[Kusa] Köy

[Nyu Himei]

Yanarak ölmek kötü olsa gerek. Vücudundaki bütün kasların muazzam bir acıyla yanması, sinirlerinin birbirinden kopması, derinin etinin üzerine erimesi. Ardından ciğerlere dolan iğrenç yanık kokusu. Bir insanın ölmesi yada öldürülmesi için gerçekten vahşice bir yol. İster istemez acımıştı içeride kalıp o yangından kurtulamayanlara, tepeden tırnağa küle dönmüş evi görünce. Tabi basit bir yangında olmayabilirdi bu. Burada yaşayan insanların canına kast eden birisinin işi de olabilirdi. Ama Himei'nin pek umrunda değildi açıkçası sebebi. Şu an görevdeydi ve herhangi bir dikkat dağıklığına gerek yoktu. Tabi burada bir şey olma ihtimalide vardı, belki aradıkları shinobiler buradaydı. " Hayır, fazla kolay."

Burada oyalanmayıp doğruca köye devam etme taraftarıydı Himei. Ama bir yandanda o evin içinde ne olduğunu merak etmekten alıkoyamıyordu kendisini. Eğer kendisi içeri girerse olası bir tehlike durumunda dışarıya haber verme şansı sıfırdı. Grubun bölünmesi ise facialara yol açabilirdi. Birbirlerinden ayrı düşmeleri mantıklı bir hareket olmazdı. Tatane'nin dediği gibi birinin dışarıda gözcülük yapması iyi bir fikir olabilirdi. Ama bunu Tatane yapacaksa Himei de mutlaka onun yanında duracaktı. Ninjutsu ve Genjutsu konusunda arkadaşının iyi olduğunu biliyordu. Bunu bildiği gibi yakın dövüşte pek iyi olmadığınıda biliyordu. O yüzden Akane içeriyi araştırırken oda burada kalıp dostuna kalkan olacaktı.

Bir karar verilmesi gerekiyordu ve Himei'ninde bu konu hakkında bir yorum yapması gerekliydi. Artık sesli iletişim kuramadığından ötürü jest ve mimiklerinden yardım alarak bir şeyleri anlatmayı çalışacaktı elinden geldiğince. Kollarını kullanarak önce Tataneyi işaret edecek ve wakizashisini göstererek gardını alacaktı. Bu şekilde onu koruyacağını ima etmeye çalışacaktı. Daha sonra işaret parmağıyla Akane'ye binayı gösterecek ve parmaklarıyla yürüyen bir adam yapacaktı. Son olarak elinde bir kılıç varmış gibi hareketler yapacak ardından da ellerini ağzına götürüp bağırıyormuş gibi yapacaktı sonrada önce kendini sonra Tatane'yi gösterip hızlıca içeri koşuyormuş gibi yapacaktı. Tehlike olursa bağır biz ordayız demekti bu. Tabi doğru dürüst anlatabilirse.

OUT : Bu anlatma işi bendemi gmdemi bilmiyorum o yüzden kesin sonuçlar yazmıyorum.

[Kaida Akane]

Alınbandımı çıkartmış ve ceketimin altında kalacak şekilde yeniden bağlamıştım. Görevin zorluğunu düşünmemeye çalışarak ilerlememe devam ediyordum.

Yürümüş, yürümüş ve daha fazla yürümüştüm. Ve sonunda sonuç olarak gösterebileceğim bir şeyler elde etmiştim, bir çiftlik. Kesin içinde yaşlı bir amca ve onun 50 yıllık eşi vardır. Hep öyle olmaz mı? Yaklaştıkça bir gariplik olduğunun farkına varmıştım sonuçta orada güneşe bakan mutlu bir amca yoktu! Biraz daha ilerlediğimde cevabımı almıştım. Evin yandığını ve buna bağlı olarak arka tarafının da yıkıldığını fark etmiştim. Çok uzun süre önce yakıldığını düşünmüştüm. Çevrede başka ev veya onun gibi bir şey yoktu.

Burası neden böyle kalmıştı ki? Tamam, yanmasını falan engellemek zor olabilirdi fakat niye sonradan böylece bırakıp gitmişlerdi ki. Beni bile şüphelendirdi artık ne kadar garip olduğunu siz düşünün. Köyü buradan görmek mümkündü, şimdi aklımda tek bir şey vardı. Buraya girmeli miydik yoksa hiç bir şey olmamış gibi yolumuza devam mı etmeliydik.

Ben düşüncelerle boğuşurken Tatane konuşmaya başlamıştı, benim dikkatimi çeken durum Tatane’nin de dikkatini çekmişti. Her neyse bunu düşünmenin bana pek bir faydası olmayacaktı. Şimdilik arkadaşlarımı dinlemeliydim. Yani en azından bir kısmını…

Tatane bunun bir tuzak olduğunu düşündüğünü söylemişti. Ayrıca öldürülebileceğimiz filan söylemişti bir dakika? Şanslıysak ölürüz gibi bir şey dediğini eminim. Şüphelenmedim desem yalan olur ama şuan takım arkadaşlarımı sorgulayacak durumda değilim.

İçeri girersek kendisinin gözcü olacağını söylemişti. Ekipteki yerini de düşünürsek böyle bir şey yapması şaşırılacak bir şey değildi ancak yine de bunu kendini kurtarmak olarak düşünüyordum. Devamında ise Himei’nin işaretlerle Tatane’yle kalacağını söylemişti. Ve tuzağa atılan koca karı Akane olarak belirlenmişti!

“Beni kandırmaya çalışan çok oldu bazıları başarılı da oldu ancak hiç biri bana içeriye girersen muhtemelen ölürsün dememişti.”, diyecektim Tatane’ye bakarak. Ardından eve doğru yürümeye başlayacaktım.

İçeriye girmeden katanamı çıkaracaktım. Odağımı toplayacaktım, içeriye girdiğimde karşıma çıkacak iki ölüden emin olmak amacıyla ikisine de birer kunai fırlatacaktım. Ardından evi gezmeye başlayacaktım. Eğer bir sıkıntı çıkmazsa, aramaya ölülerin çevresinden başlayacaktım. Bu sırada kunaileri almayı ihmal etmeyecektim ne zaman lazım olacağını bilemem ya azıcık tasarruflu olmalıyım. Her neyse etrafta bana herhangi bir ipucu verebilecek en ufak şeyi bile görmem gerekiyordu ve bu sırada üstüme atlayan kaçık düşmanlar falan çıkmazsa iyidir.

[GM - Naruto]

Tatane ve Himei dışarıda gözcülük yaparken Akane çiftlik evinin içine giriyor.

Akane: Evin giriş tarafı yanmış olduğundan cesetleri görebiliyorsun. Evin dış kapısının biraz arkasında olan bir ceset, ondan daha arkada ölmüş olan ikinci ceset. İkisine de giden kunailer yanmış vücutlarına çarpıp formlarını bozuyor. Gidip alıyorsun kunailerini rahatça. Etrafta sana saldıracak kimse yok gibi görünüyor. Yangının sadece girişi yakmasının sebebi belli değil, evin iç tarafları da pekala yanıcı maddelerden yapılmış ama ateş oralara ulaşmamış. Başka da bir ipucu göremiyorsun. Çiftliğin bahçesindeki ekinlere de dokunulmamış. Bir de ahır var, eğer oraya girersen öldürülmüş inekleri görebilirsin. Kesici bir aletle kesilmişler.

Tatane ve Himei: Dışarısı her zamanki gibi sakin. Gelen giden yok, tehlike arz eden hiç bir şey yok. Etraf cidden çok sessiz. Köyü görebiliyorsunuz buradan. Eğer dikkatli bakarsanız köyün içinde de yanmaktan kararmış binaları görebilirsiniz.

[Nyu Himei]

Geç kaldıklarını hissediyordu. Sanki bir şeye gecikmişler gibi bir his vardı içinde. Sanki kayıp ninjaları kurtarabilecek tek şanslarını burada bu izbe, yanmış evde harcamışlar gibi hissediyordu. Ortam sakindi sakin olmasına. Onları tetikleyecek hiç bir şey yoktu. Sanki burdaki eve dokunulmamış, ateş bu evle hiç buluşmamış gibiydi. İşin kirli kısmını Tatane veya Himei değil de Akane yapıyordu. Bu davranışının ardından onun Kusagakure kökenli olup olmamasını gözardı edebilir miydi Himei ? Sonuçta orada ne olduğu konusunda hiç bir fikri yokken, soğuk bir metal onu ölümün güzelliğiyle tanıştırabilecekken tereddüt etmemiş ve içeri dalmıştı. Erdemli bir hareket değil miydi bu ?

Bu sükunet sinirini bozuyordu kızın. Bir görevdeymiş gibi hissetmiyordu. Hele ki görevin seviyesinin yüksek olduğunu düşününce. Şu zamana kadar yaptıkları şeyler bir doğa gezisinden farksızdı. Handan çıkmış, tertemiz havada yürümüşlerdi. Utanmasa kırlarda şarkı söyleye söyleye koşacaktı kız. Tabi söylebilseydi. " Gereksiz düşünceler." Kendi kendini uyarmak zorunda kalmaktan hoşnut olamamıştı hiç bir zaman. Özellikle görev gibi maksimum ciddiyet gerektiren yerlerde.

Şu zamana kadar ellerinde pek bir şey yoktu. Buraya neden gönderildikleri belli olmayan ve haklarında hiç bir şey bilmedikleri shinobiler, uç bir ihtimal bir missing-nin ile karşılaşma şansı, ve girişi simsiyah olmuş bir ev.

Tüm bunları zihnindeki süzgeçte süzerken kafasını hızlıca köye doğru çevirdi. Göz bebekleri büyüdü ve kalp atışları bir anlığına hızlandı. Kasabayı görüyordu. Kasabayı görmesi değildi bu tepkileri vermesinin sebebi, sebebi kasabadada tıpkı bunun gibi yanmış ve kararmış evler olmasıydı. " Tüm bu sessizlik... Yoksa ? " Ölmüş olmalarını kabul etmek istemiyordu. Koca bir kasabanın yanıp kül olmuş olmasını hazmedemezdi. Böyle korkunç bir şeyi bir insanın yapmasının ardındaki motivasyon ne olabilirdi ki ? Burada vakit kaybediyorlardı kesinlikle. Hızlıca kasabaya gitmeleri gerekiyordu. Elini wakizashisine götürdü. Biricik sadık dostunu her an kullanmak için hazır tutuyordu .

Tatane'ye döndü. Önce kasabayı işaret etti. Yanık evleri görmesini umuyordu. Zaten görülmeyecek gibi de değildi. Daha sonra Akane'nin girdiği evi gösterdi tekrar bağırıyormuş gibi yaptı boştaki elini kullanarak. Tatane'nin onu çağırmasını istiyordu bu şekilde. Yavaşça köye doğru yürümeye başladı. Adımlarında hız yoktu, arkadaşlarından kopmayacak bir tempoda yürüyordu. Akane ve Tatanenin hemen yetişmesi gerektiğinde yetişebilecekleri bir hızla. " Bu kadar can... Ne uğruna ? "

[Shizawa Tatane]

Açık hava, gözlemlemek. Gözlemlenilecek tek şey bulutlar olsaydı keşke. Kaida Akane-san'ın içeriye girmesinin ardından, Himei ile birlikte burada gözlemcilik yapmaya başlamışlardı. Akane-san'ın girmeden önce sarf ettiği sözleri düşünüyordu bir yandan.

"Beni kandırmaya çalışan çok oldu bazıları başarılı da oldu ancak hiç biri bana içeriye girersen muhtemelen ölürsün dememişti."

Kafamda yankılanmıştı bu söz. Ben, kimseyi kandırmamış, sadece durum bilgilendirmesi yapmıştım. Kimseyi av olmak için içeriye göndermek gibi bir niyetim yoktu, keza birisi burada ölecekse o da ben olmalıydım, hiç çekinmezdim arkadaşlarım için bahanesi adı altında ölmekten. Yanlış anlaşılmaya kurban gitmemişimdir umarım, her neyse bunun vakti değil.

Kafamı çevirip, şöyle bir etrafa baktığım zaman, derin bir "Hassiktir!" patlatmıştım içimden. Köy, köydeki binalar kapkaraydı, kömür karası. Kömür karası.. Başka bir yangın söz konusuydu. Belki de her şey için çok geç kalmıştık, belki hala devam ediyordu alevler o köyü yokluğa ulaştırmaya. Belki sadece zaman kaybettirmek amacıyla hazırlanmış bir tuzaktı bu.

Himei, beni dürtmüştü. Durumu çoktan fark ettiğimi belirtmek amacıyla, kafamı iki yana salladım, bir yandan iki elimle saçımı başımı dağıtırken. Kaos ortamını seviyorum sevmesine ama nedense strese gelemiyorum, yapım gereği bu tarz konularda biraz fazla hassasım. Kafam doğrudan dağılıyor, kötü düşünceler içerisine hapsolmaktan son anda kaçıyorum her seferinde.

Himei'nin denediği şey, Akane-san'a seslenmekti. Yapacak bir şey yoktu, onun yerine ben yapacaktım. Fakat içeride ne bulmuştu Akane-san? Umarım kayda değer bir şeyler bu yanlış seçim niteliğindeki eve giriş fikrini nötrler.

"Kaida Akane-san! Sanırım daha büyük bir problemimiz var!" diye seslenmiştim. Onun araştırmasının bitmesiyle, köydeki yanık evleri gösterip düşüncelerimi aktaracak ve diğerlerine de uyarsa yola çıkmaya başlayacaktım.

"Öncelikle buradan dikkatsizce köye doğru koşturmak düpedüz "yangına" körükle gitmek olacaktır. Temkinli davranmazsak, bir sonraki yanlış seçimde umudumuzu tamamen kaybetmemiz söz konusu olabilir. Şimdi, bu binaya neden müdahale olmadığını da anlamış gibiyiz. Köydeki tüm binaların akıbeti böyleymiş gibi. Şimdi, yangını saldırı olarak nitelendirecek olursak, bu binaya yapılmış olan saldırı eski görünüyorsa ve buraya yardım gel-e-mediğine göre, bunların aynı anda yapıldığını varsayabiliyorsak oradaki saldırı da eskidir. Belki birkaç enkaza rastlarız, fakat yaşayan birilerine rastlama ihtimalimiz düşük gibi görünüyor.

Asıl merakımı cezbeden nokta ise, o köyde yangın sırasında birisi var mıydı? Cesetlere rastlayacak mıyız? Rastlayacaksak, bizim shinobilerimizin cesetleri de orada olabilir mi? Şanslıysak, alın koruyucuları hasar görmemiş olan ninja cesetlerine rastlayabiliriz.
Tabii kaç tanesine rastlayacağımız şüpheli, oradaki ninjalar sadece bizim ikiliden ibaret olmayabilir. Konuyla ilgili düşüncelerinizi paylaşırsanız karşılaşacağımız şeyleri önceden tahmin edip, bunlara karşı hazırlıklı olabiliriz. Olur da hiçbir karşı strateji bulamayacak olsak bile, en azından üzerimizdeki stres azalacaktır." deyip, bir elim açık, diğer elimin işaret parmağı dönerek çevreyi ifade edecek şekilde, gözlerimle sağa sola bakınırken "Sanırım burada daha fazla vakit öldürmemeliyiz." diyecektim.

Uh, sanırım gerçekten görevi A rank yapan kısım, şimdi başlıyor. Piknik bittiyse, shinobilik vakti!

[Kaida Akane]

Katanamı savunma pozisyonunda tutarken içeri girmiştim etrafı hızlıca süzmüştüm ilk dakikalar biraz rahatsız olsam da sonradan bir tehlike olmadığını düşündüğümde rahatlamıştım yine hazırda bekliyordum ancak kılıcımı indirmiştim. Daha rahat bir tavırla etrafı incelemeye başlamıştım tabi bundan önce kunailerimi fırlatmıştım, tepki vermemişti ve bu etrafta hortlayacak ceset yok demekti.

İçeriyi incelemiştim normal bir yangın olmadığı düşüncesi biraz daha berraklaşmıştı. Sonuçta sadece giriş yanmıştı, evin içi tarafları da yanıcı maddelerden yapılmıştı ancak ateş buraya ulaşmamıştı. Garipti ancak devam etmiştim bakacağım daha çok yer vardı sonuçta. Ekinlere dokunulmamıştı, ahırda ise kesici bir alet yardımıyla ineklerin kesildiğini görmüştüm ayin falan yapmıyorlardır değil mi? Başka dikkatimi çeken bir şey yoktu, çıkmadan önce kunailerimi almıştım son bir kez etrafa göz gezdirirken Tatane’nin sesini işitmiştim…

Koşarak dışarı çıkmış ve yanlarına gitmiştim. Herhangi bir saldırı gibi bir şey yoktu etrafıma bakmıştım ve dikkatimi çeken tek bir şey vardı, kararmış evler. Tatane’yi dinlerken görevin başladığını hissetmiştim. Oraya gidince ne görecektim? Yanmış evler göreceğim kesindi peki havaya sinmiş ceset kokusu midemi bulandıracak mıydı? Asıl merak ettiğim buydu.

Bize köyün yandığını söylenmemişti nasıl olurda küçükte olsa bile bir köyün yandığını bilmezdi ki köy? Yeni olma ihtimali? Bence çok yoktu. Peki ya bilinçli olarak bilgilendirilmediysek? Böyle bir ihtimal olabilir miydi ki? Düşünmesi bile moralimi fazlasıyla bozuyordu.

Tatane’nin sözleri bitince konuşmayı planlıyordum. “Evin iç tarafı yanmamıştı ve bu evin yapısıyla ilgili değildi. İki ceset vardı, yanmıştı. Birer kunai atarak test ettim. Çiftliğin bahçesinde ki ekinlere dokunulmamıştı ve son olarak da ahırda ki inekleri kesici bir aletle öldürmüşler. Görebildiklerim bunlarla sınırlıydı.”, diyecektim.

Cümlelerimin sonunda varsayımlar üzerinden giderek bir korkuya kapılmıştım. Ya oradaki herkes küle döndüyse peki shinobiler? Onlarda onca eğitimin ve tecrübelerine rağmen kendilerini savunamadan mı öldüler? Bu gerçekten iç karartan bir düşünceydi.

[GM - Naruto]

Bu evde daha fazla zaman kaybetmeme kararını verip yola devam ediyorsunuz. Köyün girişine ulaşmadan, yolda önünüzü korkunç bir manzara kapatıyor.Köyden kaçmak için kullanıldığını anlayabildiğiniz at arabaları... 3-4 tane var. Atlar karın ve baş bölgelerinden kesilerek öldürülmüş. Bir süre önce arkalarında çektikleri arabalar parçalanmış. Eğer at arabalarının yıkıntılarına bakarsanız kesici aletler ile öldürülmüş 10'dan fazla sivil görebilirsiniz. Yer kurumuş kan ile koyu bir renge bürünmüş. Bu manzara karşısında endişelenmeden edemiyorsunuz. Yol boyunca hiç insan görmemenizin nedenini de anlıyor gibisiniz. Belki de alın bandınızı saklamanın hiç bir gereği yoktu. Çünkü sizi shinobisiniz diye yargılayacak birini bulamayacaksınız?

Köyün girişinden geçip Takizawa'ya resmen ulaşıyorsunuz. Köyün içinde ilerledikçe durumun daha korkunç olduğunu görebiliyorsunuz. Tahtadan yapılmış köy evlerinin bazıları yanıp kül olmuş. Bazıları da resmen yerin dibine girmiş. Bu anormal toprak hareketine bakınca doton teknikleri geliyor aklınıza. Köyün meydanına kadar ilerlerken burnunuza yanık kokusu geliyor hep. Resmen tüm köy kılıçtan geçirilmiş. Yürüdüğünüz yolların etrafında ölmüş sivilleri görüyorsunuz. Bazıları yanmış, bazıları da çok ağır kesici yaralar almış. Belki de 2-3 gün önce ölmemişlerdi ama kan kaybından can verdiler. Yaralılara yardım bile olmadığını düşününce Takizawa'da yaşayan birini bulma düşünceniz azalıyor.

Güneş gördüklerinizden utanırcasına turuncu rengini kaybetmeye başlıyor yavaş yavaş. Siz köyün meydanına vardığınızda da batmış oluyor. Köy meydanındaki durum daha da içler acısı. Bir aralar tatlı olarak nitelendirilebilecek bir kuyu bulunuyor bu meydanda, ne yazık ki çıkrığı kırılmış. Önemli olan kuyunun kırılması değil tabi ki. Kuyunun çevresinde üst üste atılmış çocuğundan yaşlısına cesetler var. Bu cesetler evlerinde öldürülüp buraya getirilmiş gibi duruyor. Çünkü sürüklenmişler. Koskoca bir köyün kalıntıları arasında duruyorsunuz. Aradığınız shinobilerden de bir iz yok. Belki kaçtılar, belki de cesetleri yanarak tanınamaz hale geldi.

[Nyu Himei]

" Bu insanlar hayvan gibi katledilmeyi gerektirecek kadar büyük hangi günahı işlediler?! " Bir süredir kendi kendine sorduğu tek soru buydu. Gördüğü her cesette, yerin dibine gömülmüş, küle dönmüş evlerde." Daha bir kaç gün önce bu kanla yıkanmış sokaklarda küçük çocuklar koşturuyordu." Şimdi hepsi paramparça olmuştu. Hayalleri, düşünceleri gencecik bedenleriyle birlikte öldürülmüş, hayır katledilmişti. Bu yapılan öldürmek değildi. Merhametsizce katletmekten başka bir şey değildi bu yapılan.

İlerlemeye devam etti. Ölüden başka bir şey yoktu. Beline sardığı alınbandını çıkardı ve ait olduğu yere, alnına sıkı sıkı tekrar bağladı. Eğer burada ölecekse en azından köyü adına savaştığını göstere göstere ölecekti.

Sağlam bir bina görmek imkansız gibiydi Takizawada. Ya yanıp kül edilmişti binalar yada yerle bir olmuştu. Burnu kül ve yanık koklamaktan isyan ediyordu artık. Bunu yapanların arasında Katon ve Doton kullanıcısı birisi olduğunu düşünüyordu. Bu durum zaten apaçık ortadaydı. Esas soru bunu kim yada kimler yapmıştı ve amaçları neydi bu savunmasız köydeki masum canları katlederek ? Bunu öğrenmek için buradaydılar zaten. Ama öğrendikleri zaman geri dönebilecekler miydi ?

Himei bir anlığına ölüm korkusunu tüm vücudunda hissetti. Bu katliamı gerçekleştirecek kadar güçlü birisiyle baş başa dövüşebilecek kapasitede miydi ? Karşılık veremeden ölümü mü tadacaktı yoksa. Amaçlarını yerine getiremeden. Sesini ondan koparan müzik kutusunun gizemini çözemeden, köyünün daha da gelişip üç büyük köye kafa tuttuğunu göremeden göçüp gidecek miydi buradan ? " Batou'nun yanına." Sahi ya Batou'nun yanına böyle gitmeye hazır mıydı ? Hiç bir şeyi başaramamış olarak.

Köy meydanına yaklaşırken gördükleri manzara değişmiyordu. Ölü ve daha çok ölü. Bu insanları neden kimse korumamıştı. Kusagakure neredeydi bunlar yaşanırken. Burnunun dibinde onlarca insan katledilirken ? Gerçekten iki shinobi gönderilerek çözüleceğini mi düşünmüşlerdi ? Belki onlar bile bu görüntüden korkup kaçmıştı. Yada onlarda bu ceset yığının bir parçası olmuştu. Belki bu kuyunun dibine atılmışlardı. Kaçmış olmalarını düşünmek istemiyordu. Başını güneşe doğru kaldırdı.

" Kusagakurede böyle bir şey yaşanmasına asla izin vermeyeceğim."

Ne yapacakları konusunda hiç bir fikri yoktu. Ne bir iz ne bir ipucu. Buraya ne olduysa yapanı çoktan gitmiş gibi duruyordu. Zaten cesetler yeni değildi. Wakizashisini çekti. Köyün içlerine doğru ilerlemeye devam edecekti. Belki canlı birisini bulma umuduyla.

[Shizawa Tatane]

Akane-san'dan da raporunu almıştık. Tch, sanırım işlerinin kurnazlıkla bir alakası yoktu bunu yapan/ların. Evi göstere göstere yakmışlardı, üstüne inekleri falan da katletmişlerdi. Saykodelik işlerdi bu ya da bunların yaptıkları, çılgınca şeylerdi.

Akane-san ve Himei ile birlikte köye doğru ilerlemeye başlamıştık ki, kısa bir süre sonra köy girişine gelmiştik. Köy girişinde de işlerin evden pek farkı yoktu. Hay anasını satayım bu ne soğukkanlılık! Hayır, öldürürsün anlarım tamam da bu kadar açık bir şekilde öldürmek, herhangi bir gizleme çabası güdülmemesi. Çılgınlık! Atlar.. Atlar ölmüştü!

Stres, bedenimi ele geçirmeye başlamıştı. Görevin sonunda hala yaşıyor olursam kel kalmaktan korkuyordum. Ama ne var biliyor musunuz? Dürüst olmak gerekirse şu durumda en az kel kalmaktan korkuyordum. Bu kadar açık bir şekilde cinayet işleyen bi- hassiktir! Kol mu lan o? Hiç de at uzvuna benzemiyor da! Iğh.. Yavaşça yürüyüp, tahta parçalarını kaldırmış, molozları kenara itmiş ve bir cesedi gün yüzüne çıkarmıştım.

Yanmış! Tamamen yanmış cesedin kokusu mide bulandırıcıydı. Kızartılmış etten, biftekten, rostodan tamamen farklı berbat bir kokusu vardı bunun. Yüzümü, dosdoğru kolumun dirsek içine gömmüş, hızlıca kafamı başka bir tarafa çevirmiştim. Evet shinobi, evet soğukkanlı, evet cesur, evet gözü kara ama bende çok yok öyle şeylerden abi, manyak mısın lan yanmış bu!

Köyün, iç kısmına girdiğimizde işler daha garipti. Evlerin çoğuna ateşler salmışlar, bazıları da yer yarılsa da içine girsem dercesine çökmüş. Her ne kadar alaycı, iyimser düşüncelerle üstünü örtmeye çalışsam da, saldırıyı yapanların ninja olduğu belli. Bunların Ninjutsu işi olduğu, Katon ve Doton kullanımıyla ortaya çıktığı da kestirilebilir gibi duruyor.

Lakin, bu kadar ceset arasında hepsinden öte bir olay söz konusu ki, bizim buradan dönüş garantimizin olup olmadığı. Yani, bana kalırsa ben bu cesetlerin hepsini tekrardan öldürme taraftarıyım. Ne bileyim, bu kadar rahat cinayet işleyen birisi, pek ala buraya gelenlerle alt etmeyi de düşünmüştür.

"İyi yanından bakacak olursak, shinobi kimliğimizi açığa verebileceğimiz kimse yok." diyecektim, gerginliği biraz dağıtmak ve aman tanrım ben tabii ki de mükemmelim canım arkadaşlarım siz de benim gibi olun moral motivasyonu adına.

"Shinobilerin cesetleri buralarda bir yerdeler mi bilemiyorum ama, nedense bana köyün bu saldırıdan haberi varmış gibi geliyor. Her neyse, kötü sözler sarf etmek ve teoriler üretmek için doğru zaman değil. Sanırım görev buraya kadar, bu harabeye dönmüş yerde bakılacak başka bir şey yok. Şimdi çıkma vakti gibi, aslında kaçma da diyebiliriz. Gizli ve yavaş bir kaçış mı, hızlı, ani fakat fark edilmeye müsait bir kaçış mı daha iyi olur?" deyip gülümseyecek ve durumu onların da fark etmesine dair bir ipucu sunmuş olacaktım.

Aniden patlak verebilecek bir savaş epey kötü sonuçlarla karşı karşıya kalmamız demek olabilirdi. Şimdilik köyden uzaklaşmanın ilk öncelik olacağını arkadaşlarıma da yansıtmak istiyordum. Onların da kabulü durumunda, pürdikkat bir şekilde çevreden uzaklaşacaktım.

Hayır, o meydandaki ceset kulesinin bir parçası olacağımı sanmıyorum. Aksi gibi, hava da karardı. Neden her şey, bizim cenaze törenimiz için ambiyans hazırlıyormuş gibi geliyor? Tch. Paranoyaklık yapmaya gerek yok demek isterdim ama, ister istemez bir elim tantoumda hareket etmek durumundaydım sanırım.

[Kaida Akane]

İlerlemeye devam ediyordum, attığım her bir adım beni siyaha boyanmış evlere biraz daha yaklaştırıyordu. Oraya ulaştığımda birçok ceset görebilme ihtimali beni korkutuyordu. Ve elbette cesetlerle karşılaşmak istemesem de geri dönmeyen iki shinobiyi düşününce bu sadistçe davranışları yapan kişiler her kimse pek merhametli insanlar olacaklarını sanmıyordum. Bu nedenlerden ötürü kendimi bolca yanmış ceset görmeye hazırlamaya çalışıyordum.

Köyün girişine geldiğimde gördüğüm görüntünün sadece bir başlangıç olduğunu anlamıştım. Bazıları kaçmak için at arabalarını kullanmak istemişti anlaşılan. Ancak bu herhangi bir sonuç vermemişti, çektikleri arabalar paramparça olmuş. Atlar ise baş ve karın bölgelerinden kesilerek öldürülmüştü. Aklıma inekler gelmişti, benzerlik zaten tahmin edilebilecek bir şeydi. Ve kaçmak için uğraşan kişilerin sonu da ölüm olmuştu, çabaları sadece fazladan efor olarak kalmıştı. Bu kaderi 10’dan fazla sivil yaşamıştı ve yine kesici aletlerle öldürülmüştü. Kurumuş kan ürkütücüydü, ilerledikçe daha fazlasını göreceğimden artık emindim.

Girişi geçip Takizawa’ya ulaşmıştık. Her şey resmen başlamıştı ne olursa olsun bu sıralar gerçekleşecekti, yani ben öyle hissediyordum en azından. Şimdiye kadar sadece yanmış evler görmüştük şimdi ise muhtemelen doton teknikleriyle anormal bir şekilde tabiri caizse tuzla buz olmuştu. Katon, Daton bu iki elementte Saitou Shinn’in kullanabildiği elementlerdi. Başka biriside olabilirdi elbet ancak yine de bu kadar benzerlik göz ardı edebilecek bir şey değildi…

Öldürmek ve hiçbir şekilde bir saklama ihtiyacı hissetmemek. Bu duygulara bir süre önce bende sahiptim. Kılıç bile demekte güçlük çektiğim o şekilsiz bir kesici aletle canını aldığım kişilerin cesetlerini birkaç kez tekmelemiştim sadece başka hiçbir şey yapmamıştım. Yaydığı kokudan ise hiçbir zaman rahatsız olmamıştım, orada yaşayan herkes doğuştan alışkandı bu kokulara. Çürümesi veya leşçillerin hedefi olmasını önemsemezdi kimse. Ancak şimdi düşündükçe gerçekten iğreniyordum, kendimden.

Zamanla unuttuğum bu kokuyu şimdi yeniden fazlasıyla hissetmiştim ancak artık rahatsız oluyordum zamanla değişen birçok şeyden bir tanesiydi bu sadece. Burnumu rahatsız eden bir koku eşliğinde, cesetlerin arasında ilerliyorduk. 2-3 gün önce burada canlı birilerini bulabilirdik belki ama şimdi imkansıza yakındı bu olay. Köy meydanına geldiğimizde bir kuyunun çevresinde birçok ceset vardı. Buraya taşınmışlardı peki neden? Yaktın, yerin dibine soktun, kestin ve biçtin bu güç gösterisi yetmedi mi? Neden buraya taşıdılar ki? Birilerine mesaj falan yollamak istiyor olabilir mi ki?

Shinobilerden ise iz yoktu, bu sırada Tatane konuşmuştu. Buradan ayrılmamız gerektiğini söylemişti. Evet, yaşamak istiyordum ancak bu doğru muydu? Görev konusunda hiçbir ilerleme kaydedemezken oraya nasıl dönebilirdik? Gerçi köy hakkında da aklımda birçok soru vardı. Ne yapmak istediğimden emin değildim. “Ben biraz daha araştırmamız gerektiğini düşünüyorum. Sonuçta görev konusunda pek bir şey elde edemedik. Ancak ekibin genel kararı neyse onu onaylarım.”, diyecektim. Düşüncelerimi belirtirken, diğer olasılığa da açık bir kapı bırakmıştım.