[Kusa] Olay Yeri İlk Müdahale

[Arete Akeno]

Güne nasıl başlarsanız gününüz öyle geçiyor. En azından ben öyle duydum. Aslında düşünce sözün haklılığı anlaşılıyor. Güne b.k gibi başlamıştım ve günümde aynen öyle geçiyordu. Ne şanssız bir insanım. Adama karşı tekniğimi uygulamamış ve yayından atılan ok gibi fırlamıştım. Sessizde hareket ediyordum tabi şu elektriğin yaydığı cızırtımsı garip ve kulak tırmalayan sesi saymazsak. Tabi hepsi bu değildi. Şu bizim mankafadan beklemediğim şekilde adamları ikna edip uzaklaştırmıştı. Bu durumda sanırım mankafa ben oluyorum. Çocuk iken de pek zeki değildim zaten. 2 yaşına kadar pek konuşmamışım. Neyse işte benim bu cızırtılar ve kalabalığın azalan sesi birleşince ortaya benim için pek hoş olmayan bir sonuç ortaya çıkmıştı. Adam benim yaklaştığımı anlamış ve beni istemediğini çok açık bir dille belirtmişti.

Adamın sesini duyduktan sonra aceleyle olduğum yerden soluma doğru yavaş adım yürümeye başlamıştım. Ellerimi de teslim oluyormuş gibi havada tutuyordum. Etrafa bakındığımda bizim mankafa ile kızılı görmüştüm. Sonrada adama dikkatlice bakacaktım. Hepsinden en kötüsü şu suratsızın ağzına laf vermekti. Şu heriften de laf yiyorum ya yazık bana. Şu iş bittikten sonra gidip bir iki tek atıyım anca öyle unuturum bu günkü rezilliği.

Sakin ve yavaşça soluma doğru yürüyecek ve binaların olduğu yerlere vardığımda jutsumu bozup olayı izleyebileceğim en rahat yere çıkacaktım.

[Miyahara Miharu]

"Salak." diye mırıldandı genç kız. Neden böyle bir şey yapma gereksinimi duymuştu acaba? Miharu, herkesin yapması gereken şeyleri söylemiş ve çocuğa Kon Ko'ya yardımcı olması gerektiğini açık açık belirtmişti. Ama o ne yapmıştı peki? Kızın daha önce görmediği bir jutsu uygulayıp elektrik adama dönüşmeyi tercih etmişti. Uzun saçlı adam ise bir anda karşısında raiton ile yüklenmiş bir insan vücudu görünce tedirgin olmuştu tabiki. Hatta rehinesinin boğazına, kanamasına yetecek kadar derin bir çizik bile atmıştı. Öte yandan etraftaki kalabalık da aynı şekilde olay yerinden uzaklaşmıştı yaşadıkları korkunun etkisiyle. Bu da Miharu'nun kendisi ile konuşacak birini bulamamasına sebep olmuştu. İşler tamamen onların aleyhinde ilerliyordu. Daha olay yerine intikal ettikleri ilk anda rehinenin hayatını tehlikeye sokmuşlardı bile. Eğer bu performans ile devam ederlerse görevin sonunu bile getiremeyebilirlerdi.

Miharu, daha yaşanan olayların etkisini üzerinden atamadan Ko araya girmişti hemen. Anlaşılan o da tehlikenin farkındaydı. Yanlarındaki çocuğa hemen olay yerini terk etmesi gerektiğini söylemişti kaba bir dil ile. Sonrasın da adamı sakinleştirebilme çabasına girmişti. Aslında Miharu, takım arkadaşından bu kadar düşünceli bir hareket beklemiyordu. Onun daha çok "kendi yöntemleri" ile olayları çözmeye çalışacağını düşünüyordu. Genelde bir eğlence meraklısı ile bir kendinin bilmişin olduğu takımda mantıklı kararları vermek kendisine düşüyordu ama bu sefer Ko'nun da olayın ciddiyetinin farkında olduğunu anlamıştı. Tek yapmaları gereken bir jounin olay yerine gelene kadar etraftaki halkı kontrol altında tutup rehineye zarar gelmesini engellemekti. Tabi, bu gidişle bunu başarabilecekleri tartışılır bir konu haline geldi ama hep beraber göreceğiz neler olduğunu.

Ko, Miharu'nun aklındaki şeyleri söylediği için genç kız ekstra bir şeyler dile getirmeye yanaşmamıştı. Zaten Akeno da adamın istekleri doğrultusunda yaptığı jutsuyu sonlandırıp uygun bir yere saklanmak için harekete geçmişti. Şimdi Miharu'nun tek yapması gereken şey Ko'ya yardımcı olmak olacaktı. Artık kimliği belli olduğu için yeniden kalabalığın arasına karışmaya çalışmak istemiyordu. Zaten uzun saçlı adam da kızın farkında olduğu için Miharu ortadan kaybolduğu anda sert bir tepki verebilirdi. Bekleyecekti o yüzden şu an için sadece. Adamın Ko'nun sorularına cevap vermesini bekleyecekti.

[GM - Naruto]

Akeno: İki elini kaldırıp harekete geçtiğinde uzun saçlı adamın yan gözle seni takip ettiğini görüyorsun. Adamla bir süre bu şekilde bakışmanızın ardından ise birden içinde yüksekten düşmüşsün gibi bir his doğuyor. İçinde bir boşluk var gibi hissediyorsun ve bu şekilde ilerlemeye başlıyorsun. Adımların yavaşlıyor, zira kafan gittiğin yerden çok düşüncelerine odaklanmış halde. Ya rehine ölürse? Adam seni görünce kadına zarar verdiyse? Görevin sonunda ne olacak peki? Bu yaptığın hareket elbette üslerine gidecektir. Hiç değilse Ko veya Miharu bunu raporlarına yansıtacaktır. Peki o zaman ne olacak? Görevdeki başarısızlığını nasıl açıklayacaksın? Binaların olduğu yere varıyorsun, ancak bu epey zaman alıyor. Jutsunu bozduğunda ise sadece binanın yanında durabiliyorsun.

Ko’nun sözleri uzun saçlı adamı çok da rahatlatmış gibi durmuyor. Hala kunaiyi bastırarak kadının boynuna tutarken “Sizler de shinobisiniz, değil mi? Defolun buradan!” diye haykırıyor. Hemen ardından ise Akeno’ya kaçamak bir bakış atarken “Özellikle de bu herif!” diye ekliyor. Her ne kadar adam Ko’ya nazaran tıfıl olsa da, ilk isteğini yerine getirmiş olmanız adamın elini güçlendirmiş gibi görünüyor. Öte yandan Akeno’nun tam olarak ortadan kaybolmamış olması da adamın öfkesini arttırmışa benziyor. Tam bu esnada da adamın kolları arasındaki kız ağlamaya başlıyor. Çevrenizde bir uğultu oluşmaya başlarken, kalabalığın içinden bir cengaver size yönelik olarak “Şu işi halledecekseniz halledin! Yoksa biz halletmesini biliriz!” diye bağırıyor. Kafanızı şöyle bir çevirdiğinizde bunu kimin söylediğini teşhis edemiyorsunuz. İnsanların hepsinin yüzünden mutsuz bir ifade görebiliyorsunuz sadece. Sizden daha fazla şey bekliyorlarmış da siz pek bir şey yapmıyorsunuz gibi bir ifade de denebilir buna.

Genel: Akeno bu tur hiçbir hamle almayacak ve olduğu yerde karamsar düşüncelerine dalmış olacak. Kendi kafasında bu düşüncelerle boğuştuğuna dair bir RP yazacak. Miharu ve Ko Akeno’ya müdahale edebilirler veya durup olayla ilgili farklı formül arayışlarına girebilir.

[Kon Ko]

Koydum kıçımı yere, kurdum bağdaşımı. Sonra da başladım ağzıma geleni söylemeye. Aslında hepsi rol. Gel gör ki genelde takımdaki en salak ve sevilmeyen kişi olan bana kalıyor bu iş. Neler olacak bakalım. Bağdaş kurduktan sonra ilk olarak bu karıyı tutan godoşa bağırmaya başladım. "Biz de shinobiyiz, he. Aha da yaydım kıçımı, gitmiyorum! Aptalı oynamaya gerek yok. Hepimiz o kadının senin buradan çıkış biletin olduğunu biliyoruz. Belli ki bazı sorunların da var. Yardımcı olmaya çalışıyorum diye götlük yapmanın alemi yok. Şimdi adam gibi oturup konuşabiliriz yada birbirimizi kesmeye devam ederiz. Ama unutma ki benim bakışlarım seninkilerden çok daha seksi!" Orospu çocuğuna bak ulan sen! Benim gibi adamı deli ediyorlar. Zaten bir daha da başkasının hayatının tehlikede olduğu göreve katılmam. Taşak geçmeye gelmiyor bir tarafına yerleştireyim.

Bir de bu halk dediğimiz ibnelere cevap vermek gerekiyor. Hayır, güç kullansak da orantısız güç kullanıyoruz diye olay çıkar. Napalım kardeş, o kadar kuvvet var ki en azı bile size orantısız gelir. Muhahaha! Her neyse, bunlara da cevap vermek lazım. Ama bunların öteki adam gibi mecburiyetleri yok. Galeyana falan gelirlerse boku yiyebiliriz. Riske gireceğiz artık.

Sırtım hala kalabalığa dönükken, gözlerimi sorunlu arkadaştan ayırmadan, "Siz de susun ulan! Şurada barışçıl yollarla çözüm üretmeye çalışıyoruz! Matsuoka-dono önünde kan mı dökülsün yani!" diyerek milletin damarına basmaya çalıştım. Tutar umarım. Ama bu kadarı yetmez. Birkaç laf daha sıkıştırdım nefes aralığından sonra. "Shinobinin amacı halkı güvende tutmaktır. Yöntemi ise bu uğurda olabildiğince az kan dökmektir. Ama her şeyden önce Kusagakureliyiz ve Matsuoka-dono'ya saygısızlık, shinobilik uğruna bile yapılamaz! Bırakın da konuşarak halledelim!" Aha, böyle dedik ama bu Miharu kezbanı Kusagakureli değil ki! Millet bunu biliyordur herhalde. Bu antitezi de onlar kullanmadan çürütmem, savunmamı yapmam lazım. "Kusagakureli olmayanlar bile bu ağaca saygı duyarken siz bu duyarlılığı göstermeyecek misiniz!? Yazıklar olsun öyle Kusagakureliye!" dedim Miharu'yu kastederek. İyi gazladım herhalde. Bakalım aşmış sosyal yeteneklerim ne kadar yeterli olacak.

Bunlar da ne kadar salak çıktı arkadaş. Bir şeyler düşünün amına koyim! Ceviz kadar beyinle her şeyi ben idare ediyorum. İşte beyinin büyüklüğünden ziyade kullanma kapasitesi önemli. Koyduğumun özürlüleri...

[Arete Akeno]

Yavaşça adamın yakınından uzaklaşırken onun kötü bakışlarını hissedebilmiştim. Bu görev benim yüzümden oldukça zora girmişti. Bu başarısız olduğunuzda yaşlı bir kadının kedisini kaybedeceği tarzdan bir görev değildi. Sonunda birden fazla insanın hayatını kaybedebileceği kadar önemli bir görevdi. Ve ben bunu batırmıştım. Binalara doğru ilerlerken dönüp bir kez daha arkama bakmıştım. Adam hala bana bakıyordu. Bakışları pek hoş değildi. Hiç bir şeyi olmayan bir insanın öfkeli bakışları vardı. Hiçbir şeyleri olmayan insanlar Dünyadaki en korkunç ve tehlikeli insanlardı. Kaybedecek bir şeyin yoksa her istediğini yapabilirdin. Dışarıdan bakan biri ne istediğini yada ne yapacağını çözemezdi.

Binaların yanına geldiğimde bir an için düşüncelerimden sıyrılıp, binanın üstüne çıkmaya başlamıştım. Binanın tepesine vardığımda olayı inceleyip fırsat kollamaya çalışmak istese de düşüncelerim buna izin vermemişti. Kadın ölse benim için ne değişirdi ki? Alt tarafı sivil bir kayıp, 30 yıl önce bundan yüzlerce kat fazlası yaşanıyordu. En kötü ne olabilirdi ki? Uyarı mı alırdım? Shinobilikten mi atılırdım? Eğer shinobilikten atılırsam ne iş yapabilirdim ki. Bildiğim ve yapabildiğim yegane iş buydu. Yaşım geçtiği için yurtta da kalamazdım. Tanıdığım bir yakınımda yoktu ki yanında kalayım. Elimi cebime atmış ve bir kaç ryo çıkartmıştım. Elimdeki tüm para buydu. Bu beni en fazla bir hafta yeterdi. Muştalarımı da satarsam belki bir kaç ay idare edebilirdim. Peki sonra ne yapacaktım. Para elinde sonunda bitecekti. Birinin ölümüne sebep olan birini işe alan olurmuydu. Peki ölen kadının ailesi intikam almak isterse ne yapacaktım. Köy için vazgeçilmez önemde biri değildim. Sırf medyayı susturmak için beni günah keçisi yapabilirlerdi. Belkide başka köye giderdim. Ama doğduğum büyüdüğüm köyde bile yalnızlık çekerken başka bir köyde ne yapardım. Dağa çıkıp eşkiya olabilirdim. Geliri iyiydi. Yalnızlıkta sorun değildi. Shinobi yeteneklerim sayesinde epey başarılıda olurdum. Bu fikir oldukça kafama yatmıştı. Bir an için rahatlamış ve kunaimi elime alıp adamın arkasından saldırmak için hazırlanıyordum.

Bir kaç adım atmıştım ki aklımı başka bir düşünce sarmıştı. Peşime beni avlamak için birini yollarlarsa ne olacaktı. Tek bir Jounin beni avlamaya yeterde artardı bile. Bu tarz suçlulara hiç hoş davranılmazdı. Hapse mi girecektim. Hapisler benim gibi biri için hiç hoş değildi. Peşime düşen kişi ölen kadının ailesinden olursa ne olurdu?Beni öldürürmüydü? Ölüm düşüncesinden sonra etrafımla olan bağlantım kesilmişti. Sanki dünya sadece benden ibaret hale gelmişti. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki her atışını rahatlıkla takip edebiliyordum. Dünya bir anda yavaşlamıştı. Herkesi ve her şeyi ağır çekimde görüyordum. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bir an için yerinden çıkacağını sanmıştım. Ellerimi kaldırıp baktığımda titrediklerini görmüştüm. Depremde sallanan avize gibi titriyorlardı. Durdurmaya çalışsam da durduramıyordum. Yüzümden ve sırtımdan soğuk terlerin aktığını hissedebiliyordum. Her bir damla buz gibi soğuk gelmişti. Havada bir anormallik olmasa da donarcasına üşüyordum.

[Miyahara Miharu]

Akeno'nun, adamın sözlerini yerine getirip yavaş yavaş olay yerinden uzaklaşması ve kalabalığın da birkaç metre geriye çekilmesiyle açıkta kalan Miharu ve Ko'ya dönmüştü uzun saçlı adamın gözleri. Elindeki kırmızıya boyanmış kunaiyi kadının derisi üzerinde açtığı çiziğe biraz daha bastırarak bağırmıştı onlara. Akeno'nun onun sözlerini yerine getirmesi ile birlikte biraz daha güven kazanan adam Miharu ve Ko'nun da olay yerini terk etmesini istemişti sert bir şekilde ama herkes biliyordu bu ikilinin buradan gitmeyeceğini. Kadın da boğazındaki kunainin verdiği acı ve korku ile birlikte serbest bırakmıştı sonunda gözlerinde biriken boncuk gibi göz yaşlarını. Miharu da etkilenmişti ister istemez bu durumdan. Bir şeyler yapması gerektiğinin farkındaydı. Olay yerine geldikleri andan itibaren hiç bir şey yapmadığının farkındaydı. Deyim yerindeyse yan gelip yatıyordu görevin başından beri. Ko'nun agresif tavırlarının, adamı ve etraftaki kalabalığı daha da sinirlendireceğini biliyordu ama bir gerçek vardı ki o da adamın kollarının arasında zorla esir ettiği kadının onun buradan sağ çıkmasının tek yolu olmasıydı. Eğer o kadına bir şey olacak olursa aynısını hatta daha da beterinin kendisinin de başına gelecek olduğunu bilmesi gerekiyordu uzun saçlı adamın.

Akeno'ya döndürdü keskin bakışlarını. Bir binanın tepesine çıkıp olayları izlediğini fark etti. Kendi içinde bir savaş verdiği dışarıdan bakıldığında bu uzaklıktan bile belli oluyordu. Acaba ne geçiyordu aklından? Az önce başına gelenlerden sonra intikam için bir şeyler mi düşünmeye başlamıştı? İçine kapanık birisi olduğu konuşmalarından belli oluyordu ama verdiği yanlış bir hata yüzünden bir kadının hayatının tehlikeye girmesini istemeyeceğini de biliyordu. Belki de bir an için bu adama doğrudan saldırmayı düşünmüştü. Hak veriyordu çocuğa Miharu. Kendisi de düşünmüştü bu hamleyi. Yani en kötü ne olabilir ki? Shinobilikten atılmanın üzerinde pek etkisinin olacağını sanmıyordu. Sonuçta bu mesleğin küçükken hayal ettiği kadar masum olmadığını tecrübe etmişti birçok kez. Keşke her şey şapkadan tavşan çıkartmak kadar basit olsaydı...

Adamın kendisine bağırması ile birlikte geriye doğru birkaç adım attı. Onun emirlerini yerine getirmek istemiyordu fakat rehineye bir zarar gelmemesi için adamın koyduğu kuralların bir çoğuna uymak zorunda olduğunun da bilincindeydi. Ama bu durum gerçekten de çekip gideceği anlamına gelmiyordu. En başından beri yapması gereken şeyi yapmayı planlıyordu ilk iş olarak. Uzun saçlı adam ya da olay hakkında herhangi bir şey öğrenememişlerdi şu ana kadar. En azından adamın ve rehinesinin kim olduğu ya da olayın neden gerçekleştiğini bilmek istiyordu? Rakibini tanımak istiyordu açıkçası. Eğer karşısındaki kişi kendisi gibi bir shinobi değilse -ki şu anlık öyle durmuyordu- bu da algılarının bir hayli geri kaldığını ve doğru yapılan bir plan ile adamın alt edilebileceği anlamına geliyordu. Ama şu anlık bu tür olayların gerçekleşmemesini diliyordu. Şimdilik az önce bağırarak kalabalığı biraz daha ayağa kaldıran kişinin yanına gidip ondan olay ile ilgili bir şeyler anlatmasını isteyecekti ve belki de güzel bir azar çekerdi ona. Sonrasında neler yapacağı olayların gidişatına bağlı tabiki.

[GM - Naruto]

Ko oldukça kendinden emin bir şekilde, en azından kendisi kendinden emin olduğunu düşünerek yere çöküyor ve tiradını atıyor. Fakat ne karşısındaki adamdan ne de kalabalıktan beklediği tepkileri alamıyor. Sanki kendi kendine konuşmuşçasına kelimeleri havada uçup gidiyor. Sadece Matsuoko-sama’nın ismini zikrettiğinde etrafta bir homurdanma duyuyor, ancak bunun dışında hiçbir tepki yok. Sesi boşlukta yankılanırmışçasına konuşmasının ardından kendisine bir tepki gelmeyince, Ko da bir şeylerin ters gittiğini anlayabiliyor. Ko konuşmasının etkisizliği ile cebelleşirken karşısındaki adam “Bunu son kez söylüyorum, ya defolup gidin buradan ya da kızın ölüsünü veririm elinize! Benim kaybedecek bir şeyim yok, ama siz bu kızın ölmesine izin verirseniz göreviniz de başarısız olur! Şimdi defolmayı bir daha düşünün ahmak shinobiler!” diye haykırıyor. Adamın ne sözleri ne de bakışları yalandan uzak. Giderek artan öfkesi sesinin artmasından ve gözlerinin giderek belirginleşmesinden açıkça görülüyor.

Kapalı konu

Akeno: … Jutsunu bozduğunda ise sadece binanın yanında durabiliyorsun…
… Akeno bu tur hiçbir hamle almayacak ve olduğu yerde karamsar düşüncelerine dalmış olacak. Kendi kafasında bu düşüncelerle boğuştuğuna dair bir RP yazacak…

GM mesajında da belirtilmiş olduğu gibi Akeno hamle alamamakta ve binanın yanında durmakta. Yani RP’sinde belirttiği gibi binanın tepesine çıkmış değil. Bu yüzden turu iptal, öylece durduğu varsayılacak. Bu turda ise az önceki etkilerden tam kurtulamamış bir halde olacak ve bu sebeple yine hiçbir hamle almayacak.

… Çevrenizde bir uğultu oluşmaya başlarken, kalabalığın içinden bir cengaver size yönelik olarak “Şu işi halledecekseniz halledin! Yoksa biz halletmesini biliriz!” diye bağırıyor. Kafanızı şöyle bir çevirdiğinizde bunu kimin söylediğini teşhis edemiyorsunuz. İnsanların hepsinin yüzünden mutsuz bir ifade görebiliyorsunuz sadece…

GM mesajında da belirtilmiş olduğu gibi size bunu söyleyen insanın kim olduğunu bilmiyorsunuz. Ancak Miharu RP’sinde kim olduğunu bilemediği bir adamdan bilgi alacağını belirtmiş. Bu sebeple Miharu’nun turu da iptal. Kendisinin bulunduğu noktada öylece durduğu varsayılacak.

Ayrıca GM mesajlarını lütfen daha iyi okuyun.

[Kon Ko]

İyice sıçtık. En azından Matsuoka-dono numarası tuttu. Bu arada, kusura bakma Matsuoka-dono. Böyle bir şey için adını kullanmak istemezdim ama mecburdum. Ne kadar mecbur olsak da bir boka yaramadı. "Doğru söylerim halk razı değil. Eğri söylerim hak razı değil." derler. Bizim görevde o duruma girdi artık. Adamın şakası yok, karıyı kesecek. Ne kadar iyi bir yalancı olursa olsun gözlerini belirginleştiremez herhalde. Öteki taraftan halkın baskısı var. Burayı terk edip gidersek hem adamı ve dolayısıyla kadını hem de bizi perişan ederler. Terk etmeyince de aynı sonuca ulaşacağız. Adam kadını kesecek. Sonra da halk hem adamın hem de bizim kafamızı gözümüzü yaracak. Geriye cevaplanması gereken tek soru kalıyor: burada kalıp hatalarımın bedelini görecek ve gerçek cezam olmasa da hak ettiğim bir acıyı yaşayabilecek miyim? Ben bu görevin sorumlusu değilim, bu başarısızlık sadece benim başarısızlığım değil. Ama bu konuda herkesin kendi adına karar vermesi gerekir. Of anasını! Bu kadar ciddiyet kafa bırakmadı ben de.

Arkadaş kendi hayatımı verecek olsam bu kadar dert etmem. Başkasının hayatı işin içine girince bozuyor beni. Karar da veremiyorum ki. Sanırım sadece ayağa kalkıp bekleyeceğim. Adamı ikna etmeye çalışır, yaşama sevincini neden kaybettiğini falan sorardım da bana cevap verecek olsa çoktan verirdi herhalde. Her istediğini de yaptık ulan! Benden bu kadar sanırsam. Miharu ya da heykel kardeş bir şeyler yapar yaparsa. Ben kararsızlığı en kötü karara tercih edeceğim bu seferlik. Sap gibi bekleyeceğim. Artık benim hareketlerimden ne fayda gelir bilmiyorum. En azından olay çıkarsa durdurabilirim belki. Dolayısıyla bu adamın amına koyayım. Madem o kadar kasvetlisin kendi canına kıy! Orospu çocuğu! Ulan karıyı keserse rüyama da girer kesin. Of ulan!

[Miyahara Miharu]

Durdu... Olduğu yerde hareket etmeden durdu ve etrafı inceledi birkaç saniyeliğine. Matsouka denilen ağacın altında, uzun saçlı bir adamın bir kadını rehine alması ile birlikte başlamıştı her şey. Meraklı kalabalık şekillenmişti kısa sürede olay yerinin etrafında. Kalabalığın gözlerinden uzun saçlı adama olan sinirlerini okuyabiliyordu. Bu insanların bir şeyler bildiğine emindi ama şu ana kadar hiç biri çıkıp da ortada neler döndüğünü onlara anlatmaya yeltenmemişti. Sinirlerini kontrol edememeye başladığını fark etti. Çıktığı görevlerde son derece soğuk kanlı hareket etmeyi başarmıştı şu ana kadar ama bu sefer bir şeylerin farklı olduğunu biliyordu. İçinde bir şeylerin kıpırdamaya başladığını hissediyordu. Onları korumak için canını ortaya koyduğu Kusagakure halkı şimdi ona sırt çevirmişti.

Başarısız olması ve adamın rehinesi olarak tuttuğu kadını öldürmesi durumunda olacakları düşündü. Büyük ihtimalle kadın bir darbe aldığı anda uzun saçlı adama saldırırdı. Tabi bu sırada etraftaki öfkeli kalabalığın da o ve takım arkadaşlarına saldıracağını da düşünmek zorundaydı. Belki de hayatta ilk defa bu kadar çıkmazda hissetmişti kendini. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu ilk defa. Aklına gelen her şey onu daha da büyük bir soru işaretine yönlendiriyordu. Eğer o kadına bir şey olursa uzun saçlı adam da kendisi de kurtulamayacaktı olayları izleyen kalabalığın keskin öfkesinden.

Ko'nun elinden geleni yapıp sınırlarını zorlamasının ardından artık onun da bir çelişki içinde kaldığını anlayabilmişti genç kız. Konuşma sırasının ona geçtiğini biliyordu. Etraftaki kalabalığın oluşturduğu gürültünün içinde yoluna kaybetmiş birisi gibi konuşmaya başladı. "Biliyor musun? Biz shinobiler insanların sandığı kadar masum kişiler değilizdir. Hepimiz shinobiyi olmayı seçerek farklı bir amaca hizmet etmeyi amaçlamışızdır. Kimileri köyünü korumak ister, kimileri bir akrabasının intikamını almak. Bazılarımızın ise daha acımasız planları vardır. En başından beri insanların kötülüğünü isterler." dedi ağır ağır ve bir süre duraksadıktan sonra devam etti. "Ve sanırım ben yaşadığım onca acının ardından, insanların kötülüğünü isteyen shinobiler klasmanında yer alıyorum. Elinde tuttuğun rehine ya da arkamda duran öfkeli kalabalık benim için hiç bir anlam ifade etmiyor. Ve biliyor musun açıkçası bu görev de pek umurumda değil. Başarısız olduğum için yiyeceğim azarın ya da görevden alınmamın hatta ve hatta hapse atılmamın da pek umrunda olmadığını söyleyebilirim sana. Şu anda tek istediğim şey bana bir çöpü andıran o suratına güzel bir yumruk geçirebilmek." dedi. Neden böyle hakaret dolu ağır cümleler kurduğunu bilmiyordu. Sözlerinin adamı ve onları izleyen öfkeli kalabalığı daha da kızdıracağını biliyordu. Sadece içinden gelenleri söylemek istemişti. Görevi ve görevin sonucunda başına gelecekleri umursamadığını anlatarak adamın gözünü korkutmayı da amaçlamıştı biraz. Gerçekten de hiç tanımadığı bir köyün hiç tanımadığı bir insanı önemli değildi onun için. Çıktığı görevlerde onlarca insan ve aileye zarar vermek zorunda kalmıştı ve bu listeye bir kişinin daha eklenmesi umrunda olmayacaktı. Tek istediği şey uzun zamandır aralarında dolaştığı ve belki de aralarında daha önce konuştuğu insanların bile olduğu shinobileri azarlayan bu topluluğun ortadan kaybolmasıydı.

[Arete Akeno]

Hala olayların neden böyle geliştiğini anlamaya çalışıyordum. Ufak bir hata ve tüm hayatınız mahvoluyor. Shinobi olurken hayati risklerin olduğunu biliyordum. Ama böyle bir hata yüzünden tüm hayatımın kayması çok farklı bir şeydi. Sanki hayatım elimden çekip alınıyordu ve benim bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yoktu. En kötüsü ise neler olacağını bilememekti. Neler olacağını bilseydim kendimi buna hazırlar ve dayanabilirdim. Ama bilemiyordum. Diğer iki shinobi bu işi çözebilecek miydi? Yoksa çözemeyecek miydi? Eğer kötü son olursa cezamız ne olacaktı? Bu soruların cevapları benim için çok önemliydi. Çünkü gelecekte başıma ne geleceğini bunlar belirleyecekti. Şuana kadar hoş ve güzel şeyler pek gelmemişti. Duruma bakılırsa gelmeyecekti de. Belkide lanetlenmiştim. Bazıları insanların birden fazla hayat yaşadığını ve sonunda mutlak bilgeliğe eriştiklerinde bu sistemden kurtulduğunu söyler. Belkide ben önceki hayatımda çok kötü şeyler yapmıştım ve şimdi onun cezasını çekiyordum. Öyle bile olsa önceki ben başka biriydi, şimdiki ben ise farklı biri. Önceki'nin günahları için sonrakini cezalandırmak saçmaydı. Bu babasının günahları için çocuğunu cezalandırmaya benziyordu.

Belkide sorun bendeydi. Sistemi ve çevreyi suçlamadan önce kendimi suçlamalıydım. Her şey ailemin ölümüyle başlamıştı ama sonrasında olan çoğu şeyde benim etkim vardı. Yurta yangını ben çıkarmıştım burada da aptallık edip ses çıkartan bir jutsu ile düpe düz dalmıştım. İki olayda hayatımı şekillendiren ve şekillendirecek şeylerdi. İkisinde de hatalı davranmış ve geleceğimi karartmıştım. Belkide yaşamayı hak etmiyordum. Çevresine zarar veren kötü bir insandım. Bu güne kadar kimseye büyük bir yardımım dokunmamıştı. Ama bir çok zararım olmuştu. Benim hayattaki rolüm kötü adam olmakta olabilirdi. İnsanlara isteyerek zarar vermiyordum ama vermeli miydim? Son durumu da göze alınca açıkça görülüyordu ki çabalasam bile iyi bir şey yapamıyordum. Ama çabalamadan bir sürü kötü şeyin olmasını sağlayabiliyordum.

Aslında her şeyin temelinde yaşama ve bir şeyin parçası olma isteği yatıyordu. Her canlı gibi yaşamak istiyordum. Ayrıca yine her canlı gibi bir şeyin parçası olmakta istiyordum. Shinobi olmamın en büyük nedenlerinden biride buydu. Köyün bir parçası olursam geçmişimde ki hataları temizleyip normalleşe bileceğimi düşünmüştüm. Ama kötü şans her zamanki gibi peşimi bırakmamıştı.