Evdeki tek limon

[Uehara Megumi]

Kızıl saçlı kız, yüzünde nedense Megumi' ye yorgun gibi gelen fakat farklı yorumlandırılabilecek bir gülümseme ile baktı sessizlikte. "Miyahara Miharu. Miya ya da Miha diye hitap edebilirsin istersen. Memnun oldum." İsmini Megumi' ye ilettikten sonra başını hafifçe öne eğdi. Saygı ve tanışmanın getirdiği klasik geleneklerden kaynaklanan bir şey miydi, yoksa kız göründüğünden daha mı utangaçtı ve bu yüzden mi gözlerini kaçırıyordu ondan bilmiyordu. Bu jestlerin Kusa geleneği olduğundan emindi, Kusa dışında bunların kullanılıp kullanılmadığından da pek emin değildi. Ve biriyle iddiaya girse, Miharu adlı bu kızın Kusa' lı olmadığına yatırırdı. "Sen... Konuşamıyor musun?" Demişti Megumi kendi komik düşüncelerine boğulmak üzere iken. Bu soruyu aylardır, belki yıllardır birisinin yüzüne sormadığını farketmişti o an. Etrafındakiler çoğunlukla tanıdık oluyordu, yeni biriyle tanışma fırsatına pek erişemiyordu pek kıpırdamayan dudakları. Yeni biriyle tanışsa bile, son bir kaç yıldır ona dilsiz oluşunu böyle soran biriyle karşılaşmamıştı. Başta kaşlarını havaya kaldırdı beklemediği sorunun mini-şaşkınlığı ile. Fakat bir kaç saniye zar zor süren şaşkınlığını yumuşak ve eskisine göre daha belirgin bir gülümsemeyle bastırmış ve kızın gözlerini yakalamıştı. Mavi gözlerini yeşil olanlardan ayırmadan *pardon* dercesine büktü dudaklarını, kafasını sessizce sağa sola salladı. Ardından kalemini ve kağıdına tekrar eğildi. Çok diyebileceği bir şey yoktu, kız hakkında merak ettiği bir kaç şey vardı fakat bunların hepsini hemen, arka arkasına ona sormak hiç uygun olmazdı. Hem kaba bir davranış olurdu. Sessizce bir kaç şey karaladı.

"Maalesef.
Miha. Tekrar memnun oldum. Güzel isim."

Yazarken hafifçe gülümsedi. Kağıdı yeni tanıştığı kıza göstermeden önce çok çok kısa bir süreliğine duraksadı. Kafasını kaldırıp, tekrar eğdi.

"Hala denemeyi düşünüyor musun?"

Yazdı sakince. Aklına girmişti bir kere, ve kızı merak ettiği kadar, şişedekini de merak ediyordu.

[Miyahara Miharu]

Öne doğru eğdiği başını göz ucuyla Megumi'ye bakabilmek için yukarı doğru kaldırdı. Daha yeni tanıştığı birisine birden böyle bir soru sormanın ne kadar doğru olduğundan emin olamıyordu bir türlü. Yanlış bir şey yapmış olmanın tedirginliği ile gözlerini kaçırdı bir kez daha kızdan ve aralarına koyduğu şişeye dikti gözlerini. Şu ana kadar başkasına anlatır korkusuyla kimseye açmadığı sırlarını, günlüğünden başka kimsenin okuyamadığı düşüncelerini, rahatlıkla açabileceği bir insan bulmuştu ve onu daha yolun başındayken kaybetmek istemiyordu. Başını kaldırıp az önceki sorusu yüzünden özür dilemek için ağzını açtı ama Megumi'nin başını hafifçe iki yana sallamasıyla dalgalanan pembe saçları ile karşılaşınca duraksadı birden. Kızın mavi gözleri kendi yeşil gözleri ile birleştiğinde titremeye başladığını fark etti bir kez daha. Megumi ona gülümsüyordu yanlış bir şey yapmadığını anlatabilmek için ama Miharu emin olamıyordu yine de ne kadar doğru bir şey yaptığından. Pembe saçlı kızın mavi bakışlarına heyecandan titreyen yeşil gözleri ile karşılık vermeye çalıştı. Her ne kadar heyecandan kalbi küt küt atıyor olsa bile Megumi'nin gözünde kendisine güvenen, güçlü bir kız görünümü oluşturmak istiyordu.

Pembe saçlı kızın, elinde tuttuğu kömür karası kalem yeniden beyaz sayfalar ile buluştuğunda hemen kızın narin parmaklarına odaklandı bir kez daha. Normalde sabırsız bir insan değildi ve ilk defa kendini bu kadar heyecanlanmış hissediyordu. Kim bilir yabancı birisi ile konuşmayalı kaç gün olmuştu? Bu köyde kendini bildi bileli tek başınaydı ve görevleri yüzünden diyalog içinde olduğu birkaç kişi dışında hiç kimse yoktu hayatında. Yaşadığı heyecanın, sonunda kendisi gibi birisini bulduğu için mi yoksa sonunda içini birilerine dökebileceği için mi açığa çıktığını kestiremiyordu. Kızın, kağıdı Miharu'ya doğru çevirdiği birkaç saniye ona çok uzun bir süre gibi gelmişti.

"Maalesef.
Miha. Tekrar memnun oldum. Güzel isim.
Hala denemeyi düşünüyor musun?"

Megumi'nin ona buraya gelmelerindeki asıl amacı hatırlatması ile birlikte gözlerini açtı şaşkınlığını belli etmek için. Kızın arkadaşlığına o kadar odaklanmıştı ki hemen aralarına koyduğu şişeyi çoktan unutmuştu. Yüzüne masum bir gülümseme takınıp bankın üstüne koyduğu şişeyi aldı sol eline ve az önce açtığı için hiç bir zorlukla karşılaşmadan kapağını açtı sağ eli ile. Sonra da kıza dikti gözlerini. Megumi'nin, hiç tanımadığı birisinin ağzının değdiği şişeyi dudaklarına dokundurmak istemeyeceği aklına geldi. Hem bu sebepten dolayı hem de kibar olacağını düşündüğü için göğsüne doğru kaldırmış olduğu şişeyi ağır hareketlerle Megumi'ye uzattı ve "Lütfen, ilk sen dene." diye de ısrar etti. Sonra da kendisi deneyecekti tabi ki. Kararlıydı bu konuda. Hem kızı bu kötü davranışı yapmaya o teşvik etmişti. Bu yüzden artık vazgeçemeyeceği bir yola girdiğine emindi.

[Uehara Megumi]

Kızıl saçlı kız, Megumi' nin gösterdiği yazıyı okuyunca onu da şaşırtan bir tepki vermişti. Şaşırmış diyebileceği bir raddede gözlerini açmış, ardından yüzüne sakin ve sevimli bir gülümseme kondurmuştu. Yüzündeki o ifade ile sol elini şişeye atmıştı sessizce, zaten gevşek olan kapağı rahatlıla açtıktan sonra, yeşil gözlerini kıza dikmişti. Çok kısa bir sessizliğin ardından soluk dudaklarını hareketlendirdi. "Lütfen, ilk sen dene." Megumi mavi gözlerini kapağı açılmış ve ona doğru uzatılmış şişeye kaydırdı. Bunun nasıl içileceği hakkında pek bir fikri yoktu. Hafifçe yutkundu ve kaşlarını çattı. Bazı içkilerin direk kafaya dikilip bir kaç büyük yudum alındığını bilirdi. Bazıları mini minnacık kaseler konulup, hemen dikilirdi. Bazıları ise büyük bardaklara konup, yavaş ve küçük yudumlarla içilirdi. Ama hangisi hangisi bilmiyordu, ve bunun hakkında da pek bir fikri yoktu. İnce parmaklarını açıp kızın ellerinin arasından aldı şişeyi. İstemsiz bir şekilde bir daha yutkundu ve gözlerini hafifçe kapatıp burnuna doğru götürdü şişeyi. Çok içine çekmedi kokusunu, çekemedi daha doğrusu, keskin, sert bir kokusu vardı ve tadınında daha yumuşak olduğundan şüpheliydi. Bu kadar keskin kokulu bir şeyi büyük yudumlarla kafasına dikemezdi. Burnundan hafifçe pembe dudaklarına doğru kaydırdı ağzı. Dudaklarını araladı ve yavaşça şişeyi devirdi.

Yanlış hesaplamıştı.

Nedense şişenin ağzına kadar dolu olacağını vücudu hesaplayamamıştı, minik ve ağız tatlandırıcı bir yudum alacağına, tahmin ettiğinden daha büyük bir yudum aldı. Panikle ağzındaki büyük yudumu boğazına indirdi hızlıca ve bir kaç saniye içinde boğazındaki gittikçe harlanan yanma hissi ile yüzünü buruşturdu. Tahmin ettiğinden çok, çok daha sertti. Yüzünün yanmaya başladığını hisseti. Şişeyi yüzünden uzaklaştırıp derin bir nefes aldı. Ağzı açık bir şekilde yüzündeki yarı şok ifadesi ile kızıl saçlı kıza baktı. Ardından sanki komik bir şey yapmışçasına sırıtma ile gülümseme arasında komik bir yüz ifadesi takındı. Bir yandan *ne yaptım ben* okunuyordu yüzünden, bir yandan da *güzel çılgınlıktı* Yüzündeki komik ifade ile *sıra sende* der gibi kıza uzattı elindeki şişeyi. Boğazı yanıyordu hala ve onun tepkisini inanılmaz merak etmeye başlamıştı.

[Miyahara Miharu]

Pembe saçlı kız, kendisine uzatılan içki şişesini eline aldıktan sonra bakmaya başladı ağzına kadar dolu olan şişeye doğru. Miharu, kızın bir çelişki içinde kaldığını anlayabilmişti. Belki içkinin nasıl içileceğini bilmediğinden belki de bunu gerçekten yapmak isteyip istemediğini bilmediğinden kaynaklanıyordu bu durum. Gözlerini kapatıp şişenin içindeki sıvıyı kokladı önce. Zaten uzun süredir elinde taşıdığı şişenin, kokusunun nasıl bir şey olduğunu dakikalardır tecrübe ettiği için tahmin edebiliyordu kızın o an yaşadığı garip duyguları. Alkolün keskin, acı kokusu ciğerleri ile buluştuğunda Megumi'nin yüzünün buruşmasını hafif bir kıkırdama ile izledi genç chuunin. Ama sonunda elindeki şişeyi ağır ağır ağzına götürürken yenmişti bu kararsızlığını. Yalnızca birkaç saniye süren bu anı tüm dikkatiyle izlemeye çalıştı. Anladığı kadarıyla Megumi de bilmiyordu bu tür şeylerin nasıl içilmesi gerektiğini. Bu yüzden bir oh çekti sessizce. Herhangi bir rezil olma durumu ile karşılaşmayacağı için mutlu olmuştu.

Kızın ekşimiş yüz ifadesine bakarken büyük bir heyecan sardı bütün vücudunu bir kez daha. Kendisine uzatılan şişeyi tek hamlede pembe saçlı kızın narin parmaklarının arasından aldıktan sonra ağzına doğru yaklaştırdı hemen ama bir anlık tereddüt ile indirip göğüs hizasında tutarak Megumi'nin gözlerine bakmaya başladı. Kendisinin yeşil gözleri, berrak mavi gözler ile birleştiğinde gerçekten bu deneyimi yaşamak isteyip istemediğini sorgulamaya başladı bir kez daha. Ama çok uzun sürmedi bu süre. Bir anlık gaza gelme ile birlikte dikledi kafasına şişeyi...

Şişeyi ağzına değdirmesi ile birlikte dudaklarının arasından geri çıkarması bir olmuştu. Hissettiği acı yanma tadının berbatlığı karşısında şişeyi hemen pembe saçlı kız ile aralarına bıraktı yeniden ve ağzını buruşturarak bakmaya başladı Megumi'ye. Gerçekten böyle bir şey yaptığına inanamamıştı o an. Ve insanların neden böyle iğrenç bir şeyden zevk aldıklarını sorgulamaya başladı. Belki de tadı değil de içtikten sonra insanda bıraktığı etkiye aşıktı herkes. Belki de içkinin gerçek zevkini alabilmek için tüm şişeyi bitirmeleri gerekiyordu. Sarhoş olup hiç bir şey hatırlamayana kadar saçmalaması gerekiyordu. "İnsanlar neden böyle bir şeyi içmekten zevk alıyor ki?" diye sordu Megumi'ye sert bir sesle. İçtikleri sıvıdan tiksindiğini belli etmeye çalışıyordu her hareketiyle.

[Uehara Megumi]

"İnsanlar neden böyle bir şeyi içmekten zevk alıyor ki?"

Kıza bakıp dişlerini gösterdi. Kızın sesi sertleşmişti belki ama kızdığını ya da modunun düştüğünü düşünmüyordu. Ya da düşünmek istemiyordu basitçe. Sırıtmaya yakın yüz ifadesini basit bir gülümsemeye düşürdü geri. İlk önce dudak büktü kıza, omuzlarını kaldırarak "bilmem" demeye çalıştı. Sıktığı omuzlarını bırakıp gözlerini kızın bıraktığı şişeye kaydırdı. İnce parmaklarını boğazına doğru götürdü. Boynundaki yanma, yerini hoş bir tada bırakmıştı. Buruktu, fakat güzeldi. Çok serin olmayan havada akciğerlerinin hemen altından gelen hoş bir ılıklık hissettiriyordu, içten. Çok düşünmeden boynundaki parmakları çekip tekrar şişeye götürdü. Kız öyle demiş olsa bile, içinden daha fazla içmek geliyordu. Ilık his, kendini iyi hissettiriyordu. Hoş, henüz insanların dediği gibi böyle içinden çılgınlık falan yapası gelmiyordu, belki yeteri kadar içmediğindendi. Eline tekrar aldı şişeyi, kıza bakmadan tekrar dayadı dudaklarına. Bu sefer acılığını bildiğinden tadın, daha yumuşak, yavaş ve küçük bir kaç yudum alıp yavaşça boğazından aşağıya daha sakin inmesine izin verdi. İçimin tadı kesinlikle değiştirdiğini farketmesi çok uzun sürmedi. Minik yudumların boğazından indiğini hissetmek daha güzeldi, daha az yakıyordu, daha lezzetliydi sanki. Şişeyi tekrar aralarına bırakıp elini yazışma aletlerine attı. "Ben yumurta sevmem misal. Bu da onun gibi bir şey sanırım, seveni sevmeyeni olan. Biraz yumuşak içersen daha güzel oluyor." yazdı gülümseyerek. Vermeden önce çok kısa bir an duraksadı, ardından devam etti. "Yanlış anlama, seni zorlamak istemiyorum." yazdı minicik altına ve kıza uzattı kağıdı. Kız okurken bir kaç şey daha çiziktirdi elindeki yeni boş sayfaya. "Umarım bu sessiz yazı furyam canını sıkmıyordur." Yazdı yenisine, bu sefer biraz daha kıvrık harflerle. Yeni kağıdı koparıp uzatırken yüzünden düşmeyen gülümsemeyi kıza doğru çevirdi. Uzun zamandır yeni biriyle ya da arkadaş dediği kişilerle iletişime geçmiyordu, geçemiyordu, ne kadar bu kızıl kız buralardan gibi durmasa da, sosyal açlığından da olsa gerek, yüzündeki gülümsemeyi indiremiyordu.