bu tarz şeyler söylüyordu. Şimdi bunu düşünme. Başka şeylere odaklan. Bu sözlerin hepsi, korkudandı. O gerçekleri kabul etmek istemiyordu. Onların gerçek olmadığını da biliyordu. Ailesi ölmemişti. Onları bulacaktı. Ama öncesinde, yapması gereken işler vardı. Elindeki görevi başarıyla bitirmek gibi. Bu yüzden kalabılığın konuştuğu aksanı anlayabilmek için çok fazla bişey yapmadan bulunduğu yerde duracak ve etrafı dinlemeye devam edecekti.

Aksanı anladı, konuşmaların hepsini dinledi, ve hiçbir şey bulamadı diyelim. O zaman ise Shunsen ile ilgili bilgi toplayabilmek umuduyla limandaki balıkçılardan birisine gidip kendisi için nereden mücevher ve takı bulabileceğini soracaktı. Birinden öğrenemezse diğerine, ondan sonra diğerine. O yeri öğrenene kadar soracaktı. Öğrenemezse kendisi bulmaktan başka çare kalmayacaktı. Takı alabileceği yeri öğrendikten sonra ise gidip orada bilgi aramaya başlayacaktı. Shunsen eğer bu kasabaya geldiyse kesin oralarda bir yerde olmalıydı. Adamın işi mücevher. Belki alıcı, belki satıcı olarak. Ama kesinlikle orada olmalıydı. Shunsen'i aramaya orada devam edecekti.

O pazar alanını bulunca ise beklemeden halkın arasına karşıcaktı. Gözleri Shunsen'i ararken, kulakları bilgi için yalvarıyor olacaktı. Burada da umduğunu bulamazsa eğer, eh elinde hiçbir şey olmadan buluşma saatinde hana geri dönecekti.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Endo Isshiki ilk pasiflik uyarısını almıştır.

Hayato; Randevuevinin sahibini öğrenebilmek için kendine bir esnaf bulmaya çalışıyorsun. Bir yandan da izlendiğin yönündeki düşünceleri bastırmak adına, temkinli bir şekilde etrafını inceliyorsun. Ancak şu an için seni tehdit edecek veya dikkatini çekecek özel bir durum saptayamıyorsun. Önceliğini tekrar esnaf bulma girişimine yönelttiğinde, karşında birden çok seçenek olduğunu görüyorsun. Çeşitli esnafları gözünde tarttığında, senin bir shinobi olamayacağını düşünebilecek bir kişi seçmeye çalışıyorsun. Her ne kadar ilk başta yaşlı esnaf kafandaki profile uyuyor olsa da, sonrasında bu kişilerin tecrübeleri ile konuşma stilinden senin bir tüccar olmadığını anlayabileceklerini kavrıyorsun. Dolayısıyla, hedefine olabildiğince küçük kişileri alıyorsun. Randevuevi ile bilgili olabilecek, ancak hayat tecrübesi sınırlı olacak biri…

Gözlerinin arayışı birkaç dakikanın sonunda, randevuevine yaklaşık 500 metre uzaklıktaki dango satıcısı ile kesişiyor. Yirmili yaşlarının başlarında olan dango satıcısı, senin aradığın profile uygun görünüyor. Bu sebeple hemen ona doğru yöneliyorsun. Ne var ki dikkatli adımların, birden bastıran yağmurla hızlanmaya başlıyor! Ömründe gördüğün en ani ve şiddetli yağmur ile ne olduğunu anlayamıyorsun ve bu sebeple de, istemesen de bir tüccardan çok daha hızlı bir şekilde koşarak dango satıcının yanına varıyorsun.

Dango satıcısı hemen seni ayak üstü bir masaya buyur ederken, “Hoşgeldiniz efendim!” diyor heyecanla. Adamın hemen sana bir şeyler satacağını düşünürken, adam doğruca dükkanının tentesini uzatmaya çalışıyor, ancak tek başına bunu yapması zor görünüyor. Elinin bu tür işlere alışık olmadığı belli olan adamın çaresizliğine sen yetişiyorsun ve hemen uzunca demir parçasını adamın elinden alıyor ve tenteyi uzatmak için mekanizmanın dişlisine dokuyorsun. Demiri birkaç kez çevirmenin ardından tente yeteri kadar uzuyor ve dango satıcısı da rahat bir nefes alıyor. Bu hareketinle dango satıcısından bedava bir dango gelirken, adam “Başka nasıl yardımcı olabilirim.” diyor. Adamın minnet borcuna karşılık olarak randevuevinin sahibini sorduğunda, yağmur tüm şiddeti ile yağmaya devam ederken, aslında beklediğin bir ismi duyuyorsun dango satıcısından: Miyake Karen

Usagi; Limandaki insanların aksanına iyice aşina olmanın ardından, gözüne kestirdiğin kaptan görünümlü bir kişiye takı alabileceğin bir yer olup olmadığını soruyorsun. Elindeki balık ağını tamir etmekle uğraşan adam ise sana pis pis baktıktan sonra “Naya banzıyorum, goça gıçlı yağlı bi oraspıya mı?” diyor. Adamın cümlesi kafanda “Neye benziyorum, koca kıçlı yağlı bir orospuya mı?” şeklinde düzelirken, aslında adamın pek de haksız olmadığını idrak ediyorsun. Bir mücevher satıcısını arıyorsan, bunu balıkların içinde bulmanın ne kadar aptalca olduğunu düşünmeye başlıyorsun. Bu sebeple de yaptığın planın mantıksızlığı içinde boğulurken, kendini kasaba meydanına gitme konusunda ve çalışmalarını orada sürdürme noktasında ayarlıyorsun.

Adımların kasaba meydanına doğru giderken, limanda boşa geçirdiğin vaktin cezasını, sağanak yağmurla ödüyorsun! Ömründe gördüğün en ani bastıran ve şiddetli yağışı ile neye uğradığını şaşırırken, hızlı hızlı sığınacak bir yer arıyorsun. Etrafındaki insanların her biri evlerine veya dükkanlarına giderken, sen bir müddet daha yağmur altında yürüyorsun ve sonunda, tentesi uzatılmış bir dango dükkanına atabiliyorsun kendini. O esnada ise, ayak üstü masalarının birinde bulunan takım arkadaşın Hayato ile göz göze geliyorsun.

Out: Usagi, RP'nde çok fazla hareket bulunuyor, bilgin olsun. Bu seferlik, biraz da insiyatif kullanarak, bu durumu görmezden geliyorum. Ancak bu tür olayların devamında RP'ni belli bir noktaya kadar geçerli sayıp, gerisini yok sayma durumum olacaktır. Emeğinin boşa gitmesini hiç istemem, o yüzden dikkatli olmanı istiyorum.

[Kazuki Hayato]

Az önce dışarıya kimliğimi belli etmemek üzerine düşünmüşken şimdi fırtına hızıyla koşuyor olmam biraz ilginçtİ. Beynimi delecekmişcesine, tüm hızıyla yağan yağmur beni saniyeler içinde uzaktan seçtiğim dükkana varmamı sağlamıştı. Dango satıcısı genç, toy biriydi. Açıkcası benim için buranın esnafı olması yeterliydi. Bilgimi bana verdikten sonra hiç bir sıkıntım yok.

Dükkana vardığımda hemen içeri girmek istemiştim. Zaten dükkan sahibi de beni bir masaya buyur etmişti. Hızlıca yağan bu yağmura ise anlam veremiyordum. Buraya gelmeden önce iklimini pek araştırmamıştım. Klasik şeyleri biliyordum yani sadece. Adamın nezaketini kıramayarak bir masaya oturmuş, ancak kısa süre sonra yerimden tekrar ayaklanmıştım. Benden sadece bir kaç yaş büyük duran dango satıcısının elinden tentesini alıp uzatmaya çalıştığı ancak beceremediği çadırı uzatmıştım. Böyle işlerde iyi sayılırdım. Çünkü küçük yaşlarımı ailemin lokantasında çalışarak geçirmiştim. O yıllar bana servis, garsonluk, basit aşçılık gibi şeyleri öğretmişti. Şu an bunları kullanabildiğim bir yerin, zamanın gelmesi beni mutlu etmişti. Bu genç satıcıya da yardım etmiş olmak sevindirmişti açıkcası. Bir de bana bedavaya verdiği dango var. Biraz açgözlülük yaptım galiba ancak masaya oturup iştahla kemirmeye başlamıştım. Oldukça lezzetli ve tazeydi. Ben masamda dangomu yerken bana sevecenlikle başka bir siparişimin olup olmadığını sormuştu. Galiba menü isteyemeyecek kadar meşguldüm. Ancak aklıma takılan şeyi soramadan da girmek istemiyordum. Aceleci bir tavırla randevuevinin sahibini sordum. Aynı aceleyle de kısa ve net bir cevap duydum. Ardından bu cevabı beynimde defalarca tarttım, yankılanan seslere kulak verdim. Karen...

Tam da bir sonraki araştırma noktamdı. Fakat bu sefer farklı bir tez canlanmıştı kafamda. Aklımdaki diğer isimlerin aradığımız olma ihtimallerini çok yüksek görüyordum. Yani ittifak taslağı Karende olabilirdi. Hatta bu buluşmayı Karen ayarlamış, yanına da taslağı bir sebepten getirmiş olabilirdi. Ancak diğerlerinin de bundan haberi varsa? Bu insanlar yalnızca basit birer tüccar olmayabilirlerdi. Parayı ellerinde tutan güçlü insanlar olduklarını biliyordum. Ancak artık bu buluşmaya resepsiyon süsünün verildiğini düşünmeye başlamıştım. İki köy arasındaki gizli ittifak ile yarın yapılacak toplantı arasında çok sıkı bir bağ vardı. Kesinlikle. Gidip Karen hakkında daha fazla bilgi toplamalıydım. Çünkü onun hakkında elimde olanlar oldukça sınırlıydı.

Buradan çıktığımda biraz sokak araştırması yapacaktım. Karen'in izini bulabileceğim kitleyi az çok tanıyordum çünkü. Yüzüme yediğim dangonun tadını yansıtan bir gülümseme taktım. Neşeliydim.
"Hiç duymamıştım. Kim acaba bu Miyake Karen.. Miyake Karen.. Yok! Hiç duymadım daha önce. Nerelidir, nerde yaşar? Sadece burayı mı işletiyor yoksa uğraştığı başka şeyler de var mı?" Dedikten sonra dangomdan son ısırığımı almış, merakla satıcının cevabını beklemeye başlamıştım. Dükkandan ayrılmak için sorumun cevabını bekliyordum. Cevabımı alınca da saniyeleri sayıp yağmura aldırmadan çıkmayı düşünüyordum. Usagi ve Isshiki ile bunları şu an paylaşma imkanım olsaydı daha farklı yorumlar yapabilirdik ama şimdi kim bilir nerdeler?

Usagi?! Beyaz ve sarı saçlarından tanıdığım kızı birden dükkana dalar vaziyette bulmuştum. Çok fazla bakmamaya çalışsamda göz teması kurmuştuk ve birden bire dükkana dalması da ortama biraz garip bir hava katmıştı. Yağmur en azından biraz hafifleyene kadar burada kalmayı planlarımın arasına koymuştum. Usagi ile konuşmam, Karen hakkındaki detayı onunla paylaşmam gerekti. Ama şu durumda dükkandaki sıradan bir müşteri konumundaydım. Bir yabancıyla diyaloğa girmem garip olurdu. Aklımda çakan hızlı şimşeklerin bir sonucu olarak söz aldım.

"Vay canına, sırılsıklam olmuşsun Rin! Demek sen de yağmura yakalandın..." Bakışlarımı Usagiye tamamen kaydırdıktan sonra belli belirsiz bir biçimde göz kırptım. Ardından genç satıcıya dönerek hiç beklemeden konuştum:
"Kendisi korumam olur da!" Rin, yani Usagi'nin de duyacağı bir biçimde sözlerimi sarfettim. Genç dangocuya kısa bir bakış attıktan sonra Usagi'ye dönerek yanımdaki masayı işaret ettim. Ardından bu işareti elimle pekiştirdim. Yağmurun biraz hafifleyeceğini umuyordum açıkcası. 5 veya 10 dakika beklersek çok vakit kaybetmezdik burada. En azından edindiğim bilgiyi şifreli bir biçimde ona aktarırsam o da daha bilinçli bir şekilde hareket etmeye başlayacaktı.

[Endo Isshiki]

Düşünmeye fazla dalmışım. Kendimi çok fazla övdüm. İş aksadı, sevmem böyle şeyleri. Kesinlikle sevmem. Hiç mi hiç hoşlanmadım bu durumdan. Her neyse, söylenmeye devam etmek bir çıkar yolu oluşturmayacak.

O yüzden işe başlama vakti geldi. Tavşan ve Hayato çıktılar. Şimdi handayım ben. Elimde iki kişi var. Bunları araştırmam lazım. Bunlardan biri sanat işiyle uğraşıyor. Ötekiyse inşaat. Şimdi bunlar hakkında bilgiyi nereden ve kimler tarafından öğrenebilirim. Onu düşünmem lazımdı. Ve düşündüm. İlk baş Norio'dan başlayacaktım. Ne yapabilirim diye kendime sorunca, öncelikli olarak bir sanat galerisine gitmek mantıklı bir fikir gibi geldi. Bence fazlasıyla mantıklıydı. Bu adam ticaret yapıyor zaten. En iyi bilgiyi öyle bir yerden alırdım zaten.

Norio ilk hamlem olacaktı. Sonrasında da Sanraku için bir çözüm yolu bulacaktım. Açıkçası, doğruyu söylemek gerekirse Sanraku, ben de o kadar şüphe çekici bir izlenim bırakmamıştı. Norio ona kıyasla daha fazla şüphe çekiyordu. Tabii bu benim şahsi fikrim. Böyle kodamanlar, her zaman bir haltlar çeviriyor olur. Misal sanat diyorsun. Baştan sıçtı yani abi. Sanat ulan, piçliğin en büyüğünün döndüğü yer. Bunu geçtim, sıfata bak birde. Bu kadar mı bir insan çirkin olur demek istemiyorum, ama bu herif öyle. Uğursuzluk da akıyor üstelik. Sanki kurbağaya benzemiyor mu ya? Bu kurbağaya benzeme olayını daha sonra tavşan ve Hayato'ya ileteceğim. Düşüncelerimi birilerine söyledikten sonra, tasdikletmek hoş bir şey. O yüzden bunu yapacağım.

Şimdi bakalım, çıkmaya hazırım. İlk hedefim, dediğim gibi sanat galerisi tarzı şeyler. Ya da sanatsal ürünlerinin satımının ve gösterimin yapıldığı yerler. Belki açık arttırmalar bile olabilir. Böyle şeyler genellikle afişler ile ifşa olur. Bu da benim için kolaylık olur, bu şeyleri bulma konusunda. Eğer o tarz afiş falan da göremezsem, insanlar ne güne duruyor ki? Sadece insanlar ile konuşurken garip hareketler kaçınmak ve gayet normal bir şekilde davranmak iyi olur. Çünkü farkedilmek veya burada dikkat çekmek istemiyorum. Benim köyüm, Nikkougakure abi. Burada neden dikkat çekeyim? Öhm, lafı uzatmadan fazla, harekete geçeyim en iyisi.

Out: GM ve görev arkadaşlarımdan çok çok özür diliyorum. Boş zamanım vardı, ama başıma bin bir türlü olay geldi. Moralsiz ve de yorgundum mental olarak. Bunu yazarken bile zorlandım fazlasıyla. Bir daha olmamasına dikkat edeceğim.

[Kita Usagi]

Limandaki adamın cevabına karşılık içinden vermişti cevabını. ASIL BEN NEYE BENZİYORUM SENİ GERZEK? Fazla dikkat çekmemeliydi, bu yüzden davranışlarına daha da dikkat etmesi gerekiyordu. Zaten umduğunu da bulamamıştı limanda. Hem adamla daha fazla muhattap olmamak, hem de bilgi toplayabilmek için merkeze doğru yürümeye başlamıştı. Gölün yanından ayrılmak Usagi'nin içini rahatlatmıştı. Huzursuzluğu gitmiş, morali yavaş yavaş yerine gelmeye başlamışken yine olan oldu. Yağmur o kadar hızlı başlamıştı ki saniyeler içerisinde sırılsıklam olmuştu. Eh, boşuna yağmurun ülkesi demiyorlarmış buraya. Ani yağmurun etkisiyle adımlarını hızlandırıp merkeze ulaştığı anda bir dango dükkanına girmişti. İşte o anda da olan olmuştu zaten. Hayato ile göz göze gelmişti.

İçeri girince kapüşonunu çıkartmıştı. Kapüşonunu çıkartınca salınan bembeyaz saçlarını elleriyle düzeltti. Dışarıdan çok belli olmasa da, saçları hafifçe ıslanmıştı. Saçlarını düzelttikten sonra Hayato ile ne yapacağını düşünmeye başlamıştı. Kendisinde pek bilgi olmasa da, Hayato da bir şeyler varmış gibi hissediyordu. Direk gidip yanına oturamazdı. Bu ikisine de şüphe yüklerdi. Bir şeyler düşünmeliydi. Aklından bin bir türlü çözüm geçerken Hayato kendisine seslendi.

Rin mi?! Rin nedir arkadaşım? Daha güzel bir isim seçemedin mi de Rin diyorsun bana! Duymamış gibi yapıcam!

İçinden sözlerini söyledikten sonra Hayato'nun da işaretiyle gidip masasına oturdu. Eh, Hayato bir oyun başlatmıştı ve Usagi'nin de bu oyunu bozmaya hiç niyeti yoktu. Masaya oturduktan sonra etrafına hızlıca bir göz attı. Hayato'ya bir şeyler söylemesi gerekiyordu. Ne var ki Hayato burada kendisini nasıl tanıtmıştı bilmiyordu. İsmiyle hitap edemezdi. Kafasından bir isim de atamayacağına göre isteksiz de olsa hitap şeklini Hayato zaten söylemişti.

"Efendim yağmur çok hızlı başladı. Neye uğradığımı şaşırdım. Neyse, şimdi ne yapıyoruz efendim?"

Bu saatten sonra topu Hayato'ya atmıştı. Bundan sonra Hayato ne derse o olacaktı.

[GM - Naruto]

Isshiki; Araştırmaya başlamak için kendine sanat galerisi veya tarzı bir yer seçiyorsun. Ancak birkaç dakikalık ilerlemenin sonunda, herhangi bir afiş veya benzeri bir şey göremiyorsun. Daha fazla zaman kaybetmemek adına hemen etrafındaki insanlara yöneliyorsun ve entel görünümlü bir tipe sanat galerisi tarzı bir yer olup olmadığını soruyorsun. Entel adam, sorduğun soruya o kadar seviniyor ki, sanki gömü bulmuş gibi seviniyor. Neredeyse boynuna sarılacak olan adam, kendini zar zor tutarken, üstüne başına çekidüzen vererek kendini zapt ediyor. Adam sana kasabanın merkezinde bir noktayı tarif ettikten sonra seninle gelmeyi teklif ediyor. Ancak görevin icabı böyle dandik bir tiple uğraşamayacağın için, adamın teklifini nazikçe geri çeviriyorsun.

Entel adamın tarif ettiği yere doğru hızlı bir şekilde ilerlemeye başladığın sırada, aniden bastıran yağmur ile adımlarını hızlandırıyorsun. Yağmurdan mümkün mertebe korunmak için adımlarını biraz daha hızlandırırken, birkaç dakikanın sonunda entel adamın tarif ettiği noktaya varıyorsun. Her ne kadar dışarıdan bakıldığında pek de bir albenisi olmayan ve kolay kolay fark edilmeyecek olan müzeye girdiğinde, içeride sadece birkaç kişi görüyorsun. Tabi kişi sayısının bu kadar az olması nedeniyle insanları daha iyi tarayabiliyorsun. İlk adamın ardından gözlerin diğerine döndüğünde, az önceki entel adamın sevincine benzer bir durumu yaşıyorsun, zira Tanimoto Norio tam da gözlerin önünde duruyor!

Galerinin içindeki heykelleri incelemekte olan Norio, kısa boylu ve tıknaz biri olarak görünüyor. Ancak yüzünde sevimli bir ifade bulunuyor. Bir heykele neredeyse 5 dakika bakan, her türlü detayını ezberlemeye çalışıyor gibi duran Norio, etrafından tamamen kendini soyutlamış duruyor.

Hayato ve Usagi; Dango satıcı Hayato'nun sorduğu soruya cevap vermeye niyetlenirken, Usagi dükkana giriyor. Yeni bir müşterinin geldiğini gören dango satıcısı Hayato'dan izin isteyip onun yanına gidecekken, Hayato Usagi'yi Rin olarak tanıtıyor. Dango satıcısı tekrar eski noktasına dönerken, “Karen demiştin...” diyor ve ardından “Miyako Karen buralarda ünlüdür. Sık sık Kanwa'da kalır. Bildiğim kadarıyla başka köylerde de işlettiği mekanlar varmış. Ama nerelidir, başka nerelerde kalır bilmiyorum.” diyor. Daha sonra ise, Usagi'nin duymaması için Hayato'ya sokulan dango satıcısı “Onunla sevişenler, bir daha başka kimse ile sevişemezmiş.” diyor ve hemen ardından tek gözünü kırpıyor.

Dango satıcısının söyleyeceği başka bir şey olmadığı konusunda emin olmaya başladığınız anda, çıkmaya hazırlanıyorsun. Ancak bu sefer dango satıcısı sizi durduruyor ve Hayato'ya “Korumanız da olduğuna göre zengin bir tüccar olmalısınız. Nerelisiniz, ne tür ürünler satıyorsunuz?” diye soruyor. Aslıdna dango satıcısının bu sorusu pek anlam içeren türden değil, yani sırf muhabet olsun diye konuşuyor gibi duruyor. Yağmur ise yavaş yavaş dinmeye başlıyor. Burada kalıp dango satıcısının güvenini kazanmışken, ona sorular sorabilme şansınız var. Ancak sorulara vereceği bir cevap olup olmadığı konusunda pek de emin değilsiniz.