[Ame] İntihar

[GM - Naruto]

Görevde Bulunan Kişiler: Kiichi Asai, Toge Tsuri, Aru Hiroya
Öngörülen Seviye: C-Rank
Pasiflik Sınırı: 24 saat


Amegakure'nin havası yağışlı ve iç karartıcı, sokakları dar, insanları sıkıcı... Sizin için oldukça sıradan geçen bu gün bu intihar ihbarı ile renkleniyor. Köyde insanlar pek birbirine zaman ayırmıyorlar. Bu olaydan bunalan bazı kişilerin intihar tehdidi ile kendilerine zaman ayrılmasını sağlaması köyde olağan bir durum sayılabilir. Bu şekilde intihar etmek isteyen bir çok kişi olduğunu ama tek amaçları dikkat çekmek olduğu için korkularından yapamadıklarını biliyorsunuz. Ne yazık ki bir süre önce gene aynı şekilde bir intihar teşebbüsü haberi geldiğini ve olaya müdahale eden shinobiler adamın cesaretinin olmadığını düşündükleri için çok ciddileşmediklerini de biliyorsunuz. Sonucu, adamın kendini patlatması ve biri shinobi beş kişiyi de yaralaması oldu.

Hızla üçünüzü olay yerine yönlendiriyorlar. Aldığınız bilgilere göre, intihar eden çocuk genin seviyesinde bir shinobi. Vücuduna patlayıcı parşomenleri bağlamış ve sevgilisi gelmezse, onu affettiğini söylemezse oracıkta kendini patlatacağını söylüyor. Olay yerinde büyük bir kargaşa olduğu ve zaten dar olan yolda insanların birbirini iterek kaçmaya çalıştığını biliyorsunuz. Parşomen sayısını bilmiyorsunuz ama tahmini bir alanı boşaltmanız gerekeceğini biliyorsunuz. 3-4 dakika sonra olay yerine varacaksınız.

Kapalı konu

Pasiflik sürecine dikkat etmenizi rica eder, belirtilmemiş ve diğer oyunculara haber verilmemiş üçüncü pasifliğinizde konudan direkt atılacağınızı belirtirim.

[Kiichi Asai]

Bu karanlık günü ne aydınlatabilir ki? Metal borular mı? Durmak bilmeyen yağmur mu? Yoksa sokakakta ki ışıklı mağaza tabelaları mı? Hiç biri. Bu şehri canlandırmak için hiç biri yeterli değil. Sorun daha derinliklerinde. Yerin derinliklerine gizlenmiş bir sır. İnsanların kanına işlenmiş bir lanet. Ya da daha basit bir şey. Her zaman gözümüzün önünde duran ama olma ihtimali verdiğimiz, doğru düşünmediğimiz bir şey. Yağmur sularının içinde uyanmayı bekleyen bir parazit. Aktiv olması için güneşten uzak olması gereksin bir de. Çok mu bilim-kurgu kitabı oldu dersiniz. Ama bunları düşünmeden rahat olamıyorum. Beynimi bir şeyin kurcalamasına izin vermeden duramıyorum. Beyin kıvrımlarımın arasında arasında yönünü şaşırmış bir kurtçuk var çünkü. Saksıyı kullanmadığım her an için biraz daha rahatsız edip beynimi biraz daha yemek olarak görüyor.

Bu düşüncelerle çıktım yoluma. Klasik shinobi üniformasının üstüne geçirdiğim mor kapüşonlum kimsenin dikkatini çıkmıyor her zamanki gibi. Beni göremediklerinden olsa gerek. Yok bu sefer ima filan yapmadım. Baya baya göremiyorlar çünkü çatıdaki platformun üzerindeyken görebilmeleri çok mümkün bir durum değil anlayabileceğiniz gibi. Salağın biri yolun ortasına atmış yine kendisini. Peşinde de bizim umursamaz hamsileri çığlıklara boğmuş kendi ölüm çığlığıyla.

Benim yerim mi nerede burada? Ben de bu hikayede kendi yerimi bulmaya çalışıyorum. Birkaç adımda geçtiğim sokakları birkaç adım sonra daha göremez olup Chou'nun binasından olayın, bu şehrin hangi önemsiz sokağında yaşandığını öğrenicem. Sonrada ver kami, yollara vur kendimi. Bugünlere boşu boşuna mı geldik o kadar? O kadar gece boşuna mı uyanık kaldık? Evet. Hepsi bir diğerinin varlığından bile rahatsız olan bu insanları bu salaklardan korumak içinse evet.

Yogun vücudum zorlansa da vardım sayılırdı olayın yaşandığı dar sokağa. İlk seferki gibi çatı yollarını kullanamamıştım bu sefer. Hem yol hemde harcadığım eforu harcıyor. İçimde açığa çıkmayı bekleyen kısıtlı enerjide son buluyordu. Yaklaştığımı üzerime doğru koşan insanların sayısı arttıkça daha da kesinleştirebiliyordum. Eğer onların hayatını kurtaracak güçsem onlara nazik davranmak gibi bir zorunluluğum da yoktu zaten. Fakat uzun süredir belli bir kondisyona sahip olamayınca ister istemez yavaşlamış ve koşar vaziyetteki adımlarım tempolu adım seviyesine düşmüştü. Kalabalığın içine dalıp şu kendini patlatmak isteyen çocuğa ulaşmak istiyordum. Diğer angarya işleri diğerleri de halledebilirdi. Çünkü her zaman diğerleri olurdu. Başkalarını korumak için hayatını adamış başka bir gurup salaklar.

[Toge Tsuri]

Klasik, sıradan bir gündü işte. Yine devriye görevine verilmiştik ve sokaklarda dolaşma işine başlamıştık. Şikayet ettiğimden değil ancak sürekli aynı şeyleri yapmak da insanın hoşuna gitmiyor sonuçta. "Amegakure'yi korumak!", "Amegakure'yi korumak!" Bir köylüye çocukluğundan beri bu düşünceler işleniyor. Bir çok kişide bu duyguları taşıyor. Ancak benim içimde bunların tam tersi vardı. İçime bu fikirleri enjekte etmeye çalışan ailemin stratejisi ters tepmişti. Benim asıl hedefim köyü korumak değil, onu yok eden canavar olmak. Bu bana ne kazanç sağlayacak? Ailemin düştüğünü görmenin zevkinden başka elime ne verecek? Köy yıkıldıktan sonra ne yapacağım? Bunları bir çok kez düşündüm. Ancak o günden sonra benim için sadece özgürlük var.

Yinede işte buradayım. Köyü koruyan standart bir ninjadan öteye geçememiştim henüz. Gerçi artık sabrım tükeniyor, bu işe daha fazla dayanamayacağım. Planlar, hal ve hareketler yakında değişecek. Geri gelmek üzere gideceğim Amegakure'den. Kaçışım çok yakın!

Bütün bu düşünlerin ışığında sıkıcı devriye görevimize, bir intihar vakası olayı hareket katmıştı. Hemen aldığım adrese doğru koşturmaya başlayacaktım. Sonuçta ben köyü koruyan bir shinobiyim değil mi? En azından öyle görünmek zorundayım. Olay yerine hızlı varmak için nöbetçilerin yollarını kullanacaktım. Böylece ne halk, ne yollar önümde bir engel teşkil etmeyeceklerdi. Şansım yaver gitmiş ve kısa bir sürede olay yerine gelmiştim. İnsanlar dar sokaklardan kaçmaya çalışıyorlar, ninja olduğu belli olan, küçük bir velet ise meydana çıkmış deli gibi bağırıyordu. Zaten kendini patlamak delilik değilde nedir? İlk işim, bütün meydanı ve olay yerini görebilecek yüksek bir yere çıkmak olacaktı. Tahminimce yüksek bir binanın tepesi işimi görecektir. Olay yerini analiz etmek yapılabilecek müdahaleye kolaylık sağlayacaktır.

Öncelikle olayın geçtiği yerin nasıl bir yer olduğuna bakacağım. İnsanların kaçış yönü, kaçabilecekleri alanlar nereleri onları gözüme kestireceğim. En son da veletle ilgileneceğim ve konumuna bakacağım. Çevresinde neler var, kaç parşomen taşıyor, insanlara ne kadar yakın? Bunlar önemli şeyler.

[Aru Hiroya]

Amegakure bok gibi bir yer!

O lanet su damlacıkları hayatım boyunca, hatta muhtemelen ben doğmadan önce bile şuan ayak bastığım yere düşmeye devam ediyordu. Yağmurdu yağan şey. Sizin ayda en fazla bir iki kere gördüğünüz o bok. ''Yahu ne kadar sinir bozucu olabilir ki?'' diye birşey geçirebilirsiniz aklınızdan. Ama hiç bir şey bilmiyorsunuz ki... Burada yağmur yağmıyor abi yağmur yağıyor aslen ama öyle böyle bir yağmur değil, ne hafifliyor ne duracak gibi oluyor. Bunun sonucunda da etraf leş gibi nemli takdir edersiniz ki. Öyle boktan bir havadurumumuz var. Ulan insanların gündelik kıyafeti yağmurluk. Yağmurluk ya! Ondan sonra yok efendim köyümüzde ninjalar yetişiyor, teknolojik gelişmelerde dünya birincisiyiz falan. La siktir! Önce köyün etrafına Gungan şehrindeki gibi devasa bi balon çek, içeri sular girmesin, ondan sonra konuşalım. Zaten yağmurun gizlediği köy diye bi ünvan alınmak için yapılmış bu köy yüzde yüz eminim. Yoksa kimse mal gibi böyle bi lokasyona köy möy yapmaz.

Neyse, çok konuştum. Malın teki gitmiş kendine bomba bağlamış zaten, onunla ilgilenmem lazım. Bu nasıl iş onuda anlamadım ya hadi bakalım. Ulan bizim zamanımızda insanlar inşaatlardan atlarlardı intihar edecekleri zaman. Bu küçük piçin parası bol olacak ki parşömen bağlamış kendine. Lan ben Chuunin maaşımla iki tane kaliteli parşömen alamıyorum, bu şerefsiz direk gitmiş almış ya! Çok sinir bozucu bir durum. Ama işte ninjayız anasını satayım halkı korumak gerek. Diğer ninjaların aksine kabloların üstünden değil yerden yürecektim ben. Bi yandan da koşanlara seslenecektim: ''Teyzecim... Sakin sakin. Yavaş yavaş yürüyün. Hop Amca! Yavaş amca!''

Çocuğu görünce de çocuğun yanına doğru yürüyecektim. Cebimden bir not kağıdı çıkaracak ve dümdüz bir şekilde konuşacaktım. Sonuçta karşımdaki her ne kadar ninja eğitimi almış olsa da, bir çocuk değil mi? Eğer istediğini elde ederse ağlamayı bırakacaktır. ''Demek kızı çok seviyorsun. Tamam, afferim koçum sev tabi. Bu yaşta sevmeyeceksin de ne zaman seveceksin. Gidip getiririz yavuklunu hiç merak etme. Ama kızın adını ve adresini söylemen gerek biliyosun koçum. Kız arkadaşının kim bilmiyorum ben çünkü.. Bide senin adın lazım kızla konuşmak için. Hmm bakayım başka ne lazııım... ... Heh, kız sana niye küstü olm onuda anlat bakayım. Etraftaki herkes kaçtı gördüğün üzre. Vaktimiz bol, bende hikaye dinlemeyi severim. Anlat bakim.. Anlat bi shunshinle gidip gelirim.''

[GM - Naruto]

Hiroya ve Asai: Kalabalığın içinden olaya müdahale etmek istiyorsunuz ama Amegakure insanının bencilliği ile karşılaşıyorsunuz. İlk önce o kadar kalabalık olmasa da çocuğun bulunduğu yere yaklaştıkça insanlar artıyor. Sizin gittiğiniz yönün tam tersine gitmeye çalışıyorlar doğal olarak. Üstelik herkes canının derdinde bu yüzden önlerindeki kişiye bakmıyorlar. Sürekli ezilme tehlikesi yaşıyorsunuz ve ilerlemeniz engelleniyor. Siz de karşılığında insanları ittirmeye başlıyorsunuz. Yaklaştıkça artık yerlerde ezilme tehlikesi geçiren, yaralanmış insanlar görüyorsunuz. Çocuğun yanına geldiğinizde kadar bayağı bir dayak yemiş, üstünüz başınız dağılmış durumda olduğunuzu fark ediyorsunuz. Bebe de çok klişe bir şekilde "Yaklaşmayın patlatırım!" diyor. Ardından Hiroya cebinden not kağıdı çıkarıyor ki bu da çocuğun "ŞAKAM YOK PATLATIRIM!" diye bağırması eşliğinde oluyor. Daha sonra Hiroya'nın olumlu laflarını duyunca rahatlıyor. Kızın adının Higuchi Yuro olduğunu ve oturduğu yeri söyledikten sonra "Adım, Josuke. Şimdi abi, Shinsui diye bir orospu çocuğu var tamam mı? Benim manitaya yavşıyor yani baya baya. Benimki de yüz veriyor. Dedim konuşmayacaksın onunla. Dedi o benim çok eski arkadaşım sen bana karışamazsın. Kavga ettik. Sonra geldi bana, dedi sen benim hayatıma çok karışıyorsun bu yüzden ayrılalım. Ne kadar özür dilediysem nafile. En son 2 gün önce gittim yanına Shinsui de oradaydı. Kafa göz girdik birbirimize kimse de ayırmadı amına koyayım dövdü Shinsui beni. Abi çok dardayım Yuro affetmezse patlatıcam kendimi!"


Tsuri: Shinobiler için tasarlanmış yolları kullandığın için en rahat sen ulaşıyorsun olay yerine ve Amegakure'nin yüksek binalarında ortalama boylarda bir tanesinin üstüne çıkıyorsun. Aşağı baktığında çocuğun bulunduğu yeri görebiliyorsun. Durduğu yerden 5-6 metre öteye kaçışmış millet ama öyle bir kaçışmışlar ki herkes üst üste binmiş. Sokağın genişliği 15 metre ya var ya yok. Bu yüzden insanlar orayı boşaltacaklar diye birbirlerini ezmişler ve yaralanmalar olabilir. Çocuk senin karşındaki duvara sırtını vermiş. Sana göre sağ taraf yeni bir yola bağlanıyor, soldaki çıkış ise baya bir ileride. Burası merkeze yakın olduğu için kalabalık bir yol ama sadece bir geçiş yolu, etrafta dükkan falan yok. Bulunduğun yerden 3 parşömen sayabiliyorsun çocuğun üstünde. Yağmur da her zamanki durumunda. Bir süre sonra da Hiroya ve Asai'yi görüyorsun kalabalığın içinden çıkarken.

[Kiichi Asai]

Her birinin egosu diğerini geçmeye çalışan insan denizini kat etmeye başlamıştım. Her adım bir öncekinden zorlaştığı için yolumu açmak için kullandığım ellerim artık daha kuvvetli itiyordu önümdeki kalabalığı. Nasibimi de alıyordum ama. Kafama çarpan dikkatsiz omuzlar yüzünden afallıyor ama ilerlemeye de devam ediyordum. Kulağımda kalabalığın çığlığından başka bir şey de duyulmuyordu. O sırada bir kişinin eline basmış hatta birinin doğrudan üstünden yürümüş bile olabilirim ki böyle diyorum çünkü olası bir durumdan şimdiden inkar etmeye alışmam gerek.

İşin kısası tüm vücudum sinir ile dolmuşken bir de karşımdaki ergenin biri kalabalığı daha da azdıran çığlıklar atıyor. Ve beni bencilliğe iten insan türlerinden biri de bir yerlerinden çıkardığı kağıda çocuğun istekleri için bir şeyler yazıyordu. Ne kadar da Amerikan filmlerindem kaçmış bir FBI ajanı demeden olmaz her halde onun takındığı tavırlara. Ve de çocuk. Daha ilk andan pazarlık ve iç dökme işine adım atarak aslında bu işteki ciddiyetini ortaya seriyor. Amacı sadece yapamayacağı bir şey için ilgi çekip kafasında takıntı haline getirdiği eski sevgilisine ulaşmak. Çünkü o reddedilen taraf. Üstüne üstlük hala sıkılmadığı için elinden alınanı geri istiyor. Kendi egosuna yediremiyor elinden bir şeyin alınmasını. Tekrar sahip olmak istiyor ki sıkıldığı zaman gidip onu bir yerlere fırlatsın. Bunu da seviyorum diye bağırarak gerçekleştirsin. Hadi onu affedip bir hatasını görmezden geleyim, uzaktaki birini sevemezsin sadece özlersin. Sevmek için fiziksel olarak onun yakınında olman gerek.

Ne kadar da hayatın içinden bir konuşma yaptıktan sonra şu işleri kontrol altına almaya geçeyim ben. Zaten irade ve kararlılık açısından zayıf bir genç var elimizde. Ürkütmek ve onun inabileceği yalanlar söylemek en işe yarar yol. Sonrasında ise etkisiz hale getir. Galiba böyle günler için çok öncelerden bildiğim bir teknik var elimde.

Öncelikle göz hizama kadar kapatan kapüşonu arkaya atıp saçlarımı yağmura karşı açık bir tehdit haline getirebilirdim. Güzelliğim bozulacak diye değil bu arada bu saç endişem, çok yıkanınca fatura çok geliyor ondan. Bunu da dipnot gibi bir şeyle vermem gerekiyordu aslında ama ben daha fazla konudan uzaklaşmadan devam edeyim. Yüzüm gözüm açıldıktan sonra yüzümdeki ifadesiz durumu biraz daha pis bir şekle çevirmem gerekiyordu. Kaşları çatmak hiçbir zaman işe yaramıyordu daha iyisini biliyordum. Hani engelli birini görürsünüz ve ona bakarak yürürsünüz yüzünüzde bir acıma ifadesi vardır ya. Ona hastalıklığını ifade eden bir bakış. Ona benzer ifadeye bürümüştüm yüzümü. Tekniği de aktif etmek için dışarıya çakra salınımı yapıyordum.

[b]Rakumei no Jutsu[/b] Zihnimin içerisinde bu kelimeleri geçirdim. Şimdi çocukla olan iletişime geçebilirdim. Duyabilmesi için biraz daha yüksek sesle ve net telaffuz etmeye çalışıyordum kelimeleri. '' Sence o kızın buraya geleceğini düşünüyor musun? Gelse bile ne olacak sanıyorsun ha, koşup boynuna mı sarılacak? Hıhıhı... -mazoşist bir kıkırdama gibi bir şey- Hiçte bile. Gelicek ve sana bunu yapmamanı söyliyecek falan filan. En fazla bir hafta sonra yine bu duruma düşüceksin. Belki ondan sonraki 1 ay sonra gerçekleşecek. Fakat gerçekten kendini patlatmak istiyorsan bunu niye burada yapıyorsun ki? Gidip ormanda yapmanı tavsiye ederim ve böylece seni caydıracak hiç kimse olmadan onsuz yaşayamama olayını gerçekleştirirsin. -Birkaç saniye nefes almak için duraksadıktan sonra- Bu yüzden o üzerindekileri bırak ve uzaklaşmanı öneririm. Zaten senin onu patlatma şansın olmadan seni bilinçsiz bir şekilde yere serebilecek kişiler etrafında. Belki bir yerden biri seni öldürmek üzere olan bir iğneyi fırlatmak için bekliyordur bile. -Çocuğun her kelimeyi anlaması için verilmiş bir boşluk daha- Ne yapacağına çabuk karar ver ve biz de ona göre işimizi yapalım. ''

Çocuğu ikna etmeyi dilemekten başka bir şey kalamıştı elimde. Bir de blöf için kullandığım malzemeyi destekleyen birkaç kişi de çevreden belirse mesela. Onun dışında Ame-Chou'nun elinden bu kadar iyi bir konuşma yaptığım için alınan bir Yılın En İyi Shinobisi ödülü ve bir miktar para.

[Toge Tsuri]

Olay yerine vardığımda güzel bir pozisyon elde etmiştim. Çocuk da henüz beni fark etmemişti. Çevreme ve parşomenlere bakınırken iki shinobi daha veledin yanına geldi. Önce birisi cebinden not defteri çıkardı ve çocukla iletişime geçmeye çalıştım. Kendi kendime "Hiroya ha? Hıh... Bir insanla iletişime geçip, onu yolundan döndürebilecek tanıdığım tek insandır. Belki bu işte bana gerek bile kalmaz. Ama yinede burada olacağım. En nihayetinde işler sakata bindiğinde sürpriz saldırı avantajını sağlayabilirim. Hiroya'nın gelmesi de biraz şansıma oldu sanırım." diye fısıldayacağım.

Ben bunları yaparken diğer shinobide çocukla konuşmaya başlamıştı. Ne söylediklerini bu uzaklıktan net duymak olası değil. Hele ki hala ortamda kalabalığın o korku dolu sesi dolaşıyorken. Bir yandan Ame Shinobisi olarak bizim önceliğimiz halk değil mi? Belkide çocuğu şimdi etkisiz hale getirmeliyim. Böylece yaralı insanlarla bir an önce ilgilenebilirler. Hah! Boşversene alt tarafı biracık ezildiler, biz ninjalar her gün kim bilir kaç kez yaralanıyoruz, eziliyoruz, dayak yiyoruz? Hiç ağladığımız oldu mu? Birazda onlar düşsün!

Ellerimi cebime sokacağım ve olacakları izlemeye devam edeceğim. 3 parşomen ve genin seviyesi bir velet. Ne kadar yetenekli olabilir ki? Buraya kadar düştüyse onda bir ışık göremiyorum. Size biraz daha şans veriyorum Hiroya ve yanındaki kız. Yardım gerekirse diye tam buradayım. Bir yandan da çocuk ile aramdaki mesafeyi göz kararı ölçmeye çalışacağım. Herhangi bir müdahalede önüme engeller çıkmasını istemem. Çocuğa ulaşma sürem önemli. Bir yandan da çocuğun daha yakınında saklanabileceğim bir şeyler var mı diye bakacağım. Belki kendimi açık etmeden velede doğru biraz daha yaklaşabilirim. Ancak saldırıyı arkasından yapmam gerektiği için önceliğim arkasında kalmak.

[Aru Hiroya]

Ben sana ninja olamassın demedim hacı, adam olamassın dedim.

Git kendini ormanda patlat ne demektir ulan?! Karı bildiğin git kendini öldür ama bunu önümüzde yapma diyor. Çüş anasını satayım. ''Kaçağı evin arkasından bağlayın ki biz bulmayalım abla yoksa ceza yersiniz bak.'' diyen ayedaş memuru gibi o ney lan öyle! Elektrik saatinden değil insan hayatından bahsediyoruz orspu! Anbu olan abin sülaleni bir gece vakti kesip ''Benden yeteri kadar nefret ettiğinde gel beni kes!'' mi dedi ne dedi yani? Götünden bacağından yılanlar çıkan birisi vücuduna lanetli bir mühür mi yerleştirdi hacı? Ne bu nefret. Kırmızı gözlerin falan da yok ki diyeyim gözü kırmızı ondan böyle davranıyor. Benim gibi onun gibi düz insansın işte anasını satayım. Gerek yok böyle atarlara. Küçücük çocuk, belli ki psikolojisi bozulmuş hepimiz geçtik bu yollardan. Tamam çocuk belki ipin ucunu kaçırmış ama yaani...

Git kendini öldür demek, hatta bunu imâ etmek bile efso bir şekilde saçma. Yapmayın hacılar dayılar şöyle şeyler.

Neyse, işi kısa tutalım zira az önce sarfedilen o sözler, yumuşatılmış olan durumu yine eski haline sokmuş olabilir. Hay kamim. Ne dingil insanlar var. Yine bir abi olarak bu durumu düzeltme işi bana düştü anlaşılan. Abilik apayrı bir kavramdır zira. Dönelim hızlıca arkadaki atarlı ablaya. ''Kızım salakmısın sen? Çocuk lan o. Git kendini öldür ne demek? Yürü git buradan bu dediklerini rapor etmeyeyim köy yönetimine. Bozma asabımı!'' Sonra da yavaşça gelecek jenerasyon ninjamıza bakalım kafamızı çevirerek. ''Abicim dinleme sen ablanı. Sert bir görevden gelmiş olacak psikolojisi bozulmuştur. Onu boşver beni dinle sen. O Shinsui kim bilmiyorum ama ağır ayıp etmiş. Çünkü delikanlılıkta kız arkadaşının yanında adam dövülmez, ayıptır. Ama bu intihar etmeni gerektirmiyo biliyosun. Bak gel dinle sen şu abini. Çıkar o parşömenleri, birlikte gidelim şu hıyarın yanına ben bir alayım boyunun ölçüsünü. Hem manitanla aranıda düzeltirim bakarsın. Hadi koçum be, yap doğru olanı. Çıkart at şu parşomenleri dinle şu abini. Hadi koçum..''

[GM - Naruto]

Asai, Rakumei'yi basıp başlıyor konuşmaya. O konuştukça çocuğun yüzündeki ifade değişiyor. Vücudu geri geri gidiyor. Felaket derecede korktuğu belli oluyor. Bu sırada arkanızda yaralanmış ve kaçamamış Amegakure sakinleri Asai'nin dediklerine karşı tepki vermeye başlıyorlar. "Oha kıza bak, bildiğin patlamaya zorluyor.", "Bu nasıl yardım ulan?", "Oğlum, sen bu sorunluyu dinleme!" gibi sözler duyuyorsunuz. Asai'nin sözleri bitince duymak istediği övgüler yerine Hiroya'nın çevredekileri bastıran sözlerini duyuyor. Hiç de övgü değil bunlar.

Hiroya çocuğa tekrar dönüp huyuna gitmeye çalışsa da çocuğun gözleri aşırı korkmuş bir şekilde Asai'den ayrılmıyor. Aslında sizinle iş birliği yapacak gibi görünen çocuğun şimdi ağzından hiç bir şey çıkmıyor. Hiroya'nın söylediklerini dinliyor gibi bile değil. Zaten Hiroya daha lafını bitirmeden çocuğun derin bir nefes aldığını görüyorsunuz ve birden havaya sıçrıyor. Asai'den korktuğu için, en rahat kaçabileceği yön olan yukarıyı seçmiş gibi duruyor.

Tsuri: Çocuğa dikkat kesiliyorsun ve aranızdaki mesafeyi hesaplamaya çalışıyorsun. Buradan atlasan 2 saniyede üstüne binersin ama gerek kalmıyor. Çünkü çocuk yukarıya zıplayıp tam karşındaki binanın tepesine ulaşıyor. Tam karşında ve koşarak senden uzaklaşıyor. Genin seviyesinde bir çocuğu yakalayamayacak değilsin ama üstündeki parşömenleri unutmamaya çalış.

Asai ve Hiroya: Çocuk gittikten sonra köy sakinleri birbirine Asai'nin çocuğu nasıl körüklediğini ve kaçmasına neden olduğunu anlatıyor. Üstelik Asai yağmurluğunu da çıkardığı için yüzünü de rahatça görebiliyorlar. "Bıraksaydı bu delikanlı olayı çözecekti!" tarzında bağırıyorlar Hiroya'yı kastederek.

[Kiichi Asai]

Tekniği boz ve tekrardan kapüşonu ört. Yaptığım ilk iş bu oldu çocuğu kaçırdıktan sonra...

İnsanlar, insanlar. Hepsi bir diğerinden sonsuz büyüklükte aptal ve bu da 70 milyon sonsuz gibi bir sayı oluşturuyor ki bu da aslında doğrudan sonsuza eşit. Matematik ne güzel şey değil mi? İnsanlardaydım pardon. Ne yapmam gerekiyorsa tam olarak onu istemiştim. Çevreyi yatıştır ve efendimin türdeşlerini hayatta tut. O çocuksa gücü oluşturan bir etmen. Yeni benim ve yanımdaki diğer salağın da dahil olduğu biri. Onu korumama gerek yok ki. Hem kendi ülkedaşlarımı da anlamıyorum. Az önce ki ana kadar sadece kendisini düşünen hamsi sürüsünün bir ferdiydi fakat bir anda içindeki umursama yetisini ortaya çıkardım. Demek ki Sokrates haklıydı. Umursama da diğer tüm bilgilerin olduğu gibi onların içindeydi fakat o bilgiyi doğurtacak bir ebeye ihtiyacı vardı.

İşim bitmişti her halde burada. Gidip paramı almam ve büyük ihtimalle ismimi de bir soruşturma belgesinde görmem için güzel bir gündü ha. Kafamı kaldırdığımda güneşi görebilsem daha iyi olacaktı aslında. Fakat ne derler bilirsiniz bir şeyi görmemeniz onun orada olduğu anlamına gelmez. Aklıma komik bir şey geldi bu dediğimi destekleyen. Mesela o çocuğu görmemem onun annesinin koynunda uyuduğu anlamına gelmediği anlamına gelmez demi?.. Kızmayın kızmayın. Bende böyle eğleniyorum ama. İçsel dünyam ile dış dünyam arasında oluşturduğum radikal farklılıklar olmasa nasıl görünmez ve duyulmaz kahkahalar atıp kendimi bu geri kalmışlardan kurtarabilirim ki?

Her şeyi hallettiğime göre benim için veda vakti de geldi galiba. İlk ve son durak Ame-Chou binası... Ve gereksiz bir milyar artı ve eksi sonsuz adet angarya iş.

Tam iki saat uğraştım ve gerçekten farkındayım ama kötü bir şey oldu. Okuyan (okumak zorunda olan sizden de sayın GM) birileri varsa özür diliyorum. Büyük ihtimalle hayatının birkaç dakikasını çalmış olucam.