Arayış

[Fujita Hamaru]

Aslında buraya kadar gelmeden önce epey bir düşünmüştüm. Birkaç gün önce yaşadığım toplu göreve çıkmanın verdiği tatsız durumları, beni etkileyen iyi yanlarını hesaba katmış bu kararı vermiştim kendi içimde. İnsanların bana karşı beslediği duygular ne kadar anlamsız olsa da benim için, bu konuda hala can sıkıcı durumlar yaşayabildiğimi farketmiştim. İstemediğim insanlarla yüz yüze gelmek, konuşmak zorunda kalmak, birlikte hareket etmek mecburiyetinde hissetmek.. Bunlar hep içimi karartan, ruhumu bir bıçak saplanırmışçasına acıya maruz bırakan nedenlerdi. Gözlerimin önünde yaşanan süre gelen tatsız durumların üstesinden gelmek oldukça zor olmuştu ki benim için. Oldukça zahmetliydi ki. Görev ne kadar başarıya ulaşmış olsa da, benliğimde hissettiğim boşluk, içimde dindirdiğim fırtınaların tekrardan kopmasına yeterliydi. Sanki bana verilen emirleri başaramamış gibi hissediyordum. Bir katkım olmamış gibi. Belki de hak etmediğim bir başarıya maruz kalmış olmamın verdiği pişmanlıktı bu. Ne kadar, bana ihtiyaç duyulabilecek bir durumla karşılaşmasamda ilk defa gereksiz hissetmiştim kendimi. Varlığımın bir katkı sağlayamamış olması yeterince kötü değilmiş gibi bir de ahmak insanlara muhtaç olmuştum. Onlarla aynı havayı solumuş, aynı yoldan yürümüştüm. Hadi, biri sorun değildi. Ya diğeri? Shigure miydi neydi elemanın ismi. Kendi kendine konuşuyor olması, gösterdiği garip davranışlar, o anda beslemiş olduğum bıkkınlığı katlar derecedeydi. Tam bir faciaydı yani. Belki de artık kendi başıma hareket etmenin daha kolay olacağına bu sayede karar vermiştim. Edindiğim tecrübelerden faydalanarak varmıştım bu sonuca.

Şimdi ise yüzümü kaplayan soğuk bir tebessüm eşliğinde Ishi-Chou binasının yolunu tutmuş, yavaş adımlarla ilerliyordum. Sabahın ilk ışıklarının verdiği sessizlik, bedenimi rahatlatmaya yeterliyken, ilerlemek için ara sokakları tercih etmiş olmam ruhumun okşanmasını sağlıyordu. Bana sorulabilecek herhangi bir yol tarifi yahut bir yardım çağrısı durumunda karşılık verememek, yanıtlayamamak tüm günümü zehir edebilirdi. Diğer yandan yol kenarlarında dükkanlarının kepenklerini açmak üzere olan insanların yüzünde ki mutluluk ise tüylerimi diken diken etmeye yeterliydi. Bu yüzden amacıma ulaşmak için olabildiğince insanlardan uzak durmalı, sakin bir edayla ilerlemeliydim. Kendimden emin tavırlarla gitmeliydim oraya. Yapabileceğime dair hiçbir kuşku beslemeden o görevi almam ve yerine getirmem gerekliydi. Bu sayede belki de beslediğim pişmanlığı yok edebilir ruhumu rahatlatabilirdim. Tek başıma bir görevi başaracak olmamın vereceği ödüldü bu. Bu duyguya tekrar kavuşmak için de her şeyi yapabilirdim.

Ishi-Chou binasına ulaşmamla birlikte yapacağım tek şey görevlerin listelendiği panoyu aramak ve aralarından bana uygun olanı seçmek olacaktı. Şuan ki amacım ne kadar pürüzsüz gibi görünse de istemediğim kişilerle konuşmak zorunda olmak karşılaşabileceğim potansiyel durumlardan biriydi. Bunun üstesinden gelmek için ise sırtıma geçirmiş olduğum çantamda ki birkaç parça kağıt ve kalemin imdadıma yetişeceğine oldukça emindim.

not: Biran dalgınlığıma gelmiş, görev panosunun akademi binasında olduğunu sandım. Rp-inde düzeltmemi yaptım, konuyu taşıma konusunda yardımcı olabilirseniz minnettar kalırım. Hatam için affola

[GM - Naruto]

Panonun yanına vardığında uzun, kahverengi saçlı ayrıca suratı tanıdık gelen bir eleman görüyorsun. Panoya baktığındaysa D-Rank, C-Rank ve B-Rank görevlerin yukarıdan aşağıya doğru sıralanmış durduğu, epey özenilerek asılmış 15-20 adet kâğıt görüyorsun. Daha yüksek seviyeli olan görevlerin doğrudan Ishi-chou veya yüksek seviyeli olarak anılan bir shinobi ile görüşerek alındığını, daha doğrusu, onların görüşmek isteyerek verildiğini biliyorsun. Genellikle görevlerin seviyesi arttıkça başvurması istenen kişi sayısının da doğru orantılı olarak arttığı ise gözüne çarpan bir diğer ayrıntı oluyor. İstisnalar mevcut.

RP-Out: Konu taşınmıştır. Ayrıca; amacınız aynı olduğu için dilerseniz Sawajiri Ryuuhei ile konularınızı birleştirebiliriz.

[Fujita Hamaru]

Bakışlarımın arasında süzülmekte olan görev panosunun verdiği heyecan, tüm dikkatimi ona vermemi sağlarken diğer yandan da bir adım ötemde ki elemanı inceleme gereği duymuştum. Beline kadar uzanan kahverengi saçları ve kendinden emin duruşu shinobi olduğunu hissettirircesine etki bırakmıştı üzerimde. Sadece sima gereği hatırladığım bu yüze karşılık ilgisiz bir tavır takınmayı denedim o anda. Şuanda ki amacım doğrultusunda bir yoldaşa ihtiyaç duymamam, beni bu yola sürüklemiş görev panosuna tekrardan çekmişti. Diğer yandan insanlarla anlaşma gibi bir durumum olmadığı için, bu durum beni oldukça zora sokabilirdi. Belki de çekingenliğimden kaynaklı bir şeydi bu. Gerçi onunla konuşmak için sırt çantamdan kağıt kalem çıkaracak olmam acizliğimi simgeleyebilirdi onun gözünde. Böyle bir düşüncenin de onun zihninde geçmesi, beni rahatsız etmeye oldukça yeterliydi. Hangi seviyede yahut ne denli istikrarlı olduğunu da bilmiyordum. Çok konuşkan, ukala biride olabilirdi. Ya önce ki görevim de tanıdığım sapkın eleman gibi kendi kendine konuşan biriyse. Ya ruh hastasıysa. Şimdilik gerek yok öyle şeylere, gerek yok..

Aklımda sürdürdüğüm düşüncelerimin bitmesiyle beraber bakışlarımı tekrardan görev panosuna doğru çektim o anda. Sakinliğimi sürdürerek incelemeye başladım. Sıralanmış bir vaziyette olan görevlerin, seviyeler üzerine kurulu olması kendimi yoklama ihtiyacı duymamı sağlarken gözlerim C rank ve B rank görevler arasında gidip geliyordu. Sanki iki tarafa karşıda anlayamadığım bir istek besliyordum. Eğer B rank bir görevi tercih edecek olursam, başardığım taktirde seviyemin üstünde olduğu için sağlam bir övgüyü hakedebilirdim. Böyle bir düşüncede içimde kelebeklerin uçuşmasına, kalbimin yerinden çıkacakmış gibi atmasına sebep oluyordu. Diğer yandan kendi seviyemde ki bir görevi, zorlanmadan başarma ihtimalim vardı. Bu da işin güzel kısmıydı tabii.

Sağ elimi yavaş bir şekilde enseme doğru sürükledikten sonra boynumu kaşırmışçasına bir hal takındım o anda. Düşüncelerimin arasında kayboluşum zamanın su gibi geçmesini sağlarken, sonuca varmak için sürekli teraziye oturtuyordum seçenekleri. Ağır basan tarafa karşılık bir tebessüm eşliğinde işaret parmağımı o tarafa yönelttim. B-Rank görevlere. Yanımda benimle birlikte panoyu incelemekte olan shinobiye karşılık yapmış olduğum bu hareket, özgüvenimi patlatmaya yeterliyken anlayamadığım bir havaya maruz kalmıştım. Egom tavan yapmıştı anlayacağınız. Yüzüme esen rüzgarın etkisiyle, dalgalanmakta olan saçlarım gözlerimin parıldamasına sebep olmuştu. Oldukça cooldum. En azından ben öyle düşünüyorum. Belki de kendimi kanıtlama gereği duymuştum birilerine. Ya da bir macera arayışıydı bunun sebebi. Önce ki görevimde kendimi işe yaramaz hissetmemin getirdiği bir çağrışımda olabilirdi. Çözemedim. Bendeki de cesaret arkadaş. B-rankın en kolay görevlerinden birini seçeyim bari. Tabii bulabilirsem.

not: zahmet olmazsa eğer ayrı konulardan ilerlemek istiyoruz.

[GM - Naruto]

Elini kolunu sallaya sallaya başarabileceğin bir B-Rank görev olmadığını fark edince gözlerini kapatıp içlerinden rastgele bir tanesini seçiyorsun. Eline bir poster ve üzerinde görevin detaylarını barındıran bir not çıkıyor.

Görünüşe göre "At hırsızı Tesshi" denilen adam, Iwagakureli saygıdeğer bir tüccarın, ehm, uzun lafın kısası yanlış adamın atını kaçırmış ve kafasına güzel bir ödül koydurtmuş. Tesshi hakkında eski bir Iwa shinobisi olduğu, çok uzun seneler boyunca rütbe atlayamadığı için bu işi bırakıp köyden ayrıldığı bilgileri mevcut. En son, at hırsızı kimliğiyle Shinano Dağı taraflarındaki bir köyde görülmüş.

Notları bırakıp postere yeniden baktığında ister istemez adamın at hırsızlığı mesleği için doğduğunu düşünüyorsun.

[Fujita Hamaru]

Gözlerimi kapatıp, rastgele bir görev seçmem ile birlikte karşılaştığım tipleme yüzümde komik bir tebessüm oluşmasını sağlamıştı o anda. Uzun burnu ve büyük dudakları gösterdiği suça karşılık eş değer bir görünüm sağlarken, rütbe atlayamadığı için köyünü terketmiş olması gözümde ahmak olduğunu kanıtlayıcı nitelikteydi. Sırt çantamdan bir adet kalem çıkarmamla birlikte, görevi açıklayan baş notun altına hızlı bir şekilde ismimi karalamakla yetindim ve elimde ki Tesshi'nin resmini cebime katlayarak sıkıştırdım. Bu görevi almak için herhangi bir yere haber vermem gerekip gerekmediği konusunda en ufak bir fikrimin olmayışı, bildiğim prosedürü uygulamamı sağlamıştı. Ne kadar bu tiplemeyi pek unutacakmış gibi hissetmesemde önlemimi almak için yaptığım bu hareket, gönlümü ferah tutmam için şarttı. Tedirgin olduğum konu şu ki, köyümün kapısından çıkmamla birlikte başarısızlıkla geri dönme ihtimalim tüylerimi diken diken etmeye yeterliydi. Diğer yandan elemanın ne kadar zorlu biri olduğunu bilmiyordum, yahut bu suçu tek başına işleyip işlemediğini. Bildiğim tek şey, Shinano dağında insanların misafirleri pek sıcak karşılamadığı olmaktaydı. Bu yüzden elimden geldiğince konuya gizli yaklaşmalı, kimseden en ufak bir yardım almamalıydım. En azından ben böyle düşünüyordum.

Aklımda sürmekte olan sorularımın bitmesiyle birlikte yanımda benimle beraber görevleri incelemekte olan shinobiye artist bir bakış attıktan sonra kapıya doğru yöneldim o anda. Gözlerim önlem amacıyla çevremde yetkili birinin olup olmadığını sorgularken, diğer yandan da kendimden emin adımlarla ilerlemeye gayret gösteriyordum. Bu görevi başarmak konusunda aklımda en ufak bir şüphenin olmayışı, önceden beslemiş olduğum tüm kuşkularımı yıkmaya yeterliydi. Bu yüzden görev panosunda ikilime düşen Hamaru değil, cesur, yiğit Hamaru olmuştum artık. Bakışlarımla son bir kez daha çevremi yokladıktan sonra, yavaş adımlarla kapıdan çıktım. Buraya gelirken ekipmanlarımı beraberimde getirdiğim için, görevi uygulamak konusunda sadece İshigakure'nin kapısından çıkmam yeterliydi. En azından ben böyle düşünüyordum. Diğer yandan sabahın erken saatleri olduğu için, erken kalkamayan insanlara karşılık oldukça rahat bir tavır sergilemiştim benliğimde. İstediğim yanlızlığa kavuşmamın getirdiği bir şevkde olabilirdi bu. Sonuçta tek başıma bir göreve çıkmış, tüm zorluklarımı geride bırakmıştım. Konuşmam gereken tek kişinin, İshigakure kapısında ki muhafız biraderler oluşuda işin tuzu biberiydi. Belki biraz zorlanacaktım ama, kağıt kalem yardımıylada derdimi anlatabileceğime oldukça emindim. Diye tahmin ediyordum.

[GM - Naruto]

Gerekli işlemleri hallettikten sonra kapıdaki elemanlarla ufak bir yazışmalı görüşmenin ardından köyden ayrılıyorsun.

Konunun devamı; viewtopic.php?f=68&t=449