Vermiyoruz Lan Kira Mira!

[Yui Yuichi]

Atarlı arkadaş sinirlenmişti bana. Baksana sinirlenmemiş olsa tutmalar, itmeler falan yapmazdı. Bir de bana deli falan dedi, kimsin dedi? Ağzına mıçtığım sen kimsin asıl? Ben köyün aşırı süper adamı, çılgınların komutanı Yui-sama' yım. Bana saygı göstereceksin köpek. Hı, ne dedin? Bu soruyu tüylü montuyla çok zengin bir adam sorsa çok iyi olur. Ama çirkin adamlara da yakışmıyor değil. Affet tanrım, bir kaşara taptım. Bu da ibretlik bir söz. Bu söz söyleyen adamın karşısında saygıyla eğilip, bağcıklarımı bağlarım. Tek el ile bağcık bağlama sanatı hakkında bir süre sonra konferans vereceğim oradan beni takip edebilirsiniz. Eğer isterseniz üç milyon takipçili sayfamdan bana ulaşabilirsiniz. Bu arada çakmalarım çıkmış item vermeyin.

Adamın boş sorularını cevaplamadan önce ağzını burnunu dağıtmam gerekiyor. Bana artistlik yaptı, bana bak. Kime? Bana... Artizlerin yeri shinobi dünyası değil, pazarlardır dostum birazdan sana bunu öğreteceğim ama birazcık acı bir şekilde olacak. Her neyse başlayalım ama başlamam için katanamı çıkarmam lazım. Götünden kan alacağım haberi yok arkadaşın. Gençliğine falan vermiyorum, hakkını kaybetti bu asi adam.

Beni çekti, itti... İşte fırsat ittiği sırada kendimi toparladığım gibi dikine karnına tepiği gömeceğim. Var ya benim tepiklerim çok etkilidir. Öyle böyle değil, inanamazsın. Zaten görmeyeceksin, yaşayacaksın benim tepiğimi. Bu adamın yaptığı daha doğrusu yapacağı gibi. Tekmeyi atabilirsem ki atarım diye düşünüyorum...

''Kovabiliyorsan, kov. Götü boklu velet seninle konuşuyorum. Yanımdaki piç ile konuşacak halim yok ya. Yol yakınken önümde eğil ve ayakkabılarımın bağını çöz sonra tekrar bağla. Yoksa akşam yemeğinde shinobi sote olacak.''. Katanamı çekip klasik pozisyona geçecektim. Kılıç rakibe kırk beş derecelik bir açı ile bakacak elbette. Bu gelen saldırılara karşı alabileceğim en iyi tedbirlerden birisi. Gelsin kavga, gelsin eğlence...

[Yashamaru]

Karşımdaki deli oğlana söylediklerim bir türlü işlemiyordu. Onu itmemle birlikte, adam geri hareketlenmişti. Hareketlenmişti hareketlenmesine ancak bana doğru bir şey uzatmıştı. Bu tabi ki de alttan karnıma doğru gelmekte olan tekmesiydi. Of...! İnsanlar neden sözlerle tatmin olmazlar ki? Sadece çekip gitseydin, şimdi ne ben uğraşıyor olurdum ne de sen öğle yemeği sonrası dayağını yerdin. Gerçi öylede bir durum var ki eğer seni başarı ile def edebilseydim bu seferde Yubo ile uğraşmam gerekirdi. Onunla da her halükarda uğraşmak zorunda kalacağımdan zaten problem yok. Her neyse madem öyle biraz stres atalım.

Adamın attığı tekme tam karnıma isabet etmişti. Karnıma tekmeyi yememle birlikte adamın ne kadar güçlü olduğunu anlamam bir olmuştu. Fiziksel gücü o kadar yerindeydi ki beni geri doğru uzatmayı başarmıştı. Tabi yediğim tekmeyle birlikte gözlerimde dışarı pörtlemişlerdi. Acı vericiydi belki ama yetersizdi. Havada geri doğru hareket ederken, bedenimi hızla sağıma doğru çevirecektim ve kendi etrafımda 360 derece dönerek hareketimi yavaşlatacaktım. Düşme hızım azalırsa bir şeyler yapabilme şansım artardı. Döndükten hemen sonra el mühürlerine başlayacağım havada. Yere göt üstü oturmuş bir pozisyonda kayarak mutfağa girerken "Suiton Mizurappa" atacağım rakibimin üzerine. Nasıl olsa bir duvara çarpıp duracağım, önemli olan rakibim bana tekrar saldırmasın. Çünkü eğer üzerime doğru harekete geçmişse, bu saldırımı yiyecektir. Saldırım bir nevi savunmam olmuş olacak yani. Eğer koşmamışsa bile koşamayacak çünkü saldırımı karşılamak zorunda kalacak.

Out: Başarılar dilerim Yui, güzel bir dövüş olması dileğiyle.

[Yui Yuichi]

Herifi postalamıştım. Al işte bu sana iyi bir ders olsun. Yui-sama ile uğraşmak her babayiğidin harcı değil zaten. Dediğim ve daha öncede belirttiğim gibi götünden kan alırım kan. O şırıngayı takarım şlaps diye o zaman aklın başından uçar. Bu adamın aklı değil kendisi uçtu. Ezik Piç, önümde eğil. Hahahaha...

Dur lan elleri kıpırdıyor herifin, ne yapacak yoksa genjutsumu. Hayır olamaz, genjutsu yapacak olamaz. Sonra suları püskürtmeye başladı bana doğru. Bu saldırıyı doğrudan yutarsam gerisin geriye fırlamam şaşılacak bir şey olmaz. Gel lan gel senden önce saldırını keserim bende. Bu elimdeki demir var ya, sana girsin. Nihahahaa...

Üzerime gelen suya karşı kılıcımı kullanmıştım. Suyu hemen önümde ikiye bölsem bile tamamen engelleyememiştim. Su beni geri geri itmeye başlamıştı. Bir adım anlarım da ikisi ve üçü gelince haliyle şaşırmıştım.

Genjutsu yoksa ben varım, sağıma kaçarak sudan sıyrılıp hızlıca ilerlemeye başlayacaktım. Katanamı koluna saplarsam o lanet olası mühürleri yapamayacağından aklını alman kolaylaşacak. ''Geliyorum lan, itin evladı. Arkamdaki piçe takla attırdığın için bir teşekkürü hak etmesin değil.''

[Yashamaru]

Hızla tekniğimi hazırlamıştım ve rakibime doğru sallamıştım. Ağzımdan çıkan tazzikli su, uçmamın etkisi ile birlikte mutfağın en dip duvarına sırtımı koymuştum sertçe. Sırtımın duvara çarpmasından ötürü, tekniğim bir anlığına güç kaybetmişti. O anda eleman mizurappamı ikiye böldü kılıcı ile ve benim dağılmamla birlikte kaçacak fırsatı yakaladı. Bu eleman gerçekten iyi, yani şakası yok, bir anlık açığımda beni parçalarıma böler. Bu yüzden her hamlemi dikkatli düşünmem gerekecek. Adam en az benim seviyemde.

Rakibimi her ne kadar sevmemiş olsam bile onun gücünü kabullenmem gerekiyor. Aksi takdirde boşlamaktan dolayı sadece açık veririm bu bir yerlerimin uçmasına sebep olur. Şu herif üzerime doğru hareketlendi o anda. Bana yaklaştığında tekrar saldıracağına şüphe yok. Hemen yerimden fırladım. O anda üzerime doğru gelen kılıcı fark etmiştim. Bana doğru, beni şişlemek amacıyla geliyordu. Bu adama karşı, bu dar alanda silahsız dövüşmek akıllıca olmaz. Dar alanda olmamız teknik yapamayacağım anlamına da geliyor sonuçta. O anda gözüme bulaşıklar takıldı. Yubo'nun yıkaması gereken ancak yıkamadığı ve sırasını Kane'e savmaya çalıştığı bulaşıklardı onlar. Belkide o anda hayatımı kurtaracak şeylerdi.

Hemen mutfak tezgahına doğru yani sağıma doğru bir atım attım. O anda kılıç, sol omzumun 10 cm kadar aşağısına derince bir kesik attı. Canım yanmıştı ancak durmak gibi bir şansım yoktu. Bu yüzden tezgahın üzerinde, elime gelen ilk demir bulaşığa elimi attım. Tuttuğum gibi rakibimin kafasına savurdum. Elime, ufak bir demir tabak gelmişti. Lanet! Bari kafasını parçalayabilsem.

[Yui Yuichi]

Koştum, koştum zaten mesafe fazla değildi bu yüzden adama yaklaşmam sorun olmamıştı. Çoğu kez kavga edip kaçmak zorunda kalmıştım ama bu defa farklıydı. Bu adam benimle kavga etse bile kendisine çekiyordu. Sanki bu adamla yıllar boyu beraber olacakmışım izlenimi oluşmuştu. Ama, ama kesmem gerekiyordu, benim dağları, ovaları, yeri ve göğü ikiye ayırarak kendimi ispatlamam gerekiyordu. Bu yüzden eskilerin eskisi, stillerin atası olan Kendou üzerinde uzmanlaşmam bu yüzden değil miydi? Bunların zamanı değildi elbette, şimdi kavga etme zamanı kafamda tabak falan parçalamanın sırasıydı.

Adamın koluna kesiği atmıştım. Mesafe dardı, küçük bir yerde kapışıyorduk işte bu yüzden etkisi büyük jutsular uygulayarak kendisine zarar vermeyi göze alamazdı. Alırsa, tam bir çılgınla kapıştığımı görebilecektim. Kira falan bahane aslında. İtin nerede yattığının önemi var mı? Yok, ama benim arkadaşlara ihtiyacım vardı ve Yubo ile bunun başlayabileceğini düşünüyordum.

Kafama tabağı savurmuştu. Bu ne böyle! Bu demir tabak benim kafamdan sert miydi? Kalın kafalı mıydım gerçekten? Denemenin tam zamanıydı. Gelen tabağa doğru yükselerek, kafayı geçirecektim. En iyi savunma saldırıdır demişler. Buna pek güvenmesem bile bu defa uygulayacaktım. Kılıcım ile bu tabağı kesebileceğime emin olsam bile kafayı geçirmiştim tabağa. Acıdı lan acıdı. Oha tabağın şekline bak değişti lan! Sıçayım böyle işe şimdi ne bok yiyeceğiz. Hemen aradaki mesafeyi açmak için iki adım geriye yönelmiş ve kılıcımı tekrar önüme alarak savunma pozisyonuma geçmiştim.

Bozuntuya vermeden ''Ne oldu lan it! Kafamı mı yaracaktın? Hahahaha, bununla beni durdurabileceğini mi sanıyorsun itin evladı.''. Saldırı hakkını acı birazcık azalana kadar rakibime verecetkim.

[Yashamaru]

Elimdeki tabağı hızla savurmuştum. Rakibim ise buna kaçmak gibi bir tepki vermemiş, tahmin ettiğim kalınlıkta kafası olduğunu bana ispatlamıştı. Tabak, adamın kafasına çarptığı gibi yamulmuş ve koca kafasının şeklini almıştı. Ben elimdeki tabağı kenara fırlatırken, rakibim benimle konuşmaya başlamıştı. Konuşurken ise bazı yasaklı kelimeler kullanmıştı. Mesela bana "İt!" demişti ya da "İtin Evladı!" diye hitap etmişti.

Veledin sözlerinden sonra gözlerimi ona diktim ve üst dudağımın kenarını kaldırarak dişlerimi gösterdim. Karşımda ise o anda geri çekilmişti ve savunma pozisyonuna geçmişti. Ben ise o anda "Tch... O kadarda kalın kafalı değilmişsin. Geri çekileceğin yeri biliyorsun." dedim. Kafası acımıştı. Bu yüzden bir kaç geri atması gerekliydi ve bana fırsat vermişti. Madem öyle, şunu kafasını patlatalım.

Rakibimin elinde bir kılıç var, bu ona yaklaşmamı epey zorlaştırır. Bu yüzden farklı bir taktik kullanmam gerekecek gibi görünüyor. Direk saldırmam, beni dezavantajlı konuma düşürür. Hemen sağımdaki bulaşıklardan bir şey daha kapacağım. Elime gelen ilk şeyi rakibimin üzerine fırlatacağım. Bunu kılıcı ile karşılamak zorunda kalacak ya da sakınıp kaçmak durumunda kalacak. Bunun ardından hızla gidip, sağ ayağımla diz kapağına bir tekme savuracağım.

[Yui Yuichi]

Geriye çekilmemiş, geriye itilmiştim... Adam aradaki mesafeyi açmam için beni zorlamıştı ve başarılı da olmuştu. Aramızdaki mesafe çok fazla değildi ve işte bu yüzden büyük çaplı bir jutsu yapamazdı. Avantajlı olan bendim ancak üzerime bir şeyler fırlatabileceğini anlamıştım. Kolundaki kesik onu engelliyordu zaten ve bu yüzden başarılı olmama ihtimalim yoktu.

Tabağın yamulduğunu görmem, mutlu olmama sebebiyet vermişti. Kafamın ne kadar sağlam olduğunu ne kadar dayanıklı olduğunu görmek benim için gurur vericiydi. Gelen nesnelerden sıyrılmak için yapabileceğim şeyler oldukça basit olsa bile, aynı anda saldırmam gerektiğini kavramıştım. Hem saldırıp hem savunma yapmak her babayiğidin harcı değildi ve katanamı sıkıca kavradıktan sonra gülümsemiştim. Fırlattığı malzemeler bana doğru yaklaşırken rakibime kaşlarımla bittin sen diyerek ''Tsukikage no Mai''şeklinde fısıldamıştım.

Bu bir genjutsu değildi ancak bu hareketimi görenler bunu genjutsu sanabilirlerdi. Sonuçta arkanızda izler bırakıyorsunuz ve bu pek mantıklı değil... Adımımı atacaktım ki fırlayan nesnelerin arkasından gelen saldırıyı görememiştim. Adımlarım hızlanacağı anda birden uçmaya başlamıştım. Adamın dizi, bacağıma takılmıştı ve kafa üstü olduğum yere yığılmıştım. Yer mi, yer değilmiş lan burası bulaşıkların içine kafam girmişti. Ama uçarken kılıcımı sallamayı başarabilmiştim umarım kafası gözü kesilmiştir.

[Yashamaru]

Rakibime elime ilk gelen şey fırlatmıştım. Bu ekmek bıçağıydı. Ardından bende hareketlenmiştim. Amacım, onu en zayıf noktasından, bacaklarından yakalamaktı. Kılıcı ile attığım bıçağı karşılasa ya da bir taraflara kaçmaya çalışsa bile ayaklarına saldırmam, bana büyük bir avantaj sağlayacaktı. Hamlem nokta atışı olacak kısaca. Yeni yetmenin önüne geldiğimde gözlerinde garip bir şey görmüştüm. Hala vazgeçmemişti. Aslında benimle yüz yüze geldiğinde bitiğini anlayacaktır diye umuyordum ama böyle bir şey olmamıştı. Amma inatçı çıktın be!

O anda, o da harekete geçmişti. Yana atlamıştı tahmin ettiğim gibi, ayağımın üst kısmı, onun sol ayağının kaval kemiğine çarpmıştı. Diz kapağını hedeflemiştim ancak iyi bir sıyrılma hamle yapmıştı. Doğrusu hiç bu kadarını beklemiyordum. Sanırım onu epey hafife almıştım, boş beleş adam değilmiş. Fakat öyle bir durum vardı ki, benim yaptığım bu hamle amacına ulaşmıştı ve hareketlenin şerefsizi göklere kaldırmayı başarmıştı. Bir sorun vardı ama, az önce atmış olduğum mizurappanın suları hala yerdeydi ve fayansların üzerinde sol ayağım feci bir şekilde kaymıştı. İleri doğru giderken, rakibimin kaval kemiğindeki ayağım, beni engellemişti ve yüzü koyun bir pozisyona gelmiştim bende havada. Anlayacağız, rakibim sağımdan arkama doğru uçarken, aynı şekilde bende onun sağından arkasına doğru uçuyordum.

İşin daha acı kısmı bu değildi. Belki yere düşsem doğrulabilirdim ancak sırtımda büyük bir acı hissettim o anda. Rakibim havadayken kılıcını savurmuştu ve sırtıma gelmişti. Akan kanın sıcaklığını hissedebiliyordum. Kılıçtan fırlayan kanlar, mutfağın zeminine damlarken, ben yere düştüm ve kafamı karşıdaki duvara çarptım. Ne büyük talihsizlik. Başarısız bir savaş. Bu piçe karşı kayıp mı ettim? Rakibime göz ucuyla bakarak "Takdire şayan birisin. Bu seferlik beraberliği kabul edeceğim. Yashamaru ben, bir daha ki sefer şansın olmayacak." diyeceğim. Elden bir şey gelmez, yerden kalkacak halim kalmadı. Eminim o da kalkamayacaktır.

[Junshina Yubo]

En son Kane ibnesinin odasına gitmiştim.

İşim kolaydı, sırtını dölden vıcık vıcık olmuş yatağına yaslayan bir adamın poposunu izliyor ve bu sırada da masturbasyon yapıyordum. Daha internet icat edilmediğinden bu iş için açılan veb sitelerine giremiyordum haliyle, bu yüzden de takdir edersinizki Kane arkadaşın poposunda geziniyordum. Nekadar süre geçti bilmiyorum, bayağı uğraştım içimdekileri dışarı çıkartmak için ama olmadı. Ne yazık ki yapamadım amaçladığım hedeyi. Odanın dışından kavga sesleri gelirken şu önümdeki câanım göte nasıl odaklanabilirim ki? Hışımla baksırımı tekrar belime çekip odadan çıkacaktım. Şortum hala dizlerimdeydi bu arada, şortumu tam giymemekten nedensiz bir haz duyuyorum garip bir şekilde...

Neyse, odadan hızla çıkıp sesin geldiği asıl yer olan mutfağa yürümeye başlayacaktım sakince. Yemeklerin pişirildiği o yere gelince kapının önünde bir süre nutkum tutulmuş bir şekilde durmuş ve olayı anlamaya çalışmıştım. Yashamaru yerde, kıyafeti kesilmiş, azıcıkta kan var üstünde. Birde tanımadığım bir yavşak, elinde katana tutuyor manyak... Lan yoksa? Lan! LAN LAN LAN!

''BENSİZ Mİ SİKİŞİYORSUNUZ LAN OROSPU ÇOCUKLARI!'' diye bağıracaktım öncelikle. Ardından hızla el mühürlerini tamamlayıp Jubaku Satsu yapmak üzere kollarımı bu yeni çocuğa doğrultacak ve bağıracaktım! ''YASHAMARU BU SIRTINDAKİ KAN NE!? BU HERİFİN SENİN BAKİRELİĞİNİ ALMASINA NASIL İZİN VERİRSİN HA?!?'' Tekniğimi uygulayıp çocuğu bağlayacaktım!

[Yui Yuichi]

Kafamı çarpıp bulaşıkların içine yığılmıştım. Ama kılıcımın bir nesneye, bir ete temas ettiğini hissetmem beni mutlu etmişti. Kafamı vurmuş olsam bile gülüyordum. Tabi bu gülmenin etkisi tekniğin zayıflığını fark etmem olmuştu. Basit ama etkili bir yöntem uygulamışlardı bana karşı. Çelme takmak, yıllar boyunca düşünsem aklıma gelmezdi ama önemli olan gelişme bundan sonrasıydı. Tanıdık bir ses, tanıdık bir yüzü işaret ederdi. Her zaman böyle olmuştu ve bu böyle olacaktı.

Üzerime gelen kocaman kocaman kollardan kaçmama imkan yoktu. Gelip beni sardıklarında istemsizce elimdeki katanayı düşürmüştüm. Kolumu bağlamış ve kıpırdamama imkan olmamıştı. Sağlam bir tekniğe maruz kaldığımı anlayabilsem bile buna karşı koymak için yapacak bir şeyim yoktu. Ancak bu tekniği kimin uyguladığını gördüğümde içim biraz rahatlamıştı. Beni buraya davet eden şahsiyet, güzel insan Yubo abi.

Kocaman, kocaman gülümseyerek ''Yubo-abi benim ben. Yui-sama. Bu çocuğu sevdim, iyi kavga ediyor. Alan koskocaman olsa ağzıma bile sıçardı. Lastik misini mübarek sen kolların uzadı bağladın beni. Vay amuha koyim, ne insanlar var. Kiminin kolu yok kiminin kolları uzuyor. Nasılsın Yubo-abi? Hehehehe...