Çay ve Kraker

[Kyogi Haze]

Saatine baktı Haze.Sabah 9.30.Gece devriyesini birkaç basit "şüphe" ile bu saate dek gönüllü olarak uzamıştı.Gördüğü en ufak parıltının bile merakla izini sürmüştü Haze,bu yüzden üstlerinden işittiği azar bir kenara,geçen sürede açlığıda tavan seviyeye ulaşmıştı.Eve ilk girişinde Mitsuko'nun aşçılığına bırakmayı planlamıştı kendini ancak bu saatte uyuyor olma ihtimali onu ufak bir kraker paketiyle yetinmek zorunda bırakmıştı.Kendiside birşeyler hazırlayabilirdi elbet.Yinede fazla ses çıkaracağı çok açıktı,üvey annesini bu şekilde uyandırmak gereksiz tartışmalar zinciri yaratacaktı.

"Fuka ?" Ses tonu sert olsada şiddeti muhtemelen birkaç adım ötesine kadar etkiliydi.Kulağını kapıya dayayarak kardeşinin odasından çıkan sesleri kontrol etti.Muhtemelen o da uyuyordu.Dinlenmeye olan ihtiyacını göz önüne alınca bunu garipsememişti Haze.Sessiz bir şekilde odasına girdi.Muhtemelen evin en düzenli bölümüydü odası.Yatağı tamamen dümdüz,gündelik kıyafetleri ise özenle katlanarak üstüne koyulmuştu.Komidini,dolabı ve çalışma masası aynı tertipteydi.Toplu olma konusundaki disiplini kardeşleri tarafından abartılı bulunsada,sağa sola saçılmış eşyalar arasında rahat edemiyordu.Kendisine benzer insanlar gibi bu takıntısı için yüzlerce sebep sunabilirdi ancak asıl amacı düzenli sıfatını kendine oturtmaktı.

Kraker paketini masanın üzerine koyduktan sonra dolabını açtı ve üzerindeki shinobi üniformasını parça parça gerekli bölümlere koydu.Birkaç yeşil leke dışında üniformasının yıkanmayı gerektirecek bir durumu yoktu.Terlediğide söylenemezdi,alışılmadık bir şekilde serin bir gece geçirmişti.Bazen onu üşütecek bir serinlikti hatta.Haze bu anları birer molaya çevirmiş ve o aralıkta şüphesini körükleyecek tonlarca şey bularak devriyesini uzatmıştı.

Yan duvara sert birkaç yumruk vurdu."Uyan Fuka.Çatıda bekliyorum,birşeyler atıştıralım." Cümlesi bittikten sonra yüzünü abartı bir şekilde ekşitti.Eve girerken ki amacı 'kimseyi uyandırmamak' olduğu varsayılırsa son hareketi fazlasıyla dengesiz olmuştu.Ses alt kata gitmediyse pek sorun olmayacaktı.Yinede hatasını telafi edecekmiş gibi parmak uçlarında yürüyerek kraker paketini aldı ve camı açarak kendisini çatıya saldı.Binanın açık bir manzarası olduğu söylenemezdi ancak tüm bu yeşillik yemek yerken onu rahatlatıyordu.

[Kyogi Fuka]

Pencerenin kenarında oturmuş kitabını okuyor ve rüzgar her saçını dalgalandırdığında gelen ürperme ile birlikte çayını yudumluyordu. Minik paketler halinde satılan o ucuz krakerlerden almıştı. Abisi ile en sevdiği atıştırmalıklardan biriydi ve tadı çok hoşuna gidiyordu. İnsanlar krakeri sunta şeklinde adlandırmıştı ve çok acıkan fakir esnaf harici alan pek yoktu. Fuka insanların bu krakere haksızlık ettiğini düşünüyordu. Gerçi insanların haksızlık ettiği o kadar çok şey vardı ki...

Çaya batırdığı başka bir krakeri daha midesine indirirken sağ tarafının tutulduğunu fark etti. Rüzgarın karşısında ki mindere tüneyeli çok olmuştu ve büyük ihtimal ile o zamandan beri hiç kıpırdamamıştı. Fuka ne zaman bir kitaba dalsa kendisini kaybediyor ve saatlerce yerinden kalkmıyordu. Sol eli ile yediği krakerin kırıntılarını pencereden dışarı serpiştirdi ve yavaşça eski minderi düzeltmeye çalıştı. Bir iki dürtmeden sonra kendisine gelen minder ile birlikte tekrardan geriye yaslandı ve kitabına kaldığı yerden devam etmeye çalıştı ancak dış kapıdan gelen sürtme sesi dikkatini dağıtmıştı. Abisi diye düşündü!? Bu saate kadar dışarıda göreve kalan başka bir manyak yoktu. Şayet olsa da anneleri onu çoktan dışarı postalamış olurdu. Yüzünde beliren sırıtma ile birlikte odanın dışına kulak kesildi. Haze'nin ayak seslerini dinlerken minder tekrardan, yavaşça kaymaya başlamıştı ve Fuka'yı da kendisiyle birlikte götürüyordu. Ayak sesleri o kadar yavaş geliyordu ki Fuka'da istemsizce bir hayranlık duygusu uyandırdı. Kendisi hiçbir zaman ninjalık konusunda bu kadar başarılı olmamıştı. Abisi ise evde yürürken bile birini öldürecekmiş gibi bir his yaratıyordu.

Kapının gümlemesi ile birlikte kayan minder dengesini bozdu ve sağ tarafa doğru düşüp zemine yapıştı. Abisi gerçekten de fazla sessiz ilerliyordu...

Hai Hai!!

Pencerenin kenarından destek alarak yavaşça doğruldu. Bu sefer minderi düzeltmeye bile çalışmadı. Çayı kafaya dikip bitirirken boğazını yakarak geçen sıvıya bir lanet okudu ve krakerleri cebine sıkıştırdı. Kitabını da düzgünce köşeye kaldırmayı unutmamıştı. Hareketsiz kalmaktan dolayı ayakları uyuşmuştu. Biraz ileride, odanın köşesine dayalı duran asaya doğru yönelmeye başladı. Demir çubuk ona yorgun olduğu anlarda oldukça yardımcı oluyordu. Asayı kavrayarak ilerlemeye başlarken tahta zemine çarptığında ses çıkmasın diye asanın ucuna bağladığı minik bezi tekrar kontrol etti. Eğer annelerini uyandırırsa gece gece dışarı atılabilirdi. Fuka bu tarz şeylere alışıktı ama ne zaman böyle bir olay olsa abisi onu korumak için annesiyle tartışmaya başlıyordu. Abisinin kendisini koruması her ne kadar hoşuna gitse de küçük kardeşlerinin bu tarz tartışmalardan çok çabuk etkilenmesi onu üzüyordu. Fuka gerçek annesini tanımıyordu, onlara bakan kadın babalarının ikinci eşiydi ve kendi çocukları olan Mitsuko ne zaman böyle bir olay olsa bundan fazlasıyla etkileniyordu. Fuka küçük kardeşinin onu ve abisini çok sevdiğini biliyordu ve annesi ne zaman onlara kötü davransa Mitsuko onların yanında yer alıyordu. Ama Mitsuko'nun annesini de fazlasıyla sevdiğinden emindi. Sonuç olarak onun annesiydi...

Bez sayesinde ses çıkarmadan zeminde pıtlayan asa ile birlikte mutfağa doğru yol aldı ve en güzel çay paketlerinden birini kaparak odasındaki çaydanlığa geri döndü. Fuka çayı burda hazırlayıp abisinin yanına öyle çıkmayı düşünüyordu. Yanına aldığı çay paketi rüzgarın her esişi ile birlikte odayı yasemin gibi kokutuyordu. İçindeki bitkilerin ahengi Fuka'yı baştan çıkarmaya fazlasıyla yetiyordu. Kaynar suyu ayarladıktan sonra cebine attığı iki küçük bardak ile birlikte pencereye doğru yöneldi. Sopasını yukarıya doğru uzatarak abisine seslendi ve demliği sopanın ucuna taktığı bez parçasına bağladı.

Haze! Çubuğu tut.. Demlik biraz ağır dikkat et dökme.

Fuka abisi demliği çekmeye çalıştığında biraz üstten asayı sıkıca kavrayacak ve hiç çaba harcamadan çatıya çıkacaktı. Sonuç olarak kendisini yormaması gerekiyordu. Cebindeki bardaklar şakırdarken yüzündeki sırıtmaya gene engel olamadı.

[Kyogi Haze]

Ağır demir.Sol eliyle metal çubuğu kavrayarak yukarıya doğru çekti.Ucuna bağlı demlik dolu mu bilmiyordu ancak ellerini olabildiğince uzakta tutuyordu.Yinede...Yinede fazla ağırdı.Ayaklarını sıkıca sabitleyerek dikkatle devam etti Haze.İnce metal parçası beraberinde,bir o kadar sıska kardeşini getirene dek yüzü bolca huzurla doluydu aslında. "Fuka ?!" Kardeşini omzundan güçlü bir şekilde kavrayarak çatıya doğru çekti.Dengesini sağlayana dek teması kesmemişti.Vücut olarak anormal bir şekilde güçsüz olduğunu biliyordu Fuka'nın,yinede buna tezat seviyede uçuk düşünceleri vardı. "Sadece demliği hesaba katıp çeksem seni zeminden kazırdım." Ses tonu sertti ancak bu olaylar senelerdir yaşanıyordu ve Fuka'nın kulakları çoktan alışmıştı.Mecazen sırt sırta verdikleri her an büyük bir ahenk içerisinde gerçekleşiyor,zevkli bir rutine dönüşüyordu.Fuka çatıdan kendini salsa,aşağıda onu tutacak biri olacağını bilirdi.Tabii ki Haze sinirlenip tutmazdı ancak aralarındaki güveni böyle özetleyebiliyordu.

İpi kabaca çözerek demliği -yine dokunmadan- kardeşine uzattı.Açıkçası Kusa sınırları içerisinde Fuka dışında kimsenin elinden çay içmemişti.Denemeyede cesaret edemiyordu.Sıcak içeceklerle pek arası olmasada Fuka'nın bu çay paketlerine gösterdiği özen bile onları lezzetli kılmaya yetiyordu.1-1.5 sene öncesini hatırladı Haze.Omzunda Fuka ile dört bir yanı sadece "çay" için dolaşmıştı.Kardeşinin peşine zorla takılmış olsada bilgi açısından fazlasıyla doyurucuydu.Açıkçası kalın kafalıydı ve çayın bazı açılardan dallanıp budaklanması onu adeta aydınlatmıştı.

Kardeşi demlikle ilgilenirken metal sopayı yanına sabitledi ve yerine çöktü.Hemen yanında dönen özenli demleme ritüeline kısa bir bakış attıktan sonra kraker paketini açtı hızla. "Prensesimiz uyandıktan sonra birkaç saatliğine meydana gidelim." Ağzına tıktığı avuç dolusu kraker boğuk bir ses çıkmasına neden olmuştu,sözlerinin anlaşılırlığından emin değildi.Birkaç saniye çiğnemeyi keserek seslere odaklandı.Mitsuko fazla hareketli biri değildi lakin Haze evdeki en ufak çıtırtının bile kaynağını öngörebilecek kadar alışmıştı.Uyuduğuna kanaat getirerek krakerlerine gömülmeye devam etti. "Bu haftanın alışverişini biz yaparsak en azından birkaç gün kafamızı dinleyebiliriz." Evde çıkan tartışmaların genelini düşününce Fuka'nın da bu konuda gönüllü olacağını düşünüyordu.İki öz kardeş kendi geçimlerini sağlayabilecek kıvama gelmişti fakat üvey anneleri her konuşmada minnet duyulması gerektiğini,onları "kendi" evlatları gibi yetiştirdiğini yüzlerine vuruyordu.

Çocukluk döneminde bu kavgaları hararetlendiren etmen olmuştu Haze fakat yıllardır sesini çıkarmıyordu.Üvey anneleri genelde yaptıklarını abartıyor olabilirdi fakat harcadığı emek hiç bir koşulda yok sayılamazdı.Yinede her tartışmada dişlerini çatlatacak kadar sinirleniyordu.Birkaç kez evden ayrılmayı düşünmüştü.Burnunu köy işlerinden çıkarmadığını düşününce maddi açıdan rahat etmeselerde ortalam bir yaşam sürebilirlerdi.Onu tutan şey korkunun yanında muhtemelen kardeşleri arasındaki bağ olmuştu.Bu nedenle kalk gidelim moduna ne kadar sık girerse girsin ne Fuka'ya nede Mitsuka'ya belli etmişti.Üvey anneleri kızının bu iki baş ağrısıyla çekip gitmesini kabul etmeyeceği çok açıktı sonuç olarak.Ağzındaki devasa kraker kütlesini yuttuktan sonra iç geçirdi Haze,Bugüne dek kafalarını duvarlarda parçalamadıkları için kendisi ve kardeşiyle gurur duyuyordu.

[Shikarin Mitsuko]

Kesif bir çay kokusu... Her sabah bu kokulardan birisi odama ulaşıyor ve ben yine uykusuzluğun eşiğinde, hareketsizce yatıyor oluyorum. Fuka'nın keyfine düşkünlüğü hoşuma gidiyor aslında; ama ben yine de kendi hoşnutsuzluğum ile mücadele ediyorum... Bugün yine o rüyalardan birisini gördüm. İçime işleyen ve beni kollarına sarmalayan kişinin kim olduğunu bile bilmiyorum. Rüyalarımda aldığım hazzın çok ufak bir kısmını bile gerçek hayatta yaşayamazken, bir erkeğe nasıl ilgi duyabilirim? Aslında bazılarından gerçekten hoşlanıyorum fakat... Hiç kimseye istediğini veremeyecek olmanın korkusu ile doluyorum. Neden ben? Neden sadece kendimde gördüğüm bir hastalık ile boğuşmak zorunda kalıyorum? Neden bütün zevklerden yoksun bırakılmış bir bedende var oluyor ve uyuyabildiğim kısa bir saatin dahi tadını çıkaramıyorum?..

Bir süre daha dönüyorum yatağımda. Gözlerimi açmak istemiyor ve alabildiğine uyumak istiyorum. Yine de bunun olamayacağının kesinlikle bilincindeyim... Zayıf bir benlikle doğduğumu kabul ediyor olsam da, bazen buna katlanamıyorum... Keşke dün gece ilacımı içseydim...

Adım sesleri odama ulaşıyor. "Ah, Haze..." diyor zihnim. Bu kesinlikle Haze'nin adım sesleri olmalı. Sabahın bu vaktinde eve gelen bir başkası olamaz. Bazen ben de çıkmıyor değilim ama, benim çıkışlarım genelde uykusuzca dolaşmalardan ibaret oluyor. Ben ise Haze'nin bir görevden geldiğinden, en azından yoğun bir şekilde çalıştığından eminim.

Ayağa kalkıyorum yavaş yavaş. Başımda bir ağrı var. Bu uykusuz geçen gecelerin bir eseri. Yaklaşık dört saattir yatakta bir ölü edasıyla yatıyorum. Belki uyku beni yeniden alır diye bekliyorum fakat nafile... Yine gecemin büyük bir çoğunluğunu uyumaya çalışarak geçiriyorum. Gözlerimin yine kan çanağı olduğuna dair şüphem yok... Belki küçük bir fincan Fuka'nın çayından içersem kendime gelebilirim. Bu koku odama yayılmışken, o çaydan içmeden nasıl dururum? "Baka Fuka!" Adımlarımı odamda bulunan küçük tuvalete yöneltiyorum. Bir yandan da Fuka'ya kızıyorum, artık çaylarının aromalarını dahi ezberledim. Bu kesinlikle yasemin çayı olmalı, ben pek sevdiğimi söyleyemem ama Fuka yapıyorsa kesin kendisine özgü bir tadı vardır...

Elimi yüzümü yıkarken bu ikilinin sesini duyuyorum. Haze yine Fuka'ya bir konuda yardım ediyor olmalı. O gerçekten korumacı birisi ve ailemizi bir arada tutmak konusunda üzerine yok. Onun güçlü görüntüsüyle çoğu zaman gurur duyuyorum, içten içe iki abime yönelik olan sevgim kabarıyor. En azından bu gün gergin bir şekilde uyanmadım, diye düşünmeden edemiyorum... Çişimi yaptıktan sonra elimi yüzümü kurulamadan çatıya çıkıyorum. Haze'nin adım seslerinden çatıya yürüdüğüne eminim. Uyuyamıyor olmanın da pek çok işe yarar yönü var, bunlardan birisi de gözlerim kapalıyken iyi analiz yapmak. Daha fazlası değil...

Üzerimde beyaz, iki parçadan oluşan, kırmızı desenli pijamam var. Bu pijamayı ne kadar sevdiğimi anlatamam. Odamı yine dağınık bıraktığımı biliyorum ama her gün yeniden aynı yatağa girdiğim için bu beni pek de rahatsız etmiyor. Ayaklarım çıplak vaziyette yukarıya çıkıyorum. Ah! İşte buradalar.

"Günaydııın!" Gözlerimi mutlu bir şekilde kısıyorum. Baş ağrısına alışık olduğum için, kendimi pek de kötü hissetmiyorum. Biliyorum ki birazdan hepsi geçecek; en azından ben öyle umuyorum. Haze'nin Fuka'yı yukarıya çekmeye çalıştığını görünce gülmeden edemiyorum. "Hahahaha! Siz ikiniz gerçekten çok garipsiniz." En yakın yere geçiyorum ve oturuyorum. "Bilin bakalım kardeşiniz bugün rüyasında ne gördü? Çooook güzeldi." İki elimi kocaman açarak sözcüklerimin etkisini arttırıyorum. Çarpık bir şekilde gülümsediğimin farkındayım fakat bu baş ağrısını başka türlü hafifletemem. Hem sadece abilerime karşı bu kadar içten olabiliyorum; dışarıda kalan hayat beni daha gergin ve sinirli yapıyor...

[Kyogi Fuka]

Fuka demirle birlikte yukarıya doğru süzülürken huzurla doldu. Abisi ile göz göze geldiğinde tutunduğu demiri bırakarak çatıya adım attı ve sopanın ucundaki demliği çıkarmaya başladı. Ahahaha... Çay isteyip beni hesaba katmamak gibi bir lüksün olduğunu sanmıyorum. Cebindeki bardakları çıkarırken suyu kontrol edip çayın demlenip demlenmediğine baktı. Hafif sarıya dönen sıvı ve yumuşamış çay yaprakları demin hazır olduğunu gösteriyordu.

Rüzgarın hafifçe yüzüne vurduğu bir noktayı seçerek otururken demliği kenara, yanına bıraktı. Bardakları da karşılıklı koyduktan sonra onları yavaşça doldurdu. Çayın kokusu etrafı sararken kendine hakim olamadı ve derin bir nefes çekip gözlerini kapattı. Sanırım tanrı çayı benim için yarattı.. yada beni onun için. Japon geleneklerinde de çok ön plana çıkan bu güzide içeceğin Fuka için bambaşka bir anlamı vardı. Fuka çay içtiğinde kendisini rahatlamış, hislerinden arınmış ve tüm hayatının stresinden uzaklaşmış gibi hissediyordu. Tek öyle hissedenin kendisi olmadığını umarak ikinci bardağı da doldurmaya başladı. Bardağı doldurduktan sonra Haze'ye uzatacak ve tadını beğenip beğenmediğini anlamak için içmesini bekleyecekti. Abisinin ağzına tıktığı krakerlerin sesi kulağına gelmeye başladığında cebine tıktığı diğer şey aklına geldi, krakerler!

Kraker paketini cebinden çıkarıp bir tanesini ağzına atarken abisi garip sesler çıkararak konuşmaya başlamıştı. Haze sözlerini bitirirken Fuka'nın içini minik bir heyecan kapladı. Bu saatlerde meydan bomboş olurdu ve birkaç esnaf dışında kimse ses çıkarmazdı. Sessizliği çok seviyordu ve etraf sakinken köy meydanında dolaşmak aşırı derecede hoşuna gidiyordu. Bana uyar, hatta gitmişken biraz daha kraker alırız.

Krakeri mideye indirdiği gibi çaydan bir yudum aldı. Yasemin kokusu ile bezeli çayın tadı da enfesti. Hafif baharatımsı ama sade bir tat. Fuka bu çayı aldığı yeri unutmamalıydı. En kısa zamanda tekrardan alması gerekecekti çünkü şimdiden iki içimlik kullanmıştı bile. Bunun en büyük sebebi çayın vücutta bıraktığı etkisiydi. Okuduğu kitaplardan öğrendiği kadarıyla içindeki bitkilerin bir çeşit sakinleştirici özelliği olduğunu biliyordu ancak tadının da bu kadar güzel olacağını hiç düşünmemişti. Hem sakinleştirerek insanı yatıştıran hem de içimi güzel olan bir çay bulunca da Fuka da ister istemez sürekli bu çaydan demleyip duruyordu. Eğer aşırıya kaçarlarsa sarhoş gibi gezeceklerinden emindi bu yüzden bir bardaktan fazla içmemeye çalışacaktı. Koyduğu su zaten maksimum üç bardak edeceğinden abisine ikinciyi ikram edebilirdi. Nede olsa onun sürekli gergin vücudunu yatıştırmak için iki üç çay yaprağından daha fazlasına ihtiyacı vardı.

Fuka'yı düşüncelerinden çıkaran şey aşağıdan gelen kahkaha sesi olmuştu. Mitsuko uyanmış olmalıydı. Gerçi hiç uyumamış ta olabilirdi?.. Küçük hanım onlara katılmak için çatıya çıkarken yüzünde bir gülümseme belirdi. Çayı kafaya dikerek bardağa biraz çay döktü, çalkaladı ve bardağı sıkıca tutarak eli ile bir savurma hamlesi yaptı. İçinde ki çay dışarı dökülürken Fuka çoktan diğer eli ile demliği kaldırmıştı bile. Bardağı güzelce doldurduktan sonra Kardeşine doğru uzattı. Abisinin ikinci bardağı da içmesine gerek kalmamıştı. Günaydın prenses, gene uyuyamadın mı?.. Al, bu seni kendine getirir.

[Kyogi Haze]

İlk yudumu boğazındaki kırıntıları temizlemek için aldı.Krakerlere birinci sınıf bir ziyafet edasıyla saldırdığını farkedince boğulmamış olmasını bile mucize sayıyordu.Sıcak sıvı vücudundan akıp giderken gecenin yorgunluğunuda yok etti adeta,ikinci yuduma ise çayın enfes tadına varmak için geçti.Haze hayatının hiç bir döneminde çayı sevebileceğini kabullenmeyecekti.Tarzım değil diyordu her çay konusu açıldığında.Onun için içecek kavramı evden fırlarken avuçlayacağı bir şişe süt yahut meyve suyuydu.Alkolü düşünmüyordu bile,örnek insan olma konusunda harcadığı çaba düşünülünce aynı cümle içinde bile belirgin bir tezatlık oluşuyordu.Bu noktada Haze'nin fazla hazırcı olduğu söylenebilirdi.Kardeşi Fuka gibi tek bir fincan çay için sayısız ritüeli gerçekleştirmeyi,özel olarak onları araştırmayı kendisi için gereksiz bir uğraş olarak görüyordu.Üşeniyordu yada.Şuna emindi ki Haze doksan yaşına kadar yaşasa dahi onu kimse çay demlerken görmeyecekti.Bunlara rağmen Fuka'nın çaya olan bağlılığı onu içten içe memnun ediyordu.Bazen çaydan aldığı tat o kadar enfes oluyordu ki ikinci bardağı istemesine engel olan tek şey belirlediği bu tabular oluyordu.

Paketin neredeyse çeyreğini avuçladıktan sonra nefes almak için ara vermesi gerekti."Evet,krakerler.Ve sağlıklı birkaç şey.İskelet olarak uyanmandan korkuyorum artık Fuka,boğazına kadar yemelisin." Haze'nin,kardeşinin vücuduna attığı bakışlar normal bir insan tarafından garipsenebilirdi.Anormal seviyede bir zayıflığa sahipti ve zamanla Haze bunun genlerinde olduğunu düşündü.Kendiside zamanında oldukça cılızdı lakin gerekli antremanlar ve düzenli bir beslenmeyle ortalama üstü bir vücuda sahip olmuştu.Kardeşinin enerjisi ise bu çabayı göstermeye yetmeyecek kadar düşük seviyelerdeydi.Kalbindeki teklemeleride düşününce Haze'ye sadece beslenmesine dikkat etmesini önermek kalıyordu.Vücut olarak normal bir insanın altında olsada Fuka,abisinin gurur duyacağı özelliklerede sahipti.Sosyal açıdan akıp giden bir yapıya sahipti,üstüne muhteşem beynide eklenince konuşurken bazen ona hayranlık duyuyordu.İleride zekası,onun tüm yoksunluklarını silecek bir seviyeye gelecekti.Haze'nin bundan gram şüphesi yoktu.

Mitsuko.Haze onu evin sessizliği nedeniyle uyuyor sansada çatıda belirmişti.Sesindeki enerji Haze'nin dahi içini kıpırdatacak cinstendi.Tüm uykusuzluğuna rağmen..Haze krakerleri kemirirken çaktırmadan kardeşinin kan toplanmış gözlerine baktı.Birkaç sene öncesinde kendisinde de aynı hastalığın çıkacağına dair garip bir korkuyla dolaşıyordu.Düzenli bir uyku gün içinde Haze'nin en çok ihtiyaç duyduğu şeydi.Yatma-kalkma saatleri kesin aralıklarla belirlenmişti ve çok büyük dalgınlıklar olmadığı müddet bunlara koşulsuz olarak uyuyordu.İstem dışı saatlik aksaklıkların bile onu serseme çevirdiğini düşününce kız kardeşinin dayanma gücüne bir mantık uyduramıyordu.Üç kardeşin bu zamana kadar yaşadığı zorluklar hepsine güçlü birer kişilik kazandırmıştı.Fakat bu iki ufaklığın ailesel olaylar dışında baş etmesi gereken kişisel sorunlarıda vardı.Haze'nin ufak yardımlar dışında elinden birşeyin gelmediği sorunlar.Bu nedenle ufaklıklar Haze'den çok daha sağlam birer duvardı.Haze'nin sertliği ise kardeşlerine duyduğu sevgiden ve korumacı yapısından dolayı takınmak zorunda hissettiği tavırlardan ibaretti.Üç kardeş herşeye rağmen bir bütündü.Yoksunluklarıyla fazlalıklarıyla her durumda birbirlerini tamamlayabilecek kadar çok şey atlatmışlardı.Evet bütünlerdi ve Haze bu birlikteliği korumak için ölene dek sayısız rolü üstlenebilir,sayısız kişilik yaratabilirdi.Onlara olan sevgisi olanaksız sıfatını lügatından siliyordu.

Eliyle yanındaki zemine birkaç kez vurdu Haze. "Otur Mitsuko." Üstündeki kraker kalıntılarını temizledikten sonra paketi kardeşinin önüne koydu. "Hoş bir kahvaltı sayılmaz ama fazla ses çıkarmak istemedim.Şimdilik açlığını bastırır." Yüzü normalde olan sertliğine inat sinsi,eğlenceli bir gülümsemeyle kaplandı.Gözleri yavaşça açılıyordu. "Birazdan alışverişe çıkacağız ve işimiz bittiğinde ikinizede birer öğün ısmarlayacağım.Yemekle uğraşarak yorulma." Fuka'nın demliğine kısa bir bakış fırlattı.Emindi ki o demlik dolu olsa bitene kadar tek bir adım dahi attırmazdı ! Mitsuko ayıldıktan sonra sorunsuzca yola çıkabileceklerdi yani. "İkinizide tıka basa sebze ve birkaç parça etle dolduracağım !"

[Shikarin Mitsuko]

"Anlaştık, eğer hesabı tamamen ödeyeceksen..." Bisküviden bir parça ağzıma attım ve çay doldurmak içi fincanlara yöneldim; sözlerimin devamı havaya karışırken çayımı çoktan doldurmuş enfes kokusunun tadını çıkarıyordum. "Aahh, işte bunun leziz olduğuna eminim." Bir parça daha bisküvi ağzıma dolduğunda, Haze ile yarışamayacak kadar yavaş fakat Fuka'nın uyuşuk temposundan da hızlı bir şekilde yiyordum. Gerçi bu pek de önemli bir sorun sayılmazdı, tek problemim keşke bu olsaydı.

Ağır hareketlerle Haze'nin eliyle gösterdiği yere oturdum ve bu anın tadını çıkarmaya başladım; onları çok seviyor ve onlarla geçirdiğim vakitleri değerli buluyordum. Her nedense çocukluğumdan bu yana onlara hayranlık besliyor, içten içe, çok göstermemeye çalışsam da saygı duyuyordum. Gurur duyulması gereken iki shinobi yanımda duruyordu ve onlar benim kanımdan olan, müthiş insanlardı. İkisi de birbirinden farklı özelliklere sahipti, birbirlerine uyan tek yanları bir aile olmaları ve kafalarında bulunan beyaz saçlardı... Benim ise benzer bir özelliğim dahi bulunmuyordu, saçlarım çok koyu bir kahverengiydi. Nedendir bilinmez ama anneme daha çok çektiğimi düşünüyorum, babamızın eski fotoğraflarından onun da beyaz saçlı olduğunu biliyor fakat ağabeylerimin annelerine dair sadece o ikisinin anlattığı kadarını biliyordum. Onu tanımayı çok isterdim... Ağabeylerimi hayata getiren kişi benim gözümde kesinlikle saygı duyulması gereken birisiydi; eğer o olmasaydı, yalnız yaşamımda boğulup gidebilirdim. Uykusuz geceler çok daha çekilmez haller alabilir ve dahası zaman zaman Fuka ile oturup çay içtiğimiz keyif gecelerinden yoksun kalabilirdim... Haze genelde bu keyif çaylarını kaçırsa da, onun görev ruhuna saygı duyuyordum; kendisi her zaman yapılması gerekeni yapıyordu, ara sıra da gerekenden fazlasını...

Çayımı yudumluyor ve esen hafif rüzgarın keyfine varıyorum. Çaydan aldığım her küçük yudum ruhumu okşuyor, daha önce bu aromadan defalarca kez içmiştim ve her seferinde aldığım keyfin fazlasını alıyorum.

"Sözünü ne zaman tutmayı planlıyorsun, benim değerli ağabeyciğim?" Hafif iğneleyici, hafif vurgulu ve keyifli sesim dışarıya döküldüğünde, ikisinin de dikkatini çekmeyi planlıyordum; fakat sözlerim kesinlikle Fuka'ya yönelikti. Bana uykuya iyi gelen çaylar üreteceğini söylemişti ama gel gör ki, henüz herhangi bir üretim girişiminde bile bulunmamıştı... "Hatırladığım kadarıylaaa..." Biraz duraksadım ve devam ettim, sanki düşünüyormuş gibi yapıyordum. "Bana uyumama yardımcı olacak çaylar üretecektin. Gerçi..." Sağ elimi açtım, pek bir şey bilmiyormuşum gibi görünmeye çalışıyordum. "Satın alsan da bana uyar. Nede olsa bir tanecik ufak kardeşin var ve unuttun mu bilmiyorum ama, sen uykunda altıncı rüyanı gördüğün vakit, ben senin horultularının kesinlikle hoş olmadığı kanaatine varıyorum." Boşta kalan elimi fincanıma götürdüm ve çayın kalan az kısmını mideme indirdim. "Bu gerçekten güzel olmuş." Gözlerimi kısarak güldüm ve hafif bir kıkırdama çıkartmayı da unutmadım. Tüm bu davranışlarım aileme olan sevgimden kaynaklanıyordu, bunu biliyordum. Dış dünya konusunda ise bu kadar açık olamıyor ve kendimi tam olarak gösteremiyordum; fakat bu önemli bir detay sayılmazdı, sonuçta ben buydum ve bazı özelliklerimi değiştiremezdim...

[Kyogi Fuka]

Havanın karanlığından yada kasvetinden olsa gerek üzerine hafif bir hüzün çöktü. Göz kapaklarının ağırlaştığını ve çayın etkisinin tüm vücuduna yayıldığını hissetti. Sinirleri gevşiyor ve kafasındaki fazlalıklar birer birer yok oluyordu. Yasemin çayının en sevdiği özelliği içen kişiyi sakinleştirmesiydi. Ahh... Çok güzeldi. Keşke biraz fazla demleseydim. Gerçi o zaman da alışverişe çıkmak için yarım bırakmış olacaktık. En iyisi dönüşte demleyeyim. Haze!..

Elini kardeşine doğru uzattı ve diğer eliyle kavradığı asasını çatının zeminine dayayarak ordan da güç aldı. Haze kendi başına da yeterdi ama bir gün kardeşinin şakayla karışık kendisini aşağı atacağı korkusu yüzünden asasını elinden hiç ayırmıyordu. Hatta çok yorgun düşüp Haze'nin omuzunda taşındığı zaman bile demir asayı sıkıca kavrar ve bırakmazdı. Fuka hiçbir zaman kardeşine tek güvencesi gibi bakmamıştı. İki kardeşi de her konuda ona fazlasıyla yardım ediyordu. Ama bir şekilde o kendisine hep alternatif bir yol daha çizmeye çalışıyordu. Belkide bir gün onlardan ayrılacağını düşünüyordu. Sonuç olarak hepsinin farklı hayalleri vardı. Fuka'nın görmek istediği yerler, bilmek istediği şeyler yüzünden günün birinde kardeşlerinden farklı bir yola sapması gerekebilirdi. Bu yüzden zayıflığının tüm çetrefilli çilesini onların omuzlarına yükleyemezdi. Günün birinde bu yükü omuzlayacak şey yalnızca elindeki asa olacaktı.

Yardım ette bir koşu gidip işlerimizi halledelim. Sen fikrinden dönmeden yemekleri mideye indirmemiz gerek. Ahahaha..

Kardeşinin ağzından çıkan hiçbir sözcüğe ters düşeceğini düşünmüyordu. O kendisine kıyasla gerçekçi biriydi, ne tutamayacağı bir söz verir nede ulaşamayacağı bir hayal kurardı.

Haze'nin yardımı ile doğrulurken küçük kardeşine göz kırpmayı unutmadı. Eminim senin yaptığın yemeklerin eline su dökemeyecek şeyler yiyeceğiz. Ama annemizi uyandırmamamız lazım. Dışarda yemek en mantıklısı gibi duruyor. Kardeşi ile göz göze geldiklerinde üzerine minik kızdan kendisine kadar uzanan bir yorgunluk çöktü. Tüm gece uyanık kalmış olmalıydı yada en fazla bir iki saat uyumuş... Fuka küçük kardeşinin uyku sorunu için uzun süreden beri bir çare araştırıyordu. Araştırma konusunda ailenin en iyisi oydu. Ama şu ana kadar neyi denerlerse denesinler hiçbir etkisi olmamıştı. Bu sorunun artık fiziksel bir şey olmadığını düşünmeye başlıyordu. Kardeşi üzerinde hiçbir zaman bir teknik deneme cürretini göstermemişti ama bunu düşündüğü anlar boldu. İlaçlar ve çaylar etkisini göstermiyorsa prensesi kurtarmak için önünde işgal etmesi gereken bir kale vardı. Bu kale Mitsuko'nun anıları, hisleri ve düşüncelerinden başka bir şey değildi. Ama ne yazık ki Fuka henüz kişinin beynine nüfus ederek bu tarz sorunları çözebilecek güçte bir teknikte ustalaşmamıştı. Ama eğer amacına ulaşabilirse.. Kardeşini iyileştirmek; Konohaya gittiğinde ilgilenmesi gereken bir başka sır, peşine düşülmesi gereken bir başka bilmeceydi. Yüzünde kasvetli bir gülümseme yer aldı.

Hadi zıpla yerinden, yoksa bir tek ben mi acıktım..

[Shikarin Mitsuko]

Fuka'yı dinledikten sonra ayağa kalkıyor ve hareketleniyorum. Çay fincanlarını ikisinden birisinin almayacağını bildiğimden dolayı ağır hareketlerle çaydanlığa yöneliyor, bir elimde onu aldıktan sonra bardakları seri bir şekilde diğer elime alıyorum. Bardaklar sol elimde sallanırken, çaydanlığın sağlam durması işe yarıyor; hepsini taşıyabileceğimi biliyorum.

"Tamam, o halde aşağıda buluşalım. Annem bizimle gelmeyeceği için ona paket yaptırırız." İkisine de enerjik bir şekilde gülüyor ve aşağı kata doğru iniyorum. Bu enerjiyi nereden bulduğumdan emin değilim fakat, sabahları gelen bu kısa anın tadını çıkarmam gerektiğini biliyorum. Birkaç saat sonra tüm enerjimin tükenecek olması beni mutsuz etmiyor... Daha önce de dediğim gibi; ailemle geçirdiğim vakitler benim için yüksek bir değere sahip, özellikle de söz konusu olan bir yemekse.

"Anneeeee! Uyan, birazdan sana leziz bir menü geliyoooor!" Annemin odasının yanından geçerken bağırıyor ve hızla mutfağa doğru yöneliyorum; annemin uyandığından kesinlikle eminim, onun hafif uykusuna neyin iyi geleceğini benden daha iyi kimse bilemez. Ağabeylerime olan zaman zaman kızgınlığının ise sadece hayati sıkılar olduğuna yoruyorum. Belki de hiç tanımadığım babama olan öfkesini onlardan çıkarıyordur, ben bu konuda herhangi bir yorum yapmayı kendim açısından doğru bulmuyorum. Ama bildiğim bir şey var ki, annemin hepimizi sevdiği...

Çayı ve bardakları tezgaha koyduktan hemen sonra kapıya yöneliyor ve ayakkabılarımı geçiriyorum; bu andan sonra tüm enerjimi daha sonraya saklama planı yapıyorum. "Neden her zaman gücümü korumak zorundayım?" Kendi kendime iç geçirirken, hastalıklarımı en son raddeye indirgiyorum. "Elimde olan sadece birkaç saat... ve ondan sonrası yorgunluk..." Yine üzüntü sarıyor benliğimi. Birazdan enerjimin tükeneceğine adım gibi eminim fakat hayatım bu şekilde geçtiği için buna alışık olmaktan başka bir çarem kalmıyor. Evet, ben zayıfım... Bunu kabul ediyorum...

Dışarıya attığım ilk adımla birlikte derin bir nefes alıyorum; köyümüzün eşsiz atmosferi ciğerlerime doluyor, bu hissiyatı seviyorum. "Heeeey! Nerede kaldınız? Sizi uyuşuklar!" Öylesine bağırıyorum, Haze'nin ısmarlayacağı yemek aklıma kazınıyor. O ikisi çabuk olsa iyi ederler. "İyi hissettiğim son birkaç saati de sizinle birlikte geçiremem ya!" Bulduğum son enerjiyi de ağabeylerime seslenerek kullanıyorum... Esneme içgüdüme karşı koymaya çalışırken, gece gördüğüm rüya aklıma geliyor... Ah... Zevkin doruklarını yaşadığım ender rüyalardan bir tanesi... Ne kadar da güzeldi...