[Ame] Rutin Eskort II

[Takashi Raiden]

''İsmim Senji Kamanosuke" diyerek sorumu cevapladı. " hey kızıl saçlı, yani Ronin sende cevap bekleyen bir sorum var çocuk hala cevabımı alamadım" Gerçekten anlamamış mıydı ? Hangi insan havalı olmak için göz bandı takardı ki ? Ama ses tonuna bakılırsa gerçekten merak ediyordu. Ronin "Evet dostum, sağ göz bandım yalnızca havalı olmak için diyebiliriz. İhtiyacım olduğundan değil ama takmak gerçekten bana güzel geliyor. Zaten içindeki mini deliklerden sanki hiç takmamışım gibi görebiliyorum yani çıkarmamı da gerektirmiyor." diye cevap verdi. Zayıf noktasını olabildiğince az kişiye söylemek istiyordu anlaşılan. Ama Kamanosuke buna inanır mıydı bilmem.

Ardından yerlerimize geçip ormanda yürümeye başladık. Bunu yapmaya başladığımız an gelirken neden ağaçların üstüne çıktığımızı bir daha hatırladım. Burada yürümek cidden çok zordu. Kısa bir mesafe yürümüş olsak da sıkça ağaç dallarına çarpıyordum. Beni yere düşürmek istermiş gibi uğraşan çamuru da unutmamak lazım. Ama başka bir şansımız yoktu. Şu adamın iplerini açsak da ağaçların üstünden gidemezdi. Sıradan bir sivildi büyük ihtimalle. Ağaçların üstünde gitmek onu aşardı. Köyde yürürken karşılaştıklarım gibiydi. Özel bir yanı yoktu, en azından öyle gözüküyordu. Oldukça çaresizdi. Ağlamasını duyabiliyordum

"N'olur bırakın beni, ben bir şey yapmadım, lütfen! Zindana gitmek istemiyorum! Lütfen!" diye yalvarmaya başladı birden. Sesi git gide yükseliyordu. Bunları söylerken ağlıyordu aynı zamanda. Gerçekten içten ağlıyordu. Bu benim için gerçekten bir ilkti. Benden yaklaşık 10 yaş büyük olan biri, ağlayarak yalvarıyordu. İçimde bir huzursuzluk vardı. Bir şeyler yanlış gibi hissediyordum. Ben bunları düşünürken Ronin hızlı davranıp adama cevap verdi "Aynen. Tabii. Zaten kim gerçekten suç işleyip zindana düşer ki dostum? bizi ormandaki şu üç yakışıklıdan daha merhametli görmüş olabilirsin çünkü daha isteğimizin dışında giden bir şey olmadı. Sen suçlu ol ya da olma görev icabı daichou binasına götürüleceksin ve herhangi bir şeyden dolayı konuşman da yasak, mümkünse ağlamanı da azalt. Eğer emirlere itaat etmezsen keşke sonsuza dek yahiko timiyle kalsaydım diye dua edecek bir duruma düşebilirsin." Ama bunu söylerken onun da tam olarak emin olmadığını anlayabiliyordum. Ama sıradan bir sivilin daicho binasına götürülmesi için 3 chuunin'in görevlendirilmesi biraz saçmaydı. Yine de adamın ağlamasına dayanacak durumda değildim. Ronin "Son olarak, düşmemeye çalış. O iplerin ne kadar sıkı olduğu umrumda bile değil, bizi yavaşlatacak herhangi bir şey yapma." diye ekledikten sonra, konuşmaya başladım "Hey Ronin, bu kadar çabuk karar vermeden önce olanları adamdan dinlemeliyiz. Çünkü bu görevle ilgili beni rahatsız eden bir şeyler var." Adamın yaptığı her şey bir numara olabilirdi. Ama bu kadar içten ve umutsuz ağlayan birini dinlemeden onu zindana atmak kesinlikle benim yapabileceğim türden bir şey değildi. Ormandaki ağaçlıkların arasından yürümeye devam ederken çaresizce ağlayan adama seslendim "Kimsin, neden tutuklandın, ve sıradan biriysen neden senin için 3 chuunin görevlendirildi?" Adamı dinlemeye hazırlanırken olası saldırılar için de dikkatimi dağıtmamam lazımdı

[Senji Kamanosuke]

Sorduğum soruya aldığım cevap "Evet dostum, sağ göz bandım yalnızca havalı olmak için diyebiliriz. İhtiyacım olduğundan değil ama takmak gerçekten bana güzel geliyor. Zaten içindeki mini deliklerden sanki hiç takmamışım gibi görebiliyorum yani çıkarmamı da gerektirmiyor." olmuştu. Bu dediklerine inanmıştım.
''Ehehehe, dostum o göz bandı ne kadar üstünde güzel dursada, benim gibi bir görünüme asla sahip olamayacaksın.'' Diyerek hem hafif esprili hemde kendimi tatmin ettiğim bir cümle kuracaktım. Ayrıca bu çocuklara yavaş yavaş alışıyor gibiydim. Tam anlamıyla bir güven olmasa da, aramızda ki sessizlik küçük diyaloglara dönüşmeye başlamıştı yavaş yavaş.



Öte yandan şu orman canımı sıkmıştı. Üstüm başım batmış, kötü hale gelmişti. Dallara takılıyor, çimlere batıp çıkıyor
, çamur üstünde kayma tehlikesi gibi şeyler başımıza geliyordu. Çok canımı sıkıyordu bu olay fakat bir görevin ortasındaydık. Canımı sıkan bir olay daha vardı, şu adam hala ağlıyordu. Tamam bekçilerin ona davranışlarını doğru karşılamamıştık fakat bize verilen görev onu belirtilen yere teslim etmekti fakat onun ağzından çıkan sözler ''N'olur bırakın beni, ben bir şey yapmadım, lütfen! Zindana gitmek istemiyorum! Lütfen!" oluyordu. Tam ağzımı açıp ona susmasını söyleyecekken Ronin konuştu ve "Aynen. Tabii. Zaten kim gerçekten suç işleyip zindana düşer ki dostum? bizi ormandaki şu üç yakışıklıdan daha merhametli görmüş olabilirsin çünkü daha isteğimizin dışında giden bir şey olmadı. Sen suçlu ol ya da olma görev icabı daichou binasına götürüleceksin ve herhangi bir şeyden dolayı konuşman da yasak, mümkünse ağlamanı da azalt. Eğer emirlere itaat etmezsen keşke sonsuza dek yahiko timiyle kalsaydım diye dua edecek bir duruma düşebilirsin." demişti. Benim pek konuşmama gerek yok diye düşünüyordum çünkü Ronin durumu gayet güzel anlatmıştı birde üstüne "Son olarak, düşmemeye çalış. O iplerin ne kadar sıkı olduğu umrumda bile değil, bizi yavaşlatacak herhangi bir şey yapma." cümlesini kullanmıştı. Fakat Raiden Ronine katılmıyordu ki "Hey Ronin, bu kadar çabuk karar vermeden önce olanları adamdan dinlemeliyiz. Çünkü bu görevle ilgili beni rahatsız eden bir şeyler var." demişti. Sanırım benimde fikrimi belirtmem gerekti ve söze girdim. ''Hey öncelikle sen sakın konuşma, yoksa ne olduğunu anlamadan suratının ortasında tekmemi bulursun. Ve Raiden, biz iyilik meleği değiliz, biz burada görevi tamamlamak için varız. Bu adam suçlu veya değil bizi ilgilendirmez, görevi tamamlamak bizi ilgilendirir.'' diyecektim

[GM - Naruto]

Adam sizden korkmuş olacak ki adımlarını hızlandırmaya çalışıyor, sizi yavaşlatmamak adına. Ağlamaya da devam ediyor bir yandan. "Fakat siz anlamıyorsunuz! Ben hiç bir şey yapmadım! Lanet olsun bu ormana geldiğim güne!" "Ölmek istemiyorum..." diye sayıklamaya başlıyor, hayal meyal duyuyorsunuz. Raiden'in sorusuna karşılık "Ben sadece ormana, nadir bulunan bir çay yaprağı bulmak için geldim! Ben kötü biri değilim. Çay dükkânım falan var, ara mahallede, O-chanashi-mi, belki duymuşsunuzdur! Lütfen. Lanet olsun Shinobi işine karıştığım için. Keşke arkadaşlarımı dinleseydim ormana gelmeseydim. Lütfen. Zindana girersem oradan çıkamam! Siz de rivayetleri biliyorsunuz! Lütfen salın beni gideyim!"

Bu arada, dükkana hiçbiriniz uğramamış olsanız bile, öyle bir yerin varlığından haberdarsınız. Dükkan sahibinin pısırık, karısına çocuğuna düşkün bir adam olduğunu duymuşturunuz.

[Kenta Ronin]

Konuşmamı bitirip tekrar yola konsantre olduktan sonra Raiden konuşmaya başlamıştı "Hey Ronin, bu kadar çabuk karar vermeden önce olanları adamdan dinlemeliyiz. Çünkü bu görevle ilgili beni rahatsız eden bir şeyler var." demişti. Bu hareketi oldukça sinirimi bozmuştu. Ben adama konuşmayacağı hakkında kesin ve net talimat vermiştim, Raiden içimdeki alevi körüklendiriyordu sanırım önceden de ne olduğunu anlamadığım bozukluklarla mücadele içerisindeydi yine, eğer gerçekten Raiden böyle devam ederse onu durdurmak için çakrama başvurmak zorunda kalabilirdim. Ardından Kamanosuke konuştu ''Hey öncelikle sen sakın konuşma, yoksa ne olduğunu anlamadan suratının ortasında tekmemi bulursun. Ve Raiden, biz iyilik meleği değiliz, biz burada görevi tamamlamak için varız. Bu adam suçlu veya değil bizi ilgilendirmez, görevi tamamlamak bizi ilgilendirir.'' Bunun üzerine içimdeki sinir biraz yatışmıştı en azından birlikte çalıştıklarımın arasında gerçekten ciddiyetin farkında olanlar vardı. Ama ikimizin de adama yansıttığı korku susmasına engel olamamıştı.

Bu kadar ikazıma rağmen oldukça sessiz de olsa konuşmasını gerektirecek şeyi merak ettim ve dinlemeye başladım bu sırada etrafı ve kendimi kontrol ediyordum herhangi bir şekilde herhangi bir şeyin etkisi altında kalmayacaktım. "Fakat siz anlamıyorsunuz! Ben hiç bir şey yapmadım! Lanet olsun bu ormana geldiğim güne!""Ölmek istemiyorum..." "Ben sadece ormana, nadir bulunan bir çay yaprağı bulmak için geldim! Ben kötü biri değilim. Çay dükkânım falan var, ara mahallede, O-chanashi-mi, belki duymuşsunuzdur! Lütfen. Lanet olsun Shinobi işine karıştığım için. Keşke arkadaşlarımı dinleseydim ormana gelmeseydim. Lütfen. Zindana girersem oradan çıkamam! Siz de rivayetleri biliyorsunuz! Lütfen salın beni gideyim!" Düşündüğüm gibi suçlu ama suçsuz, kötü niyetle işlenmeyen bir suç... Ona kuracağım cümleleri fazla düşünmeme gerek yoktu. "Bak, biz alnının teriyle parasını kazanan esnafların peşinden koşan ve onları yağmalayan değiliz." biraz durup geriye döndüm ve elimle ona biraz yavaşlama izni verdim, ve suratımdaki ciddi ifadeyi ortadan kaldırıp ilerlemeye devam ettim."Bizim görevimiz, ormanda yakalanan şüpheliyi köye getirmek. Eğer söylediğin kadar masumsan inan bana bunu anlamaları birkaç saniyeden fazla sürmeyecektir, ve bildiğim kadarıyla ormanda başıboş gezenler zindana atılır fakat söylediğin kadar masum olduğu onlara da kanıtlarsan belki ceza süreni azaltabilirsin. Sonuç olarak biz seni yargılayamayız ve şu andan itibaren Amechou'nun emrindeki bir chuunin olarak yoluna devam etmeni ve ses çıkarmamanı söylüyorum, aksi takdirde Amechou'nun emrine karşı gelmişsin gibi muamele edilirsin" bunları söylerken ne kadar adamın suçsuz olduğunu düşünsem de, gerçekten şimdi serbest bırakmamızla bundan sonraki ormana giren herkesi bırakmak zorunda kalıp, aksi takdirde vicdan sorunlarımızla yüzleşecektik. Adaleti savunuyorum ve en azından ormana izinsiz girdiğin için bir suçlusun bayım, üzgünüm.

[Takashi Raiden]

Ronin'e söylediğim söz onu sinirlendirmiş gibiydi. Gerçekten sinirlenmişti. Ne kadar yakın arkadaşım olsa da birisi onun dediğini yapmak istemeyince deliriyordu. Tam bir kontrol manyağıydı. Ronin yanlış bir şey yapmadan önce Kamanosuke konuşmaya başladı ''Hey öncelikle sen sakın konuşma, yoksa ne olduğunu anlamadan suratının ortasında tekmemi bulursun. Ve Raiden, biz iyilik meleği değiliz, biz burada görevi tamamlamak için varız. Bu adam suçlu veya değil bizi ilgilendirmez, görevi tamamlamak bizi ilgilendirir.'' Haklı sayılırdı. Bizim görevimiz adamı Daichou binasına götürmekti. Ama adamın hali beni gerçekten üzüyordu.

Konuşmalarımız adamı korkutmuş gibiydi. Ağlamaya devam ederken bizi yavaşlatmamak için hızlanıyordu. "Fakat siz anlamıyorsunuz! Ben hiç bir şey yapmadım! Lanet olsun bu ormana geldiğim güne!Ölmek istemiyorum..." diye sayıklamaya başladı adam. Ve sonra benim soruma cevap vermek için konuştu "Ben sadece ormana, nadir bulunan bir çay yaprağı bulmak için geldim! Ben kötü biri değilim. Çay dükkânım falan var, ara mahallede, O-chanashi-mi, belki duymuşsunuzdur! Lütfen. Lanet olsun Shinobi işine karıştığım için. Keşke arkadaşlarımı dinleseydim ormana gelmeseydim. Lütfen. Zindana girersem oradan çıkamam! Siz de rivayetleri biliyorsunuz! Lütfen salın beni gideyim!" O-chanashi-mi, evet orayı duymuştum. Bu adamın bir ailesi vardı. Her şeyi ailesini geçindirmek için yapıyordu zavallı adam. Büyük bir suç olmasa da, isteyerek yapmasa da yaptığı suçtu. "Bak, biz alnının teriyle parasını kazanan esnafların peşinden koşan ve onları yağmalayan değiliz." dedi Ronin, suratındaki ciddiyet kalkmıştı, ve eliyle yaptığı işaretle adama yavaşlaması için izin vermişti. Anladığım kadarıyla o da bunu yapmaktan memnun değildi. "Bizim görevimiz, ormanda yakalanan şüpheliyi köye getirmek. Eğer söylediğin kadar masumsan inan bana bunu anlamaları birkaç saniyeden fazla sürmeyecektir, ve bildiğim kadarıyla ormanda başıboş gezenler zindana atılır fakat söylediğin kadar masum olduğu onlara da kanıtlarsan belki ceza süreni azaltabilirsin. Sonuç olarak biz seni yargılayamayız ve şu andan itibaren Amechou'nun emrindeki bir chuunin olarak yoluna devam etmeni ve ses çıkarmamanı söylüyorum, aksi takdirde Amechou'nun emrine karşı gelmişsin gibi muamele edilirsin" diye devam etti cümlesine. Ama söylediklerinin çoğu yalandı. Yahiko Ormanında yakalananlar sorgulanmadan zindana gönderilirdi. Ortada masumluk ya da cezayı azaltmak gibi bir seçenek yoktu.

Adama gerçekten acımıştım fakat her şey ortadaydı. Adama yardım edemezdik. İstemesek de adamı zindana doğru götürüyorduk. Tek şansımız buydu. Yanlış olsa da bunu yapmalıydık. "Neden" diye seslendim adama soğuk bir sesle "Rivayeti ve buraya girmenin cezasını biliyordun, o zaman neden girdin ? " Bunu sorarken cevabını biliyordum. Ama aradığım şey bir cevap değildi. Ailesinin iyiliği için yapmış olsa da adamın yaptığı salaklıktı. "Ne sanıyordun yani ? Sıradan bir adam, ormana girip burayı avucunun içi gibi bilen özel bir time yakalanmadan istediğini alıp çıkabilir mi? Buraya girerken düşündüğün şey bu muydu yani ?" Adama bunları bağırırken aynı zamanda onun için üzülüyordum. Zindanda ne kadar duracak bilmiyorum ama o zindandayken ailesini kim koruyacaktı? Biraz düşününce yaptığının kumardan farkı yoktu. Daha çok para alabilmek için uğraşırken elindeki her şeyi kaybetmişti. "Zindana girdiğini ailene ben söylerim. Eve gelmeni beklemesinler." En azından ona yardım etmek için bunu yapabilirdim.

[GM - Naruto]

Out: Kamanosuke'nin turu pas geçilmiştir. Şimdilik uyarı vermiyorum.

"Ama beni dinlemezler ki, onlara durumumu anlatsam da..." Adam susup sizlerin formasyonunuzu bozmadan yürümeye devam ediyor. Ormanın içerisinde bata çıka ilerliyorsunuz ancak zorlanmıyorsunuz, zaten bir çok kez ormana geldiğiniz için buraları biliyorsunuz. Aslında bir Shinobi, ormanda görülürse, pek bir sorun çıkmaz, maksimum o alanda Yahiko timi tarafından ifadesi alınır, ardından kendi haline bırakılır. Ancak, ne alakaysa, sivillerin böyle bir lüksü yoktur.

Raiden'in sorularını dinliyor eleman. "Size dediğim gibi! Burada nadir bir çay yaprağının yetiştiğini duydum, kendi gözlerimle görüp çayını test etmek için geldim. Kötü bir şey düşünmüyordum. Sonra beni o diğer Shinobi'ler yakaladı ve bağladılar. Ormanın korunduğunun farkındayım ancak bu kadar katı olabileceklerini sanmıyordum! Lütfen... Acıyın bana..."

Aile laflarını duyunca daha da ağlamaya başlıyor. "Hicchi..." diye sayıklamaya başlıyor. Çocuğu olmalı.

[Takashi Raiden]

Beni dinledikten sonra "Size dediğim gibi! Burada nadir bir çay yaprağının yetiştiğini duydum, kendi gözlerimle görüp çayını test etmek için geldim. Kötü bir şey düşünmüyordum. Sonra beni o diğer Shinobi'ler yakaladı ve bağladılar. Ormanın korunduğunun farkındayım ancak bu kadar katı olabileceklerini sanmıyordum! Lütfen... Acıyın bana..." diyerek cevapladı sorularımı adam. Ailesine haber vereceğimi söyleyince de ağlamaya başladı. Bir yandan da "Hicchi" diye sayıklıyordu. Oğlunun ismiydi büyük ihtimalle.

Bu adama cidden acıyordum. Aynı şekilde ailesine de acıyordum. Ama ne kadar istesem de onu serbest bırakamazdım. Ne olursa olsun yaptığı bir suçtu. Eğer onu bırakırsam ben de bir suç işlemiş olurdum. Başımı belaya sokmak istemiyordum. "Bak, bu ormana girmek bir sivil için suç. Ve sen de bir sivilsin. Daha açık konuşmama gerek var mı ? Üzgünüm ama ağlamaya hiçbir hakkın yok." Ne kadar saçma olsa da kural kuraldır. Bu zavallıyı daichou binasına götürmeliydim. Eğer yapmazsam, hem görevimi tamamlamadığım için hem de bir suçluyu serbest bıraktığım için başıma bela alacaktım. Şimdi yapmam gereken tek şey hızlı olmak ve olabildiğince çabuk sürede daichou binasına gitmekti. Belki oraya gidince görevlilerle konuşarak adamın cezasını hafifletebilirdim. "Hızlı ol, zindana gideceksin. Bundan kaçış yok. Ama görevlileri ikna edersek bir şeyler ayarlayabiliriz. Ama şuan için elimizden bir şey gelmez. Yani ailenle tekrar buluşmak istiyorsan önce daichou binasına gitmeliyiz." Hızlanması için adamı elimle hafifçe ittirdim. Sonra bizimkilere seslendim. "Hadi beyler, bu hızla gidersek oraya asla varamayız. Biraz hızlanalım"

[Kenta Ronin]

Adama ne kadar acısam da burada kurallar duyguyla işlemiyordu. Bilinçli bir şekilde, risk göz önünde bulundurulup işlenmiş bir suç vakasındaydık ne kadar bana suç gibi gelmese de burada kuralları koyan ben değildim. Raiden'ın sorularına şöyle cevap vermişti "Size dediğim gibi! Burada nadir bir çay yaprağının yetiştiğini duydum, kendi gözlerimle görüp çayını test etmek için geldim. Kötü bir şey düşünmüyordum. Sonra beni o diğer Shinobi'ler yakaladı ve bağladılar. Ormanın korunduğunun farkındayım ancak bu kadar katı olabileceklerini sanmıyordum! Lütfen... Acıyın bana..." adamın tekrarlarıma rağmen beni anlamaması sinirimi bozuyordu ve ona acımanın bana yalnızca zaman kaybettireceğini anladım. "Hicchi" diye sayıkladı en sonunda, sonunun yaklaştığını gören masum çaycı.

Adam benim dediklerimi pek takmıyordu bunun yerine kendi işine de geldiği için Raiden'ın sorularına cevap vermeye devam ediyordu bende bundan sonra komut vermeyecektim ve kötü giden bir durumda sorumluluğu Raiden'a yükleyecektim. "Bak, bu ormana girmek bir sivil için suç. Ve sen de bir sivilsin. Daha açık konuşmama gerek var mı ? Üzgünüm ama ağlamaya hiçbir hakkın yok." içimden "Güzel, gerçeklere hoş geldin dostum!" diye düşündüm. "Hızlı ol, zindana gideceksin. Bundan kaçış yok. Ama görevlileri ikna edersek bir şeyler ayarlayabiliriz. Ama şuan için elimizden bir şey gelmez. Yani ailenle tekrar buluşmak istiyorsan önce daichou binasına gitmeliyiz." kısa süren bir duraksamadan sonra konuşmaya devam etti "Hadi beyler, bu hızla gidersek oraya asla varamayız. Biraz hızlanalım" sonunda doğruyu Rai'ye de göstermiştik artık daha rahattım. "Hızlanmayı deneyelim fakat düşüp yere yapışmamaya dikkat edin bu siktiğimin ormanı yürümeye çok elverişli değil. Sana gelince, bize anlattıkların bizim üstümüzde bir üzüntü veya herhangi bir duygu yaratsın yaratmasın işlediğin bir suç ve bize bunu sürekli anlatmaya çalışman bir şeyi değiştirmeyecek. Yapman gereken tek şey binaya kadar yürümek sonra istediğini onlara anlat artık seninle uğraşmak istemiyorum ne uzun yolmuş amk!"

[GM - Naruto]

Out: Kamanosuke'nin turu tekrar pas geçilmiştir.

Sık ormanda yavaşça ilerlemenizi sürdürüyorsunuz. Sık bir bitki örtüsü yüzünden bu yavaşlığınız. Ancak, yanınızdaki paket ile başka da bir seçeneğiniz yok gibi görünüyor. Eleman ağlamaya devam ediyor yolda. Arada sırada sayıklıyor "Hicchi" diye. Ortamı dolduran tek ses, bir kaç böceğin sesi, yağmur damlaları ve şu adamın zırlaması.

Köye bayağı yaklaştınız. Bunu, yağmurun şiddetinin armasından anlıyorsunuz. Birazdan köy sınırlarına yaklaşacaksınız. Uzaktan, köyün duvarlarını, yaprakların arasından hayal meyal seçiyorsunuz.

[Kenta Ronin]

İnsan eli değmemiş siktiğimin ormanının sonuna yaklaşıyor gibiydik. Boktan çamurlu yollarda yanımızdaki saf adamla birlikte ilerleme mücadelesine devam ediyorduk. Herif yolun başından beri ağlayıp sessizce "hicchi" "hicchi" diye sayıklıyordu, be adam bu kadar seviyordun oğlunu kendini ne diye ateşe attın? Adamın sesinin dışında bu siktiriboktan ormanda yaşamak zorunda olan canlıların seslerini de duyuyordum ve yağmurun sesi netleşiyordu, oooh bir dakika.

Evet, köye yaklaşmıştık köyün duvarlarını uzaktan fark edebilmiştim sonunda bu zorlu(!) görevi bitirmeye yaklaşmıştık. İlerlerken kafamda bazı düşünceler belirdi. Köye dönüp görevi tamamladığımda her şey görevden önceki gibi olmayacaktı, Raiden'a her zamanki gibi güvenemeyecektim artık çünkü adama kaç kere susup ilerlemesini söylesem de inatla onu konuşturmaya giderek aramızdaki bağları benim gözümden zayıflatmıştı. Ayrıca artık acıma duygumu yok etmeye çalışacaktım, iyi kötü kadın çocuk kuralları bilinçli bir şekilde kim çiğnediyse cezasını çekecekti.

Out ;

1-

RP'nin baya kısa olduğunun farkındayım ama çok saçmalayıp uzatmanın bir işe yaramayacağını düşündüm sonuçta bir konu yok yalnızca yürüyoruz bu kadar uzun tutabildim sadece

2-

Kişilik güncellemesi : Ronin artık duygularındaki zayıflığı değiştirdi ve bundan sonra suç peşindeyken suçludan ziyade suça odaklanmaya çalışacak, acıma duygusunu minimuma indirecek

Özgeçmiş güncellemesi : Raiden ile o kadar zaman geçirmesine rağmen Ronin'in kararlarını ezip onu etkisiz eleman gibi göstermesi Ronin'in sinirlerini acayip derecede bozup Raiden ile bağlarını azaltmıştır. Artık Rai onun için bir kardeş değil, yakın arkadaş durumundadır.