[Ishi] Paket

[Hasegawa Daichi]

Atarlı sarışın, arkamda duran at arabasına doğru büyük bir öfkeyle yaklaşıyordu. Tek yapmam gereken adamın kutuları almasına izin vermek, ardından peşinden gidip havalı bir şekilde kutuları geri almaktı. Sarışın orospu çocuğu beni geçtikten sonra beklemeye başladım. 1,2,3,4... Sarışın elemanın çoktan sırtında kutularla önüme düşmesi gerekiyordu. Bu işte bir terslik olduğunu üstün zekamla hemencecik kavayıvermiştim. Hızlıca arkamı döndüğümde sarışın kaşar at arabasının başında avel avel bekliyordu. Bende merak ettim tabii ne olduğunu. Hızlıca kafamı uzattığımda bir de ne göreyim! Benim über süper güçlü sesim yüzünden köyün başı derde girmişti! Arabadan düştüğümüz anda bir kutu tamamen kırılmış ve ufak tüpler etrafa saçılmış. Tam "bişi olmaz amk" diye düşündüğüm sırada bu ilaçların köye gideceğini hatırladım. Eğer bu ilaçları köye ulaştıramazsak bazı insanlar gripten ölebi-! OLAMAZ! ANNEĞ, BABAAAAĞ, KARŞİMMMM!!! BENİM YÜZÜMDEN ÖLMENİZE İZİN VERMİYCEM!

Über süper güçlü sesimden dolayı ailemin ölüm tehlikesinde olduğunu fark ettiğimde içimde büyük bir pişmanlık hissi belirivermişti. Çok güçlü olmak sevdiklerimize zarar verebiliyor! Ama telafi edemeyeceğim bir hata değil! Eğer ilaçları sapasağlam köye ulaştırabilirsek yaptığım bu ufak hatanın hiçbir anlamı kalmayacak! Ama nasıl ulaştıracağız? İşte bunu düşünürken biricik zeki arkadaşım Hachiman'ın sesini duydum. Beni çağırıyordu, yardımıma ihtiyacı vardı. Tekeri takmasına yardım etmem gerektiğini söylüyordu. Sözlerini bitirirken bana laf sokmuş olsa da sinirlenmenin zamanı değil. Ufak bir hata yaptım ve bunu telafi edebilirim. Sessizce hatamı telafi etmek en iyi seçenek olacak gibi gözüküyor.

Hachiman'ın benden arabayı kaldırmam için yardım istediğini hemencecik anlayıvermiştim. Nede olsa alemin en güçlüsü benim, sesim hayvanları korkutuyor, kılıç tekniklerim ise insanları. Hachiman'ın yanına gittiğimde iki elimle arabanın tekerinin olduğu kısımdan tutmuş ve hafifçe kaldırmıştım. Benim için bunlar basit şeyler. Sonuçta alemin en güçlüsü benim. Hachiman tekerleği takana kadar arabayı havada tutacağım. Arabayı havada tutarken "Sarışını tanıyon mu kanka? Tanıyosan görevden sonra ağzına sıççam haberin olsun. Ayar oldum pezevenge artist artist geziyor huur evladı." diyeceğim eğer bir sıkıntı çıkmazsa.

[Masaru Riku]

Görevi tek başıma yapmaya kalkarken önümdeki manzara karşısında öylece donakalmıştım. Yapabileceğim hiçbir şeyin olmadığını görünce etraflıca düşünmeye başladım. Şimdi bu iki lanetli insanla neler yapabilirdim? Birincisi tekerlekleri takmaya yardım edip onlarla yolculuğa devam edebilirdim. İkincisi ise görevden siktir olup gidebilirdim. Bu ikisi artık yalnız başlarına neler yaparlar orası beni ilgilendirmezdi. Fazla düşünmeden ikinci seçeneğin benim için en hayırlısı olduğuna karar kılmıştım. Bu görevde bulunmak bir hata değildi, sadece bu insanlarla aynı görevde bulunmak hata idi. Yani bir daha bu insanlarla göreve çıkmayacaktım. İsimleri neydi bunların? Bişi bişi bi de haçi haçi. Tamamdır. Aklıma kazıdım bunları. Sakinim. Papatyalar, denizler, ovalar, ormanlar kadar sakinim. Sanki her an böyle etrafa kelebekler kusabilecek kadar sakinim. Derin derin nefes alıyorum. Kızmaya ne gerek var ki canım? Ne gerek var yani. Saçmalık! Ama işte bu sakinliğe ne kadar devam edebiliyorum? Sadece ve sadece 3 saniye...

Bu tuhaf bakışlı ibne ne yapmıştı biliyor musunuz? Biliyorsunuz. Bana emir vermişti. Bana ulan bana! Şuncağızcık zekasıyla bana emir vermişti. Her şeyi kendi bilir gibi konuşması falan... Beni benden almıştı gerçekten. Ulan biraz daha zekaları olsa gerizekalı olacaklarmış da ucundan kaçırmışlar ama gelmişler burada boş boş konuşmaya vakit harcıyorlar. Sikerim görevinizi de, ilacınızı da, salgınınızı da. Ben yokum arkadaş! Bu insanların yanında daha fazla vakit geçirirsem ya ben onları sikerim ya da onlar beni. Belli ki bunlar bir işbirliği içinde, önceden tanıyorlar birbirlerini. Şimdi ben bunlardan birine dalsam ikisi birden üzerime gelecek. Bu yüzden hiç ama hiç gerek yok böyle şeylere. Nefret kusuyorum şuan abi. Nefret içinde yanıp tutuşuyorum. İkisini de böyle ateş çukurunda yandığını düşündükçe tahrik oluyorum. Aslında üstün genjutsu yeteneklerimle bunları oyuna getirmek zor değil. Hatta şu önceki görevden olan eleman için en başından böyle şeyler düşünüyordum ama ne gerek var? Bu iki embesil için iki damla chakra harcayacağıma gider aynaya bakarak mastürbasyon yaparım daha iyi.

Ne mi yapacaktım? Yapacağım şey çok basit. Diğer tekerleğe doğru ilerleyecek, katanamı çekecek ve tekerleği ikiye ayıracaktım. Diğerleri yapacağımı farketmemesi için özen gösterecektim. Sonra da diğerlerine "Üzgünüm! Bu tekerlek kullanılamaz halde. Ben daha fazla bu görevle uğraşamayacağım. Ne haliniz varsa görün. Umarım götünüzü tavşanlar siker." dedikten sonra piç gülüşü yapacak ve dönüş yolundan usul usul yürümeye başlayacaktım. Artık bunların ne yapıp ne yapmayacağı umurumda değildi. Yeterki o tekerleği ikiye ayırıp işlerine çomak sokayım. Gerisi hikaye. Ayrıca, götünüzü tavşanlar siksin diye bir küfür ettim değil mi onlara? Galiba ettim. Ya da edeceğim. Delirttiler ulan bunlar beni! DELİRTTİLER!

[GM - Naruto]

Hachiman ve Daichi işbirliği yaparak tekeri takmanın yolunu arıyorlar amma... Ne yazık ki tekeri takmalarının bir yolu olmadığını görüyorlar. Tekerlerin kasayla birleştikleri yerler kırılmış durumda. Mecbur Daichi, indiriyor geri kasayı yere. Tekrar ne yapacağınızı kara kara düşünmeye başlıyorsunuz kasa başında.

Bu sırada katanasıyla diğer tekeri kesmeye niyetlenen Riku, bu niyetinden vazgeçiyor. Zira iki adet shinobinin yanında kendisi. Shinobiliği geçiyor, normal düz bir köylünün bile hareketini, kılıcını kınından çekişini fark edebileceğini anımsıyor. Bu yüzden yapmıyor bu hareketini ama yine de görevle ve tavşanlarla ilgili iyi niyetini belirtmekten de çekinmiyor. Hachi ve Daichi, Riku'ya bu davranışından sonra sinirlenseler bile, sarı saçlı adamın ufka doğru havalı havalı yürüyüp gözden kaybolmasına karışmıyorlar. Bir süre sonra da odakları adamdan çekilip, tekrar sorunlarına yoğunlaşıyor.

Kapalı konu

Masaru Riku konudan çıkarılmıştır.

[Bishamon Hachiman]

Riku denen piç tekerleğin yanına gidip kılıcına davranmıştı. Ne bok yemeye çalıştığını anlamamıştım ama sanki bir şey yapmaktan vazgeçmiş gibi bize küfür edip gitmişti. Göt hoşafı tekerleği getirme zahmetinde bile bulunmamıştı. Akuma diyor sal Daichiyi, yaprak döner yapsın şu pis herifi ama göt herif hızlı davranıp hemen gözden kaybolmuştu. Konohalı bir ezikten başka ne beklenirdi ki.

Sarı bok kendi yoluna giderken bizde tekerlekle uğraşıyorduk. Tekerlek kullanılamaz hale gelmişti. Çevreden sopa mopa bulup taksam olur mu diye düşünüyordum ama sakata gelmek istemediğimden bu fikrimden hemen vazgeçmiştim. Sonuçta normali bile anında kırılmışken, çakması bizi öldürürdü.

Şu lanet kutu kırılmasa aslında işimiz daha kolaydı ama olmuşa çare yoktu. İlk olarak kasaya gidip kırılmış kutudaki ilaçları alacaktım. Oradan çıkan ilaçları ikiye bölecektim. Bir yarısını kendim alıp kırılmayacak şekilde çantama, uyku tulumuma falan koyacaktım. Diğer yarısını ise Daichiye verecektim. Artık oda aynısını yapar. Daha sonra ise diğer iki kutuyu sırayla alıp atın yanına koyacaktım. Ceketimi çıkartıp bir atkı gibi atın boynuna saracak ve ip yada misina yardımıyla diğer iki kutuyu atın boynuna sabitleyecektim. Daha sağlam olması için Daichi'nin misinalarınıda kullanacaktım. Ceketimi atın boynuna koyma sebebim ise misina yada ipin onu rahatsız etmemesi içindi.

Atı hazırladıktan sonra arabayla olan bağlantısını çıkartıp, atın üzerine binecektim. Atın üzerindeyken '' Şu kasayı gözden uzak bir notaya it. Sarışınıda boşver. Daha önce göreve çıktığım götün biri. '' diyecektim Diachiye. Daichi işini bitirince ise Daichi'nin takip edebileceği bir hızda atla beraber ilermeye başlıyacaktım. İki saat ben, iki saat o sürecekti atı. Böylelikle yorulmadan ilerleyebilirdik. Haa unutmadan, yolda eğer Rikuyu görürsek telekinetik yeteneklerimi kullanıp Riku'nun donu ile pantolonunu kesecektim. Köye çıblak gitsin göt herif. Herşey planladığım gibi giderse görevi mutlu mesut bitirebilirdim. En güzeli ise Riku götü görevi bıraktığından para ödülünden ona kalan kısımda bizim olacaktı.

[Hasegawa Daichi]

Adeta bir kuş tüyü kaldırıyor gibi koca arabayı kaldırmıştım. Kaldırırken hiçbir şey hissetmemiştim(yalan). Sonuçta über-süper güçlü bir shinobiyim ben! Arabayı kaldırdım kaldırmasına ama tekerleği takamamamız biraz moralimi bozmuştu. Arabayı yere geri indirdikten birkaç saniye sonra sarışın orospu çocuğu küfür ede ede uzaklaştı yanımızdan. Ulan vasıfsız orospu çocuğu, madem görevin ortasında siktir olup gidicen niye göreve başvuruyorsun? Hayır, senin anan-baban köyde yaşamıyor mu? Onlara ne olacağını hiç düşündün mü? Böyle şeş-peş huur evlatları nasıl shinobi olabiliyor amına koyim? Neyse, zaten bir sike yaramıyordu. Siktir olup gitmesi bizim işimize gelmiş olabilir.

Orospu çocuğu göremeyeceğimiz kadar uzaklaştıktan sonra ilaçları nasıl götüreceğimiz hakkında düşünmeye başladım. Normalde aklıma über-süper planlar gelir ama bu sefer gelmedi. Bende zeki kankam Hachiman'ın bir şeyler düşünmesini umut ederek beklemeye başladım.

Hachiman umudumu boşa çıkarmadı. Gayet güzel bir fikirle yanıma gelmişti. Kırık kutudaki ilaçları alıp bana uzatmıştı. Hiçbir şey söylememişti, ne yapacağımızı anlamamıştım. Bende o anlık ilaçları almakla yetindim. Kucağımda ilaçlarla Hachiman'ın bir şeyler yapmasını bekliyordum. Bi anda Hachiman çantasını vs. açarak ilaçları içine doldurmaya başladı. Bende hızlıca Hachiman'ın yaptıklarını tekrarlamaya başladım. Elimizdeki ilaçlar bittikten sonra benden misinalarımı istedi. Tabii ki yine bunlarla ne bok yapacağını anlamadım. Zaten misinaları kullanmadığım için verdim. Zeki kankam atın boynuna ceketini sarmış, ardından misinalarla diğer iki kutuyu atın boynuna sabitlemişti. Gerçekten zeki bir takım arkadaşına sahibim. Bu mala sahip olduğum için şanslıyım sanırım.

Hachiman ata bindikten sonra kırık kasayı saklamamı istemişti. "Ta'am kanka o işi bana bırak". Koşa koşa at arabasına gitmiş ve kırık kasayı kucaklayacağım. Kasayı kucakladıktan sonra etrafta çalı-çırpının bol olduğu bir yer var mı diye bakınacağım. Eğer varsa kasayı oraya sakladıktan sonra Hachiman'ın yanına dönüp "Şu sarışın varya kanka. Köye dönelim anasını sikicem o orospu çocuğunun. Deli etti beni." diyecek ve Hachiman'la beraber ilerlemeye başlayacaktım.

[GM - Naruto]

Hachiman'ın hızlıca düşündüğü planı doğrultusunda sırt çantalarınızı çıkarıyor ve önce önünüze şöyle bir koyuyorsunuz. İçindeki peksimetti, krakerdi, artık köyden atıştırmalık ne verildiyse çıkarıyor ve çantalarda yer açıyorsunuz. Ardından, ilaç ampüllerini doldurmaya başlıyorsunuz. İkiniz de çantanızı doldurduğunuzda kırılmış kutudan geriye hala bekleyen ampüllerin olduğunu fark ediyorsunuz.

Çantalarınıza doldurulmamış hallerini saymaya gözünüzün yemediği ampüllerin kapasitesi yaklaşık bir mililitre. Yani çok küçük, cam ampüller bunlar. Ek olarak bir miktar flakon da var, onlar da iki mililitre. Ampüllere göre tek farkları, biraz daha geniş ve farklı şekilde olmaları, hassasiyetleri aynı. İlaçların toplamının %85ini çantalarınıza doldurabildiniz ancak, sıkış tıkış oldular ve camların birbirine sürttükçe zarar görüp kırılma ihtimalleri çok yüksek. Bu riski fark eden Hachiman oluyor.

Üstelik ikinci kutu da sağlam değil, ha kırıldım ha kırılacam diyor resmen size. Hachiman'a göre gerçekten dile gelmiş ve size bunu demiş bile olabilir ama, bu kutuyu ata bağlamaktan vazgeçmesinin asıl sebebi, onun da kırılmasını istemiyor olması. Yine de diğer kutuyu planladığı gibi bir şekilde atın boynuna asıyor.

Kasanın üzerinde hala kırılmak üzere olan bir kutu ve bir miktar ilaç olduğu için, onu ötelere öteleme planınızı bir süreliğine erteliyor ve bunlara da bir çözüm bulmak için düşünmeye başlıyorsunuz.

Bu sırada Hachiman zihnini hafifçe bir zorluyor ve gelirken kullandığınız yolu aklına getiriyor. Hızlı düşünceleri sayesinde kolayca ezberlemiş olduğu yol bir harita gibi seriliyor gözlerinin önüne. Bulunduğunuz noktaya yaklaşık yirmi dakika uzaklıkta çok ufak bir köy olduğunu anımsıyor.

[Bishamon Hachiman]

Planımın ilk aşamasını uygulamak için kırık kutudaki herşeyi çantama doluşturmuştum. Daha doğrusu doluşturabildiğim herşeyi. Bir kaç parça şey dışarıda kalmıştı. Sadece bu bir kaç parça sorun olmazdı, en kötü onlarıda üstümde bir yere tıkıştırırdım. Asıl sorun kırılma sinyalleri veren ikinci kutuydu. Kutunun durumu o kadar kötüydü ki onu ata bağlamayı bile göze alamamıştım. Eğer ikinci kutuda kırılırsa, ondan gelen ilaçlarıda koyabilececeğim tek yer göt deliğimdi. Bu yüzden acil bir plan değişikliğine ihtiyacım vardı.

Neyse ki imdadıma güçlü hafızam yetişmişti. Yakınlarda bir köy olduğunu hatırlamıştım. Bu köye gitmek bizi kurtarabilirdi ama asıl soru nasıl gideceğimizdi. İki kişi bir ata binebilirdik ama asıl sorun ilaçları nasıl taşıyacağımızdı. Ortada bırakılamayacak kadar değerli ve kırılgandılar. Tek bir kişi köye gidip yardım istiyebilirdi ama ayrılma fikri hoşuma gitmiyordu. Hala Rikuya dair şüphelerim vardı. Ağaçların orada Konohalı arkadaşlarıyla beraber bize pusu kuruyor olabilirlerdi. O yüzden az önce yaptıklarımızı kısmen geri alacaktık.

İlk yapacağım iş ata bağladığım kutuyu çözüp nazikçe yere koymak olacaktı. Sonrasında ise Daichiye '' Sarışını boş ver. Çok göte geldik. Bu halde bir km gidemeden ikinci kutuda darma duman olur. Şu arabayı getirde yeniden bağlayalım. Tüm eşyalarımızla beraber tekerlekleride üstüne koy. Bende şu ilaçları koyup yardıma geliyorum. '' diyecektim. Arabayı tekrardan bağladıktan sonra Daichiye dönüp '' Kasayı en arkadan havaya kaldıracaksın bende atı süreceğim. Yorulduğunda arkadan bağırırsın, durup dinleniriz. Yirmi dakikalık mesafede bir köy var. Oraya kadar idare etsen yeter. '' diyecektim. Üzerine koyduğumuz yüklere rağmen araba 200 kiloyu geçmezdi. Bunu sıradan bir insan bile kaldırabilirdi. Daichi ise güçlü kuvvetli bir chuunindi.

Daichi'nin evini akrabalar basmış o yüzden öğlen yada sabah yazacakmış.

[Hasegawa Daichi]

AMINA KODUMUN ATI! Tamam, çok güçlü bir sesim olabilir, ürkmüş te olabilirsin ama arabayı neden parçalıyorsun orospu çocuğu? Senin yüzünden bir saattir nasıl geri döneceğimizi düşünüyoruz. İlk planımız tekeleri takmaktı, ama orospu çocuğu öyle bir kırmış ki geri takamadık. İkinci planımız ise ilaçları ata bağlayıp gitmekti ama o da başarısız oldu. Çünkü orospu çocuğu arabayla beraber iki kutuyu kırdığı için ilaçları sokacak yer bulamadık. Sarışın yanımızda olsaydı kalan ilaçları o orospu çocuğuna verip mutlu mesut giderdik köye. Kalan iki kutuyu da kucaklayıp giderdik. Şanssızız oğlum, göreve bi orospu çocuğu denk gelir, verdikleri at ürkeğin teki çıkar. Neyse, Hachiman yeni bir plan bulur elbet. Sessizce onun yaptıklarını yapmaya devam etmeliyim. Zaten plan yapmada pek iyi değilim.

Tamda tahmin ettiğim gibi, Hachiman yine güzel bir planla geldi yanıma. Ata bağladığı kutuları çözüp yere koyduktan sonra arabayı ata yaklaştırmamı istemişti. Bende hemencecik kaldırıp ata doğru yaklaştırmıştım arabayı. Bunlar bana vız gelir, tırıs gider. Birkaç kiloluk arabayı itemeyecek kadar aciz değiliz. Neyse, arabayı yaklaştırdıktan sonra çantamı çıkartıp arabanın üstüne koymuştum. Ardından koşa koşa çıkan tekerleri alıp arabanın üstüne koymuştum. Herşeyi yerleştirdikten sonra Hachiman, arabayı en arkadan kaldırmamı, yaklaşık yarım saat taşımamı söylemişti. Yarım saat uzaklaıkta bir köy varmış. Ben niye hatırlamıyorum bunu? Salla, Hachiman'ın beni satacağını düşünmüyorum. Sonuçta onunda ailesi köyde. Belki değildir? Neyse, bu konu hakkında fazla düşünmeye gerek yok.

Sarışını boşveremem kanka. Köye gittiğimizde anasını sikicem onun. Artist orospu çocuğu."

Arabayı en arka kısmından kaldırdıktan sonra "Hadi gidelim!" diye bağırmıştım, atı ürkütmeyecek bir ses tonuyla. Geçen seferki gibi bütün gücümle bağırırsam bu sefer başımıza daha kötü bir şeyler gelebilir. Sonunda ilerlemeye başlıyoruz! Sıkıntıdan ölmek üzereydim. Kavgalı dövüşlü aksiyonlar bekliyordum, ama yaşadığım tek aksiyon atın über-süper güçlü sesimden korkması ve arabayı parçalaması oldu. Bidaha böyle atlı, arabalı görevler almicam. Her yere koşarak gidicem amk. Teknolojik şeylerle uğraşılmıyor.

[GM - Naruto]

Tüm malzemelerinizi arabaya yüklüyor ve pozisyonlarınızı alıyorsunuz. Hachi ata yönelirken Daichi kasayı kaldırmaya niyetleniyor ancak... Kasaya şöyle bir bakıyor. Etrafında falan dolanıyor. İnceliyor ediyor ama bu kasayı tutup kaldırabileceği bir yer bulamıyor. Kasa hemen hemen boyun hizasında ve kaldırmaya çalışması oldukça anlamsız. İkiniz de sorunu fark edip bu planınızın da saçma olduğuna kanaat getiriyor ve tekrar düşünmeye başlıyorsunuz.

[Bishamon Hachiman]

Herşeyi bir güzel ayarlayıp, tam yola çıkıyorduk ki Daichi'nin mal bakışlarını görmüştüm. Bu mal Pamuk Prenses ve 7 Cücelerdeki 8. cüce olduğu için boyu yetişmiyordu. Sinirden '' Amına koyyim Daichi. Sana süt iç demedik mi? '' diye bağıracaktım. Sonra ise kendimi sakinleştirip '' Şu tekerklerden birini getirde ata bağlayayım. Ayrıca atı tekrar sök. Ben köye gidip yardım istiyeceğim. Sende bu ara arabayı koru. '' diyecektim. Aslında Daichi'nin köye gitmesi ve benim arabayı korumam daha makbuldü ama Daichinin hayvan alerjisi yüzünden böyle bir şeyi yapmamız ihtimal dahilinde bile değildi. Köyle aramda 20 dakikalık bir mesafe vardı. Tek başıma olduğum için bu süreyi 10 dakikaya kadar indirebileceğimi varsayıyordum.

Herşey ayarlandığında atı köye doğru sürecektim. Yolda ilerleken geçtiğim her ağacı, üstünden atladığım her taşı, yerdeki ve ağaçlardaki tüm yaprakları hafızama sokacaktım. Böylelikle kaybolmak gibi bir derdim olmazdı. Köye varınca, yetkili birilerini arayacaktım. Eğer üst rübeli bir Shinobi bulursam başımızdan geçen herşeyi anlatacaktım. Elbette; Riku'nun Konoha ajanı çıkması, atın yılan görüp arabayı kırması gibi ufak ayrıntıları anlatmayıda unutmayacaktım. Bir sorunla karşılaşmaz isem bir-iki saat içinde dönerdim.